Χρέος παράνομο αλλά τα σπίτια των τραπεζών (με εικόνες+σχόλια)

Είναι παράνομο το χρέος της Ελλάδας τελικά συμπεραίνει ο Eric Toussaint μα η Βουλή μας ψηφίζει σα να μην άλλαξε τίποτε. Με τράπεζες κλειστές και μαγαζιά ανοιχτά το ελληνικό κράτος μοιάζει με σκλάβο που υπακούει σε ό,τι παράταιρο και παράλογο του επιβάλλεται, δίχως να νοιάζεται να καταλάβει αφού, παραζαλισμένος από τις σφαλιάρες, δεν ξέρει πια άλλο παρά πως η η γνώμη του δε μετράει.

Το άρθρο για το Χρέος που σας μεταφέρω στα ελληνικά έχει διαδικτυακή 'πηγή' το CADTM- Comité pour l'Annulation de la Dette du Tiers Monde, δηλαδή (αν δεν είστε γαλλομαθής) την Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου. Ναι Τρίτου Κόσμου, σωστά διαβάσατε και το τονίζω διότι δεν είμαστε για αυταπάτες.

Ιδίως τώρα που ενώ ακόμα και με το σωσίβιο δε σωζόμαστε πνιγήκαμε στα αστειάκια (που τριτοκοσμικά αν πω, θα προσβάλω τον Τρίτο Κόσμο που συχνά δεν έχει καιρό ή όρεξη για τέτοιες αρλούμπες) για την Τροϊκανή κυρία λες και εδώ, στο απολίτιστο βραχώδες άκρο του Δυτικού Πολιτισμού, δεν έχουμε ξαναδεί γυναίκα με χαρτοφύλακα οπότε οι άνδρες φαντασιώνονται κι ερεθίζονται όπως οι έφηβοι με τη δασκάλα του χωριού.

Δεν το 'χω να ντρέπομαι μα αν ήμουν από εκείνους που κοκκινίζουν μπροστά στη γκάφα του συνανθρώπου πιστεύω θα ντρεπόμουν πολύ με το σεξιστικό παροξυσμό που συναντά αυτή η γυναίκα, ο οποίος με θυμώνει πιο πολύ ακριβώς επειδή ξέρω ότι οφείλουμε να την πολεμίσουμε ― μα όχι έτσι, επιβεβαιώνοντας τα πιο χυδαία, τα πιο ταπεινωτικά στερεότυπα.

Αλλά από πού να πιαστεί κανείς; Ακόμα πιο μεγάλη η οργή μου είναι που νόμισαν πως θα ξεσήκωναν ζητηματάκι ρωτώντας πόσο μας κόστισε ο κύριος Toussaint, ο  Βέλγος ακαδημαϊκός, ιδρυτής του CADTM ―Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, που λέγαμε―, ο άνθρωπος που ήρθε να βοηθήσει και που, ναι, για δείτε χουβαρνταλίκια, ξοδέψαμε ένα ολόκληρο χιλιάρικο το μήνα για να τον φιλοξενήσουμε όσο αγωνιζόταν για μας.

Αλλά, για να δουν όσοι ακόμα αμφιβάλλουν, τι ποιότητας (όχι ήθους, αυτό δεν το συζητάμε πια, αλλά μυαλού) είναι οι μαριονέτες των καναλιών, η λάσπη που πήγαν να σηκώσουν ανακίνησε τη σαπίλα του δικού τους βάλτου κι απλώθηκε η δυσωδία που έφτασε μέχρι τον Άρη Χατζηστεφάνου που, αγανακτισμένος φαίνεται όσο εγώ, απόρησε «ποιοί είναι αυτοί που ασχολούνται με το θέμα» οπότε δημοσίευσε στο info-war πληροφορίες για ταξιδάκια (+μισθούς+εκτός έδρας) του πανελίστα σχολιαστή και συμβούλου του τότε Υπουργού Α. Γεωργιάδη τον οποίο συνόδευε σε ακριβά ταξιδάκια όταν δε «φύτευε» υμνητικά άρθρα γι αυτόν σe γνωστό site. 'Εκριναν βλέπετε εξ ιδίων οι πανανόητοι, αφού, με χαρακτηριστική αδιαφορία για την κρίση του κοινού, ούτε που νοιάστηκαν να ψάξουν πριν εκτοξεύσουν τη λάσπη από το βήμα  τους στο κανάλι που εσείς κι εγώ πληρώνουμε.

Έχω κι αυτό λοιπόν (με ονόματα και αριθμούς)  στη συλλογή μου σήμερα· έχω για τα "€530δις το μήνα που κερδίζει η Γερμανία από την κρίση του ευρώ"·έχω πρώτο το κυρίως άρθρο που σας είπα με τα πολύ ενδιαφέροντα του κυρίου Toussaint (ο οποίος γνωρίζει, λέει, πόσο δημοφιλής είναι αυτή η έρευνα στο λαό που τον σταματά στο δρόμο παρότι τα κανάλια σιωπούν)·  έχω και video με την Επιτροπή  για το δημόσιο χρέος― για να καταλάβουμε τι θύματα απάτης είμαστε και με τι λήσταρχους έχουμε μπλέξει―·κι έχω και, όπως συνηθίζω πια σ' αυτό το blog, όσα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα θεωρώ δηκτικά, ενημερωτικά ή διασκεδαστικά― με χιούμορ πικρό μεν αλλά, για να εξηγούμαστε, ποτέ σεξιστικό και γουρουνίσιο.

Χαρείτε τα:

Βασιλάκης Τσαντίλας ‏‪

Πάντως δεν μπορείς να πεις.

Ο Έλληνας έκανε το Xρέος του..

Είναι παράνομο το χρέος της Ελλάδας τελικά

Boran Tobelem, Eric Toussaint  

από CADTM (Comité pour l'Annulation de la Dette du Tiers Monde),

Μεταφρασμένο από Daphné Kioussis για το info-war

 Φωτογραφία: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Eric Toussaint αναλύουν ένα έγγραφο, 18 Ιουνίου 2015

Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους που αιτήθηκε η Πρόεδρος της Βουλής, τείνει να καταδείξει ότι το χρέος στηρίζεται σε παράνομες βάσεις. Γιατί αποπληρώνουν οι Έλληνες αυτά τα αθέμιτα χρέη και γιατί ο Τσίπρας φάνηκε τόσο διακριτικός σχετικά με αυτό το ζήτημα;

Αποφεύγοντας να βυθίσει την Ελλάδα σε περαιτέρω ύφεση, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τους ηγέτες της ευρωζώνης το κούρεμα ενός μέρους του χρέους. «Αποκλείεται» ήταν η απάντηση της Άνγκελα Μέρκελ. Ωστόσο, το αίτημα του φαίνεται απολύτως θεμιτό, ιδίως όταν γνωρίζουμε ότι ο λογιστικός έλεγχος του χρέους κατέληξε προσφάτως στο συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο μέρος των χρεών της Ελλάδας είναι παράνομο.

