Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εξάρχεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εξάρχεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

"Το στίγμα του πρεζάκια": Βασίλης Μάγγος



Είναι κοινό μυστικό ότι όσο ξύλο τρώνε οι χρήστες ουσιών από την Αστυνομία, άλλο τόσο και τόση απαξίωση υφίστανται από τον ‘ελευθεριακό’ χώρο. Πικρή αλήθεια που μας πονά διότι πολιτικά πολλοί από εμάς προς τα εκεί κλίναμε, ξεκινώντας τη ζωή ως επαναστάτες κι αντισυμβατικά άτομα, πριν πληροφορηθούμε από ειδήμονες του χώρου ότι δεν είμαστε παρά κρούσματα του καπιταλισμού, σάκοι του μποξ για επαναστατική προπόνηση.
Δε μου αρέσει να συζητώ το θέμα, με πληγώνει. Αλλά το κάνω σήμερα στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου, του δολοφονημένου από ομάδα αστυνομικών, ο οποίος στο blog του έγραφε:

«Οι τοξικομανείς αγωνιστές, αυτοί οι άνθρωποι που αγωνίζονται ταυτόχρονα για τη προσωπική αλλά και τη συνολική κόλαση που ζούμε, είναι καταδικασμένοι να πεθαίνουν φωνάζοντας σε έναν κουφό κόσμο. Είναι καταδικασμένοι, μέχρι να πεθάνουν, να εισπράττουν την ξεφτίλα, τον κοινωνικό ρατσισμό και τον φασισμό ακόμα και στους "ελευθεριακούς" χώρους.
Ναι, είναι αλήθεια πως η πρέζα σε κάνει έρμαιό της.
Ναι, είναι αλήθεια πως λόγω της προσωπικής τους κατάστασης και της κοινωνικής εξαθλίωσης οι τοξικομανείς στρέφονται σε απελπισμένες προσπάθειες επιβίωσης.
Επίσης, όμως, είναι αλήθεια πως τα κοινωνικά κομπλεξ είναι βαθιά ριζώμενα στα κεφάλια μας και ως εκ τούτου επέρχεται το στίγμα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ κι ας μην τα θυμάμαι ένα προς ένα, το ξύλο που έφαγα, τα κουτσομπολιά, τις φήμες, τα λόγια πίσω απ'την πλάτη, την απαξίωση και την περιθωριοποίησή μου από τους "ελευθεριακούς", επειδή έφερα το στίγμα του πρεζάκια. Αν πεθάνω απάνω στη μάχη, να τους πείτε να μην με τραγουδήσουνε και να μην με αναφέρουνε. Να τους πείτε μόνο, πως τους άδειασα επιτέλους αυτή τη πουτάνα γωνιά που τόσο τους ενοχλούσε και τώρα μπορούν ελεύθερα να υποκριθούν εις μνήμην μου».

____________ Η δολοφονία
Δεν μπορώ ν'αναπνεύσω. Όχι στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα.
Ο 27χρονος Βασίλης βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του. Μεσημέρι Κυριακής 14 Ιουνίου είχε δεχθεί ανελέητη επίθεση από αστυνομικούς στον Βόλο (βίντεο: https://bit.ly/2ZrRako). Είχε βρεθεί στις διαμαρτυρίες για τη μόλυνση από την καύση σκουπιδιών.
Ξυλοκοπήθηκε άγρια, τόσο που με δυσκολίες μπορούσε ν' ανασάνει. (https://bit.ly/3j7qYDR)
Στο περιπολικό οι αστυνομικοί τον χτυπούσαν και γελούσαν μαζί του περιπαικτικά. Το ίδιο και στο κρατητήριο. Ζήτησε νερό και τον έβαλαν να πίνει σταγόνα-σταγόνα. Επειδή ήταν πολύ χτυπημένος θα έπρεπε να τον πάνε στο νοσοκομείο. Τον πέταξαν έξω από το τμήμα και τελικά στο νοσοκομείο τον πήγε μια παρέα περαστικών.
Εκεί έμεινε 4 μέρες. Είχε 6-7 κατάγματα στα πλευρά και θλάση στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη.
Πριν λίγες ημέρες και αφού ανάρρωνε σπίτι του έκανε επαναληπτικές εξετάσεις που έδειξαν ότι τα ζωτικά όργανα του φέρουν ακόμα κακώσεις.
Και όλα αυτά ενώ τέλη Μαϊου όλοι είχαμε συγκλονιστεί με τον τρόπο που δολοφονήθηκε ο Τζορτζ Φλόιντ.
Είχε γράψει "προφητικά":
"Οι ιδέες μας, όσους κι από μας αν σκοτώσουν, δε θα πεθάνουν ποτέ, θα κατοικούνε πάντα στα μυαλά των ελεύθερων ανθρώπων. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ, ενάντια σε κάθε τι που μας πνίγει και δεν μπορούμε ν' ανασάνουμε, ενάντια στο άδικο, για την ελευθερία όλων μας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Κι ας μην νικήσουμε ποτέ... Θα πολεμάμε πάντα!!"
Βασίλης Μάγγος, 16/6/2020
(Ε.Κ)
___________
 Σύνδεσμοι
Το blog  του Βασίλη Μάγγου http://proxeirodouleia.blogspot.com 
Ποια ήταν η Κατερίνα Γκουλιώνη: https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2012/03/blog-post_20.html

