Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ο Γερμανός φοιτητής, τα ΜΑΤ και (πάλι) η Διεθνής Αμνηστία


Έχω ξαναγράψει για τα μεγάλα πρόστιμα που πληρώνουμε (εμείς οι πολίτες) για τις βαρβαρότητες που διαπράττουν αστυνομικοί και λιμενικοί κατά των μεταναστών και προσφύγων.


Το ζήτημα βεβαίως δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και ηθικό. Στις διαφημίσεις του ΕΟΤ τα σλόγκαν τύπου 'Ζήσε το όνειρό σου στην Ελλάδα' αγγίζουν τη γελοιότητα και, εμένα τουλάχιστον, αν και δε με ξαφνιάζουν, με γεμίζουν ντροπή.

Θέμα χρόνου ήταν θύμα της αστυνομικής βίας να μην είναι μόνο κάποιος αδύναμος πρόσφυγας, κάποιος 'μαυρούκος' όπως λένε συμπονετικά οι τάχα συμπαθούντες αλλά ένας αληθινός Ευρωπαίος της ανώτερης φυλής. Θέμα χρόνου ήταν και το πλήρωμα ήρθε.
Ιδού το νέο, για το οποίο (ξανά) διαμαρτύρεται για το αστυνομικό μας κράτος η Διεθνής Αμνηστία.




O Νιλς, o γερμανός φοιtήτης που ξυλοφόρτωσαν τα ΜΑΤ,
Ο ίδιος και άλλα θύματα της αστυνομικής βαρβαρότητας έδωσαν τις μαρτυρίες τους στην Amnesty International . η οποία έβγαλε δήλωση όπου ζητάει η αστυνομία να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς της.


«Δεν είχα όπλα, το πρόσωπό μου ήταν ακάλυπτο, βρισκόμουν μόνος μου σε μια γωνία σηκώνοντας τα χέρια ψηλά για να δείξω ότι είμαι άοπλος. Απλά με χτύπησαν με τα γκλομπ. Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα. Όταν βρέθηκα στο έδαφος φωνάζοντας άρχισαν να με χτυπάνε περισσότεροι αστυνομικοί. Κρύβομαι τώρα σε σπίτι ορισμένων καλών Ελλήνων.
Τι χώρα είναι αυτή στην οποία πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία;»
έγραψε ο νεαρός Γερμανός φοιτητής που ξυλοφόρτωσαν τα ΜΑΤ, στο Facebook.

