Το όνομα που διαλέχτηκε για μας λέει πολλά για τους γονείς μας. Άλλοι επιλέγουν αισθητικά κι ιστορικά (όπως της γράφουσας), άλλοι παραδοσιακά με όνομα παππού (για να μη χαθεί το σόι), άλλοι με όνομα θείου (για να μη χαθεί η κληρονομιά) κι άλλοι από μόδα.
Οι τελευταίοι είναι κι οι πιο επιπόλαιοι διότι ξεχνούν ότι η μόδα ταξίδεψε πολύ μέχρι να τους φτάσει και όπως ήρθε φεύγει― μέχρι να μεγαλώσει το παιδί είτε το όνομα δε θα αρέσει πια είτε θα έχει γίνει τόσο συνηθισμένο που θα είναι κρίμα που δεν έγινε το χατηράκι στον παππού.
Είναι βοήθεια το σπάνιο όνομα και το ρίσκο σχολικής καζούρας αξίζει πιστεύω, ειδικά επειδή το να υποβληθεί το παιδί σε πειράγματα επειδή διαφέρει μάλλον χαρακτήρα χτίζει και θα του βγει σε καλό.
Αυτό που προσωπικά δεν αντέχω είναι η βλακεία της μάζας. Αυτή που γέμισε με Νεφέλες (λόγω Νόμπελ του Ελύτη) μια κατηγορία σχολείων κι όλες τις άλλες τάξεις με Κωνσταντίνους, Αλέξανδρους και, στο εξωτερικό συνήθως, Νικόλες.
Μα πιο γελοία από όλα είναι τα δύσμοιρα ή δύσκλιτα . Εξηγώ:
Νιόβη, Κασσάνδρα κι Ιφιγένεια δείχνουν είτε άγνοια είτε περιφρόνηση της Ιστορίας την οποία υποτίθεται τιμούν.
Ίρις και Θέμις και Λέων και Ιάσων, και Οδυσσεύς, είναι ωραία κι άξια αλλά εξαρτάται η ωραιότης από το πόσο εγγράμματοι είναι οι γονείς και το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσει ο φέρων το όνομα.
Κουράστηκα να ακούω από μάνα 'Θα πω στον Ιάσων', 'έλα Γιόλη' (Ιόλη), 'είναι του Λέων μου' και λοιπά ακαλαίσθητα και τόσο κουραστικά που πρόσφατα παρασύρθηκα και σε μια 'μαμά του Λέων' που με ρώτησε είπα 'δεν τον βαφτίζεις Νικολάκη που ξέρεις να το λες;'
Τις συνέπειες τις φαντάζεστε. Ο Λέων δεν εσώθη, μια ζωή γνωστοί και φίλοι θα μαθαίνουν με το πρώτο πως είναι γόνος αγράμματης μαμάς, μα δεν εσώθη ούτε γράφουσα. Η 'ευγενής Τέχνη του να κάνεις εχθρούς' είχε ξανά εξασκηθεί, παρά το γάντι..
____________________________
Και μια και είμαστε στο θέμα υπενθυμίζω πως εδώ και δεκαετίες ο νόμος άλλαξε και η βάφτιση δεν (επαναλαμβάνω: δεν) είναι υποχρεωτική. Δηλαδή: Μη ζητάτε να φορολογηθεί η Εκκλησία χρηματοδοτώντας την...
εικόνα
Η Βυζαντινή μαρμάρινη κολυμβήθρα σε σχήμα σταυρού στο Βαπτιστήριο της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, από manexplorer
Χαχαχαχαχα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!
