Ένα σκυλί που έζησε όλη του τη ζωή στην αλυσίδα με το γνωστό βαρέλι που βλέπουμε συχνά στην Ελλάδα για στέγη. Ούτε που ήλπιζε να γλιτώσει από τη φυλακή της, την αλυσίδα, το βρώμικο νερό, τη μοναξιά που είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο για το σκύλο. Όταν την έσωζαν μαζεύτηκε φοβισμένη. Κι ύστερα, διαπίστωσαν ότι είχε ξεχάσει να περπατά, προχωρούσε σε κύκλους, σα να ήταν ακόμα δεμένη.
Η Frida σώθηκε.
Μα εσείς που κρατάτε τα σκυλιά δεμένα, πώς αντέχετε;
Πώς μπορείτε;
Δρόμος προς τη ΘΑΛΑΣΣΑ Γαλλία, 1980
Πριν από χρόνια συζητούσα με κάποιο γείτονα για την ανάγκη στείρωσης όσο οι δρόμοι είναι γεμάτοι αδέσποτα γατιά και σκυλιά.
―Εγώ δε στειρώνω, μου είπε. Ξέρεις τι κάνω; Άμα γεννήσει η σκύλα μου τα κρατάω λίγο κι ύστερα τα αφήνω κοντά σε σπίτια που έχουν άλλα ή εκεί που ταΐζει η Φιλοζωική.
Η γνωστή μετάθεση ευθύνης που συναντάμε σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής από εξυπνάκηδες. Ο άνθρωπος αυτός λίγο καιρό μετά έκλεψε ένα μεγάλο ποσό από το σπίτι μου ―και η αναποτελεσματικότητα των ελληνικών αστικών δικαστηρίων είναι μια άλλη πικρή ιστορία των νομοταγών στον τόπο μας, μα αυτά θα σας τα πω άλλη φορά..
Αν το θυμάμαι σήμερα είναι γιατί έχοντας ασχοληθεί να βρω καλά σπίτια στα γατάκια της Suki μου (πριν μπει τάξη στα γυναικολογικά της τώρα που κατάφερα να με εμπιστεύεται), μαθαίνω ότι βρέθηκαν γατάκια βρέφη πεταμένα στο Μαράθι.
Πλέον έχει γίνει γενικά αποδεκτό ότι οι βασανιστές ζώων πάσχουν από κοινωνιοπάθειες που αν δεν αντιμετωπιστούν οδηγούν σε βασανισμούς ανθρώπων, όμως συχνά κλείνουμε τα μάτια στην εγκατάλειψη σα να μην είναι κι αυτή ένα είδος βασανισμού. Είναι όμως. Τα πλάσματα αυτά εξαρτώνται από εμάς, μας εμπιστεύονται. Τους έχουμε πάρει το χώρο, τους έχουμε αποκλείσει κάθε τρόπο να επιβιώσουν μόνα τους. Τους χρωστάμε.
Αν είχα τότε τα μυαλά να συσχετίσω πως εξ όνυχος τον λέοντα κι εκ κουτοπονηριάς τον απατεώνα, δε θα είχα ανοίξει την πόρτα στον κλέφτη. Κι αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα, ώστε όταν ακούμε για εκείνους που πετούν μωρά στους δρόμους να μην το προσπερνάμε.
__________________________________________
Για τα μωρά της Suki ακόμα μου τηλεφωνούν κι ας τα έδωσα όλα σε καλά σπίτια (λαβαίνω νέα, δεν κόβω επαφή).
Μα δεν είναι τα μόνα του νησιού.Υπάρχουν κι άλλα μωράκια που έχουν μεγάλη ανάγκη από αγάπη και στοργή. Αν ενδιαφέρεστε ακολουθούν φωτογραφίες και σύνδεσμοι.
Εικόνες
Πάνω, αρχαίος θησαυρός, αιγυπτιακό δαχτυλίδι από χρυσό με γάτα σκαλιστή σε χαλκιδόνιο (σάρδιο/καρνεόλη/carnelian), 1700-1000 π.Χ. Εμείς μπορεί να το ξεχάσαμε μα οι γάτες δεν ξεχνούν ότι κάποτε λατρεύονταν ως θεότητες.
