Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Style. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Style. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 26 Μαρτίου 2022

Πρώτη γιόγκα στον κήπο ―αχ ραγιάδες, ραγιάδες...― με video

https://youtu.be/PdxmT0jVdBo

Δειλινό, πρώτη μου γιόγκα στον κήπο φέτος.

25η ΜΑΡΤΊΟΥ 2022. 

 Για μάς είναι η πρώτη ημέρα Άνοιξης και τη χάρηκα.


«Ακόμα τούτ’ την άνοιξη 

ραγιάδες, ραγιάδες....»*


Ζεστή ημέρα ανοιξιάτικη μετά από σπάνιο βαρύτατο χειμώνα με χιόνια που κατέβηκαν ως τις παραλίες. Κατέβηκα κι εγώ με το ηλιοβασίλεμα στον κήπο μου για γιόγκα. 

Επίσης, σήμερα, λόγω της ψευτοαργίας της παλιγγενεσίας ή ούτε ξέρω τι, με ξύπνησε 7:05 το πρωί μια ησυχία. Ξέρετε τι είναι να ξυπνάς από την Ησυχία; Να προσπαθείς να ξανακοιμηθείς λιγάκι μα να μην τα καταφέρνεις διότι σε ξεκουφαίνει η Ησυχία η απόλυτη που τη σπάει ένα πουλί μονάχα, ένα δειλό μοναχικό φτερούγισμα ή μια στριγγή κραυγή ενός χαμένου γλάρου; Ήχοι μονοί, αζευγάρωτοι και οικείοι, παλιά οικείοι, νεκρά σχεδόν, που σε ξυπνούν επειδή ξύπνησαν τις αναμνήσεις του Γιατί ΕίμαιΕδώ. 

Σα «κώδων» σχολικός του περασμένου αιώνα ξυπνούν αυτά, ανοίγουν το άλμπουμ το αραχνιασμένο κι ουρλιάζουν στη σιωπή χορεύοντας τα επειδή και τα γιατί εκείνου του πώς Εγώ Βρέθηκα Εδώ.


https://youtu.be/PdxmT0jVdBo


_____________  *Σας θυμίζω το δημώδες που, κάπως επίκαιρο νομίζω ξαναέγινε, 
με το Μόσκοβο που σαν τα χιόνια κατεβαίνει και τρέμουμε εμείς:

Ακόμα τούτ’ την άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι, καημένη Ρούμελη, όσο να ’ρθεί ο Μόσκοβος ραγιάδες, ραγιάδες, να φέρει το σεφέρι, Μωριά και Ρούμελη…




                                                  Kastellakia, το χωριό








από το yoga-mat με μάτια γάτας


Yoga στον κήπο

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021

Γίνονται και θαύματα ή η καλοσύνη των ξένων (πάλι)

 

Δάφνη Χρονοπούλου

Γίνονται και θαύματα. 

 

Αποκλεισμένη, κρυωμένη, δίχως αυτοκίνητο.

Τι θα κάνατε στη θέση μου; (Να φύγω δε γίνεται).

Παραγγέλνεις τα απαραίτητα, ταΐζεις τα γατιά και το σκύλο, ακούς τον αέρα, διαβάζεις, ανάβεις τζάκι και περιμένεις κάποια καλά νέα που δεν έρχονται.

 

Δυό φίλοι προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν αν χρειαστώ κάτι.

Από τον ένα ζήτησα να παραλάβει δυό μικρά πακέτα μου από κούριερς (εδώ πολλοί δεν τα φέρνουν σπίτι). Μετά από ευγενή αναμονή ο φίλος μού έκανε την εξυπηρέτηση και τηλεφώνησε να με ενημερώσει πως παρέλαβε κι ήταν κάπου και μεθούσε. «Ευχαριστώ!» είπα χαρούμενη, ιδίως για το ένα πακετάκι που γνωρίζω ότι είναι ένα μικρό κόσμημα που θα μου δώσει χαρά.