DOCUMENT - GREECE: UNLAWFUL POLICE VIOLENCE DURING PROTESTS MUST END AND PERPETRATORS HELD ACCOUNTABLE
AMNESTY INTERNATIONAL
PUBLIC STATEMENT
21 November 2014
AI Index: EUR 25/009/2014
Greece: Unlawful police violence during protests must end and perpetrators held accountable
Amnesty International is deeply concerned over reports of excessive use of force and misuse of less-lethal weapons against protesters, ill-treatment of bystanders and attacks against photojournalists and journalists by riot police during and after demonstrations in Athens on 13 and 17 November 2014.
Amnesty International spoke to seven protesters, one photojournalist, one journalist and one bystander that found themselves at the receiving end of police violence during the latest demonstrations and reviewed audiovisual material and press articles to establish any human rights violations committed. The numerous allegations of excessive use of force received confirm that little action has been taken by Greek authorities to address the culture of abuse and impunity in the Greek police.
The organization is particularly concerned by continued attacks against journalists and photojournalists covering protests, which apart from the impact on their rights to physical integrity and to be free from ill-treatment, further have a detrimental effect upon freedom of expression.
Amnesty International urges the Greek authorities to put an end to excessive use of force by riot police and ensure perpetrators are held accountable.
Allegations of abuses during the policing of the commemorative demonstration for the anniversary of the 1973 student uprising
During the commemorative protest of 17 November in Athens for the 41st anniversary of the Polytechnic students’ uprising against the Military Junta in 1973, riot police reportedly used excessive force against a group of peaceful protesters on Vassilisis Sofias Avenue in central Athens and sprayed them with chemical irritants from a close range.
A video widely shown in the media documents, amongst other things, a riot police officer, without provocation, pushing a protester who subsequently challenges him verbally; another police officer hitting a peaceful protester with his shield, who apparently tried to intervene; and other riot police officers spraying the protesters with chemical irritants from a very close range.
A., a 17 year-old female pupil who has asthma, told Amnesty International that she was walking with a friend during the demonstration, which was peaceful. She then heard a bang in front of them and riot police sprayed her and other protesters, who were standing on a pavement, twice on the face with chemical irritants. A. told Amnesty International: “I told the police that I was feeling unwell and that I was an asthma sufferer. They looked at me and laughed….We felt like burning….Another protester saved my life by dragging me from there and getting me to a fast food shop behind Hilton hotel…” A. was transferred by her father, who was also at the demonstration, to a nearby hospital where she received medical treatment for her breathing difficulties.
Later that evening, police including many officers of the DELTA unit on their motorbikes reportedly chased protesters in the Exarheia district of central Athens. During the clashes that ensued, testimonies gathered by Amnesty International and news reports speak of excessive use of force against protesters and bystanders, misuse of less lethal weapons including chemical irritants and stunt grenades, attacks against journalists and destruction of private property.
N, an Erasmus student from Germany described to Amnesty International how he was beaten randomly by riot police in the Exarheia district where he had gone with some other students to buy food.
N. said: “…
It was peaceful but in a few minutes the place was full [of demonstrators and police]... We wanted to go home but the streets we normally take were blocked by police and we were scared of them because some weeks ago we had seen them beating up a man they had arrested… We looked for other streets but they were also blocked and suddenly we heard noises, there were bangs and light. We ran down another street until we noticed that it was also blocked by the police. I lost my friends and stood in a corner, hoping the police would not see me. I saw some policemen look at me and I raised my hands to show that I had no weapons... Then, between five and six officers came towards me and started beating me with their batons…I was lying on the ground, and they kept hitting me, and I was screaming from pain. Then they left me, I was lying in an embryonic position and then some other policemen came to me just to beat me up again…I had no weapons, I was no threat to anyone, I was unmasked, I did not say or provoke them in any way…The thing that makes me so angry is that they tried to hit my face all the time.. They could have easily ruined my eyesight…” N. said that after his beating a man came to his assistance and later on he was transferred by ambulance to Evangelismos hospital. N. was mainly injured in the area between and around the eyes and his nose. Five days after the attack, N. told Amnesty International that he still has a strong headache.
In addition, a video widely publicized in the Greek media shows riot police hitting with their batons a man working in a kiosk at Exarheia square after he protested that police officers had taken away some bottled waters from the kiosk without paying.
Antonis Diniakos, a journalist from VICE told Amnesty International that DELTA police officers attacked him in the district of Exarheia, while he was recording with his mobile phone an incident of police intimidating some people in the area. The journalist was accompanied by Thanasis Troboukis, VICE’S editor in chief and Lefteris Bidelas, a colleague from Ethnos newspaper, and had gone to the area to cover clashes between police and protesters. Antonis Diniakos described that he was recording the intimidation incident with his mobile phone, when a DELTA police officer hit his leg with the front wheel of his motorbike, seemingly in order to intimidate him. The journalist said that as a result of the pain he felt he pushed with his leg the front wheel of the bike and protested over his treatment. Between two and three police officers then abandoned their motorbikes, ran towards him and threw him to the ground. The journalist said that while he was pushed to the ground one of the police officers fell on him and immobilized him by holding his throat with his hand and he started swearing at him. The police officers left Antonis Diniakos alone only when he and his two colleagues stated that they were accredited journalists. The journalist said that he still suffers from pain on his leg and that the doctors who treated him in the hospital found cuts on his hand and bruises on his back.
Allegations of abuses during protests against the Law School lock-out
Similar reports of excessive use of force, misuse of less-lethal weapons and attacks against journalists were also received during student protests on 13 November against the decision of university authorities to keep the Law School of the University of Athens closed for the days ahead of the Polytechnic uprising anniversary.
