Συνελήφθη πάλι ο Χρήστος Ριγανάς― Ενώ καυχιέστε για Νομιμοποίηση της Φαρμακευτικής Κάνναβης;

Στο Αντιαπαγορευτικό, πριν την ομιλία μου στο Πολυτεχνείο, τον ρώτησα αν γνωριζόμαστε. «Είμαι ο Ριγανάς» μου απάντησε απλά.

Δε χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Έχουμε γράψει και μιλήσει αμέτρητες φορές για την περίπτωση του Χρήστου Ριγανά που σήμερα, πάλι για άλλη μια φορά, συνελήφθη επειδή καλλιεργεί το φάρμακό του.

Σας έχω  την είδηση και συνέντευξη και video ενώ άνθρωπος άρρωστος  σέρνεται στο αυτόφορο και βλέπει να του καταστρέφουν το φάρμακό του και να τον ρίχνουν στη Μαύρη Αγορά την ώρα που καυχιέται η κυβέρνηση ότι επιτέλους προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα και νομιμοποίησε (έστω μόνο) τη φαρμακευτική Κάνναβη.

Ντροπή σε όσους ανακατεύτηκαν, ντροπή στη Δίωξη, ντροπή στην Αστυνομία της Κέρκυρας.

Προσθέτω εξελίξεις:
Αφέθηκε ελεύθερος. Όμως κατέστρεψαν το φάρμακό του.
Κάποια στιγμή πρέπει να αναφερθούμε και στα πολύ συχνά περιστατικά η Αστυνομία να αγνοεί το νόμο και να συλλαμβάνει Χρήστες τους οποίους η Δικαιοσύνη απελευθερώνει. Μήπως να την ενημερώνατε;

κάθε χρόνο τα ίδια με τον Χρήστο.. -ενδιαφέρον όλο το άρθρο-
..( Η σύλληψη έγινε εχθές το μεσημέρι και τα φυτά-φάρμακα του κ. Ριγανά ξεριζώθηκαν με ευθύνη του Προϊσταμένου του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών, σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Ριγανάς στον συναγωνιστή και επίσης ασθενή κ. Σύρο. «Τόσο οι αστυνομικοί όσο και η αναπληρώτρια Εισαγγελέας που βρέθηκαν στο σημείο δε δέχονταν αρχικά να αναλάβουν την ευθύνη της καταστροφής του φαρμάκου μέσω του ξεριζώματος των δέντρων, τελικά την ευθύνη ανέλαβε ο Προϊστάμενος της Δίωξης», είπε ο κ. Ριγανάς ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες αναμένεται να δικαστεί σε λίγες ώρες.)

cannabisnews Συνελήφθη (ξανά) ο ασθενής Χρήστος Ριγανάς που καλλιεργούσε κάνναβη ώστε να έχει άμεση πρόσβαση στο φάρμακό του

Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού για τη νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης στη χώρα μας, την ημέρα μάλιστα που δια στόματος Προέδρου του Οργανισμού Καταπολέμησης Ναρκωτικών ακούμε την επιβεβαίωση ότι η πολιτική της καταστολής απέναντι στα ναρκωτικά απέτυχε παταγωδώς, ο ασθενής Χρήστος Ριγανάς συνελήφθη στην Κέρκυρα όπου κατοικεί. Δεν πρόκειται για την πρώτη του σύλληψη αλλά για μια ακόμη.

Ο παραλογισμός της ποινικοποίησης ενός φαρμάκου και τα αστυνομικής φύσης μέτρα εναντίον ασθενών που αντί της μαύρης αγοράς των ναρκωτικών επέλεξαν να καλλιεργούν μόνοι τους το φυτό ώστε να έχουν άμεση και προσιτή οικονομικά πρόσβαση στο φάρμακό τους είναι εκκωφαντικός…

Οι κινήσεις συμπαράστασης στον Χρήστο Ριγανά που σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες συνελήφθη εχθές και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, ενώ τα φυτά που καλλιεργούσε ξεριζώθηκαν και κατασχέθηκαν, κατακλύζουν ήδη το ελληνικά Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης .

Η σύλληψη έγινε εχθές το μεσημέρι και τα φυτά-φάρμακα του κ. Ριγανά ξεριζώθηκαν με ευθύνη του Προϊσταμένου του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών, σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Ριγανάς στον συναγωνιστή και επίσης ασθενή κ. Σύρο. «Τόσο οι αστυνομικοί όσο και η αναπληρώτρια Εισαγγελέας που βρέθηκαν στο σημείο δε δέχονταν αρχικά να αναλάβουν την ευθύνη της καταστροφής του φαρμάκου μέσω του ξεριζώματος των δέντρων, τελικά την ευθύνη ανέλαβε ο Προϊστάμενος της Δίωξης», είπε ο κ. Ριγανάς ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες αναμένεται να δικαστεί σε λίγες ώρες.

