επί τόπου

Σαν την Αλίκη through the looking-glass  

 κινούμαι ασταμάτητα 

για να μείνω στο ίδιο σημείο

____________

Ταλέντο, δόξα και μιά φίλη μου παλιά

Μιά από τις αγάπες μου, ίσως σας ξαφνιάζει ίσως (αν με ξέρετε) όχι, είναι η Dolly Parton.

Διάσημο το στήθος κι η λεπτή της μέση, το trailer-park chic για το οποίο με το θαυμάσιο πνεύμα της κάποτε απάντησε ότι 'κοστίζει πανάκριβα να είσαι τόοοσο φτηνή'.

Γνωστές οι περούκες που παραδέχεται πως την άφησαν σχεδόν φαλακρή, γνωστά τα λαμέ και τα λευκά καουγκέρλικα κρόσσια, το μικροσκοπικό της μέγεθος και το τεράστιο ταλέντο.

Γνωστές οι ιστορίες για τη φτώχεια από την οποία γλύτωσε, τον αγράμματο σοφό πατέρα και το πρότυπό της, την πουτάνα της πόλης που της έλεγαν οι μεγάλοι να αποφεύγει μα εκείνη παρατήρησε πως ήταν η μόνη προσεγμένη γυναίκα της περιοχής  και τα είχε όλα της μεγάλα. Μαλλιά, βυζιά και βλεφαρίδες, τακούνια, νύχια, γέλιο. Κι η μικρή Ντόλυ με τη γλυκιά φωνή υποσχέθηκε στον εαυτό της πως αυτό θα γίνει όταν μεγαλώσει κι όχι έγκυος και ξυπόλυτη με έξι παιδιά κι ένα μπεκρή στο τροχόσπιτο, σαν τις ενάρετες.

Κι έγινε. Το πώς θα το βρείτε σε κάθε βιογραφία, μαζί με τα λογοπαίγνια και τα τραγούδια της, τις παιδικές βιβλιοθήκες που χρηματοδοτεί ώστε κανένα παιδί του τροχόσπιτου να μη στερηθεί τη γνώση. Και τον μεγάλο άγωστο, τον πιστό της σύζυγο των.. (ας μην πούμε πόσων) χρόνων.

Μιά ιστοριούλα, που είπε η ίδια στη Mme Kastell  θα σας διηγηθώ απόψε που άκουγα πάλι τα τραγούδια της, καθένα, σαν του Johnie Cash, μιά ιστορία ζωής.

Το πιο διάσημο τραγούδι της λίγοι γνωρίζουν πως είναι δικό της. Είναι το 'I 'll always love you', soundtrack  και τεράστια επιτυχία της (τυχερής που κλώτσησε την Τύχη της) Whitney Houston. Το είχε ακούσει ο Κέβιν Κόστνερ κι επέμενε να το πει η Χιούστον στην ταινία που έπαιξε εκείνος το Σωματοφύλακα κι εκείνη τη Σταρ. Και έγινε πασίγνωστο, μαζί με την κλασική ομορφιά της Χιούστον, και πήρε βραβεία και το άκουσε όλη η γη.

Το τραγούδι όμως ήταν πολύ παλιότερο. Κι ο πρώτος που το εκτίμησε και το ζήτησε ήταν ο Elvis Presley. Συγκινήθηκε η φιλενάδα τής Μαντάμ και θα υπέγραφαν όταν αντελήφθη πως όταν δίνεις τραγούδι στον Έλβις (όπως και σε άλλους πολλούς εδώ πιο κοντά μας) πουλιέσαι ολόκληρος για την τιμή. Δηλαδή του ανήκουν για πάντα όχι μόνο το copyright αλλά κι η αίγλη για τη σύνθεση και το στίχο. Ο Colonel Parker o μάνατζερ ήταν ανένδοτος κι η Ντόλυ ίσως είναι ο μοναδικός συνθέτης στα χρονικά που αρνήθηκε τραγούδι στον Έλβις.

Που, σίγουρα θαυμάσια θα το έλεγε αλλά το ντόρο που έκανε είκοσι χρόνια μετά δε νομίζω να τον έκανε, ούτε βέβαια θα ήταν τόσα τα κέρδη.

