Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Style. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Style. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 1 Μαΐου 2021

Βουρλίστηκα μα σαρδονίως μοιράζομαι χρυσό δίδαγμα

 


       Πριν από χρόνια συζητούσα με κάποιο γείτονα για την ανάγκη στείρωσης όσο οι δρόμοι είναι γεμάτοι αδέσποτα γατιά και σκυλιά. 

―Εγώ δε στειρώνω, μου είπε. Ξέρεις τι κάνω; Άμα γεννήσει η σκύλα μου τα κρατάω λίγο κι ύστερα τα αφήνω κοντά σε σπίτια που έχουν άλλα ή εκεί που ταΐζει η Φιλοζωική.

Η γνωστή μετάθεση ευθύνης που συναντάμε σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής από εξυπνάκηδες. Ο άνθρωπος αυτός λίγο καιρό μετά έκλεψε ένα μεγάλο ποσό από το σπίτι μου ―και η αναποτελεσματικότητα των ελληνικών αστικών δικαστηρίων είναι μια άλλη πικρή ιστορία των νομοταγών στον τόπο μας, μα αυτά θα σας τα πω άλλη φορά..

Αν το θυμάμαι σήμερα είναι γιατί έχοντας ασχοληθεί να βρω καλά σπίτια στα γατάκια της Suki μου (πριν μπει τάξη στα γυναικολογικά της τώρα που κατάφερα να με εμπιστεύεται), μαθαίνω ότι βρέθηκαν γατάκια βρέφη πεταμένα στο Μαράθι.

 

Πλέον έχει γίνει γενικά αποδεκτό ότι οι βασανιστές ζώων πάσχουν από κοινωνιοπάθειες που αν δεν αντιμετωπιστούν οδηγούν σε βασανισμούς ανθρώπων, όμως συχνά κλείνουμε τα μάτια στην εγκατάλειψη σα να μην είναι κι αυτή ένα είδος βασανισμού. Είναι όμως. Τα πλάσματα αυτά εξαρτώνται από εμάς, μας εμπιστεύονται. Τους έχουμε πάρει το χώρο, τους έχουμε αποκλείσει κάθε τρόπο να επιβιώσουν μόνα τους. Τους χρωστάμε. 

 

Αν είχα τότε τα μυαλά να συσχετίσω πως εξ όνυχος τον λέοντα κι εκ κουτοπονηριάς τον απατεώνα, δε θα είχα ανοίξει την πόρτα στον κλέφτη. Κι αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα, ώστε όταν ακούμε για εκείνους που πετούν μωρά στους δρόμους να μην το προσπερνάμε.

__________________________________________


Για τα μωρά της Suki ακόμα μου τηλεφωνούν κι ας τα έδωσα όλα σε καλά σπίτια (λαβαίνω νέα, δεν κόβω επαφή). 

Μα δεν είναι τα μόνα του νησιού.Υπάρχουν κι άλλα  μωράκια που έχουν  μεγάλη ανάγκη από αγάπη και στοργή. Αν ενδιαφέρεστε  ακολουθούν φωτογραφίες και σύνδεσμοι.


Εικόνες

Πάνω, αρχαίος θησαυρός, αιγυπτιακό δαχτυλίδι από χρυσό με γάτα σκαλιστή σε χαλκιδόνιο (σάρδιο/καρνεόλη/carnelian), 1700-1000 π.Χ. Εμείς μπορεί να το ξεχάσαμε μα οι γάτες δεν ξεχνούν ότι κάποτε λατρεύονταν ως θεότητες.


Κάτω οι ζωντανοί οικιακοί θησαυροί της καρδιάς, μικροί θεοί που αναζητούν τους πιστούς τους:

Για τα γκρι τιγράκια μωρά του Μαραθιού: https://www.facebook.com/groups/854584811293310/permalink/4030929690325457/

και  για ένα μοναχικό κοκκινάκι:

Dimitris Baronos

Ένα γατάκι μια σταλιά, ψάχνει για σπιτάκι. Είναι αγοράκι 2 μηνών. Όποιος ενδιαφέρεται να το υιοθετήσει, μπορεί να καλέσει στο 6974681632. 

Ευχαριστούμε. 

This little boy is looking for a home. He is 2 months old.