___________________

cannabis news 

Και ενώ ο Πρ. του ΟΚΑΝΑ δηλώνει στη συνέντευξή του "η καταστολή απέτυχε" http://bit.ly/2eN16QA  Μια ακόμη σύλληψη: http://bit.ly/2eMY3Il

cannabis news 

Ο εισαγγελέας μόλις παρέπεμψε τον Χρήστο Ριγανά στον ανακριτή, αναμένουμε νεότερα.

cannabis news 

Συνελήφθη (ξανά) ο ασθενής Χρήστος Ριγανάς που καλλιεργούσε κάνναβη ώστε να έχει άμεση πρόσβαση στο φάρμακό του http://bit.ly/2eMY3Il
________________________

Παρακάτω απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Χρήστος Ριγανάς στον Αντώνη Ντινιακό και το VICE το 2015

Τον Χρήστο Ριγανά τον γνωρίζω καιρό τώρα –ήδη από τον προπερασμένο Σεπτέμβριο όταν ανέβηκα στο νησί του, την Κέρκυρα, για να μου μιλήσει δια ζώσης για το όνειρό του που δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας λέσχης φαρμακευτικής κάνναβης για Έλληνες ασθενείς. Κατά την παραμονή μου στο νησί με ξενάγησε στους χώρους όπου ευελπιστεί να φιλοξενηθεί το κλαμπ ασθενών –αν και εφόσον ξεπεραστούν τα νομικά κωλύματα με τα οποία ασχολείται η δικηγόρος Ηλέκτρα Λήδα-Κούτρα – ενώ με οδήγησε και στην καλλιέργεια των 17 δέντρων που είχε βάλει εκείνη την εποχή σε μια πλαγιά κάτω από το σπίτι του. «Λίγα είναι τώρα, έπρεπε να ήσουν εδώ όταν είχα βάλει τα 159.

Δεν μπορούσες να περάσεις…», μου ‘χε πει. Ο Χρήστος είναι ένας επίμονος «ακτιβιστής της κάνναβης» από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 διεξάγει έναν προσωπικό αγώνα με αλλεπάλληλες προφυλακίσεις και φυλακίσεις προκειμένου να του αναγνωριστεί το δικαίωμα να καλλιεργεί νόμιμα και να κάνει χρήση ως ασθενής (είναι φορέας του HIV).

Τα 159 δέντρα τα είχε βάλει σε μια προσπάθεια να προκαλέσει το νόμο και να ανοίξει ένας μεγάλος δημόσιος διάλογος για ένα ζήτημα που ως τις μέρες μας παραμένει ταμπού. «Δεν πρόκειται να σταματήσω να καλλιεργώ ποτέ», μου λέει σήμερα. «Πλέον ακόμα και οι δικαστές ή μάλλον κάποιοι δικαστές, με αντιμετωπίζουν με κατανόηση. Για παράδειγμα δεν προφυλακίστηκα για τα 159 δενδρύλλια που έβαλα, αλλά από την άλλη έχω κάνει φυλακή για 15 γραμμάρια». Τον ρωτώ για την ασθένειά του.

«Διαγνώστηκα το ’95 με τον ιό -οι γιατροί μου έλεγαν τότε ότι μέχρι το 2004 θα έχω πεθάνει. Φοβόμουν πως αυτό ήταν, τελείωσα. Μικρός πέρασα απ’ όλα τα χημικά ναρκωτικά, ενώ μέσα στη φυλακή έκανα και ηρωίνη. Με το που έμαθα όμως για την ασθένεια αποφάσισα πως μέχρι το τέλος της ζωής μου το μόνο που θέλω να καπνίζω είναι κάνναβη και τίποτα άλλο.

«Για να αποφύγω το εμπόριο και τους κινδύνους αποφάσισα να καλλιεργήσω μόνος μου σπίτι»

Για να αποφύγω το εμπόριο και τους κινδύνους αποφάσισα να καλλιεργήσω μόνος μου σπίτι, αποκλειστικά για μένα. Στο μεταξύ, οι γιατροί επέμεναν να πάρω τις πρώτες αντιρετροϊκές αγωγές που είχαν ανακαλυφθεί τότε και οι οποίες ήταν πανάκριβες. Αρνήθηκα γιατί δεν είχα τα λεφτά και παράλληλα αισθανόμουν ότι ήθελαν να με κάνουν πειραματόζωο. Προτίμησα να κάνω καθημερινή χρήση κάνναβης χωρίς να έχω ιδέα για τις όποιες φαρμακευτικές ιδιότητες του βοτανιού. Για μένα ήταν ψυχαγωγία. Αργότερα, βέβαια, το είδα και ακτιβιστικά.

