Ο Ιρακινός στρατός σήμερα απελευθέρωσε τη Μοσούλη από τους τζιχαντιστές που συλλαμβάνονται, αυτοκτονούν με χειροβομβίδες ή πέφτουν στον Τίγρη να σωθούν.
Τι μένει πίσω;
Ερείπια, σμπαράλια και παιδιά δίxως χέρια και πόδια, σημαδεμένα ψυχικά και σωματικά από σφαίρες και θραύσματα. Και πρόσφυγες. Και νεκροί. Και ζωές κατεστραμένες.
Αυτό είναι ο πόλεμος.
Φέρνω εικόνες σημερινές, νέα, χάρτη διαδραστικό και ένα μεγάλο διαφωτιστικό άρθρο για το Κατάρ, την ανάμιξη άλλων χωρών στον εμφύλιο της Συρίας, το ΙΣΙΣ και άλλα πολλά.
Nεκρός στη Μοσούλη ο διοικητής των τζιχαντιστών της Σαουδικής Αραβίας,Αμπού Χαφσά:
Μετά την απελευθέρωση της Μοσούλης από τις ιρακινές δυνάμεις,
έρχονται στο φως της δημοσιότητας φωτογραφίες από την καταστροφή των
τζιχαντιστών.
شيرزاد عبدالرحمن
ΙΡΑΚ Αυτο έμεινε μόνο απο την Μοσούλη, τη ''μάνα των δυο Ανοιξεων''
**επισης καταστράφηκε εμβληματικό τέμενος 900 ετών στη Μοσούλη (Θλίψη και οργή προκαλεί στο Ιράκ η καταστροφή του Μεγάλου Τεμένους Αλ-Νούρι από τους τζιχαντιστές στην Μοσούλη.
Οι εξτρεμιστές του Ι.Κ ανατίναξαν τον μιναρέ 850 ετών που αποτελεί σύμβολο της πόλης.
Απο την αλλη το Ισλαμικό Κράτος κατηγορεί την αεροπορία των ΗΠΑ για την καταστροφή του τεμένους Αλ Νούρι...
**επισης καταστράφηκε εμβληματικό τέμενος 900 ετών στη Μοσούλη (Θλίψη και οργή προκαλεί στο Ιράκ η καταστροφή του Μεγάλου Τεμένους Αλ-Νούρι από τους τζιχαντιστές στην Μοσούλη.
Οι εξτρεμιστές του Ι.Κ ανατίναξαν τον μιναρέ 850 ετών που αποτελεί σύμβολο της πόλης.
Απο την αλλη το Ισλαμικό Κράτος κατηγορεί την αεροπορία των ΗΠΑ για την καταστροφή του τεμένους Αλ Νούρι...
(το μονο σιγουρο ειναι οτι
«Η αμερικάνικη επέμβαση το 2003 ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση στο Ιράκ»
Για καταστροφική απόφαση του Μπους μιλά πρώην πράκτορας της CIA
«Η αμερικάνικη επέμβαση το 2003 ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση στο Ιράκ»
Για καταστροφική απόφαση του Μπους μιλά πρώην πράκτορας της CIA
Η προέλαση των ισλαμιστών σουνιτών μαχητών στο Ιράκ έχει τις ρίζες της στην επέμβαση στη χώρα από τον αμερικανικό στρατό το 2003, κληροδότημα της οποίας ήταν η δημιουργία ενός πολύ επικίνδυνου κενού εξουσίας και μια αιματηρή διαδογματική σύγκρουση.
Για τους επικριτές του Τζορτζ Ου. Μπους και των «γερακιών» της κυβέρνησής του η κατάληψη της επαρχίας Νινευή και αρκετών πόλεων του βόρειου Ιράκ από τους αντάρτες του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της πλήρους έλλειψης διορατικότητας της Ουάσινγκτον το 2003.
«Μπορούμε να αποδώσουμε την αποτυχία στο Ιράκ στο κακό που επικρατεί στον κόσμο, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καταστροφική απόφαση να ξεκινήσει πόλεμος το 2003 είναι το σημείο από το οποίο άρχισαν» τα τωρινά δεινά της χώρας, αναφέρει ο Μπρους Ρίντερ πρώην πράκτορας της CIA και νυν ειδικός του Brookings Institution.
Ο Χουάν Κόουλ, καθηγητής Ιστορίας του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, επισημαίνει ότι το χάος στο Ιράκ μοιάζει με «κατηγορητήριο» εναντίον της κυβέρνησης Μπους, που ξεκίνησε έναν πόλεμο με τον ψευδή ισχυρισμό ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσέιν συνδέεται με την αλ Κάιντα.
Πρόκειται για μια «ειρωνεία», εκτιμά ο Κόουλ, διότι επεμβαίνοντας στο Ιράκ ο Μπους και ο αντιπρόεδρός του Ντικ Τσέινι δημιούργησαν τις ιδεώδεις συνθήκες να εγκατασταθούν μόνιμα στη χώρα η αλ Κάιντα και εξτρεμιστές σουνίτες. «Η χώρα βρέθηκε σε τέτοιο σημείο αδυναμίας που η αλ Κάιντα κατάφερε να καταλάβει και να κρατά κάποιες επαρχίες» σήμερα, εξηγεί ο Κόουλ.
Επιπλέον, η πτώση του Σαντάμ Χουσέιν επέτρεψε στο Ιράν να επεκτείνει την επιρροή του στο Ιράκ χάρη στις σχέσεις του με την κυβέρνηση της χώρας όπου υπερισχύουν οι σιίτες και η οποία με τη σειρά της αποξένωσε μεγάλο μέρος της σουνιτικής μειονότητας.
Μεταξύ των παραπόνων των σουνιτών είναι ο στιγματισμός τους και οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, οι οποίοι, όπως καταγγέλλουν, έχουν στόχο εκείνους. Πρόκειται για μια οργή την οποία εκμεταλλεύθηκε η αλ Κάιντα και οι σουνίτες εξτρεμιστές.
Όμως οι επιπτώσεις της αμερικανικής επέμβασης είναι εμφανείς και στην πλήρη καταστροφή των ιρακινών θεσμών που υπήρχαν υπό το καθεστώς Χουσέιν.
«Όταν οι Αμερικάνοι έφτασαν το 2003 κατέστρεψαν το ιρακινό κράτος, τον στρατό του, τη διοίκησή του, την αστυνομία του, όλα όσα επιτρέπουν σε μια χώρα να σταθεί όρθια», έγραψε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Ντέξτερ Φίλκινς στο περιοδικό New Yorker.