Konstantina was among a group of 30 to 40 students who stood outside the Athens Law School entrance on Massalias Street around 8 am that morning in order to protest over the university lock-out. She told Amnesty International that, suddenly, riot police started to push them with their shields and kick the students in order to remove them from Massalias Street.
Later that morning, two students sustained serious injuries in what they described to Amnesty International and on national media as an unprovoked attack by riot police in a street near the Athens Law School. Yiannis, one of the two, told Amnesty International that he was attacked by a riot police unit from behind while he was talking on his mobile phone walking along a street next to the Athens University Rectorship Building which is near the Athens Law School. The student told Amnesty International how he was beaten and kicked by riot police, that he was thrown on the ground and that when he attempted to stand up he was hit on his eye with a baton. Some other students, he was walking with were also reportedly attacked by riot police at the same time. Yiannis reported that he suffered cuts and bruises all over his body and an injury on his eye, which was treated at the nearby Eye Hospital. Pictures of his eye injury were widely published by national media.
According to information received by Amnesty International, riot police left the scene without providing any medical assistance to the injured students, who were subsequently transferred to the hospital by other students who had run to assist them.
Amnesty International received reports of further incidents of police violence against students participating at a demonstration, in the evening of 13 November, against the University lock-out and the police violence around the Law School earlier that day.
According to the testimonies received, news reports and supporting audiovisual material, the attack took place at the end of the route of the student demonstration as the students had arrived at the Athens Polytechnic school on Stournari Street and forced open the locked gates in order to have a meeting about further actions over the lock-out. While many students managed to enter the university seeking protection, those who did not were reportedly subjected to police beatings and were sprayed with chemical irritants.
Yiannis Liakos, a photojournalist covering the protest, told Amnesty International that a riot police officer hit him on the forehead with a baton while he was taking pictures of the attack against the students in the entrance of the Athens Polytechnic School. Yiannis Liakos described the attack against the students as unprovoked, and explained that riot police sprayed the students with chemical irritants from a short distance and started beating with batons a group of, mainly female, students. According to media reports around 40 protesters sought medical treatment at the hospital following the attack against them on Stournari Street.
Investigations
Amnesty International understands that criminal and disciplinary investigations started into the reported attacks against the photojournalists and journalists during the demonstrations of 13 and 17 November 2014. The organization also understands that an Athens prosecutor ordered a preliminary criminal investigation into the video showing riot police using excessive force against a kiosk worker protesting for the theft of bottled water. A disciplinary investigation into the incident has also been ordered by the Greek police. However, no investigation has been announced over the reported excessive use of force against the students and other protesters during these demonstrations.
Recommendations
Amnesty International urges the Greek authorities to:
Conduct prompt, thorough, impartial and effective investigations into all allegations of excessive use of force and human rights violations by law enforcement officials during the demonstrations on 13 and 17 November 2014 and ensure perpetrators are held accountable;
Ensure that during the policing of demonstrations force is used only to the extent necessary, and only when non- or less violent means have failed or are unlikely to achieve the legitimate object. Batons and similar impact equipment should not be used on people who are unthreatening and non-aggressive. Where baton use is unavoidable, law enforcement officers must have clear orders to avoid causing serious injury and that the vital parts of the body are excluded as target zones;
Prohibit the dispersal of toxic chemical irritants by law enforcement officers that would increase the risk of unnecessary harm or unwarranted injury or death to persons, such as firing a metal cartridge of irritant directly at an individuals, using toxic chemicals in very high concentrations, using irritants in a manner likely to have indiscriminate effects such as when sprat or fired over a wide area, launching such chemicals at or near people who are in confined spaces where exists and ventilation points are restricted, or launching the irritants near elderly people, children or others who may have difficulty in moving away to avoid the dangerous effects of the toxic chemicals;
Finally, Amnesty International reiterates its calls for the establishment of a truly independent and effective police complaints mechanism and for riot police officers to wear individual number tags not only on their helmets but also on other parts of their uniform, and which are clearly visible.
Background
Amnesty International recognizes that policing demonstrations can be challenging and that law enforcement officials are sometimes required to use lawful force to maintain order and prevent crime. However, in carrying out their duties they must adhere to international law and standards.
On the use of force, Article 3 of the UN Code of Conduct for Law Enforcement Officials states “[l]aw enforcement officials may use force only when strictly necessary and to the extent required for the performance of their duty”. The use of force during non-violent public assemblies should be avoided. Where necessary, it should be restricted to the minimum required for the achievement of the legitimate objective, and in compliance with the principle of proportionality.
Toxic chemical are often described as non-lethal but in fact can have lethal effects so are better described as “less-lethal weapons”. Serious and unwarranted injuries can also result from the use of chemical irritants. The irritants rapidly produce “disabling physical effects” through sensory irritation of the eyes and upper respiratory tract which are supposed to usually disappear within a relatively short time. Physical effects of chemical irritants can include tearing of the eyes, breathing difficulties, coughing, choking sensations, chemical burns, vomiting, suffocation, severe allergic reaction and blistering of the skin depending on the chemical mixtures and concentrations.
Thus, chemical irritants should not be used in high concentration. Such weapons can have indiscriminate effects when sprayed or fired in canister over a wide area and can cause panic leading to stampeding so should not be used where people are confined in an area. There are certain contexts in which such weapons should never be used. These include as a means of dispersing a peaceful assembly, where there are older people, children or other who may have difficulty in moving away to avoid the chemicals, or in confined spaces.
*******************************