Η ατυχίες μου αυτών των ημερών όμως δεν έχουν τέλος. Ώρες μετά μου τηλεφώνησε να μου πει ότι το έχασε, του έπεσε στο δρόμο. 

―Δεν πειράζει, είπα.

―Τι δεν πειράζει, επέμενε, λες κι έχει σημασία τι θα πω ή λες κι αλλάζει κάτι.

Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου λίγη ώρα μετά που μου τηλεφώνησε κάποιος που το βρήκε στο δρόμο και το κουνά και «κάτι έκει μέσα». Και το δώρο μου* που, μέσα στο μικρό πακέτο με το όνομά και το τηλέφωνό μου, έπεσε από μηχανή σε άδεια Μύκονο με πολύ αέρα, έρχεται σε μένα χάρη στον κόπο του φίλου μου αλλά κυρίως χάρη στην καλή καρδιά ενός Πακιστανού εργάτη.

 

Σας το ξαναέλεγα, είναι μεγάλο στήριγμα «η καλοσύνη των ξένων»**.


__________________________________________

*επεξήγηση αν έχετε περιέργεια:

πρόκειται μια μικρή καρδιά Chanel από σμάλτο με όνυχα, στολίδι για το φερμουάρ ενός σακακιού μου και, τη φωτογραφίζω πάνω στο, επίσης άρτι αφιχθέν, κόκκινο  moleskine ημερολόγιο του 2022, που, ίδιο κάθε χρόνο, παίρνω για να κρατώ τους λογαριασμούς μου.


**Τα πασίγνωστα λόγια της Μπλανς από το Λεωφορείο ο Πόθος του  Τεννεσσί Γουίλιαμς


Όσο για τις ατυχίες μου, ως δείγμα φέρνω τι κοινοποίησα πριν 8 ώρες. Κι απάντηση που να βοηθά δεν πήρα οπότε παραμένω να αποχαιρετώ το 2021 μόνη ως Κυρία Ρ. Κρούσου








Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021

Κι εγώ με #οριζοντιες_ριγες

 


Να μαι κι εγώ με #οριζοντιες_ριγες

Επειδή

οι γυναίκες, οι άνθρωποι,  είμαστε όπως οι σκύλοι:

Βγαίνουμε σε πολλά σχήματα και χρώματα. 

Φοράμε ό,τι θέλουμε, πιστεύουμε ό,τι μάς αρέσει.


Κι αν δε σας αρέσουμε κοιτάξτε αλλού και προσπεράστε.


#οριζοντιες_ριγες

#ξιαρχος


Παρασκευή 6 Αυγούστου 2021

Καλά να πάθουμε; #φωτιά #πυρκαγιά #ΚλιματικήΑλλαγή #GlobalWarming




                  ―Είναι φυσιολογικό να έχουμε τόσες πυρκαγιές;

Ναι, είναι και οι επιστήμονες ξαναείπαν πως έτσι θα ζήσουμε πλέον. Η κλιματική αλλαγή λόγω της πρωτοφανούς στην ανθρώπινη ιστορία μόλυνσης, υπερβολικής δόμησης, λειψυδρίας, άλλαξαν το κλίμα. 

Θυμάμαι πριν δεκαετίας που το προέβλεπαν και φαινόταν μακρινό. Ως «επιστημονική φαντασία» το σχολίαζαν τα περιοδικά και τα κανάλια ενώ τα κράτη αντί να επενδύσουν στη μείωση σκουπιδιών και υπερθέρμανσης επένδυσαν στο Fast Fashion και την πολεμική βιομηχανία γεμίζοντας Κίνα και Ινδία με εργοστάσια που κατέστρεψαν θάλασσες και ποτάμια κι έσπρωξαν πλήθη στη μετανάστευση.

Καλά να πάθουμε;

 

Κι αυτό που με τρελαίνει είναι που οι αρνητές είναι συνήθως εκείνοι ακριβώς που τάχα κόπτονται για «τα παιδιά μας» και το τί κληρονομιά αφήνουμε.  

Δε θα δώσω συνδέσμους ως συνήθως. Είναι πάρα πολλοί. Ψάξτε το. Έστω και τώρα, τελευταία στιγμή.