Καλό! πολύ καλό! Μόλις μου έφτιαξες τη βροχερή μου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν τον βαφτίζεις Νικολάκη που ξέρεις να το λες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε για την ατάκα!!! Καλή σου μέρα :)
Ben, Eva, mahler εσείς μου φτιάχνετε τη μέρα διότι έτρεμα τι έχω να ακούσω από προσβεβλημένους υπερασπιστές του λαού... Με την υποστήριξή σας δε φοβάμαι τους ερχόμενους εχθρούς.. Καλη μας μέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκάαααατι ξέρανε οι αρχαίοι μας που ονοματίζανε το παιδί όταν πια είχε φτάσει μια ηλικία που το όνομά του είχε νόημα και συμβάδιζε με τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά. Μάλλον κάτι τέτοιο θα κάνω κι εγώ, γιατί για να βγάλω το παιδί μου Γεώργιο, τη στιγμή που μπορεί να μην ξέρει να φυτεύει ούτε ένα φασόλι, θα είναι ανεκδιήγητο πρώτα σ' εμένα.....κατά τ' άλλα, οι γονείς κάνουνε σαν τα πρεζάκια όταν είναι να βγάλουνε όνομα άλλο πέραν των οικογενειακών κι ελπίζουνε πχ ότι το παιδί τους θα βγει "μπιλντέρι", θα συνουσιάζει και θα πατάσει (γαμεί και δέρνει) αν το βγάλουνε Λεωνίδα....αλλά αυτά είναι δικές μου σκέψεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικές σου σκέψεις που με χαρά συμμερίζομαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Λεωνίδες σήμερα συνήθως γίνονται Λεό και απαλάσσονται από την παρουσία σε Θερμοπύλες..
Μα για το Γιώργος έχω μια θεωρία... τόσο σπανίζει πια στα νήπια που σε λίγα χρόνια θα ξανάρθει όχι ως Τζακ της Φασολιάς μα με το:
"Αι Γιώργη καβαλάρη
που'σαι και θαυματουργός
βρες μου το πραγματάκι μου..."
Χαχα! Είπες τέτοιο πράγμα στη γυναίκα??? Είναι πράγματι "αθεόφοβη" η Μαντάμ! Αφού δε σε έδειρε τη μέρα της ονοματοδοσίας τυχερή είσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως είναι όντως εκνευριστικά αυτά τα λάθη και καθόλου σικ για το αποτέλεσμα που θέλουν να πετύχουν! Καλή ώρα εμείς καταλήξαμε στο βαρύ όνομα Νικήτας, γιατί γονείς να ακούσουν όνομα και να χαρούν δεν είχαμε στη ζωή. Επιπλέον το Θεόδωρος είναι ένα όνομα που τουλάχιστον στον κύκλο μας έχει γίνει Τέο, Τέρης και Θόδωρας και δεν μας φαίνονταν καθόλου σικ! Θέλαμε και κάτι να συμβολίζει το όνομα και η αντίφαση νικη-ήττα μας βόλεψε.
Πέρα από αυτό όμως για 'μενα είναι και κάτι πιο βαθύ. Είναι τρισύλλαβο σε -ας όπως και το πατρώνυμό μου. Φιλώτας. Αυτό όμως πως να το δώσω σε ένα νήπιο? Ταιριάζει τουλάχιστον σε μαθουσαλα! Παρόλη την ιστορική του αξία (ένας από τους στρατηγούς του Μ. Αλεξάνδρου) η καζούρα στο σχολείο θα ήταν σκληρή.
Ενώ ο Νικήτας ε? Φιλόσοφος και γόης που πολλές τον ορέγονται αλλά αυτός αφοσιώνεται στην εκλεκτή της καρδιάς του! Εκ των υστέρων το μάθαμε κι αυτό και πολύ μας άρεσε!
Τα ονόματα δεν ξέρω αν τελικά μας διαμορφώνουν αλλά ό,τι σχετικό έχω διαβάσει τελικά με μια επιπόλαιη ματιά ισχύει. Δες τι λέει για το δικό σου μια τέτοια ματιά:
Δάφνη: μια από τις ωραιότερες νύμφες της ελληνικής μυθολογίας. Αγαπήθηκε παράφορα από τον Απόλλωνα, τη στιγμή όμως που επιχείρησε να την κάνει δική του, η Γη την εξαφάνισε. Στη θέση της φύτρωσε ωραίο δεντράκι, τότε ο Απόλλωνας έκοψε ένα κλαδάκι και στόλισε το κεφάλι του να παρηγορηθεί. Από τότε το κλαδί της δάφνης έγινε ένα από τα σύμβολά του. Μοιάζει πάντα νεαρότερη απ όσο φαίνεται. Είναι τρυφερή, ζηλιάρα και έξυπνη, με μεγάλη φαντασία και πολλά ενδιαφέροντα.