___________________________________________
Διεθνής Αμνηστία για την Ελλάδα στα ελληνικά: http://www.amnesty.org.gr
Tην είδηση έχω από Thomas Gata  
Περισσότερα:
For recent further information and extensive recommendations to the Greek authorities for the policing of demonstrations see:
A Law unto Themselves: A culture of Abuse and Impunity in the Greek police, Index: EUR: 25/005/2014, April 2014, http://www.amnesty.org/en/library/info/EUR25/005/2014/en
Policing Demonstrations in the European Union, Index: EUR 01/022/2012, October 2012, at http://www.amnesty.org/en/library/info/EUR01/022/2012
END/
Public Document

International Secretariat, Amnesty International, 1 Easton St., London WC1X 0DW, UK

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Mac, iphone, Zen ― και η Συντήρηση της Μοτοσυκλέτας



Μια τρικυμία στο γραφείο μου.
Τι το ΄θελα; Τι το θελα πάλι;
Πρώτον αυτή η τρέλα με την Apple. Κακό service (έως ανύπαρκτο), άχρηστο προσωπικό που (γεγονός) στο μεγάλο μαγαζί της Apple στην Πλατεία Κολωνακίου για ό,τι θέλει το iphone μας στέλνει δίπλα στο Γερμανό, κι ύστερα πάμε σπίτι και το blue tooth είναι κλειδωμένο (διότι 'έτσι βγαίνει πια το iphone') με αποτέλεσμα για να χρησιμοποιήσω τις φωτογραφίες μου να στέλνω mail στον εαυτό μου.
Είπα λοιπόν πριν λίγες μέρες να δώσω τηλέφωνο και mac εδώ (που έχω εμπιστοσύνη) για Αναβάθμιση/Ζευγοποίηση κι όλα τα σχετικά.
Το στερητικό σύνδρομο το φαντάζεστε.
Διάβασα τρία τεράστια βιβλία (διαβάζω γρήγορα ως γνωστόν), μέθυσα δις, πέρασα νύχτε ς αφόρητης πλήξης και να 'μαι σήμερα χαρούμενη με όλα οργανωμένα.
Ναι.. θα 'θελα.
Όπως μετά από κάθε Αναβάθμιση και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να μου μεταφέρουν τα πάντα, εκνευρίζομαι κάθε λεπτό.
Γιατί το μενού είναι ελληνικά (που δεν το έχω συνηθίσει);
Γιατί δεν έχω αναζήτηση google εκεί που με βόλευε; 
Γιατί άλλαξαν όλα τα χρώματα;
Και λοιπά και λοιπά― μη σας κουράζω.