Τι είναι ο λογιστικός έλεγχος του χρέους;

Ο λογιστικός έλεγχος είναι ένας εξονυχιστικός έλεγχος του χρέους που μας επιτρέπει να μάθουμε με ακρίβεια πώς και γιατί αυτό δημιουργήθηκε : από ποιόν δανειστήκαμε, γιατί δανειστήκαμε, ποιοι ήταν οι όροι του δανεισμού, κλπ. Στόχος είναι η απομόνωση των μερών αυτών του χρέους που θεωρούνται, σύμφωνα με κριτήρια αναγνωρισμένα από το διεθνές δίκαιο, ως «παράνομα, αθέμιτα, επονείδιστα, ή μη βιώσιμα».Ένα κράτος μπορεί να επικαλεστεί αυτά τα κριτήρια ώστε να αναστείλει την αποπληρωμή του χρέους που αποκτήθηκε σε βάρος του διεθνούς δικαίου, του ευρωπαϊκού δικαίου, κάποιες φορές, και του ίδιου του εθνικού δικαίου, με νόμιμα και θεμιτά μέσα.

Η χρήση αυτού του εργαλείου είναι σπάνια. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι αυτό του Ισημερινού το 2007. Εφτά μήνες μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος, Rafael Correa, οργάνωσε τον λογιστικό έλεγχο του χρέους της χώρας. Τα συμπεράσματα ήταν οδυνηρά για τους δανειστές : βασικοί κανόνες του διεθνούς δικαίου παραβιάστηκαν κατά την εκχώρηση μεγάλου αριθμού δανείων. Έτσι η χώρα αποφάσισε πολύ απλά να μην εξυπηρετήσει τα παράνομα χρέη της. 7 δισεκατομμύρια δολάρια μπόρεσε να εξοικονομήσει το κράτος του Ισημερινού με αυτό τον τρόπο.

Η αλήθεια για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας

Τον Απρίλιο του 2015, η Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, αποφάσισε να δημιουργήσει μία επιτροπή ώστε να πραγματοποιηθεί ο λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους. Όπως υπενθύμισε σε μία συνέντευξή της στην Libération, ο κανονισμός 472, που υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013, υποχρεώνει όλα τα κράτη που υπόκεινται σε πολιτικές λιτότητας, να κάνουν λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους τους. Περιέργως, η Ελλάδα είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος που το έχει κάνει. Και όπως και στην περίπτωση του Ισημερινού, τα προκαταρκτικά συμπεράσματα, που παρουσιάστηκαν στην Βουλή στις 17 Ιουνίου, είναι συντριπτικά.

Η αναφορά καταλήγει, μεταξύ άλλων, στο συμπέρασμα ότι τα χρέη που συνήφθησαν με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) από το 2010 και μετά, πρέπει να θεωρηθούν παράνομα. Σε ότι αφορά το ΔΝΤ, η Επιτροπή απέδειξε ότι αυτό παραβίασε το ίδιο του το καταστατικό κατά την δημιουργία του χρέους. Το χρέος παραβιάζει το ελληνικό Σύνταγμα, το διεθνές δίκαιο, και τις συνθήκες που έχει υπογράψει η Αθήνα. Το ίδιο ισχύει για τις οφειλές στην ΕΚΤ : η εντολή της δεν της επιτρέπει να επιβάλει μέτρα νομοθετικού περιεχομένου.

Παρόλα αυτά, είναι ακριβώς αυτό που έκανε με την συμμετοχή της στην Τρόικα, πιέζοντας, για παράδειγμα, τις ελληνικές αρχές να απορυθμίσουν την αγορά εργασίας. Η έκθεση θεωρεί, κατά συνέπεια, αυτό το χρέος παράνομο. Τέλος, η Επιτροπή θεώρησε πως, εφόσον το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) χορήγησε δάνεια στην Ελλάδα που δεν περιορίζονται σε παροχή ρευστότητας, το άρθρο 122 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβιάστηκε, και ως εκ τούτου, το ταμείο δεν σεβάστηκε το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Γιατί οπισθοχώρησε ο Τσίπρας;

Γιατί δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας υπέρ του, το έργο αυτής της επιτροπής στις διαπραγματεύσεις με τους ηγέτες της ευρωζώνης, οι οποίες κατέληξαν, στις 13 Ιουλίου 2015, σε μία συμφωνία στην οποία, όχι μόνο δεν γίνεται λόγος για ελάφρυνση του χρέους, αλλά προβλέπονται νέα μέτρα λιτότητας; Για τον Eric Toussaint, Βέλγο ακαδημαϊκό, ιδρυτή του CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου) και επιστημονικό συντονιστή της Επιτροπής αλήθειας για το ελληνικό δημόσιο χρέος, (ο οποίος συνεργάστηκε επίσης με τον Rafael Correa για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους του Ισημερινού) :

«Το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησε τον λογιστικό έλεγχο του ελληνικού χρέους ως επιχείρημα, ίσως για να εξευμενίσει τους δανειστές με τους οποίους διαπραγματεύονταν, είναι σίγουρα ατυχές. Αυτό που μπορούμε να πούμε πάντως, είναι ότι ο λογιστικός έλεγχος του χρέους είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα. Στην Αθήνα, οι άνθρωποι με σταματούσαν τακτικά στον δρόμο για να με συγχαρούν για την δουλειά μου. Παρόλο το blackout των κυρίαρχων ΜΜΕ στην Ελλάδα, εκ των οποίων το 85% είναι ιδιωτικά, και που αναφέρονται στην Επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους μόνο για να την απαξιώσουν, ο πληθυσμός είναι ενημερωμένος, μεταξύ άλλων και μέσω του καναλιού της Βουλής, και παρέχει μαζικά την υποστήριξή του σε αυτήν την πρωτοβουλία. Η δύναμη της λαϊκής υποστήριξης στον λογιστικό έλεγχο του χρέους, ίσως, εν τέλει, να οδηγήσει την κυβέρνηση στο να τον χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα έναντι των δανειστών.»

Ένα ολοένα πιο δημοφιλές πολιτικό όπλο

Η πρακτική του λογιστικού έλεγχου του δημοσίου χρέους στις περιπτώσεις του Ισημερινού και της Ελλάδος αποτελεί εξαίρεση. Γιατί όμως είναι τόσο σπάνια;

«Οι κυβερνήσεις δεν έχουν το κουράγιο να πραγματοποιήσουν λογιστικό έλεγχο για τα χρέη τους, εφόσον αυτό θα αποτελούσε μια κατά μέτωπο επίθεση στον ιδιωτικό χρηματοοικονομικό τομέα. Συχνά, απλούστατα δεν θέλουν να κάνουν λογιστικό έλεγχο στα χρέη τους, εφόσον, όταν γίνεται ο έλεγχος φαίνεται ότι οι δανειστές μετατρέπουν απλώς τα ιδιωτικά χρέη σε δημόσια. Δεν θέλουν να αποδειχτεί η δική τους ευθύνη», εξηγεί ο Eric Toussaint.