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

Eξαρχείων gentrification - άρθρο στο New Yorker



 Όσα γίνονται στα Εξάρχεια με τη Νέα Δημοκρατία μπορεί να επιβάλλονται με ασυνήθιστη κρατική βια αλλά δεν είναι πρωτότυπα. Τα κίνητρα είναι εμφανέστατα και το έγκλημα, όπως συνήθως οι καλές δουλειές, προετοιμάζεται από χρόνια.
Τα παραμύθια για το «άβατο» με τους ένοπλους αστυνομικούς και τους λίτες με τα πολιτικά δε μας ξεγελούν. 

Με την αστυφιλία που χαρακτηρίζει την εποχή μας τα ακίνητα στα κέντρα των πόλεων αποκτούν τεράστια αξία με αποτέλεσμα οι παλιοί κάτοικοι να εξωθούνται στα προάστια ώστε στο κέντρο να εγκαθίστανται πάμπλουτοι, επιχειρήσεις ενοικίασης και μαγαζιά. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε πάρα πολλές πόλεις, το είδαμε και στην Αθήνα πρώτα με την Πλάκα κι ύστερα με το Γκάζι μολονότι  η Κρίση ανέκοψε την ανάπτυξή του. Τα Εξάρχεια είναι σε πολύ προνομιακή θέση για να αφεθούν στα χέρια των άφραγκων.

Όμως οι πόλεις έχουν ιστορία κι η Ιστορία δεν είναι μόνο μάρμαρα αλλά άνθρωποι, ζωή, παραδόσεις, και τα Εξάρχεια, εδώ και εκατό χρόνια, είναι "συνώνυμα με την Αλληλεγγύη" λέει το  περιοδικό New Yorker στο νέο άρθρο του για τη σημαντική γειτονιά μας  και το πενταετές πλάνο €5 εκατομμυρίων και 10.000 απελάσεων εντός 2020 που εξήγγειλε ο νέος δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης.

Φέρνω σύνδεσμο προς το άρθρο του New Yorker με θέμα τα αγαπημένα Εξάρχεια και το 'gentrification' της κακής μας μοίρας.

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020

'Άβατο' και συμμορία: οι κάτοικοι της Καλλιδρομίου διαμαρτύρονται



Πέρσι παραμονή Πρωτοχρονιάς λήστεψαν το σπίτι μας στην Αθήνα. Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μπήκαν στα δυό πλαϊνά διαμερίσματα, το δικό μας και της γειτόνισσας, αναστάτωσαν τα πάντα ψάχνοντας προφανώς για μετρητά που δε βρήκαν και έκλεψαν οικογενειακά ενθύμια και κοσμήματα συναισθηματικής αξίας.
Σεπτέμβριο λήστεψαν τον κ. Kastell ξημερώματα από ό,τι είχε και δεν είχε, καθώς ατυχώς τον πέτυχαν στην επιστροφή του για Μύκονο μετά από παραμονή στην Αθήνα: υπολογιστής, χρήματα, ipad, τηλέφωνο κ.λ. Όχι με βια. Βλακωδώς απάντησε στον ένα που ρωτούσε κάτι ασαφές ενώ ο άλλος του έπαιρνε την τσάντα. 
Οι αστυνομικοί, που σε καμιά περίπτωση δεν έπιασαν τους κλέφτες, δεν παρέληψαν να ειρωνευθούν τον παθόντα κατά την καταγραφή.
Στο χρόνο που μεσολάβησε έχουν γίνει αμέτρητες παρόμοιες ληστείες σε σπίτια φίλων και γειτόνων της περιοχής και σπασίματα αυτοκινήτων, συχνά μόνο για τη μπαταρία.

