Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Αλκιβιάδης Τσόγκας- Ένα χρόνο μετά, πενθεί το Mykonos Tribe






Του Άγιου Σώστη πάντοτε πηγαίναμε στο πανηγύρι. Μα στη ζωή το πάντοτε δεν υπάρχει.
Κι έγινε και πάλι μαζευτήκαμε, η Φυλή των 'Νομάδων της Μυκόνου' (όπως έγραψε μια ανθρωπολόγος που παλιότερα μας μελετούσε για το διδακτορικό της) ή Μυκονιώτες (κατά το Αιγυπτιώτες του Καβάφη που έτσι προσδιόριζε εαυτόν και όσους δίχως να 'ναι Αιγύπτιοι ήρθαν από τα πέρατα της γης κι επέλεξαν πατρίδα).
Δε σας μιλώ για το Reunion μα κάτι αλλιώτικο, ένα memorial όπως προτιμάμε να ονομάσουμε το μνημόσυνο.
Του Άγιου Σώστη πέρσι πέθανε ο αγαπημένος μας φίλος, που έγινε πια dj του ουρανού. Άφησε πίσω αναμνήσεις, τετράδιο στο όποιο έγραφε με μολύβι το βιβλίο του, εικόνες πολλές, τραγούδια, μια πλούσια αναρριχητική Τριανταφυλλιά και μία φράση (απ' τις πολλές) που αγαπούσα: 
― Τι νοιάζεσαι. Μαζί σου θα το πάρεις;' με ρωτούσε απαξιωτικά όποτε  με πετύχαινε, με  καλυντικά ή γιόγκα, να φροντίζω το σώμα μου.

Η 'γυναίκα της ζωής του' (όπως θα ονόμαζαν τον περασμένο αιώνα τη μεγάλη αγάπη του, οργάνωσε το Μέγα Memorial, σβήνοντας μεγαλόψυχα τις μικροέχθρες μας και μαζευτήκαμε για τη θαυμάσια λειτουργία μνημοσύνου κι ένα γλεντάκι από τα δικά μας στο εκκλησάκι του Αι Γιάννη του Διακόφτη με το μεγάλο ευρύχωρο κελί του το φτιαγμένο για γιορτές και πανηγύρια.
Ήμασταν μόνο φίλοι, όσοι τον αγάπησαν. 
Μαζί του ανάμεσα στα τριαντάφυλλα, το αντίδωρο και το ινδικό λιβάνι. Έψαλε ο γελαστός παπάς την εξαίσια λειτουργία που μιλά για τον προορισμό εκεί που 'ουκ έστιν πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή   ατελεύτητος..' και ευχήθηκε
'..ανάπαυσον την ψυχήν του κεκοιμημένου δούλου σου Αλκιβιάδη, εν τόπω φωτεινώ,
εν τόπω χλοερώ....ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός..'
και
ιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών
Αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτού η μνήμη..'

Κι ύστερα μας αποχαιρέτησε ο καλός παπάς και με το αντίδωρο μπήκαμε στο παλιό κελί όπου μας περίμενε αχνιστό αρνάκι στα ταψιά και για τους vegetarians ντόπια κρεμυδόπιτα και για τους vegans φάβα κι άλλα που δεν τα θυμάμαι διότι δεν είχα όρεξη παρά για το κρασί.
Οι ΗΧΗΡΟΤΕΡΟΙ, resident group (στο οποίο ο Άλκης συχνά   τραγουδούσε ή έπαιζε drums)  μετά τη λειτουργία έπαιξαν τα αγαπημένα του τραγούδια δίχως μικρόφωνα, μόνο με ενισχυτές, και τραγουδήσαμε μαζί, σ' ένα δικό μας Χαιρετισμό ευλαβικό με γέλια, με τσιγάρα και κρασιά και με πολλή κουβέντα.

Knock Knock knocking on Heaven's door..
και 
Hey Joe... 
και ... τα άλλα... αν τον ξέρατε τα ξέρετε, αλλιώς μη σας κουράζω....



Ζωή σ' εσάς και να θυμάστε: Το σώμα είναι εργαλείο της ψυχής- μαζί δε θα το πάρουμε..
______________
Μουσική ΗΧΗΡΟΤΕΡΟΙ (το resident group του Mykonos Tribe) με Pierre Χωρέμη, Κύριο Kastell, Άκη Δαούτη και Emmanuel Skaramagkas
Το εξαιρετικό φαγητό από την Appaloosa
Η λειτουργία του Μνημόσυνου: the_memorial_service_
φωτογραφίες για όποιον νοιάζεται εδώ
_________ 
Ζωντανός: (ένα τραγούδι σε video του 2010) Στου Massimo με τους Ηχηρότερους 


6 σχόλια:

  1. ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει...

    αιωνία η μνήμη του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας είναι... κι ελπίζω να έχει σύδεση Inrnet να τα μαθαίνει- αλλιώς η Αιωνιότης θα είναι πολύ βαρετή..

      Διαγραφή
  2. Οι Άνθρωποι πεθαίνουν μοναχά όταν δεν τους θυμόμαστε πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γι αυτό το προσπαθούμε φαινεται να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη όσων αγαπήσαμε dear Ben- μα... χαθήκατε..Καλώς μας ήρθατε ξανά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.