Είχα ζήσει βαθιά μέσα στον κόσμο των εξαρτήσεων και γνώριζα καλά τι κάνουν τόσο τα παράνομα χημικά ναρκωτικά, όσο και τα νόμιμα όπως το τσιγάρο και το ποτό. Μου φαινόταν αδιανόητο, λοιπόν, να είναι νόμιμο το ουίσκι, η βόκτα και ο καπνός που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στο τάφο και παράνομη η κάνναβη που δεν ευθύνεται για κανέναν θάνατο. Άρχισα να καλλιεργώ μανιωδώς, αναζητώντας παραθυράκια στο νόμο. Στόχος μου ήταν -και παραμένει ως σήμερα- η νόμιμη καλλιέργεια και χρήση για τους ασθενείς. Στο μεταξύ, όταν μπήκε το 2004 παρότι έπρεπε να έχω πεθάνει σύμφωνα με τα λεγόμενα των γιατρών, εγώ αισθανόμουν καλύτερα από ποτέ. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι πλέον για τα καλά πως κάτι τρέχει με το συγκεκριμένο φυτό, ότι διαθέτει φαρμακευτικές ιδιότητες».

______________

Cannavoice :«Ο νόμος απεκατεστάθη». Τα δενδρύλλια εκριζώθησαν και ο (συνήθης) ύποπτος Ριγανάς αφέθη ελεύθερος.

Πως γίνεται να γλυτώνουν καπεταναίοι με τσουβάλια ηρωίνη και να τραβιούνται ασθενείς για 20 δενδρύλλια.---> http://www.cannavoice.gr/?p=2688

Σύνδεσμοι:

http://cannabisnews.gr/synelifthi-ksana-o-asthenis-christos-riganas-pou-kalliergouse-kannavi-oste-na-echei-amesi-prosvasi-sto-farmako-tou/

http://www.cannavoice.gr/?p=2688

Αλητεία και ανοησία τα "πανθ' υπό μία Μύκονο"- ή και "MyMykonos free-press" + το Γλυφάδι

Ανεβάζουμε φωτογραφίες με τα σημεία και τέρατα εκείνων που νομίζουν ότι  δικαιούνται να καταπατούν, εξαπλώνοντας παράνομα τις επιχειρήσεις τους, κλείνοντας με συρματοπλέγματα και φυτεύοντας ομπρέλες.

Αλλά σαν εκείνους είναι και τούτοι που καπηλεύονται το όνομα ΄Μύκονος' για να πάρουν διαφήμιση, παραπλανώντας τους διαφημιζόμενους και τους αναγνώστες.

Σας φέρνω δείγμα ενός φρέσκου 'free-press' (συντηρούμενου από διαφήμιση δηλαδή) που διανέμεται σε Αττική και Μύκονο. Με το παραπλανητικό όνομα 'MyMykonos' δίνει μάλιστα πληροφορίες για αρχαία 'ελληνιστικής περιόδου' που δε θα δείτε στο νησί, εικονογραφώντας με αεροφωτογραφία άλλου τόπου.

Η Πόρτα Της Ληνώς, τίτλος βιβλίου μου και θέα του κήπου μου, μαρτυρά την πολύ παλαιότερη ιστορία του νησιού. Με προσανατολισμό ανατολής –δύσης (όπως ακόμα τα χιλιάδες εκκλησάκια) ήταν η πύλη προς τη Ληνώ μια από τις προϊστορικές πόλεις του νησιού. Ληνός από τον Όμηρο είναι ο Τρύγος και η Ληνώ βρίσκεται σε μια περιοχή που ακόμα έχουμε αμπελάκια και αυτοφυές κριθάρι στους κήπους μας. Γιατί μπορεί η Μύκονος να σχηματίστηκε από τις γιγαντομαχίες και κατά το μύθο εδώ να σκότωσε και να έθαψε ο Ηρακλής τους 'υστάτους υβριστικοτάτους των Γιγάντων'* αλλά πάνω απ' τους νεκρούς Γίγαντες έβγαινε κρασί και βασίλεψε ο  Διόνυσος o οποίος, μαζί με κριθάρι, κοσμεί το παλαιότερο νόμισμα του νησιού.

Ίδιοι είναι όλοι αυτοί, ίδια καπηλεύονται την ομορφιά και του δουλειά των άλλων καταστρέφοντας ό,τι δεν ξέρουν να αγαπήσουν. Διότι η αγάπη  και ο σεβασμός δε φαίνονται στις ρητορείες και τους συναισθηματισμούς αλλά πολύ απλά στις πράξεις.

Να, όπως σήμερα, φωτογραφήθηκε το αίσχος στο Γλυφάδι, μια από τις πολλές παραλίες της Μυκόνου που κάποιοι επειδή έχτισαν θεωρούν ότι τις αγόρασαν και δικαιούνται να τις μετατρέψουν σε Τρεμπλίνκες με κοτόσυρμα ή αποθήκη για το σκουπιδαριό τους.

Γλυφάδι, «η παραλία των κακών γειτόνων» μού την ονόμασαν.