Άλλη μιά απόδειξη πως

 το ταλέντο θέλει δουλειά μα η δόξα Τύχη.

Και με αυτό το σοφό δίδαγμα της Μαντάμ σας καληνυχτίζω,

μα όχι πριν ακούσουμε την παλιά καλή μου φίλη:

Για την Ιστορία: 

I will always love you το αυθεντικό με τη Dolly Parton που παραδέχεται πως η Whitney Houston  το λέει καλύτερα.

Χαρείτε :

Αυτό  που μου θύμισε κάποιον απόψε:

και ένα από τα αγαπημένα μου:

You, left me just when I needed you most

και το hit, τη σπαρακτική Jolene:

Jolene, Jolene σε ικετεύω μη μου πάρεις τον άνδρα μου. Η ομορφιά σου δε συγκρίνεται.. σα φλόγες τα καστανά μαλλιά σου... μάτια σμαραγδένια...και δε μπορώ να σε συναγωνιστώ...

Για σενα μιλά στον ύπνο του... κλαίω όταν φωνάζει το όνομά σου..

Έχεις επιλογή Jolene, μα άλλος για μένα δεν υπάρχει.. σε ικετεύω μη μου πάρεις τον άνδρα μου...

Jolene, jolene, jolene, jolene
Im begging of you please dont take my man
Jolene, jolene, jolene, jolene
Please dont take him just because you can
Your beauty is beyond compare
With flaming locks of auburn hair
With ivory skin and eyes of emerald green
Your smile is like a breath of spring
Your voice is soft like summer rain
And I cannot compete with you, jolene

He talks about you in his sleep
Theres nothing I can do to keep
From crying when he calls your name, jolene

And I can easily understand
How you could easily take my man
But you dont know what he means to me, jolene

Jolene, jolene, jolene, jolene
Im begging of you please dont take my man
Jolene, jolene, jolene, jolene
Please dont take him just because you can

You could have your choice of men
But I could never love again
Hes the only one for me, jolene

I had to have this talk with you
My happiness depends on you
And whatever you decide to do, jolene

Jolene, jolene, jolene, jolene
Im begging of you please dont take my man
Jolene, jolene, jolene, jolene
Please dont take him even though you can
Jolene, jolene

____________

Δουλεύουν σκληρά οι λέξεις

«'Οταν βάζω πολλή δουλειά σε μιά λέξη, πάντα την πληρώνω περισσότερο» εξηγούσε ο Χάμπτυ Ντάμπτυ στην Αλίκη. «Να τις δεις πώς έρχονται τα Σάββατα για να πληρωθούν!»

Κι αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Μιά από τις ανοησίες που τυχαίνει να ακούσουμε

είναι το «μην κολλάς στις λέξει».

Οι Λέξεις έχουν αξία και σημασία.

Κι είναι για καλό που κολλάμε

και τις μετράμε,

κι εξερευνούμε και ρωτάμε

και που τις ψάχνουμε.

Χαρείτε κι ένα παράδειγμα :

Για όσους ξέχασαν τα σχολικά αγγλικά  μεταφράζω:

Το πρώτο χαρτόνι γράφει: «Είμαι Τυφλός. Βοηθήστε με.»

εικόνα

Jasper johns alphabet 1959

video     

http://youtu.be/Hzgzim5m7oU

_________________________________

Για τη δική μου Ελιά και για τους ελαιώνες των αιώνων

Σήμερα με τον καλό καιρό μαζέψαμε τις ελιές  μας. Στις χειμωνιάτικες ζέστες απολαμβάνω το μάζεμα πλάι στους ανθισμένους ναρκίσσους ('αβιόλες' στα Μυκονιάτικα, στα οποία αβιόλες λέγονται κι οι πασχαλινές βιολέτες).

 Ένα δέντρο έχουμε που βγάζει τις μικροσκοπικές ελιές που πρωτοείδα στο Αιγαίο και ως μεζέ της τσικουδιάς στην Κρήτη. Δεν τις μαζεύω πολύ προσεκτικά, πολλές χάνονται, γίνονται λίπασμα ή τροφή των πουλιών που φιλοξενούμε μόνιμα στον κήπο. Κι όμως, παρά τη φύρα των άσχετων παιδιών της πόλης που δεν έχουν μάθει στην οικονομία, οι ελιές που φτιάχνουμε κάθε χρόνο κρατούν για μάς και για αμέτρητα δώρα σε φιλικά τραπέζια.