Η πιο ξεκάθαρη απόδειξη αυτού δόθηκε την προηγούμενη εβδομάδα όταν ιρακινοί στρατιώτες, με ελλιπή εξοπλισμό και εκπαίδευση, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους μπροστά στην επέλαση των τζιχαντιστών.
Ο στρατός, κλειδί του καθεστώτος Χουσέιν, διαλύθηκε το 2003 από τον Πολ Μπρέμερ, τον αμερικανό πολιτικό διοικητή του Ιράκ.
Οι Αμερικανοί, συνεχίζει ο Φίλκινς, «επί εννέα χρόνια προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα κράτος για να αντικαταστήσουν αυτό που είχαν καταστρέψει».
Και την εποχή της αποχώρησής τους, τον Δεκέμβριο του 2011, «δεν είχαν ολοκληρώσει το έργο».
Όμως ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ήθελε να επιστρέψουν τα αμερικανικά στρατεύματα στις ΗΠΑ, ενώ οι Ιρακινοί «δεν επιθυμούσαν ιδιαίτερα (τα στρατεύματα) να παραμείνουν» στο Ιράκ, υπογραμμίζει ο ίδιος.
«Αυτοί που κατασκευάσαμε καταρρέει. Ιδού η πραγματική κληρονομία του πολέμου των ΗΠΑ στο Ιράκ», καταλήγει ο Φίλκινς. Αλλά και στη διεθνή σκηνή οι επικριτές του Μπους υπενθυμίζουν τη σχέση μεταξύ της επέμβασης του 2003 και της τρέχουσας κατάστασης.
«Είχαμε προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι η περιπέτεια που ξεκίνησαν οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι θα τελείωνε άσχημα», δήλωσε την Πέμπτη ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
«Πριν 11 χρόνια ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε ανακοινώσει τη νίκη της δημοκρατίας στο Ιράκ και έκτοτε η κατάσταση έχει επιδεινωθεί εξαιρετικά», πρόσθεσε.
Techie Chan
Επειδή έχει πέσει πολύ ποπκορν στη μέση ανατολή, ας κάνουμε λίγο ταληράκια το νέο συμπούρμπουλο με το κατάρ και τα ρέστα.
Στης ανατολής τα μέρη μια φορά κι έναν καιρό, οι σαουδάραβες ήταν οι ντεφάκτο υπερασπιστές των αγίων τόπων και των μουσουλμάνων επί της γης. Το γκανιάν αυτής της δραστηριότητας ήταν η ιδέα της CIA να χρησιμοποιήσει τα σαουδαραβικά χρήματα για να προωθήσει τον αγώνα κατά των άπιστων κομουνιστών κυρίως στο αφγανιστάν. Το παιδί αυτού του γκανιάν ήταν ο μπινλάντεν και η αλ-κάιντα καθώς και τα πυρηνικά του πακιστάν.
Καθώς μετά τον δεύτερο πόλεμο του ιράκ οι αμερικάνοι κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιούν τον στρατό τους κατά βούληση, η CIA και το state department (δηλαδή το ΥΠΕΞ) αποφάσισαν να ξαναχρησιμοποιήσουν το σαουδαραβικό γκανιάν για να προωθήσουν τα σχέδια τους, χωρίς να χρειαστούν αμερικάνους στρατιώτες. Άλλωστε το σχέδιο λειτούργησε τόσο καλά στο αφγανιστάν εναντίων των σοβιετικών. Το γκανιάν αυτής της κίνησης ήταν η ISIS.
Ήδη το 2006 οι σαουδάραβες είχαν εγκαταλείψει τους παλαιστίνιους και τα είχαν βρει με τους ισραηλινούς κατά των ιρανοκινούμενων χιζμπαλάδων στο λίβανο. Όμως ο πόλεμος των “αριστερών” ισραηλινών (ήταν ο εργατικός μπάρακ που τον έκανε, όχι ο “ακροδεξιός” νετανιάχου) το 2006 πήγε λίγο στραβά με αποτέλεσμα να κάνει τους χιζμπαλάδες μάγκες.
Η πορδή του κατάρ με τη μεγάλη ουρά και οι αδελφοί μουσουλμάνοι
Εκεί λοιπόν δημιουργήθηκε ένα κενό. Το οποίο άρχισαν να καλύπτουν οι συντοπίτες των σαουδ και ομόδοξοι γουαχάμπι, καταριανοί. Οι καταριανοί καθώς είναι εξίσου χεσμένοι στο τάλαρο, αποφάσισαν ότι θέλουν να γίνουν αυτοί ο κατεξοχήν υπερασπιστής των μουσουλμάνων και προφανώς το αλτζαζίρα δεν τους έφτανε.
Γι’ αυτό και άρχισαν να χρηματοδοτούν λίγο τα αποπαίδια των σαουδαράβων, δηλαδή τα παρακλάδια των αδελφών μουσουλμάνων, δηλαδή τη χαμάς στην παλεστίνη, τον ερντογάν στην τουρκία και φυσικά τους ορίτζιναλ αδελφούς στην αίγυπτο.
Οι σαούδ δεν γουστάρουν τους αδελφούς μουσουλμάνους, διότι σε αντίθεση με την ISIS, την αλκάιντα και άλλα ακέφαλα ΣΔΙΤ με τη CIA, διαθέτουν και οργάνωση και ιδεολογία και πρόγραμμα. Η Αίγυπτος, από την οποία προέρχονται, αποτελεί τον βασικό ιδεολογικό πυρήνα του σουνιτισμού εδώ και αιώνες, κι όχι φυσικά οι μπουρτζόβλαχοι σαούδ της ερήμου.
Παρότι στη δύση και τους δύο τους βάζουμε κάτω από την ομπρέλα των ισλαμιστών, τόσο το όραμα όσο και η ιδεολογία τους διαφέρουν. Η σαούδ isis και αλ-κάιντα θέλει να φτιάξει ένα χαλιφάτο για να στεγάσει όλους τους μουσουλμάνους (φάνταζομαι με χαλίφη τους σαούδ), την ίδια στιγμή που οι αδελφοί μουσουλμάνοι έχουν ακολουθήσει μια πορεία πιο κοντά στο σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα. Με λίγα λόγια οι αδελφοί λένε ότι καθώς είμαστε πλειοψηφία και καθώς ο κόσμος αντιλαμβάνεται την κενότητα του δυτικού τρόπου ζωής και της προδοσίας των “δυτικόφερνων” στη μέση ανατολή, μπορούμε να πάρουμε την εξουσία με εκλογές και να φέρουμε μετά τον σοσιαλισμό (τον ισλαμισμό).