Πριν πάνω από δέκα χρόνια, μια κρύα ανοιξιάτικη ημέρα κατεβαίναμε στο Γλυφάδι με φίλο μέσα από τα ψηλά αγκάθια της πλαγιάς. Από το πουθενά πετάχτηκε κύριος με σώβρακα ο οποίος ρωτούσε τι θέλαμε εκεί λες και μπήκαμε σπίτι του. Τότε ήταν  έρημη η μικρή ακτή γεμάτη φύκια και αχινούς –που, λόγω σωματικής διάπλασης του Μυκονιάτη φίλου μου,  καταφέραμε να τους χαρούμε πάνω στο βραχάκι, έτσι για πείσμα.  Η φασαρία εκείνη καθόλου βέβαια δεν αναχαίτισε τον θρασύ καταπατητή ούτε και τους άλλους που ξεφυτρώνουν κάθε χρόνο όπως σα μανιτάρια ξεφυτρώνουν και οι υπερφωτισμένες 'βίλλες' με τους κοκοφοίνικες.

 Και κάτι ακόμα.

Κάθε φορά που καταγγέλλουμε καταπατήσεις παραλιών κάποιοι σχολιάζουν με το νόμο και οδηγίες τι να κάνουμε.

Γνωρίζουμε αγαπητοί. Κι ίσως, αν μας ξέρετε, να γνωρίζετε κι εσείς ότι έχουμε δραστηριοποιηθεί για πολλές παραβάσεις και αδικίες όπως το έγκλημα που συντελείται στον  Πάνορμο.

Όμως δεν είμαστε μονάχα εμείς ούτε είμαστε πάντα σε διάθεση αγωνιστική.

Ο άνθρωπος που ξεκινά για το μπάνιο του, ο άνθρωπος που θέλει να περάσει την ημέρα του σε μια παραλία  δεν ξεκινά από το σπίτι ή απ τον τόπο του για μάχες αλλά για ξεκούραση. Δεν είναι δουλειά του να μπλέκει σε καυγάδες και να διορθώνει τα κακώς κείμενα για να διασωθεί ο τόπος που αγάπησε.

Είναι πολύ ευχάριστα τα clubs και τα σφηνάκια για πρωινό από το μεσημέρι αλλά δεν είναι για παντού και κάθε μέρα. Το νησί έχει θαυμάσια νερά και μας χωράει όλους όταν δε γίνονται παρανομίες και καταπατήσεις από εκείνους που τσιμεντώνοντας 4 στρέμματα νομίζουν ότι αγόρασαν 40 με δικαίωμα ζωής και θανάτου σε χλωρίδα και πανίδα, γείτονες, τουρίστες και ιθαγενείς.

Για εσάς καταγγέλλουμε, εσάς που δεν αντέχετε να σας ξεκουφαίνουν τα ντεσιμπέλ και να βουτάτε σε νερά λαδωμένα με άρωμα καρύδας ή σε όρμο που από τα σκάφη μοιάζει με λιμάνι και μυρίζει πετρέλαιο, για σας που πάτε για μπάνιο κι όχι για φασαρίες

Για να μη νικά πάντα το άδικο και να μη βαυκαλίζονται ότι αγαπούν το νησί όσοι το καταστρέφουν.

_____________________

*Στράβων  και Στέφανος Βυζάντιος στη λέξη Μύκονος και  'Μύκονος' του Τρύφωνα Ευαγγελίδη εκδ.1914

_____________________

Εικόνες

Το πρώτο νόμισμα,

σήμερα το Γλυφάδι

 και, πάνω, το ΜyΜykonos που κυκλοφόρησε χθες.

'Τα ελληνικά τσιγάρα δεν προκαλούν καρκίνο'― 21ης Ιουλίου Μνημόσυνο #Internationalrememberanceday #nomoredeaths

#HarmReduction #Internationalrememberanceday #nomoredeaths #warondrugs

Επιστήμονες συμφωνούν ότι ο κάπνισμα δεν προκαλεί καρκίνο. Ιδίως, λένε, αν καπνίζετε ελληνικά τσιγάρα- για τύπου Virginia δεν είναι σίγουροι.

Πώς σας φαίνεται η είδηση; Σας ξαφνιάζουν τα εγκλήματα που γίνονται στο όνομα της Επιστήμης;

Αύριο είναι Ημέρα Μνήμης

21η Ιουλίου, Ημέρα Μνήμης των νεκρών από κατάχρηση ουσιών.

Το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο, το αλκοόλ επίσης.

 Αν  αθροίσουμε στη βιολογική ζημιά, από κατάχρηση οινοπνευματωδών, στους θανάτους από τροχαία και καυγάδες και βία που δίχως μεθύσι ίσως να μην είχαν συμβεί ο αριθμός των θυμάτων της νόμιμης ουσίας είναι τεράστιος.

