Αποστολή email ― (Το σύγχρονο Savoir Vivre)

Προχθές έχασα μια σημαντική επαγγελματική συνάντηση και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο. Με περίμεναν και δεν εμφανίστηκα. Διότι δεν πήρα το email. Το οποίο είχε σταλεί και έρθει. Γιατί; Διότι,  μου διέφυγε επειδή τα inboxes μου ήταν υπερπλήρη παρότι όπου μπορώ απαγορεύω να μου στέλνουν [εξ αρχής όποτε μπαίνω σε νέο site που ζητά την ηλεκτρονική μου διεύθυνση ή μετά, μέσω του γνωστού κλικ στο Unsubscribe το οποίο επιβάλλεται να έχει κάθε μη προσωπικό email για να μη θεωρηθεί spam*].

Βουλευτές, διαφημιστές ελαιοδένδρων και τεντοπάνων, ερασιτέχνες δημοσιογράφοι που ανακάλυψαν συνταρακτικό προπέρσινο άρθρο, φιλάνθρωποι που συλλέγουν χρήμα-αίμα για παιδάκια, ρομαντικοί και πέφτουλες, νεοφώτιστοι οικολόγοι που πονούν για τον πλανήτη, λογοτεχνίζοντες και ρομαντικές υπάρξεις που μου στέλνουν pdf με ευχές του Βούδα (που αν τις προωθήσω θα πλουτίσω) έλαβαν πάλι το εξής:

Προς κάθε υπεύθυνο

Δε σας έχω δώσει άδεια να μου στέλνετε

και αφού δε δίνετε δυνατότητα διαγραφής από τη λίστα σας (Unsubscribe)

αυτό που μου στείλατε είναι SPAM.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΜΕ ΕΝΟΧΛΗΣΕΤΕ ΞΑΝΑ

Κάποιοι συμορφώνονται και με διαγράφουν, κάποιοι έχουν την ευγένεια να ζητήσουν συγγνώμη (οπότε συνήθως ζητώ κι εγώ συγγνώμη για το απότομο ύφος μου) και, σπανίως, κάποιοι θίγονται. Όπως ένας κύριος προχθές που αντί να με διαγράψει από τη ζωή και την ατζέντα του μπήκε στον κόπο να μου γράψει ότι διέκρινε «επιθετική διάθεση» απέναντί του και επειδή από το γράψιμό μου «απορρέει αυταρέσκεια και ψώνιο» μου ζητά να τον διαγράψω.

Όχι πως δε με διασκέδασε η επιθετική άμυνα νηπιακής συναισθηματικής ηλικίας μια και εν τω μεταξύ είχαν περάσει και τα νεύρα μου. Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτή η ιστοριούλα που σας διηγούμαι για να σας διασκεδάσω.

Το θέμα μας είναι  ότι πολλοί δεν ξέρουν πώς στέλνουμε emails σε πολλούς παραλήπτες (ή πώς προωθούμε) δίχως να λαβαίνουν οι παραλήπτες τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των υπόλοιπων.

Και ιδού η μέθοδος:

θέτουμε τις διευθύνσεις στην 3η σειρά (Βcc) αντί της πρώτης (To/προς) ή δεύτερης (Cc). 

Πανεύκολο;
Αν όχι εξηγώ:
To/προς: κάθε παραλήπτης βλέπει ποιοι άλλοι έλαβαν. Χρήσιμο σε επαγγελματικά mails ή οικογενειακά όταν όλοι γνωρίζονται.
Cc:  carbon copy, δηλαδή λαβαίνει αντίγραφο και ο αποστολέας κι επίσης η ηλεκτρονική του διεύθυνση θα εμφανίζεται και πάνω από την επιστολή.
και, τέλος, το μαγικό
Bcc: blind carbon copy δηλαδή σαν το προηγούμενο μα τυφλό, που σημαίνει ότι κανένας από τους παραλήπτες δε θα δει άλλο παραλήπτη.

Εάν αυτές οι επιλογές δεν εμφανίζονται στη λωρίδα menu σας όποτε ανοίγετε το ταχυδρομείο σας, είναι θέμα ρύθμισης κι είναι πανεύκολο να το αλλάξετε μόνοι σας ή κι από το τηλέφωνο να σας οδηγήσει φίλος που γνωρίζει. 