If you will like to adopt him, please contact the number above. 

Thank you.


https://www.facebook.com/groups/mykonosanimals










Σάββατο 27 Μαρτίου 2021

Καi σκόρπισε την ίριδα, στεφάνωσέ με― αλλά με πέπλα

 



Ίριδες στον καλαμιώνα μου. 

Κηπουρική μετά από retinol treatment, 

οπότε 

λιθοβολήστε ελεύθερα για αμφίεση και ειλικρίνεια.


Μα όποιος κι ό,τι με αγαπά 

θα μου σκορπά την ίριδα και θα με στεφανώνει.

 

#χαρές_της_φύσης_μου

__________________________

 

<<….Ἕνα μπουκέτο ἡμέρες ὓστερ’ ἀπὸ τὴ βροχή 
Ὁ ἥλιος 
Ἐγώ 
Ποὺ ἔσκαψα τόσες νύχτες γιὰ νὰ τὸν ξαφνιάσω 
Δίνοντας μιὰ σπρωξιά στὴν ἀναμφίβολη 
Εὐτυχία 

Ναι, τὸ ἐαρινό ἀπόσπασμα 
Μοῦ ἀφήνει τὴν καρδιά 
Μοῦ ἀφήνει τὴ γοητεία 
Νὰ νιώθομαι πάντοτε ἀλλοῦ ἐνῷ γερνῶ ἐδῶ πέρα. 

Ὤ! λυγισμένη εὐωδιά 
Κλωνάρι κρύο παιδί νεροῦ 
Ἀγαθό μονοπάτι. 
……

.. Ἀκόμα μιὰ φορά μέσα στὶς φυτικές αἰῶρες τ’ ἀρχαῖα σου ὄνειρα. Μιὰ φορά μέσα στ’ ἀρχαῖα σου ὄνειρα τὰ τραγούδια ποὺ ἀνάβουν καὶ χάνονται.
Καὶ σκόρπισε τὴν ἴριδα, στεφάνωσέ με! ..>
>  Ελύτης, Η συναυλία των γυακίνθων
 


Κι ας μη μιλήσουμε για πίκρες σήμερα, Μικρή ανάπαυλα για να αντέξω τις μάχες με το Τέρας.

  https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2021/03/blog-post_13.html ]

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021

Ρίτα Λεβί-Μονταλτσίνι #LoveGirlsWhoRead (and drink)

 


Για τη χώνεψη πίνω μπύρα.

Για την όρεξη πίνω λευκό κρασί.

Για χαμηλή πίεση πίνω κόκκινο κρασί.

Για ψηλή πίεση πίνω κονιάκ.

Για τη στηθάγχη βότκα.

―Και νερό;

―Ω, δεν έχω πάθει ακόμα τέτοια αρρώστια.

 

Ρίτα Λεβί-Μονταλτσίνι, 1909-2012, νευροβιολόγος, Νόμπελ 1986.


#LoveGirlsWhoRead

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021

Της Μυκόνου δώρα

 

Δάφνη Χρονοπούλου


«Στη Μύκονο που τόσα μου δίνει και τόσα μου παίρνει» 
 είναι αφιερωμένη η «Πόρτα Της Ληνώς» μου και σήμερα θυμίζω αυτό από καρδιάς

στο Γιώρη Βούλγαρη που με ένα δώρο του και τα καλά του λόγια

μου θύμισε αυτό το «δίνει» που τόσο χρειάζομαι αυτή τη δύσκολη στιγμή.

 

Για το Γιώρη αυτό

και σε όλους τους Μυκονιάτες που μου άνοιξαν πόρτες  και καρδιές

τεκίλες και σαμπάνιες,

σε μονοπάτια μυστικά.

Και έμαθα και χάρηκα και έζησα.


Κι εδώ αυτό με άλλα: https://www.facebook.com/DaphneChronopoulou/photos/722963391104898


Σε ηχητικό [audio] για τους ακουστικούς τύπους:
https://soundcloud.com/mmekastell/sets/hhzshrexyoyj 


Κάτω φωτογραφημένη από και με κοσμήματα του Γιώρη Βούλγαρη. Κι ανάμεσα στο κολιέ και το σκουλαρίκι διακρίνεται αμυδρά η ουλή με τα ράμματα μετά την εγχείριση καρκίνου στους λεμφαδένες. Γιατί κι αυτά, δικά μας είναι.






Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2020

#TrumpHasCovid

 


― Trump family infected by Covid.

―Okay, but how will anyone know if they lose their sense of taste?


#TrumpHasCovid #Covid19


Μόνο για αγγλομαθείς, αλλά δεν άντεξα..


The photo is older (before the gold drapes Oval Office redecoration) but real.

Photoshop overkill is one more loss of  'taste' symptom.


Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020

Στίχοι, ιβίσκος και μου λέει «γδύσου»



Υψιτενής ο στήμονας φλεγόμενου ιβίσκου μού λέει να γδυθώ, να μη φοβάμαι. Κι ακολουθώ, μόνη στον κήπο μου με το σκυλί και με τον Εμπειρίκο και τα άνθη και ―επειδή το ‘χω στη φύση μου να εμπλέκω το ματαιόδοξο και ευτελές με τα σπουδαία και τα μεγάλα― φωτογραφίζω στίχους στη σκιά μου με τα καλοκαιρινά μου μου νύχια τα πορτοκαλί και  ένα-ένα κοσμημένα με φύλλο χρυσού.

Κι ο Ανδρέας Εμπειρίκος λέει:

«…και πάλλονται υψιτενείς οι στήμονες των λουλουδιών, και σφύζουν στις πορφύρες των που στων νυμφών κτυπούν τις θύρες, τότε, σαν να ‘ναι πάντα καλοκαίρι (γιατί όποια κι αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι πάντα θέρος) αναγαλλιάζουν οι ψυχές, και ο Έρωτας, ο πιο ξανθός αρχάγγελος του Παραδείσου, βοά και λέγει στο κάθε που άγγιξε κορμί:
Τα ρούχα πέτα, γδύσου.
Τίποτε μη φοβάσαι.
Έαρ, χειμώνας, θέρος όπου κι αν είσαι είναι η ρομφαία μου μαζί σου.»

___________________________________________

Τα πορτοκαλί μου νύχια με φύλλο χρυσού φτιαγαμένα στο  Nadia's House Of Beauty, εδώ στη Μύκονο.


Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020

Κοκάκιας, κυρία μου—-εορταστικός




—Κύριε-κύριε, πώς τα λένε αυτά τα γλυκά;
—Κοκάκια, κυρία μου.
—Α, έτσι λένε και το φίλο μου, 
απαντά η παροιμιώδης Ξανθιά των ανεκδότων.

Κοκάκια, σαν το φίλο της, λένε και νέο ζαχαροπλαστείο της Πατριάρχου Ιωακείμ το οποίο δε μπόρεσα να προσπεράσω κι ας μη μου αρέσουν τα γλυκά παρά ως ντεκόρ ή δώρα. 
Αν συστήνω δεν ξέρω ακόμα:
Δε μ αρέσει η σοκολάτα και ιδίως περιφρονώ τις μερεντοειδείς γλυκερές κρεμώδες μάζες οπότε το ένα με απογοήτευσε. Οι μπεζέδες λεμόνι άξιοι όμως, η μαρέγκα σωστή κι όχι υπερζαχαρωμένη. Τα ροζ τα αγιοβαλεντινιάτικα απογοητευτικά καθώς δεν έχουν γεύση ανθών ή φρούτων μα σκέτου βούτυρου (καλής ποιότητας όμως). Στα υπέρ η ευγένεια του service, η παρασκευή εντός, η τιμές και, βεβαίως το όνομα.


_____________
εικόνα
Τα εν λόγω σπίτι μας με τον Κύριο Kastell στον καθρέφτη πίσω από τη γράφουσα.


Σημείωση #grammar_nazi : επιμένει αγράμματος αυτόματος διορθωτής να μου αλλάζει σε ενικό τις «κρεμώδεις» - ξέρετε και θα το δείτε αν τσεκάρετε αλλαγές κειμένου θα δείτε ανατριχιαστικό «τις... κρεμώδΗς» στο οποίο επιστρέφει μόνο του μόλις επιλέξω δημοσίευση. Γι αυτό εσείς οι των αμφίβολων τριτόκλιτων, μην επαφίεστε αλλά γρηγορείτε, επαγρυπνείτε και πρωτίστως, αμφιβάλλετε! (Αν θέλετε την εκτίμησή μου).