Κάτω οι ζωντανοί οικιακοί θησαυροί της καρδιάς, μικροί θεοί που αναζητούν τους πιστούς τους:
Για τα γκρι τιγράκια μωρά του Μαραθιού: https://www.facebook.com/groups/854584811293310/permalink/4030929690325457/
και για ένα μοναχικό κοκκινάκι:
Ένα γατάκι μια σταλιά, ψάχνει για σπιτάκι. Είναι αγοράκι 2 μηνών. Όποιος ενδιαφέρεται να το υιοθετήσει, μπορεί να καλέσει στο 6974681632.
Ευχαριστούμε.
This little boy is looking for a home. He is 2 months old.
If you will like to adopt him, please contact the number above.
Thank you.
https://www.facebook.com/groups/mykonosanimals
Πήρε λέει ο Πρωθυπουργός σκύλο ενώ κόσμος έχουμε πανδημία με νεκρούς και κάποιοι βρίζουν.
Έτερον εκάτερον, πώς δεν το καταλαβαίνετε;
Και ναι, είναι δημοσιοσχετίστικο κολπάκι και ναι έχει γίνει κωμική η μίμηση των Αμερικανών Προέδρων και ναι, εμείς οι φιλόζωοι ρωτάμε ‘τώρα το θυμήθηκε;’.
Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Διότι σε καιρό πανδημίας, σε καιρό πολέμου ή σε καιρό ειρήνης κι ευημερίας, σε καιρό χρηματιστηριακής φούσκας ή κρίσης χρέους, ένα είναι σταθερό και μόνιμο και απαράλλακτο: Η Κόλαση που βιώνουν τα ζώα στην Ελλάδα.
Φόλες, εγκαταλείψεις, και πυροβολισμοί, φάρμες μαρτυρίου και εισαγωγές από Ουγγαρία κουταβιών που ούτε το θηλασμό δε γνώρισαν, μπαστούρες, ξυλοδαρμοί, αλυσοδέματα, βαρελόσκυλα και πείνα και δίψα είναι στην Ελλάδα η μοίρα των πλασμάτων αυτών που μια κακή μοίρα τα έφερε να γεννηθούν στη χώρα μας.
Τα είδαμε, τα βλέπουμε κάθε μέρα. Ακόμα κι ο νόμος που άλλαξε παραμένει ανεφάρμοστος. Γιατί οι νόμοι για να εφαρμοστούν πρέπει να αλλάξει η κοινωνία.
Ένα βήμα προς τον πολιτισμό είναι κάθε γατάκι που υιοθετείται και κάθε σκύλος που βρίσκει σπίτι, είτε σε μέγαρα είτε σε αγροτόσπιτα είτε σε διαμερίσματα. Γιατί η αγάπη και το δικαίωμα στη ζωή δεν χωράει ιεραρχήσεις και κανένας covid, και καμιά ύπαρξη δεν είναι δυνατόν να περνά σε δεύτερη μοίρα.
____________________________________________
Μας θύμισε τον Αείμνηστο Λουκάνικο.
Αστυνομικός σκύλος στο Μπρίστολ όταν αστυνομικοί έπεσαν πάνω σε διαδηλωτή και τον χτυπούσαν όλοι μαζί, είδε το άδικο, επετέθη στους αστυνομικούς και ελευθέρωσε τον «ύποπτο».
Επιβεβαιώθηκε κάτι που λέω πολύ συχνά όταν ο Troy μου αντιπαθεί έναν επισκέπτη ή όταν ξαφνικά μέσα στη νύχτα επιμένει να βγει έξω να τσεκάρει και να γαυγίσει. Κάποιες φορές απλώς θέλει για το κέφι του να συμμετέχει στον τηλέγραφο των σκύλων μεταφέροντας μακρινό μήνυμα σε πιο κοντινά σκυλιά, όπως συνηθίζουν τα σκυλιά, όπως έχουμε δει και στα ‘101 Σκυλιά της Δαλματίας’. Γνωρίζω το γαύγισμα, όπως γνωρίζω και πώς κάνει για γνωστούς και πώς γρυλίζει για πολύ λίγους.
