Νίκος Κούνδουρος― rip

 15 Δεκ. 1926― 22 Φεβρ. 2017

Πάει κι ο Νίκος Κούνδουρος.  
Το πρώτο μου βιβλίο το έγραψα ακούγοντας Τρίτο Πρόγραμμα από ένα επιτραπέζιο μικρό ραδιόφωνο, χακί σα στρατιωτικό, φτιαγμένο για να πιάνει μακρινές συχνότητες. Δικό του, είχε ξεμείνει από ένα ταξίδι, άγνωστο πώς, και πρόσφατα ξαναγύρισε στα χέρια μου. Λειτουργεί τέλεια, αθάνατο όπως όλα τα καλά μηχανήματα άλλων καιρών, και πλέον αναπαύεται, σα βιβλίο, σε ράφι με αγαπημένα στο σπίτι μου στην Αθήνα.

Πρόσφατα ξαναείδα τo 1922 του, σε dvd ένα βράδυ μόνη στο σπίτι. Το χάρηκα, αντέχει.

Έπαιζε η φίλη μου κι έχω αναμνήσεις από τον καιρό που γυριζόταν· αναμνήσεις κι από μια μακριά βραδινή συζήτηση πριν το Βύρωνά του που δε μοιάζει με τον δικό μου.

Αναμνήσεις κι από το Βρούτο βέβαια, την Κρήτη, την Εταιρία Σκηνοθετών και την πολύ δική του πάντα εν μεγάλω θεώρηση του κόσμου.

Άλλοι θα πουν καλύτερα, πιο γνωστά και πιο αναλυτικά.

Εγώ σας φέρνω την τανία το Δράκο του, 
μια δική του αφήγηση από τη Μακρόνησο με το Θανάση Βέγγο,
μια συνέντευξη στο Βήμα,

ένα άρθρο για το 'Δράκο του',  λίγα βιογραφικά,
συνδέσμους και εικόνες.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 15 Δεκεμβρίου του 1926 και ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου.  Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά από αυτόν εξορίστηκε στη Μακρόνησο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.

Στα 28 του χρόνια, αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη «Μαγική Πόλη» (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από τον νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο «Ο Δράκος» (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώθηκε. Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.

Ο Νίκος Κούνδουρος είχε αντιπροσωπεύσει τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και το 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, το 1963 και το 1967. Επίσης, είχε τιμηθεί με το πρώτο βραβείο σκηνοθεσίας στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και  Βερολίνου το 1963, για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1959. Ειδικότερα, για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Η ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950 - 1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει πολλές φορές ταινίες του Έλληνα σκηνοθέτη, ενώ αντίγραφα πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.

Είχε διατελέσει πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, ενώ το 1998 εκδόθηκε το βιβλίο του με τίτλο «Stop Carre», με μακέτες, σχέδια και φωτογραφίες από τα πρόσωπα, τα σκηνικά και τα κοστούμια των ταινιών του. Το 2009 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Ονειρεύτηκα πως πέθανα».

Ο ΔΡΑΚΟΣ https://youtu.be/XTDJum5DCMk
___________________________________________________________

Το Περιοδικό: Ο Κούνδουρος του Δράκου

Η κινηματογραφική νεωτερικότητα σε σύγκρουση με τον καθεστωτικό αισθητικό συντηρητισμό

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος. Παιδί αστικής οικογένειας παλιών κρητικών πολιτικών, εντάχθηκε στο ΕΑΜ στην Κατοχή και αργότερα εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Αν και σπούδασε εικαστικές τέχνες, τελικά ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Την πρώτη του ταινία γύρισε το 1954. Ήταν η Μαγική πόλη σε σενάριο της Μαργαρίτας Λυμπεράκη. Ακολούθησε ο Δράκος, βασισμένη σε μια ιδέα του Ιάκωβου Καμπανέλη, με μουσική του Μάνου Χατζηδάκι και πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Μέχρι το θάνατο του ολοκλήρωσε 10 ταινίες (Οι παράνομοι 1958,  Το ποτάμι 1960, Μικρές Αφροδίτες 1963, Vortex ή Το πρόσωπο της Μέδουσας 1967,  Τραγούδια της φωτιάς 1975, «1922» 1978,  Μπορντέλο 1984, Μπάυρον: Μπαλλάντα για ένα δαίμονα 1992, Οι φωτογράφοι 1998, Το Πλοίο 2011).

