Yoram Kaniuk RIP

2 Mαΐου1930 – 8 Ιουνίου 2013

Ο Κανιούκ Ισραηλινός συγγραφέας και ζωγράφος, απόγονος δασκάλων που είχαν μεταναστεύσει στο Τελ Αβίβ από το 1909, μεταφράστηκε και βραβεύτηκε διεθνώς (στη Γαλλία βέβαια) αλλά  το σκοτεινό ιδιαίτερο χιούμορ του, η πολιτική  σάτιρα και το προσωπικό υπαρξιακό του ύφος αγαπήθηκαν μόνο πρόσφατα, τον 21^ο αιώνα. Τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και η πολιτική του στάση- απογοήτευση για το κράτος του Ισραήλ- τον έκανε πολύ γνωστό.

Από τα 17 του ήταν μέλος των Palmach των μυστικών ειδικών δυνάμεων που μάχονταν τους Βρετανούς στην Παλαιστίνη. Πυροβολήθηκε στα πόδια από Άγγλο μεταμφιεσμένο σε Άραβα (με kaffiyeh, το χαρακτηριστικό αραβικό μαντήλι στο κεφάλι που συνηθίζουν οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι).

Πίστευε στο διαχωρισμό κράτους-θρησκείας. Παντρεύτηκε Χριστιανή και στα 80 του τάραξε τα νερά με το αίτημά του να αντικατασταθεί με 'Δίχως Θρησκεία' το θρήσκευμα Εβραίος από τα χαρτιά  του αφού το παιδί και το εγγόνι του έρχονται από μικτό γάμο αλλά κυρίως επειδή δεν είχε, είπε, καμιά επιθυμία να ανήκει στο 'Εβραϊκό Ιράν'  που είναι η σημερινή θρησκεία του Ισραήλ. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την πρότασή του και παρέμεινε  'Εβραίος κατά την Εθνικότητα'. Εκατοντάδες τον ακολούθησαν, τόσο που η διαδικασία γέννησε το ρήμα lehitkaniuk (κανιουκ-εύω, δηλαδή χωρίζω δια νόμου από την κληρονομική θρησκεία μου).

Πέθανε χθες από καρκίνο και εκτός από πίνακες και το kaniouk-ing μας άφησε και τα βιβλία του που θα τα βρείτε και στα ελληνικά. Σας συστήνω τον Αετό και το βραβευμένο αυτοβιογραφικό '1948' που με διαλυμένες τις αυταπάτες του νεανικού ενθουσιασμού μιλά για τα χρόνια του στην Αντίσταση. Επίσης (αγγλικά) το άρθρο του 'Σοφοί δεν ήμασταν' όπου εξηγεί 'πολέμησα παθιασμένα για την Ανεξαρτησία- δίχως να ξέρω τι σημαίνει'. 

Χαρείτε τα:

Wise We Were Not :Tablet

Α jew without religion: prospect

Στα ελληνικά βρήκα τα κάτωθι μα σίγουρα υπάρχουν κι άλλα: 

Ο σκύλος που τραγουδούσε, Η γη της διπλής επαγγελίας

O Troy μου στον καναπέ (μα είμαστε όλοι çapulcu* κι απόψε)

Το μόνο (μη λογοτεχνικό) περιοδικό που διαβάζω εδώ και δεκαετίες είναι το Vanity Fair το οποίο ζήτησε από τους αναγνώστες να φωτογραφίσουν τα σκυλιά ή γατιά τους με το περιοδικό και να τα στείλουν για τη συλλογή Literary Pets (#VFPETS). Ο Troy μου φυσικά δε γίνεται να λείψει. Τον έβγαλα όταν τον πέτυχα στον καναπέ με το μπαλάκι του μπροστά στο τεύχος που κυκλοφορεί αλλά (ως υπερ-literary μια κι είναι μέλος οικογενείας λογοτέχνη) έχει και το Φαρφουλά όπως κάνω κι εγώ που δεν έχω ποτέ μονάχα ένα ανάγνωσμα κοντά μου.