Είχα το πρώτο έγχρωμο  laptop mac. 1993 και ήταν απαραίτητο σε μια εποχή που οι χρήστες pc πήγαιναν σε σχολείο να μάθουν ποια πλήκτρα κάνουν τι ενώ εμείς οι δημιουργικοί και χιππογιάπηδες δεν είχαμε χρόνο για τέτοια, είχαμε Ποντίκι και μάλιστα ενσωματωμένο.
Μου το αγόρασε ο Κύριος Kastell όταν το μόνο που ήθελα ήταν μια γραφομηχανή και, βεβαίως, το λάτρεψα και κόλλησα.
Ήμουν πανευτυχής, ετοίμασα τότε το βιβλίο μου σε μέρες.
Τώρα όμως; Είναι αλήθεια πως εμείς της Apple κολλάμε αλλά θα σας το πω το μυστικό: το iphone είναι βλακωδέστατα υπερτιμημένο και μάλλον δυσκολεύει τη ζωή αντί να διευκολύνει.
Τη γελοιότητα της εμμονής μου την κατάλαβα όταν διάβασα 'Το Ζεν και η Τέχνη Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας', ένα αριστούργημα του Robert M. Pirsig που (μεταξύ άλλων σημαντικών) σατιρίζει τέλεια εμάς τους αντι-όλα, τους ψευτοχίππηδες που είμαστε υπέρ της Φύσης και κατά της άγριας βιομηχανικής ανάπτυξης όμως τα μηχανήματα που επιλέγουμε είναι υπέρσοφιστικέ και αδύνατον να επισκευαστούν από το χρήστη δηλαδή δε θα επιβιώναμε ούτε μέρα στον κόσμο που ονειρευόμαστε.
Αυτά μόνο θα πω διότι και μόνο η εικόνα με νευριάζει.
_______________________
εικόνα
1993: Με το πρώτο έγχρωμο mac στο μυκονιάτικο γραφείο μου. Πίσω δεξιά βλέπετε και τον (εξωφρενικά ακριβό τότε) εκτυπωτή, Apple κι αυτόν.


Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

41 Πανεπιστημιακοί κατά των Φυλακών Τύπου Γ― Εσείς;





Μήνες τώρα έχω πάνω-πάνω blog μου (και το blog του Συλλόγου Θεραπευομένων ΟΚΑΝΑ) petition  κατά της κατασκευής Φυλακών τύπου Γ.
Δεν το  έφτιαξα εγώ
άρα κι άλλοι το προωθούν.

Με μεγάλη λύπη σήμερα ανακάλυψα ότι έχουμε υπογράψει μόνο 2. 630.

Θα το ξαναπώ ότι δεν είμαι αφελής, γνωρίζω ότι μια φασιστική κυβέρνηση δε θα δώσει σημασία σε petitions όπως δε δίνει σημασία όσοι κι αν «κατέβουμε στους δρόμους». Το «δε φοβάμαι το πολιτικό κόστος» μεταφράζεται σε «δε μετρά η γνώμη σας». Τα ξέρω αυτά.
Όμως γνωρίζω ότι ο αριθμός μας ίσως μετρήσει στις αποφάσεις των επόμενων όπως μπορεί να γίνει επιχείρημα στα χέρια όσων συμφωνούν μαζί μας.
Γι αυτό επιμένω να υπογράφω,
γι αυτό και το ζητώ από εσάς
και γι αυτό ξανακάνω ανάρτηση για το θέμα.
Εδώ υπογράφουμε και παίρνει μισό λεπτό:
http://www.ipetitions.com/petition/oxistisfylakesypsistisasfaleias?utm_medium=email&utm_source=system&utm_campaign=Send%2Bto%2BFriend.

Πιο κάτω δημοσιεύω και την επιστολή που απέστειλαν στο Δικηγορικό Σύλλογο 41 Πανεπιστημιακοί. Αν έχετε αμφιβολίες διαβάστε τη.