Στα πρώτα του βήματα, ο Κούνδουρος αποτέλεσε μαζί με λίγους ακόμα κινηματογραφιστές (π.χ. Κακογιάννης) φωτεινές εξαιρέσεις της κινηματογραφικής γενιάς στην οποία άνηκαν, καθώς ανέπτυξαν μιας καλλιτεχνική ευαισθησία που ήρθε σε σύγκρουση με τον αισθητικό συντηρητισμό της επίσημης μεταπολεμικής τέχνης. Ακολουθώντας τον ιταλικό νεορεαλισμό, προσπάθησαν να βρουν μια νέα γλώσσα για τον εγχώριο κινηματογράφο. Εισηγητές της νεωτερικότητας, ήρθαν σε σύγκρουση με την ειδυλλιακή αγροτική παράδοση του προπολεμικού κινηματογράφου, φώτισαν τις υποκουλτούρες του αστικού χώρου, το ρεμπέτικο, το περιθώριο και τη ζωή των φτωχοδιάβολων του Πειραιά.

Χαρακτηριστική ως προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δεύτερη ταινία του, Ο Δράκος. Η δράση εξελίσσεται στον αστικό χώρο και συγκεκριμένα στις φτωχογειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας. Πρόκειται για το τόπο όπου συγκεντρώνονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η εργατική τάξη, αλλά και το περιθώριο. Εκεί ζουν, διασκεδάζουν, συμβιώνουν, εργάζονται και η συνύπαρξη αυτή θολώνει το σύνορο ανάμεσά τους. Η ανίχνευση και παρουσίαση των όρων ζωής των φτωχών των πόλεων, μεταπολεμικά, φαίνεται να αποτελεί στόχο του σκηνοθέτη. Στο Δράκο, ο ήρωας του, ένας μικροαστός, φοβισμένος και μοναχικός, όταν μαθαίνει την  ομοιότητα του με έναν επικηρυγμένο κακοποιό, δράττεται της ευκαιρίας να ανατρέψει τη ρουτίνα της ζωής του. Με επίκεντρο ένα κέντρο διασκέδασης συναντά διάφορους μικροαπατεώνες και αποφασίζει να τους ακολουθήσει, ηγούμενος μιας απάτης.

Τα χαρακτηριστικά αυτά της ταινίας προκάλεσε την αντίδραση τόσο των αστικών όσο και των αριστερών εφημερίδων. Ενδεικτικά διαβάζουμε στην Αυγή:  «Αποτελεί χωρίς άλλο αίσχος για τη χώρα μας το γεγονός ότι θα εκπροσωπηθεί η κινηματογραφική μας παραγωγή στο φεστιβάλ της Βενετίας με τη γνωστή ταινία Δράκος, την αποθέωση δηλαδή του μπουζουκιού, του υποκόσμου, του σαλταδορισμού και της ασυναρτησίας». Επίσης, στην Εστία: «Αυτή η ταινία (…) καθίσταται εντελώς γελοία και δεν ηξεύρει κανείς τι πρώτον και ύστερον να οικτήρη εκεί μέσα. Τας μωράς γελοιότητας των λαθρεμπόρων; Τον οικτρόν και πανάθλιο χορόν των χασικλήδων; Την διαπόμπευση του Ευαγγελίου; Την οικτράν εμφάνισιν και κατασυκοφάντησιν της αστυνομίας; Ή τους αθλιέστερους και βρωμερούς συνοικισμούς των Αθηνών και του Πειραιώς όπου εγυρίσθη το ελεεινόν αυτόν κατασκεύασμα;». (Σολδάτος 2011, 150). Η ταινία γνώρισε τελικά εισπρακτική αποτυχία και η αναγνώριση για την καινοτόμα και καλλιτεχνικά άρτια σκηνοθετική ματιά του Δράκου ήρθε τη δεκαετία του ’70.

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ για τον ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ

ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Μακρόνησος 1949)
«Ως γόνος μεγάλης οικογένειας που ήμουν, οι βασανιστές θέλησαν να αλαφρύνουν το δικό μου βασανιστήριο στο Μακρονήσι. “Ζήτα μια χάρη και θα σου την κάνουμε” μου είπαν και το μόνο που ζήτησα ήταν, να με αφήσουν να πάω να μείνω στο βουνό χωρίς φαΐ και χωρίς νερό, ενδεχομένως, αρκεί να μην τους βλέπω και να μη με βλέπουν. Το δέχτηκαν!
Την πρώτη μέρα τράβηξα για το βουνό, βρήκα ένα μέρος να κάτσω και βάλθηκα να ατενίζω την απέραντη μοναξιά του τοπίου. Ξάφνου, ένας γρήγορος, αεράτος τύπος εμφανίζεται κρατώντας κάτι πασσάλους στα χέρια του και δυο τρία κομμάτια ύφασμα. Δεν μου μιλάει, δεν του μιλάω και σε ελάχιστα λεπτά με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις στήνει ένα αντίσκηνο! Το δικό μου αντίσκηνο!
«Τι κάνεις;» τον ρωτάω. «Θα πεθάνεις εδώ πάνω» απάντησε σοβαρός και συνέχισε τη δουλειά. Για όλες τις επόμενες μέρες, για όσο καιρό έζησα σαν αγρίμι, εξόριστος μεσ’ στην εξορία, ο ίδιος τύπος πηγαινοερχόταν κάθε μέρα διανύοντας μια τεράστια απόσταση από το στρατόπεδο ίσαμε το βουνό, μόνο και μόνο για να μου φέρνει φαγητό να τρώω να μην πεθάνω. Ήταν ο Θανάσης Βέγγος, η απαρχή μιας μεγάλης φιλίας πάνω απ’ όλα.»
Τρία υπαίθρια θέατρα χτίστηκαν στη Μακρόνησο από το 1947 μέχρι το 1950. Τα έχτισαν οι ίδιοι οι εξόριστοι για την «ιδεολογική αναμόρφωσή τους» με πέτρες που έσπαγαν μόνοι τους από το βραχώδες έδαφος.
Έμεινε μαζί μου όλα τα χρόνια της Μακρονήσου. Είχα χρεωθεί την κατασκευή ενός θεάτρου -ήμουν τριτοετής της αρχιτεκτονικής τότε. Πήγα στη διοίκηση και λέω: «Αυτόν το μισότρελο φαντάρο να μου τον δώσετε». Κι έτσι βρέθηκα να φτιάχνω το θέατρο με το Θανάση βοηθό. Στήσαμε τη σκηνή, ανεβάσαμε το πρώτο έργο, και να ο Βέγγος ηθοποιός και να ο Βέγγος πρωταγωνιστής και να ο Βέγγος αγαπημένος ολόκληρου του τάγματος, και να ο Βέγγος η ανακούφισή μας, η λύτρωση μας και το χαμόγελό μας». 

1958, ο Νίκος Κούνδουρος κυκλοφορεί την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία: «Οι Παράνομοι» (The Outlaws). Στο φιλμ, υπάρχει μία σκηνή όπου ένας από τους παράνομους σκοτώνεται από τους χωροφύλακες καθώς τρέχει προς το μέρος τους με σκοπό να παραδοθεί. Η λογοκρισία της εποχής έκρινε πως η σκηνή αυτή έθιγε την εικόνα της χωροφυλακής και τη συνέπειά της. Ζητήθηκε από τον Κούνδουρο να την αφαιρέσει, εκείνος όμως πιστός στις αρχές του αρνήθηκε να παρέμβει καλλιτεχνικά στο έργο του, με αποτέλεσμα η ταινία μία εβδομάδα μετά την προβολή της να απαγορευθεί.

«Οι Παράνομοι είναι η ταινία της οργής. Η αντίσταση είχε πνιγεί, οι τρόποι έκφρασης των αγωνιστών είχαν καταργηθεί κάτω από τη βία ενός αστυνομικού κράτους. Θέλησα να αποτίσω ένα φόρο τιμής στον αντάρτη των βουνών, στον ταπεινωμένο στον εξευτελισμένο, στον αγνοημένο, στην καλύτερη περίπτωση, Έλληνα, που κράτησε ψηλά τη Ρωμιοσύνη.» 

___________________________________________________________

Συνέντευξη στο Βήμα: ΤΟ ΒΗΜΑ  03/04/2011

Ο ΔΡΑΚΟΣ https://youtu.be/XTDJum5DCMk

Απόδειξη για ΔΝΤ και απόδειξη τυρόπιτας #ΑΕΠ #IMF #Greece

Πιστεύετε ακόμα ότι καταστραφήκαμε επειδή στα χωριά πήραν δάνεια να ανταλλάξουν τα πετρογκάζ με ηλεκτρικές κουζίνες (χρηματοδοτώντας τη Siemens και άλλες μεγάλες γερμανικές εταιρίες);

Βλέπετε ακόμα σαν εχθρό του λαού τον ταβερνιάρη που δε έκοψε απόδειξη για τη χωριάτικη και το σπεντζοφάι;

Θεωρείτε υπεύθυνο τον καστανά που κλείνουν τα μαγαζιά ή τον εαυτό σας που χάνετε το σπίτι σας; Αυτομαστιγώνστε που «δεν είμαστε λαός εμείς» ή χρυσαυγιτίζετε με κλίση προς θεωρίες περί «ανθελλήνων»;

Δε συμφωνώ μαζί σας, είναι γνωστό αν τυχαίνει να με διαβάζετε, αλλά δε χαίρομαι. Με πίκρα φέρνω νέες αποδείξεις πως η Ελλάδα ήταν το πείραμα αποτυχίας, ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι το οποίο επέτρεψαν όχι οι καστανάδες κι οι κουζίνες αλλά οι αγορασμένοι ΓΑΠ, οι άφρονες συμφεροντολόγοι και, βεβαίως, το ΔΝΤ επειδή απλώς μπορούσε.