____________________________

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

Άστρο αλφαδιά στη Νέα Ηλιθιοκρατία Εξαρχείων-


Το πρώτο δημοτικό δένδρο Εξαρχείων εξουδετερώθηκε 18 Δεκεμβρίου. Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου πάει και το δεύτερο. Στη θέση τους πιο ταιριαστός στολισμός, το φωτεινό Άλφα, άστρο της Αναρχίας.

Όμως τι, να χαρώ;
Τι να χαρούμε;
Το στολίδι της Πλατείας είναι η Bibliothèque η πολύπαθη αν και νέα. Το βιβλιοπωλείο του εκδότη φίλου Βάσου Γέωργα ο οποίος είχε τα κότσια σε εποχή ηλιθιοκρατίας να ανοίξει βιβλιοπωλείο στην πλατείατου κλωτσομπουνιδιού  και να το στηρίζει με εκδόσεις κι εκδηλώσεις και παζάρια  κι εκπομπές και συναυλίες και ομιλίες. 
Και επισκευές. Διότι κάθε λίγο κάποιοι ανεγκέφαλοι (ή βαλτοί;) το καίνε κι αφήνουν απειλητικά σημειώματα. Κι ο ηρωικός εκδότης καθαρίζει, βάφει, ξεκινά ξανά. Ως πότε όμως.

Παραμονές Χριστουγέννων ήταν να στηθεί πάλι το παζάρι βιβλίων.
Δεν πήρε άδεια.
Γιατί;
Θ' αλλοίωνε τη φυσιογνωμία της πλατείας, του είπαν.

Ποια; Ναι, τη φυσιογνωμία. Τη γνωστή, ξέρετε. Με τους μυστικούς λίτες, τους αυτοπροσδιοριζόμενους αναρχικούς που δέρνουν εξαθλιωμένα ζάκια, τους ασύληπτους δολοφόνους άστεγης χρήστριας*, τους μικρεμπόρους μπάφου, τους ψιλονταήδες που κάνουν καγκελάκι στις εθνικές επετείους κι όλους εκείνους τους ύποπτους ανόητους που συνειδητά ή ασυνείδητα συντηρούν το παραμύθι περί του αβάτου με τις κλούβες.
Να σας χαιρόμαστε- παρά το ωραίο δένδρο είστε λίγοι, ελάχιστοι. Όχι σε αριθμό, σε μέγεθος. Γρανάζια κι εσείς της Νέας Ηλιθιοκρατίας που πατά πάνω σας για να τρομοκρατεί το πνεύμα το ελεύθερο και δημιουργικό.

Πάνω στην αφίσα του παζαριού που δε θα γίνει, ανακοινώνει ο εκδότης:
"[ΜΑΤΑΙΩΣΗ του ΠΑΖΑΡΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ]
Κατόπιν απαιτήσεως των ανθρώπων που οργανώνουν εκδήλωση αντικουλτούρας ενάντια στο κράτος στη πλατεία Εξαρχείων η 3η μέρα του Τριήμερου Χριστουγεννιάτικου Baazar Βιβλίου ματαιώνεται επειδή "αλλιώνουμε τη φυσιογνωμία της περιοχής"
συμμορφωνομαστε εις τα υπόδειξεις και αφήνουμε τη πλατεία ελεύθερη σε άλλες δράσεις 
ίσως πιο σημαντικές απ΄τις δικές μας
Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας
και υποσχόμαστε να μην το ξανακάνουμε..."

Την ανάρτηση συνοδεύω με συνδέσμους και εικόνες από τις δολιοφθορές του βιβλιοπωλείου της Πλατείας Εξαρχείων. Και σας καλώ, ως μόνη αληθινή αντίσταση στη βλακεία που μας κυκλώνει και κάνει στάχτη το μέλλον μας, αντί για νέα δενδράκια -ή και μαζί μ΄αυτά' να αντισταθούμε με το μόνο τρόπο που μας ωφελεί: αγοράζοντας και διαβάζοντας βιβλία. Παντού και πάντα.  Αλλά ιδίως φέτος, μετά από την εξωφρενικής ηλιθιότητας ματαίωση του χριστουγεννιάτικου παζαριού, σας καλώ, καθεμιά και καθένας μας όσο μπορεί να πάμε στη Bibliothèque ή να παραγγείλουμε από αυτήν έστω ένα βιβλίο. 
Για στήριξη,
για επένδυση,
για να μείνει ζωντανό το πνεύμα στην Πλατεία Εξαρχείων
ή έστω,
σα δώρο για μένα (εξ άλλου είναι το μόνο αθηναϊκό  βιβλιοπωλείο στο οποίο θα βρείτε  όλα τα βιβλία μου).