___________________________________________________

*SPAM

1. από το 'spiced ham', το γνωστό μας ζαμπονάκι κονσέρβα το οποίο μετά τα αστεία των Monty Python ονομάζεται και 'μυστηριώδες κρέας'). Παρασκευάζεται από χημικά, λίπη, πατάτα και άλλα περίεργα. Στη μετακατοχική Ελλάδα γνωρίσαμε αντίστοιχο  «θρεπτικό» προϊόν ως Zwann.

2. Sales Promotion and Marketing,
μαζική αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων ή άλλων με σκοπό την προώθηση προϊόντων ή ιδεών. Λόγω του χαμηλού κόστους αποστέλλεται σε μεγάλο αριθμό αποδεκτών. Πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο και υπάρχουν εκτιμήσεις πως κυκλοφορούν πάνω από επτά τρισεκατομμύρια ανεπιθύμητα μηνύματα spam κάθε χρόνο. Σε αρκετές χώρες η αποστολή spam διώκεται δικαστικά. Από το 1998  η λέξη περιλαμβάνεται στο New Oxford Dictionary of English  με την έννοια των «ασχέτων ή μη αποδεκτών μηνυμάτων που στέλνονται διαδικτυακά σε μεγάλο αριθμό ομάδων ή χρηστών»

Ο βιασμός, ο Κουμανταρέας κι η επαίσχυντη ακρότητα

 Θαυμάζω το Μένη Κουμανταρέα. Από τη 'Βιοτεχνία Υαλικών' που τη διάβασα παιδί κι έδωσε σχήμα στον τρόπο που βλέπω μια τάξη ολόκληρη ως τους κόπους του με τον Ταχτσή να μαζευτούν τα ιστορικά '18 Κείμενα' την εποχή της Χούντας που οι Έλληνες συγγραφείς αντιστάθηκαν στη Λογοκρισία αρνούμενοι να εκδώσουν, κι ως πρόσφατα στα διηγήματά του για τη γειτονιά του τα Πατήσια, με ένα ιδιαίτερα στο οποίο με διορατικότητα μεγάλου ταλέντου προφήτευσε έγκλημα που συντάραξε λίγο αργότερα το πανελλήνιο.

Παράλληλα είμαι φανατικότατα αυστηρή στο ζήτημα του βιασμού. Κάθε βιασμού. Αδιαπραγμάτευτα το όχι σημαίνει όχι (σε κάθε στάδιο της επαφής), κανένας και καμία δεν 'τα θέλει' ανεξαρτήτως του τι υπονοεί ή τι φοράει και καμιά σύμβαση (γάμου ή πορνείας) δεν αποτελεί εξαίρεση. Συνεπώς όποιον αναφέρεται σε 'πρόκληση' με κάθε έννοια, προκλητικό ρούχο-βήμα ή ξεφώνημα, όποιον υπονοεί ότι το θύμα 'τα ήθελε' τον θεωρώ αδικαιολόγητο και προσβλητικό όχι μόνο για τους βιασθέντες αλλά και τους δυνάμει βιαστές που αποπειρώμενος να τους δικαιολογήσει τους υποβιβάζει σε κτήνη αχαλίνωτα.

Τα ανωτέρω είναι οι απόψεις μου για δυο θέματα σοβαρά για μένα. Που σήμερα φαινομενικά συγκρούστηκαν. Διότι ο Μένης Κουμανταρέας είπε σε μιά πολιτική εκπομπή, εν είδει αστείου «..ενώ άμα βιάσεις μια γυναίκα μπορεί και να το θέλει» με συνέπεια να φτιαχτεί η φεϊσμπουκική ομάδα 'Ντροπή στον επαίσχυντο σεξιστή Μένη Κουμανταρέα'. 

Θα σας μπερδέψω αν πω πως ενοχλούμαι περισσότερο από το μένος εναντίον του από ό,τι από τη φράση;

Κι όμως έτσι είναι και εξηγούμαι.

Πάντοτε αντιδρώ σε απόψεις τέτοιες κι όπως σωστά έκανε κι η παρουσιάστρια, δεν τις αφήνω να περνούν απαρατήρητες.