Είναι υπάκουα μέχρι αυτοκαταστροφής τα σκυλιά μας αλλά όταν αντιδρούν πάντα έχουν δίκιο.
Χαρείτε το video:
Bristol Police dog sees cop acting aggressively, bites the cop and frees the protester.
Police dog sees cop acting aggressively, bites the cop and frees the protester. pic.twitter.com/mC6bj93m7k
— Chad Loder (@chadloder) March 27, 2021
_____________________________
Άλλα:
Riot Dog― Το Τραγούδι του Λουκάνικου (και όχι μόνο): https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2012/02/riot-dog.html
https://twitter.com/chadloder/status/1375864551028137988
Πήρε 4 μήνες να με αφήσει να την πιάσω (γι αυτό και μου ξέφυγε η εγκυμοσύνη κι ας έχω φωτογραφία των δύο μπαμπάδων), πήρε πληγωμένα χέρια κι ατέλειωτη υπομονή να με εμπιστευθεί.
Από τέλος Οκτωβρίου που την πέταξαν στο πλαϊνό κτήμα.
Τώρα κοιμόταν στο λαιμό μου, μου ζήτησε να είμαι κοντά της το πρωί που με ξύπνησε για τη γέννα και γέννησε στη ντουλάπα μου.
Θα προτιμούσε πάνω σε κάλτσες και εσώρουχα μα τη μετέφερα κι άδειασα βιαστικά το πιο κάτω κατά τη διάρκεια της γέννας και τώρα τα χαϊδεύουμε, τα σκώνουμε στα χέρια κι η Suki η αγριόγατα μας εμπιστεύεται απόλυτα και καμαρώνει με δυνατά γουργουριτά.
Ένα ακόμα βήμα μένει, να μην επιτίθεται στον ευγενικό μου Troy. Αλλά κι εκεί κάνουμε βήματα και το σκυλί δείχνει μεγάλη υπομονή και κατανόηση (ενώ όταν την πρωτοείδε εκείνος ήταν που την κυνηγούσε).
Α.. και μην το ξεχνάμε:
Μετά την Πρωτομαγιά, χαρίζονται γατάκια από σπίτι (βλέπετε γονείς- μπαμπάδες σε φωτογραφία μόνο). Μαθημένα στα βασικά νηπιαγωγείου (ανθρώπινη αγκαλιά και να μη λερώνουν το σπίτι).
Είναι τα εξής:
1. ο μεγαλόσωμος ροζ (όχι κόκκινος, όχι ριγέ, ΡΟΖ).
2 και 3. σκουρο γκρί-τιγρέ tuxedο (επίσημο ένδυμα με άσπρο πουκάμισο και γαντάκια -μποτάκια)
και
4η η μικρή μας Κάλικο, το αντίγραφο της μάνας (και η μόνη που η μάνα απορρίπτει - μα αυτό είναι άλλη ιστορία για άλλη ώρα).
Θα δωθούν ΜΟΝΟ σε καλές οικογένειες με διαπιστευτήρια φιλοζωίας, σε άτομα που δίνουν όρκο φοβερό πως δε θα τα πετάξουν αν κάτι αλλάξει στη ζωή (όπως γίνεται).
Σε ποιο αιώνα ζούμε, γιατί μπερδεύτηκα.
Έπεσα σε μακριά διαδικτυακή συζήτηση για το «πώς κρατάς τον άντρα»
και, για να δείτε δηλαδή πόσο κυρία, δεν απάντησα κυριολεκτικά (παρότι κάποιος ρώτησε αν έχει λαβή).
Και θα προσπερνούσα μα μετά ακολούθησε η συμβουλή να τον έχεις χορτάτο σαν το σκύλο. Που, επειδή αγαπώ τους σκύλους και δεν αντέχω να τους υποτιμάτε, θα σάς το πω πως είναι μεγάλο το λάθος σας:
Βόλτα θέλουν. Αν δεν τους βγάζεις συχνά θα βγουν μόνοι τους.
