Τα Μπατζανάκια― Αυτοσχεδιασμοί αγάπης και φιλίας

Το έργο λέγεται 'Τα Μπατζανάκια'.

Διαδραματίζεται με πολλούς αυτοσχεδιασμούς- στην Αθήνα όταν εγώ (η Γάτα) επιστρέφω στη Μύκονο και κάτι ποντικάκια το ρίχνουν έξω.

Τα Μπατζανάκια είναι οι άνδρες (πρώην/νυν) των θρυλικών αδελφών Χρονοπούλου πάντα κομψοί και φιλότεχνοι και φιλόζωοι (εξ ου κι η doggy bag), λάτρεις, ωιμέ, του ουίσκι.

Aπόψε απαθανατίστηκαν στο Salero όπου τυχαία πέτυχαν τη φίλη και δικηγόρο μας Alexandra Dimou η οποία τράβηξε αυτή τη χαρακτηριστική φωτογραφία.

Άλλες σκηνές με αυτοσχεδιασμούς στο ίδιο έργο ακολουθούν. Συνήθως εν Αθήναις, στη γνωστή γειτονιά, Εξάρχεια και Λεωφόρο Αλεξάνδρας όπου βρίσκεται το αθηναϊκό μας σπίτι. Μα έχουμε και Βερολίνο και γυρίσματα ταινιών και φεστιβάλ. Διότι πώς αλλιώς; Θα ήταν δυνατόν ποτέ, μαζί με την αγάπη και τη φιλία, να μην ένωνε των Αδελφών Χρονοπούλου τα Μπατζανάκια και η Τέχνη;

Για μονόπρακτο ξεκίνησε. Μα πού να χωρέσει σε μια Πράξη τόση απραξία.

Να 'μαι κι εγώ ανάμεσα. Στο Βερολίνο.

Athanasios Demopoulos
Με τον φίλο μου τον Γιάννη που νταγκλαρει απ’το ντουμάνι

Μόνος σπίτι μας

Επιστροφή

Στο λυκαυγές με σκέψεις πολλές επιστρέφω. Κλείνει ένας κύκλος δουλειάς με έγνοιες κι αμφιβολίες.

Αξίζει άραγε αυτό που κάνω; Φέρνει αποτέλεσμα; Ή τζάμπα με παίρνει από την άλλη τη δουλειά μου, από την Τέχνη μου στην οποία έχω ταχθεί;

Ή, από την άλλη πάλι, αξίζει η Τέχνη μου, η αληθινή δουλειά μου ή σιγά τ' αυγά και η παροιμιώδης φοράδα στ' αλώνι;

Μετά από μακρύ μήνα αγρίου ακτιβισμού- με ταξίδια κι αγώνα και ομιλίες και μια εκδήλωση οργανωμένη απ' το μηδέν, μόνο ανυπομονώ να κλειστώ στο δικό μου κάστρο με τα αγόρια μου: Mon Chou Sue, Troy και με τον Kύριο Kastell, my moody big dark man που περιμένει την επιστροφή της Ασώτου.

Πρεζάκια, τρανς και αδελφές κάνουμε τα Εξάρχεια γαμώ τις γειτονιές

Πρεζάκια , τρανς και αδελφές

κάνουμε τα Εξάρχεια

γαμώ τις γειτονιές 

Επειδή μόνο η ανοχή κι αποδοχή του άλλου και του διαφορετικού κάνει τη ζωή πλούσια να τη ζεις.

Επειδή οι μόνες φορές που φοβόμαστε στα Εξάρχεια είναι οι ημέρες που κάνει εξορμήσεις η Αστυνομία.

Γράφει μια κυρία:
        «Όταν καίνετις περιουσίες είναι καλά?»

 (και ύστερα, ως άλλη κυρία Δημουλά (που αν θυμάστε την ενοχλούν οι άστεγοι που της πιάνουν τα κυψελιώτικα παγκάκια) πρόσθεσε την τετριμμένη προσωπική νότα για επίκληση στο θυμικό):

«μου γαμησαν τα Εξάρχεια που γεννήθηκα» και «Δεν μπορώ να πάω με τα παιδιά»
και απαντώ:

Daphne Chronopoulou

 Η εξίσωση περιουσίας και ουσίας είναι εγκληματικά ανόητη και επιχείρημα για χρήσιμους ηλίθιους.