______________________
«Όχι» στις φυλακές Τύπου Γ' λένε 41 πανεπιστημιακοί

Κάθετα αντίθετοι στη μετατροπή των Φυλακών Δομοκού σε υψίστης ασφαλείας είναι 41 πανεπιστημιακοί, οι οποίοι με έγγραφό τους προς τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών επισημαίνουν ότι από το μέτρο προκύπτουν σοβαρά θέματα αντισυνταγματικότητας. Συγκεκριμένα εξηγούν ότι παραβιάζονται οι αρχές της της ισότητας και αναλογικότητας, όπως και το το τεκμήριο της αθωότητας. Επιπλέον δημιουργείται ανασφάλεια δικαίου και ο νόμος 4274/2014 είναι αντίθετος με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Εξηγούν ότι με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ανατρέπονται αδικαιολόγητα, είτε επιλεκτικά με βάση το είδος του εγκλήματος που τελέστηκε είτε με βάση αόριστα και απολύτως υποκειμενικά αξιολογικά στοιχεία -επί το δυσμενέστερο-, το καθεστώς κράτησης και οι συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας των κρατουμένων.
Επισημαίνουν ότι δεν εξασφαλίζονται οι εγγυήσεις που πηγάζουν από την αρχή της νομιμότητας της πειθαρχικής διαδικασίας. Εξηγούν ότι η μακρά διάρκεια κράτησης και η παραμονή σε «ειδικό» φυλακτικό καθεστώς αρχικά για τουλάχιστον δύο ή τέσσερα έτη, και ο ανά διετία επανέλεγχος των (αόριστων) προϋποθέσεων, αντιστρατεύονται πάγιες θέσεις του ΕΔΔΑ, με αποτέλεσμα η κράτηση σε καταστήματα «τύπου Γ'» να μπορεί να αποβεί ουσιαστικά (πολλές φορές προληπτικό) πειθαρχικό μέτρο ή ποινή. efsyn


Προς τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ Ν. 4274/2014 ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ «ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΥΠΟΥ Γ’»