Αέναοι ρυθμοί αυτοί της γης που επαναλαμβάνουμε κρατώντας επαφή με τους αιώνες. Και φέρνει θλίψη να τους σπάμε.

Τι έχουν πάθει οι άνθρωποι και καταστρέφουν την κληρονομιά μας; Έτυχε  μήπως να συναντήσετε κι εσείς το νέο ρεύμα γερο-Κρητικών που ξεριζώνουν ελιές για να βάλουν αλόη; Ναι, αλόη: Αυτοφυές κακτοειδές που δε θέλει κόπο και ―λένε― θα τους δίνει €40.000 το χρόνο. Δεν πάει ο νους τους όμως πως δεν τρώγεται και θα τα δίνει όχι το ίδιο μα συγκεκριμένη βιομηχανία που μόλις βρει φθηνότερα θα τους αφήσει με την αλόη τους σε γυμνές αναβαθμίδες που δε θα συγκρατούν ούτε το χώμα από τη βροχή.

     Πριν λίγα χρόνια, δεν το ξέρουν, αντίστοιχη μανία παρατηρήθηκε στη Σικελία. Δεν ήταν η βιομηχανία αλλοο-ούχων εκεί αλλά πλούσιοι του Μπέβερλυ Χιλς που αγόραζαν γέρικες ελιές για τους κήπους τους. Κι αποδεκάτισαν αρχαίους ελαιώνες που σήμερα είναι ξερά οικόπεδα.

   Το προσπαθώ πολύ να μην πέσω στη συνομωσιολογία. Βλέπω όμως να μοιράζονται καρποί δίχως σπόρο ενώ την ίδια ώρα ξεριζώνονται οι παλιές ελιές κι οι αμπελώνες και νιώθω πως κάτι στραβό συμβαίνει.

Δεν το περίμενα πως θα χρειαζόταν ποτέ μου να το εξηγώ ότι η Ελιά, 'του ήλιου η θυγατέρα' κατά τον Παλαμά, είναι η ευλογία της Μεσογείου που έσωσε τους ανθρώπους από λιμούς πολέμων και δυσβάστακτες φορολογίες τυράννων. 

Δεν πίστευα πως θα χρειαζόταν ποτέ να υπενθυμίσω πως μιά Ελιά και μιά Λεμονιά ισοδυναμούν με βάσεις επιβίωσης και πως συμβολικά ή πρακτικά όποιος ξεριζώνει ελιά ξεριζώνει τη ρίζα, δηλαδή το μέλλον του.

_________________________

εικόνες 

Aπό τον κήπο μου, σήμερα.

Νύχτωσε και δεν έχω βγάλει την Αλόη που όπως όλοι οι ελληνικοί κήποι έχει κι ο δικός μας. Τη χρησιμοποιώ πολύ για τσιμπήματα κι εγκαύματα και ―δε θα σας πω λεπτομέρειες αλλά είναι δοκιμασμένα θαυματουργή για ουλές μετά από εγχείριση. Θαυματουργή ναι, αλλά όχι και σημαντικότερη της Ελιάς ή του αμπελιού όμως. 
Κάτω: σχέδια του Πικάσο με κλαδί ελιάς και περιστέρι. Σας Ισπανός της είχε μεγάλη αδυναμία και χρησιμοποίησε πολύ το συμβολισμό με την αγαπημένη του paloma blanca.

___________




Λίγα από τα πολλά:

Υπολείμματα λαδιού ελιάς βρέθηκαν στο σπήλαιο Γερανίου (Ρέθυμνο), ηλικίας 6000 ετών.

 Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι χρησιμοποιούσαν ευρέως το λάδι ελιάς.

 Αγλαόκαρπος, χλοερά τηλεθόωσα και τανύφυλλος χαρακτηρίζεται η Ελιά από τον Όμηρο και λέγεται 'Ιερή', εκείνη που στη ρίζα της κάθισε ο Οδυσσέας με την Αθηνά.