Διέρρευσε έκθεση του Ολιβιέ Μπλανσάρ, με ημερομηνία 4/5/2010 (πριν τις υπογραφές) στην οποία ο τότε επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προειδοποιούσε ότι ακόμα κι αν το πρόγραμμα του Μνημονίου εφαρμοζόταν κατά γράμμα δεν υπήρχαν πιθανότητες να πετύχει κι ότι με την ακραία λιτότητα θα ερχόταν η, πρωτοφανής σε διάρκεια, καταστροφή που ζούμε.

Ο κύριος Μπλανσάρ επιβεβαιώνει, αρνούμενος πως εκείνος δημοσίευσε αλλά γράφοντας στο Twitter ότι δεν τον στενοχωρεί η διαρροή και προσθέτοντας «7 χρόνια κι όλας, κι ακόμα δεν υπάρχει καθαρό ρεαλιστικό σχέδιο». 

Όμως αναλύσεις, βεβαίως δε θα κάνω εγώ. Σας φέρνω το πρωτότυπο έγγραφο (αγγλικά και σε ελληνική μετάφραση) μαζί άρθρα από τo Press Project και από το φίλο μου  Δήμο Βοσινάκη, μαζί με οικονομικό άρθρο περί τυρόπιτας και, από το Le Monde, ιστορική παραδρομή που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Σόιμπλε είναι για την Ελλάδα ένας βασιλιάς Όθων του σήμερα.

Με συνδέσμους και γραφήματα για να τα ερευνήσετε όσο θέλετε κι αντέχετε.

Δήμος Βοσινάκης

Δ(Υ)Ν(Α)Τ(ΕΣ) ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Μετά από 7 χρόνια συστηματικής οικονομικής καταστροφής και τη χώρα να συνεχίζει να βαδίζει προς την καταστροφή, χωρίς να βλέπει κάτι θετικό στο κατάμαυρο βάθος του μνημονιακού τούνελ, μερικές αλήθειες έρχονται στην επιφάνεια. Η πορεία του ΑΕΠ είναι χαρακτηριστική.

Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Δεν μπορείς να πλασάρεις για μια ζωή τα σκατά σαν λουκουμάδες, ούτε να κοροϊδεύεις τους πάντες και τα πάντα. Η πραγματικότητα δεν θα αλλάξει αν επιμένεις τυφλά στην άποψή σου, χωρίς να βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Όταν οι αλήθειες έρχονται από τα επίσημα στόματα των σούπερ ειδικών τεχνοκρατών που ανέλαβαν την πολυπόθητη σωτηρία της Ελλάδας (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) τότε καταλαβαίνεις ότι η λέξη πρόκληση φαντάζει μικρή για να περιγράψει τι έγινε.

Πριν από λίγες μέρες αναρτήθηκε στο Twitter μία έκθεση του Ολιβιέ Μπλανσάρ, με ημερομηνία 4/5/2010. Σε αυτή την έκθεση, ο τότε επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προειδοποιούσε ότι το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης εμπεριέχει πολύ σοβαρούς κινδύνους εξαιτίας του επιπέδου δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτούσε. Ουσιαστικά, ο Μπλανσάρ έλεγε το αυτονόητο: Ότι οι πολιτικές ακραίας λιτότητας μπορούν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, ακόμα και αν το πρόγραμμα εφαρμοσθεί κατά γράμμα.

«Δεν έκανα εγώ τη διαρροή, αλλά δεν είμαι και πολύ δυσαρεστημένος που έγινε. Επτά χρόνια μετά και ακόμη δεν υπάρχει ξεκάθαρο-ρεαλιστικό σχέδιο». Έτσι σχολίασε στο Twitter ο Ολιβιέ Μπλανσάρ την ανάρτηση της έκθεσης/προειδοποίησης του 2010. Φυσικά και δεν χρειαζόμασταν την ομολογία κάποιου ανεξέλεγκτου golden boy για να μάθουμε τι έγινε στην Ελλάδα. Το έχουμε βιώσει στο πετσί μας. 7 χρόνια γεμάτα με εξοργιστικά λάθος προβλέψεις, λάθος νούμερα για την ανεργία, λάθος ποσοστά ύφεσης και ανάπτυξης. 7 χρόνια περικοπών και απολύσεων. 7 χρόνια δακρυγόνων και αστυνομικής καταστολής. 7 χρόνια που έφεραν την απώλεια του 25% της ελληνικής οικονομίας! Τυχαία όλα αυτά; Ανθρώπινα λάθη; Άστοχες προβλέψεις; Φυσικά και όχι. 