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε ο νόμος 4274/2014 «Ρυθμίσεις Ποινικού και Σωφρονιστικού Δικαίου και άλλες διατάξεις», ο οποίος επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές στον ισχύοντα Σωφρονιστικό Κώδικα (ν. 2776/1999) σχετικά με τις προϋποθέσεις εισαγωγής, παραμονής, αλλά και τους όρους διαβίωσης στα καταστήματα κράτησης «τύπου Γ’».
Από τις διατάξεις του νόμου αυτού προκύπτουν σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας, σχετικά με τις αρχές της ισότητας και αναλογικότητας. Επίσης δημιουργείται ανασφάλεια δικαίου σε ένα πεδίο όπου η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων προέχει. Με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ανατρέπονται αδικαιολόγητα, είτε επιλεκτικά με βάση το είδος του εγκλήματος που τελέστηκε είτε με βάση αόριστα και απολύτως υποκειμενικά αξιολογικά στοιχεία -επί το δυσμενέστερο- το καθεστώς κράτησης και οι συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας των κρατουμένων στα ελληνικά καταστήματα κράτησης. Ειδικότερα:
α) Το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων για την υπαγωγή των κρατουμένων στο καθεστώς για την μεταφορά και παραμονή τους σε καταστήματα κράτησης «τύπου Γ’» είναι εξαιρετικά ευρύ, επισφαλές και αφήνει περιθώρια ακραίας δυσαναλογίας της ποινικής μεταχείρισης: ουσιαστικά αφορά κάθε κρατούμενο που έχει καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών και κρίνεται «επικίνδυνος». Με όρους ελληνικής σωφρονιστικής πραγματικότητας η ρύθμιση αυτή αναφέρεται στην πλειοψηφία των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές. Σημειώνεται επίσης ότι κατά σαφή παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας του κατηγορουμένου, στο πεδίο εφαρμογής των σχετικών διατάξεων υπάγονται και οι προσωρινά κρατούμενοι.
β) Είναι ευνόητο ότι με την χρήση απολύτως αξιολογικών και αόριστων κριτηρίων για την κατάφαση της «επικινδυνότητας» που παρέχει ο νομοθέτης (πχ η πιθανοτητα τελεσης νεων εγκληματων ή πειθαρχικων παραπτωματων ως προγνωστική κρίση, ή η προσωπικοτητα του καταδίκου ή υποδίκου), η σχετική κρίση γίνεται απολύτως επισφαλής, ανομοιόμορφη και μπορεί να υποθάλψει ανισότητα στην μεταχείριση όμοιων περιπτώσεων. Μάλιστα το πρόβλημα εντείνεται όταν τα παρεχόμενα κριτήρια για τη στοιχειοθέτησή της από το νομοθέτη αρκεί να συντρεχουν «σωρευτικα ή διαζευκτικα», ακομα και απο αγνωστα (και στον κρατούμενο;) «σχετικά στοιχεία από άλλες συναρμόδιες για τον ελεγχο του εγκληματος αρχες».
γ) Περαιτέρω αλλάζει (αδικαιολόγητα) το όργανο που διατάσσει την μεταγωγή και παραμονή των κρατουμένων στα καταστήματα κράτησης «τύπου Γ’»: ενώ αρμόδια για όλες σχεδόν τις μεταγωγές των κρατουμένων είναι η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών (ΚΕΜ), η αρμοδιότητα για τις μεταγωγές των κρατουμένων στα καταστήματα κράτησης «τύπου Γ’», μεταφέρεται στον εισαγγελέα. Επιλέγεται δηλαδή η ανάθεση μιας εκ προοιμίου επισφαλούς κρίσης σε ένα μονοπρόσωπο (χάρινκαι πάλι της επιτάχυνσης;) όργανο, το οποίο άλλωστε συμμετέχει στην σύνθεση της ΚΕΜ.
δ) Η διάρκεια της κράτησης σε καταστήματα «τύπου Γ’» είναι δυσανάλογα μεγάλη και μπορεί -σύμφωνα με τις ασαφείς προϋποθέσεις για την εφαρμογή της- να εξαντλήσει το συνολικό χρόνο της κράτησης των κρατουμένων. Το ίδιο ισχύει και σε σχέση με το ευρύ χρονικό διάστημα που προβλέπεται για τον επανέλεγχο των προϋποθέσεών της παραμονής του κρατουμένου. Ωστόσο η παραμονή σε «ειδικό» φυλακτικό καθεστώς αρχικά για τουλάχιστον δύο ή τέσσερα έτη και ο ανά διετία επανέλεγχος των (αόριστων) προϋποθέσεων (που κρίνονται από μονοπρόσωπο όργανο) αντιστρατεύονται πάγιες θέσεις του ΕΔΔΑ σχετικά με τον εύλογο χρόνο παραμονής σε «ειδικό» καθεστώς στέρησης της ελευθερίας. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η κράτηση σε καταστήματα «τύπου Γ’» μπορεί να αποβεί ουσιαστικά (πολλές φορές προληπτικό) πειθαρχικό μέτρο ή ποινή, χωρίς τις εγγυήσεις που πηγάζουν από την αρχή της νομιμότητας της πειθαρχικής διαδικασίας.
ε) Μολονότι η γενική πρόβλεψη αναφέρει ακροθιγώς ότι «τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας των καταστημάτων κράτησης γτύπου ... δεν αποκλείεται να επηρεάζουν επί το αυστηρότερο τον τρόπο διαβίωσης μέσα σε αυτά», παρατηρούμε ότι στις επιμέρους διατάξεις τροποποιούνται αισθητά οι όροι διαβίωσης στα καταστήματα κράτησης «τύπου Γ’» και ιδίως η επικοινωνία με το κοινωνικό περιβάλλον, με σαφή προσανατολισμό στον περιορισμό των σχετικών δικαιωμάτων: μειωμένες επισκέψεις, εξαίρεση από το θεσμό των αδειών και της ημιελεύθερης διαβίωσης, παροχή αντικινήτρων για εργασία. Πρόκειται για αμιγώς τιμωρητικές πρακτικές που σίγουρα θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που θεωρείται (κατά το νομοθέτη) ότι λύνουν.