Φιλί!
Georgina μου το γέλιο σου μου δίνει έξτρα χαρά επειδή είσαι νέα μάνα, άρα μια που δεν υπέπεσε στο σφάλμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα περί Δάφνης βέβαια τα γνώριζα (καμία ποτέ δεν του καθόταν του Απόλλωνα κι ας ήταν ο ωραιότερος) μα την περιγραφή για την επιρροή την αγνοούσα- εκτός από ο ζηλιάρα πέφτεις μέσα ―και σε ευγνωμονώ γι αυτό αν και ξέχασες την ύψιστη αρετή μου: τη Μετριοφροσύνη (lol).
Για το Νικήτα τώρα: Αναφέρεσαι στον αρχαίο μα ίσως δε θυμάστε το νεώτερο ήρωα, το 'Νικηταρά', γενναίο πολεμιστή του '21 που δεν ανακατεύτηκε στις βρωμιές των 'Κολοκοτρωναίγων' και των 'Γριβαίγων' κι ήταν από όλους σεβαστός. (Μην απορείς που τα γνωρίζω, ο παππούς μου έγραψε βιογραφία του). Οπότε βλέπω το 'νινί' να εξελίσσεται σε βαρύ κι ασήκωτο ήρωα..
Καλή σου μέρα!
Τον παππού μου τον έλεγαν Περικλή και αφού δεν βγήκα κοριτσάκι να με βγάλουν Χριστίνα (η γιαγιά) με είπαν Περικλή. Συστήνομαι σχεδόν πάντα Περικλής. Σχεδόν πάντα. Σχεδόν όλοι όμως με φωνάζουν Πέρη ; Γιατί άραγε ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο όνομα μεγαλοελλαδίτικο. Μικρασιάτης ο παππούς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι το Πέρης έρχεται από το υπεδιάσημο alter ego Perinio;
Μπα ο παππούς νησιώτης Κερκυραίος.
ΔιαγραφήΤο Πέρης μου το κόλλησαν προτού εμφανιστεί ο χαρακτήρας του Perinio. Τους κάνει πιο εύκολο φαντάζομαι και σύντομο.
Και πώς να πεις λέγε με Περικλή από'δω και πέρα; Δε γίνεται. Μονάχα στους καινούργιους..
ΔιαγραφήΤο ξέρω δεν θα με πιστέψεις όμως υπάρχει όνομα γυναικεί﨨Αγορίτσα¨ για ένα λόγο που τον χαρακτηρισμό του τον αφήνω σε εσένα.Το έμαθα από την φίλη μου Ρίτσα που της το φόρτωσαν και αργότερα έμαθα ότι αυτό είναι το πραγματικό όνομα και της τηλεοπτικής Ζέτας Μακρυπούλια.Σύμφωνα με το Βίκιλεξικό το όνομα προέρχεται από ένα χωριό του Πηλίου.Το όνομα της προέρχεται από το ουσιαστικό αγόρι.Το όνομα της προέρχεται από την επιθυμία του πατέρα για αγόρι σε μια οικογένεια μόνο με κορίτσια και το φώναζαν έτσι για να γεννηθεί αρσενικό και για να καλοπιάσουν τις Μοίρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με όσα γράφεις και γλαφυρά περιγράφεις.Το 1985 αποφασίσαμε με ονοματοδοσία να δώσουμε στην κόρη μας το όνομα ¨Ζαίρα¨ εύηχο,εξωτικό,λουλουδένιο,ευγενικό.Δώσαμε σαν δεύτερο όνομα ¨Ελένη¨για την χαρά της γιαγιάς αλλά και σεβασμό στην παράδοση.Το σημαντικό είναι ότι της αφήσαμε ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης.Είμαι Χριστιανός,συγχρόνως σέβομαι το πιστεύω κάθε ανθρώπου και αυτό νομίζω είναι άκρως Χριστιανική πράξη.