Αλλά απεχθάνομαι το φασιστικό PC (political correctness) κυρίως όταν επιβάλλεται αναχρονιστικά. Είναι παλιό ήδη, τα αποτελέσματα τα είδαμε. Ξεκίνησε με καλές προθέσεις μα οδηγήθηκε σε ακρότητες και σε λογοκρισία κόβοντας κι απορρίπτοντας έργα κλασικά όπως π.χ. του Μαρκ Τουαίν επειδή περιείχαν τη λέξη nigger.

Δε θέλουμε να πάμε εκεί. Η Ιστορία δεν αλλάζει με το σβήσιμο διότι οι καταβολές μας είναι μέρος του πολιτισμού μας. Υπήρξαν σκλάβοι, υπήρξαν γάμοι υποχρεωτικοί, γυναίκες κλειδωμένες από πατέρα κι αδελφό, κάηκαν κορίτσια στην πυρά, βασανίστηκαν κατάδικοι στον τροχό και η ζωή είχε πολλή αγριάδα και σκληρότητα που με τον κόπο και με το μυαλό μας προσπερνάμε. Αυτό είναι ο πολιτισμός μας τώρα και εκεί πατάμε για να γίνουμε καλύτεροι.

Ο Κουμανταρέας ζει στην εποχή μας κι έχει μυαλό να καταλάβει όσα άλλαξαν. 'Το παρελθόν είναι άλλη χώρα'* όμως, κι ο συγγραφέας που αγαπώ γεννήθηκε το 1931 στην Ελλάδα της προίκας και του αρραβώνα, στη χώρα που οι γυναίκες πρωτοψήφισαν χρόνια μετά, το 1952. Δε θα έχουμε την ίδια γνώμη σε όλα. 

Πολιτικώς ορθοί του Facebook με εξοργίσατε. Δεν έχετε παππούδες που αγαπάτε, δεν έχετε σεβασμό; Δεν ξέρετε να διαφωνείτε επί του προκειμένου αντί να αποφαίνεστε επί συνόλω ότι ένας (άγνωστός σας) είναι 'επαίσχυντος';

Μάθετε να εξηγείτε και θα καταλάβει μα μη μαζεύεστε για λυντσαρίσματα διαδικτυακά ανθρώπων που ήρθαν απ' το παρελθόν σας.

____________________________________________________________

Το Facebook group λέγεται ''Ντροπή στον επαίσχυντο σεξιστή Μένη Κουμανταρέα''.  Μα αντί γι αυτό συστήνω να επισκεφθείτε τα βιβλία του.

Για τα '18 Κείμενα' και το Μένη Κουμανταρέα έγραψα εδώ.

*Η φράση που πια έγινε cliché είναι από το μυθιστόρημα 'The Go-Between' του L. P. Hartley (1895–1972).

Το video που απαγορεύτηκε στη Γερμανία- για την Κρίση Χρέους

Η γερμανική κυβέρνηση εμπόδισε την προβολή αυτού του video ως "πολιτικά επιζήμιου", με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθεί ο  Πορτογάλος εμπνευστής του Marcelo Rebelo de Sousa, πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών και τέως υπουργός, δηλώνοντας πως δεν πρόκειται να το αποσύρει και πως είναι αποφασισμένος να το δείξει στο γερμανικό λαό, στον οποίο και απευθύνεται. 



Σχετικά δείτε και τη συνέντευξη του Γερμανού Ιστορικού Οικονομολόγου Albrecht Ritschl στην οποία παραδέχεται πως "Η Γερμανία είναι ο αυτοκράτορας του χρέους: Υπολογίζοντας το μέγεθος της ζημιάς σε σχέση με την απόδοση της οικονομίας η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος παραβάτης χρέους του 20ου αιώνα -άν όχι της νεότερης οικονομικής ιστορίας." στο spiegel.de.