Το πιο πετυχημένο παράδειγμα τέτοιας μεταστροφής ήταν ο ερντογάν όπου πριν γίνει σουλτανούκος την τελευταία τριετία, εκλέγεται με τσαβικά ποσοστά για μια δεκαπενταετία. Επανάληψη της επιτυχίας είχαμε και στην αίγυπτο με την εκλογική νίκη των ορίτζιναλ αδελφών μουσουλμάνων, μόνο που εκεί οι υπόλοιπες δυνάμεις ένα χρόνο αργότερα αποφάσισαν ότι προτιμούν τον δικτάτορα σίσι κι έτσι οι αδελφοί βρέθηκαν στην απέξω.
Οι αδελφοί όπως είπα έχουν και πρόγραμμα και ιδεολογία αλλά δεν έχουν λεφτά. Κι αυτό το τελευταίο είπαν να το καλύψουν οι καταριανοί. Όπου άρχισαν να χρηματοδοτούν όλα τα παρακλάδια. Την κυβέρνηση της τρίπολης στη λιβύη, τον εμφύλιο στη συρία από την πλευρά των ισλαμιστών, κλπ. Η CIA βλέποντας μια νέα πηγή χρημάτων να πηγαίνει προς την δημιουργία failed states που είναι και η επίσημη πολιτική των ΗΠΑ στη μέση ανατολή από την δεύτερη τετραετία μπους και μετά (το λεγόμενο σχέδιο πετρέους), άρχισε να παίζει μπάλα και με τους καταριανούς χωρίς να ασχολείται ιδιαίτερα για τις ιδεολογικές διαφορές τους με τους σαουδάραβες.
Όμως αυτές υπήρχαν και άρχισαν να γίνονται εμφανείς στο μπουρδέλο που ονομάζεται συριακός εμφύλιος. Για τους κλιντονίστας αυτές οι διαφορές ήταν άσχετες στα πλαίσια που το βασικό σχέδιο παρέμενε η διάλυση των κρατών στη μέση ανατολή (που εντελώς αυτοκτονικά αποτελεί και το σχέδιο των ισραηλινών στην περιοχή).
Αλ-κάιντα εναντίων Αλ-αχράρ
Στην αρχή του συριακού εμφυλίου, οι καταριανοί ξόδεψαν παραπάνω με 3δις στους τζιχαντιστές προκειμένου να τους φέρουν από τη λιβύη, την τσετσενια και άλλες τζιχαντομάνες να τους ντύσουν να τους ταϊσουν και να τους εξοπλίσουν. Τα μεσιτικά ανέλαβε φυσικά ο αγαπημένος φίλος και συνοδοιπόρος σουλτανούκος. Οι σαούδ στην αρχή ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με το άλλο παρακλάδι της αλ-κάιντα την isis. Για τους αμερικάνους όλα πήγαιναν ρολόι. Η σαουδαραβική isis πίεζε κυρίως τον ιρανόφιλο μαλίκι στο ιρακ, ενώ η καταριανή αλ-καίντα στη συρία έπαιρνε τα ηνία του εμφυλίου από τις τοπικές πολιτοφυλακές.
Όμως οι σαούδ δεν γούσταραν καθόλου που οι καταριανοί τους ανταγωνίζονταν στο ποιος είναι ο πιο γαμάτος υπερασπιστής του ισλαμ και γρήγορα άρχισαν να τους κοντράρουν. Τόσο υποστηρίζοντας τον μη-ισλαμιστή σίσι στην αίγυπτο, όσο και άμεσα στη συρία. Εκεί δημιουργείται ένα πρόβλημα. Η συριακή αλ-κάιντα φαίνεται να δέχεται εισφορές από όλους κι αυτό δεν ευχαριστεί στο τέλος κανέναν.
Έτσι δημιουργούνται δύο παρακλάδια. Η τζαίς-αλ-ισλαμ που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τους σαούδ και η αχραρ-αλ-σαμ που χρηματοδοτείται από τους καταριανούς μέσω τουρκίας. Το μοντέλο της αχράρ-αλ-σαμ μάλιστα ήταν copy-paste από το μοντέλο της δημιουργίας των ταλιμπαν από τους πακιστάνους καραβανάδες. Η αλ-καίντα που μέχρι τότε μετονομάστηκε σε αλ-νούσρα συνεχίζει να παίζει με όλους και κυρίως με τους ντόπιους.
Οι διαμάχες μεταξύ των διαφόρων ομάδων είναι αρκετά συχνές τα τελευταία δύο χρόνια και ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι κατά πόσο αφορούν τοπικά ζητήματα ή αποτελούν εντολές εκ των άνω. Το βασικό όμως που πρέπει να δούμε είναι ότι η διαμάχη σαούδ κατάρ ενυπάρχει ήδη στον εμφύλιο της συρίας.
Ελπίζω να μην με έχετε χάσει μέχρι έδω εε (διότι θα με χάσετε παρακάτω)?
Καθώς η isis άρχισε να μετατρέπεται μετά το 2015 στον μεγάλο κακό που όλοι πολεμάνε (έστω και στα λόγια), οι σαούδ κατάλαβαν ότι ένας από τους βασικούς τους παίκτες στην περιοχή δεν είχε πολλά ψωμιά ακόμα και χρειαζόταν μια αλλαγή ονόματος, κάτι τέλοσπάντων. Όταν εισέβαλαν στην υεμένη λοιπόν, συνεργάστηκαν με την ντόπια αλ-κάιντα και φυσικά τους αδελφούς των ηνωμένων εμιράτων (παρότι είχαν διαφορετικούς στόχους). Από την εικόνα όμως έλειπαν οι καταριανοί που δεν συμμετείχαν ενεργά στον πόλεμο της υεμένης και συνέχιζαν να ασχολούνται με τη συρία.
Όμως το πρότζεκτ υεμένη άρχισε να πηγαίνει στραβά για τους σαουδ και τους εμιράτους, οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου να τρώνε το σεντούκι με τα χρήματα και ο νέος πρόεδρας τον ΗΠΑ ζήτησε (και πήρε) 500δις σε λύτρα προκειμένου να συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια.