Οι στατιστικές μαρτυρούν ότι ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται σε ολοένα και λιγότερα άτομα. Το χάσμα μεταξύ των ζάπλουτων και των υπολοίπων αυξάνεται ταχύτατα, προκλητικά, ανεμπόδιστα. Αυτό επιτυγχάνεται με συγκεκριμένες πολιτικές και όχι "κατά λάθος" ή επειδή έτσι φυσάει ο άνεμος. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα είναι οι μαγικές πολιτικές που φέρνουν τον πλούτο στα χέρια των λίγων, είναι η εξαιρετική συνταγή της επιτυχίας που θα εφαρμοστεί και αλλού. Είναι η οριστική κατάργηση των λιγοστών κοινωνικών παροχών, η υποβάθμιση (και η μετέπειτα ιδιωτικοποίηση) Παιδείας και Υγείας, η ευέλικτη εργασία, οι νεοφιλελεύθερες προφητείες για μετά από 25 χρόνια που κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί και κανείς δεν θα θυμάται ποιος μαλάκας τις έκανε. 

Οι πολιτικοί απλά υπογράφουν τις καταστροφικές συμφωνίες, δεκάδες δημοσιογραφικές πουτάνες αποθεώνουν τον όλεθρο, οι άνθρωποι της τέχνης προσπαθούν να κάνουν καμια δουλειά με το δημόσιο και η ζωή συνεχίζεται. Ένα μνημόνιο, δύο μνημόνια, τρία μνημόνια, δέκα μνημόνια, χωρίς ούτε μία χειροπιαστή απόδειξη βελτίωσης της καθημερινότητάς μας. Δεν υπάρχει κανένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα παγκοσμίως που να εφαρμόζεται μέχρι τέλους χωρίς να πετύχει τους ενδιάμεσους μεσοπρόθεσμους στόχους του. Κανένα. Ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

7 χρόνια μετά, η Ελλάδα δεν μπορεί να παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Ο ελληνικός λαός οφείλει να επιχειρήσει το πνευματικό άλμα προς τη λογική, όσο δυσάρεστο και αν είναι κάτι τέτοιο. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα το κάνει, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Οι δικαιολογίες έχουν στερέψει και απαιτείται δράση. Τόσο απλό και τόσο δύσκολο μαζί...   dimosvosinakis.blogspot   

__________________

the press project Έγγραφο του ΔΝΤ αποκαλύπτειτο ελληνικό «πείραμα» λιτότητας

του Θάνου Καμήλαλη

Επτά χρόνια μετά το ξεκίνημα της ελληνικής κρίσης και με την κυβέρνηση να αντιμετωπίζει νέα, σκληρά μέτρα που δεν περιλαμβάνονται στο τρίτο μνημόνιο, μερικά από τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τις μνημονιακές αποτυχίες προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο στην Ελλάδα. «Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν προχωρούν γρήγορα στις μεταρρυθμίσεις», λένε συχνά πολιτικοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι. «Οι υπόλοιπες χώρες έχουν βγει από τα μνημόνια, μόνο η Ελλάδα απέτυχε» είναι μία άλλη, δημοφιλής στο εσωτερικό και εξωτερικό, άποψη.

Αυτό που αποκρύπτεται πολύ συχνά όμως είναι ότι στην Ελλάδα εφαρμόστηκε ένα πρωτοφανές στα χρονικά πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο ήταν καταδικασμένο εξαρχής να αποτύχει. Τα υψηλόβαθμα στελέχη τους Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μάλιστα, γνώριζαν πριν εγκρίνουν το πρώτο «πακέτο διάσωσης» αυτούς τους κινδύνους. Στις 4 Μαϊου του 2010, μία μέρα πριν το ΔΝΤ συνεδριάσει και εγκρίνει τελικά το πρώτο μνημόνιο, ο τότε επικεφαλής ανάλυσης του Ταμείου, Ολιβιέ Μπλανσάρντ έστειλε εμπιστευτική επιστολή στον τότε επικεφαλής του ελληνικού προγράμματος, Πολ Τόμσεν, στην οποία αναφερόταν στο σοβαρό ενδεχόμενο αποτυχίας του προγράμματος «ακόμα κι αν εφαρμοστούν πλήρως οι μεταρρυθμίσεις»

Το εμπιστευτικό έγγραφο διέρρευσε χθες, μετά από μία παρουσίαση κατά τη διάρκεια διεθνούς οικονομικής ημερίδας του καναδικού think tank Centre for International Governance Innovation στα τέλη Ιανουαρίου.Το ThePressProject εξασφάλισε τα σημαντικά αποσπάσματα της επιστολής Μπλανσάρντ, που αναφέρουν τα εξής:

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Η έκθεση θα πρέπει να αναγνωρίζει εξαρχής ότι το επίπεδο της προσαρμογής είναι ασυνήθιστο και περιέχει σημαντικά ρίσκα. Η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι πως μια αθροιστική δημοσιονομική προσαρμογή 16% σε μια τέτοια μικρή περίοδο και με τόσο εμπροσθοβαρή προσαρμογή δεν έχει ποτέ επιτευχτεί. H απουσία άλλων πολιτικών μοχλών (επιτόκια, ισοτιμία συναλλάγματος) και οι καθόλου ευνοϊκές εξωτερικές περιστάσεις (εξωτερική ζήτηση) περιπλέκουν περισσότερο την εικόνα.
Το πρόγραμμα θα μπορούσε να βγει γρήγορα εκτός τροχιάς (ακόμα και με πλήρη συμμόρφωση με τις μεταρρυθμίσεις). Λόγω της απουσίας δυνατής ανάκαμψης των εξαγωγών, δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να υποστηρίξει την ανάκαμψη ενάντια στην αρνητική συνεισφορά του δημοσίου τομέα (περίπου 8% και 4% το 2010 και το 2011 αντίστοιχα). Τότε, η ανάκαμψη θα είναι αρνητική, με βαθύτερη και μακροβιότερη ύφεση απ ό,τι προβλέπεται, ακολουθούμενη από μία περίοδο αναιμικής ανάπτυξης. Αυτό θα σήμαινε δημοσιονομικές αποτυχίες και περισσότερο σημαντικό βάρος στον οικονομικό τομέα (νέες δημοσιονομικές αποτυχίες)
Είμαστε ανήσυχοι για πιθανές διολισθήσεις και εσωτερικές ασυνέπειες του προγράμματος που μπορούν να το θέσουν εκτός τροχιάς ακόμα και με τέλεια εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Έχουμε πολύ καλή γνώση των περιορισμών που υπήρχαν στον σχεδιασμό του προγράμματος. Γι αυτόν τον λόγο πιστεύουμε ότι είναι βασικό να φτάσουμε σε ξεκάθαρη και εμπιστευτική συμφωνία με τις αρχές και την Ε.Ε για το πώς θα προχωρήσουμε σε περίπτωση που αυτά τα ενδεχόμενα γίνουν πραγματικότητα (αυτό μπορεί πιθανώς να συνεπάγεται μία συνοδευτική επιστολή).

..................

.....Στις 10 Μαϊου του 2010 το ΔΝΤ συνεδρίασε για να εγκρίνει επίσημα το πρώτο πακέτο χρηματοδότησης προς την Ελλαδα: 30 δις ευρώ, το μεγαλύτερο δάνειο του Ταμείου στην ιστορία. Στα πρακτικά περιλαμβάνεται μια σειρά από ψέματα και μία «μισή αλήθεια». Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι «οι ελληνικές αρχές δεν επιθυμούσαν την αναδιάρθρωση χρέους». Αυτό που δεν αναφέρει είναι ότι, όπως κατέθεσε ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Ταμείο, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, ο Τρισέ είχε απειλήσει την Ελλαδα ότι αν ζητήσει «κούρεμα», τότε η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας προς τη χώρα (δηλαδή θα κλείσει τις ελληνικές τράπεζες). Για να κατευνάσουν τις ανησυχίες συγκεκριμένων στελεχών του ΔΝΤ, οι αρμόδιοι για το ελληνικό πρόγραμμα (π.χ. Τόμσεν) υποσχέθηκαν ότι θα λαμβάνονταν επιπλέον μέτρα για την υποστήριξη τν κατώτερων ελληνικών τάξεων που θα πλήγονταν περισσότερο από την προσαρμογή. Επίσης υποστήριξαν ότι το μόνο πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών ήταν το υπερβολικό δημόσιο χρέος και η τεράστια ύφεση. Υποσχέθηκαν επίσης ότι το μνημόνιο θα εισαγόταν στο ελληνικό Κοινοβούλιο για συζήτηση. Στην πραγματικότητα το μνημόνιο επιβλήθηκε στην Ελλάδα, με διαδικασίες κατεπείγοντος και παρά τις ενστάσεις περί αντισυνταγματικότητας.

Από τα επίσημα έγγραφα του Ταμείου φαίνεται ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στους εκπροσώπους των διαφόρων χωρών που το απαρτίζουν ήταν πολύ σοβαρή

Σύμφωνα με τα στοιχεία που αποκάλυψε όμως από το 2015 το CIGI, η έκθεση των γαλλικών τραπεζών σε ελληνικό κρατικό χρέος έφθανε τότε στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ και των γερμανικών στα 35 δισεκατομμύρια. Το παρακάτω γράφημα αποτυπώνει τo πώς μειώθηκε η έκθεση των ξένων τραπεζών στις «τοξικές» ελληνικές.

συνέχεια στο: the press project

Ναυτεμπορική:

Το ΔΝΤ «έχει διαπράξει μεγάλα σφάλματα σε ό,τι αφορά στο πρώτο μνημόνιο» τονίζει, μεταξύ των άλλων, σε συνέντευξη του στο ΑΜΠΕ ο πρόεδρος της Attica Bank  ΑΤΤ+2,33% Παναγιώτης Ρουμελιώτης, και πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στον Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «με τις εσφαλμένες προβλέψεις, αυξήθηκαν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας».