Η πρωτοβουλία για λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους αναπτύσσεται πρώτα μέσα στην κοινωνία των πολιτών, μέσα στα κοινωνικά κινήματα της αριστεράς, ιδίως μετά το 2010, όταν η οικονομική κρίση αναζωπύρωσε τις προβληματικές σχετικά με το δημόσιο χρέος. Αν οι λογιστικοί έλεγχοι που πραγματοποιήθηκαν από δημόσιες αρχές σπανίζουν, οι λεγόμενοι “λογιστικοί έλεγχοι των πολιτών” γνωρίζουν, απεναντίας, μία αυξανόμενη δημοτικότητα. Ο Eric Toussaint δηλώνει “αισιόδοξος” σε ότι αφορά την ανάπτυξη τέτοιου είδους δράσεων, ακόμα και σε κυβερνητικό ή νομοθετικό επίπεδο:

«Το 2011, πολυάριθμα κοινωνικά κινήματα πραγματοποίησαν λογιστικό έλεγχο μεγάλου εύρους στο δημόσιο χρέος της Γαλλίας. Ήταν πρωτοφανές. Οι Αγανακτισμένοι έκαναν το ίδιο στην Ισπανία την ίδια χρονιά. Μια σειρά κινημάτων των πολιτών επέτρεψε την διάδοση αυτής της πρακτικής. Μια κάποια έκφραση αυτών των κινημάτων έφτασε και στην εξουσία. Όπως στην Ελλάδα με το ΣΥΡΙΖΑ, ή στην Ισπανία με το Podemos [στις δημοτικές εκλογές], όπου η πόλη της Μαδρίτης αποφάσισε να κάνει λογιστικό έλεγχο των χρεών της ευρύτερης περιοχής της.»

Απέχουμε ακόμα από την γενίκευση αυτής της πρακτικής, αλλά σε κάθε περίπτωση, οι λογιστικοί έλεγχοι των πολιτών και των δημόσιων αρχών που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα, έδειξαν ότι ο σεβασμός του δικαίου δεν είναι το δυνατό σημείο των δανειστών στα κράτη…

Και ιδού αντίδραση πατριωτική

€530 δις το μήνα κερδίζει η Γερμανία από την κρίση του ευρώ

Πηγή το έγκυρο γερμανικό οικονομικό σάιτ finanzen100.de ,

η μετάφραση από το Νόστιμον Ήμαρ .

Η Γερμανία κέρδισε περισσότερα χρήματα από την κρίση του ευρώ σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ . Τον Απρίλιο μόνο, υπήρξε εισροή ποσού πάνω από € 530 δισεκατομμύρια στην Γερμανία.

Η Γερμανία αισχροκερδεί από την κρίση του ευρώ. Μόνο τον Απρίλιο υπήρξε εισροη  € 532.200.000.000 απο την ζώνη του ευρώ προς την Γερμανία. Ποσό, το οποίο είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του Λουξεμβούργου,το οποίο κατέχει την δεύτερη θέσηστην έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας TARGET2.

Η έκθεση TARGET2 δείχνει τις ταμειακές ροές μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Πχ για μια μεταφορά χρήματων από την Γερμανία σε έναν φίλο μας στη Γαλλία, δεν ρέουν«πραγματικά χρήματα» από την Γερμανία προς το Παρίσι. Αντ’αυτού, η γαλλική κεντρική τράπεζα πληρώνει στον φίλο σας τα χρήματα στον λογαριασμό του. Ακολούθως, στην γερμανική κεντρική τράπεζα τηνBundesbank, δημιουργείται ένα αρνητικό ισοζύγιο, το οποίο και οι γερμανικές κεντρικές τράπεζες εξισορροπούν με την αφαίρεση χρημάτων από τον προσωπικό λογαριασμό σας στην γερμανική τράπεζα.

Με τον τρόπο αυτό, προσδιορίζεται με ακρίβεια από ποιες χώρες της ΕΕ έχουμε εκροή κεφαλαίων και σε ποια χώρα της ΕΕ έχουμε αντίστοιχη εισροή. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να εξεταστούν τα υπόλοιπα Target2 των αντίστοιχων κεντρικών τραπεζών.

Εκτός από την Γερμανία και το Λουξεμβούργο, τον Απρίλιο του 2015, μόνο η Πορτογαλία (€ 53.700.000.000), η Φινλανδία (18 δισεκατομμύρια ευρώ), η Ολλανδία (3,1 δισεκατομμύρια ευρώ) και το Βέλγιο (1.000.000.000 ευρώ)ήταν με πλεόνασμα εισροών.

Τέσσερις χώρες βρίσκονται με αρνητικό υπόλοιπο, δηλαδή οι εκροές από αυτές είναι σαφώς μεγαλύτερες των εισροών προς αυτές.

Τέσσερα κράτη μέλη βρίσκονται βάσει της παραπάνω έκθεσης με μεγάλο«έλλειμα»: Γαλλία, με € 25 δισεκατομμύρια, η Ελλάδα με 99 δισεκατομμύρια, η Ιταλία με 177 δισεκατομμύρια, η Ισπανία με 212 δισεκατομμύρια.

Σημαντικό: Τα σύνολα-υπόλοιπα του συστήματος Target2 δεν δίνουν ξεκάθαρη εικόνα για το δημόσιο χρέος των επιμέρους χωρών, δεδομένου ότι όλες οι πράξεις που περιλαμβάνονται στο σύστημα μεταφοράς κεφαλαίων Target2 περιλαμβάνουν όλες τις κινήσεις χρημάτων: από αγορές αυτοκίνητου ως και για την αγορά μετοχώναπό το ΧΑ.

Όπως φαίνεται και από το παραπάνω γράφημα, μέχρι το 2009, η διαφορά μεταξύ των δύο συνόλων κυμαινόταν στα 150 δισεκατομμύρια ευρώ, πάνω κάτω. Το σίγουρο είναι, ότι η Γερμανία από την εισαγωγή της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης το 1999, εξακολουθεί να είναι η χώρα με τις περισσότερες εισροές .

Εντούτοις, το χάσμα, διευρύνθηκε σημαντικά από το 2009: το 2012 η Γερμανία «κέρδισε» μέσασε ένα μήνα περίπου € 750 δισεκατομμύρια – ενώ αντίστοιχα την ίδια περίοδο, οι εκροές από την Ισπανία ήταν σχεδόν € 450 000 000 000 και άλλα 300 δισεκατομμύρια ευρώ από την Ελλάδα. Από τότε, το χάσμα έχει μειωθεί ελαφρώς, η ψαλίδα όμως μεταξύ εκροών από την Ελλάδα και εισροών προς την Γερμανία , εξακολουθεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερη από ό, τι κατά την τελευταία δεκαετία.