Η ελαιοστεφής θεά φυτεύει ελιά στην Ακρόπολη και σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο πολιτισμού που μετατρέπει τον άνθρωπο από τροφοσυλλέκτη σε γεωργό με μόνιμη εγκατάσταση και ενασχόληση με την καλλιέργεια.

Στην Ακαδημία ήταν οι 12 ιερές ελιές αι μορίαι και ο ιερός ελαιώνας από τον οποίο προερχόταν το λάδι που έπαιρναν ως έπαθλο οι νικητές των Παναθηναίων. 


Με κλαδί ελιάς ήταν στεφανωμένο το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός του Φειδία.

Με τις αποικίες τους οι Αρχαίοι Έλληνες μετέδωσαν  την καλλιέργεια της ελιάς στην υπόλοιπη Μεσόγειο μέχρι την Ιβηρική. 

Τις ελιές των Αθηναίων κατέστρεψαν οι Σπαρτιάτες στον Πελοποννησιακό πόλεμο. 

"Φωτιά και  τσεκούρι" στους ελαιώνες διέταξε κι ο Ιμπραήμ για να καταπνίξει την ελληνική επανάσταση.



'Καλλιστέφανος' η ελιά των Ολυμπιονικών.

Κλαδί ελιάς ως σύμβολο ειρήνης, Λάδι και στα μυστήρια της Εκκλησίας.



«…….Σαν γαληνός αστερισμός από σπίτι ο λυχνοστάτης  και το τραπέζι με λινών ευωδιαστών εστρώθη,

επάνω του χλωρός κρασί  και απάνω του η κερήθρα


Κι η ελιά γλυκιά στα στόματα καθώς το φως στα μάτια…»
 (Άγγελος Σικελιανός)

κι ακόμα Ρίτσος, Λορέντζος Μαβίλης, Ελύτης, Πρεβελάκης, Μυριβίλης και όποιος έζησε και αγάπησε στη Μεσόγειο.
Αιωνόβιες τις λέμε αλλά μιά ελιά μπορεί να ζήσει και 1.500 χρόνια.

___________________

Δεν είμαι δώρο εορτών― είμαι για πάντα.

Σας υποσχέθηκα σε προηγούμενο post να εξηγήσω το

'Να ήταν κι άλλοι σαν εμάς!'  που ευχήθηκα.

 Εδώ θα βρείτε το γιατί και πού θα βρείτε το γατί (ή σκυλί) με το οποίο οδηγό θα με ακολουθήσετε στο δρόμο της Αρετής. 

Για καλό δικό μας αλλά και των ανυπεράσπιστων της γης.

Κοιτάξτε την εικόνα που ακολουθεί. 'Μικροσωμάκια' πεταμένα από ανθρώπους που τα αγόρασαν από Pet Shops και τα βαρέθηκαν, μαζεύτηκαν από το δρόμο κι ύστερα, όταν δεν τα διάλεξε κανείς θανατώθηκαν για να κάνουν χώρο στην επόμενη φουρνιά.

Κοιτάξτε τα. Δεν έπιαναν πολύ χώρο κι όμως τώρα που εμείς τα συζητάμε είναι ήδη νεκρά.

Νομίζοντας πως ζω στην Αμερική μια Φιλοζωική Οργάνωση μου έστειλε ένα μήνυμα που εκεί θα με χαροποιούσε μα εδώ με λυπεί. Υπολόγισαν, μου γράφουν, πως κάθε χρόνο υιοθετούνται περίπου 7 εκατομμύρια σκυλιά ή γατιά. Αν, λοιπόν, πετύχουν στις 2.7 εκ. υιοθεσίες από  τις 7 εκ. να προτιμηθούν  άσυλα, σε ένα χρόνο δε θα υπάρχει 'αδέσποτο'.

Τη λέξη 'αδέσποτα' τη βάζω σε εισαγωγικά διότι με ενοχλεί. 'Οσο και το 'κοπρίτης' ή 'μπασταρδάκι' που μου είπε πάλι πρόσφατα κάποιος με αγάπη αλλά και συγκατάβαση για το σκυλί του. ―Ενώ εμείς; Όλοι καθαρόαιμοι μέχρι τετάρτης γενεάς, του είπα.