_______________________________

Χωρίς Μέλισσες δεν έχουμε μέλλον

Πολύ αμφιβάλω ότι θα διαβαστεί η ανάρτηση αλλα εγω θα την κάνω. 


Βέβαια αν ο μουσαμάς ήταν γεμάτος γάτες ή σκυλιά που οι περισσότεροι από εμάς αγαπάμε και φροντίζουμε, ε τότε τα likes και η οργή μας θα είχε ξεχειλίσει. 

Αν δε η ανάρτηση περιείχε και καμια ξεβράκωτη ε τότε ήταν που θα παίρναμε φωτιά.....

Δυστυχώς όμως εδω εχουμε χιλιάδες μέλισσες νεκρές, επηρεασμένες από τη χρήση φυτοφαρμάκων και στη χώρα μας.

Δυστυχώς ο κύκλος της ζωής μας σταμάτα κάπου εδώ.

Αν κάποτε οι μέλισσες αφανιστούν από προσώπου γης, δεν θα απομείνουν στον άνθρωπο παραπάνω από τέσσερα χρόνια ζωής......

———————————————————


#φωτιά #πυρκαγιά #ΚλιματικήΑλλαγή #GlobalWarming


#φωτιά πυρκαγιά #ΚλιματικήΑλλαγή #GlobalWarming

Σάββατο 24 Ιουλίου 2021

Σαύρα στο καλάθι #CalicoCat

 


Έτοιμη να βγω, κρατώ πορτοφόλι κ.λ. στο χέρι να τα βάλω στο καλαθάκι μου* και, ιδού τι με περίμενε κάτω από χθεσινό παρεό. 
Μια νεκρή σαύρα όμορφη σα κόσμημα Schiaparelli μα δυστυχώς στα πρώτα στάδια της αποσύνθεσης.
Έργα της Μάικο, της μικρής μου Κάλικο που είναι στην ηλικία που ησυχία δεν έχει.



*Για τα καλαθάκια μου, τις Birkin και τις Kelly: 
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2021/07/birkin-kelly.html 

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

Τα καλαθάκια μου και ιστορία τσαντών (Birkin - Kelly)

 

Δάφνη με Τρόυ


 

Με τον Troy στο Vero, ένα από τα λίγα μαγαζιά όπου οι σκύλοι σερβίρονται και αντιμετωπίζονται  με σεβασμό όσο κι οι δίποδοι πελάτες (προσέξτε το νερό του κάτω από τη μπύρα μου).

 

Μα τα πολλά τα σχόλια που ακούω τελευταία είναι για το καλαθάκι μου- τα καλαθάκια για την ακρίβεια (έχω τρία μεγέθη) που καθημερινά ξεχνώ πόσο εντυπωσιάζουν.

 

Εκτός που είναι πρακτικά μια και χωράνε πολλά τα οποία βρίσκονται εύκολα, εκτός που δεν τα χαλά αλμύρα και θάλασσα και στέκονται περήφανα και βολικά, εκτός που με σεβασμό στο περιβάλλον αντικαθιστούν σακκούλες και πλαστικούρες ή τη βιομηχανία που παράγοντας παραπάνω απ’ όσα χρειαζόμαστε έχει ήδη βάψει με χρώμα ποτάμια ολόκληρα κι έχει μολύνει για γενιές τα χωριά των νεόπτωχων περιοχών του πλανήτη,

εκτός που ήταν παράδοση στη Μύκονο και γενικά στην εξοχή όλης της γης,

το ταπεινό μου καλαθάκι έχει επιδράσει στην κατασκευή της ακριβότερης και πολυπόθητης τσάντας του πλανήτη. Μιλώ για τη BirkinHermes και ιδού η ιστορία της.