Καμιά βλάβη σε ακίνητο δε δικαιολογεί τη βιαιοπραγία. Κι αυτό δίχως να έχουμε καν αγγίξει το τεράστιο ζήτημα της εκδικητικότητας και του ότι το έγκλημα του ενός δε δίνει το ελεύθερο να εγκληματούν άλλοι. Εκτός αν θέλετε να ζείτε σε ζούγκλα οπότε τι περιουσίες και τι ιδιοκτησίες επικαλείστε;

Daphne Chronopoulou

 Λέτε «μου γαμησαν τα Εξάρχεια που γεννήθηκα και Δεν μπορώ να πάω με τα παιδιά μου» επειδή μάλλον βλέπετε πολλή τηλεόραση.
Το ανίψι μου 9 ετών ζει εκεί μια χαρά, εκεί βγαίνω και τρώω καθημερινά όταν είμαι στην Αθήνα.
Οι μόνες φορές που δε μπορώ να πάω είναι οι φορές που κάνει εξορμήσεις η Αστυνομία.
Κλείστε την τηλεόραση, σας βλάπτει.

Δεν έχουν και φαντασία βλέπετε, ούτε και τη στοιχειώδη λογική ή την συναίσθηση ευθύνης ώστε να διαχωρίζουν τι έχουν επιβεβαιώσει οι ίδιοι από εκείνα που τους είπαν.

_____________________________________

-->

18η Στρογγυλή Τράπεζα "Αντιγόνης"

Αγαπητοί / ες φίλοι /ες,
σας προσκαλούμε στη 18η Εθνική Στρογγυλή Τράπεζα κατά των Διακρίσεων, ένα θεσμό που διοργανώνει με επιτυχία η «ΑΝΤΙΓΟΝΗ - Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία» τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια.
Η συγκεκριμένη διοργάνωση αποτελεί και Εθνική Συνάντηση στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος ‘National Integration and Evaluation Mechanism (ΝΙΕΜ)’.
Το θέμα της συνάντησης είναι :
ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΩΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Η Πρώτη Ενότητα θα πραγματευτεί τις Μεθόδους και τα Εργαλεία της Κοινωνικής Ένταξης, ενώ η Δεύτερη Ενότητα θα επικεντρώσει στον εντοπισμό των εμποδίων που συναντάει η ένταξη αυτή σε διάφορους τομείς.
Στο τέλος κάθε Ενότητας προβλέπεται διάλογος με ερωτήσεις και τοποθετήσεις.

Θα είναι ιδιαίτερη χαρά τόσο η προσωπική συμμετοχή σας όσο και η περαιτέρω διάδοση του εν λόγω Προγράμματος σε συναδέλφους και φίλους που ενδιαφέρονται για τα συγκεκριμένα ζητήματα και για την καταπολέμηση των διακρίσεων και του ρατσισμού.


 Ακολουθεί το λεπτομερές Πρόγραμμα της Στρογγυλής Τράπεζας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ :

Α΄ Ενότητα (17.30 – 19.00)

Σύντομος χαιρετισμός και παρουσίαση των πορισμάτων της ετήσιας έκθεσης NIEM από τον κ. Μιχάλη Τρεμόπουλο, Αντιπρόεδρο της «ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ», δημοτικό σύμβουλο Θεσσαλονίκης και τέως ευρωβουλευτή.


ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ


[Συντονίζει η κ. Αγγελική Αθανασοπούλου, διδάκτορας στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διδάσκουσα στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου].


