Όταν εμείς διαβάζαμε Ποίηση εσύ έκανες 'αναφορές' για το βυζί μας

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Έχουμε και συνέχεια

Αποκλείστηκα από το Facebook για 24 ώρες.

Σάββατο 9 Σεπτ. το Fb με ειδοποιεί ότι μου κλείνει πρόσβαση επειδή ανεβάζω το εξής γυμνό: : http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/09/blog-post_7.html?spref=fb δηλαδή  την ανάρτηση για το ποίημα.

Και μου ζητά να κατεβάσω αυτό ή ό,τι άλλο 'γυμνό' έχω ανεβάσει.

Πολύ επιμονή τελικά ο εχθρός του ποιητή ή του ζωγράφου για να μας κυνηγά έτσι. Όμως εμείς επιτύχαμε να δείτε το έργο.

―――Αν εσείς κάνετε τις καταγγελίες θέλω να σας πω ότι τίποτε δεν τις δικαιολογεί. Τίποτε.

Αν δε σας αρέσω γιατί δε με μπλοκάρετε; Αν έχετε αντιρρήσεις για την ανάρτηση γιατί δεν τις εκφράζετε, μόνο κρύβεστε πίσω από μια πουριτανική ανωνυμία παίζοντας τον προστάτη των ηθών;

Ιδού και τα πειστήρια:

Ως αύριο λοιπόν σας χαιρετώ

διότι όπως βλέπετε, παρά κάτι τέτοια, ποτέ δε νοιάστηκα αρκετά ώστε να κάνω δεύτερα και τρίτα προφίλ για να παρακολουθώ όσους με μπλοκάρουν.

___ Προσωρινά, για να κοινοποιείται το παρόν, αλλάζω την εικόνα 'εξωφύλλου' ώστε να μην υπάρχει δικαιολογία 'γυμνού'. Σε λίγες μέρες θα επανέλθει το σωστό και αυτή η σημείωση θα ξαναμπεί ΚΑΤΩ από το άρθρο όπου είναι η θέση της. 

______________________________

Ακολουθεί το άρθρο που τόσο πολύ ενόχλησε (κι αν βρείτε τι στο καλό ενοχλεί σ΄αυτό πείτε μου κι εμένα)  

Τόσα στραβά τόσα ανάποδα τόσα άθλια, κι υπάρχει άνθρωπος γνωστός μας που ενοχλήθηκε από Ποίηση.

Και έκανε αναφορά στην Τέχνη. Στη Βibliotheque, δοχείο Τέχνης και ζωής που, αναγκάζομαι να υπενθυμίσω τα πασίγνωστα: δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να διαβάζεται αν δε σ' αρέσει δεν πας, όπως αν δε σ' αρέσει ένα ποίημα δεν το διαβάζεις.

Όμως όχι. Υπάρχει, ζει, κινείται ανάμεσά μας

ο άνθρωπος που όταν εμείς διαβάζαμε Ποίηση με την Πανσέληνο

εκείνος επιστράτευε τις μικρές του δυνάμεις και

σκυφτός πάνω στα πλήκτρα στο δωματιάκι του

ενεργούσε για να φιμωθεί ένας ποιητής.

Θεωρώ πολύ ανησυχητικά τέτοια φαινόμενα ακόμα κι αν ο δράστης είναι ένας μόνο φουκαράς που ζήλεψε το ποίημα διότι ο ίδιος δεν κατάφερε ποτέ να εκφραστεί ή να καταλάβει. 