 

Μετά τα μέσα του 20ου αιώνα όταν γέννησε η Γκρέις Κέλλυ, Πριγκίπισσα του Μονακό πλέον, έδωσε το όνομά της στην ‘Kelly Bag’ που  παρήγγειλε  στο φημισμένο οίκο  Hermes κάπως μεγαλύτερη από τις κλασικές της εποχής ώστε περνώντας την στον βραχίονα να κρύβει το παραπάνω βάρος που άφησαν οι γέννες.  Οι τσάντες έγιναν συλλεκτικές και δημιουργήθηκε ουρά στις παραγγελίες διότι κάθε πάμπλουτη, κάθε σταρ ήθελε να «επενδύσει» σε μια Κέλλυ και σοφά ίσως διότι, αν δεν τις κακομεταχειριστείς, δε χάνουν την αξία τους και, αναλόγως δέρματος, η τιμή φτάνει τις  δεκάδες (ως εκατοντάδες) χιλιάδες.

1984, η Τζέην Μπέρκιν με το αισθησιακό λαϊκό σουξέ (Je t'aime...Moi Non Plus)  και την ομορφιά της έγινε πασίγνωστη και πολλές ήθελαν να τη μιμηθούν. 

Ντυμένη μοντέρνα και πανάκριβα κρατούσε πάντα καλαθάκια―καλή ώρα― ακόμα και σε μια πτήση όπου στην πρώτη θέση έτυχε να καθίσει δίπλα στον Jean-Louis Dumas, διευθυντή του Οίκου Hermes. Ο άνθρωπος απόρησε και τη ρώτησε πώς, εκείνη που θα είχε όποια τσάντα (ή όποια Κέλλυ) ήθελε, ταξίδευε Παρίσι-Λονδίνο με ψάθινο καλάθι.

Κι εκείνη του εξήγησε όλα τα καλά του καλαθιού (όπως σας τα ανέφερα παραπάνω) και μαζί, σε ένα μπλοκάκι σχεδίασαν την παραλλαγή της Κέλλυ: με βάθος, σταθερή βάση ώστε να στέκεται και, βεβαίως πάνω ανοιχτή ώστε, να μην αγχωνόμαστε πόσα χωράει και πόσο θα τσαλαπατηθούν αν τα στριμώξουμε μέσα της.

Ο Ντυμά σχεδίασε την παραλλαγή, την ονόμασε προς τιμή της Μπέρκιν και σήμερα αντιγράφεται κατά κόρον και θεωρείται κληρονομιά να την αφήσει μια γυναίκα στα παιδιά της όπως γινόταν παλιά με τα μαργαριτάρια του αλμυρού νερού.

 


Και.. επειδή ξέρετε τώρα τι δώρο να μου κάνετε, προειδοποιώ: 

1. δε φοράω φίδι ή κροκόδειλο 

και 2. τα καλαθάκια μου δε θα τα εγκαταλείψω.

_____________________________________________


ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ 


Η Jane Birkin με τα καλαθάκια της


H τσάντα 

 
(Προσοχή στους αριθμούς εντός κ.λ. : κυκλοφορούν καλά αντίγραφα που δεν αξίζουν τίποτε)

H Grace Kelly with the Hermes Kelly Bag




Jane Birkin et Serge Gainsbourg - Je t'aime...Moi Non Plus

https://www.youtube.com/watch?v=k3Fa4lOQfbA





Δευτέρα 28 Ιουνίου 2021

Νύχτες «τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα»

 



               Νύχτες στο σπίτι, 

σκέπτομαι τη μοίρα μας.

«Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν» έλεγε ο Σεφέρης μιλώντας για τα άγρια τα πασίγνωστα: πολέμους, ήττες και βομβαρδισμούς. 

―Τα σπίτια που αγαπούσα, μού τα γκρέμισαν, του απαντώ. 
Τέτοιες βραδιές κι αγάπες με γεμίζουν αγωνία που ποιος θα βλέπει πια εμάς, «εκείνους που κοιμήθηκαν κάτω απ’ τη σκάλα».

.

«….δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.
Καινούργια στην αρχή, 
……

…. αλλάζουν,
ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουν
μ' εκείνους που έμειναν μ' εκείνους που έφυγαν
μ' άλλους που θα γυρίζανε αν μπορούσαν
ή που χαθήκαν, τώρα που έγινε
ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο.

Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω· ακόμη
καμιά φορά, κοντά στη θάλασσα
..

….κοιτάζοντας τη βραδινήν αράχνη συλλογιέμαι
πως κάποιος ετοιμάζεται να 'ρθει, πως τον στολίζουν
μ' άσπρα και μαύρα ρούχα με πολύχρωμα κοσμήματα
και γύρω του μιλούν σιγά σεβάσμιες δέσποινες
γκρίζα μαλλιά και σκοτεινές δαντέλες,
πως ετοιμάζεται να 'ρθει να μ' αποχαιρετήσει·
ή, μια γυναίκα ελικοβλέφαρη βαθύζωνη
γυρίζοντας από λιμάνια μεσημβρινά,
Σμύρνη Ρόδο Συρακούσες Αλεξάντρεια,
από κλειστές πολιτείες σαν τα ζεστά παραθυρόφυλλα,
με αρώματα χρυσών καρπών και βότανα,
πως ανεβαίνει τα σκαλιά χωρίς να βλέπει
εκείνους που κοιμήθηκαν κάτω απ' τη σκάλα.


                         Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις.»

Γιώργος Σεφέρης, Το σπίτι κοντά στη θάλασσα

_________________________________________

Εικόνα

 απόψε εδώ, το σπίτι μου.

Αν δε με καταλάβατε συστήνω τα ευαγγέλια: 

Άρη Κωνσταντινίδη ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ


#My_CherryOrchand #Βυσσινόκηπος

Τρίτη 15 Ιουνίου 2021

Για τη δόση μου, με αναδρομικά της Vivienne Westwood

Το #vaxxie μου, καπάκι.
Δεύτερη δόση και ουρά δε βγάζω,
κι ακόμα να επικοινωνήσει μαζί μου ο Bill Gates, τώρα που, άμα βαριέται μοναχούλης, έχει πρόσβαση να παρακολουθεί τη συναρπαστική ζωή μου.
Χάνει βεβαίως.
Διότι να, το βλέπετε , τι ενδιαφέρουσα η συζήτηση με τη συμπαθέστατη γιατρό την οποία ενημέρωσα ότι, ιδανικές για μέρες ζεστές και βροχερές όπως χθες, οι πολυαγαπημένες μου ροζ εξώφτερνες γόβες με τις νεκροκεφαλές, είναι φτιαγμένες από ανακυκλωμένο πλαστικό (τύπου 'le mi boukalion' όπως λέγαμε τα γαλλομαθή μαθητούδια) κι ότι η Vivienne Westwood που τις σχεδίασε είναι ένας θρύλος μόνη της, η designer πίσω από τα τρύπια t shirts του πρώτου Punk, δηλαδή των Sex Pistols που σύχναζαν στο μαγαζί της στην King's Road που από τότε έχει γίνει διεθνής οίκος Ραπτικής όπως κι η ίδια η Vivienne δε είναι πλέον μπουτικέρισα με ψεκασμένα ρούχα μα οικολόγος φεμινίστρια που τολμά, μεταξύ άλλων να φωτογραφίζεται στα 80 της με ή δίχως φύλλο συκής.

___________________

Εικόνες πολλές
με τη Γιατρό, τη Vivienne Westwood 
και με τα peeptoe heels 'Melissa' τής συλλογής 'Anglomania',
τα οποία έχουν κι ένα πρόσθετο αναπάντεχο χαρακτηριστικό: μυρίζουν.
Τσιχλόφουσκα.



Αθήνα (αναγνωρίζετε τον καναπέ και το πιάτο) τα πάω και τα φέρνω,

ενώ το Fb τα αναγνώρισε  από μονο του  και τα ανέσυρε στη ροή:




















 

Τρίτη 1 Ιουνίου 2021

Γριές, χοντρές και τριχωτές κυρία Λατινοπούλου μου

 



«Η αξύριστη γυναικεία μασχάλη ως νέο «πρότυπο» ομορφιάς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν» τουϊτάρει νεαρή επίδοξη πολιτικόςκαι θα με διασκέδαζε η ιδέα της πως κάποιοι πονηροί συνωμοτούν υπέρ της τρίχας στη μασχάληΤο επικίνδυνο όμως είναι που η συγκεκριμένη μιλά και για «νοσηρές μειοψηφίες» κι επικαλείται το «φυσιολογικό».

