«Η αξύριστη γυναικεία μασχάλη ως νέο «πρότυπο» ομορφιάς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν» τουϊτάρει νεαρή επίδοξη πολιτικός, και θα με διασκέδαζε η ιδέα της πως κάποιοι πονηροί συνωμοτούν υπέρ της τρίχας στη μασχάλη. Το επικίνδυνο όμως είναι που η συγκεκριμένη μιλά και για «νοσηρές μειοψηφίες» κι επικαλείται το «φυσιολογικό».
Ποιον κοροϊδεύει;
Από πότε ορίζεται ως μη φυσιολογική η φύση;
Όταν κάνει αποτρίχωση πού έχει τα μυαλλά της;
Κι αν θέλει η κόρη της Μαντόνα να αφήσει θύσανο στη μασχάλη ή ο γιός της να ξυρίσει τα μπουτάκια του, εκείνη τι τη νοιάζει;
Περιγράφει ο Ταχτσής ένα κωμικό περιστατικό που του συνέβη στην Αυστραλία. Άνοιξε την πόρτα με φόρεμα (νυχτικό ή κομπινεζόν αν θυμάμαι καλά) κι έπιασε κουβέντα με νεαρό και ψιλοφλέρταραν ώσπου, χαριεντιζόμενος ο Ταχτσής σήκωσε το μπράτσο με αποτέλεσμα να τρομάξειμο νεαρός και να το βάλει στα πόδια.
Τι είχε δει το αυστραλάκι;
Αξύριστη μασχάλη σε γυναίκα.
Και εξηγεί ο Ταχτσής ότι εκεί όλες τις ξυρίζουν. Μια μόδα που έφτασε κι εδώ μετά τη δεκαετία του 1970. Διότι οι γιαγιάδες μας- και δε μιλάω μόνο για τα κορίτσια του βουνού και του λόγγου- απλώς ψαλίδιζαν αφού ούτως ή άλλως πολύ σπάνια έδειχναν μπράτσο δημόσια.
Η Εκκλησία μάλιστα ήταν πολύ αυστηρή στο θέμα, ακόμα και για τις νύφες κι ήταν ταμπού για τις Χριστιανές η αφαίρεση της τρίχας όπως και το βάψιμο του μαλλιού (‘πότε άσπρα, πότε μαύρα πότε κόκκινα/ πότε τα μαλλιά σου βάφεις σαν την πρόσφυγα’ τραγούδησε ο Κατσαρός το 1928 που γέμισε η Ελλάδα προσφυγοπούλες).
Τα έχω ακούσει από μεγαλύτερες, τα έχω ζήσει μικρή στα κοριτσάκια του κατηχητικού με την άφθονη τριχοφυΐα σε πόδια, χέρια, μουστακάκια. Μου τα έχουν διηγηθεί, με ντροπή, μεγαλύτερες πώς απέφευγαν ως πρόστυχες τις νεοφερμένες που έβαφαν τις πρώτες άσπρες τρίχες στο μαλλί, οι πουτανίτσες, ή που, μαθημένες στα χαμάμ, πλένονταν συχνά κι αποτριχώνονταν, οι «βρώμες» οι «παστρικές».
Την πλούσια τριχοφυΐα την έχουμε απολαύσει και στο κοινωνικών αιτίων μουστάκι της Φρίντα Κάλο, παλιά μόδα στις αποίκους της Νοτίου Αμερικής για να μη συγχέονται με τις εκ φύσεως αμούστακες ιθαγενείς.
Μόδες είναι και αλλάζουν, μα ή φύση δεν αλλάζει.
Φέρνω εικόνες μα νομίζω αρκετά με την αναδρομή, δε θα φάμε την ημέρα μας επιμορφώνοντας, ας μελετάει λίγο η κυρία πριν πετάει τις κοτσάνες της.
Αλλά πάμε πάλι λοιπόν τα βασικά:
Το σώμα της καθεμιάς μας (κάθε φύλου/ ή εκτός φύλου) είναι δικό της να το κάνει ό,τι γουστάρει κι αγαπά. Αν δε σας αρέσει που είμαι χοντρή, γριά ή μαλλιαρή, κοιτάξτε αλλού όπως κάνω κι εγώ όταν σας συναντώ. Γιατί πολιτισμός είναι ο αλληλοσεβασμός δίχως επικριτικότητα. Γιατί πολιτισμός είναι ο σεβασμός των επιλογών του άλλου.
Τα βασικά.