Ο νους μου όπως ξέρετε είναι στην Τουρκία μα αποφάσισα να μη σας κουράσω άλλο (σήμερα) αν και έρχονται πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες. Ήρθε και διασκευή το 'Every breath you take' των Police ("We 'll be watcing you" αν ενδιαφέρεστε ΕΔΩ)- αλλά....... είπαμε: δε θα πω άλλα για το θέμα σήμερα.

Φεύγω λοιπόν.

_________________________________

*το çapulcu (αγγλικά: capuling) ελπίζω να γνωρίζετε τι είναι. Μια λέξη απόδειξη πόσο άλλαξε ο κόσμος κι οι παλιοί πολιτικοί δεν το γνωρίζουν. Ο Ertogan ονόμασε απαξιωτικά τους πρώτους διαδηλωτές çapulcu, κάτι σαν το δικό μας αντίστοιχο 'μπαχαλάκηδες' που είχε πει ένας Δήμαρχος για τους Αθηναίους. Για απάντηση η κατηγορία έγινε σύνθημα κι εντός ημερών η λέξη εξαγγλισμένη καταχωρήθηκε ως ο νεώτερος νεολογισμός καθώς γέμισε ο κόσμος με το σύνθημα 'We are all çapuling' το οποίο χρησιμοποίησε ακόμα κι ο Noam Chomsky όταν μίλησε υπέρ των διαδηλωτών της Τουρκίας.

Εικόνες ήρθαν απ' την Πόλη με χαμπέρια #geziparki

Eξέπληξε πάλι η Τουρκία κι είναι πολλές οι εντυπωσιακές εικόνες που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Διότι ενώ η αστυνομία δε φέρθηκε αλλιώτικα από την ελληνική ο τρόπος και το χιούμορ των διαδηλωτών θυμίζει πιο πολύ μακρινή Ευρώπη παρά Ελλάδα ίσως επειδή, όπως λένε κι οι διαδηλωτές, δεν είναι οργανωμένοι από κόμματα.

Ταμπέλες που προειδοποιούσαν 'μη σπάτε και γίνει προπαγάνδα'· διαδηλωτές που έξω από κτίριο των ΜΜΕ διαμαρτυρήθηκαν για τη σιωπή τους κρατώντας χρήματα στα χέρια και ζητώντας να πληρώσουν εκείνοι για τα Νέα· ελεύθερη είσοδος για τους  καθαριστές στο Τακσίμ που καθάρισαν μαζί με τους διαδηλωτές... Εν τω μεταξύ τα κουτάκια μπύρας έγιναν αντικυβερνητικό σύμβολο (όπως σ΄εμάς το κάπνισμα ή στη Νέα Υόρκη τα τασάκια) με συνέπεια άλλη μια γελοιοποίηση του Ερτογάν που, προσπαθώντας να φανατίσει τους θρήσκους, το κόμμα του διέδιδε ότι καταναλωνόταν οινόπνευμα στο Ντολμάμπαχτσέ τζαμί όπου (προς τιμήν των ιμάμηδων) στήθηκε πρόχειρο Κέντρο Πρώτων Βοηθειών με εθελοντές γιατρούς. Τους πόνεσε, βλέπετε μια και εκεί δε μπόρεσαν να εμποδίσουν φωτογραφίες και ταινιάκια των πληγωμένων κι ας έκλεισαν το Facebook για τέσσερις ώρες (εξ ου και το μπλε πουλάκι του Τwitter που κουτσουλά τον Ertogan).

Σας δίνω κάποιες από τις εικόνες που έλαβα (κι αν έρθουν κι άλλες καλές θα συμπληρώσω).

                      ―Θα πληρώσουμε, δείξτε μας τα Νέα

Λουλούδια αντί για αέρια

από Δακρυγόνα

―Γκαζόζα πιπεριού, απολαύστε τη με λεμόνι.

Επίσημο ποτό φοιτητών, καθηγητών, εργατών 

―Δεν ανήκουμε σε συγκεκριμένο κόμμα. Είμαστε η Κοινωνία

 Abla Anonymous (Θείτσα)

 Παιδάκι Anonymous

29 συνελήφθησαν ως τώρα επειδή κοινοποίησαν 

στο Twitter αυτή την εικόνα

Με έρανο Τούρκων του εξωτερικού μαζεύτηκαν εντός τριών ημερών $70.000 για να μπει αυτή η καταχώρηση στους New York Times  και να ενημερωθεί ο κόσμος για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία

―Έρχομαι!!