Εγκλήματα



Πέμπτη, 7 Σεπτεμβρίου 2017





*


Πράγματα και θαύματα
Κυριακή, 18 Αυγούστου 2019

Τρίτη, 17 Ιουλίου 2018
___________________________
ΠΟΥ
Bibliothèque
Εκδόσεις
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ των βιβλίων της Bibliothèque:
Στέγη Bibliotheque Θεμιστοκλέους 76 & Βαλτετσίου γωνία, 
πλατεία Εξαρχείων, 10680 Αθήνα
τηλ. +30-2108223067

Και πιο προσωπικά:
Στη Bibliotheque όλα τα βιβλία μου (όσα δεν έχουν εξαντληθεί) και για το  Clipart Radio: 2 Ώρες με τη Δάφνη Χρονοπούλου 

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Φεύγω απ' τη χώρα του μελιού- suma, όπως λέμε άθροισμα [Λιθουανία]



Suma, όπως λέμε άθροισμα, στα λιθουανικά γράφουν οι αποδείξεις.

Ένα άλλο κοινό είναι οι δίπλες. Ναι, το γνωστό γλυκό που φτιάχνουν οι γυναίκες στα χωριά όποτε έχουν ξένους. Χθες, ανάμεσα σε κουλουράκια και βουτήματα στο διάλειμμα του καφέ, είχε κι ένα πιάτο με δίπλες. 
«Η μαμά μου τις έφτιαξε» μου είπε η διοργανώτρια και συζητήσαμε τη συνταγή και τη συνήθεια. Έχουν κι άλλα από την κάποτε μεγάλη ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας, μου είπαν, αλλά ποιος πήρε πρώτος τι και τι καταγωγή έχουν οι δίπλες δε γνωρίζω.
Πάντως εδώ τις κάνουν πιο μικρές, πιο ντελικάτες, δίχως το βαρύ πασπάλισμα ξηρών καρπών που συναντάμε σε κάποιους φούρνους αλλά, όπως σχεδόν κάθε τι, λουσμένες στο μέλι. Λιθουανία, χώρα του μανιταριού και του μελιού, τους έλεγα χθες στο εστιατόριο που ακόμα και ένα σφηνάκι που μας πρόσφεραν πριν το φαγητό ήταν κρασί με μέλι. Μέλι στα ποτά, μέλι στα γλυκά, μέλι στο γεύμα, μέλι στα πανταχού παρόντα παντζάρια, μέλι στο τυρί. Και στο νερό φέτες λεμόνι ή καρποί του δάσους, αγριοκέρασα και κάτι κόκκινα μικρά από θάμνους που σ' εμένα θυμίζουν Χριστούγεννα παρότι, το έχουν δικαίως για καμάρι τους εδώ, είναι οι τελευταίοι που προσηλυτίστηκαν όταν όλοι οι άλλοι είχαμε  γίνει Χριστιανοί. 

Αλλά αυτό ήταν. Ντυμένη με τη μέθοδο κρεμμύδι σε κρύο που χτυπά το πρόσωπο σα μικρές βελόνες ενώ εντός ιδρώνουμε από την παράλογα  δυνατή θέρμανση,  αποχαιρετώ  τη χώρα του μελιού και των ξύλινων χαμηλών σπιτιών. 
Αύριο το βράδυ θα είμαι στη Μασσαλία.  +16 από -6 Κελσίου. Τόσα να κάνω και να πω και να μελετήσω μα, φευ ματαιότης ματαιοτήτων, ο νους μου είναι στα μικρά μπαγκάζια που επιβάλλουν πλέον οι αεροπορικές εταιρίες δίχως να λογαριάζουν τον καιρό και την κοκεταρία μας. 

Κατοικίες

Σχολείο