Κι αν τους μαλώνεις όποτε βγαίνουν, αργά ή γρήγορα θα στο σκάσουν και δε θα τους ξαναβρεις.
_________________________
Μύκονος, Νέο Λιμάνι, σήμερα, 7ο C. Ο κ Kastell παίρνει εισιτήριο για Ραφήνα.
Βλέπετε τη μικρή πωλήτρια μέσα από το τζάμι; Αυτή με το μαύρο σακάκι και σκουφί (‘tuxedo cat’), ήρεμη, άφοβη, περίεργη για τον κόσμο, καθισμένη στα ζεστά. Μια ευτυχισμένη γάτα.
Τόσο δύσκολο είναι;
Είναι όνειρο παλιά και όραμά μου: Αν κάθε μαγαζί υιοθετούσε ένα αδέσποτο δε θα είχαμε αδέσποτα. Τόσο δύσκολο είναι; Νερό, τροφή, έγνοια να αποφευχθούν αλλεπάλληλες γέννες, ευγένεια και καλοσύνη θέλουν και γίνονται η καλύτερη παρέα.
Το ευτυχισμένο αυτό, από τη δυστυχία και το θάνατο το χωρίζει ένα τζάμι κι ένας ψευτότοιχος κοντέινερ.
Όχι; Ακολουθεί σκληρή εικόνα:
Κυνοκομείο Σπάρτης: κουταβάκι πέθανε από το κρύο. Είχε ορό, έτρεμε μα το κρέμασαν σε δέντρο μέσα σε αυτοσχέδιο σκυλόκλουβο. Υπήρξε πρόταση να φιλοξενηθεί και δεν το έδωσαν. Παιδάκι, πέθανε από το κρύο μόνο, άρρωστο, αβοήθητο. Δολοφονημένο δηλαδή. Κακοποίηση δεν είναι αυτό; Κι όμως μαθαίνω πως έχει κι άλλα σκυλιά έξω το Κυνοκομείο Σπάρτης.
Ο νόμος άλλαξε. Μα οι νόμοι αν δεν εφαρμόζονται δε βοηθούν και για να εφαρμοστούν χρειάζεται παιδεία, καρδιά και ήθος.
Τα έχετε; Ας τα έχετε, ανοίξτε τις πόρτες (και «ο μισθός» σε μορφή χαράς, ακολουθεί).
_______________________________
Το έγκλημα
Το κουτάβι ηλικίας ούτε 2 μηνών έτρεμε από το κρύο με τους υπευθύνους να ισχυρίζονται ότι τρέμει απλώς γιατί του βάζουν ορό.
Απίστευτες εικόνες διαδραματίστηκαν εν μέσω ψύχους το απόγευμα του Σαββάτου στο παράνομο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης, στο οποίο εν μέσω ψύχους οι υπεύθυνοι "νοσήλευαν" με ορό κουτάβι κρεμώντας τον ορό του πάνω σε κλαδί δέντρου, έχοντας το ζώο σε κλουβί μεταφοράς ενώ ταυτόχρονα ψιχάλιζε.
Το κουτάβι ηλικίας ούτε 2 μηνών έτρεμε από το κρύο με τους υπευθύνους να ισχυρίζονται ότι τρέμει απλώς γιατί του βάζουν ορό... Όταν εθελόντρια του Stray Sparta Greece που βρέθηκε στο κυνοκομείο ρώτησε για ποιο λόγο δεν τοποθετούν έστω μία κουβέρτα απάντησαν ότι δε χρειάζεται και ότι μετά θα επιστρέψει στο χώρο του κυνοκομείου κανονικά. Σημειωτέον ότι το εν λόγω κυνοκομείο είναι παράνομο, σε τραγικές συνθήκες προσπαθούν να επιβιώσουν περισσότερα από 400 ζώα, τα περισσότερα εξ αυτών αλυσοδεμένα σε κάδους σκουπιδιών ή σε μικρά λασπωμένα κλουβιά, ενώ στο παρελθόν έχουν γίνει καταγγελίες και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσής τους.