Εξηγώ:

Η αναφορά έγινε προχθές με το φεγγάρι για να κατέβει από το Facebook  άρθρο της Bibliotheque με Ποίηση του Σπύρου Δόικα και εικαστικά του Louis Treserras. Συζητώντας τι μπορεί να ενόχλησε, ένας φίλος ανέφερε το γυμνό βυζί σε ένα από τα έργα. Ναι Βυζί. Στο Facebook. Εκεί που μέρα νύχτα με πρόφαση τις διακοπές ή τα tatoo βλέπουμε γυναικεία γυμνά κάθε ηλικίας και σε κάθε στάση. Όπως και σε ταινίες και διαφήμιση δηλαδή, χρόνια τώρα, επειδή τυχαίνει να μη ζούμε στο Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Και κάτι τεχνικό επειδή τα έχω περάσει όλα αυτά και τα έχω ερευνήσει:

Δε μάς φταίει ο Zuckegberg, άκυροι οι 'Ψόφοι'. Το χτύπημα έρχεται από κοντά, από τον περίγυρο και είναι οργανωμένο:

Το Facebook μόνο του δε λογοκρίνει και δεν κατεβάζει. Μόνο μετά από αναφορά αγανακτισμένου χρήστη μάς ζητά να κατεβεβάσουμε εμείς ό,τι ενόχλησε 'ώσπου να εξεταστεί η αναφορά'. Μου έχει τύχει να λάβω ειδοποίηση ότι εξετάστηκε και δεν το κατέβασαν. Αν όμως επαναληφθούν οι αναφορές και δεν έχω κατεβάσει στην ειδοποίηση τότε και διαγράφεται η ανάρτηση και τιμωρείται το προφίλ μου με κλείσιμο για ορισμένο χρόνο.

Κάποιος/κάποιοι λοιπόν πέρασαν τη βραδιά της Πανσελήνου πολεμώντας ένα άρθρο και κατάφεραν να κατέβει αλλά και να επιβληθεί  30ήμερη τιμωρία  στη σελίδα της Bibliotheque και στη νπροσωπική σελίδα του διαχειριστή της Βάσου Γεώργα.

 Υποχρέωσή μου νιώθω να μην τους αφήσουμε να δρέψουν καρπούς. Φέρνω το άρθρο (ποίηση+ εικαστικά) στο blog μου, σας δίνω και σύνδεσμο. Φέρνω και την ανακοίνωση της Bibliotheque.

Ας το χαρούμε.

[Λόγια Τυχάρπαστα, Αποσπασματικά, Για Να Ειπωθεί Το Ανείπωτο] Του Σπύρου Δόικα

On 4 September, 2017 by BIBLIOTHEQUE

1.

Αν και μου έρχεται αυθόρμητα να σ’ το πω

Αν σου πω «σ’ αγαπώ» θα σου πω ψέματα

Γιατί η αγάπη μου είναι πολύ πιο βαθιά

Από μια πρόσκαιρη ατομικότητα

Από ένα συνονθύλευμα επιθυμιών,

συναισθημάτων και αναγκών.

Αυτή η αγάπη πηγάζει από την ίδια ενέργεια

Που κάνει το ρόδο ν’ ανθίζει

Και το γιασεμί να μοσχοβολάει περήφανα

Τις γαλήνιες του θέρους νύχτες

Κι όμως, παρόλ’ αυτά, είναι όσο το δυνατόν

Και περισσότερο από όσο ποτέ

Ένα καράβι, που αρμενίζει στο τώρα

Ένα καράβι που δεν σάλπαρε από πουθενά

Και δεν έχει κανέναν προορισμό

Πέρα από το άγγιγμα αυτού εδώ του κύματος

Με την καρίνα του.

2.

Γιατί δεν είμαι «εγώ» που αγαπώ «εσένα»

Ούτε φυσικά είσαι «εσύ» που αγαπάς «εμένα»

Ή που εισπράττεις την αγάπη «μου»

Ή που εισπράττω τη δική «σου»:

Είναι η ενέργεια της αγάπης

Η οποία όμορφα περνά

Από εμένα κι από εσένα

Χωρίς να ανήκει σε κανέναν

Χωρίς κανείς να μπορεί

Να την κάνει δικιά του

Ή –καθ’ οιονδήποτε τρόπο–

να την ιδιοποιηθεί

Είναι μια ενέργεια καθαρή και ελεύθερη

Που δεν γνωρίζει παρελθόν ή μέλλον

Και δεν κάνει σχέδια, ούτε συγκρίσεις

Ούτε μπορεί να σε απογοητεύσει

Καθώς ουδέποτε είχε στόχο να σε γοητεύσει:

Κάθε στιγμή της είναι απόλυτη

Πληρότητα και τελειότητα

Σ’ ένα αέναο παρόν.