Επισημαίνει ότι το πρώτο πρόγραμμα ήταν «προβληματικό» γιατί «προκειμένου να μη ζημιωθούν οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες που κατείχαν πολλά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από την απομείωση του ελληνικού χρέους, όπως προβλέπεται από το καταστατικό του ΔΝΤ, οι εμπειρογνώμονές του προτίμησαν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση κατά κάποιο τρόπο ή και να κάνουν εσφαλμένες προβλέψεις, ώστε να πειστεί το ΔΣ να συγχρηματοδοτήσει το ελληνικό πρόγραμμα»..... -> Ναυτεμπορική

@BrunoTersago 

Απαισιόδοξο το ΔΝΤ. Δείτε τι έγινε όταν δεν ήταν απαισιόδοξο

politisonline LE MONDE: 

Ο ΑΝΤΙΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΣΟΙΜΠΛΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΘΩΝ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ιστορική αναδρομή στην εποχή του Βασιλιά Όθωνα κάνει σε άρθρο γνώμης με τον τίτλο «Δώστε την ελευθερία τους στους Έλληνες» ο Αρνό Λεπαρμαντιέ στην γαλλική εφημερίδα Le Monde. Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην επιβολή του βασιλιά Όθωνα στον ελληνικό θρόνο από τις μεγάλες δυνάμεις το 1832, παραλληλίζοντας τον Βαυαρό μονάρχη με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

«Ο βασιλιάς επεβλήθη από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις το 1832 μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας. Ο Όθων ο 1ος ήταν ένα Βαυαρός, καθολικός πρίγκιπας, που προσπάθησε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κράτος σε μία χώρα που μόλις είχε βγει από την οθωμανική ηγεμονία» τονίζει ο Αρνό Λεπαρμαντιέ και προσθέτει ότι «δυστυχώς έχοντας δανεισθεί 60 εκατομμύρια χρυσά φράγκα από τους αγγλο-γαλλο-ρώσους προστάτες, το ελληνικό κράτος φάνηκε ανίκανο να εισπράξει τους φόρους και χρηματοδότησε τις τρέχουσες δαπάνες και το στρατό της μέσω δανεισμού…».

Από ξένη ανάμειξη σε οικονομική πτώχευση, το ελληνικό ζήτημα τίθεται και ξανατίθεται από την κήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας σημειώνει ο αρθρογράφος και υπογραμμίζει ότι «ο Όθων της σύγχρονης εποχής είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αντιδημοφιλής δυνάστης των Ελλήνων».

Αναφερόμενος στον φαύλο κύκλο του δανεισμού της Ελλάδας, για να είναι σε θέση να αποπληρώσει στους Ευρωπαίους τα ποσά που έχει ήδη δανεισθεί, ο Γάλλος αρθρογράφος αναρωτιέται ότι «τη στιγμή που το θέμα επανέρχεται στην ημερήσια διάταξη των Βρυξελλών, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: θα υπάρξει κάποτε ένας τρόπος απαλλαγής από την ελληνική κατάρα; Ποτέ αυτή η χώρα δεν απέκτησε πραγματική οικονομική ανεξαρτησία».

Ισόβια καταδίκη

Το παράλογο της κατάστασης περιγράφηκε από τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, που έχει δανείσει 175 δισεκατομμύρια στην Ελλάδα. Όπως χαρακτηριστικά εξηγούσε ο κ. Ρέγκλινγκ στους Financial Times «μία ψυχρή ανάλυση των γεγονότων δείχνει ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε για το επίπεδο του χρέους της Ελλάδας» και χρησιμοποιώντας ισχυρά επιχειρήματα ανέφερε ότι αυτά τα ποσά δανείζονται με ευνοϊκό επιτόκιο (1%), γεγονός που επιτρέπει στην Ελλάδα να εξοικονομεί 8 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, δηλαδή το 4,5% του ΑΕΠ της. Επίσης τα δάνεια αυτά είναι πολύ μακράς διάρκειας, τριάντα ετών κατά μέσον όρο, πράγμα που εξουδετερώνει το επιχείρημα του ΔΝΤ που βασιζόμενο σε δεκαετείς προβλέψεις θεωρεί ότι ο ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Τα πράγματα είναι απλά: αυτό το χρέος είναι βιώσιμο υπό τον μόνο όρο ότι η Ελλάδα θα παραμείνει υπό την κηδεμονία των Ευρωπαίων και θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που της υπαγορεύονται από τις Βρυξέλλες για διάστημα 30 ετών…

Αθήνα 14 Ιουλίου 2015

____________________________________________________________

Σύνδεσμοι

Έγγραφο του ΔΝΤ αποκαλύπτειτο ελληνικό «πείραμα» λιτότητας: https://www.thepressproject.gr/article/107494/Eggrafo-tou-DNT-apokaluptei-to-elliniko-peirama-litotitas#

