Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Οι ελιές μου και τα Δώρα Χριστουγέννων




Μάζευα τις ελιές μας προχθές―μη φανταστείτε ελαιώνες, ένα δένδρο έχουμε και φτάνει για μας και για πολλά βαζάκια που χαρίζουμε όπως και τα ξερά μας σύκα, τα σταφύλια μας, τον κρόκο κι άλλα που ο μικρός παλιός μας κήπος μας προσφέρει.
Μάζευα τις ελιές μας κι έγραφα στον κήπο ευτυχισμένη που δεν περνά ούτε ένα αυτοκίνητο να μου ταράζει την ηρεμία, που οι δεκοχτούρες παρατάσσονται στα μακρινά καλώδια και το σκυλί μου κυνηγιέται με το νέο μας γατί στη λεμονιά κι ύστερα όταν σαν καλά παιδιά έρχονται να τα φιλήσω μοσχοβολούν λεμόνι και μαντζουράνα.
Ευτυχισμένη, αγαπώ τους κήπους. Μα πρέπει να φύγω, να δω φίλους και να ξελογιαστώ όπως γίνεται, σε άλλα που με πάνε στην παλιά ζωή μου με βιβλιοπωλεία και θέατρα και αμαρτίες σκοτεινές που πάντα ελπίζω να αποφύγω.
 Θα σας τα λέω τα ευπρεπή (δε γλιτώνετε) μα εκείνο που με απωθεί και δεν έχω φύγει ήδη από προχθές όπως έπρεπε είναι ο κακός μπελάς των εορτών που θα συναντήσω. Τα επιχρυσωμένα κουκουνάρια, τα φωτάκια, η ψεύτικη χαρά, τα ανόητα τα πλαστικά εφήμερα στολίδια και τα παιδάκια τρελαμένα από την πρώτη μύηση στην υπερκατανάλωση αηδιών σα μεθυσμένα από ζάχαρη και χημικές βαφές φθηνού γλυκού.
Δεν έχω υπομονή γι αυτά κι ακόμα λιγότερη έχω για κείνα τα άλλα, τις φιλανθρωπίες και τους εράνους, κόλπα έξυπνα για να μαζεύουν κάποιοι εκατομμύρια εξαργυρώνοντας την ενοχή όσων για λίγο επιθυμούν να νιώσουν υπερέχοντες.
Δεν είναι από στριφνάδα και κακοκεφιά που σας τα λέω και ιδού ένα άρθρο πάντα επίκαιρο που θέτει κάποια πράγματα στη θέση τους.
Χαρείτε το:

To Δώρο του Θανάτουτου George Monbiot

Δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζονται, τίποτα που να μην έχουν ήδη, τίποτα που ακόμη και να θέλουν. Οπότε τους αγοράζεις ένα ηλιακά κινούμενο φυτό, μια βούρτσα για τον αφαλό ή ένα σετ μίνι-γκολφ για την τουαλέτα. Φαίνονται διασκεδαστικά την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων, βαρετά τη δεύτερη, ντροπιαστικά από την τρίτη και μετά. Ως τη δωδέκατη μέρα έχουν μετατραπεί σε σκουπίδια. Για 30 δευτερόλεπτα αμφιλεγόμενης διασκέδασης, ή ένα ηδονιστικό ερέθισμα που διαρκεί όσο και μια δόση νικοτίνης, εγκρίνουμε τη χρήση υλικών των οποίων οι επιπτώσεις θα είναι ορατές για γενιές μετά.
Κάνοντας έρευνα για την ταινία της Η Ιστορία των Πραγμάτων, η Annie Leonard ανακάλυψε πως από τα υλικά που ρέουν μέσω της οικονομίας του καταναλωτισμού, μόνο 1% παραμένει σε χρήση έξι μήνες μετά την πώληση [1]. Ακόμα και τα αγαθά που θα περιμέναμε να διαρκέσουν περισσότερο, σύντομα καταδικάζονται σε αχρηστία είτε επειδή είναι προσχεδιασμένα να χάνουν τη χρήση τους (χαλάνε γρήγορα), είτε επειδή θεωρείται πως την έχασαν (βγαίνουν εκτός μόδας).
Αλλά πολλά από τα προϊόντα που αγοράζουμε, ειδικά για τα Χριστούγεννα, δε μπορούν να χάσουν τη χρήση τους, γιατί δεν είχαν καμία χρησιμότητα ποτέ. Ένα ηλεκτρονικό μπλουζάκι drum-machine, ένας κουμπαράς Darth Vader που μιλάει, μια θήκη για το iPhone σε σχήμα αυτιού, ένας ατομικός ψύκτης για κουτάκια μπύρας, μια οδοντόκρεμα με γεύση μπέικον, ένας σκύλος που χορεύει: Κανείς δεν περιμένει πως θα χρησιμοποιηθούν, ούτε ακόμα πως θα τα ξανακοιτάξουν μετά τη μέρα των Χριστουγέννων. Είναι σχεδιασμένα για να σου πουν ευχαριστώ, ίσως να προκαλέσουν και κάνα-δυο γέλια και μετά να πεταχτούν.
Η γελοιότητα των προϊόντων συγκρίνεται μόνο με το εύρος των επιπτώσεων. Σπάνια υλικά, πολύπλοκα ηλεκτρονικά, η ενέργεια που απαιτείται για την κατασκευή και τη μεταφορά τους, όλα παράγονται και συνδυάζονται σε ενώσεις μέγιστης ματαιότητας. Αν συμπεριλάβουμε τα ορυκτά καύσιμα των οποίων την εξόρυξη και χρήση αναθέτουμε σε άλλες χώρες, η κατασκευή και η κατανάλωση είναι υπεύθυνες για περισσότερη από τη μισή παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα [2]. Καταστρέφουμε τον πλανήτη για να φτιάξουμε ηλιακά θερμόμετρα μπάνιου και επιτραπέζιους παίκτες του γκολφ.
Άνθρωποι στο ανατολικό Κονγκό σφάζονται για να δημιουργηθούν αναβαθμίσεις για τα smartphone μας, όλο και μικρότερης χρησιμότητας [3]. Δάση υλοτομούνται για να κατασκευαστούν “προσωποποιημένες, σε σχήμα καρδιάς, ξύλινες επιφάνειες για τυριά”. Ποτάμια δηλητηριάζονται για να κατασκευαστούν ψάρια που μιλάνε. Αυτό είναι παθολογική κατανάλωση: μια παγκόσμια επιδημία συλλεκτικής τρέλας, που καθίσταται τόσο φυσιολογική από τη διαφήμιση και τα media, ώστε σπάνια προσέχουμε πως μας έχει συμβεί.
Το 2007 ο δημοσιογράφος Adam Welz κατέγραψε το θάνατο 13 ρινόκερων από λαθροκυνηγούς στη Νότια Αφρική. Φέτος, μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί 585 [4]. Κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί, αλλά μια απάντηση είναι πως πολύ πλούσιοι άνθρωποι στο Βιετνάμ προσθέτουν σκόνη από κέρατα ρινόκερου στο φαγητό τους ή το σνιφάρουν σαν κοκαΐνη ως επίδειξη του πλούτου τους. Είναι εφιαλτικό, αλλά δεν διαφέρει πολύ από ότι κάνουμε σχεδόν όλοι στα βιομηχανοποιημένα κράτη: καταστρέφουμε τον κόσμο μέσω μιας χωρίς νόημα κατανάλωσης.
Αυτή η καταναλωτική έκρηξη δε συνέβη τυχαία. Οι ζωές μας έχουν φτιαχτεί για να την ενθαρρύνουν. Παγκόσμιοι κανόνες εμπορίου αναγκάζουν χώρες να συμμετάσχουν στη γιορτή του σκουπιδιού. Κυβερνήσεις μειώνουν τους φόρους, απορυθμίζουν τις αγορές, αυξομειώνουν τα επιτόκια, όλα για να αυξήσουν την κατανάλωση. Αλλά σπάνια οι αρχιτέκτονες αυτών των πολιτικών σταματάνε να σκεφτούν “κατανάλωση τίνος πράγματος;”. Όταν όλα τα “θέλω” και τα “χρειάζομαι” έχουν πραγματοποιηθεί (από αυτούς που έχουν λεφτά για ξόδεμα), η ανάπτυξη εξαρτάται από τις πωλήσεις εντελώς άχρηστων πραγμάτων. Η επισημότητα του κράτους, η δύναμη και η μεγαλειότητά του, στην υπηρεσία της παράδοσης στην πόρτα μας του “Τέρι της Χελώνας που Βρίζει”.
Άντρες και γυναίκες αφιερώνουν τις ζωές τους στην κατασκευή και τη διαφήμιση τέτοιων σκουπιδιών, και κοροϊδεύουν την ιδέα του να ζεις χωρίς αυτά. “Πάντοτε πλέκω τα δώρα μου”, λέει μια γυναίκα σε ένα διαφημιστικό αλυσίδας ηλεκτρονικών. “Δεν θα πρεπε,” απαντά ο αφηγητής [5]. Η διαφήμιση για το τελευταίο τάμπλετ της Google, δείχνει έναν πατέρα κι ένα γιο να κατασκηνώνουν στο δάσος. Η ευχαρίστησή τους εξαρτάται από τα νέα features του Nexus 7 [6]. Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν, αλλά βρήκαμε ένα τρόπο να σας τα πουλήσουμε.
Η αύξηση της ανισότητας που συνοδεύει την έκρηξη καταναλωτισμού, διασφαλίζει πως στην ανερχόμενη οικονομική παλίρροια δεν θα επιπλέουν όλες οι βάρκες. Στις ΗΠΑ το 2010, το 1% του πληθυσμού είχε άνοδο των εισοδημάτων του κατά 93% [7]. Η χιλιοειπωμένη δικαιολογία, πως πρέπει να διαλύσουμε τον πλανήτη για να βοηθήσουμε τους φτωχούς, απλά δεν στέκει. Για μερικές δεκαετίες κατά τις οποίες γίνανε πλουσιότεροι αυτοί που είχαν ήδη περισσότερα από όσα μπορούσαν να ξοδέψουν, οι προοπτικές όλων των άλλων εξαφανίστηκαν.
Τόσο αποτελεσματικά έχουν οι κυβερνήσεις, τα media και οι διαφημιστές συνδέσει την κατανάλωση με την ευημερία και την ευτυχία, που το να λες τα παραπάνω σημαίνει το να βρίσκεσαι εκτεθειμένος στο χλευασμό και την κοροϊδία. Δείτε την εκπομπή Ηθικός Λαβύρινθος (Moral Maze) της προηγούμενης εβδομάδας, στην οποία το μεγαλύτερο μέρος του πάνελ μαζεύτηκε για να κοροϊδέψει την ιδέα της μικρότερης κατανάλωσης και να τη συνδέσει με τον ολοκληρωτισμό [8]. Όταν ο κόσμος τρελαίνεται, αυτοί που αντιστέκονται αποκηρύσσονται ως παλαβοί.
Φτιάξτε τους μια τούρτα, γράψτε τους ένα ποίημα, δώστε τους ένα φιλί, πείτε τους ένα ανέκδοτο, αλλά σταματήστε να καταστρέφετε τον πλανήτη για να πείτε σε κάποιον πως νοιάζεστε. Τελικά αποδεικνύετε το αντίθετο.
_______________________________________________________________________