Χαρείτε το, αξίζει.

credits

Για τo βίντεο για την Πορτογαλία με ελληνικούς υπότιτλους σε υψηλή ανάλυση: Charis Argyropoulos: http://youtu.be/moej2V1a5SU

Σ΄εμένα ήρθε από το φίλο akrat

Ουράνιο Τόξο, πάλι

My heart leaps up when I behold

              A rainbow in the sky:

          So was it when my life began;

          So is it now I am a man;

          So be it when I shall grow old,

              Or let me die!

          The Child is father of the Man;

              I could wish my days to be

                                             Bound each to each by natural piety.*

 [W. Wordsworth (1802)]

Γύρισα αργά χθες το βράδυ και σήμερα έμεινα στο κρεβάτι ως αργά― πολύ αργά, ακόμα και για μένα. Το δωμάτιό μου σκοτεινό, άκουγα τη βροχή μονάχα.

Κι όταν σηκώθηκα πια, κάπως 'liverish' όπως έλεγαν στην Αγγλία, από κάθε κούφωμα έμοιαζε να είχαν μπει στο σπίτι μακριές φάλαγγες μυρμηγκιών που ανεβαίνουν σε τοίχους και καλώδια και με ενοχλούν περπατώντας στο γραφείο μου ακόμα και τώρα που γράφω. Τα μυρμήγκια είναι σημάδι πως σταμάτησε η βροχή λένε μα αυτό ισχύει για έξω. Μέσα τι θέλουν;

Δε θα σας πω, είναι βαρετό, πώς τα πολέμησα (με όχι και μεγάλη επιτυχία), μόνο πως έξω ένα μεγάλο κι έντονο ουράνιο τόξο μου έδειχνε ένα θησαυρό στα νοτιοανατολικά, στο παρελθόν μου. Εκεί στην παραλία που πρωτοέμεινα στη Μύκονο σ' ένα δωμάτιο δίχως ηλεκτρικό και  σ' ένα κόσμο πιο διεθνή και πιο γαλήνιο που πια μας προσπερνάει και που δεν έπαψα να νοσταλγώ.

Μικρό κομμάτι εκείνης της ατμόσφαιρας κατάφερα να σώσω σε δυό διηγήματά μου. Όλα τα άλλα παραμένουν μέσα μου για να είμαι αυτή που είμαι. 

________________

εικόνα: Σήμερα, το Ουράνιο Τόξο με ελιά και αλόη. 

*Το αγαπημένο μου ποίημα του W. Wordsworth σε παλιότερη ανέκδοτη μετάφρασή μου (που ξανά ήρθε στο νου πέρσι σε ανάλογη περίπτωση):

«Αναπηδά η καρδιά μου μόλις δω

ουράνιο τόξο εις τον ουρανό επάνω:

Έτσι ήταν όταν άρχισε η ζωή μου

Έτσι είναι τώρα που είμαι άνδρας στην ακμή μου

Έτσι θα είναι όταν γέρος θα γινώ

Ή.. ας πεθάνω!

Πατέρας του Ανθρώπου είναι το Παιδί...»

Χρόνης Μίσσιος, RIP

Ο Χρόνης Μίσσιος, ο κοσμοκαλόγερος του Καπανδριτιού πέθανε σήμερα από καρκίνο.

Γεννήθηκε στην Καβάλα, κι έλεγε ότι έμαθε ανάγνωση και γραφή στις φυλακές και τις εξορίες. Το1985 σε ηλικία 55 ετών εξέδωσε το 'Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς' που τον έκανε γνωστό. Ακολούθησε το ' 'Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;'.

Τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Καπανδρίτι και πίστευε πως ξανά ήρθε η ώρα 'να πάρουμε τα βουνά, να εποικίσουμε την Ελλάδα'.

Περισσότερα

Βιογραφικά: biblionet43327

Συνεντευξη: World reEvolution

Μπάμπης Δερμιτζάκης:Χρόνης Μίσσιος, Τα κεραμίδια στάζουν

και http://chronismissios.wordpress.com/

Γοργόνες ξεσκονίζουν είπε ο René Maltête

O  René Maltête γεννήθηκε το '30 και πήγε στο Παρίσι γιατί ονειρευόταν να κάνει ταινίες αλλά δεν είχε χρήματα ούτε για camera. Συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές ταινίες αλλά για να επιβιώσει έκανε και χειρωνακτικές δουλειές.