*TARGET (Διευρωπαϊκό Αυτοματοποιημένο Σύστημα Ταχείας Μεταφοράς Κεφαλαίων σε Συνεχή Χρόνο) (TARGET – Trans–EuropeanAutomatedReal–timeGrosssettlementExpressTransfersystem): το σύστημα διακανονισμού σε συνεχή χρόνο του Ευρωσυστήματος για το ευρώ. Το σύστημα πρώτης γενεάς αντικαταστάθηκε από το TARGET2 το Μάιο του 2008.

**TARGET2: η δεύτερη γενεά του συστήματος TARGET. Διακανονίζει πληρωμές σε ευρώ σε χρήμα κεντρικής τράπεζας και λειτουργεί με βάση ενιαία κοινή πλατφόρμα πληροφορικής, στην οποία υποβάλλονται για επεξεργασία όλες οι εντολές πληρωμής.

‪Παναγιώτης Τσούνης‪ (Βοστινιώτης Παναγιώτης)

Ας το γράψω κι εδώ: Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά, που δεν χρειάζονται ούτε ευρώ ούτε δραχμή, ούτε αποδραχμοποίηση ούτε αποευροποίηση, ας αρχίσουμε λοιπόν από τα λεγόμενα virements :‬

‪[..Είναι αδιανόητο σε μια Οικονομία να μην υπάρχει η δυνατότητα αντιπαραβολής και συμψηφισμού των χρεών , όλων των επιχειρήσεων δηλαδή, των θετικών και αρνητικών μεγεθών της Α επιχείρησης προς την Β, της Β προς την Γ, της Γ προς την Α κ.ο.κ..Αυτή η δυνατότητα, η συγκέντρωση δηλαδή των πληρωμών στον ίδιο τόπο γινόταν ακόμη και στον μεσαίωνα, π.χ στη Λυών, σε ειδικά ιδρύματα, τα λεγόμενα virements [μεταβιβάσεις χρεών]. Αυτό έλυνε σημαντικά το πρόβλημα της ρευστότητας, καθώς για την ίδια μάζα προϊόντων απαιτούνταν λιγότερη μάζα χρήματος. ‬

‪Ένα απλό παράδειγμα : Χρωστάει η Α επιχείρηση ,100 ευρώ στην Β , Η Β χρωστάει 100 ευρώ στην Γ, η Γ στην Δ, και κλπ κλπ , φθάνουμε τελικά στην Ω η οποία χρωστάει στην Α επίσης 100 ευρώ και κάπου εδώ ας πούμε ότι κλείνει ο κύκλος μας ‬

‪Την εικόνα αυτή της αγοράς αν την δούμε με το μάτι της τράπεζας , βλέπουμε 24 χρεωμένες επιχειρήσεις . Η τράπεζα εδώ βλέπει ευκαιρία για μπίζνες. Εδώ, σκέφτεται θα χρειαστούν 24 επί 100 ίσον 2400 ευρώ κεφάλαια. ΣΤΟΠ.Την ίδια εικόνα βλέπει όμως και η virements , και λέει της τράπεζας : Με συγχωρείς, μπορείς να περιμένεις λίγο, να κάνω μια αντιπαραβολή και ένα συμψηφισμό, των θετικών και αρνητικών .. Και διαπιστώνει ότι εδώ δεν θα χρειαστεί ρευστό ούτε ένα ευρώ η δραχμή. (Στο παραπάνω παράδειγμα φαίνεται ότι όλοι χρωστάνε από 100 ευρώ. Το ίδιο όμως θα συμβεί αν η Α χρωστάει στην Β 120 ευρώ , αλλά πιο κάτω στην αλυσίδα μας, η Β χρωστάει στην Ω ας πούμε 120 ευρώ κλπ. ) ‬

‪Θα έχουμε σε ελάχιστο χρόνο τεράστια εξοικονόμηση κεφαλαίων ή πιο σωστά μάζας ρευστού χρήματος, που είναι απαραίτητη σε μια «στεγνωμένη» Αγορά . Είναι τόσο απλό. Αρκεί ένα μικρό πρόγραμμα και ένας υπολογιστής. Αυτό πρέπει και μπορεί να γίνει σήμερα προγραμματισμένα και υπεύθυνα από το Υπ.Οικονομικών.‬

‪. Θα είναι μεγάλη προσφορά εκ μέρους του, σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε και στους πιο δύσκολους που έρχονται. Η πενία (και η ανάγκη ) τέχνας κατεργάζεται. Ευκαιρία μεγάλη να δούμε ποιοι θα είναι αυτοί που θα αντιδράσουν, ποιοι θα εναντιωθούν, σε μια τόσο ανέξοδη και απλή κίνηση, Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση της Ελλάδας στις λεγόμενες Αγορές και σε κάθε είδους εγχώριους και ξένους εκβιαστές.]‬

‪Υ.Γ. Τα κόμματα , η κυβέρνηση , το υπουργείο Οικονομικών, τα Επιμελητήρια, κλπ. τι θέση παίρνουν σ αυτήν την απλή πρόταση; Εδώ θα κριθούν οι πάντες.‬

 _____________________

Thanos Trianda

"H εκπομπή προβλήθηκε στις 22 Ιουλίου. Είναι στα Ολλανδικά αλλά δείτε την, γιατί οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Θα αναγνωρίσετε τις Σκουριές και τον παράδεισό μας που έγινε κόλαση. Το ρεπορτάζ αναδεικνύει την υποκρισία των δανειστών μας που απαιτούν από την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή, τη στιγμή που οι ίδιες οι χώρες τους διευκολύνουν τις πολυεθνικές να κάνουν ακριβώς αυτό." ttp://antigoldgr.org/blog/2015/07/24/eldorado-dutch-tv/

Eirini Giannaki ‏‪

Θες να παίξουμε μία πατρίδα στη Μονόπολη;

Daphne Chronopoulou

Αλήθεια σας λέω, στο όριο είμαι να αρχίσω να πιστεύω πως μας κυβερνούν εξωγήινοι..

Alex Kassios

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιοι είναι αυτοί που γράφουν τους νόμους; 
Τα ξημέρώματα της Τρίτης στη Βουλή κατατέθηκε νομοσχέδιο με τίτλο «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του Ν. 4334/2015.» για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος 900 ΣΕΛΙΔΩΝ. 
900 ΣΕΛΙΔΕΣ για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα σε τόσο ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Ποιος τις έγραψε;
Ποιος γνωρίζει σε τέτοιο βάθος το θέμα;
Ποιος κατέχει τη νομοπαρασκευαστική λειτουργία να αναθεωρεί διατάξεις σε αυτό το δαιδαλώδες σύστημα;
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ γιατί σίγουρα δεν είναι αυτοί οι τριακόσιοι.

‪Panagiotis Hadjistefanou από Unfollow

#‎ThisIsACoup‬ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ

Άξιος της μοίρας του όποιος δεν δει αυτό το βίντεο, όπου καταγγέλλονται πραγματικά ασύλληπτες καταστάσεις ("δημοσιογράφοι" από βοθροκάναλα μεταφράζουν με αυτόματους μεταγλωττιστές νομοσχέδια που έρχονται από Γαλλία και σπρώχνουν τα αλαμπουρνέζικα αποτελέσματα δια της βίας στα υπουργεία για υπογραφές και από εκεί να ψηφιστούν στην ΒτΕ στις 22)

TO ΚΑΦΑΟ  

Μην κρύβουμε άλλο την αλήθεια. Ο Βαρουφακης δημιούργησε όλο το χρέος. Κανένας Καραμανλής, κανένας ΓΑΠ.