Τέλος πιστεύω ότι ο άνθρωπος δίνει νόημα στο όνομα,αλίμονο αν συνέβαινε το αντίθετο.
Καλό απόγευμα!
Αχ Μερμελέχα! Πάλι συμφωνούμε απόλυτα..κα στη θρησκεία και στην αισθητική...
ΔιαγραφήΜα αλήθεια 'Αγορίτσα'; Τι φρίκη αλήθεια..
Καλά που διάβασα για τη Ζαϊρα γιατί το Αγορίτσα με έπνιξε..
Χμμμ...Μιλώντας γενικώς για ονόματα και περίεργα ή ασυνήθιστα, το Διαλεκτή πως ακούγεται? Ώρες ώρες νιώθω πως παίζω στη Προφητεία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αν όποτε βγει "φιδάκι" από την ένωση Snake Plissken και Διαλεκτής το όνομα θα χρειαστεί πολύ σκέψη, και θα βοηθήσει μέγιστα στην επιλογή αν το "φιδάκι" όταν ανοίξει τα ματια του δεν βρίσκεται στο Ελλάντα. Ανοίγουν οι ορίζοντες, στην ονοματοδοσία.
Υ.Γ Εκτός από το Νίκολας, Νικόλας στο εξωτερικό υπάρχει και το Gus, από το Κωνσταντίνος συνήθως, ενώ δεν κολλάει ρε πούστη μου! Το Gus είναι short για Augustus, Angus κτλ...Έλεος. Μα GUS??
Αχ Φίδι... το Διαλεκτή (κοσμητικό της Παναγίας υποθέτω όπως και μια φίλη μου Ηλιοστάλακτη) χάνεται εδώ. Γαλλία θέλει ή Οξφόρδη, Καίμπριτζ κλ όπου δε θα θυμίζει Παναγιές μα τη Διαλεκτική & θα ερεθίζει μυαλό και σώμα. Για το φιδάκι είναι πολύ ψηλά o πήχης..
ΔιαγραφήGus από Κωνσταντίνο δε γνώρισα (από.. Γκάσταντιν άραγε;― αμάν: σαν το Χωστήρα γράφω!) αλλά θυμάμαι τους Κυπραίους του Λονδίνου που αντί για Αντώνης κι Anthony (που υπάρχει) το κάνουν Adonis. Το οποίο στην ταμπέλα είναι καλό μα όταν μπεις να τους δεις είναι.... πώς να το πω... an anticlimax..
Και σιγά τον "εχθρό" μωρέ Δάφνη.. Αντιμετώπισέ τον(/την) όπως αρμόζει.. Πατ πατ στο κεφαλάκι, και "ναι καλό μου, ο,τι πεις"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ επίλογός σου, όλα τα λεφτά. Οι ζωάρες τα βαφτίζουν γιατί εξακολουθούν να πιστεύουν πως χωρίς βάφτιση το παιδί δεν έχει όνομα..
Χαίρομαι που δίνεις την απαραίτητη βαρύτητα στον επίλογο- αλήθεια είναι πολύ σημαντικό, πέρα από αστεία..
ΔιαγραφήΓια τα άλλα που λες... ναι έχω ειδικευθεί στην αντιμετώπηση μα η πείρα δίδαξε πως οι μεγάλες έχθρες έχουν σπόρια μικροσκοπικά κι ασήμαντα & μεγαλώνουν στα κρυφά και σκοτεινά. Αλλά αυτό ephee είμαι σίγουρη πως το γνωρίζεις..
Καλή μου αφού βλέπεις πως σε όλα τα light μυθιστορήματα όλα τα ίδια ονόματα υπάρχουν, Παύλος, Αλέξανδρος ( μα πόσοι Αλέξανδροι πια!)χάθηκε ένας Γιαννάκης , ένας Γιωργάκης που πήραν φόρα κατηφόρα οι νεόπλουτες μαμάδες μιας πάλαι ποτέ εποχής και γεμίσαμε τα ίδια και τα ίδια ονόματα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτές οι Νεφέλες όπως το λες! Πόσες ακόμα?
καλό Σ/Κ !