1) "Πολιτικές στέγασης προσφύγων : προς την κοινωνική ενσωμάτωση ή την προνοιακή εξάρτηση ?"
(Ομιλητής ο κ. Νίκος Κουραχάνης, Διδάσκων και Μεταδιδακτορικός Ερευνητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου


2) "Διασφάλιση ενός αυτόνομου τρόπου ζωής των προσφύγων ως συστατικού στοιχείου της κοινωνικής τους ένταξης"
(Ομιλητής ο κ. Θοδωρής Μπογέας, Υπεύθυνος Προγράμματος Ένταξης της οργάνωσης "Human Rights 360")


3) "Εκπαιδευτικά εναλλακτικά εργαλεία για την κοινωνική ένταξη των προσφύγων ",
(Ομιλήτρια η κ. Δέσποινα Καρακατσάνη, καθηγήτρια Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)


4) "Το δύσκολο εγχείρημα της κοινωνικής ένταξης των ανηλίκων"
(Ομιλητής ο κ. Ανδρέας Δήμου, επιστημονικός συνεργάτης αρμόδιος για θέματα παιδικής προστασίας και ποιότητας παροχής υπηρεσιών των Κέντρων Φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης - ΕΚΚΑ)


Ακολουθεί συζήτηση

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (19.00 - 19.30)


Β΄ Ενότητα (19.30 – 21.00)


ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ


[Συντονίζει ο δημοσιογράφος της Real News κ. Αλέξανδρος Κόντης].


1) "Ζητήματα ένταξης των προσφύγων στην ελληνική αγορά εργασίας"
(Ομιλητής ο κ. Απόστολος Καψάλης, διδάκτωρ εργασιακών σχέσεων, επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ/ΓΣΕΕ )


2) "Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ευάλωτη ομάδα των ανήλικων προσφύγων στους τομείς της κοινωνικής ασφάλισης (περίθαλψη, ΑΜΚΑ, γραφειοκρατία), της στέγασης και του ασύλου "
(ομιλητής ο κ. Πελοπίδας Νικολόπουλος, Δικηγόρος και μέλος του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού)


3) "Το στοίχημα της πρόσβασης των ανηλίκων μεταναστών-προσφύγων στη φροντίδα ψυχικής υγείας και στην κοινωνική προστασία"
(Ομιλητής ο κ. Γιώργος Νικολαΐδης, διευθυντής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Ημέρας του Συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού» )


4) "Δυσκολίες της καθημερινότητας των προσφύγων που παρεμποδίζουν την κοινωνική τους ένταξη"
(Ομιλητής ο διερμηνέας κ. Αμπντουλχαλέντ Μοχαμεντίζ, πρόεδρος της Κοινότητας Ενωμένων Αφγανών Ελλάδας)


Ακολουθεί συζήτηση

-->

________________________________________________________
Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019 στις 5:30 μ.μ. – 9 μ.μ.

pin

Ξενοδοχείο "ΤΙΤΑΝΙΑ", Πανεπιστημίου 52, Αθήνα, ημιόροφος, αίθουσα "ΝΙΚΗ" του συνεδριακού κέντρου "Europa Hall" .

https://www.facebook.com/events/2472912896282623/

Δε νταγιαντώ δυό πράματα

Δε νταγιαντώ δυό πράματα

φτώχια και γεροντάματα

Ρεμπέτικο κλασικό διστιχο από τη 'Σβούρα' του Γιώργη Χριστοφιλάκη.

Ναι στην Αθήνα είμαι, πρώτη μέρα μετά τα events και τα ακτιβιστικά μου, μόνη με τα βιβλία μου που καθένα, έχει και δική του ιστορία.

Η Σβούρα. Από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου που μοιραστήκαμε με τις αδελφές μου. Στο εσώφυλλο αφιέρωση στο Νίκο Κούνδουρο με σκιτσάκι πορτραίτο του Χριστοφιλάκη όπως τον θυμάμαι όταν ήμουν παιδί κι έτρεχα στη Σκουφά με πιρουέττες απ' της Ναταλίας Στεφάνου τα μαθήματα μπαλέτου, στο γραφείο του πατέρα μου, Λυκαβηττού, σ΄ένα θαυμάσιο φωτεινό διαμέρισμα που ανήκε σε παλιά μαθήτρια στο σχολείο του παππού μου, λίγο πιο κάτω στη Σταΐκου. Κι οι δυό παππούδες μου ήταν φιλόλογοι αλλά στο σχολείο αυτού του ίδιου παππού μαθητής ήταν κι ο Χριστοφιλάκης για πολύ λίγο (κι έχει γράψει γι αυτό).