Ό,τινάινερ  

παίζει οι δανειστές να σβήσουν το χρέος αν αποκεφαλίσουμε τον ‪@yanisvaroufakis στο σύνταγμα

Alexandros Charoulis ‏‪ 

Με το που έφυγε ο Σαμαράς, μειώθηκε στο 168,8% το πρώτο τρίμηνο του έτους από το 177,1% το δημόσιο χρέος... 

Γκαθ ‏‪ 

Στο 168,8% του ΑΕΠ το ελληνικό χρέος. Μειώθηκε κατά 5,5% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2014 σύμφωνα με την Eurostat

Thanos Trianda

Ένα περίεργο πράγμα ... όσες κυριακάτικες φυλλάδες διαγωνίζονται σήμερα ποια είναι η πιο αυριανή, με πρωτοσέλιδα χτυπήματα για τον αιμοβόρο λαφαζάνη και τους "δραχμοφονιάδες" ... έχουν πρωτοσέλιδη διαφήμιση της τράπεζας πειραιώς!

Μπα ... τυχαίο θα ναι

Panagiotis Hadjistefanou

Οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια σας με διαδικασίες εξπρές, μυστικούς πλειστηριασμούς και δίκες χωρίς μάρτυρες με τα μέτρα που θα ψηφιστούν στις 22. Ιδού η ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών περί του οργανωμένου ξεσπιτώματος των Ελλήνων από τις κατοχικές δυνάμεις.

Mafalda

Τι λέει; Την Τετάρτη ψηφίζουν κ για επίσπευση πλειστηριασμών; Το γλέντι συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς.

Deppy Golema

στις 22 Ιουλίου η Βουλη των Ελληνων θα ψηφίσει την κατάσχεση των σπιτιών μας. όσα ειναι με δάνειο δηλαδή. Ινα πληρωθει το ρηθέν, " ΟΤΑΝ θαρθουν οι Κομμουνιστές θα πάρουν τα σπίτια μας"....βεβαια τι σόι Κομμουνιστές ειναι ο Σταυρος, η ΝΔ ( να τους χαίρεστε) και ο ΣΥΡΙΖΑ (να τον χαίρομαι ) ειναι μια αλλη ιστορία. Ασφαλώς πάντως, θα ισχύσει, το με ΠΡΩΤΗ φορά ΑΡΙΣΤΕΡΑ, τα σπίτια μας, έχουνε γεια....

Μάλλον Ακίνδυνος ‏‪

Η πρώτη πράξη του αριστερού μνημονίου το άνοιγμα των καταστημάτων Κυριακή... στην τούρλα του Ιουλίου. Με κλειστές τράπεζες

Panagiotis Hadjistefanou

Προς τριτοκοσμικά βλαχοσούργελα που τσιρίζουν περί Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής και ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές - όχι μόνο απαγορεύεται δια νόμου να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά τις Κυριακές στην Γερμανία, αλλά ό,που να'ναι περνάει και νόμος για να κλείνουν απο τις 11 τα spaeti, δηλαδή τα ψιλικατζίδικα που έμεναν ανοιχτά μέχρι τις 1 το πρωί.

Stefanos ‏‪

 Ξεκινήσαμε με την αισιοδοξία πως θα γινει νόμιμος ο μπαφος και θα καταληξουμε να μαζευομαστε σε υπόγεια να πίνουμε κρυφά τσίπουρο

Μπεν Χουρ ‏‪Παναγίτσα μου 23% ΦΠΑ τα τορτελίνια

Φαιναρέτη Ρωμανού ‏‪

Το χρέος δε θα μας χαριστεί.Ούτε πρέπει να μας χαριστεί!H Ελλάδα δεν είναι ζήτουλας,σαν τους πολίτες της που κλαψουρίζουν για φοροαπαλλαγές!

Captain Beerheart ‏‪

Ένας τρόπος να γίνει άμεσα βιώσιμο το χρέος είναι να σταματήσουν να μας τα ζητάνε

Πόσο κοστίζει στους φορολογούμενους ένας δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ;

 του Άρη Χατζηστεφάνου, info-war

'Αφθονο γέλιο χάρισε την προηγούμενη εβδομάδα η συγκλονιστική δημοσιογραφική «αποκάλυψη» ότι ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο το γιγαντιαίο ποσό των 1150 ευρώ προκειμένου να βρεθεί για ένα μήνα στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένων εξόδων παραμονής, διατροφής, μετακινήσεων κτλ).

Πολύ σωστά απάντησε ο Τάσος Παπάς από την Εφημερίδα των Συντακτών ότι πρόκειται για «βλακώδη στοχοποίηση και αρλουμπολογία»

Σήμερα, Παρασκευή, ο ΣΚΑΙ ξαναχτύπησε στις ιστορίες περί κόστους λειτουργίας του ελληνικού κοινοβουλίου υπονοώντας ότι είναι λάθος να πραγματοποιηθεί ανοιχτή εκδήλωση με τον Μανώλη Γλέζο για τα 41 χρόνια από την πτώση της χούντας.

Κοιτάζοντας όμως κανείς το πάνελ δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί ποιοί είναι αυτοί που ασχολούνται με το θέμα.

Σε πάνω αριστερά παράθυρο κρεμόταν  ο Βασίλης Μπεσκένης (διορισμένος παλαιότερα στο υπουργείο πολιτισμού επί Παπαληγούρα, στο γραφείο Τύπου και Δημοσίων σχέσεων του υπουργείου Παιδείας επί Αβραμόπουλου και στο γραφείο τύπου του Υπουργείου Υγείας επί Γεωργιάδη και Βορίδη.

Μπαίνοντας κανείς στο διαύγεια θα διαπιστώσει ότι ο κ.Μπεσκένης πέρναγε τον καιρό του μαζί με τον Γεωργιάδη ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη με τεράστιες σπατάλες. Συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2014 τον βρίσκουμε να χρεώνει το ελληνικό δημόσιο 540 ευρώ για ένα εισιτήριο με επιστροφή στη Ρώμη (οι τιμές ξεκινούν από 150 ευρώ) 70 ευρώ την ημέρα αποζημίωση και 245 ευρώ για μια βραδιά σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων. Για δυο ημέρες δηλαδή στοίχισε 925 ευρώ πέραν της αμοιβής του.

Σε άλλη περίπτωση ταξίδεψε πάλι με τον Γεωργιάδη στις ΗΠΑ, για προσωπική υπόθεση του υπουργού, με εισιτήρια 765 ευρώ (ομολογουμένως φτηνά) και 210 ευρώ αποζημίωση. Το καλύτερο όμως ήταν το 2013 όταν μετέβη στην Κοπεγχάγη με εισιτήρια 953 ευρώ (οι τιμές ξεκινούν από 250) και τη γνωστή ημερήσια αποζημίωση.

