Ένα θλιβερό νέο.
Ο Άρης, ακτιβιστής Αριστείδης Παρασκάκης
κοιμήθηκε χθες το βράδυ για πάντα.
Πολλές οι προσωπικές μου διαφωνίες
μαζί του,
πολλές κι οι εποικοδομητικές
συζητησεις.
Θα μας λείψει η παρουσία του, η
τόλμη, η μαχητικότητά του.
Είμαι βαθιά λυπημένη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα...
Shalom
Shalom
Η Μητέρα του Αριστείδη παρακάλεσε να αναρτήσουμε την ενημέρωση πως η κηδεία θα γίνει στην Αθήνα σε ημερομηνία που θα καθοριστεί μόλις είναι εφικτό και για την οποία θα σας ενημερώσουμε έγκαιρα.
Από τη μητέρα του Αριστείδη
Την Παρασκευή 05/01, στις 15.30 στο Κοιμητήριο Παπάγου, αποχαιρετώ το παιδί μου...
Ξέρω πως δεν μου ανήκει... ήταν πάντα ο αφυπνιστής μου κι ήταν από τα πρώτα του μαθήματα αυτό...
Ξέρω πως ίσως θα έπρεπε να μοιραστώ κάτι με όλους και όλες εσάς που είχατε και είχε την τιμή να τον συναντήσετε και να δεθείτε μαζί του, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο... να απαντήσω στα εκατοντάδες μηνύματα σας.... εισέπραξα την συμπόνοια σας, βαθιά συναισθήματα, την δική σας απώλεια...
Μα είμαι η μάνα... και συγχωρείστε με... γιατί το πρώτο μου παιδί, εκείνο που γέννησε μέσα μου την ολοκληρωτική αγάπη, έφυγε και με άφησε με μισή καρδιά, μισή ψυχή, μισό άνθρωπο... και είμαι ίσως αρκετά "εγωίστρια" για να παρηγορηθώ με την ιδέα πως ήταν σημαντικός για άλλους ανθρώπους....
ας ήταν Θεέ μου "μέτριος", ας ήταν ασήμαντος, κι ας έμεναν μόνο οι ευχές των γενεθλίων μου εκείνη την ημέρα στις 15/12... κι ας ερχόταν που τον περίμενα.... κι ας μπορούσα να τον αγκαλιάζω και να φιλώ τα χρυσά του μαλλιά και τα φωτεινά καταπράσινα μάτια... κι ας μην χρειαζόταν να παλέψει με τους δαίμονες του, αυτούς που μόνο οι σπάνιοι και ιδιαίτεροι και οι θαρραλέοι αναγνωρίζουν και τολμούν να τους σηκώσουν το ανάστημα τους.... γνωρίζοντας το τίμημα... ή με την ορμή και την "αφέλεια" των νέων που αισιοδοξούν και πιστεύουν πως είναι αήττητοι....
Και βρέθηκα έτσι μπροστά στο "αφύσικο", να πρέπει εγώ να τον αποχαιρετήσω... και να πρέπει να συμφιλιωθώ με τον παντοτινό πόνο...
Κι ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού... μετά από μακροχρόνια παρατεταμένη αναμονή... αλλόκοτη αναμονή που "γέννησε" "προδοτικά", πέρα από κάθε λογικό και αναμενόμενο, σπίθες ζωής και υποσχέσεις για καλύτερα κι ομορφότερα και ψηλότερα, εκεί που ένιωθες πως χανόταν όλες οι ανάσες....
γιατί έτσι ήταν το παιδί μου, κι αυτό αξίζει στο πέρασμα του από τον κόσμο αυτό, και στον επίλογο..
Ξέρω πως δεν μου ανήκει... ήταν πάντα ο αφυπνιστής μου κι ήταν από τα πρώτα του μαθήματα αυτό...
Ξέρω πως ίσως θα έπρεπε να μοιραστώ κάτι με όλους και όλες εσάς που είχατε και είχε την τιμή να τον συναντήσετε και να δεθείτε μαζί του, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο... να απαντήσω στα εκατοντάδες μηνύματα σας.... εισέπραξα την συμπόνοια σας, βαθιά συναισθήματα, την δική σας απώλεια...
Μα είμαι η μάνα... και συγχωρείστε με... γιατί το πρώτο μου παιδί, εκείνο που γέννησε μέσα μου την ολοκληρωτική αγάπη, έφυγε και με άφησε με μισή καρδιά, μισή ψυχή, μισό άνθρωπο... και είμαι ίσως αρκετά "εγωίστρια" για να παρηγορηθώ με την ιδέα πως ήταν σημαντικός για άλλους ανθρώπους....
ας ήταν Θεέ μου "μέτριος", ας ήταν ασήμαντος, κι ας έμεναν μόνο οι ευχές των γενεθλίων μου εκείνη την ημέρα στις 15/12... κι ας ερχόταν που τον περίμενα.... κι ας μπορούσα να τον αγκαλιάζω και να φιλώ τα χρυσά του μαλλιά και τα φωτεινά καταπράσινα μάτια... κι ας μην χρειαζόταν να παλέψει με τους δαίμονες του, αυτούς που μόνο οι σπάνιοι και ιδιαίτεροι και οι θαρραλέοι αναγνωρίζουν και τολμούν να τους σηκώσουν το ανάστημα τους.... γνωρίζοντας το τίμημα... ή με την ορμή και την "αφέλεια" των νέων που αισιοδοξούν και πιστεύουν πως είναι αήττητοι....
Και βρέθηκα έτσι μπροστά στο "αφύσικο", να πρέπει εγώ να τον αποχαιρετήσω... και να πρέπει να συμφιλιωθώ με τον παντοτινό πόνο...
Κι ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού... μετά από μακροχρόνια παρατεταμένη αναμονή... αλλόκοτη αναμονή που "γέννησε" "προδοτικά", πέρα από κάθε λογικό και αναμενόμενο, σπίθες ζωής και υποσχέσεις για καλύτερα κι ομορφότερα και ψηλότερα, εκεί που ένιωθες πως χανόταν όλες οι ανάσες....
γιατί έτσι ήταν το παιδί μου, κι αυτό αξίζει στο πέρασμα του από τον κόσμο αυτό, και στον επίλογο..
Η κηδεία του Αριστείδη Παρασκάκη
Παρασκευή 05/01, στις 15.30 στο Κοιμητήριο Παπάγου.
Παράκληση της οικογένειας, αντί στεφάνου, οι δωρεές να δοθούν στην οργάνωση ανθρώπινων δικαιωμάτων Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, στην οποία δραστηριοποιείτο ο Αριστείδης.
Αlfa Bank - δικαιούχος ΕΤΕΠΕ GR6801404290429002002000260