στ) Ο νομοθέτης αυτοαναιρείται, καθώς ούτε καν ασαφείς προϋποθέσεις δεν χρειάζεται να συντρέχουν σε κρατουμένους που κατά την δημοσίευση του ν. 4274/2014 εκτίουν ποινή για μια σειρά εγκλημάτων που προβλέπει η διάταξη του άρθρου 17 (των άρθρων 134, 135, 135Α, 138 και 187Α ΠΚ ή των άρθρων 299, 380 παρ. 2 και 385 παρ. 1 περ. α ́ ΠΚ, εφόσον τα εγκλήματα της περίπτωσης αυτής τελούνται στο πλαίσιο του άρθρου 187 ΠΚ ): οι ήδη κρατούμενοι κατάδικοι μετάγονται σε καταστήματα «τύπου Γ’» χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση, αξιολόγηση ή κρίση, καθώς γιαυτούς η τέλεση συγκεκριμένων εγκλημάτων αποτελεί το μοναδικό τεκμήριο της ιδιαίτερης επικινδυνότητάς τους.
Έναντι της «δημόσιας δήλωσης» κατά της χώρας μας για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στα σωφρονιστικά μας καταστήματα, στην οποία προχώρησε πρόσφατα η Επιτροπή Πρόληψης κατά των Βασανιστηρίων, ως σωφρονιστική προτεραιότητα για την χώρα μας δεν επιλέχθηκε η βελτίωση των απάνθρωπων αυτών συνθηκών, αλλά η δημιουργία «φυλακών ασφαλείας». Η θέση αυτή δημιουργεί την πεποίθηση ότι η συζήτηση για το σωφρονιστικό ζήτημα «ανοίγει» και πάλι, με νέο ωστόσο, προσανατολισμό που δημιουργεί ρήγματα στις αρχές του Κράτους Δικαίου. Οφείλουμε στην συζήτηση αυτή να είμαστε παρόντες!
Το κείμενο υπογράφεται από ελληνόφωνα μέλη ΔΕΠ ελληνικών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με γνωστικά αντικείμενα στις ποινικές και εγκληματολογικές επιστήμες:
Αναγνωστόπουλος Ηλίας, Αν. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ Αντωνόπουλος Γεώργιος, Καθηγητής, Teesside University Αποστολίδου Άννα, Επ. Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΔΠΘ Αρτινοπούλου Βασιλική, Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο Αρχιμανδρίτου Μαρία, Επ. Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΑΠΘ Βαθιώτης Κωνσταντίνος, Επ. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ Βιδάλη Σοφία, Καθηγήτρια, Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης ΔΠΘ Γεωργούλας Στράτος Επ. Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου Αλίκη, Ομ. Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο Δαλακούρας Θεοχάρης, Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ
Δημήτραινας Γεώργιος, Επικ. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ Δημόπουλος Χαράλαμπος, Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ Ζαχαριάδης Αθανάσιος, Επ. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΑΠΘ Ζιούβας Δημήτριος, Λέκτορας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Θεμελή Όλγα, Επ. Καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Κρήτης Καϊάφα-Γκμπάντι Μαρία, Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΑΠΘ Κοσμάτος Κωνσταντίνος, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΔΠΘ Κουλούρης Νικόλαος, Επ. Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης ΔΠΘ Κωνσταντινίδης Άγγελος, Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ
Λάζος Γρηγόριος, Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Λιούρδη Αγλαϊα, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ Μπέκας Ιωάννης, Αν. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ Νικολόπουλος Γεώργιος, Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Νούσκαλης Γιώργος, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΑΠΘ
Παπαγεωργίου-Γονατάς Στυλιανός, Αν. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ
Παπακυριάκου Θεόδωρος, Επ. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΑΠΘ
Παπανεοφύτου Αγάπιος, Αν. Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παπανικολάου Γιώργος, Αν. Καθηγητής Teesside University
Παπαχαραλάμπους Χαράλαμπος, Επ. Καθηγητής, Νομική Σχολή, Πανεπιστήμιο Κύπρου
Παρασκευόπουλος Νικόλαος, Καθηγητής, Νομική Σχολή ΑΠΘ Παύλου Στέφανος, Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ Σάμιος Θωμάς, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΔΠΘ Σαρέλη Αγγελική, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΔΠΘ
Συκιώτου Αθανασία, Επ. Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΔΠΘ 
Συμεωνίδης Δημήτριος, Επ. Καθηγητής, Νομική Σχολή ΔΠΘ 
Συμεωνίδου-Καστανίδου Ελισάβετ, Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΑΠΘ
Τζωρτζής Γεώργιος, Επ. Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Τριανταφύλλου Αναστάσιος, Λέκτορας, Νομική Σχολή ΔΠΘ 
Τσόλκα Όλγα, Επ. Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο 
Τσουκαλά Αναστασία, Αν. Καθηγήτρια Université Paris-Sud 11
Τζαννετάκη Αντωνία - Ιόλη, Επ. Καθηγήτρια, Νομική Σχολή ΕΚΠΑ