Για ταξίδια διάρκειας περίπου μιας εβδομάδας λοιπόν ο Μπεσκένης μας στοίχισε περίπου 3.000 ευρώ για να συνοδεύει ένα υπουργό ως υπεύθυνος επικοινωνίας – πέραν φυσικά του μισθού του.

Αν αρχίσουμε να προσθέτουμε και τους παλαιότερους μισθούς στο δημόσιο άλλων δημοσιογράφων του ΣΚΑΙ που βρέθηκαν στο ίδιο πάνελ, όπως ο Πάνος Πολυζωίδης (ο οποίος «φύτευε» κείμενα υπέρ του Γεωργιάδη στο Protagon ενώ εργαζόταν παράλληλα στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας) καταλαβαίνουμε ότι τα λεφτά ήταν… πολλά.

____________________________

Αλλά τελικά είναι ή δεν είναι βιώσιμο το Χρέος;

Όπως όλα είναι θέμα οπτικής έτσι και για ένα τόσο περίπλοκο ερώτημα δε μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό Ναι ή Όχι. Διότι και οι δυό πλευρές μπορεί να θεωρηθεί ότι λένε αλήθεια. Μόνο η μια όμως έχει δίκιο:

Kostas Ladas

Βασικά συμπεράσματα για την ελληνική κρίση σε μιά σοβαρή ημερίδα για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας εδώ στο πανεπιστήμιο:

1) Μια χαρά βιώσιμο είναι το χρέος, αν παράγεις κάποια σοβαρά πρωτογενή πλεονάσματα. Η Ιαπωνία για παράδειγμα έχει 240% του GDP και θεωρείται stable. Αν δεν παράγεις σοβαρά πρωτογενή πλεονάσματα τότε ακόμα και ένα χρέος ας πούμε 60% του GDP δεν είναι βιώσιμο.

2) Τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κρίσης δεν μοιάζουν με την πρόσφατη κρίση που ξεκίνησε από τα subprimes και επεκτάθηκε στα sovereign debts. Δηλαδή από την κρίση που η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος κατάφεραν να ξεπεράσουν. Μοιάζει με την κρίση των πρώην ανατολικών χωρών όταν έπεσε η Σοβιετική 'Ενωση. Και για αυτό το λόγο θα πάρει πολλά χρόνια (ίσως και 25) για να ξεπεραστεί.

______________________________________________

The New York Times 
"Υπάρχουν τελεσίδικες αποδείξεις, για οποιονδήποτε είναι διατεθειμένος να τις ψάξει, ότι η Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά ή ούτε καν η κυρίως υπεύθυνη για την οικονομική της κρίση" από Νόστιμον ήμαρ

Άρθρο του Adam Davidson
Υπάρχουν τελεσίδικες αποδείξεις, για οποιονδήποτε είναι διατεθειμένος να τις ψάξει, ότι η Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά ή ούτε καν η κυρίως υπεύθυνη για την οικονομική της κρίση. Η απόδειξη αυτή δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστική: Είναι ένα απλό ομόλογο, με τον αναγνωριστικό κωδικό GR0133004177.Αλλά μια εξέταση αυτού του ομόλογου θα πρέπει να πάψει, μόνιμα, οποιαδήποτε συζήτηση για την κρίση στην Ελλάδα ως ένα ηθικό ατόπημα εκ μέρους των Ελλήνων.
GR0133004177 είναι η τεχνική ονομασία για ένα ομόλογο που πωλούνταν σε δημόσιο πλειστηριασμό από την Ελληνική Κυβέρνηση στις 10 του Νοέμβρη του 2009. Κάθε εργάσιμη ημέρα, κυβερνήσεις και εταιρείες διενεργούν δημοπρασίες σαν και αυτήν – με αυτόν τον τρόπο δανείζονται χρήματα. Οι δημοπρασίες ομολόγων, όμως, δεν μοιάζουν καθόλου με τις δημοπρασίες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ταινίες, με τις γρήγορες συναλλαγές και τα δυνατά σφυριά. Συμβαίνουν σιωπηλά και ηλεκτρονικά. Οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο πληκτρολογούν έναν αριθμό στο πληκτρολόγιο τους και το υποβάλουν ως την προσφορά τους: το ύψος του επιτοκίου το οποίο επιμένουν να απαιτούν ως αντάλλαγμα για το δάνειο. Ακριβώς όπως με τα ενυπόθηκα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες, όσο πιο επισφαλές είναι ένα δάνειο, τόσο υψηλότερο πρέπει να είναι το ποσοστό, αποζημιώνοντας έτσι τον πιστωτή για την πιθανότητα του να αποτύχει ο οφειλέτης να εξοφλήσει.
Θεωρούμε τις μετοχές ως παραδειγματική επένδυση, αλλά τα ομόλογα είναι η πιο σημαντική δύναμη στον κόσμο της οικονομίας, καθορίζοντας ποιες εταιρείες και οικονομίες θα ανέρχονται και ποιες θα καταρρέουν.Ένα ομόλογο είναι μια μορφή i.o.u . (σ.σ. γραμμάτιου) – όταν μια κυβέρνηση ή μια εταιρεία εκδίδει ένα ομόλογο, επί του πρακτέου δανείζεται χρήματα σύμφωνα με μια επακριβώς καθορισμένη υπόσχεση ότι θα τα εξοφλήσει μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα με σταθερό επιτόκιο.
Κάθε ομόλογο έχει τα ίδια βασικά κριτήρια: διάρκεια, απόδοση και ρίσκο.Αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα μπορούν εύκολα να συγκριθούν και να διακινηθούν. Ένα τυπικό ομόλογο μπορεί να μεταπωληθεί δεκάδες φορές στη διάρκεια της ζωής του, είτε σε έκπτωση είτε υπέρ το άρτιου της τιμής έκδοσης τους, πάντα με βάση το πώς η αγορά θεωρεί ότι έχουν αλλάξει οι προοπτικές για τον εκδότη του ομολόγου. Η τρέχουσα τιμή των παλαιών ομολόγων ενημερώνεται συνεχώς, βαθμολογώντας σε ενεστώτα χρόνο τη σχετική επικινδυνότητα εκείνων που εκδίδουν τα ομόλογα, από την κυβέρνηση του Καζακστάν και την Citibank μέχρι το τοπικό σας νοσοκομείο.
Ξεχάστε τον παγκόσμιο αγώνα κατά της τρομοκρατίας ή το Διαδικτύο και την παγκοσμιοποίηση: Όταν οι ιστορικοί θα γράψουν για την εποχή μας, για την χρονική περίοδο που διανύουμε σήμερα, κάλλιστα θα μπορούν να την αποκαλούν ως «εποχή των ομολόγων». Αυτή η εποχή άρχισε το 1944, προς το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όταν κάποιοι νηφάλιοι άνδρες με κοστούμια συγκεντρώθηκαν στο Bretton Woods του New Hampshire με σκοπό την πρόληψη μελλοντικών πολέμων. Αυτό που τελικά δημιούργησαν ήταν η βασική αρχιτεκτονική ενός νέου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, στο οποίο οι κατευθύνσεις της ροής του χρήματος θα ορίζονται από τον ορθολογικό οικονομικό λογισμό, και όχι από την στρατιωτική ή πολιτική εξουσία ή από τις απαρχαιωμένες προκαταλήψεις.
Για δεκαετίες, αυτός ήταν ένας πολύ καλύτερος κόσμος. Ομοσπονδιακά ομόλογα χρηματοδότησαν την ανάπτυξη της Αμερικανικής υποδομής αυτοκινητόδρομων και δημιούργησαν μια πραγματικά εθνική οικονομία. Τα δημοτικά ομόλογα οδήγησαν τις Νότιες πολιτείες των ΗΠΑ στο να ξεπεράσουν την αγροτική τους ύφεση. Στην Ευρώπη, ο αντίκτυπος ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Τα Ευρωπαϊκά ομόλογα επέτρεπαν στο χρήμα να ρέει ελεύθερα πέραν των συνόρων, διαπλέκοντας σε μια ενιαία οικονομία τα ανόμοια κράτη που μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους για χιλιετίες. Πιο πεζά, τα ομόλογα παρείχαν αντικειμενική αυστηρότητα στην χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων των ιδιωτικών επιχειρήσεων, βοηθώντας έτσι να διαλυθεί μια καλόβολη λέσχη, των οποίων τα μέλη ήταν κυρίως λευκοί Αγγλοσάξονες Προτεστάντες, η οποία μέχρι τότε καθόριζε ποιες επιχειρήσεις επρόκειτο να δανειστούν χρήματα.