Στην επίσκεψη τραμπ στη σαουδική αραβία λοιπόν, οι σαούδ προφανώς είπαν στον τραμπ ότι έχουν ένα πολύ καλό σχέδιο. Το οποίο ήταν να μετατρέψουν το κατάρ σε μπαχρέιν (δηλαδή σε προτεκτοράτο των σαούδ) και να μοιραστούν τα φράγκα με τους αμερικάνους. Τα 500δις που έταξαν στον τραμπ ήταν προφανώς μέρος της συμφωνίας. Οι μεγαλύτεροι από εσάς θα θυμάστε πως ένα αντίστοιχο σχέδιο είχε προτείνει και ο σαντάμ στους αμερικάνους το 1990 με το κουβέιτ και αυτοί του χτύπησαν φιλικά την πλάτη και είπαν ότι εμείς δεν ανακατευόμαστε στις μεταξύ σας διαμάχες.
Καταρ-ραμένο αεροζόλ
Κάπως έτσι λοιπόν η παγκόσμια κοινή γνώμη ξυπνάει μια μέρα και μαθαίνει πως το κατάρ χρηματοδοτεί την τρομοκρατία κάτι που οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι καθόλου δεν γουστάρουν και για να το αποδείξουν ξεκινάνε έναν πλήρη αποκλεισμό της χώρας, αντίστοιχο με τους ναυτικούς αποκλεισμούς τον βρετανών στον πειραιά τον 19ο αιώνα. Η ένταση και η σφοδρότητα της επίθεσης ήταν τόσο μεγάλη, που πολλοί πρόβλεψαν ότι το κατάρ δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραδοθεί. Το κατάρ άλλωστε δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο στρατό για να αμυνθεί.
Όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι και ο τραμπ άρχισε να τουιτάρει πόσο κακό είναι το κατάρ που ενισχύει την τρομοκρατία, τα σουπερμάρκετ άδειασαν και η κατάρ-ερλάινς αναγκαζόταν να κάνει τις πτήσεις της μέσω ιραν διότι όλοι οι άλλοι τους είχαν αποκλείσει από τον εθνικό εναέριο χώρο τους.
Παραδόξως όμως το κατάρ δεν υπέκυψε. Είναι εμφανές πια, πως τόσα χρόνια το κατάρ είχε λαδώσει το αντεράκι πολλών αναλυτών, think tank, κρατικών λειτουργών και λοιπών συμπαθών δυνάμεων και βγήκε στην αντεπίθεση.
Από τη μία έβαλε τον σουλτανούκο να περάσει νόμο στο τουρκικό κοινοβούλιο προκειμένου να στείλει τουρκικά στρατά να υπερασπιστούν το κατάρ. Από την άλλη κινητοποίησε όλες τις φίλιες δυνάμεις με αποτέλεσμα το ανύπαρκτο καταριανό ναυτικό να έχει “κοινές ασκήσεις” τόσο με τους αμερικάνους όσο και με τους γάλλους, τα θινκ τανκ να βγαίνουν και να λένε πως οι σαουδάραβες υπερβάλουν στα περι τρομοκρατίας και το πιο εντυπωσιακό. Καταριανοί επίσημοι βγαίνουν και λένε ότι ήταν λάθος τόσα χρόνια που κοντραριζόμαστε με τους ιρανούς και τέλοσπάντων κάναμε και εμείς μερικά λάθη και ζητάμε συγνώμη από τους αγαπημένους μας φίλους ιρανους που μας τροφοδοτούν και με τρόφιμα για να μη λυσσάξουμε στην πείνα 
Με λίγα λόγια το σχέδιο σαούδ/τραμπ πηγαίνει ελαφρά άπατο μέχρι στιγμής.
Ρωσία και ιραν
Το σαουδαραβικό σχέδιο κινδυνεύει να στείλει το κατάρ στην αγκαλιά της ρωσίας και του ιραν. Οι καταριανοί άρχισαν να σουλατσέρνουν στα ρωσικά και ιρανικά διπλωματικά σαλόνια ζητώντας υποστήριξη (προσφέροντας συγνώμες και χρήμα), κάτι που θορύβησε τους αμερικάνους τόσο, ώστε την προηγούμενη εβδομάδα να αποστασιοποιηθούν πλήρως από το σχέδιο των σαούδ για το regime change στο καταρ. Στην ουσία οι αμερικάνοι κινδυνεύουν να χάσουν δύο από τους σημαντικούς τους συμμάχους στη μέση ανατολή (τουρκία και κατάρ) και αντί να συμβάλουν στον αποκλεισμό και το regime change του ιραν, να συμβάλουν αντίθετα στην ενδυνάμωσή του.
Το σενάριο αυτό άλλωστε το είδαμε να συμβαίνει και μετά το 2003 στο ιρακ. Το σχέδιο των νέοκονς ήταν να δημιουρήσουν μια φιλική προς τους αμερικάνους βάση στο ιρακ μετά την απομάκρυνση του σαντάμ προκειμένου να εισβάλουν στη συρία πρώτα και δευτερευόντως στο ιραν. Αντίθετα με τα όνειρά τους, το αποτέλεσμα ήταν μια ιρανόφιλη ιρακινή κυβέρνηση.
Αντίθετα οι σαούδ δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι το σχέδιο ναυάγησε και συνεχίζουν την επίθεση τους κάτι που έχει άμεσο αντίκτυπο στη συρία.
Τα ντόμινο και οι καραμπόλες στη συρία.
(εδώ ο χάρτης για να έχετε και οπτικό βοήθημα)
Η διαμάχη καταρ και σαούδ δείχνει να έχει αλλάξει άρδην το τοπίο στον συριακό εμφύλιο. Από τη μία η τουρκοκινούμενη αχράρ-αλ-σαμ, άλλαξε τη σημαία της προκειμένου να γίνει FSA friendly με λίγα λόγια να πάρει με το μέρος της τα διάφορα μικρά και παντελώς αδύναμα κομμάτια της παλιάς συριακής αντιπολίτευσης στο idlib, εναντίων της αλ-νούρσα (δηλαδή αλ-κάιντα). Με λίγα λόγια οι τούρκοι/καταριανοί προσπαθούν να προκαταβάλουν τους αμερικάνους/σαούδ στον διαμοιρασμό της συρίας. Ειδικά στο βόριο κομμάτι της αζάζ-αλμπαμείναι πια εμφανές ότι η τουρκία συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται για έδαφός της.
Στο ιντλιμπ οι διάφορες φράξιες μάχονται συνεχώς μεταξύ τους για τον έλεγχο των περιοχών και των φυλακίων (που σημαίνει και των “τελωνειακών” φόρων), με δεκάδες νεκρούς κάθε βδομάδα, σε βαθμό που κάποιοι αποφάσισαν να κόψουν τα καλώδια του ρεύματος που τροφοδοτούν το ιντλιμπ γιατί περνούσαν από το δικό τους αρματωλίκι. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των τζιχαντιών θα εντατικοποιείται, όσο αυξάνεται η ένταση ανάμεσα στον άξονα κατάρ/σαούδ.