Στον αριθμό των θανάτων από Ηρωίνη όμως ένα μεγάλο ποσοστό είναι τα θύματα του Πολέμου Των Ναρκωτικών. Βρώμικες ουσίες νοθευμένες (σκεφτείτε να πίνατε μόνο 'μπόμπες'), φυλακές και αστυνομική βια, στίγμα και ανεργία, αναγκαστική τριβή με το Έγκλημα, μοναξιά και φτώχεια εξ αιτίας του στίγματος (και των πουριτανικών τιμωρητικών μεθόδων που εφαρμόζουν κάποια Προγράμματα απεξάρτησης).

Ο Πόλεμος Των Ναρκωτικών απέτυχε. Είναι πόλεμος κατά του χρήστη, γι αυτό και τους νεκρούς μας εμείς τους θεωρούμε θύματα πολέμου. Ενός παγκόσμιου, παράλογου και σκληρού κυνηγιού μαγισσών που χάρισε τεράστια κέρδη σε λίγους ενώ κατέστρεψε οικογένειες και κοινωνίες των πολλών.

Αύριο πιο περισσότερα.

Σήμερα σας εισάγω στο μικρό μου Μνημόσυνο με τις αληθινές αυτές εικόνες ελληνικών εφημερίδων που διαβεβαίωναν πόσο καλό κάνουν τα ελληνικά καπνά για να τα αγοράζουμε.

 

Του Γιώρα ο Φούρνος ― Μνημεία διατηρητέα στην καρδιά, λάθη ασυγχώρητα

Μια σκοτεινή δροσερή δίοδος ανάμεσα σε δυό στενά μέσα στην κάψα καλοκαιρινού ήλιου ή λάμψη και μυρωδιά φωτιάς τις γκρίζες μέρες με ψιλόβροχο, ο πολυφωτογραφημένος φούρνος του Γιώρα ήταν αξιοθέατο αγαπημένο για ντόπιους και τουρίστες, μια εμπειρία εικαστική για όλες τις αισθήσεις.

Πέτρινος πλατύς διάδρομος στα βάθη της Πόλης, από τη μια άκρη η περσεφόνια κάθοδος από το φως στο ημίφως κι από την άλλη  η πόρτα η ισόγεια αγαπημένη σε λαλάδες και παππούδες που κάθονταν μετά την εκκλησία να χαιρετηθούν και να ανταλλάξουν νέα. Ένα μουλάρι ή ένα γαϊδουράκι συχνά στεκόταν εκεί, στη στάση την αναγκαία των χωριανών που αγόραζαν το ψωμί της εβδομάδας και έβρισκαν ευκαιρία να 'σαλιαρίσουν' πριν 'πάνε για το χωριό'.

Ήταν οι φλόγες που τρεμόπαιζαν φτιάχνοντας σκιές στους ασβεστωμένους τοίχους, ήταν οι πόρτες που έριχναν λίγα μέτρα καδραρισμένο φως, ήταν κι η μυρωδιά ψωμιού φρεσκοψημένου που σαν της φρέσκιας βροχής στη γη ή σαν φουρτουνιασμένης θάλασσας ξυπνά μέσα μας μνήμες αταβιστικές και σκεπασμένες με άλλα μα άγρια ζωντανές κι οξύτατες όποτε εμφανιστούν.

Κλείνει ο φούρνος του Γιώρα και δε νομίζω να είναι κανείς μας που δε λυπάται.  Προσωπικά για τον Κύριο Νίκο και το Γιώρη τον νεότερο που ζήσαμε να το παλεύουν με διάφορες προσπάθειες, ζήσαμε τα ξενύχτια στον ξυλόφουρνο την ώρα που γύρω τους άλλοι γλεντούσαν ή πλούτιζαν με σαμπάνιες κι αχινούς.

Κλείνει ο φούρνος και μαζί του κλείνει κι άλλο ένα κομμάτι της Μυκόνου που άξιζε να αγαπηθεί όχι μονάχα σαν τόπος για διακοπές βαθύπλουτων ίδιος με μια σουίτα στο Ντουμπάι ή στο Λας Βέγκας αλλά σαν τόπος έμπνευσης, ταξίδι αληθινό που σημαδεύει, επαναπροσδιορίζει ώστε ο άνθρωπος να βλέπει τη ζωή του από μακριά και να αλλάζει ρώτα.

 Το είχε αυτό η Ελλάδα και το χάνει. Το είχε η Μύκονος.

Αφότου μάθαμε το νέο, βλέπω, ως συνηθίζεται, πένθος και θλίψη και τα αιώνια ότι φταίμε εμείς που δεν τον στηρίξαμε, φταίνε οι Μυκονιάτες που δοκίμαζαν ψωμιά απ' αλλού.

Αστεία πράγματα βεβαίως, αν και καλοπροαίρετα.

Αν κλείνει ο Φούρνος του Γιώρα, αν κλείνουν κάθε λίγο μαγαζιά ιστορικά, ζωγραφισμένα και τραγουδισμένα είναι επειδή ο σχεδιασμός της σύγχρονης Ελλάδας είναι τέτοιος που δεν υπολογίζει τη συντήρηση, δε μετρά την τοπική ιστορία.

