Ένα άξιο σκυλί (και μια ατυχής προσωπική στιγμή)

Τα πολύ χαριτωμένα αυτά videos είναι εδώ για να θυμίσω σε όσους έχουν ζωηρά σκυλιά πως αυτό που τους λείπει είναι η εκπαίδευση-παιχνίδι.

Μην ξεγελιέστε, μικρό δε σημαίνει ήσυχο. Τα Jack Russell, τα 'κοκεράκια' και κάθε είδους spaniels ή ο λατρευτός μου Γκέκας δεν είναι (μόνο) του καναπέ. Είναι κυνηγόσκυλα με γρήγορο μυαλό και μάτια που μας παρακολουθούν ασταμάτητα και δεν αρκούνται στα μπαλάκια. 

Μας ακολουθούν και μας μιμούνται σαν παιδιά. Και σαν παιδιά θέλουν αγάπη και κόπο για να ακμάσουν.

Χαρείτε τον Jesse

κι εμπνευστείτε για το δικό σας τερατάκι 

και― άσχετο και συγγνώμη που θα το ξαναπώ, αλλά: Ποτέ, ποτέ αλλά ΠΟΤΕ δε χτυπάμε το σκυλί μας. H Heather που του τον δίδαξε λέει πως η σχέση τους βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό κι ο Jesse διασκεδάζει μαθαίνοντας αφού κίνητρό του είναι οι λιχουδιές όχι ο φόβος της τιμωρίας. Όποιος αγαπήθηκε από το σκυλί του ξέρει την αφοσίωση και την προθυμία που δείχνουν για να μας ευχαριστήσουν.
Την ανάρτηση την αφιερώνω στον Τρόυ μου που σήμερα τον μπέρδεψα. Ήμουν πολύ εκνευρισμένη (και μπαίνοντας από τον κήπο  άφηνε υγρά ίχνη στο φρεσκογυαλισμένο πάτωμα) και φώναξα 'βγες έξω!' κι επειδή δεν το συνηθίζω ο  Τρόυ βγήκε τρομαγμένος κι αμφέβαλλε αν επιτρέπω να ξαναμπεί  και δίσταζε στο σκαλί της πόρτας ακόμα κι όταν τον καλούσα την ώρα του φαγητού του. Δεν του έχω ξαναφωνάξει (μόνο ένα χαμηλό 'ε! ' με σήκωμα φρυδιών αρκεί όποτε διαφωνώ) και αισθάνθηκα απέραντες τύψεις. 
Να ο Jesse σε άλλες περιπέτειες, (αν έχετε χρόνο).

credits

 O  Jesse έχει δικό του 'κανάλι' στο youtube με 32 videos

Έφτασε εδώ, όπως τόσα, από το φίλο δημοσιογράφο Αντώνη Μακραντώνη 

__________________________________________

Τι κάνει ένας Αναρχικός μέσα στη λάμπα;

Θα έρθει την Κυριακή η λεπτεπίλεπτη κομψή μου φίλη και πάντα ευγενική ρώτησε στο τηλέφωνο 'Θέλεις κάτι από την Αθήνα;'

―Από την Αθήνα... τι; απάντησα σκεπτική,

―Μιά μολότωφ;

Δεν είναι ανέκδοτο, μόλις συνέβη. Αλλά δεν είναι και άσχετο. Γνωρίζετε βέβαια πως η Αθήνα έχει γίνει πανεπιστήμιο για τους απανταχού αναρχοαυτόνομους, μπαχαλάκηδες (ή όπως σας αρέσει πείτε το).

Με την ευκαιρία αυτής της σημαντικής πρωτιάς, ως Αθηναία σας προσφέρω μια σειρά από τα ανέκδοτα με Αναρχικούς και Κνίτες (έχει και με ΜΑΤ βέβαια μα, ως κυρία δεν ενθουσιάζομαι με το λεξιλόγιο). 

Από τα πολλά διάλεξα τις γνωστές παραλλαγές με λάμπα. Θυμάστε ίσως το παλιό: ―Πόσες φεμινίστριες χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα; (―20. Μία την αλλάζει και οι 19 γυρίζουν το ντοκυμαντέρ).

Ιδού οι σύγχρονες παραλλαγές

―που αν

 γεννηθήκατε το 2000, όπως έγινε μόδα τελευταία,

 ή αν

δεν έχετε περάσει από τη Νομική ή το έστω το Τσαφ, 

δηλαδή αν

τη λέξη 'ρεβιζιονιστής' την ξέρετε από το Νικόλα Άσιμο...

τότε

σε λάθος πόρτα μπήκατε (οπότε Καλό δρόμο!).

Οι υπόλοιποι

παρακαλώ αφήστε τη μολότωφ (δεξιά) στην είσοδο και καθίστε στα θρανία σας, 

διότι:

―Τι κάνει ένας αναρχικός μέσα σε μια λάμπα;

―ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

―Πόσοι αναρχοαυτόνομοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―Κανένας, γιατί δεν φταίει η λάμπα, φταίει το σύστημα.

―Πόσοι Κνίτες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―Κανένας: Η λάμπα είναι ιμπεριαλιστικός πράκτορας και πρέπει να σπαστεί.

―Πόσοι Τροτσκιστές χρειάζονται για να αλλάξει μια λάμπα;

―Ένας, γιατί από τους δύο και μετά γίνεται διάσπαση!

―Πόσοι μπάχαλοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―Κανένας: η λάμπα δε θέλει άλλαγμα, θέλει σπάσιμο!