Και διέσχιζα τη Σκουφά με πιρουέττες. Από Πλουτάρχου (απέναντι σφoλιάτα από το Μήτσο Ακτύπη για να φτιάξουν στο σπίτι quiche lorraine), Σκουφά ο φούρνος που έβαζε δυό λουκάνικα στη λουκανικόπιτα κι ύστερα εκεί άνοιξε το Joy με τα ωραία ρούχα εμπνευσμένα από τη ΒΙΒΑ κι ύστερα εκεί μετακόμισε το Free Shop όταν χωρίστηκε από το Pop Eleven που εγκαταστάθηκε από πάνω, κι εκεί ,στους «αδελφούς Φαληρείς» όπως τους λέγαμε, δούλευε ο Κύριος Kastell όταν γνωριστήκαμε-με τη βιβλική έννοια, διότι κοινωνικά γνωριζόμασταν χρόνια στις ίδιες παρέες της Δεξαμενής αλλά όχι ακριβώς στην ίδια διότι τότε ήταν μεγαλύτερος, τότε, που τα πέντε χρόνια ήταν διαφορά.

Πιρουέττες. Με τη σφολιάτα στα χέρια, 12 ετών σφίζουσα από ζωή και ενδορφίνες μετά το χορό και τη χαρά πως λίγο παραπάνω άνοιξαν τα πόδια μου, λίγο πιο πολύ άντεξα στην απόλυτη ακινησία που απαιτεί ο χορός.

Διότι όπως η Μουσική θέλει παύση,

όπως η Γλυπτική θέλει κίνηση,

έτσι ο Χορός δίχως ακινησία, χορός δεν είναι.

Πιρουέττες στη Σκουφά. Απ' τη Λυκαβηττού με θέα τον τρούλο πίσω από τον τρομερό πατέρα μου καθισμένο στο φωτεινό γραφείο να συζητά τα ακατανόητα με τους συνεταίρους του Ντίντη Καρύδη (με τα σόρτς και τη Citroen βάτραχο) και τον πάντα ευγενή κι απόμακρο Γιώργο Σταμπουλόπουλο, τρέχοντας έμπαινα Σκουφά 52, στο σκοτεινό γραφείο της μητέρας μου. Άλλη ατμόσφαιρα, σκοτεινή γιατί δεν έμενε, ούτε έμεινε, πολύ εκεί, γρήγορα μεταφέρθηκε στο κτίριο με τους φαρδείς διαδρόμους, πρώτη γυναίκα διεύθύντρια της ΕΡΤ προ Μανθούλη που τη μνημονεύει στη θαυμάσια αυτοβιογραφία του.

Δε νταγιαντώ δυό πράματα

φτώχια και γεροντάματα

Ποιον ενδιαφέρουν άραγε όλα αυτά; Είμαστε η μνήμη μας είπε ο Προυστ κι επιβεβαίωσε ο Φρόυντ. Είμαστε μόνο η μνήμη μας, λέει η σύγχρονη Νευροχειρουργική που μελετά εγκεφάλους, ηλεκτρονικούς και μη, και υπόσχεται αθανασία όταν με τη βοήθεια των νέων Τζομπς και Γκέιτς θα μπορεί ο άνθρωπος να φορτώσει τη μνήμη του σε ένα υπολογιστή και μέσα εκεί να ζει για πάντα μια virtual ζωή δίχως φθορά και σωματικό πόνο.

Δίχως μπαγκάζια.

Ή ενθύμια, σαν αυτά της δικής μου Αθήνας.