3.

Δεν είναι μια αγάπη που διαψεύδεται

Ή που μπορεί να πληγωθεί

Δεν είναι καν μια αγάπη

Που μπορεί να ευοδωθεί

Γιατί υπάρχει μόνο στο τώρα,

στο τώρα και στο τώρα.

Και φυσικά δεν είναι μια αγάπη

Που θα έχει τέλος

Γιατί είναι μια αγάπη

Που δεν είχε ποτέ αρχή.

4.

Και μη νομίζεις

Δεν είναι μια ρομαντική αγάπη

Γιατί ο ρομαντισμός ξεπηδάει

Από έννοιες του νου και του χρόνου:

Είναι μια αγάπη που εκτυλίσσεται

Πέρα κι έξω από τον χρόνο.

Δεν είναι αιώνια, γιατί είναι

Κάτι παραπάνω από αιώνια:

Είναι άχρονη από γεννησιμιού της.

Η «αιωνιότητα» και το «πάντα»

Είναι ρομαντικές ψευδαισθήσεις

Που ως τροφή έχουν έναν καλά ορισμένο

Γραμμικό χρόνο:

Σίγουρα μια άχρονη στιγμή Παρουσίας

Αξίζει όσο χίλιες νοητές αιωνιότητες.

5.

Τόσα λόγια λοιπόν, για να ειπωθεί,

Το ανείπωτο, κλείσε τα μάτια και φαντάσου

Απλά, ένα άγγιγμα στην ψυχή.

6.

Σ’ το ξαναείπα

Αυτή η αγάπη δεν είναι ρομαντική

Δεν επιζητά τη διαιώνιση του είδους

Ούτε καν την ηδονική κορύφωση

Η κορύφωση έχει χάσει πλέον κάθε νόημα:

Όταν ήδη πετάς ψηλά στα σύννεφα

Και μόλις μετά βίας διακρίνεις

Από κάτω την κορυφή

Αν μου μιλούσες για κορύφωση

Θα ήταν σαν να μου μιλούσες

για καταβύθιση.

7.

Όσο κι αν θέλω να σου πω «σ’ αγαπώ»

Αυτή η αγάπη δεν είναι προσωπική

Γιατί αν ήταν προσωπική

Θα κατέστρεφε διά μιας το αρραγές

Και το άχρονο, μέσα σου και μέσα μου

Θα ήταν μια ιεροσυλία στον βωμό

Ενός άνθους, αμάραντου.

8.

Η δική «μας» αγάπη δεν είναι ρομαντική

Δεν έχει μέλλον, καθώς δεν είχε ποτέ παρελθόν

Δεν έχει παρελθόν, καθώς δεν θα έχει ποτέ μέλλον

Ο ρομαντισμός είναι γεμάτος σχέδια

Που εκτυλίσσονται στο μέλλον, και ακουμπούν

Σε εξιδανικευμένες στιγμές του παρελθόντος.

9.

Τίποτε από όλα αυτά μην το πάρεις σοβαρά

Ούτε καν αστεία: δεν είναι παρά λόγια τυχάρπαστα

Λόγια τυχαία, λόγια που δεν μου ανήκουν,

παρμένα από το πουθενά, για να ειπωθεί το ανείπωτο.

artworks : Louis Treserras 


 

Βάσος Γεώργας 

Bibliotheque https://www.facebook.com/Bibliotheque-435205189825589/?fref=ts 

Bibliotheque http://www.bibliotheque.gr/article/66369

Spiros Doikas Louis Treserras

_____________________________________________

Σημείωση

Την ανάρτηση αυτή το FB μου την έσβησε ως SPAM. 3 φορές. Επιμένει  να διαγράφει, επιμένω να εξηγώ και να ξανακοινοποιώ.

Σας φέρνω αποδείξεις για τα παράλογα.