Κυνοκομείο Σπάρτης: Νοσήλευε κουτάβι εν μέσω ψύχους κάτω από δέντρο και αρνήθηκαν να το δώσουν για φιλοξενία https://www.mainlynews.gr/ellada/kynokomeio-spartis-nosileye-koytavi-en-meso-psyhoys-kato-apo-dentro-kai-arnithikan-na-0
__________________________________________________________
Εικόνες
πάνω ο κ Kastell κι η γάτα του ταμείου,
κάτω το άρρωστο κουταβάκι με ορό σε δέντρο και video.Κυνοκομείου Σπάρτης (που, μη στοχοποιήσουμε: δεν είναι και το μόνο δημοτικό κυνοκομείο με σκοπό την εξόντωση αντί τη διάσωση).
Δεν είναι εύκολο να φανταστούμε την ηθική εξαχρείωση της ομάδας ρατσιστών που 26 Δεκεμβρίου έκανε την απόπειρα επίθεσης σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων. Δέκα ρατσιστές με καδρόνια αποφάσισαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα σκορπώντας κορωνοϊό και τρομοκρατώντας παιδάκια υπό τις ιαχές «Γαμώ τον Αλλάχ».
Το χιλιοειπωμένο ότι τα Χριστούγεννα οι Χριστιανοί γιορτάζουν την διάσωση ενός εκπατρισμένου προσφυγόπουλου είναι μάταιο να το θυμίσω πάλι. Όμως όσο ούγκανοι κι αν είναι, ό,τι ρατσιστική σαλάτα κι αν έχουν στα κεφάλια τους δε γίνεται να μην έχουν τη φαντασία να καταλάβουν τι τραγωδία και αγριότητα κρύβεται πίσω από το χαρακτηρισμό «ασυνόδευτο» για ένα παιδί και πόσο ο πόνος πολλαπλασιάζεται από την προσφυγιά.
Τι δεν καταλαβαίνουν;
Αρκεί νομίζω η είδηση και η απόφασή μας να αντισταθούμε αδιαπραγμάτευτα. Και, όπως πάντα, συνοδεύω με εικόνες και σχόλια + με την ευκαιρία το δικό μου με Σεφέρη, Banksy και άλλα: Με τον Ηρώδη θα ήμασταν; #moria #Χριστούγεννα (μεγάλη συλλογή)
Ρατσιστική επίθεση σε δομή ασυνόδευτων ανηλίκων της Εκκλησίας στο Ωραιόκαστρο
Ομάδα αγνώστων με σιδηρολοστούς, μαχαίρια και καδρόνια προσπάθησε να εισβάλει στη δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος το βράδυ του Σαββάτου, στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης. Μηνυτήρια αναφορά αναμένεται να καταθέσει ο πληρεξούσιος δικηγόρος της δομής που κατήγγειλε το περιστατικό.
Σύμφωνα με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της δομής, Θοδωρή Καραγιάννη, οι άγνωστοι συγκεντρώθηκαν έξω από το χώρο έχοντας στα χέρια τους μαχαίρια, καδρόνια και σιδηρολοστούς. Στην αρχή, όπως καταγγέλλει, φώναξαν ρατσιστικά συνθήματα και στη συνέχεια επιχείρησαν να εισβάλουν στο χώρο όπου φιλοξενούνται τα προσφυγόπουλα, ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα.
Ο Θοδωρής Καραγιάννης δήλωσε ότι αύριο Δευτέρα θα κατατεθεί μηνυτήρια αναφορά στην αρμόδια εισαγγελία και υπογράμμισε ότι «οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε τα ανήλικα απέναντι σε ανθρώπους που με σχέδιο υποκινούνε μίσος και προπαγάνδα και δεν φοβούνται να ασκήσουν βία με κίνδυνο ζωής σε παιδιά 12-15 ετών». https://www.efsyn.gr/node/274531
Επίθεση με μαχαίρια και λοστούς σε ανήλικα προσφυγόπουλα και τραυματίες στη δομή στο Ωραιόκαστρο. Χρόνια πολλά με αγάπη είπαμε;
υπερήφανα ντροπή του έθνους.. #IStandWithJKRowling
Επίθεση στη δομή ασυνόδευτων ανηλίκων της Εκκλησίας της Ελλάδος έκαναν οι δέκα ακροδεξιοι στο Ωραιόκαστρο, δεν έκαναν τίποτα κορωνοπαρτι σε πλατεία να τους κυνηγήσει ο Χρυσοχοΐδης και να σοκαριστουν τα κανάλια
Χθες κάποιοι δεν πήγαν επίσκεψη σε φίλους κ γνωστούς αλλά πήγαν με καδρόνια, σιδηρολοστούς κ μαχαίρια να επιτεθούν σε χώρο όπου φιλοξενούνται προσφυγοπούλα.