Στον Κούνδουρο, αφιέρωσε ο Χριστοφιλάκης τη Σβούρα του που αφηγείται 'τουρνέ', ταξίδι ενός θιάσου, ο Βέγγος, η Σμάρω, ο Διευθυντής Σκηνής που βάζει πρόστιμα στην «κοπελιά» που «κάνει χάσμα» στο κρύο θέατρο με πάνινες καρέκλες, σε παγωμένες πόλεις «και κάτι μουζικαρέοι ντούρου ντούρου...κι αρνιά κι αυγά, κοκορέτσι, σαλάτες και χαλβάς και παγωτό... Τα ξέρασα.».

Πώς απ' τον Κούνδουρο, βρέθηκε εδώ σ΄ εμένα αυτό το βιβλίο, σε άλλο δρόμο, άλλο σπίτι, άλλο αιώνα; Πώς αλλάζουν χέρια οι μνήμες;

Και το αιώνιο ερώτημα: Τι αξία έχουν όλα αυτά;

Και το καινούργιο μου βάσανο: Τι θα απογίνουν, ποια χέρια θα τα ανοίξουν μετά τα δικά μου;

Και πάλι πίσω, στα αιώνια: Και τι, τι σημασία μπορεί να έχει αυτό;

Δε νταγιαντώ, δε νταγιαντώ, σας λέω.

Γατίσιο θάρρος λιονταριών― ζυγισμένη τόλμη

Εμείς που έχουμε γάτες τα ξέρουμε αυτά τα τερτίπια και πιάνουμε το υπονοούμενο. Η γατίσια μαγκιά. Το απίθανο θάρρος. Η γάτα, που πλάσμα να αγαπά και να φροντίζει πιο πολύ τον εαυτό του δεν υπάρχει, είναι και το ζώο που δείχνει μια γενναιότητα μεγαλειώδη επειδή δεν είναι της στιγμής αλλά σα ζυγισμένη, σαν υπολογισμένη. Με νόημα.

 Θηλυκές και νεαρά αγέλης λιονταριών  κλείνουν δρόμο σε εθνικό πάρκο.  Kruger Park, Νότιος Αφρική. Τα 14 λιοντάρια μπήκαν στις ειδήσεις  για το 'Pride' τους, όπως ονόμασαν την περιπέτεια τα τοπικά κανάλια, όταν βγήκαν από το πάρκο και έκλεισαν το δρόμο κατοικημένης περιοχής.

Οι Γυναίκες μας απαντούν ναρκοφεμινιστικά

Η βραδιά στο Μύρτιλλο έκλεισε την ευρωπαϊκή μας καμπάνια.

Εμείς, οι γυναίκες που παίρνουμε/παίρναμε ναρκωτικά, είμαστε μια ομάδα αθέατη με προβλήματα σοβαρά που μάς κρατάνε σιωπηλές, κλειδωμένες στα σπίτια ή στα κελιά μας.

Φτώχεια, κοινωνική περιφρόνηση, αρρώστιες δίχως καλή περίθαλψη, στρέρηση των παιδιών μας, είναι συχνά οι συνέπειες της εξάρτησης, όχι επειδή η ουσία έχει κάτι μαγικό που σε φτωχαίνει αλλά επειδή η Ναρκοαπαγόρευση κι η προπαγάνδα ενός αιώνα έχουν ορθώσει κάγκελα γύρω μας. Και στους άνδρες, ναι, μα ακόμα πιο πολύ σ' εμάς που κοινωνικά πιο ευάλωτες, ούτως ή άλλως παλεύουμε με τις ανισότητες της κοινωνίας και τη βία.

Θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους που αψηφήσατε τη βροχή για να έρθετε κοντά μας.

Πρώτα τις ομιλήτριες που μάς έκαναν την τιμή, τη Μανίνα Τερζίδου, την Κατερίνα Κονιδάρη και τη δική μας Ναταλία Λουράντου που, ανέδειξαν το θέμα τόσο εύστοχα που η συζήτηση ζωτάνεψε και προχώρησε μόνη της ξεπερνώντας όρια χρόνου και θεματολογίας. Κι έτσι αποδείξαμε, (κι εγώ μαζί, ελπίζω, με τη μικρή μου εισαγωγή περί Φεμινισμού) πόσο αναγκαίοι είναι οι αγώνες μας για να σταθούμε ισότιμες - ίσες αλλά όχι ίδιες- με το κοινωνικό φύλο που ως τώρα κυριαρχεί.