Irma μου και Μυρτώ! Μυρτώ.. πώς ξέχασα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επί Νεφέλης το αγόρι ήταν Αλέξης που καμιά φορά σε διόρθωνε πως όχι-όχι Αλέξανδρος αλλά Αλέξιος.. στό οποίο πώς να μην απαντήσεις γουατέβα και WDF;;;;
Καλή σου μέρα Irma la Douce (το έχεις δει το έργο;)!
Η γλυκιά Ίρμα που φόρεσε το ένδυμα της καυτερής πιπεριάς σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται ώστε να τσούζει όποιον απλώνει το χεράκι του και θέλει να δοκιμάσει την "γλύκα της" ... http://www.youtube.com/watch?v=IYVH9W181io&feature=player_embedded ...
ΔιαγραφήΝαι... ναι πάντα αλλά εννοούσα αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=2FBGAcIk7Wc
το αυθεντικό του Billy Wilder με πρώτη φράση το "Πώς ένα κορίτσι σαν κι εσένα βρέθηκε σε μια φάση σαν κι αυτή;"
To kατάλαβα πως εννοούσες την αυθεντική ταινία αλλά σου απάντησα με την δική μου αγαπημένη ερμηνεία :)) που θα ήθελα τόσο να μπορούσα να έβλεπα ζωντανά...
Διαγραφήκαλό βράδυ
Σκέφτηκε πως ίσως δεν την ήξερες, είναι αγαπημένη μου.. Καλό βράδυ!
ΔιαγραφήΤο μεγάλο πανηγύρι γίνεται στις παιδικές χαρές όπου οι μάνες φωνάζουν τα σπλάχνα τους με ολόκληρα τα αυτοκρατορικά ονόματα και ακούς :πάλι χ......ς Κωνσταντίνε, η Αλέξανδρε, μην κατεβάζεις το βρακί της..... Ρωξάνης!
ΑπάντησηΔιαγραφήχα,χα!
Αχ xristin αυτές οι μάνες και το βρακί!
ΔιαγραφήΣύγγραμμα θέλω να αναρτήσω μα θα με διαγραψουν κι άλλες (όχι απ' το Fb, από την Κοινωνία..).
Δάφνη μου ( όχι τυπικά) καλό φθινόπωρο. Όλο το καλοκαίρι έλειπα. Σήμερα όμως σε απόλαυσα. Έχεις πολύ δίκιο. Λειτουργούμε όλοι μας με το φόβο τι θα πει η θειά η Κατίνα και η γείτουνας η Μήτσιους. Κοκώνη, Μαρούλι, Κυράτσω, Ευρώπη, Περιστέρα, ορισμένα ονόματα σ' ένα χωριό των Γρεβενών. Κατά τη γνώμη μου οι πιο σωστοί ήταν οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Έδιναν ονόματα όπως Αετίσιο Βλέμμα, η Καθιστή Αρκούδα, Συννεφιασμένος Ουρανός... Φιλάκια τα λέμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Καλό Φθινόπωρο και Καλώς Τον― ελπίζω να πέρασες καλά.
ΔιαγραφήΤο Περιστέρα κάποτε ήταν ωραιότατο κι άκρως ερωτικό (διότι είναι πιστά μέχρι θανάτου). Από τα αγροτικά λυπάμαι που χάσαμε τη Ροδιά, τη Λεμονιά μα και την αρχαία Λεύκη του Άδη- έμεινα μόνο δέντρο με λίγες Μυρτιές..
Εγώ την κόρη μου θα την έλεγα Αφροξυλάνθη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τον υιό μου Ναβουχοδονόσορα!