26 συλλήψεις λόγω κοινοποίησης εικόνων στο  Τwitter. 'Πέφτουν' προφίλ του Facebook σήμερα. Αλλά η ροή είναι ασταμάτητη. Δείτε (βοηθά αν ξέρετε τούρκικα, αλλιώς δείτε εικόνες) εδώ

Ο Halit Ergenç δεν πάει μόνο στην Ψαρρού ― υπάρχει κι η Ayşe Berktay

Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε και στην αγαπημένη μου Πόλη; 

Όλη την εβδομάδα βλέπαμε εικόνες από συγκρούσεις διαδηλωτών με αστυνομικούς στην  Ευρώπη. Άναυδοι για τη Σουηδία-πρότυπο προσπάθησαν οι αναλυτές να εξηγήσουν όπως και για τις άγριες δολοφονικές επιθέσεις αμάχων προς στρατιώτες στη Βρετανία και στο κέντρο του Παρισιού.

Δεν είναι μίμηση όμως, ούτε παροδική τρέλα. Διότι ακόμα κι αν από κάπου υποκινείται, ακόμα κι αν σε 50 χρόνια αποδειχθούν να είχαν δίκιο οι πιο τρελοί συνωμοσιολόγοι (και δε μιλώ για ρατσιστές αντισιωνιστές κρετίνους), ακόμα κι έτσι πρέπει να υπάρχει απόθεμα λαϊκής οργής για να γίνει μια Άνοιξη καζάνι που βράζει και πετάει το καπάκι του. 

Από χθες το καπάκι πετάχτηκε απότομα στη λατρεμένη μου Πόλη με μια ορμή αναπάντεχη, και συμπαράσταση άμεση μέχρι την Άγκυρα όπου είχαμε και τον πρώτο νεκρό. Και άλλους δύο μετά. Κι ύστερα άρχισαν να εξαφανίζονται οι πληροφορίες και να ζητούν οι φίλοι από την Τουρκία να κοινοποιούμε και να ταξιδεύουμε τα νέα.

Γι αυτό έγραψα πρώτο το κείμενο για το υπό Αμερικάνικη σημαία blog μου, (είναι και εδώ στην προηγούμενη ανάρτηση) μα δε θα σας το μεταφράσω –ξέρετε και τα τρία νέα της εβδομάδας που επέδρασαν καταλυτικά αλλά και αγγλικά για να με καταλάβετε. Εδώ μαζί σας θα μιλήσω πιο απλά, στο ισόγειο ήρθατε, στον κήπο.

Οι διαδηλώσεις Τούρκων είναι σπάνιες και συνήθως γίνονται γύρω από την Πλατεία Τακσίμ [εδώ είμαστε στο σπίτι μου και τη γράφω ετυμολογικά κι όχι μπαμπινιώτικα αφού είναι Taksim, δηλαδή Beyoglu, όπως μετονομάστηκε το παλιό Πέραν που έλεγαν οι Βυζαντινοί όταν πήγαιναν πέρα, στην άλλη την πλευρά, στους Γενοβέζους που, αν θυμάστε, έμειναν ανέγγιχτοι όσο κράτησε η πολιορκία]. Είπαμε, εκεί δεν είναι όπως εδώ, μην το ξεχνάμε. Τα ΜΜΕ, μου είπε φίλος Τούρκος, δεν έχουν αναφέρει λέξη ως τώρα που γράφω (Κυριακή ξημέρωμα) και με παρακαλεί να διαδώσω όσο μπορώ το νέο. ―Βοηθήστε με κι εσείς όσο μπορείτε με κοινοποιήσεις όπως μάς βόηθησαν κι εμάς οι απανταχού διανοούμενοι στη Χούντα. 