Ευχαριστώ επίσης όσες/ους μας τιμήσατε,

τη δική μας Φωτεινή Λεομπίλα πάντα παρούσα, δραστήρια και αφοσιωμένη Ναρκοφεμινίστρια (παρούσα από την πρώτη μας ναρκοφεμινιστική συνάντηση πέρσι το Φεβρουάριο όταν στα χιονισμένα Εξάρχεια δεν κάναμε ομιλίες αλλά συζητήσαμε τα προβλήματα μια και ήμασταν μόνες), τον πάντα ανοιχτό να ακούσει Εθνικό Συντονιστή Χρήστο Κουϊμτσίδη, γιατρό που βρήκε το χρόνο να έρθει παρά το γεμάτο πρόγραμμά του,

τη Μαριανέλα Κλώκα που πάντα μας συμπαραστέκεται και ταχύτατα δημοσίευσε ρεπορτάζ για την εκδήλωση,

την Ευγενία Σταθακοπούλου που μας κέρδισε με τη γνώση της,

το δικό μας Μάριο Ατζέμη, πιστό και αφοσιωμένο ακτιβιστή,

τη δική μας Αγγελική πρώτη-πρώτη που μας βοήθησε και στο στήσιμο και στο καρφίτσωμα της τιμητικής ταινίας των παρασήμων μου,

και τη Ντόρα μας, τη φίλη και Ομότιμη που πάντα κάνει τον κόπο να έρθει να προσφέρει με τη συμμετοχή και την παρουσία της,

όπως και το δικό μας Σόλωνα που μας πρόσφερε και τη φωτογράφιση,

τη Χριστίνα Σαββάτη που κράτησε επάξια το μακρύ τραπέζι με τα δώρα μας (ανάρπαστα έγιναν τα μπλουζάκια αλλά και οι κονκάρδες μας, ενώ μας έμειναν οι αναπτήρες- φαίνεται όλοι έχουμε κόψει το κάπνισμα),

τον Costas Nissen που έκανε το γύρισμα,

το δικό μας Θάνο Παπαγιαννόπουλο που με στήριξε ιδιαίτερα ακούγοντας τα παράπονά μου και βοηθώντας στη μεταφορά,

συν βεβαίως

τους δικούς μου φίλους και συγγενείς,

τον Κώστα Παπατρέχα, την Άρτεμη,

τις αδελφές μου Ελισάβετ και Μαρίνα

και το φιλόξενο Μύρτιλλο όπου με ηρεμία και ευγένεια και διαλλακτικότητα μάς πρόσφεραν ό,τι χρειαστήκαμε για την εκδήλωση και δε μάς είπαν ούτε ένα όχι.

Σας ευχαριστώ

για την παρουσία και τη συμβολή σας σ' ατό το δίκαιο δύσκολο αγώνα μας κατά της βίας προς τις γυναίκες και της εγκληματικής Ναρκοαπαγόρευσης που τιμωρεί ανθρώπους για την ασθένεια ή τις επιλογές τους.

Αλλά τώρα,
πριν ασχοληθώ με το video της καμπάνιας, πριν γράψω το 'report', πριν με ακούσετε (αν θέλετε) αύριο το βράδυ stokokkino, χαρίζω στον εαυτό μου ένα ολόκληρ εικοσιτετράωρο για να ξεκουραστώ διαβάζοντας λογοτεχνία παλιά και άσχετη με όσα συζητήσαμε για να 'ξαναβρώ το ίσιο μου' όπως λέμε στη γιόγκα.