Οτσαλανο-μανουτσαο
Την ίδια στιγμή από το αντίπαλο στρατόπεδο, οι κούρδοι της ροχάβα και βασικός μοχλός των αμερικάνων στην περιοχή, καταστρέφουν το βασικό τους προπαγανδιστικό όπλο (ότι είναι οι φεμινιστές απόγονοι του λόρδοι βύρωνα, της ελληνικής επάναστασης και του αναρχοκομουνισμού) και αρχίζουν επίσημα να γλύφουν τους σαουδάραβες για μερικά φραγκάκια προκειμένου να στηρίξουν το νέο τους κράτος. Οι σαουδάραβες απαντάνε ευχαρίστως και εκείνα τα μάνου τσάο σχέδια του οτσαλάν περί αναρχοκοινοτήτων πηγαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Οι κούρδοι της ροχάβα φαίνεται να δένονται πια στο αμερικάνικο άρμα, κάτι που φέρνει τους ρώσους τους ασαντικούς και τους τούρκους σε μια ακόμα πρόσκαιρη συμμαχία μετά την κατάληψη της al-bab από τους τελευταίους.
Ξέρω ότι αυτό ακούγεται πολύ κουλό αλλά θα προσπαθήσω να το εξηγήσω. Οι ασαντικοί από την αρχή του εμφυλίου άφησαν τους κούρδους να υπερασπιστούν την αυτονομία τους. Με λίγα λόγια τους έδωσαν επίσημα ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και τους είπαν ότι έχουν όλες τις ευχές τους προκειμένου να αμυνθούν απέναντι στην ανίκητη μέχρι εκείνη τη στιγμή isis. Οι σύριοι κούρδοι με τη βοήθεια των αμερικάνων καταφέρνουν και σταματάνε επιτυχημένα την προέλαση της isis στο κομπάνι. Οι ασαντικοί τους δίνουν και μισό παράσημο που υπερασπίστηκαν την πατρίδα και μέχρι εκεί. Την ίδια στιγμή, οι σύριοι κούρδοι του αφριν στη δύση βοηθάνε τις αποκλεισμένες σιίτικες πόλεις nubl και zahraa στα βόρια του αλέπο να μην πεθάνουν της πείνας όπως τους ζητάνε επισταμένα τζιχάντια και λοιποί επαναστατημένοι.
Από τότε οι κούρδοι μετατρέπονται σε μια αξιόμαχη δύναμη στη συρία και αρχίζουν και καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από την isis. Με τους ασαντικούς διατηρούν καλές σχέσεις και μια βολική ουδετερότητα. Από αυτή την ουδετερότητα υπάρχουν δύο εξαιρέσεις. Μια φιλική και μία εχθρική.
Η φιλική ήταν η κατάληψη του αλέπο από τους ασαντικούς, στο οποίο κούρδοι και ασαντικοί πολεμάνε δίπλα δίπλα κατά της τουρκοκίνητης αχραρ που θέλει να τους φάει λάχανο.
Η εχθρική είναι στο μακρινή χάσακα στην β.ανατολική συρία, όπου οι ντόπιοι κούρδοι την πέφτουν συνέχεια στους χριστιανούς ασύρριους που υποστηρίζουν τον άσαντ. Εκεί ανά τακτά διαστήματα και με αφορμή διάφορους κατσικοκλέφτες, απαγωγές και άλλα τοπικά ζητήματα, οι κούρδοι τρώνε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από τους υποτιθέμενους συμμάχους τους ασαντικούς.
Όταν λοιπόν οι κούρδοι καταλαμβάνουν πέρσι το manjib με τη βοήθεια της αμερικάνικης αεροπορίας, δεν είναι μόνο οι τούρκοι που θορυβούνται ότι η ροχάβα και το αφριν θα ενοποιηθούν. Το ίδιο αγχώνονται και οι ασαντικοί που αρχίζουν και βλέπουν τους κούρδους ως πιθανούς αποσχιστές. Γι’ αυτό και η κατάληψη της al-bab από τους τούρκους ήταν επιθυμητή από τους ασαντικούς και έγινε με τη διαμεσολάβηση των ρώσων. Διότι αναγκάζει τους κούρδους να τα έχουν καλά με τους ασαντικούς, προκειμένου οι περιοχές τους να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Στο παλιότερο οτσαλανοσχέδιο, οι κούρδοι δεν ήθελαν ανεξαρτησία από τη συρία καθώς ήξεραν ότι οι τούρκοι θα τους έτρωγαν λάχανο. Αυτό που ήθελαν ήταν λίγο πολύ αυτό που έχουν ήδη. Μια ευρεία αυτονομία, τον δικό τους στρατό και την κάλυψη των ηνωμένων εθνών ότι είναι μέρος της συρίας. Ο ασαντικός στρατός είναι τόσο αδύναμος που δεν τον θεωρούσαν απειλή.
Οι ασαντικοί έδειχναν να εγκρίνουν το σχέδιο (τι είχαν άλλωστε να χάσουν), αλλά η επίσημη θέση τους παραμένει πως η συρία ανήκει στον ασαντ. Εδώ και κάποιους μήνες οι αμερικάνοι προσπαθούν να πείσουν τους κούρδους να υποστηρίξουν το δικό τους σχέδιό για ένα ανεξάρτητο κράτος που θα ξεκινά από την ντάραα στα νοτιοδυτικά της συριας, θα περνάει από το ασαντικό ντερ-ερ-ζορ και θα καταλήγει στη ροχάβα. Η κατάληψη της “πρωτεύουσας” του ισλαμικού κράτους ράκκαήταν μέρος αυτού του σχεδίου. Το κράτος αυτό θα αναλάβουν να χρηματοδοτήσουν οι σαούδ φυσικά.
Από τι φαίνεται η συριακή κουρδική ηγεσία δείχνει να υιοθετεί αυτό το πλάνο. Η πρόσφατη κατάρριψη ενός συριακού αεροπλάνου από τους αμερικάνους στο τρίστρατο μεταξύ κούρδων,ασαντικών και isis κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Αν οι κούρδοι και οι αμερικάνοι δεν αφήσουν τους ασαντικούς να βοηθήσουν το πολοιορκημένο ντερ-ερ-ζορ, τότε και οι ασαντικοί δεν θα αφήσουν τους κούρδους της ροχάβα να βοηθήσουν τα αδέρφια τους στο πολιορκημένο από τους τούρκους (και τα παρακλάδια τους) αφρίν.
Προς ένα γενικευμένο πόλεμο?