Ποιον κοροϊδεύει

Από πότε ορίζεται ως μη φυσιολογική η φύση

Όταν κάνει αποτρίχωση πού έχει τα μυαλλά της;

Κι αν θέλει η κόρη της Μαντόνα να αφήσει θύσανο στη μασχάλη ή ο γιός της να ξυρίσει τα μπουτάκια του, εκείνη τι τη νοιάζει; 

 

 

Περιγράφει ο Ταχτσής ένα κωμικό περιστατικό που του συνέβη στην ΑυστραλίαΆνοιξε την πόρτα με φόρεμα (νυχτικό ή κομπινεζόν αν θυμάμαι καλάκι έπιασε κουβέντα με νεαρό και ψιλοφλέρταραν ώσπουχαριεντιζόμενος ο Ταχτσής σήκωσε το μπράτσο με αποτέλεσμα να τρομάξειμο νεαρός και να το βάλει στα πόδια.

Τι είχε δει το αυστραλάκι;

Αξύριστη μασχάλη σε γυναίκα.  

Και εξηγεί ο Ταχτσής ότι εκεί όλες τις ξυρίζουν.  Μια μόδα που έφτασε κι εδώ μετά τη δεκαετία του 1970. Διότι οι γιαγιάδες μαςκαι δε μιλάω μόνο για τα κορίτσια του βουνού και του λόγγουαπλώς ψαλίδιζαν αφού ούτως ή άλλως πολύ σπάνια έδειχναν μπράτσο δημόσια.

Η Εκκλησία μάλιστα ήταν πολύ αυστηρή στο θέμαακόμα και για τις νύφες κι ήταν ταμπού για τις Χριστιανές η αφαίρεση της τρίχας όπως και το βάψιμο του μαλλιού (‘πότε άσπρα, πότε μαύρα πότε κόκκινα/  πότε τα μαλλιά σου βάφεις σαν την πρόσφυγα’ τραγούδησε ο Κατσαρός το 1928 που γέμισε η Ελλάδα προσφυγοπούλες). 

Τα έχω ακούσει από μεγαλύτερεςτα έχω ζήσει μικρή στα κοριτσάκια του κατηχητικού με την άφθονη τριχοφυΐα σε πόδια, χέριαμουστακάκιαΜου τα έχουν διηγηθείμε ντροπήμεγαλύτερες πώς απέφευγαν ως πρόστυχες τις νεοφερμένες που έβαφαν τις πρώτες άσπρες τρίχες στο μαλλί, οι πουτανίτσες, ή που, μαθημένες στα χαμάμ, πλένονταν συχνά κι αποτριχώνοντανοι «βρώμες» οι «παστρικές». 

Την πλούσια τριχοφυΐα την έχουμε απολαύσει και στο κοινωνικών αιτίων  μουστάκι της Φρίντα Κάλο, παλιά μόδα στις αποίκους της Νοτίου Αμερικής για να μη συγχέονται με τις εκ φύσεως αμούστακες ιθαγενείςΚι ακόμαμου έλεγε μια χορεύτρια του Las Vegas ότι στο  burlesque  έχουν αρχίσει να πουλάνε περουκάκια τρίχας εφηβαίου αφού πολλές νέες βιάστηκαν να αποτριχωθούν με  lazer και το αποτέλεσμα δεν είναι αρκετά classic ή classy.

Μόδες είναι και αλλάζουν, μα ή φύση δεν αλλάζει.


Φέρνω εικόνες μα νομίζω αρκετά με την αναδρομή, δε θα φάμε την ημέρα μας επιμορφώνοντας, ας μελετάει λίγο η κυρία πριν πετάει τις κοτσάνες της.