To 196O εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο 'Παρίσι των δρόμων και των τραγουδιών' που είχε απορριφθεί από πολλούς εκδότες. Με κείμενα Jacques Prévert, Boris Vian, Georges Brassens, Charles Trenet, and Pierre Mac Orlan και τις φωτογραφίες του πούλησε 35.000 αντίτυπα κι από τότε ακολούθησαν κι άλλα βιβλία και η δουλειά του παρουσιάστηκε σε πολλά έντυπα.

Ποιητής κι από τους πρώτους οικολόγους, εγκαταστάθηκε στο Dreux όπου οργάνωσε ποιητικό φεστιβάλ.

 Χαρείτε τον:

_________________

René Maltête 

(8 Mαΐου1930- 8 Νοεμβρίου 2000)

http://rene.maltete.com/

Βαρδής Βαρδινογιάννης vs JUNGLE-Report

Αναδημοσίευση 
(για λόγους αρχής)

Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, με αγωγή στη Google ζητά να αφαιρεθεί από το blog JUNGLE-Report -αλλά και από κάθε άλλο blog που το αναπαρήγαγε- το άρθρο «Κυβερνώντας από τα παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη». Επίσης ζητά να καταδικαστεί η google για κάθε μέρα μη συμμορφώσεώς της στη λογοκρισία το ποσό των 50.000 ευρώ και επιπλέον 5 εκατομμύρια ευρώ για ηθική βλάβη κ.λ.π.
 γιατί θίχτηκε η τιμή της οικογένειάς του. 

Οι bloggers αντιστεκόμαστε αναδημοσιεύοντας το άρθρο

(παρακαλώ αν συμφωνείτε  ακολουθήστε αναδημοσιεύοντας έστω και για λίγα λεπτά).

Ιδού το επίμαχο που ήδη η Google αφαίρεσε (δείτε εδώ):

Κυβερνώντας από τα παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη.

«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια,
αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ρθει»
Πάμπλο Νερούντα

Το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας του 1986, έξω από το χωριό Πόμπια, στα νότια του νομού Ηρακλείου, το αυτοκίνητο που κινείται αργά στον άδειο και επικίνδυνο επαρχιακό δρόμο αναγκάζεται να σταματήσει όταν σε μία στροφή κάποιοι έχουν πετάξει κλαδιά και πέτρες που κλείνουν τον δρόμο.

Ο οδηγός γνωρίζει καλά την περιοχή, είναι ο πρόεδρος της κοινότητας Πηγαδάκια.

Ανυποψίαστος βγαίνει από το αυτοκίνητο για να δει τι συμβαίνει, όταν δέχεται τον πρώτο πυροβολισμό.

Τραυματισμένος προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από το αυτοκίνητο, αλλά ο δολοφόνος πλησιάζει και τον εκτελεί μπροστά στα έντρομα μάτια της οικογένειάς του.

Η δολοφονία του κοινοτάρχη Γιάννη Κουτσάκη, άγνωστη δυστυχώς στους περισσότερους, έβαλε τίτλους τέλους σε μια μακροχρόνια αντιπαράθεση, και είναι χαρακτηριστική για το πώς λειτουργεί το παρακράτος στην χώρα μας.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Το μοναστήρι της Οδηγήτριας κατέχει μεγάλες εκτάσεις, τις οποίες νοικιάζει ή παραχωρεί σε βοσκούς της περιοχής.

Το 1961 ο Νίκος Βαρδινογιάννης, αξιωματικός τότε του πολεμικού ναυτικού, βρίσκεται ξαφνικά ιδιοκτήτης 4.400στρεμμάτων στην συγκεκριμένη περιοχή, μόνο που δεν τα αγοράζει από τον νόμιμο ιδιοκτήτη (την μονή δηλαδή) αλλά από τους βοσκούς ενοικιαστές για ένα κομμάτι ψωμί.

Παρά τις διαμαρτυρίες που έφτασαν τότε μέχρι και το κοινοβούλιο, το σκάνδαλο κουκουλώνεται μια που η οικογένεια διαθέτει ισχυρή πολιτική κάλυψη.