Είναι ο ίδιος φίλος, btw, που μου είχε στείλει πριν παρουσιαστεί το trailer του 'Μεγαλοπρεπούς Αιώνα' όπως είναι ο τίτλος του ιστορικού σίριαλ για το Σουλεϊμάν. Οι Δυτικοί τον ονόμασαν Μεγαλοπρεπή αλλά ο ίδιος προτιμούσε το Νομομαθής γιατί είχε ίνδαλμά του το συνονόματό του, το Σολομώντα της Βίβλου, και γι αυτό μαζί με την Ποίηση αγάπησε τους νόμους και οργάνωσε τους νόμους του ντεβλετιού παθιασμένα όσο και τις εκστρατίες που τον έφτασαν ως τη Βιέννη τρομοκρατώντας τις χριστιανικές κυβερνήσεις για να συναφθεί η (προδοτική κατά τον Πάπα) συμμαχία της Γαλλίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που ευνόησε και τις δυό πλευρές.

Όμως το επιτυχημένο σίριαλ που προετοιμαζόταν με παιάνες, όταν παίχτηκε ―σαν το δικό μας ιστορικό ντοκιμαντέρ, αν θυμάστε― ξύπνησε την οργή φανατικών που πίεσαν το θρήσκο Ερτογάν. Προσπάθησε να το κόψει πολλές φορές  (στην Τουρκία τα κατάφερε νομίζω να μην παίζεται στην τηλεόραση) με αποτέλεσμα να παράγεται μετά από μεγάλες ταλαιπωρίες να καμφθεί η κρατική ηλιθιότητα και οι απειλές κατά της ζωής των συντελεστών. Γι αυτό και το αναφέρω. Εκεί οι φανταμενταλιστές είναι πιο αιμοβόροι από τους δικούς μας Χριστιανοταλιμπάν και- σας υπενθυμίζω, 70 συγγραφείς βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη φυλακή για μη ποινικές πράξεις (μεταξύ των οποίων και η Ayşe Berktay* για την οποία έπρεπε να σας είχα μιλήσει από καιρό). Ίσως να μην υπάρχει Τούρκος σοβαρός συγγραφέας ή δημοσιογράφος που να μην έχει συλληφθεί κάποτε, έστω και δίχως συνέχεια κι ακολουθούν εκδότες,  καλλιτέχνες, επιστήμονες και γενικά οι διανοούμενοι.

Εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια είναι, νομίζω, που άρχισαν κάποιοι Τούρκοι να μπορούν να επισκέπτονται τη χώρα μας. Ελάχιστες οι βίζες αλλά δίνονται ενώ παλιά χρειαζόταν ιδιαίτερη πρόσκληση, κι η αλλαγή αυτή χάρισε στη Μαντάμ τη γνωριμία με το Χααλίτ Μπέη, κατά κόσμο Σουλεϊμάν. Ο Halit Ergenç έρχεται στη Μύκονο τα καλοκαίρια από τότε που λεγόταν Ονούρ και μόλις είχε ξεκινήσει η Τουρκία να επενδύει στην αποδοτική βιομηχανία των σίριαλ. Ευγενικός άνθρωπος που μιλά στον πράο χαμηλόφωνο τόνο που συνηθίζουν οι Τούρκοι μα ξέρει και αληθινά καλά αγγλικά (πράγμα σπάνιο) οπότε μπορώ να σας διαβεβαιώσω και για το νόημα των λόγων του.

Η έκπληξή μου, όμως, (όσο κι αν τον συμπαθώ) ήταν μεγάλη όταν τον είδα να τολμά να εμφανιστεί στις διαδηλώσεις. Δεν είχε λόγο, για σκεφτείτε το, άλλο από το ότι έπραξε κατά συνείδησιν. Κι εκεί αυτό πληρώνεται ακριβά. Γι αυτό τον βάζω εδώ. 

Χαρείτε τον με μάσκα διότι έριξαν απ' τα απαγορευμένα** κι εύχομαι ο νους να τρέξει στους δικούς μας ―οπλοφόρους τού κοινοβουλίου (και όχι μόνο) που δίχως απειλή μεγαλύτερη από το γιαούρτι γέμισαν την Αθήνα με λιμουζινούλες με μαύρα τζάμια αγορασμένες με βουλευτικές (ή υπουργικές) φοροαπαλλαγές― ώστε να γίνει εμφανής η αηδία μας για όλο αυτό που ζούμε ώστε (ενδεχομένως) μια επόμενη γενιά πολιτικών και δημιουργών να μάς βγει πιο γενναία και έντιμη.  