 

Αλλά πάμε πάλι λοιπόν τα βασικά:

Το σώμα της καθεμιάς μας  (κάθε φύλουή εκτός φύλουείναι δικό της να το κάνει ό,τι γουστάρει κι αγαπάΑν δε σας αρέσει που είμαι χοντρήγριά ή μαλλιαρήκοιτάξτε αλλού όπως κάνω κι εγώ όταν σας συναντώΓιατί πολιτισμός είναι ο αλληλοσεβασμός δίχως επικριτικότηταΓιατί πολιτισμός είναι ο σεβασμός των επιλογών του άλλου.

Τα βασικά.

 Που βαρεθήκαμε να τα λέμε και τα έχουμε πλέον κατακτήσει καιιδίως οι στοιχειωδώς καλλιεργημένοιγνωρίζουμε π.χ.  ότι τα παντελόνια τα φορούν γυναίκες στα πιο πολλά σημεία της γης και τα φορέματα οι άνδρες, όπως χιτώνες και μανδύες και φουστανέλλες φορούσαν κι οι πρόγονοί μας καθώς και το σύγχρονο παπαδαριό που διαρρηγνύει τα δικά του χρυσοποίκιλτα φορέματα αν δει αγοράκι με φουστίτσα.

 

Εδώ και δέκα χρόνια έχουμε ένα δυνατό ρεύμα γυναικών που αφήνουν πλούσια τρίχα σε μασχάλη κι όπου αλλού θέλουνΓιατί αυτή είναι η φύση μας και γιατί το σώμα μας μας ανήκει και το αγαπάμε όπως κι αν είναι


________

rosa.gr/ Για τη Λατινοπούλου είμαστε «νοσηρές μειοψηφίες» όσες έχουμε τρίχες και ραγάδες. Η ολίσθηση της ΝΔ στον τραμπισμό, σίγουρα δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον, καθώς όλο και περισσότερα στελέχη της υιοθετούν δημόσια την alt-right ρητορική 













Κι αν δε μας κάνει η Μαντόνα, τη Σοφία Λόρεν τη θυμόμαστε;



 
Μονοφρύδι και μουστάκι από τη Φρίντα Κάλο


Ο δασύτριχος κύριος στην Ψαρρού, αντίθετα, 
καθόλου δεν ενοχλεί τις κυρίες  Λατινοπούλου.




____________________________________________
Κι επειδή άκουσα και το γιατί ασχολούμαι:


Daphne Chronopoulou
Α και για να μη λέτε γιατί ασχολούμαστε, θυμίζω πως δεν είναι 'ινφλουένσε΄ make up artist αλλά αν δεν προσέξουμε θα τη δούμε στη Βουλή να χαριεντίζεται με τα άλλα αστέρια.
Η Λατινοπούλου είναι θηλυκός Μπογδάνος. 
Ψάξτε τι λέει για Γρηγορόπουλο και για διαδηλώσεις και θα καταλάβετε τι εννοώ: https://www.youtube.com/watch?v=6zj9cefkf9k

Όταν σε αδειάζουν ακόμα κι οι πολυεθνικές



'Όταν είσαι πιο συντηρητική από ελληνικό πρωινάδικο (ακούγεται προσβλητικό μα εύγε στη Φαίη Σκορδά https://www.youtube.com/watch?v=0IxLeps3ZbU




 ____________________

 Σύνδεσμοι


Λατινοπούλου https://twitter.com/latinopoulou/status/1399411723011043329


https://www.youtube.com/watch?v=nQKC53pHrz8


Για τη Λατινοπούλου είμαστε «νοσηρές μειοψηφίες» όσες έχουμε τρίχες και ραγάδες. Η ολίσθηση της ΝΔ στον τραμπισμό, σίγουρα δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον, καθώς όλο και περισσότερα στελέχη της υιοθετούν δημόσια την alt-right ρητορική 

https://www.rosa.gr/politiki/gia-ti-latinopoulou-eimaste-nosires-meiopsifies-oses-exoume-trixes-kai-ragades