Διατηρητέα δεν έπρεπε να ήταν μόνο τα αρχαία ή τα αναγνωρισμένα αρχαιοπρεπή (όπως τα νεοκλασικά) αλλά και τα τούρκικα και τα ιστορικά τζαμιά που τα κάναμε σινεμά και αγορές. Διατηρητέο και επιδοτούμενο με χρήμα αλλά και συμβούλους και κάθε υποστήριξη, έπρεπε να είναι κάθε τι που σημάδεψε ή απέμεινε από την κληρονομιά ενός τόπου. Διατηρητέο είναι ένα ελαιοτριβείο, ένα εργοστάσιο, μια μηχανή, μια γειτονιά, ένας χώρος λατρείας ή διασκέδασης.

Στο:

 άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος, σαφώς επιτάσσεται ότι: « Tα μνημεία, oι παραδoσιακές περιoχές και τα παραδoσιακά στoιχεία πρoστατεύoνται από τo Kράτoς.Nόμoς θα oρίσει τα αναγκαία για την πραγματoπoίηση της πρoστασίας αυτής περιoριστικά μέτρα της ιδιoκτησίας, καθώς και τoν τρόπo και τo είδoς της απoζημίωσης των ιδιoκτητών».

Δηλαδή:

 «Από αυτήν την συνταγματική επιταγή διαφαίνεται το αυξημένο ενδιαφέρον της Πολιτείας να προστατευθεί το πολιτιστικό περιβάλλον, που αφορά στην ιστορική, καλλιτεχνική,τεχνολογική και εν γένει πολιτιστική μας κληρονομιά. Μάλιστα η προστασία αυτή πρέπει να είναι συνεχής και κατάλληλη για αυτόν τον σκοπό, για αυτό δίνεται η δυνατότητα στην Διοίκηση επιβολής ιδιαίτερων μέτρων, που αποσκοπούν στην αποφυγή βλάβης αλλοιώσεως ή υποβαθμίσεως του πολιτιστικού περιβάλλοντος .

Και είναι φυσικά το μόνο σίγουρο, ότι η πολιτιστική μας κληρονομιά δεν καθρεφτίζεται μόνο σε αρχαιολογικούς χώρους, σε μουσεία ή μνημεία, αλλά ακόμα και σε μεμονωμένα κτήρια ή σε σύνολα οικισμών.»* Νομική Εφημερίδα CURIA.GR

Σκοπός μας όμως δεν είναι να ζήσουμε σε ένα Μουσείο αλλά να διατηρούμε σε λειτουργία όσα πιο πολλά μπορούμε από την ιστορική μας κληρονομιά. Μιλάμε για Φούρνο που, με λίγη βοήθεια πιστεύω θα μπορούσε να είναι μια επικερδής επιχείρηση, επικερδής και πολιτιστικά, ποιοτικά εννοώ, διότι θα πλούτιζε και τουριστικά και εκπαιδευτικά το νησί.

Αλλού, κουράστηκα να το θυμίζω, το καταλαβαίνουν. Όσοι ταξιδεύουμε γνωρίζουμε ότι μπορείς ακόμα να πιεις τη μπύρα σου εκεί που έπινε μια μπύρα ο Σαίξπηρ ή ο Μαρξ κι ο Ντίκενς, να φας μια μικρή 'μαντλέν' στη μικρή πόλη που περιγράφει ο Προυστ ή, μια ομελέτα στο Café de Flore** όπου έγραφαν ο Σαρτρ με τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ και το σεβόμαστε ως εν λειτουργία ιστορικό μνημείο που περιγράφεται από συγγραφείς Γάλλους ή περαστικούς παρότι δεν είναι παλιό όσο ο Φούρνος του Γιώρα. Όπως,παράδειγμα πολύ σχετικό μ' εμάς εδώ, μπορούμε να πιούμε πάντα ένα ποτό στο γνωστό μας από τη λογοτεχνία Harry's Bar στη Βενετία που όχι μόνο παραμένει ζωντανό και αναλλοίωτο αλλά και για να μη χαλάσει η θέα του εμπόδισε ο Δήμος να ανοίξουν Mac Donalds στην πλατεία και, συχνά, δίνει οδηγίες με πρόστιμα για το ντύσιμο των τουριστών που υποβιβάζει την περιοχή.

Αλλά δε λέω να φτάσουμε ως εκεί, λέω να διδαχθούμε.

Και αν υπάρχει τρόπος να μη θρηνούμε κάθε χρόνο μνημεία μας που ισοπεδώνονται κι αν θέλουμε όντως να βρεθούν οι ένοχοι για να αλλάξουμε στο μέλλον ας πάψουμε να τα πενθούμε κατόπιν εορτής κι ας ψάξουμε τα αίτια και τους αληθινούς υπαίτιους.

__Για να μην παρεξηγηθώ, θέλω να το ξεκαθαρίσω πως αυτό που προτείνω δεν είναι οι διαμαρτυρίες 'πού είναι το κράτος;' ή η κομματική ρίψη ευθυνών· αυτά δε βγάζουν πουθενά.