*Ayşe Berktay

Η Ayşe Berktay Hacimirzaoglu είναι συγγραφεύς και  μεταφράστρια προφυλακισμένη από το 2011, κατηγορούμενη κατά έναν ασαφή αντιτρομοκρατικό νόμο ότι σκόπευε να οργανώσει διαδηλώσεις και να πείσει γυναίκες να πέφτουν στις ρόδες αυτοκινήτων για διαμαρτυρία. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο World Tribunal (Δικαστήριο Eγκληματιών Πολέμου) στο Ιράκ.

Το PEN είναι διεθνής οργάνωση που αγωνίζεται για την ελευθερία τού Λόγου και συνδράμει με κάθε δυνατό τρόπο συγγραφείς που εμποδίζονται να δημιουργήσουν. Ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1921 με στόχο να καλλιεργηθούν διεθνείς φιλίες και συνεργασίες διανοουμένων. To PEN International σήμερα έχει  πάνω από 100 έδρες παγκοσμίως και εντυπωσιακή λίστα πόλεων πρόθυμων να φιλοξενήσουν κυνηγημένους συγγραφείς που στν τόπο τους εμποδίζονταν να μιλήσουν.  

Βράβευσε πέρσι την Ayşe Berktay αλλά η ίδια δε μπόρεσε να παραστεί. Εκπρόσωποι του PEN που επισκέφθηκαν την Τουρκία τον περασμένο Νοέμβριο διαπίστωσαν ότι τα τελευταία δύο χρόνια 70 συγγραφείς ή δημοσιογράφοι είναι φυλακισμένοι και άλλοι 60 συγγραφείς, δημοσιογράφοι ή εκδότες περιμένουν να δικαστούν.

Η δίκη της Berktay είχε οριστεί για τέλος Μαΐου 2013 και με υπογραφές, επιστολές και επισκέψεις έγιναν πολλές προσπάθειες· μάταια, αφού αναβλήθηκε για τον ερχόμενο Οκτώβριο.

PEN Ελλάδος δεν έχουμε (Αν γκουγκλάρετε PEN Greece βγαίνουν πένες) αλλά λαβαίνω την εφημερίδα και συμμετέχω με επιστολές κ.λ. όπου μπορώ ελπίζοντας να μην τα φέρει έτσι η ζωή που να το χρειαστώ. Αν ενδιαφέρεστε περισσότερο για την Ayşe Berktay υπάρχει και σελίδα υποστήριξης στο Facebook.

**Δείτε στο προηγούμενο, στο αγγλόφωνο. Από τους κάλυκες/κουτιά που φωτογραφήθηκαν φαίνεται ότι οι διαδηλωτές ψεκάστηκαν με κάποιο είδος απαγορευμένο από την ΕΕ. Στις φωτογραφίες είδαμεοδηγούς σταματημένων λεωφορείων να τρίβουν τα μάτια τους και τον καπνό από μακριά. Αλλά μετά τις άλλες με σώματα στην άσφαλτο και γύρω πυκνό αίμα τα αέρια μειάζουν πταίσμα.

A tree fell and woke up Turkey (in english)

Τούρκοι φίλοι με παρακαλούν να γράψω για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία επειδή τα εκεί ΜΜΕ δε δείχνουν τίποτε. Έγραψα λοιπόν αυτό το άρθρο για το Open Salon, τη Νεοϋορκέζικη  'ομπρέλα' υπό την οποία γράφω το αγγλόφωνό μου.

Θα γράψω και ελληνικά βέβαια μα προς το παρόν αν νοιάζεστε γράψτε ή κοινοποιήστε εικόνες ή κείμενα, άλλων ή τα δικά μου. (Το αμερικάνικο blog μου είναι ΕΔΩ). 

A wave of great demonstrations in Turkey started in Istanbul now that sudden economic development is rapidly threatening with demolitions and modernizations it's unique historic beauty.

Three stupid ideas aggravated the citizens last week. One ―the silliest― was the proposal of creating more regulations for alcohol consumption in a country where despite the Kemalist secularism that saved it from Islamist fundamentalism, it is still impossible (illegal) to order a drink 200 meters from a mosque. And there is a least one mosque in any corner at the historical city centre so all week the running joke was about a great Thank You from my country, Greece the neighboring impoverished Eurozone member which cannot compete with the Turkish Lira.