Η κομπίνα ολοκληρώνεται με την μυστηριώδη…«εξαφάνιση» των τίτλων ιδιοκτησίας που είχε στην κατοχή της η μονή, έτσι ώστε να μην μπορεί να στοιχειοθετηθεί η απάτη σε βάρος του δημοσίου.

Λίγο αργότερα, η οικογένεια Βαρδινογιάννη δημιουργεί την εταιρία ΣΕΚΑ και αγοράζει με αποικιοκρατικές διαδικασίες από το Ελληνικό δημόσιο το νησάκι «Άγιος Παύλος» στην είσοδο του όρμου των Καλών Λιμένων, έναντι 78.000 δραχμών.

Στην συνέχεια, με υποθήκη το νησί που αγόρασαν, παίρνουν δάνειο 36 εκατομμυρίων δρχ. (!) από Αμερικανική τράπεζα, και σε συνεργασία με την Mobil δημιουργούν στην περιοχή εγκαταστάσεις υγρών καυσίμων και ανεφοδιασμού πλοίων (βλέπε αμερικανικός 6ος στόλος).

Μοναδικό αγκάθι στα μεγαλεπήβολα σχέδια της οικογένειας ήταν ο μικρός οικισμός των Καλών Λιμένων και οι λιγοστοί ψαράδες κάτοικοί του.

Οι κάτοικοι του οικισμού βρέθηκαν ξαφνικά περικυκλωμένοι από τις εγκαταστάσεις της εταιρίας.

Πολλοί εγκαταλείπουν την περιοχή και μεταναστεύουν, ενώ οι εναπομείναντες έχουν να αντιμετωπίσουν έναν συνεχή και ψυχοφθόρο πόλεμο νεύρων από την εταιρία και τους τραμπούκους της.

Βροχή οι ξυλοδαρμοί και οι μηνύσεις για ανύπαρκτες πολεοδομικές παρατυπίες ακόμα και όταν κάποιος προσπαθούσε να επιδιορθώσει την τουαλέτα του, ενώ την ίδια στιγμή η εταιρία έχτισε παράνομα διάφορα κτίρια, ένα ξενοδοχείο, και μια βίλα για την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Η εκλογή του Γιάννη Κουτσάκη το 1978 δίνει ελπίδα στους κατοίκους.

Το πρώτο του μέλημα είναι να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος από τα Πηγαδάκια στους Καλούς Λιμένες.

Ο δρόμος είχε χαραχθεί το 1962, οι απαλλοτριώσεις είχαν τελειώσει το 1966, αλλά η εταιρία παρόλο που είχε πληρωθεί, δεν άφηνε τα συνεργεία της νομαρχίας να προχωρήσουν.

Το 1981 μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ ο Κουτσάκης πιστεύει πως θα μπορέσει επιτέλους να ξεπεράσει τα εμπόδια και την τρομοκρατία της ΣΕΚΑ, τελειώνει τον δρόμο και ξεκινά να φτιάχνει δίκτυο ηλεκτρισμού και ύδρευσης στην περιοχή, δίνοντας καθημερινά μάχη με τους μπράβους της ΣΕΚΑ που τα βράδια καταστρέφουν ότι φτιάχνουν τα κρατικά συνεργεία την ημέρα.

Τα έργα του κοινοτάρχη έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα κύμα επιστροφής των εκδιωγμένων κατοίκων, σε μια προσπάθεια να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους.
Η ΣΕΚΑ τους κάνει την ζωή δύσκολη, με ένα καταιγισμό μηνύσεων προσπαθώντας έτσι να κατεδαφίσει τα σπίτια των κατοίκων ως αυθαίρετα!

Οι Βαρδινογιάννηδες ασκούν αφόρητη πίεση στον νομάρχη να γκρεμίσει τα σπίτια των ανθρώπων, όμως όλα πέφτουν πάνω στην άρνηση του κοινοτάρχη ο οποίος απαντά ότι πρώτα θα γκρεμιστούν τα αυθαίρετα της εταιρίας, οι βίλες των Βαρδινογιάννηδων κλπ.