Από Λεωφόρο Αλεξάνδρας, μέσω Εξαρχείων και ως το Αστυνομικό τμήμα της Νεάπολης, η περιοχή μαστίζεται από θρασύτατες μικροληστείες και μικροκλοπές που, θα 'λεγε κανείς με τόσες κλούβες, πάνοπλους ένστολους και ασφαλίτες με πολιτικά, κάλλιστα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Γιατί η Αστυνομία δεν κάνει κάτι; 
Γιατί ενθαρρύνεται το αφήγημα του 'αβάτου';

Οι κάτοικοι της οδού Καλλιδρομίου οργανώνουν διαμαρτυρία στο Αστυνομικό Τμήμα. 
Σας μεταφέρω:

Η γνωστή συμμορία της Καλλιδρομίου
Τα τελευταία χρόνια τα Εξάρχεια βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη κατάσταση πολιορκίας, που έχει δύο πλευρές. Από τη μια, η λαίλαπα του AirBnB και τα κτηματομεσιτικά παιχνίδια, που αυξάνουν τα ενοίκια σε βάρος των μόνιμων κατοίκων. Απο την άλλη, η εγκαθίδρυση κανονικών συμμοριών με κύρια δραστηριότητα το ναρκεμπόριο, που έχει μετατρέψει την άλλοτε πιο ασφαλή γειτονιά της Αθήνας σε ορμητήριο διαφόρων ειδών κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου. Και ενώ η πλατεία ζει τη δική της παρακμή με τις ναρκομαφίες, η οδός Καλλιδρομίου και οι πέριξ δρόμοι έχουν την ‘’τιμητική’’ τους, εξαιτίας μιας συμμορίας ληστών, η οποία δρα προκλητικά ανενόχλητα ανάμεσα στο 5ο ΑΤ Εξαρχείων και τα ΜΑΤ.