Second came the celebratory ribbon cutting of the controversial new Bosphorus Bridge with a cost of $3 billion and many trees. 1.3-kilometer in length and 59-meter-wide will be the widest bridge in the world with a railroad on it and, as the Turkish Transport Minister said proudly, 'its 322-meter-high lateral towers will be the highest in the world' as well. But there is a lot of concern that the construction of the third bridge will lead to the destruction of Istanbul’s remaining green areas near the Black Sea coast while creating more traffic problems to the city. "Many ‘crazy’ projects under way" dared to write the Turkish paper Hurriyet describing the ceremony that "ended with collective prayers both to commemorate martyrs and to celebrate the 560th anniversary of the conquest of Istanbul". Those "collective prayers" are typical of the road Ertogan has taken and difficult to ignore in a secular state with a long muslim past and neighbors. Combined with his indifference for any enviromental issues, they caused alarm.

And third, more tree felling at the Gezi Park in the centre of the European side of this amazing city, Taksim square where city planners decided to create an immense cement parking lot with a shopping Mall that is not really needed or wanted.

This parking lot with a Mall was a self destructing idea for the Ertogan government. It is in Taksim square, the Beyoglu, Pera aria where westerners used to live since before the conquest. There most Embassies and the foreign prestigious schools are located which, along with the numerous hotels, clubs and sightseeing passers-by, have made it the ideal spot for demonstrations in a country that police brutality is the norm and there is no news coverage of any resentment or anti-government ideas.

So it was as usual on Friday but what started as a peaceful sitting protest in Gezi park in Istanbul's Taksim, escalated when the police used tear gas (from photos of the metal containers it appears to be a dangerous kind forbidden in the EU) and a water cannon on thousands of protesters who were marching from the east to the west side of the city over the Bosphorus river bridge to join the demonstrations.

As the police dropped tear-gas canisters from helicopters overnight "about half past one the entire city started to reverberate. People were banging on pots, pans, blowing whistles" we heard from the BBC World Service. 40.000 people crossed the bridge between Asia and Europe yesterday and the BBC correspondent Louise Greenwood in Istanbul said "police from as far afield as Antalya are being drafted in to help quell the violence". Taksim and bridges remain closed to traffic but in Ankara hundreds gathered at a park defiantly drinking alcohol in public as a protest to the recent government restrictions. Amnesty International has already condemned the "police's tactics".

But while police forces are being drafted and protesters gathering Prime Minister Recep Tayyip Erdogan insisted in a speech that the park project would go ahead. He also said that police would remain in Taksim Square to preserve order.

His arrogance is not surprising but, as it is unususal to find a serious author or journalist (of any persuation) who hasn't been arrested at least once, maybe he should take these massive protests more seriously.

As I write (Sunday 2.00 p.m.) in Turkey there has been no news coverage about the unrest. I 've just talked with a Turkish friend who implored me to write that the demonstrations have spread to Ankara, Smyrna, Manisa, and other areas. It is not about a small park anymore but it is an eruption of the rage the people have been suppressing over the authoritarian policies,  the religious interventions and the political repression to which they have been subjected for too long along with the suspicions (and long experience) of corruption.

 ______________________________________________

While I wrote this a Turkish friend posted this in his Facebook Page: 

PLEASE SHARE IT IF U LOVE TURKEY, IF U LOVE ISTANBUL...... EVEN IF U DON'T LIKE ME ...Extreme police violence is everywhere in Turkey right now. Especially in Istanbul. The government is waging a chemical war on people. Thousands of civilians are heavily injured. People are on the streets everywhere, but it's not enough. Please spread this message and raise awareness about the police brutality in Turkey. The government must step back immediately. —

*From Amnesty International:

More than a hundred protesters are reported to have been injured during police interventions. Some suffered head injuries and at least two people had to receive emergency surgery.

Amnesty International activists who were observing the protest were also hit with truncheons and tear gassed.

“The use of violence by police on this scale appears designed to deny the right to peaceful protest altogether and to discourage others from taking part” said John Dalhuisen, Director of Europe and Central Asia Program at Amnesty International.

“The use of tear gas against peaceful protestors and in confined spaces where it may constitute a serious danger to health is unacceptable, breaches international human rights standards and must be stopped immediately.”

____________________________