Τον χειμώνα του 1985 γίνεται απόπειρα δολοφονίας του κοινοτάρχη όταν ένα άγνωστο αυτοκίνητο προσπαθεί να ρίξει το αυτοκίνητο του Κουτσάκη σε γκρεμό, ενώ σε μια συνάντηση του με τους εκπροσώπους της εταιρίας, οι μπράβοι ξυλοκοπούν τον ανυπόταχτο κοινοτάρχη.

Ο Κουτσάκης σχεδιάζει να επισκεφτεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη σε μια προσπάθεια να εντοπίσει τα εξαφανισμένα συμβόλαια της μονής Οδηγήτριας και να ξεσκεπάσει την απάτη των Βαρδινογιάννηδων, μόνο που τον πρόλαβαν οι πληρωμένοι δολοφόνοι.

Ενδιαφέρον έχει και ο διάλογος μεταξύ Βαρδή Βαρδινογιάννη και Δημήτρη Κουφοντίνα στη δίκη της 17 Νοέμβρη.

Οι συγγενείς του δολοφονημένου κοινοτάρχη περιμένουν εδώ και δεκαετίες να πέσει φως στην υπόθεση, ενώ οι απειλές συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του Κουτσάκη.

Το κόλπο με την αρπαγή κρατικής περιουσίας με την βοήθεια μοναστηριών ήταν τόσο πετυχημένο που ο όμιλος Βαρδινογιάννη το επανέλαβε και στην Χαλκιδική.

Η περίπτωση της Σιθωνίας

Πρόκειται για τη μονή Ξενοφώντος και μια έκταση 57.000 στρεμμάτων στην Σιθωνία.

Το 1965 η μονή υποβάλλει αίτηση αναγνώρισης ιδιοκτησίας στο Ελληνικό δημόσιο, η οποία και φυσικά απορρίπτεται.

Επί χούντας όμως η μονή κάνει και δεύτερη προσπάθεια και με την βοήθεια … του θεού και της χούντας, ως εκ θαύματος δικαιώνεται.

Αμέσως μεταβιβάζει την έκταση για ένα συμβολικό ποσό -μαντέψτε που- στην …ΣΕΚΑ!

Με την μεταπολίτευση, και μετά από τις έντονες αντιδράσεις τοπικών φορέων και κατοίκων, το 1974 η πολιτεία ακυρώνει την χουντική απόφαση και ανακηρύσσει την έκταση δημόσια.

Από τότε η μονή σε συνεργασία με την ΣΕΚΑ έχουν ξεκινήσει ένα δικαστικό αγώνα κατά του δημοσίου με τα γνωστά κόλπα, ψευδομάρτυρες, απειλές, δωροδοκίες, κλπ.

Οι απάτες με τις εκκλησιαστικές περιουσίες δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνονται μέχρι και τις μέρες μας, με διάφορες εκδοχές, όπως πχ με το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, τη μονή Τοπλού, και άλλες.

Έτσι λοιπόν δύο απόστρατοι του ναυτικού βρέθηκαν ξαφνικά με τεράστιες περιουσίες με την βοήθεια των Αμερικανών που τόσο τους εξυπηρέτησαν στο εμπάργκο της Ροδεσίας. Ας θυμηθούμε και αυτό το ..κατόρθωμα.

«Ioanna V»: το πειρατικό του ομίλου Βαρδινογιάννη

Τα χρόνια της πειρατείας

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη …διαπρέπει στο σπάσιμο του αποκλεισμού του ρατσιστικού καθεστώτος της Ροδεσίας από τον ΟΗΕ που έγινε παγκόσμια γνωστός ως «Beira Patrol», προμηθεύοντας πετρέλαιο την κυβέρνηση του Ιαν Σμίθ με την υποστήριξη της CIA.

Οι Αμερικανοί θέλοντας να πάρουν κάτω από την σφαίρα επιρροής τους τις πρώην αποικίες της Μεγάλης Βρετανίας αλλά αποφεύγοντας να συγκρουστούν μετωπικά με τους Βρετανούς συμμάχους, βοηθούν τους Βαρδινογιάννηδες να δράσουν ως πειρατές χωρίς αυτοί να χρειαστεί να λερώσουν τα χέρια τους.

Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι μία από τις μαύρες σελίδες της ελληνικής ναυτιλίας: περιφρόνηση ψηφισμάτων του ΟΗΕ, αλλαγή σημαίας από λιμάνι σε λιμάνι, αλλαγή ονόματος του καραβιού μεσοπέλαγα, κλπ.

Πηγή: http://kora.matrix.msu.edu/files/50/304/32-130-9D0-84-al.sff.document.nusa19660407.pdf

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή.

Το 1972, επί χούντας δηλαδή, ιδρύουν την Μότορ Όιλ.

Το 1979 με υπουργό Συντονισμού τον …Μητσοτάκη τους δίνεται πεσκέσι ο Παναθηναϊκός.

Και αυτό το κόλπο ήταν τόσο πετυχημένο που το μιμήθηκε κάθε σωστός απατεώνας (Κοσκωτάς κλπ) που θέλησε να κάνει καριέρα στο ελληνικό Ελ Ντοράντο.

Κατά τραγική σύμπτωση, πάλι επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, αποκτούν την τράπεζα Πειραιώς, καταπίνουν την Μακεδονίας-Θράκης, ενώ ας μην ξεχνάμε πως μερικές μόνο μέρες μετά τον σχηματισμό της Οικουμενικής Kυβέρνησης του Ξενοφώντα Ζολώτα, το 1989, ξεκινά το MEGA Channel …

Το «τηλεοπτικό πλυντήριο» όχι μόνο βοηθά στις μπίζνες της οικογένειας προσφέροντας δωρεάν διαφήμιση με το γνωστό κόλπο των …αγαθοεργιών της φιλεύσπλαχνης οικογένειας ως υποκατάστατο της ανύπαρκτης δικαιοσύνης, αλλά και ελέγχοντας έτσι έμμεσα το πολιτικό σύστημα δίνοντας τηλεοπτικό χρόνο σε άτομα της αρεσκείας τους.

Και έτσι φτάσαμε σήμερα στα γελοία ψευτοδιλήμματα «ευρώ ή μνημόνιο» και τα καταστροφολογικά σενάρια του παρακράτους και των παπαγάλων τους, που ευτυχώς αρχίζουν να ξεθωριάζουν στα μάτια της κοινής γνώμης.

Ο μόνος τρόπος πια για να κρατηθούν στην εξουσία είναι πουλώντας φόβο.

«Δεν θα έχουμε φάρμακα, πετρέλαιο, τρόφιμα, οδοντόβουρτσες, αν βγει η αριστερά» φωνάζουν χωρίς να ντρέπονται, αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο επί τόσες δεκαετίες.

Σε μία χώρα που έχει τόσο ανάγκη από ριζικές αλλαγές, προσπαθούν απελπισμένα να περάσουν το μήνυμα ότι «δεν είναι τώρα εποχή για αλλαγές, ας κάτσουμε στα αυγά μας»

Σταθεροί στις …αξίες τους ως γνήσια τέκνα ενός συστήματος Φρανκεστάιν, προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι τίποτα δεν πρέπει να γίνεται για πρώτη φορά.

Τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις μιας κομματοκρατίας που απέτυχε σε όλα πουλώντας ταυτόχρονα πατριωτική ηθική, ενώ ακόμα και τώρα που όλα έχουν καταρρεύσει γύρω τους, αδυνατούν να ψελλίσουν έστω και δυο κουβέντες ουσιαστικής αυτοκριτικής.

«Οι μεγαλύτερες καταστροφές δεν προήλθαν από την ανυπακοή, αλλά από την υπακοή», είχε πει κάποτε ο Χάουαρντ Ζιν, ενώ ο ίδιος υπερασπιζόμενος πριν αρκετά χρόνια μια ομάδα οικολόγων που είχε εισβάλει σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο, είχε πει απευθυνόμενος προς τους δικαστές:

«Χωρίς την πολιτική ανυπακοή, εσείς σήμερα δεν θα ήσασταν εδώ»

_______________________________

Η αγωγή: 

http://jungle-report.blogspot.gr/2012/11/jungle-report.html

Tο άρθρο:

"Κυβερνώντας από τα παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη"

Την  αντίστασή μας την  ξεκίνησε ο γνωστός πολιτκός blogger Πιτσιρίκος.