Στη Μύκονο λόγω του καλού μας του καιρού, την Απαγόρευση δεν την έχουμε αντιληφθεί. Εξ άλλου με μείωση της αστυνομικής δύναμης γενικώς, και εξαφάνιση της Δημοτικής Αστυνομίας, πάλι μόνο γέλια προκαλεί αυτή η κυβέρνηση που όπως και με την επίταξη των φορτηγών, μοιάζει να χτυπιέται σα παιδάκι που διατάζει τα στρατιωτάκια του.
Ας πάρει κάποιος δώρο τον "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλλι στον Πρωθυπουργό. Αφού δε μαθαίνει όταν την παθαίνει μήπως είναι οπτικός τύπος και τα μάθει με διάβασμα; Είναι κι αυτό μιά ελπίδα.
Διότι μεταξύ άλλων χρήσιμων ο Μακιαβέλλι συστήνει να μη δίνουμε εντολές που δε θα υπακουστούν διότι τότε υπονομεύουμε τον εαυτό μας κι όχι μόνο δεν εφαρμόζεται ο νόμος που ποθεί η καρδιά μας αλλά δημιουργείται και προηγούμενο ανυπακοής. Προηγούμενο που, όπως ξέρει κάθε εκπαιδευτής σκύλων, ανοίγει το δρόμο προς την ανταρσία.
Η Αθήνα πριν λίγες μέρες ήταν μεγάλη έκπληξη. Δεν το περίμενα πως η εφαρμογή του νόμου απαγόρευσης του καπνίσματος θα μου έδινε τόση χαρά. Δεν περίμενα τέτοια ομοψυχία κι αλληλεγγύη μεταξύ ανταγωνιστών (γιατί τι άλλο είναι επιχειρηματίες με παρόμοιες επιχειρήσεις πλάι-πλάι;). Νιώθει κανείς πως ο νόμος δε θα εφαρμοστεί. Ποτέ. Ίσα-ίσα κάνει εκείνους που το έκοβαν να ανάβουν δημοσίως.
Τα επιχειρήματα πασίγνωστα κι απλά. Περί αυτοδιάθεσης, περί προσωπικών επιλογών κτλ. Βαρεθήκαμε να τα λέμε. Μα πολύ περισσότερο, το τσιγάρο γίνεται σύμβολο. Μιά ακόμα μικροχαρά που μας κόβουν, άλλο ένα κακό που κάνουμε στον εαυτό μας εμείς που φέραμε τη χώρα μας σ΄αυτό το χάλι, άλλο ένα σύμβολο του πόσο βρώμικοι, επιπόλαιοι, αυτοκαταστροφικοί είμαστε εμείς οι “Νεοέλληνες” (τέτοια αυτοκαταστροφική μανία έχουμε που επινοήσαμε και λέξη αρνητικού αυτοπροσδιορισμού για να βρίζουμε τον εαυτό μας χρησιμοποιώντας όρο κατανοητό από τους υπόλοιπους ώστε να επαυξάνουν και να μη στερεύει η κουβέντα).
Πάλι το κράτος κάτι βγάζει όπως σε κάθε μας βήμα πια, πάλι νιώθουμε γελοίοι να πρέπει να δηλώσουμε το αυτονόητο, να οργανωθούμε σε λέσχες ως καπνιστές). Όσο πιο πολλοί αντισταθούν, τόσο πιό καλά. Τώρα που τα μαγαζιά που απειλούνται αντί να αλληλοφαγωθούν οργανώθηκαν στο φρέσκο ζωντανό scafebar , με πρόστιμα, με μάζεμα υπογραφών, με συναυλίες ή με κερασμένα ποτά στους καπνιστές, αναστήσαμε ένα σύμβολο που είχε βγει από τη μόδα.
Η σημαντική διάδοση του καπνίσματος ως συμβόλου ατομικής ελευθερίας έγινε στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγα χρόνια πριν ο Χίτλερ ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε να το απαγορεύσει. Οι αξιωματικοί κι οι στρατιωτικοί γιατροί χρησιμοποιούσαν ελεύθερα το άλλο, το δυνατότερο φάρμακο, την Ηρωίνη της BAYER, το απόλυτο παυσίπονο γιά δεινά ψυχής και σώματος―αλλά αυτό είναι μακριά κουβέντα γιά άλλη φορά. Το απλό κοινό τσιγάρο οι σύμμαχοι το έστελναν με τα απολύτως απαραίτητα στο ατομικό πακετάκι ανεφοδιασμού κάθε φαντάρου.