Δεν ξέρω αν το όνομά μας αποτυπώνει χαρακτηριστικά μας γνωρίσματα, μιας και εμένα με βάφτισαν Κωνσταντίνα και με φωνάζουν εξ απαλών ονύχων Νάντια(και Νάντια νιώθω), αν ήμουν Γεωργιανή δηλαδή θα με έλεγαν Ελπίδα κι εγώ Ελπίδα δεν νιώθω, ούτε Ελένη, μιας και κάπου διάβασα πως το Νάντια είναι η σλαβική της απόδοση, το μόνο που ξέρω είναι ότι η ανάρτησή σας ήταν μια πολύ ευχάριστη νότα στη μουντή αυτή φθινοπωρινή ημέρα. Γέλασα πολύ!:)Να ΄στε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ αμφιβάλλω αν επιδρά το άγνωστο νόημα- για το γνωστό στο περιβάλλον μας όμως είμαι σίγουρη.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την επίσκεψη Νάντια, Καλήμέρα
Μακάρι η Ελληνική αγραμματοσύνη να εκδηλωνόταν μόνο στη κλίση των ονομάτων. Γέμουν το διαδίκτυο, η TV το ραδιόφωνο, τα έντυπα δειγμάτων αγραμματοσύνης της Ελληνικής ενδόξου φυλής. Αλλά, όλα κι όλα! Κάθε αξιοπρεπής γραφιάς, εκδότης εντύπου ή ηλεκτρονικού εκδοτικού κατορθώματος, τιτλοφορεί το περισπούδαστο κύριο άρθρο του "Editorial"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο αυστηρό το ύφος σου Φίλε Heliotypon που ως την τελευταία λέξη νόμιζα πως με βάζεις κι εμένα μέσα.. Ουφ.. όμως, (editorial δεν τιτλοφόρησα ποτέ)
Διαγραφή....ου στέλνω ευχές για Καλή εβδομάδα!
Μα γιατί να βάλω εσένα μέσα; Εσύ είσαι από τις σπάνιες περιπτώσεις που γράφουν σωστά. Διακρίνω από μακρυά τους/τις ...γραμματιζούμενους/ες. 'Εστω κι αν κατοικούν σε νησί! :-)
Διαγραφήlol και lulz!!
Διαγραφή"δεν τον βαφτίζεις Νικολάκη που ξέρεις να το λες;" Χαχαα είσαι φοβερή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια θα μπορούσα να ήμουν και εγώ στη θέση της αλλά θα κοκκίνιζα από ντροπή και θα άρχιζα αμέσως το διάβασμα :-)
Ένα θέμα με το όνομα της κόρης μου το είχαμε. Πήρε το όνομα της μητέρας μου, Παρασκευή. Μπήκε και η σκέψη να τις δώσουμε κάτι άσχετο Μελίνα συγκεκριμένα, η μαμά καθόλου δεν διαφωνούσε. Έλα όμως που κοντέψαμε να τη χάσουμε και πολύ μας θύμισε η περιπέτειά μας την πρώτη Παρασκευή της οικογενείας.
Πολύ παλιά μία γυναίκα έκανε μια κόρη Ελένη, που της πέθανε σε μικρή ηλικία. Κάνει δεύτερη Ελένη και της πεθαίνει και αυτή. Κάνει τρίτη κόρη Ελένη επίσης και της αρρωσταίνει βαριά. Τότε βλέπει στον ύπνο της την Αγία Παρασκευή (έχουμε το ξωκλήσι στο πατρικό της μητέρας μου χτισμένο το 1569) και της λέει.. αυτό το παιδί είναι δικό μου. Η γυναίκα ξυπνάει και ανακοινώνει σε όλους πως το κορίτσι από εκείνη την ημέρα θα το λένε Παρασκευού! Έτσι κι έγινε και έζησε και μεγάλωσε. Σε αυτή την γυναίκα ακούει η μαμά μου και έτσι ακριβώς φωνάζω και την κόρη μου, Παρασκευού!
Πολλοί συγγενείς μας το σχολίασαν αρνητικά, αλλά η μικρή το αγαπάει και το υπερασπίζεται και στο σχολείο δεν έχει κανένα πρόβλημα. Οι φίλοι της ποτέ δεν την κορόιδεψαν, αντιθέτως!
Πολύ μεγάλο σχόλιο, αλλά μου έδωσες την ευκαιρία να σου πω τη μικρή μας ιστορία.
Καλή σου νύχτα Δάφνη μου
Θαυμάσια ιστορία, τη χάρηκα μα γιατί μου λες πως θα μπορούσες να είσαι στη θέση της; Μια χαρά κλίνεις την Παρασκευή και το Παρασκευού.. το λατρεύω!!
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα Margo!