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΟΙ ΓΧΝΑΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

                                                της Δάφνης Χρονοπούλου

ΟΙ ΓΧΝΑΙΚΕΣ της EuroNPUD, του ευρωπαϊκού δικτύου ανθρώπων που παίρνουν ναρκωτικά, ετοιμάσαμε μια πανευρωπαϊκή καμπάνια για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, με εκδηλώσεις σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης με διάφορες εκδηλώσεις οργανωμένες από ττις γυναίκες της κάθε τοπικής οργάνωσης ανθρώπων που παίρνουν/έπαιρναν ναρκωτικά.  

Τις #16Ημέρες για τις γυναίκες του ΟΗΕ  υιοθετήσαμε κι εμείς. Από 25 Νοεμβρίου (Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών) που ξεκινήσαμε στη Βαρκελώνη ως την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα)

που, στην Αθήνα, οι ΓΧΝΑΙΚΕΣ του  Δικτύου Ομότιμων Χρηστών .Ψυχοδ/κων Ουσιών (PeerNUPS) σας καλούμε στις  6.00μμ

στο  Cafe Myrtillo (Τριφυλίας, Αμπελόκηποι, Αθήνα)

να φορέσετε κάτι πορτοκαλί  και να έρθετε να γνωρστούμε,

να συζητήσουμε για Ναρκοφεμινισμό

και  την κάθε είδους βία προς τις γυναίκες που κάνουν χρήση ναρκωτικών.

Θα μιλήσουν:

Σοφία Γαληνάκη, Μανίνα Τερζίδου, 

Κατερίνα Κονιδάρη, Ναταλία Λουράντου,

και θα συντονίσει  τη συζήτηση η Δάφνη Χρονοπούλου.

Πορτοκαλί είναι το χρώμα που συμβολίζει τον αγώνα κατά της βίας προς τις γυναίκες.

Βία οικογενειακή, 

βία σεξουαλική,

βία λεκτική.

Η βία της εξουσίας,

η βία της σωματικής υπεροχής,

η βία του νόμου,

η βία της αδικίας,

η βία της καταπίεσης,

η βία της απόρριψης.

Στην κοινωνία που ζούμε όλες έχουμε υποστεί βία. Εμείς, οι γυναίκες που παίρνουν/ πήραν ναρκωτικά, ακόμα πιο πολύ. Παγκοσμίως το συντριπτικό ποσοστό γυναικών που βρίσκονται στη φυλακή είναι θύματα της Ναρκοαπαγόρευσης.  

_________

Aπό το Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών Ψυχοδ/κων Ουσιών 

με τη EuroNPUD, 

με την αρωγή της WHRIN – Women and Harm Reduction International Network 

και της καμπάνιας #SupportDontPunish #ΥποστήριξηΌχιΤιμωρία του idpc-International drug policy consortium

Πληροφορίες 

 Cafe Myrtillo (Τριφυλίας, Αμπελόκηποι, Αθήνα) τηλ 211 0123176

Facebook:https://www.facebook.com/events/1008502076160654/

πλαίσιο εικόνας προφίλ [frame www.facebook.com/profilepicframes/?selected_overlay_id=691567608033135 ]

EuroNPUD https://www.euronpud.net/events?view=calendar&month=12-2019EuroNPUD

ετικέτες (hash-tags)

#EuroNPUD_WOMXN_Campaign
#TheWomenFightΒack #ΕuroNPUD #EuroNPUD_Women 

#Narcofeminism #Support Don't Punish   

https://youtu.be/Epk3kihqqyc

#16days 

#ΕuroNPUD #EuroNPUD_Women #Narcofeminism

#womenusedrugs #vaw  #orangetheworld#violenceagainstwomen #WHRINetwork#SupportDontPunish

WHRIN #16Ημέρες  #ΓυναικεςΚατάΤηςΒιας

WHRIN 16 days of action campaign to eliminate violence against women
_______________________
Αναρτήσεις/ δημοσιεύσεις 
https://now24.gr/the-woman-fight-back/

http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2019/11/16-euronpud.html#ixzz65q8fPW8j

Οι γυναίκες απαντούν στη βία με πορτοκαλί: https://www.pressenza.com/el/2019/12/oi-gynaikes-apantisan-sti-via-me-portokali/