Δ(Υ)Ν(Α)Τ(ΕΣ) ΑΛΗΘΕΙΕΣ:

 http://dimosvosinakis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_18.html

Διπλό έγκλημα: τυρόπιτα στα Εξάρχεια:

 https://www.thepressproject.gr/article/107612/Diplo-egklima-turopita-sta-Eksarxeia
από Le Monde Όθων Σόιμπλε:
http://www.politisonline.com/le-monde-ο-αντιδημοφιλής-σόιμπλε-είναι-ο-όθω/
Ναυτεμπορική

Olivier Blanchard: @ojblanchard1

Bruno Tersago: @BrunoTersago 

#Volemacollir για τη χαμένη μας τιμή― #refugeeswelcome

#Volemacollir #Barcelona #refugeeswelcome

160.000 κατά την αστυνομία, που υπολογίζεται πως μπορεί αν έφτασαν και τις 200.000, διαδήλωσαν χθες στη Βαρκελώνη με το αίτημα να δεχθεί η ισπανική κυβέρνηση περισσότερους πρόσφυγες. 

Η Δήμαρχος Ada Colau με την πλατφόρμα 'Casa Nostra Casa Vostra' [Το Σπίτι μας-Σπίτι σας] κάλεσαν τους δημότες να βγουν στους δρόμους. Η πορεία ξεκίνησε από την κεντρική λεωφόρο και κατέληξε στη Μεσόγειο στη μνήμη των 5.000 πνιγμένων προσφύγων που δεν κατάφεραν να βγουν στη στεριά.  Το σύνθημα ήταν «Τέρμα οι δικαιολογίες. Να έρθουν τώρα» με σλόγκαν το volem acollir, ένα 'Καλώς τους' στα καταλάνικα.

Η διαδήλωση έχει αφορμή την αποτυχία εφαρμογής όσων συμφωνήθηκαν το 2015, όταν η Ισπανία σχεδίασε  την εγκατάσταση προσφύγων από Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν και Ερυθραία και προετοιμάστηκε να δεχθεί 16.000 αιτήματα ασύλου, μα ως τώρα έχουν εγκατασταθεί μόνο 1.100 άνθρωποι ενώ οι υπόλοιποι σαπίζουν σε στρατόπεδα υποδοχής σαν της Ελλάδας και της Σερβίας.

Στη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο η Ε.Ε, απέτυχε. Η Βαρκελώνη, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη την Ισπανίας, δηλώνει από πέρσι πανέτοιμη να δεχθεί τους πρόσφυγες.

Στους δρόμους βγήκαν οικογενειακώς οι Καταλανοί με την απαίτηση «για έστω το μίνιμουμ της αξιοπρέπειας για να ξεκινήσουν οι άνθρωποι αυτοί μια νέα ζωή στην Ευρώπη. Είμαστε έτοιμοι για τους 16.000 αλλά μπορούμε να δεχθούμε πολύ περισσότερους» ενώ επιφανείς νομοθέτες αιτήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (στα ελληνικά ανεφερόμενη ως Κομισιόν) να επιβληθούν επιτέλους αυστηρές κυρώσεις στα κράτη που δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους. Με εξαίρεση τη Γερμανία που δέχθηκε 890.000 ανθρώπους το 2015 και 280.000 το 2016, όλες οι άλλες χώρες της Ε.Ε. δεν έχουν κρατήσει το λόγο τους.

Σήμερα που κυκλοφορούν οι εικόνες πολλοί Eυρωπαίοι διαμαρτύρονται που κανάλια όπως ακόμα και το BBC* αγνόησαν τη διαδήλωση θεωρώντας πρώτο θέμα τους τα γνωστά τετριμμένα  εσωτερικής μικροπολιτικής, σούπα-μούπες βουλετών και τηλεπαιχνίδια. 

Φέρνω φωτογραφίες, συνδέσμους, σχόλια, hashtags και χάρτη-πρόσκληση ώστε αν θέλετε να μάθετε πιο πολλά.

ο Κύριος Πάνος ‏

Εδώ έχουμε πήξει στο ρατσιστή και στη Βαρκελώνη διαδηλώνουν υπέρ της υποδοχής προσφύγων

@gianniskalatzo2

Μουζαλα η Βαρκελωνη διαδηλωνει ζητωντας μεταναστες μαζεψε αυτους του Ελληνικου που υποφερουν απο τον ανθρωπισμο σου και στειλε τους Ισπανια

 

*Για να μην παρεξηγηθώ: δεν αναφέρονται στο διεθνές πρόγραμμα των 'καλωδιακών/ δορυφορικών καναλιών αλλά στο πρόγραμμα φτιαγμένο για την εσωτερική ενημέρωση.

_________________________________________

Σύνδεσμοι

Φωτογραφίες της El Pais:

http://elpais.com/elpais/2017/02/18/album/1487433362_060661.html?id_externo_rsoc=TW_CC

www.casanostracasavostra.cat