Τα σπασίματα αυτοκινήτων και οι ληστείες είναι καθημερινά φαινόμενα, πολλά μέσα στο φως της ημέρας, με τους ίδιους δράστες να ξαναβγαίνουν για ‘’μεροκάματο’’ μετά από λίγο πάλι στα ίδια σημεία. Με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς τα σπασμένα αυτοκίνητα από τη συγκεκριμένη συμμορία (ή συμμορίες) μόνο στο μικρό αυτό κομμάτι των Εξαρχείων πρέπει να είναι κάποιες χιλιάδες τα τελευταία χρόνια, αν αναλογιστεί κανείς, ότι βρίσκουμε τουλάχιστον 2-3 κάθε πρωί. Όσοι κάνουν το βήμα να πάνε στο 5ο αστυνομικό τμήμα να καταγγείλουν, θα ακούσουν ίσως τη φωνή του αξιωματικού υπηρεσίας να λέει το γνωστό ‘’να το ξέρετε ότι κάθε μήνυση κατά αγνώστου θα πάρει αρκετές ώρες!’’ που δεν είναι και το πιο ενθαρρυντικό.
Το σημείο αιχμής είναι η Θεμιστοκλέους και η Καλλιδρομίου γωνία, η δε άνεση των ληστών είναι τέτοια, που και ακάλυπτοι θα βγούν και θα ξεκαθαρίσουν τα κλοπιμαία φανερά σε κάποια είσοδο πολυκατοικίας στην Ερεσσού ή στη Θεμιστοκλέους. Οι λίγοι κάτοικοι που αντιδρούν βγαίνοντας στο άκουσμα σπασίματος ή συναγερμού, παλιότερα δέχονταν τη χλεύη τους ή βρίζονταν. Το τελευταίο διάστημα στοχοποιούνται οι ίδιοι, είτε δεχόμενοι επίθεση με πέτρες, είτε απειλούμενοι ανοιχτά με ψαλίδια, μαχαίρια, κλπ.
Οι συναγερμοί των αυτοκινήτων, που θα ακουστούν κάθε μέρα στην οδό Καλλιδρομίου μαζί με τα σπασμένα γυαλιά, τα οποία ο καθένας από εμάς θα πατήσει κάθε πρωί βγαίνοντας από το σπίτι του, είναι το κομμάτι μιας ιδιάζουσας ψυχολογικής βίας. Μιας βίας, που συνδυάζεται με το θυμό από το επικοινωνιακό σόου και την υποκριτική ρητορεία της κυβέρνησης περί Νόμου και Τάξης, που τρομοκρατεί με τα ΜΑΤ τη γειτονιά, δέρνοντας άσχετους και μαζεύοντας μωρομάνες από καταλήψεις, ενώ αφήνει τις συμμορίες όχι μόνο ανέγγιχτες, αλλά όλο και πιο θρασείς μετά από κάθε τέτοια ‘’επιχείρηση’’.
Τα ωραία, τα οποία έχουν γραφτεί κατά καιρούς για την ιστορική οδό Καλλιδρομίου, είναι όλα αλήθεια. Για τα στέκια της, τα όμορφα νεοκλασικά της, τη λαϊκή αγορά της, τους καλλιτέχνες κατοίκους της. Πλέον ας γνωρίζουν όλοι, ότι ταυτίζεται δυστυχώς και με μια γνωστή στους πάντες εγκληματική συμμορία με την πλήρη ανοχή της αστυνομίας.
Κάτοικοι οδού Καλλιδρομίου και γύρω δρόμων
ΥΓ: Το Σάββατο 11 Ιανουαρίου στις 12:30, οργανώνεται μια διαμαρτυρία κατοίκων έξω από το 5ο ΑΤ Εξαρχείων για τον ίδιο λόγο.

_______________________________
Εικόνες
Πάνω: περπατώ στην οδό Καλλιδρομίου
Κάτω:
Ο πατέρας μου, Ασκληπιού και Καλλιδρομίου, στο διαμέρισμα που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Στη γωνία που σήμερα είναι το 5ο Αστυνομικό τμήμα περίμενα το σχολικό κάθε πρωί: 

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

Άστρο αλφαδιά στη Νέα Ηλιθιοκρατία Εξαρχείων-


Το πρώτο δημοτικό δένδρο Εξαρχείων εξουδετερώθηκε 18 Δεκεμβρίου. Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου πάει και το δεύτερο. Στη θέση τους πιο ταιριαστός στολισμός, το φωτεινό Άλφα, άστρο της Αναρχίας.

Όμως τι, να χαρώ;
Τι να χαρούμε;
Το στολίδι της Πλατείας είναι η Bibliothèque η πολύπαθη αν και νέα. Το βιβλιοπωλείο του εκδότη φίλου Βάσου Γέωργα ο οποίος είχε τα κότσια σε εποχή ηλιθιοκρατίας να ανοίξει βιβλιοπωλείο στην πλατείατου κλωτσομπουνιδιού  και να το στηρίζει με εκδόσεις κι εκδηλώσεις και παζάρια  κι εκπομπές και συναυλίες και ομιλίες. 
Και επισκευές. Διότι κάθε λίγο κάποιοι ανεγκέφαλοι (ή βαλτοί;) το καίνε κι αφήνουν απειλητικά σημειώματα. Κι ο ηρωικός εκδότης καθαρίζει, βάφει, ξεκινά ξανά. Ως πότε όμως.

Παραμονές Χριστουγέννων ήταν να στηθεί πάλι το παζάρι βιβλίων.
Δεν πήρε άδεια.
Γιατί;
Θ' αλλοίωνε τη φυσιογνωμία της πλατείας, του είπαν.