―Ποσοι εαακίτες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―'Ενας, αρκεί να έχουν πάρει απόφαση γενικής συνέλευσης.

―Πόσοι αναρχικοί χρειάζονται για να βιδώσουν μια λάμπα; 

―Κανένας: Η λάμπα θα ανάψει μόνη της μόλις αποκτήσει ταξική συνείδηση.

― Πόσοι Τροτσκιστές χρειάζονται για να αλλάξει μια λάμπα;

―Κανένας. Οι Τροτσκιστές δεν υποκαθιστούν την εργατική τάξη.

-Πόσοι σουρεαλιστές χρειάζονται να αλλάξουν μια λάμπα;

-Μια λάμπα είναι μια λάμπα είναι μια λάμπα!

―Πόσες αναρχοφεμινίστριες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―2: Μια για να την αλλάζει και μια να μας βρίζει που λέμε σεξιστικά ανέκδοτα.

―Πόσοι Αναρχοαυτόνομοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―100, ένας να την αλλάζει και 99 για αλληλεγγύη.

―Πόσοι σταλίνες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―7: ένας για να την αλλάξει, ένας για να τον κατηγορήσει ως ρεβιζιονιστή και 5 για το εκτελεστικό απόσπασμα.

―Πόσοι ΑλφαΚαπίτες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―'Ενας, που απλώς κρατάει τη λάμπα και περιμένει τον χώρο να περιστραφεί γύρω του.

―Πόσοι ντετερμινιστές χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―Κανένας, η λάμπα αναπόφευκτα εξ αίτιας των εσωτερικών της αντιθέσεων θα οδηγηθεί στην αλλαγή του εαυτού της.

―Πόσοι Συνασπισμένοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

1). Τι αλλαγή; Η λάμπα πρέπει να σπαστεί. Αλλά πως θα γίνει; Μήπως να φωνάξουμε κανένα Αλφακαπίτη για βοήθεια..

2). Το θέμα δεν είναι να σπαστεί. Απλά χρειαζόμαστε μια άλλη, εναλλακτική αντι- λάμπα που είναι εφικτή.

3). Δεν πρέπει ούτε να τη σπάσουμε ούτε να την καταδικάσουμε, μπορούμε να διαφωνήσουμε δημόσια μαζί της

4). Σύντροφοι, η λάμπα είναι ωραιότατη και θα την πάρω για το γραφείο μου στο νέο μου υπουργείο.

―Πόσοι πριμιτιβιστές χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

―Λάμπα;;;;

________________________
credits
Τα έχω από αλλού αλλά  θα βρείτε πολλά στο Forum athens.indymedia

Ναι, χιόνι στη Μύκονο

Χθες το απόγευμα κουβέντιαζα με τη φίλη μου πίσω από μεγάλα τζάμια κοιτάζοντας τις αραιές παγωμένες σταγόνες να γίνονται χιόνι και να στέκονται για μια στιγμή πάνω στα παιδικά σκουφιά την ώρα που οι μαθητές ανέβαιναν τη σκάλα για τα αγγλικά τους. (Μαντέψατε πού ήμουν, εσείς που κάτι ξέρετε).

Κι ύστερα στην επιστροφή καθυστερούσα κι έκανα βόλτες με το αυτοκίνητο για να χαρώ το λεπτό χιονάκι που έφτιαχνε σχήματα λευκά καθώς το μετακινούσε ο άνεμος κι όταν το έφταναν οι προβολείς μου έμοιαζε να μου ανοίγει τόπο να περάσω.

Είναι μικρές οι διαδρομές μας και για να το απολαύσω θυμήθηκα όλες τις μικροδουλειές ― μιά κρέμα για τα πόδια, μιά δυνατή του ήλιου (ναι, μη χαμογελάτε ειρωνικά, προχθές ήμουν στον κήπο με καπέλο και γυαλιά και αναγκάστηκα να καλυφθώ σαν τους μελισσοκόμους για να μη γίνω σαύρα), μεταφορά  ενός dvd σε usb και, μοναδικό σημαντικό, ευχάριστο κι επείγον: να παραλάβω ένα μικρό κιβώτιο με βιβλία που είχα παραγγείλει και επιτέλους διέσχισαν τις θάλασσες). 

Όμως δε θα πω άλλα τέτοια μικροπράγματα (εξ άλλου με καλούν για φαγητό και η στοίβα των νέων βιβλίων με περιμένει) μόνο, επειδή εδώ σ΄εμάς είναι σπάνιο, χαρείτε τις εικόνες από ένα τοπίο που ίσως το γνωρίζετε χρυσό  και γαλανό, ξερό κι αλλιώτικο.
 Σπάνια ημέρα, παράταιρη και περισσή. Ο Σεφέρης το διασκέδαζε που είχε τα γενέθλιά του κάθε τέσσερα χρόνια και ο καιρός φέτος μου τον θύμισε έτσι που σήμερα βρήκε να πασπαλίσει τη γη σαν τις παλιές σπιτικιές τούρτες.

Ιδού λοιπόν σε τι ξυπνήσαμε (εγώ αργά, ως συνήθως, γι' αυτό οι φωτογραφίες είναι άλλων):

εικόνες

όλες σήμερα:

 Κάτω Μύλοι, 8π.μ. από Katerina Petraj

οι άλλες από: Stelios Rousakis, KmykonosKostas

εκτός από τα Γίδια: Μαρία Φιορεντίνου (από mykonensis όπου κι άλλες)

❄

_________________________