Σήμερα κάποιος που έχει φτιάξει κόμμα έγραψε
πάλι τις ανοησίες του τις οποίες οπαδοί κοινοποιούν (κι αν διαφωνήσεις απαντούν
με χρυσαυγίτικο λεξιλόγιο). Αποδομεί, νομίζει, το Μαρξισμό και εξηγεί περί
υπεραξίας ξεκινώντας από μεταγραφή ποδοσφαιριστή.
Αυτά είναι εντελώς ασήμαντα και με
κομματικά δεν ασχολούμαι (εξ άλλου δε γνωρίζω όσο άλλοι) ωστόσο στην υποδαπέδιου επιπέδου ανάλυσή
του μεταχειρίζεται ως επιχείρημα τη φτώχεια του Μαρξ και τις αυτοκτονίες των θυγατέρων του. Έτσι τα μπουρδουκλώνουν
λαϊκίζοντες με στήριγμά τους την αμάθεια του πλήθους.
Για το αν ήπιε ο Μαρξ την προίκα της
γυναίκας του νομίζω δε μας πέφτει λόγος και ουδεμία σχέση έχει με το αν συμφωνούμε
ή διαφωνούμε με τα έργα του. Ωστόσο, επ' ευκαιρία θέλω να σας πω για τη μια κόρη
διότι η αυτοκτονία της δεν ήταν πράξη απελπισίας αλλά ηρωισμού.
Είναι η Λώρα Μαρξ που παντρεύτηκε το
γραμματέα του πατέρα της και λατρευτό μου Πωλ Λαφάργκ ο οποίος μεταξύ άλλων
έγραψε 'Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά'.
Στις 26 Νοεμβρίου του 1911 αυτοκτόνησαν μαζί (εκείνη 66 εκείνος 69 ετών) επειδή
πίστευαν ότι πια δεν είχαν τίποτε να προσφέρουν στο κίνημα που υπηρέτησαν. Στο
σημείωμα που άφησαν εξηγούσε μεταξύ άλλων ο Λαφάργκ ότι επέλεξαν συνειδητά και
οργάνωσαν αυτή την αποχώρηση όσο ακόμα ήταν υγιείς και με σώας τας φρένας διότι
δεν ήθελαν να γίνουν βάρος στους άλλους. Στην κηδεία τους παρέστη ο Λένιν.
Γνωρίζουμε όλοι ότι θα πεθάνουμε μα δε
γνωρίζουμε το πότε. Από τους φιλοσόφους έχει συζητηθεί πολύ το αν και πώς η
επιλογή της ώρας του Θανάτου μας είναι μια ύστατη πράξη ελευθερίας, μια ατομική
επανάσταση στην ανθρώπινη μοίρα. Ένας γνωστός επίσης για μια τέτοια επιλογή είναι
ο Καθηγητής και συγγραφέας Λιαντίνης όπως πολλοί νομίζω ξέρουν.
Στην εποχή μας, πέραν του φιλοσοφικού,
το ζήτημα συζητιέται και από την πλευρά της Ευθανασίας.
Ό,τι λοιπόν και αν πιστεύετε γι αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα, είτε επιλέξετε
το Θάνατό σας είτε μείνετε άπραγοι περιμένοντας την άφιξή του, ένα έχω να σας
πω υπευθύνως: Μην εμπιστεύεστε τις ρητορείες των (κ)αφρόνων.
______________________________________________________________
Προσθέτω (ως συνήθως):
Δεν ήμουν η μόνη που ασχολήθηκε.
Προσθέτω (ως συνήθως):
Δεν ήμουν η μόνη που ασχολήθηκε.
Το Δικαίωμα Στην Τεμπελιά (Άρθρο μου)
Εικόνα πάνω
Paul Lafargue και Laura Marx το 1870
(41 χρόνια πριν την αυτοκτονία τους)
(41 χρόνια πριν την αυτοκτονία τους)
Ξέρεις τι μου έκανες τώρα, Δάφνη, ε ; Μ' έχεις βάλει στην πρίζα να πάω στο προφίλ του Mr. I-m-the-best-and-f*ck-the-rest και να δω τι του γράφουνε και πώς εκείνος απαντάει, ΑΛΛΑ θ' αντιστθώ στον πειρασμό !!! Γιατί δεν θέλω να του δώσω ούτε αξία ούτε υπεραξία !!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αν έχουμε ή όχι το δικάιωμα επιλογής του χρόνου και του τρόπου του θανάτου μας είναι μεγάλο θέμα. Θα χαρώ να το συζητήσουμε και ν' ανταλλάξουμε απόψεις κάποια φορά, αλλά μακριά από κομματικά μιάσματα (έστω κι αν μας δίνουν μόνο τις αφορμές).
Πολύ καλό σου απόγευμα :-)
Aχ Αγγελική μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαν μπεις θα συγχιστείς πολύ.
Πριν λίγο καιρό γνωστή μου κοινοποίησε κείμενό του για μετανάστες και ήταν τόσο ακραίο και σκληρό που νόμισα πως επρόκειτο για σατυρικό χιούμορ. Σχολίασα αναλόγως και εντός λεπτών εμφανίστηκαν άγνωστοί μου να με λούσουν με καθόλου πολιτισμένο λεξιλόγιο.
Αν αντέχεις είναι ενημέρωση μα δεν το συστήνω...
Το άλλο του Θανάτου είναι πολύ σοβαρό
και με καίει χρόνα. Μακάρι να βρισκόμασταν ένα βράδυ με ένα κρασί να τα λέγαμε αυτά όπως πρέπει..