Ποια; Ναι, τη φυσιογνωμία. Τη γνωστή, ξέρετε. Με τους μυστικούς λίτες, τους αυτοπροσδιοριζόμενους αναρχικούς που δέρνουν εξαθλιωμένα ζάκια, τους ασύληπτους δολοφόνους άστεγης χρήστριας*, τους μικρεμπόρους μπάφου, τους ψιλονταήδες που κάνουν καγκελάκι στις εθνικές επετείους κι όλους εκείνους τους ύποπτους ανόητους που συνειδητά ή ασυνείδητα συντηρούν το παραμύθι περί του αβάτου με τις κλούβες.
Να σας χαιρόμαστε- παρά το ωραίο δένδρο είστε λίγοι, ελάχιστοι. Όχι σε αριθμό, σε μέγεθος. Γρανάζια κι εσείς της Νέας Ηλιθιοκρατίας που πατά πάνω σας για να τρομοκρατεί το πνεύμα το ελεύθερο και δημιουργικό.

Πάνω στην αφίσα του παζαριού που δε θα γίνει, ανακοινώνει ο εκδότης:
"[ΜΑΤΑΙΩΣΗ του ΠΑΖΑΡΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ]
Κατόπιν απαιτήσεως των ανθρώπων που οργανώνουν εκδήλωση αντικουλτούρας ενάντια στο κράτος στη πλατεία Εξαρχείων η 3η μέρα του Τριήμερου Χριστουγεννιάτικου Baazar Βιβλίου ματαιώνεται επειδή "αλλιώνουμε τη φυσιογνωμία της περιοχής"
συμμορφωνομαστε εις τα υπόδειξεις και αφήνουμε τη πλατεία ελεύθερη σε άλλες δράσεις 
ίσως πιο σημαντικές απ΄τις δικές μας
Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας
και υποσχόμαστε να μην το ξανακάνουμε..."

Την ανάρτηση συνοδεύω με συνδέσμους και εικόνες από τις δολιοφθορές του βιβλιοπωλείου της Πλατείας Εξαρχείων. Και σας καλώ, ως μόνη αληθινή αντίσταση στη βλακεία που μας κυκλώνει και κάνει στάχτη το μέλλον μας, αντί για νέα δενδράκια -ή και μαζί μ΄αυτά' να αντισταθούμε με το μόνο τρόπο που μας ωφελεί: αγοράζοντας και διαβάζοντας βιβλία. Παντού και πάντα.  Αλλά ιδίως φέτος, μετά από την εξωφρενικής ηλιθιότητας ματαίωση του χριστουγεννιάτικου παζαριού, σας καλώ, καθεμιά και καθένας μας όσο μπορεί να πάμε στη Bibliothèque ή να παραγγείλουμε από αυτήν έστω ένα βιβλίο. 
Για στήριξη,
για επένδυση,
για να μείνει ζωντανό το πνεύμα στην Πλατεία Εξαρχείων
ή έστω,
σα δώρο για μένα (εξ άλλου είναι το μόνο αθηναϊκό  βιβλιοπωλείο στο οποίο θα βρείτε  όλα τα βιβλία μου).





Εγκλήματα



Πέμπτη, 7 Σεπτεμβρίου 2017





*


Πράγματα και θαύματα
Κυριακή, 18 Αυγούστου 2019

Τρίτη, 17 Ιουλίου 2018
___________________________
ΠΟΥ
Bibliothèque
Εκδόσεις
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ των βιβλίων της Bibliothèque:
Στέγη Bibliotheque Θεμιστοκλέους 76 & Βαλτετσίου γωνία, 
πλατεία Εξαρχείων, 10680 Αθήνα
τηλ. +30-2108223067

Και πιο προσωπικά:
Στη Bibliotheque όλα τα βιβλία μου (όσα δεν έχουν εξαντληθεί) και για το  Clipart Radio: 2 Ώρες με τη Δάφνη Χρονοπούλου 

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019

Τα Μπατζανάκια― Αυτοσχεδιασμοί αγάπης και φιλίας



Το έργο λέγεται 'Τα Μπατζανάκια'.

