Έλεγε προχθές μια γνωστή μου πόσο τη στενοχωρεί που έσπασε κάτι που φορούσε στο λαιμό της κι έβγαλα μια καρφίτσα που φορούσα και της την πρόσφερα.
―Πειράζει να μην τη δεχτώ; μου είπε.
Μου θύμισε καινούργιο εραστή φίλης, που, επειδή είχε χαλάσει το σύστημα που ανοίγει την εξώπορτα, του έβγαλε κλειδί για την κάτω πόρτα ώστε να μην του το πετάει από το μπαλκόνι. «Δεν είμαι έτοιμος να το δεχτώ» της απάντησε (και περιττό να προσθέσω διέλυσε κάθε πιθανότητα να του δοθεί χρόνος αναμονής ώσπου να ετοιμαστεί).
Η ευγένεια δεν είναι τύποι, δεν είναι να μάθουμε να μη σηκώνουμε δαχτυλάκι όταν κρατάμε φλυτζάνι. Η ευγένεια είναι η υψηλή τέχνη του να μην προσβάλουμε (παρά σκόπιμα).
Αν μας προσφέρουν κάτι που δε μάς αρέσει αρκεί ένα ευχαριστώ, κι ας το πετάξουμε μετά― μόνη εξαίρεση βεβαίως η τροφή, δεν τρώμε κάτι που μάς αηδιάζει μα η καρφίτσα μου δεν τρώγεται, θα προτιμούσα να πεταχτεί στα σκουπίδια παρά στα μούτρα μου.
Τόσο δύσκολο;
#SavoirVivre
___________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.