Εχθές (22/06) οι ρώσοι κατέρριψαν ένα αμερικάνικο drone στη μεσόγειο (ας κρατήσουμε μικρό καλάθι η είδηση ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί από τους αμερικάνους) ως απάντηση στην κατάρριψη του συριακού αεροσκάφους από τους αμερικάνους μερικές μέρες πιο πριν. Το drone αυτό ήταν κομβικό ως πληροφοριακό κέντρο μεταξύ των αμερικάνικων επιχειρήσεων. Μερικές βδομάδες πιο πριν οι αμερικάνοι άρχισαν να βαράν ασαντικές δυνάμεις στο νοτιο-ανατολικό τρίστρατο μεταξύ ιρακ,ιορδανίας και συρίας. Το συνοριακό φυλάκιο της αλ-τανφστη μέση της ερήμου είναι βασικό συνεδτικό κομμάτι του νέου κράτους που θέλουν να δημιουργήσουν οι αμερικάνοι. Τόσο οι ασαντικές όσο και οι ιρακινές δυνάμεις θέλουν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο, με αποτέλεσμα να περικυκλώσουν την αλ-τανφ και τα εκεί τζιχάντια που δεν δείχνουν να διαθέτουν το αξιόμαχο των κούρδων. Οι αμερικάνοι ανακοίνωσαν ότι θα φέρουν κούρδους να βοηθήσουν τα τζιχάντια της αλ-τανφ, αλλά πρακτικά αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Την ίδια περίπου στιγμή η isis ανέλαβε την ευθύνη για μια καταδρομική ενέργεια στο ιρανικό κοινοβούλιο, την ίδια στιγμή που οι σαουδάραβες ορκίστηκαν να φέρουν τον πόλεμο μέσα στο έδαφος του ιραν (σε περίπτωση που κάποιος δεν έκανε τη σύνδεση αυτόματα). Το ιραν είναι πιθανό να προσπάθησε να ανατινάξει μια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου των σαούδ ως απάντηση, αλλά δεν τα κατάφερε. Με λίγα λόγια έχουμε μια αύξηση της έντασης στην περιοχή και μια επέκταση της μεσανατολικής κρίσης στον περσικό κόλπο (καταρ, σαούδ, ιραν).
Οι σαουδάραβες δείχνουν να πιέζουν για έναν πόλεμο με το ιραν, αλλά δεν έχουν καμία στρατιωτική δυνατότητα να το κάνουν μόνοι τους και χρειάζονται τη βοήθεια των ισραηλινών και των αμερικάνων. Καθώς ο τραμπ πιέζεται στο εσωτερικό του από το βαθύ κράτος και τη FED (σας υπόσχομαι ξεχωριστό άρθρο για το θέμα την επόμενη βδομάδα), είναι πολύ πιθανό να επιλέξει σαν τον μπαμπά μπους την εύκολη λύση προκειμένου να αντιμετωπίσει την ύφεση που ενορχηστρώνει στις ΗΠΑ η FED. Για τους νεότερους ο μπαμπάς μπους, άφησε τον σαντάμ να φάει το κουβέιτ λέγοντας ότι δεν ασχολείται με ενδοαραβικές διενέξεις, και μια βδομάδα αργότερα ξεκίνησε τον πρώτο πόλεμο του κόλπου εναντίων του σαντάμ.
Η διαφορά με το 1990, είναι ότι ο τραμπ δεν θα έχει την υποστήριξη των 2/3 του ΟΗΕ στο δικό του εγχείρημα, ο αμερικάνικος στρατός είναι παντελώς αδύναμος να διεξάγει γενικευμένο πόλεμο και το ιραν ειναι 3 με 4 φορές μεγαλύτερο από ιρακ.
Η άλλη του επιλογή -να υποστηρίξει τους κούρδους της συρίας με σαουδαραβικά χρήματα- θα ρίξει στην αγκαλιά της ρωσίας/ιραν και τους τούρκους και τους καταριανούς και επιπλέον δεν είναι σίγουρο ότι θα προσφέρει κάποια νίκη στον τραμπ την ίδια στιγμή που οι ιρανοί δεν καίγονται και τόσο πολύ για το τι θα κάνουν οι κούρδοι στη ροχάβα.
Ποντάρω το άλογό μου στην συνέχιση της αύξησης της έντασης, αλλά δεν μπορώ να δω ένα πιθανό σενάριο πολέμου με το ιραν, εκτός αν οι ισραηλινοί αποφασίσουν να ρίξουν πυρηνικά. Μου φαίνεται πιο πιθανό, ο τραμπ να φάει τη σαουδική αραβία με τη δικαιολογία πως οι σαουδάραβες τον κορόιδεψαν και τελικά είναι αυτοί που υποστηρίζουν την τρομοκρατία. Αλλά όσο συνεχίζουν να εκτελούν το συμβόλαιο των 500δις δολαρίων δεν έχει και πολλούς λόγους να το κάνει. http://www.techiechan.com/?p=2887
ΑvantGarde TYΜΠΑΝΑ ΝEΑΣ ΕΠIΘΕΣΗΣ ΕΝAΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΡIΑ
·
·
Οι αλλεπάλληλες επιτυχίες του Συριακού Αραβικού Στρατού και των συμμάχων του μαζί με την ταυτόχρονη κατάρρευση των τακφίρικων αποσπασμάτων θανάτου της Αυτοκρατορίας έχουν αναγκάσει την τελευταία να τροποποιήσει την τακτική της στις προσπάθειες αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό, και να βασίζεται ολοένα και περισσότερο σε δράση του αμερικάνικου στρατού αυτοπροσώπως.
Είναι σε αυτό το πλαίσιο που ήρθαν οι πρόσφατες ‘προειδοποιήσεις’ των ΗΠΑ πως ο Άσσαντ ετοιμάζεται ‘να επιτεθεί με χημικά στο λαό του’. «Αν […] ο κύριος Άσσαντ διαπράξει κι άλλη μαζική δολοφονία με χρήση χημικών, αυτός και ο στρατός του θα πληρώσουν βαρύ τίμημα», ανέφερε ο Λευκός Οίκος στην ανακοίνωσή του.
Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χάλεϊ, τουίταρε πως «[κ]άθε περαιτέρω επίθεση με χημικά ενάντια στο λαό της Συρίας θα χρεωθεί στον Άσσαντ, αλλά και στη Ρωσία και το Ιράν που τον υποστηρίζουν καθώς σκοτώνει το λαό του». Η κυρία στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους Τακφίρηδες να στήσουν προβοκάτσια με χημικά, κλείνοντάς τους το μάτι πως οι ιμπεριαλιστές πατρόνες τους θα έρθουν να τους σώσουν.