Που βαρεθήκαμε να τα λέμε και τα έχουμε πλέον κατακτήσει και, ιδίως οι στοιχειωδώς καλλιεργημένοι, γνωρίζουμε π.χ. ότι τα παντελόνια τα φορούν γυναίκες στα πιο πολλά σημεία της γης και τα φορέματα οι άνδρες, όπως χιτώνες και μανδύες και φουστανέλλες φορούσαν κι οι πρόγονοί μας καθώς και το σύγχρονο παπαδαριό που διαρρηγνύει τα δικά του χρυσοποίκιλτα φορέματα αν δει αγοράκι με φουστίτσα.
Εδώ και δέκα χρόνια έχουμε ένα δυνατό ρεύμα γυναικών που αφήνουν πλούσια τρίχα σε μασχάλη κι όπου αλλού θέλουν. Γιατί αυτή είναι η φύση μας και γιατί το σώμα μας μας ανήκει και το αγαπάμε όπως κι αν είναι.
________
rosa.gr/ Για τη Λατινοπούλου είμαστε «νοσηρές μειοψηφίες» όσες έχουμε τρίχες και ραγάδες. Η ολίσθηση της ΝΔ στον τραμπισμό, σίγουρα δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον, καθώς όλο και περισσότερα στελέχη της υιοθετούν δημόσια την alt-right ρητορική
Κι επειδή άκουσα και το γιατί ασχολούμαι:
Daphne Chronopoulou
'Όταν είσαι πιο συντηρητική από ελληνικό πρωινάδικο (ακούγεται προσβλητικό μα εύγε στη Φαίη Σκορδά https://www.youtube.com/watch?v=0IxLeps3ZbU
____________________
Σύνδεσμοι
Λατινοπούλου https://twitter.com/latinopoulou/status/1399411723011043329
https://www.youtube.com/watch?v=nQKC53pHrz8
Για τη Λατινοπούλου είμαστε «νοσηρές μειοψηφίες» όσες έχουμε τρίχες και ραγάδες. Η ολίσθηση της ΝΔ στον τραμπισμό, σίγουρα δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον, καθώς όλο και περισσότερα στελέχη της υιοθετούν δημόσια την alt-right ρητορική
Η μάνα μου δεν ξύριζε τις μασχάλες της (τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι) και μεγάλωσα θεωρώντας το φυσιολογικό. Όταν μεγαλώνοντας είδα ότι σχεδόν όλες οι γυναίκες τις ξυρίζουν, στην αρχή μου φάνηκε παράξενο, μέχρι που το συνήθισα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο κολλητός μου ένα καλοκαίρι πριν χρόνια ξύρισε τις δικές του μασχάλες, με έπιασαν τα γέλια. Με τους κολλητούς επιτρέπονται αυτά. Τον είπα ψώνιο, με είπε λέτσο, γελάσαμε, τελείωσε.
Προσωπικά, με εξαίρεση το διάστημα της στρ. θητείας, αφήνω κάποιο είδος γενειάδας από τότε που άρχισε να φυτρώνει στο πρόσωπό μου (βλ. φωτο). Στην αρχή για στιλ, πλέον γιατι βαριέμαι το ξύρισμα - άσε που μου ερεθίζει και το δέρμα. Καλά που ήρθε κάποια στιγμή η μόδα με τους hipsters και σταμάτησε ο κόσμος να με κοιτάει περίεργα.
Πέρισυ το καλοκαίρι ήρθε τουρίστρια αλλοδαπή στο μαγαζί που εργάζομαι, η οποία δεν ξύριζε τίποτα στο σώμα της. Ήταν βέβαια ξανθωπή και έπρεπε να την πλησιάσεις για να το αντιληφθείς.
Την μασχάλη την θεώρησα και πάλι φυσιολογική. Το πόδι ομολογώ με ξένισε. Παρόλα αυτά δεν με εμπόδισε να την θεωρήσω αντικειμενικά όμορφη, όσο κι αν είναι υποκειμενική η ομορφιά.
Τα μαλλιά μου (πριν αρχίσουν να αραιώνουν) τα είχα μακριά. Τα δε χρόνια του Γυμνασίου είχα χαίτη. Τώρα τη βλέπω στις φωτογραφίες και γελάω. Τότε είχε πάρει η Γυμνασιάρχισσα τηλέφωνο στους γονείς μου, να κάνει παρατήρηση.
Λατινοπουλικών αντιλήψεων η κ. Παναγιωτίδου, αλλά τουλάχιστον τότε ήταν 1991 και επαρχία, όχι 2021 και συμπρωτεύουσα.
Πού θέλω να καταλήξω; Live and let live. Τίποτα που δεν έχει ξαναειπωθεί δηλαδη. Όπως όλες τις συζητήσεις με τον χαρακτηρισμό "τρίχες", δεν το θεωρώ σοβαρό θέμα. Όπως δεν θεωρώ σοβαρή και την δεσποινίδα Λατινοπούλου.