Αδέσποτα ο Νόμος δεν αναγνωρίζει. Όσα ζώα δεν έχουν οικογένεια θεωρούνται αυτομάτως ευθύνη του Δήμου. Οι περισσότεροι Δήμοι όμως όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν (όπως οφείλουν κατά τους προϋπολογισμούς τους) τη στείρωση και στέγαση αλλά συχνότατα,  όπως ξέρουμε, οι Δήμαρχοι ρίχνουν στους  δρόμους για κυνήγι τα  πρωτοπαλίκαρά τους  με φόλες.

'Ενα καλό της Κρίσης είναι πως μειώθηκαν οι εισαγωγές από τις άθλιες 'φάρμες' αναπαραγωγής στη Ουγγαρία και το Ισραήλ.

'Εχω ξαναμιλήσει για το έγκλημα στο οποίο συμμετέχουν τα φαινομενικά αθώα Pet Shops. Λεπτομέρειες ανατριχιαστικές δεν είναι του παρόντος, μόνο παρακαλώ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΖΩΑ ΑΠΟ PET SHOPS. Αν θέλετε συγκεκριμένη ράτσα υπάρχουν κι οι εκτροφείς― όπως και πολλά εγκαταλελειμμένα μετά τις περσινές γιορτές.

Θυμηθείτε όμως:

Τα ζωντανά πλάσματα δεν είναι δώρα εορτών.

Δεν αγοράζουμε τους φίλους μας.

Η δέσμευση αγάπης και φροντίδας είναι Για Πάντα.

Οι αλλαγές στη ζωή μας δεν είναι δικαιολογία για να εγκαταλείψουμε ένα πλάσμα που εξαρτάται από εμάς. 

Σκεφθείτε πριν τα κάνετε να σας αγαπήσουν. Δεν έχουν τίποτε άλλο.

Κι εν τέλει, αν είστε τυχεροί και νιώσετε την αγάπη τους, θα δείτε ότι ούτε εμείς έχουμε άλλο καλύτερο.

____________

Τα ανωτέρω 'posters' είναι δικά μου, εορταστική προσφορά του Οίκου Kastell σε -και για- εκείνους που δεν έχουν φωνή.

Τα 'Μικροσωμάκια' από το Άλμπουμ RIP της Dessy Kalapothakou

Η φωτογραφία στη μοτοσυκλέτα που χρησιμοποίησα, όμως, είναι από διαφήμιση για παραγγελίες εξάρτυσης σκυλιού για μοτοσυκλέτα.

Η τρυφερή φωτογραφία δρόμου είναι της Marion Smit.
_____________________________________

2012 ―Ευχές της καταιγίδας

Ανησυχείτε για το '12; 

Ξαναδιαβάσατε το Νοστράδαμο; Μείνατε άυπνοι συζητώντας τη θεωρία των Μάγια περί ευθυγράμμισης πλανητών και καταστροφής του κόσμου μας;

Η Γαλοπούλα, λέει ο Τάλεμπ, όσο περνά ο καιρός και την ταΐζουμε σιγουρεύεται πως δε θα σφαχτεί στις γιορτές. Κι έτσι όσο πληθαίνουν οι μέρες και παχαίνει και πλησιάζει την ώρα που θα έχει το απαιτούμενο βάρος για να φαγωθεί, τόσο πιο πολύ βεβαιώνεται, κρίνοντας από το παρελθόν, πως αποκλείεται να της συμβεί η συμφορά.

Είμαστε άραγε γαλοπούλες;  Θεωρούμε, βλακωδώς, την  ως τώρα επιβίωσή μας επιχείρημα κάποιου σοφού σχεδίου κατά το οποίο, όπως συμβουλεύουν οι ηλίθιοι τους ανεγκέφαλους 'όλα γίνονται για κάποιο λόγο' ή 'ο θεούλης μας φυλάει';

Διότι υπάρχει βέβαια 'λόγος' που ταΐζει ο βοσκός τη γαλοπούλα ή που την προστατεύει από κάθε κακό― ώσπου να τη σφάξει. Οπότε, ακόμα κι αν  υπάρχει ο δικός μας ο Ποιμήν που το παν θωρά, πώς να είμαι σίγουρη πως ταυτίζονται οι απόψεις μας για το καλό μου;

 

Έβρεχε από το πρωί χθες μιά άγρια καταιγίδα· ο αέρας σφύριζε κι η τελευταία και πρώτη νύχτα του χρόνου  ήρθε κατάμαυρη.