Στην τελευταία σεζόν της τηλεοπτικής σειράς House of Cards, ο Αμερικανός πρόεδρος κηρύσσει πόλεμο ενάντια στη Συρίαχρησιμοποιώντας ως πρόσχημα μια χημική επίθεση στην προσπάθειά του να επιλύσει μια εσωτερική κρίση της κυβέρνησής του. Για το αν η έμπνευση κατέβηκε στα κεφάλια των συμβουλατόρων του Τραμπ επειδή το είδαν στην τηλεόραση μπορεί κανείς μόνο εικασίες να κάνει. [Γενικώς η περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζουν οι ηγέτες της Δύσης τη νοημοσύνη των υποτελών τους τάξεων είναι παροιμιώδης. Εκτός από τον Άσσαντ, μας λένε πως με χημικά σκοτώνει το λαό του και ο ‘δικτάτορας’ Μαδούρο, ενώ με χημικά απειλεί και ο ‘δικτάτορας’ Κιμ Γιονγκ Ουν την Ιαπωνία.]
Η Βρετανία δηλώνει πως θα στηρίξει μια ενδεχόμενη επίθεση (παρά το γεγονός πως στρατιωτικοί της αναφέρουν πως ‘δεν έχουν ιδέα’ για αυτά που αναφέρουν οι Αμερικάνοι σύμμαχοί τους), ενώ το σιωνιστικό κράτος βομβαρδίζει επανειλημμένα τις τελευταίες μέρες θέσεις του συριακού στρατού, με τον Λίμπερμαν να δηλώνει πως «[δ]ε θα δεχτούμε να μετατραπεί η Συρία σε μια ακόμα βάση και μέτωπο ενάντια στο Ισραήλ».
Υπάρχουν λοιπόν σημαντικές ενδείξεις πως το ιμπεριαλιστικό ΄μας’ μπλοκ ετοιμάζεται να χτυπήσει μια χώρα χρησιμοποιώντας ψεύτικα προσχήματα. Στην επίθεση θα συμμετάσχει η χώρα ‘μας’ μέσω [μεταξύ άλλων] της βάσης της Σούδας, από όπου κατά πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσουν τα πολεμικά πλοία.
Ανεξαρτήτως από το τι μπορεί να έχει στο μυαλό του ότι συνέβη ή συμβαίνει στη Συρία, ανεξαρτήτως από την άποψη που έχει για τη συριακή κυβέρνηση και ανεξαρτήτως από τις εκτιμήσεις που έχει για την πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, ένας επαναστάτης που του έλαχε να γεννηθεί στην Ελλάδα αποκτά πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα στο άκουσμα των παραπάνω. Το πρώτο καθήκον είναι να πριονίσει την εμπιστοσύνη που νιώθει το εγχώριο προλεταριάτο προς την αστική του τάξη, ξεσκεπάζοντας τα προσχήματα που αυτή χρησιμοποιεί ως αυτό που είναι: καταγέλαστα ψέματα που υποτιμούν την ανθρώπινη νοημοσύνη. Το δεύτερο καθήκον είναι να κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει την επίθεση και ειδικά τη συμβολή της χώρας ‘του’ σε αυτήν.
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για να ξεφύγει ο οποιοσδήποτε επίδοξος επαναστάτης από τα καθήκοντα αυτά. Όποιος το κάνει κερδίζει την περιφρόνηση. Η πιο βαθιά περιφρόνηση αξίζει στις – βασιλικότερες του βασιλιά – αριστερές ντουντούκες του ΝΑΤΟ, που ζεσταίνουν ήδη τα δάχτυλά τους για να καταγγείλουν τα νέα χημικά εγκλήματα του δικτάτορα. Αν το κάνουν αφιλοκερδώς, ας μάθουν ότι έχουν πιαστεί κορόιδα.
Ένα πολύ καλό εργαλείο είναι η συγκέντρωση στην οποία καλεί η Επιτροπή Αλληλεγγύης στη Συρία την Πέμπτη 29 Ιούνη, στις 19:00 στο υπουργείο Εξωτερικών (Βασιλίσσης Σοφίας 1), με αιτήματα το σταμάτημα της χρήσης της βάσης της Σούδας σαν αφετηρία των δολοφονικών αεροπορικών επιθέσεων, τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία, την εκδίωξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από τη Μέση Ανατολή και την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Συρίας-Ελλάδας με το άνοιγμα της συριακής πρεσβείας στην Αθήνα. Οι πρόσφατες εξελίξεις καθιστούν ακόμα πιο έγκαιρη και κρίσιμη την πρωτοβουλία αυτή, που πρέπει να αγκαλιαστεί και να μαζικοποιηθεί.
Όσο και να λυσσάνε οι νατοϊκοί αφεντάδες, τα ουαχαμπίτικά τους μαντρόσκυλα και οι αριστεροί τους παπαγάλοι, η Συρία δε θα γονατίσει. Θα μείνει όρθια και θα μαζέψει τα κομμάτια της. Και ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει την εξέλιξη αυτή ως ένα σημαντικό κόμβο στη διαδικασία της κατάρρευσης του μεγαλύτερου αντεπαναστατικού οργανισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, της σύγχρονης Ιεράς Συμμαχίας που ακούει στο όνομα ΝΑΤΟ..... ............https://avantgarde2009.wordpress.com/2017/06/28/tympana_neas_epithesis_enantia_sth_syria_oloi_sth_sygkentrwsh_pempth/
14/11/2015
Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτούσε τον ISIS στη
Συρία 30/08/2014
Τις ημερομηνίες αλλάζεις μόνο.
Το link στα σχόλια.
EDIT: 14/11/2015: Προσοχή! Αυτό
το άρθρο γράφτηκε τον Αύγουστο του 2014! Σήμερα, λίγες ώρες μετά την αποτρόπαια
επίθεση στη Γαλλία θυμίζουμε πως αναφέρεται σε ένα μικρό μόνο και …επίσημο
τρόπο χρηματοδότησης της Συριακής αντιπολίτευσης δηλαδή των τζιχαντιστών από
την ΕΕ!
Αν υπάρχει ένα πράγμα που ποτέ
δεν αμφισβητείται, αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αν υπάρχει ένα άλλο πράγμα
που επίσης δεν αμφισβητείται ποτέ εντός της ΕΕ, αυτό είναι η εξωτερική πολιτική
της. Η ΕΕ είναι δύναμη ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας – το ξέρετε ήδη φαντάζομαι,
θα το έχετε ακούσει εδώ κι εκεί, από δεξιούς κι αριστερούς, μνημονιακούς και
άλλους. Κι αν η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει μ’ αυτό, τόσο το χειρότερο γι’
αυτήν – για την πραγματικότητα.
Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της
ιστορίας του ISIS – της ισλαμιστικής οργάνωσης που σπέρνει τον τρόμο σε Ιράκ
και Συρία – είναι η υποστήριξη που έλαβε από την ΕΕ. Για την ακρίβεια: η ΕΕ
χρηματοδότησε τον ISIS. Πώς; Μέσω της άρσης του εμπάργκο στις εισαγωγές
πετρελαίου από τη Συρία.
Τον Απρίλιο του 2013, οι
υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ απέσυραν όλες τις κυρώσεις που μπλόκαραν την
εισαγωγή συριακού πετρελαίου. Έτσι μπόρεσαν οι ομάδες που βρίσκονταν στο
βορειο-ανατολικό τμήμα της Συρίας – ανάμεσά τους και ο ISIS – να ενισχυθούν
οικονομικά από τις πετρελαιοπηγές που έλεγχαν. Και δεν μιλάμε για κάποιο
«λάθος», μια «αβλεψία» των Ευρωπαίων κλπ. Μιλάμε για μια απόφαση που ελήφθη με
ρητό στόχο τη διευκόλυνση της ροής πετρελαίου από τις οργανώσεις της συριανής
αντιπολίτευσης προς στο εξωτερικό. Και είναι αυτή ακριβώς η απόφαση που συνέβαλε
στη σταθεροποίηση της οικονομικής βάσης του ISIS εντός της Συρίας, και στην
επέκτασή της οργάνωσης στο βόρειο Ιράκ.
«Είναι σημαντικό για μας να
στείλουμε ένα σινιάλο ότι είμαστε ανοιχτοί να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο»
δήλωνε στις 22 Απριλίου του 2013 ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας Ουίλιαμ
Χέιγκ. «Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τη συριανή
αντιπολίτευση».[i]
Αντίστοιχα, ο Γερμανός υπουργός
εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλλε, αποσαφήνιζε την ίδια μέρα: «Επιθυμούμε να
υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση,
και γι’ αυτό θα άρουμε τις κυρώσεις που εμποδίζουν το έργο των μετριοπαθών
δυνάμεων της αντιπολίτευσης».[ii] Στην πορεία, αυτοί που βοηθήθηκαν ήταν οι
τζιχαντιστές. Το πόσο μετριοπαθείς είναι αυτοί, βεβαίως, το βλέπουμε
καθημερινά, με τελευταία πράξη …μετριοπάθειας την εκτέλεση εκατοντάδων
αιχμαλώτων πολέμου, ύστερα από την κατάληψη της αεροπορικής βάσης Τάμπκα.
Η άρση του εμπάργκο πέρασε το
μήνυμα στις οργανώσεις της αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς
μεταξύ τους, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων. «Η απόφαση
της ΕΕ θα μπορούσε να εντείνει τη βία στη Συρία, ξεκινώντας έναν αιμοσταγή
ανταγωνισμό για τον έλεγχο ενός πόρου που φθίνει ύστερα από δύο χρόνια ενός σκληρού
εμφυλίου πολέμου», προέβλεπε σε ανύποπτο χρόνο το TIME.[iii] Και καθώς νικητής
σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό βγήκε ο ISIS, μπορούμε να εξάγουμε το ασφαλές
συμπέρασμα ότι, de facto, η ΕΕ κατέληξε να ενισχύει οικονομικά τις στρατιωτικές
του προσπάθειες. Παράλληλα, με την πολιτική της η ΕΕ ενθάρρυνε την πλήρη
λεηλασία των κρατικών πόρων και εγκαταστάσεων από δυνάμεις τις οποίες η ΕΕ
υποτίθεται ότι αντιμάχεται. «Είναι γεγονός ότι πολλές από τις πετρελαιοπηγές
που βρίσκονται στα χέρια των ανταρτών είναι υπό τον έλεγχο της Jabhat al-Nusra,
που έχει δηλώσει πίστη στην al-Qaeda».[iv]
oil_refinery_in_homs-2010
Όταν λοιπόν από δω κι εμπρός
δείτε τους υπουργούς εξωτερικών των κρατών-μελών της ΕΕ να συσκέπτονται και
τους αρχηγούς τους να ανησυχούν για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, θυμηθείτε:
η Ευρώπη βούτηξε – ξανά – τα χέρια της στο αίμα, με στόχο αυτήν τη φορά να
ξεφορτωθεί το καθεστώς Άσαντ. «Η απόφαση της ΕΕ να άρει τις κυρώσεις στο
πετρέλαιο της Συρίας για να βοηθήσει την αντιπολίτευση, επιτάχυνε τη μάχη για
τον έλεγχο πηγών και αγωγών στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες και
συνέβαλε στη σταθεροποίηση της εξουσίας των τζιχαντιστικών ομάδων επί των
κρίσιμων πόρων της χώρας».[v] Δεν το λέει κάποιος κακός κομμουνιστής αυτό, το
λέει ο Guardian.
Έτσι έχουν τα πράγματα με την
ΕΕ, που εξάγει σταθερότητα και ασφάλεια – αλλά κάποιες φορές εξάγει και χρήμα
στα παρακλάδια της al-Qaeda. Και καμιά προσπάθεια αντιστροφής αυτής της
καταστροφικής πολιτικής, κατόπιν εορτής, δεν μπορεί να καλύψει τις εγκληματικές
αποφάσεις που ελήφθησαν μέχρι σήμερα και συνέβαλλαν – μαζί με μια σειρά άλλων
παραγόντων – στην ασύλληπτη αποσταθεροποίηση και το αιματοκύλισμα της περιοχής.
[i] Juergen Baetz, ‘EU Lifts
Syria Oil Embargo to Bolster Rebels’, Associated Press, 22 Απριλίου 2013.
[ii] Στο ίδιο.
[iii] Vivienne Walt, ‘Syria’s
Opposition Hopes to Win the War by Selling Oil’, Time, 1 Μαΐου 2013.
[iv] Ibid.
[v] Julian Borger
and Mona Mahmood, ‘EU decision to lift Syrian oil sanctions boosts jihadist
groups’, The Guardian, 19 Μαΐου 2013.
Φωτογραφίες και από
http://www.boredpanda.com/armed-forces-refugees-photos-kainoa-little-islamic-state/
Χάρτης (κλικ για εξηγήσεις):
