Μια
τρικυμία στο γραφείο μου.
Τι
το ΄θελα; Τι το θελα πάλι;
Πρώτον
αυτή η τρέλα με την Apple. Κακό service (έως ανύπαρκτο), άχρηστο προσωπικό που
(γεγονός) στο μεγάλο μαγαζί της Apple στην Πλατεία Κολωνακίου για ό,τι θέλει
το iphone μας στέλνει δίπλα στο Γερμανό, κι
ύστερα πάμε σπίτι και το blue tooth είναι κλειδωμένο (διότι 'έτσι βγαίνει
πια το iphone')
με αποτέλεσμα για να χρησιμοποιήσω τις φωτογραφίες μου να στέλνω mail στον εαυτό μου.
Είπα
λοιπόν πριν λίγες μέρες να δώσω τηλέφωνο και mac εδώ (που έχω εμπιστοσύνη) για
Αναβάθμιση/Ζευγοποίηση κι όλα τα
σχετικά.
Το
στερητικό σύνδρομο το φαντάζεστε.
Διάβασα
τρία τεράστια βιβλία (διαβάζω γρήγορα ως γνωστόν), μέθυσα δις, πέρασα νύχτε ς
αφόρητης πλήξης και να 'μαι σήμερα χαρούμενη με όλα οργανωμένα.
Ναι..
θα 'θελα.
Όπως
μετά από κάθε Αναβάθμιση και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να μου μεταφέρουν τα
πάντα, εκνευρίζομαι κάθε λεπτό.
Γιατί
το μενού είναι ελληνικά (που δεν το έχω συνηθίσει);
Γιατί
δεν έχω αναζήτηση google εκεί που με βόλευε;
Γιατί άλλαξαν όλα τα χρώματα;
Και
λοιπά και λοιπά― μη σας κουράζω.
Είχα
το πρώτο έγχρωμο laptop mac. 1993 και
ήταν απαραίτητο σε μια εποχή που οι χρήστες pc πήγαιναν σε σχολείο να μάθουν ποια
πλήκτρα κάνουν τι ενώ εμείς οι δημιουργικοί και χιππογιάπηδες δεν είχαμε χρόνο για τέτοια, είχαμε Ποντίκι και μάλιστα ενσωματωμένο.
Μου το αγόρασε ο Κύριος Kastell όταν το μόνο που ήθελα ήταν μια γραφομηχανή και, βεβαίως, το λάτρεψα και κόλλησα.
Ήμουν
πανευτυχής, ετοίμασα τότε το βιβλίο μου σε μέρες.
Τώρα
όμως; Είναι αλήθεια πως εμείς της Apple κολλάμε αλλά θα σας το πω το μυστικό:
το iphone είναι βλακωδέστατα υπερτιμημένο και μάλλον
δυσκολεύει τη ζωή αντί να διευκολύνει.
Τη γελοιότητα της εμμονής μου την κατάλαβα όταν διάβασα 'Το Ζεν και η Τέχνη Συντήρησης της Μοτοσυκλέτας', ένα αριστούργημα του Robert M. Pirsig που (μεταξύ άλλων σημαντικών) σατιρίζει τέλεια εμάς τους αντι-όλα, τους ψευτοχίππηδες που είμαστε υπέρ της Φύσης και κατά της άγριας βιομηχανικής ανάπτυξης όμως τα μηχανήματα που επιλέγουμε είναι υπέρσοφιστικέ και αδύνατον να επισκευαστούν από το χρήστη δηλαδή δε θα επιβιώναμε ούτε μέρα στον κόσμο που ονειρευόμαστε.
Αυτά
μόνο θα πω διότι και μόνο η εικόνα με νευριάζει.
_______________________
εικόνα
1993: Με το πρώτο έγχρωμο mac στο μυκονιάτικο γραφείο μου. Πίσω δεξιά βλέπετε και τον (εξωφρενικά ακριβό τότε) εκτυπωτή, Apple κι αυτόν.
Αγαπώ τα Mac ,βλέπεις η δουλειά μου είναι αποκλειστικά σε τέτοια μηχανήματα και ό,τι αναβαθμίσεις σε υπολογιστή και i phone τα κάνω μόνος. Δεν θα τα άλλαζα με τίποτα... Η φωτογραφία είναι υπέροχη και θα σε καρφώσω στην Calypso Lara την ιέρεια να μάθεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα Τρεμένς μου κι εγώ τέτοια είμαι αν και για το άιφόνι έχω μεγάλες επιφυλάξεις.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για τη φωτογραφία- τι εννοείς θα με καρφώ σεις στην (καταπληκτική) Calypso Lara ;
Α, μα είναι Macατζού απ τις λίγες!
ΔιαγραφήApple: Σας πουλάμε υπερτιμημένα προΐόντα που μπορείς να βρεις τα ίδια ή και καλύτερα σε πολύ καλύτερη τιμή αλλά οι άλλοι οι άχρηστοι δεν έχουν δαγκωμένο μήλο για λογότυπο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε δεν ήταν έτσι Πρόεδρε,
Διαγραφήκάποτε όπως αναφέρω, εμείς ξεκινούσαμε αγοράζοντας ενώ οι άλλοι πήγαιναν για μάθημα να μάθουν συνδιασμούς πλήκτρων.
Τώρα.. ναι, δεν έχεις άδικο μα μάλλον εθιστήκαμε..
Το άιφόνι είναι άλλη ιστορία: προϊόν για κάφρους επιδειξιομανείς (και δυστυχώς μπήκα κι εγώ στην ομάδα αυτή που σνόμπαρα).
Από Mac δεν ξέρω, από iphone έχω μεσάνυχτα, από Zen κάτι υποψιάζομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην μακρηγορώ, αυτό που θέλω να πω, είναι πως λάτρεψα τη φωτογραφία!
Το βιβλίο αν το πετύχεις σου το συστήνω.
ΔιαγραφήΓια τη φωτογραφία σ ευχαριστώ. Νομίζω κι από mac να μην ξέρει κανείς είναι ενδιαφέρον πόσο άλλαξε η αισθητική μας στα μηχανήματα.