Ο Ελληνικός στρατός δεν ξέρω αν λάβαινε αντίστοιχα πακέτα. Από το "Έπος Της Αλβανίας" μόνο η Φανέλα του Στρατιώτη έμεινε κι οι ανάπηροι που έχασαν μέλη από τα κρυοπαγήματα όταν ανέβαιναν με ενθουσιασμό νικητές αλλά όχι τροπαιούχοι σε έναν πολεμικό αυτοσχεδιασμό που εξέπληττε και τρόμαζε την ηγεσία που τουρτούριζε στα μετόπισθεν. Οι στρατιώτες ανέβαιναν στο τραίνο με ελλειπή εξοπλισμό και επέστρεφαν με λειψό σώμα. Κρυοπαγήματα. Στα οποία η επίδραση του καπνίσματος είναι ολέθρια. Μελέτησε κι έκανε τις συστάσεις του ο ιατρικός σύμβουλος της Κυβέρνησης, ο 'Αγγελος Κατακουζηνός, να σταλούν επειγόντως εντολές στους φαντάρους να κόψουν το κάπνισμα αλλά ο Μεταξάς δεν το τόλμησε. Η Λητώ Κατακουζηνού γράφει πως του απάντησε πως χωρίς στολές, εξοπλισμό και φαγητό άμα στερούσαν και το τσιγάρο από τους στρατιώτες το μέτωπο θα κατέρρεε. (Κύριε Πρωθυπουργέ; Τώρα βρήκατε; Μήπως σχεδιάζετε να μας πάτε και πεζοπορία στα χιόνια, γιά να γλυτώσετε από μάς να κυβερνιέστε μόνοι σας;)
Εν τω μεταξύ, στα κατεχόμενα, το αναγκαστικό ξεμάντρωμα των γυναικών άλλαξε τα ήθη. Η πόρτα της φυλακής άνοιξε γιά πάντα αλλά όχι ίδια γιά όλες. Κι οι γυναίκες χωρίστηκαν σε νοικοκυρές και "απελευθερωμένες", τα κορίτσια του σπιτιού και τις "αλανιάρες" οι οποίες σε μιά κοινωνία έτοιμη να τις λιθοβολήσει έκαναν το τσιγάρο λάβαρο, σημάδι αναγνώρισης στη ζωή και την τέχνη.
Κι έτσι ήταν ως τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα που το έκανε μόδα, σύμβολο απελευθέρωσης και κομψότητας γιά γυναίκες και άνδρες. Ώσπου συσσωρεύτηκαν οι αποδείξεις γιά τις βλαβερές συνέπειες του καπνού, ώσπου οι ασφαλιστικές εταιρίες βρήκαν ένα παραθυράκι γιά να ξεγλιστρούν από την υποχρέωση να καλύψουν νοσήλια γιά καρκίνο του πνεύμονος, ώσπου κάποιοι Αμερικανοί (αφού η ασφάλεια δεν πλήρωνε) σκέφτηκαν ως παθητικοί καπνιστές να μηνύσουν τους εργοδότες τους που τους εξέθεσαν πριν χρόνια σε καπνούς παρά τη θέλησή τους. Κι αφού ό,τι δεν πληρώνει ο ιδιώτης το πληρώνει, με τον ένα ή άλλο τρόπο, το κράτος, οι κυβερνήσεις απαγόρευσαν την ουσία.
Αφού πρώτα αύξησαν τη φορολογία. Κι αφού οργάνωσαν πολύχρονη καμπάνια κατά του καπνίσματος. Απαγορεύτηκε το τσιγάρο στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στα μέσα ενημέρωσης, σβήστηκε το τσιγάρο στις παλιές φωτογραφίες της Μάρλεν Ντίτριχ και του Τζέιμς Μποντ.
Σε όλο τον κόσμο. Ως εμάς σήμερα. Πέρσι δε νομίζω να υπήρχε καπνιστής που να μην παραδεχόταν πως θα ήθελε να το κόψει. Κι η κυβέρνηση αύξησε το φόρο και περιμένει έσοδα 1,13 δισεκατομμυρίων ευρώ. Που δε θα τα πάρει. Διότι ως ελληνική κυβέρνηση που είναι φέρεται ελληνικά, δηλαδή αυτοκαταστροφικά. Κι όπως οι πολίτες υπονομεύουν την υγεία τους συνεχίζοντας το κάπνισμα έτσι κι η κυβέρνησή τους υπονομεύει την εφαρμογή των σχεδίων της επιμένοντας στην απαγόρευση του προϊόντος από το οποίο περιμένει κέρδη.
Και ξαναφέρνοντας στη μόδα το προϊόν που σκοπεύει να απαγορεύσει το κάνει πάλι σύμβολο αντίστασης στη μιζέρια, σύμβολο επανάστασης και προάσπισης της ατομικής ελευθερίας και καταφέρνει αυτό που κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει, τη συσπείρωση οργισμένων πολιτών εναντίον της. Η οποία γίνεται με αφορμή κάτι που γιά άλλους λαούς θα ήταν μηδαμινό κι ασήμαντο πρόβλημα μιάς μειοψηφίας διότι οι υπόλοιποι ως χθες ίσως να το θεωρούσαν χρέος των πολιτικών, εν τη σοφία τους, να κάνουν νόμους γιά να τους προστατέψουν από τους αδαείς εθισμένους εαυτούς τους.
Αλλά αυτή η συσπείρωση αγανακτισμένων πολιτών, όσο κι η επιβολή περισσότερων απαγορεύσεων σε μιά εποχή στερήσεων κι εκπτώσεων καθένας το βλέπει πως είναι επικίνδυνη και καθόλου καλή ιδέα.
Που αναρωτιέμαι πόσο θα κρατήσει. Δηλαδή πότε επιτέλους θα παραιτηθεί αυτή η κυβέρνηση από τη γελοία της προσπάθεια να μας κάνει αλλιώτικους γιά να της ταιριάξουμε να μας κυβερνήσει;___________
Ενημερωθείτε γιά σύννομη αντίσταση: ΠΑ.Σ.ΚΕ.ΔΙ.