Εκείνη την ημέρα του 2009, όταν εκδόθηκε το GR0133004177, οι επενδυτές είχαν κάθε λόγο να υποθέσουν ότι αυτό ήταν ένα δάνειο με ιδιαίτερα υψηλό ρίσκο. Η Ελληνική Κυβέρνηση ήθελε 7 δισεκατομμύρια ευρώ, ή 10.5 δις δολάρια, τα οποία δεν επρόκειτο να επιστραφούν στο ακέραιο μέχρι το 2026. Αυτοί ήταν όλοι ιδιαίτερα ειδήμονες επενδυτές, από τους οποίους περιμένει κανείς να σκεφτούν πολύ προσεκτικά τον αριθμό που θα πληκτρολογήσουν, επειδή ο αριθμός αυτός έπρεπε να αντικατοπτρίζει την πίστη τους στην ικανότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης να καταβάλει συνεχώς τα χρέη της για τα επόμενα 17 χρόνια. Σοκαρίστηκα, ανατρέχοντας για να δω το νικητήριο αριθμό: 5,3 τοις εκατό. Αυτό είναι ένα πολύ χαμηλό επιτόκιο, μόλις κάνα-δυο ποσοστιαίες μονάδες πάνω από την τιμή στην οποία η Γερμανία, η πιο φερέγγυα χώρα της Ευρώπης, δανειζόταν χρήματα. Αυτό ήταν ένα ποσοστό που εξέφραζε σχεδόν βεβαιότητα ότι η Ελλάδα ποτέ δεν θα έχανε ούτε μια προθεσμία πληρωμής.