ΝΑΙ, δυστυχώς υπάρχουν τα αποβρασματα της κοινωνίας, ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, στο Ωραιόκαστρο να μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν τελείωσε
________________________________ #Ωραιοκαστρο
Με τον Ηρώδη θα ήμασταν; #moria #Χριστούγεννα (μεγάλη συλλογή) https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/12/moria.html
Μικρή μου Κάλικο, γούρι μου Σούκι, Σουσούκι ακουαρέλα μου.
Μου πήρε μέρες να την εξημερώσω. 10 νόμιζα αλλά ψάχνοντας την πρώτη φωτογραφία της βλέπω πως είναι πάνω από μήνας.
Απ' τη συκιά στη μάντρα, από τη μαντρα ως το πεζούλι του barbecue, μετά ως την ξαπλώστρα μου, και λίγο-λίγο μέσα ως την κουζίνα ως, μόλις χθες νύχτα 17-18 Δεκ, που μόνη της ανέβηκε στο κρεβάτι μου και κοιμηθήκαμε μαζί ως το πρωί που την είδα να κοιτά την πόρτα και σηκώθηκα να τη βγάλω έξω.
Άργησα γιατί ο Τρόυ έχει μπει σε διάθεση «ήμουνα μοναχοπαίδι-ήμουνα μοναχογιός (δε θα γίνω ψυχοπαίδι-δε θα γίνω παραγιός)» και την κυνηγούσε άγρια, ιδίως στην αρχή. Συμβαίνει. Ώσπου να νοιώσει το σκυλί πως είναι δικιά μας, και πλέον ως ιδιοκτησία μας θα την προστατεύει.
Κάθεται πλάι μου τώρα που γράφω και γουργουρίζει δυνατά. Είναι χαδιάρα και τρυφερή, τρίβεται στα πόδια και στους τοίχους, ξέρει τους ήχους των σπιτιών, δε φοβάται θόρυβο κατσαρολικών ή ήχους περίεργους, σαν το αιώνιο με μικρά κι αμάθητα, το σύρσιμο του πλαστικού νέας σακούλας σκουπιδιών. Σε σπίτι μεγάλωσε. Δεν είναι πάνω από 6 μηνών.
Μα, έχει ένα τραύμα που μας καθυστέρησε. Φοβόταν τα χέρια. Πολύ. Και δίχως σκέψη επιτίθεται με ξαφνικό κχχχχχ κι επαναληπτικά χτυπήματα που βγάζουν αίμα.
Πολλές φορές απελπίστηκα, ιδίως στην αρχή. Μα η εξημέρωση δε γίνεται δίχως κατανόηση. Όπως «η Γάτα» της Κολέτ έτσι και η μικροσκοπική μου Σούκι η ακουαρέλα μου, μου την είπε την ιστορία της. Σε σπίτι ανατράφηκε από μητέρα οικιακή γάτα και έμαθε τους ανθρώπους. Μα τη χτυπούσαν. Χέρια ανθρώπινα την έχουν πονέσει και προβληματίσει και μπερδέψει. Κι ύστερα χέρια την πέταξαν εδώ, στο πλαϊνό μου χωράφι πλάι στο δρόμο. Λίγο αταβιστικά, λίγο ως μαθημένη σε σπίτι, μάς πλησίασε. Παρακολουθούσε. Και τόλμησε από πείνα να πηδήξει τη μάντρα. Μετά, φρόντισε να είναι πάντα εδώ, στην πόρτα μου (παρά το σκύλο) πάντα την ώρα που ξυπνάω. Να μπαίνει όλο και πιο μέσα στο σπίτι, να έχει το νου της στον Τρόυ και να το σκάει από το ανοιχτό παράθυρο όταν την πλησιάζει.