Αυτό που προτείνω είναι, όσοι νοιαζόμαστε, να μιλήσουμε ανοιχτά για το γεγονός ότι πεθαίνει η Πόλη αφότου η πρόσβαση είναι ελεύθερη μόνο σε νέους και αρτιμελείς τουρίστες ενώ παραμένει κλειστή για εμάς τους κατοίκους οπότε και βέβαια κλείνουν παλιά μπακάλικα (θυμίζω τον Πάπορα) και φούρνοι όπως φεύγουν οι γιατροί και οι κάτοικοι.

Αν φταίμε όλοι, δεν είναι επειδή δε αγοράζουμε ψωμί από την Πόλη αλλά επειδή με λανθασμένη πολιτική και αγκυλώσεις φτάσαμε να μην είναι δυνατόν να το κάνουμε όπως προτιμάμε να στήνουμε προτομές νεκρών αντί να διασώζουμε τα ζωντανά μνημεία του τόπου.

___________

  Φέρνω φωτογραφίες του φούρνου και των ακούραστων ιδιοκτητών Κυρίου Νίκου και του φίλου μου Γιώρη, ποστ του Δημήτρη Ρουσουνέλου με φωτογραφία το τελευταίο 'πουλαράκι' (για μάς που ξέρουμε)

+ νομική εφημερίδα περί διατηρητέων.

 Dimitris Rousounelos 

Αυτός είναι ο τελευταίος μισόκιλος πούλος που βγήκε από τον Φούρνο του Γιώρα.
Όσοι ξέρουμε να διαβάζουμε το ταμπάνι είχαμε από καιρό πάρει το μήνυμα.
Αύριο δεν θα βγει ψωμί. Ούτε μεθαύριο. Ούτε από βδομάδα.
Ψωμί από τον ξυλόφουρνο του Γιώρα τέλος. Εκτός κι αν στη Μύκονο που σαρώνει και σαρώνεται, κάτι αλλάξει και η ανάγκη μια άλλης ποιότητας, ισορροπίας και ανθρώπινης διαβίωσης σηκώσει μπαϊράκι.
Το πραγματικό πριγκηπάτο είχε σήμερα μια απώλεια στη μάχη με την αλλοτρίωση του νησιού.
Ως τότε είναι δύσκολοι οι καιροί για πρίγκηπες.

Κύριε Νίκο, φίλε Γιώρη, για όσα κάνατε κι όσα προσφέρατε στην κοινωνία και τους φίλους του νησιού μας, για το πολύ που αντέξατε, που ήταν πέρα από τις δυνάμεις σας -και το ξέρουμε καλά, όλοι εμείς που σχεδόν καθημερινά και κάποιοι όπως εγώ από τον καιρό που γεννηθήκαμε- πολύ σας ευχαριστούμε.
Το ψωμί σας και ο κόπος που βάζατε καθημερινά για να βγει θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας.

______________________________________________________________

1954: Το ζύμωμα (που τότε έκαναν οι νοικοκυρές).

Φωτ. του Φραγκή από το αρχείο του Δημήτρη Κουτσούκου.

Τη Μεγάλη Εβδομάδα φτιάχνουν στα σπίτια και στους φούρνους. Λαμπροκουλούρες με περίτεχνα σχήματα και τις στολίζουν με κόκκινα αuγά.. Τις μοιράζουν και τις βάζουν στο τραπέζι το Μεγάλο Σάββατο.

Την Μεγάλη Πέμπτη και την Μεγάλη Παρασκευή, οι φούρνοι δίνουνστο ψωμί το σχήμα του Σταυρού και συμβολικά το κόβουν με το χέρι μη θέλοντας λόγω της ημέρας να χρησιμοποιήσουν μαχαίρι.

'Ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Μυκόνου' της Όλγας Μάρκαρη,
Μέλος του Πολιτιστικού Λαογραφικού Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μυκόνου

Νίκος με το Γιώρη και χαμογελαστή βοηθά η μαμά, η Φανή

Ο φούρνος του Γιώρα  χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Τον δουλεύει εδώ και δυό αιώνες η ίδια οικογένεια.Το όνομά του το πήρε από το Γιώρα Βαμβακούρη, παππού του σημερινού Γιώρη που, με μεγάλο σεβασμό  ανακαίνισε το 2015.

______________________________

Σημείωση

To Café de flore είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα. Άνοιξε το 1880 και ακόμα έχει τη χαρακτηριστική Art Deco διακόσμηση ενώ από το 1994 έχει θεσπιστεί και το Prix de Flore λογοτεχνικο βραβείο στο όνομά του, το οποίο δίνεται εκεί.  Σύχναζαν πάντα συγγραφείς, φιλοσοφοι και πολιτικοί αλλά λόγω του ότι παραμένει αναλλοίωτο προσελκύει πολλούς τουρίστες και το βλέπουμε σε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές κ.λ.