Εικονογράφηση του Andrew Rae για το The New York Times Magazine

Εκ των υστέρων, βέβαια, γνωρίζουμε ότι οι επενδυτές δεν θα έπρεπε να έχουν δανείσει στην Ελλάδα τίποτα απολύτως, ή, αν το έκαναν, θα έπρεπε να είχαν ζητήσει επιτόκια της τάξης του 100%. Αλλά αυτή η διαπίστωση δεν είναι μια περίπτωση αναδρομικής ιδιοφυΐας. Ακόμα και εκείνη την εποχή, οι επενδυτές είχαν όλες τις πληροφορίες που χρειάζονταν για να πάρουν μια πιο έξυπνη απόφαση. Η Ελλάδα, τότε όπως και τώρα, ήταν μια μικρή, περιορισμένη, κυρίως αγροτική οικονομία, με ανομοιογενές ιστορικό όσον αφορά την τήρηση διεθνώς αναγνωρισμένων οικονομικών ελέγχων. Μόλις τρεις εβδομάδες νωρίτερα, ένας νεοεκλεγείς Έλληνας πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε επιμελώς κρυμμένα δισεκατομμύρια δολάρια σε χρέος από τον υπόλοιπο κόσμο. Στην πραγματικότητα, ο νέος ηγέτης (σ.σ. ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής) αποκάλυψε πως η Ελλάδα όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από ό, τι το μέγεθος του συνόλου της ετήσιας  οικονομίας της. Μέσα σε ένα μήνα από την πώληση των ομολόγων, κατέχοντας ουσιαστικά τις ίδιες πληροφορίες που είχαν και οι επενδυτές, ο Moody‘s και άλλοι οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Σε λιγότερο από έξι μήνες, η Ελλάδα διαπραγματεύονταν ένα πακέτο διάσωσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το προπατορικό αμάρτημα της ελληνικής κρίσης δεν συνέβη στην Αθήνα. Συνέβη στα τερματικά των ηλεκτρονικών υπολογιστών, στη Φρανκφούρτη και στο Λονδίνο και στην Σαγκάη και στη Νέα Υόρκη. Ναι, οι Έλληνες πήραν τα χρήματα. Αλλά αν σου προσφέρω 7 δις ευρώ με 5,3% τόκο, κατά πάσα πιθανότητα θα τα δεχτείς ευχαρίστως. Εγώ θα ήμουν αυτός που φαινόταν τρελός. Και αν αυτά τα χρήματα δεν μου άνηκαν – αν απλά είχα την ευθύνη της επίβλεψης τους για λογαριασμό κάποιου άλλου, όπως κάνουν οι μεγάλοι επενδυτές – θα μπορούσα ακόμη και μπω φυλακή.
Σήμερα, η παγκόσμια αγορά ομολόγων είναι διπλάσια σε μέγεθος από την χρηματιστηριακή αγορά. Και ενώ οι τιμές των ομολόγων κυμαίνονται ελάχιστα σε σχέση με αυτές των μετοχών, οι σχεδόν αδιόρατες συσπάσεις των ομολόγων μπορούν να δώσουν πολύ πιο σημαντικές πληροφορίες. Μια μικρή αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων μπορεί να χρησιμεύσει ως μια προειδοποίηση ότι οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται πλέον και τόσο πολύ μια επιχείρηση ή μια κυβέρνηση, ενώ μια μείωση των επιτοκίων μπορεί να είναι μια ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά που επετεύχθη, επιτρέποντας σε ένα ίδρυμα να αυξήσει τα μελλοντικά του κεφάλαια με χαμηλότερο μακροπρόθεσμο κόστος. Όμως, ο κόσμος των ομολόγων μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν οι επενδυτές που αγοράζουν τα ομόλογα είναι εξαιρετικά νευρικοί και ακραία επιφυλακτικοί. Τα ομόλογα, δηλαδή, είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να είναι ασφαλείς και βαρετές επενδύσεις, που αγοράζονται από εξαιρετικά συντηρητικά ιδρύματα, όπως τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι κεντρικές τράπεζες. Όταν αυτά αγοράζονται από ιδιώτες επενδυτές (ή για λογαριασμό τους), υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν το πιο σταθερό μέρος του συνολικού μίγματος. Η ίδια η φύση των χρηματιστηρίων προδιαθέτει την καταρρεύση τους περίπου κάθε δεκαετία, και όταν αυτό συμβαίνει, μπορεί να είναι επώδυνο. Αλλά η κατάρρευση του χρηματιστηρίου δεν είναι εξουθενωτική. Αν επρόκειτο να καταρρεύσει η παγκόσμια αγορά ομολόγων, αυτό θα σήμαινε και το τέλος του τρόπου ζωής μας.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2008, αργά το απόγευμα, αυτό σχεδόν συνέβη. Για μερικές δραματικές ημέρες, διακεκριμένοι οικονομολόγοι και άλλοι οικονομικοί εμπειρογνωμόνες – σοβαροί, απαθείς άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ πριν στην ζωή τους πει τίποτα το συνταρακτικό – μίλησαν κατ’ ιδίαν, αν όχι δημοσίως, για την ρεαλιστική πιθανότητα του τέλους των Ηνωμένων Πολιτειών, το τέλος της ηλεκτρικής ενέργειας,της βιομηχανίας και της δημοκρατίας. Όταν το χρήμα των ανακεφαλαιώσεων έρεε για να σώσει τις τράπεζες, αυτός ήταν απλά ο πιο γρήγορος τρόπος για να επιτευχθεί ο πραγματικός στόχος: να σωθεί δηλαδή η αγορά ομολόγων.
Και εκείνη τη στιγμή, η ουσιαστική φύση της αγοράς ομολόγων άλλαξε.Προηγουμένως, η σταθερότητα των ομολόγων ενισχύονταν από την επιφυλακτικότητα των ανθρώπων στους οποίους άνηκαν και τα διαχειρίζονταν, και το αντίστροφο. Αλλά το σχέδιο διάσωσης έσπασε αυτό τον ενάρετο κύκλο, επισημαίνοντας ότι η αγορά ομολόγων θα παραμείνει ασφαλής, ακόμη και όταν οι αγοραστές ομολόγων είναι εξωφρενικά απερίσκεπτοι, όπως είναι για παράδειγμα όταν ρίχνουν δισεκατομμύρια δολάρια σε επισφαλή ομόλογα ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου.
Το σχέδιο διάσωσης αντιπροσώπευε μια μεταφορά πλούτου από την υπόλοιπη οικονομία στην αγορά ομολόγων – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποτίθεται ότι έπρεπε να συμβαίνει.
Τώρα, εν τω μέσω της ηθικολογικής αγωνίας περί της Ελλάδας και της αδυναμίας της να πληρώσει, βλέπουμε ότι οι ομολογιούχοι προσδοκούν αυτή να διασώζεται συνεχώς, ακόμα και όταν οι ίδιοι είναι προφανώς υπαίτιοι αφού αποτυγχάνουν να διαχειριστούν τη δική τους ευθύνη. Τα διάφορα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελλάδα αφορούν ουσιαστικά σε μια μεταφορά πλούτου από τον φτωχό Ελληνικό λαό προς πλούσια Γερμανικά ιδρύματα κατοχής ομολόγων.
Τα ιδρύματα που αγόρασαν αυτά τα € 7 δις ευρώ Ελληνικού χρέους το 2009 έκαναν μια πολύ κακή εκτίμηση. Ακόμα και εκείνη την εποχή, ήταν σαφώς ένα ανόητο στοίχημα – τόσο ανόητο, που στην πραγματικότητα μπορεί να εξηγηθεί μόνο με έναν τρόπο. Πίστευαν ότι, σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων, οι Γερμανοί θα διασώσουν τους Έλληνες. Και για να είμαστε απόλυτα σαφείς: Αυτό δεν σημαίνει ότι πίστευαν ότι οι Γερμανοί θα είναι φιλεύσπλαχνοι προς τους Έλληνες. Αυτό σημαίνει ότι πίστευαν πως οι Γερμανοί θα είναι φιλεύσπλαχνοι προς εκείνους στους οποίους ανήκουν τα Ελληνικά ομόλογα, ένα σημαντικό ποσοστό των οποίων ήταν βέβαιο ότι θα είναι Γερμανοί. Δανείζονντας χρήματα στην Ελλάδα με 5,3 % επιτόκιο, δεν υπολόγιζαν την δυνατότητα της Ελλάδας να πληρώσει. Υπολόγιζαν στην διάθεση της Γερμανικής κυβέρνησης να βοηθήσει τις γερμανικές τράπεζες.

Για να είμαστε δίκαιοι, οι άνθρωποι στους οποίους ανήκει το GR0133004177 είδαν την αξία του να πέφτει σχεδόν κατά το ήμισυ το 2012, όταν η Ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε δεύτερο πακέτο διάσωσης της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αλλά σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις, αυτοί οι ομολογιούχοι θα έπρεπε να έχουν χάσει πολύ περισσότερα, ακόμη και το συνολικό ποσό της επένδυσής τους. Αντ ‘αυτού, η διάσωση επί της ουσίας μετέφερε δισεκατομμύρια ευρώ από τους Έλληνες πολίτες σε ανόητους επενδυτές ομολόγων.

Υπάρχει μια απαθής λογική στις αγορές. Αν κάνεις μια κακή επένδυση, υποτίθεται ότι πρέπει να καταβάλεις το πλήρες αντίτιμο – επειδή στην περίπτωση που δεν καταβάλλεις το αντίτιμο στο ακέραιο, θα συνεχίσεις να κάνεις κακές επενδύσεις. Ο μόνος τρόπος για να ανακτήσειη αγορά ομολόγων τον ιστορικό της ρόλο είναι να κάνει τους ομολογιούχους να αισθανθούν πραγματικό φόβο ότι μπορεί να χάσουν τα χρήματα τους αν κάνουν κακές αποφάσεις. Έχουμε ανάγκη του να ανταμείψει η αγορά τα στοιχήματα που είναι οικονομικά σοφά, αντί εκείνα που είναι πολιτικά συνειδητοποιημένα.

O Adam Davidson είναι συγγραφέας και συνεργάτης του The New York Times Magazine και ιδρυτής της εκπομπής του NPR “Planet Money”

Μετάφραση-επιμέλεια κειμένου: Συντακτική ομάδα Νόστιμον ήμαρ

Πηγή