Ναι. Εγώ την είχα πατήσει γιατί όταν πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από μερικά χρόνια και άρχισε να μιλάει για δουλειά, όραμα, οργάνωση κλπ. είπα "Μπράβο !!! Να και μια φωνή λογική" Και μετά σιγά-σιγά άρχισε ν' αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο και να μιλάει για τους μετανάστες, τους κοινωνικά αδύναμους, τις γυναίκες, τους αριστερούς ... ... ... κι έφριξα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒράδυ με κρασάκι και συζήτηση ... αχ, τι ωραία που θα ήταν !!! :-)
Αυτό είναι ένα καλό της Κρίσης: αποκαλύπτονται.
ΔιαγραφήΚαλό μας απόγευμα Αγγελική μου..
Όποιος ξεκινάει να μιλάει για υπεραξία και Μάρξ με τον Μήτρογλου πειράζει που μου βρωμάει λίγο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το σώμα μου, μου ανήκει γιατί να μην αποφασίζω αν θέλω να ζω η απλά να ανασαίνω και να περιμένω έντρομη το μοιραίο;Πόσοι ζωντανοί πεθαμένοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας
Συμφωνώ απόλυτα και με τα δυό που λες Χρυσάνθη μου.
ΔιαγραφήΣτο δεύτερο δε επαυξάνω!
Καλό μας απόγευμα!
Εάν ο εν λόγω πολιτικάντης μάθαινε την πραγματική ιστορία της Λώρας Μαρξ και του Πωλ Λαφάργκ, ίσως να έβλεπε με διαφορετικό μάτι την υπόθεση: Πράγματι, απήλλαξαν τον κόσμο από την παρουσία τους λίγο μετά το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης με συνέπεια να μην επιβαρυνθούν τα ταμεία με την πληρωμή των συντάξεών τους, ούτε με έξοδα νοσηλείας για τα προβλήματα υγείας που μάλλον θα αντιμετώπιζαν όσο μεγάλωναν. Άν μάλιστα ζούσαν στην εποχή μας και τους χτυπούσε κάποια αρρώστια τύπου καρκίνου, τα ταμεία θα υποχρεώνονταν σε τεράστια έξοδα για τη θεραπεία τους, τα οποία πιθανόν να πήγαιναν και χαμένα μιας και κανένας γιατρός και καμία θεραπεία δε θα μπορούσε να εγγυηθεί την ίασή τους (ανεξαρτήτως εξόδων). Νομίζω θα ταίριαζε γάντι στην "... το όνομα του εν λόγω πολιτικού..." λογική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πάντως θέλετε τη δική μου άποψη, παρότι σέβομαι το δικαίωμα οποιοδήποτε να αποφασίσει να τελειώσει τη ζωή του για όποιο λόγο θεωρεί αυτός σημαντικό, μέσα από τέτοιες πράξεις απορρέει ένα κοινωνικό μήνυμα το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι εντελώς αρνητικό: Οι ηλικιωμένοι, τα μωρά, τα μικρά παιδιά, οι αναξιοπαθούντες, αυτοί με ειδικές ικανότητες, οι άρρωστοι κ.λπ. αντίθετα με την πεποίθηση του παραπάνω ζεύγους, ποτέ δεν πρέπει να θεωρούνται ως βάρος στην κοινωνία. Αντίθετα, η κοινωνία και ο καθένας ξεχωριστά έχουμε χρέος στο να φροντίσουμε τους παραπάνω. Δε βρίσκω λοιπόν απολύτως καμία λογική και απολύτως κανένα ηρωισμό στην απόφαση αυτή του ζεύγους και σίγουρα δε θα ήθελα να την προβάλλω με κανένα τρόπο. Αντίθετα, θαυμάζω όσους έχουν το κουράγιο να παλέψουν απέναντι στις αρρώστιες, τη φτώχια και τη δυστυχία και θαυμάζω ακόμα περισσότερο όσους βοηθούν με τον οποιονδήποτε τρόπο τους παραπάνω.
Γιάννη
Διαγραφήκαι βέβαια δεν το προβάλλω ως πρότυπο (αν οι Τζήμεροι ήξεραν, όπως λες, θα το έβρισκαν βολικότατο ως ιδέα). Χρέος της κοινωνίας είναι προστατέψει τους αδύναμους.
Το ατομικό δκαίωμα να επιλέξουμε την ώρα του θανάτου μας είναι απόλυτα σεβαστό αλλά το ζήτημα είναι φιλοσοφικό, όχι κοινωνικό.
Καλό σου βράδυ
(στην πρώτη παράγραφό σου με έκανες και γέλασα..)
Το γέλιο είναι πηγή ζωής. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος για τον οποίο αραιά και που ασχολούμαστε με άτομα εντελώς γελοία όπως ο περί ου ο λόγος...
ΔιαγραφήΣοφά το λες Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΗ μονη υπεραξια που γνωριζουν οι τζιμεροι ειναι αυτη που πληρωνεις στην εφορια οταν μεταβιβαζεις επαγγελματικο αυτοκινητο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το δικαιωμα στην αυτοκτονια εχω να συμπληρωσω στα παραπανω και την αναφορα στον Τζεησον Ξενακη που αλλωστε τοκανε και πραξη στα 45 του
Πολύτιμη η αναφορά σου και ντροπή μου που τον περέλειψα.
ΔιαγραφήΜε το σχόλιό σου για το Τζήμερο με έκανες και γέλασα (κάτι που κάνεισυχνά κι ο ίδιος όταν βουτά βαθειά και πιάνει πάτο).
Δημήτρη ευχαριστώ για την επίσκεψη!