Μα δύσκολα της έφευγε ο τρόμος του χεριού. Πλησίαζα απαλά το χέρι μου με το πιάτο της. Πεινούσε, έτρωγε γρήγορα, με άφηνε να τη χαϊδέψω, γουργούριζε αλλά μια στιγμή μετά αυτόματα και με γατίσια ταχύτητα με χτυπούσε άγρια με ένα κχχχχ.
Εκεί, τη στιγμή της απόρριψης βοηθά η πείρα. Αν αντιδράσεις με το χέρι, το έχασες. Τι κάνω; Αθόρυβα και απαλά, της παίρνω το πιάτο και τη βγάζω έξω. Πάντα. Για λίγο. Κι ύστερα πάλι. Και πάλι. Τα χέρια μου ακίνητα να τα παρατηρεί, τα χέρια φέρνουν το πιάτο της, τα χέρια την ταΐζουν και, μετά από χάδια από πίσω στη ράχη που της αρέσει, τα χέρια πιά της χαϊδεύον το σαγώνι κι εκστασιάζεται. Μεγάλες νίκες.
Όχι ότι δεν απελπίστηκα. Όχι ότι δε σκέφτηκα πως πρέπει να της βρω άλλο σπίτι (κι ίσως το κάνω γιατί ακόμα έχουμε μπροστά μας τη συμφιλίωση με τον ώριμο σκύλο που δε θέλω να αισθανθεί αδικημένος). Αλλά έχω μάθει να βάζω μικρούς στόχους. Βήμα-βήμα προχωρήσαμε. Όταν φύγει ο Τρόυ στις βόλτες του και συνοδείες του κυρίου Kastell, τη βάζω μέσα να εξερευνήσει ως και τις ντουλάπες. Όταν γυρίσει το σκυλί της έχω πάντα ανοιχτό ένα ψηλό παράθυρο, δίοδο διαφυγής.
Calico Cat, Mon chou Σούκα Σουσούκα, ακουαρέλα μου μικρή μου Σούκι, της λέω.
Έβρεχε καταρρακτωδώς μια νύχτα που τη φώναξα και μπήκε βρεγμένη. Τη σκούπισα όλη με ζεστή πετσέτα. Με άφησε να της σκουπίσω ακόμα και ανάμεσα στα δάχτυλα. Μα ξαναβγήκε. Δεν εμπιστευόταν. Προτιμούσε τη γνωστή της καταιγίδα από τους απρόβλεπτους σκληρούς ανθρώπους.
Και χθες περάσαμε μαζί όλη την ημέρα, την άφησα να περιφέρεται στο σπίτι, την ανέβαζα στην άκρη του κρεβατιού μου (κι εκείνη κατέβαινε), ώσπου στις 4.00 το πρωί ακούστηκε ένα ουρλιαχτό γατοκαυγά. Άφησα το βιβλίο μου και έβγαλα τον Τρόυ να κυνηγήσει εισβολείς, να σπάσει τον καυγά και να τη σώσει μα δεν περίμενα πριν να γυρίσει ο Τρόυ να τη δω να μπαίνει μέσα σαν το σπίτι επιτέλους να το είδε ως καταφύγιο. Έκλεισα πόρτες, και την παρακολουθούσα από το κρεβάτι μου. Πλύθηκε επιδεικτικά από περηφάνεια όπως κάνουν οι γάτες όταν νοιώθουν αμηχανία κι ύστερα κάθισε σφίγγα προς τον τοίχο. Όχι την πόρτα, άρα καλό σημάδι. Και όταν νύσταξα και έσβησα το φως πριν ξημερώσει τον άκουσα να γουργουρίζει δυνατά ψάχνοντας το δωμάτιο κι ύστερα ελαφριά σα πούπουλο να ανεβαίνει στο κρεβάτι. Εκεί, στην άκρη που την πρωτοανέβασα πριν δυό βδομάδες και που από χθες ως τώρα είναι η θέση της.