Μέσα από τα λαμπερά μας τζάμια γέλια, ποτήρια, κατσαρολικά και μυρωδιές από νοστιμιές ανάκατες.

Σαμπάνια στο ψυγείο και η βασιλόπιτα ολόλευκη στο τραπέζι με ρόδια και κεριά. Έξω βροχή και το σκυλί στον καναπέ  μπανιαρισμένο κι έκπληκτο. 

Μια όαση θαλπωρής ένιωθα το σπίτι μέσα στην άγρια νύχτα. Κι αυτό, τη θαλπωρή αγάπης παρά τις αντιξοότητες ενός κόσμου ψυχρού και αφιλόξενου, εύχομαι και σ' εσάς.

Κι ακόμα, σαν ευχαριστώ σ' αυτούς που διάλεξα να αγαπώ, (δε μου αρέσει ο κομπασμός μα..)  τους το χρωστώ να ευχηθώ: 

Να ήταν κι άλλοι σαν εμάς!
(και το γιατί στο επόμενό μου post).

_____________

photo by Gargoyles Motoclub Fmi

Ζαριές της Μοίρας κι έξι νεκροί Πρωθυπουργοί

Καθώς φεύγει ο χρόνος κοιτάζω πίσω όσους έφυγαν. Ίσως να είναι ηλικιακό, αστρολογικό ή άλλο μα ο Θάνατος με τριγύριζε. ΄Οχι προσωπικά, δεν αρρώστησα, μα πέθαναν φίλοι μου και στο τηλέφωνο όλο γι' αρρώστιες σοβαρές μιλώ.

Δεν είμαι από αυτούς που χρησιμοποιούν ευφημισμούς. Δε λέω 'το κακό', 'η επάρατος' ή το άλλο που άκουσα 'το εξ από 'δω'.  Λέω καρκίνος, έμφραγμα, αναπηρία, θάνατος.

Και δε λέω 'χάθηκε'. Λέω πέ-θα-νε.  Σε όλους μας θα συμβεί. Αναπόφευκτον.

Κι ωστόσο, σαν τις ζαριές ή τα νούμερα του Λότο, που  τυχαίνει να πέφτουν όλα μαζί και μαζεμένα, κάποτε παρασυμβαίνει.

Σε ανθρώπους, σε γειτονιές ή σε χώρες. 

Ή σε υποσημειώσεις της Ιστορίας. 
Θυμάται άραγε κανείς σήμερα το 1936 ως τη χρονιά που πέθαναν έξι πρωθυπουργοί; Της Ελλάδας: 

31 Ιανουαρίου: Γεώργιος Κονδύλης, αρχηγός του Εθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος

18 Μαρτίου: Ελευθέριος Βενιζέλος

13 Απριλίου: Κωνσταντίνος Δεμερτζής

17 Μαΐου: Παναγής Τσαλδάρης, αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος

15 Σεπτεμβρίου: Αλέξανδρος Ζαΐμης

17 Νοεμβρίου: Αλέξανδρος Παπαναστασίου, αρχηγός του Αγροτικού και Εργατικού Κόμματος (Δημοκρατική Ένωσις). 

________Περίεργο; Μα επειδή είναι γιορτές, και στην καμινάδα χοροπηδούν ελεύθερα οι καλικάντζαροι, σκέφτηκα να μη σας παραμαυρίσω την καρδιά. Γι αυτό χαρείτε τις ταμπέλες που έλαβα και ας ξεχάσουμε τις πίκρες.

___________

Απέθανε ο Κονδύλης μας πάει κι ο Βενιζέλος
την πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα 'φερνε το τέλος ( x2)
Απέθανε ο Κονδύλης μας πάει κι ο Βενιζέλος

Όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν (x2)
όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν

Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω,
να κάθομαι τεμπέλικα, να τρώω και να πίνω (x2)
βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω.

Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή εγώ να διατάζω
να τους πατώ τον άργιλε και να τους μαστουριάζω (x2)
Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή εγώ να τους διατάζω.