Διαδραματίζεται με πολλούς αυτοσχεδιασμούς- στην Αθήνα όταν εγώ (η Γάτα) επιστρέφω στη Μύκονο και κάτι ποντικάκια το ρίχνουν έξω.
Τα Μπατζανάκια είναι οι άνδρες (πρώην/νυν) των θρυλικών αδελφών Χρονοπούλου πάντα κομψοί και φιλότεχνοι και φιλόζωοι (εξ ου κι η doggy bag), λάτρεις, ωιμέ, του ουίσκι.

Aπόψε απαθανατίστηκαν στο Salero όπου τυχαία πέτυχαν τη φίλη και δικηγόρο μας Alexandra Dimou η οποία τράβηξε αυτή τη χαρακτηριστική φωτογραφία.

Άλλες σκηνές με αυτοσχεδιασμούς στο ίδιο έργο ακολουθούν. Συνήθως εν Αθήναις, στη γνωστή γειτονιά, Εξάρχεια και Λεωφόρο Αλεξάνδρας όπου βρίσκεται το αθηναϊκό μας σπίτι. Μα έχουμε και Βερολίνο και γυρίσματα ταινιών και φεστιβάλ. Διότι πώς αλλιώς; Θα ήταν δυνατόν ποτέ, μαζί με την αγάπη και τη φιλία, να μην ένωνε των Αδελφών Χρονοπούλου τα Μπατζανάκια και η Τέχνη;


Για μονόπρακτο ξεκίνησε. Μα πού να χωρέσει σε μια Πράξη τόση απραξία.



Να 'μαι κι εγώ ανάμεσα. Στο Βερολίνο.


Athanasios Demopoulos
Με τον φίλο μου τον Γιάννη που νταγκλαρει απ’το ντουμάνι


Μόνος σπίτι μας

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019

Πρεζάκια, τρανς και αδελφές κάνουμε τα Εξάρχεια γαμώ τις γειτονιές




Πρεζάκια , τρανς και αδελφές
κάνουμε τα Εξάρχεια
γαμώ τις γειτονιές 

Επειδή μόνο η ανοχή κι αποδοχή του άλλου και του διαφορετικού κάνει τη ζωή πλούσια να τη ζεις.
Επειδή οι μόνες φορές που φοβόμαστε στα Εξάρχεια είναι οι ημέρες που κάνει εξορμήσεις η Αστυνομία.

 (και ύστερα, ως άλλη κυρία Δημουλά (που αν θυμάστε την ενοχλούν οι άστεγοι που της πιάνουν τα κυψελιώτικα παγκάκια) πρόσθεσε την τετριμμένη προσωπική νότα για επίκληση στο θυμικό):
«μου γαμησαν τα Εξάρχεια που γεννήθηκα» και «Δεν μπορώ να πάω με τα παιδιά»
και απαντώ:


 Η εξίσωση περιουσίας και ουσίας είναι εγκληματικά ανόητη και επιχείρημα για χρήσιμους ηλίθιους.
Καμιά βλάβη σε ακίνητο δε δικαιολογεί τη βιαιοπραγία. Κι αυτό δίχως να έχουμε καν αγγίξει το τεράστιο ζήτημα της εκδικητικότητας και του ότι το έγκλημα του ενός δε δίνει το ελεύθερο να εγκληματούν άλλοι. Εκτός αν θέλετε να ζείτε σε ζούγκλα οπότε τι περιουσίες και τι ιδιοκτησίες επικαλείστε;
 Λέτε «μου γαμησαν τα Εξάρχεια που γεννήθηκα και Δεν μπορώ να πάω με τα παιδιά μου» επειδή μάλλον βλέπετε πολλή τηλεόραση.
Το ανίψι μου 9 ετών ζει εκεί μια χαρά, εκεί βγαίνω και τρώω καθημερινά όταν είμαι στην Αθήνα.
Οι μόνες φορές που δε μπορώ να πάω είναι οι φορές που κάνει εξορμήσεις η Αστυνομία.
Κλείστε την τηλεόραση, σας βλάπτει.


Δεν έχουν και φαντασία βλέπετε, ούτε και τη στοιχειώδη λογική ή την συναίσθηση ευθύνης ώστε να διαχωρίζουν τι έχουν επιβεβαιώσει οι ίδιοι από εκείνα που τους είπαν.




_____________________________________
-->