Αύριο επιτέλους έχουμε γιατρό. Και συνεχή μαθήματα Τρόυ μήπως τα καταφέρουμε.
Ακολουθούν εικόνες από την πορεία μας, ακουαρέλες Κάλικο και πληροφορίες γι αυτές τις σπάνιες γυναίκες γάτες. Μα ένα θα σας πω και το εννοώ: Ποτέ, αλλά ποτέ-ποτέ δε χτυπάμε τα ζώα μας. ΠΟΤΕ. (Κι αν έχετε ζητήματα επικοινωνίας μαζί τους, εδώ είμαι, ρωτήστε με να σας βοηθήσω).
Πιο πολλά για τις Γάτες Κάλικο (Calico)
Calico Cat, οι γάτες (μόνο θηλυκές λόγω χρωματοσώματος) που φέρνουν γούρι και χρήμα λένε οι μύθοι. Τις είχαν οι Ιάπωνες ναυτικοί κι έχουν ζωγραφιστεί πολύ σε εξαίσιες ακουαρέλες.
[Φίλος γιατρός με πληροφορεί ότι: Το γενετικό φαινόμενο ονομάζεται μωσαϊκισμός.]
«Η γάτα κάλικο ή τρίχρωμη γάτα είναι μια γάτα με τρίχωμα που είναι συνήθως 25% έως 75% λευκό με μεγάλα πορτοκαλί και μαύρα σημεία (ή μερικές φορές σημεία χρώματος κρέμας και γκρι). Είναι η πολιτειακή γάτα του Μέριλαντ . Είναι σχεδόν μόνο θηλυκή εκτός από μερικές σπάνιες γενετικές συνθήκες. Στην επαρχία του Κεμπέκ του Καναδά, μερικές φορές ονομάζονται chatte d'Espagne (στα Γαλλικά «(θηλυκή) γάτα της Ισπανίας»). Το "κάλικο" αναφέρεται μόνο στο σχέδιο τριχώματος, όχι σε ράτσα γάτας και δεν έχει σχέση με άλλα χαρακτηριστικά, όπως τα μάτια της.
Επειδή ο γενετικός προσδιορισμός των χρωμάτων στις γάτες συνδέεται με το χρωματόσωμα Χ, τα κάλικο είναι σχεδόν πάντα θηλυκά, με ένα χρώμα να συνδέεται με το μητρικό χρωματόσωμα Χ και ένα δεύτερο χρώμα συνδεδεμένο με το πατρικό χρωματόσωμα Χ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αρσενικά παιδιά τους έχουν μόνο ένα χρώμα (για παράδειγμα, μαύρο), Τα αρσενικά κάλικο μπορεί να συμβούν όταν μια αρσενική γάτα έχει δύο χρωματοσώματα Χ ( σύνδρομο Klinefelter, με χρωματοσώματα φύλου XXY και κανονικά στείρα), είναι μια χείμερα με δύο διαφορετικούς τύπους κυττάρων, ή σπάνια όταν ορισμένα δερματικά κύτταρα του γατιού που αναπτύσσονται μεταλλάσσονται αυθόρμητα.
Οι γάτες αυτού του χρωματισμού πιστεύεται ότι φέρνουν καλή τύχη στη λαογραφία πολλών πολιτισμών. Στη Γερμανία, η λέξη για μια γάτα με χρωματισμό κάλικο είναι "Glückskatze". κυριολεκτικά, "τυχερή γάτα." Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μερικές φορές αναφέρονται ως γάτες των χρημάτων.Μια γάτα του χρώματος κάλικο είναι επίσης η πολιτειακή γάτα του Μέριλαντ στις Ηνωμένες Πολιτείες. . Στην Ιαπωνία, οι φιγούρες Maneki-neko απεικονίζουν γάτες κάλικο που φέρνουν καλή τύχη. Οι Ιάπωνες ναυτικοί είχαν συχνά γάτα κάλικο ως γάτα του πλοίου για να προστατεύσουν από την ατυχία στη θάλασσα.»
 |
| 1 Νοεμ 2020, πρώτες επαφές |