Τι συγκρίνω, ίσως πείτε. Όχι με το Φούρνο μα, έτσι για μια στιγμή, σκεφθείτε πόσο επικερδή θα ήταν σήμερα το  'Μπραζίλιαν' ή Βυζάντιο' στα οποία σύχναζαν ποιητές και ηθοποιοί. 

Παραδείγματα 

(που πρόλαβα όπως και η ΄Βεγγέρα' της Μυκόνου)

Ο γνώστης του καφέ Ευάγγελος Σαραβάνος, μετά από χρόνια στη Βραζιλία και στην Αλεξάνδρεια, αποφάσισε να ανοίξει καφενείο και στην Αθήνα. Το «Μπραζίλιαν» της οδού Βουκουρεστίου είχε ως σήμα κατατεθέν την εξαιρετικής ποιότητας καφέ (εδώ πρωτοήπιαν οι Αθηναίοι espresso), και τα εξαιρετικά γλυκά. Το Μπραζίλιαν κατά τις δεκαετίας του ’50 και του ’60 παραγκωνίζει  σταδιακά άλλα λογοτεχνικά στέκια, όπως το «Πατάρι του Λουμίδη». Στην καθιέρωση του «Μπραζίλιαν» ως λογοτεχνικού στεκιού συνέβαλε και η γειτνίασή του με το βιβλιοπωλείο «Πυρσός». Την ακμή του Μπραζίλιαν ανέκοψε η δικτατορία του 1967, καθώς αρκετοί από τους επιφανείς θαμώνες του είτε μετακόμισαν στο εξωτερικό είτε απλώς σταμάτησαν να το επισκέπτονται. Συχνός θαμώνας του Μπραζίλιαν ήταν  ο Κώστας Ταχτσής, το ποίημα του οποίου «Η συμφωνία του Μπραζίλιαν», εικονογραφημένο από τον Γιάννη Τσαρούχη,  κοσμεί τον τοίχο του σημερινού Μπραζίλιαν στον αριθμό 10 της οδού  Βαλαωρίτου, όπου μεταφέρθηκε το 2007. Το σημερινό Μπραζίλιαν διατηρεί στους τοίχους του τις 45 φωτογραφίες του Αλέκου Φασιανού, στις οποίες μπορεί κανείς να διακρίνει πολλούς από τους λογοτέχνες και καλλιτέχνες που σύχναζαν εδώ, όπως τους περιγράφει ο Κώστας Ταχτσής:

 "Το 48-49, μια σταλιά μαγαζάκι ήταν – είναι ακόμα – μα ανάμεσα στους θαμώνες που συνωθούντο στα λίγα τετραγωνικά του μέτρα ήταν και καμιά δεκαριά άνθρωποι που, ακόμα κι αν δεν υπήρχε κανένας άλλος, θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν άνετα την πνευματική Ελλάδα, με όλα της τα ελαττώματα αλλά και με όλες της τις αρετές: ο Μόραλης, ο Ελύτης, ο Τσαρούχης, ο Εγγονόπουλος, ο Σαχτούρης, ο Βαλαωρίτης, ο Χατζιδάκις και άλλοι, που περιττεύει να αναφέρω."

«Όταν η ποίηση χάνει ένα από τα καταφύγιά της, σημαίνει ότι όλα πάνε στραβά σε µια πόλη»

Το θρυλικό ουζερί του Απότσου ξεκίνησε τη λειτουργία του το  1897 και αρχικά βρισκόταν στην οδό Σταδίου 5Α, Το  1969 μεταφέρθηκε στην οδό Βουκουρεστίου για να καταλήξει το 1971 στη στοά επί της οδού  Πανεπιστημίου 10. Την πολυετή του ιστορία πρόδιδαν οι τοίχοι του, τους οποίους  διακοσμούσαν προπολεμικές διαφημίσεις ευρωπαϊκών και ελληνικών ποτών. Στους επώνυμους θαμώνες του συγκαταλέγονταν οι Μιλιτιάδης Μαλακάσης, Ζαχαρίας  Παπαντωνίου, Δημοσθένης Βουτυράς, Γ. Κατσίµπαλης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης, Ανδρέας Καραντώνης κ.ά. Από τον «Απότσο» ξεπήδησαν και πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, με γνωστότερο όλων το «Τετράδιο», του οποίου τα στοιχεία επικοινωνίας ήταν ταυτόσημα με του ουζερί. --> theartfoundation

____________________________________________________________________

*Νομική Εφημερίδα CURIA.GR:

 ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΚΤΗΡΙΑ: η διαδικασία κήρυξης στον νόμο και την πράξη, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των ιδιοκτητών, τα οφέλη και τα μειονεκτήματα για τους ιδιοκτήτες
Συστήνω:

Ο πάππους μου, ο Γιώρας του Ν.Γ.Κουσαθανά https://karvouna.wordpress.com/2017/09/02/papous_yoras/