Το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian το παίρνω μεταφρασμένο στα ελληνικά από το clopy που λέει:

Δεν είμαι ιδιαίτερα καλός στη μετάφραση, απλά προσπάθησα να διατηρήσω το νόημα οπότε οι αγγλομαθείς αν προτιμούν μπορούν να το διαβάσουν απευθείας εδώ

Εικόνα
Ο κήπος μου γραφείο προχθές

17 σχόλια:

  1. "(...) το σκυλί μου κυνηγιέται με το νέο μας γατί στη λεμονιά κι ύστερα όταν σαν καλά παιδιά έρχονται να τα φιλήσω μοσχοβολούν λεμόνι και μαντζουράνα" ... τι όμορφα που τα μετέφερες, εικόνα και μυρωδιά! :-)
    Όταν γράφεις για τον κρόκο του κήπου σας, εννοείς το σαφράν ή το λουλούδι;
    Το άρθρο ενδιαφέρον, με έκανε να σκεφτώ ... Πάντως, πόσο άσχημο και επικίνδυνο που έχουμε ξε-μάθει να αντιμετωπίζουμε κριτικά τα πράγματα - και πόσο χρήσιμα τα κείμενα, οι άνθρωποι, οι απόψεις που μας βάζουν να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας ...
    Καλό βράδυ.





    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν γράφω για κρόκο μιλώ για το ζαφράνι, μικρό ασπρομώβ εύθραυστο κρινάκι της γης με στήμονα που μοσχοβολά. Βγαίνει άγριο στα ξερά, στο μονοπάτι μου και το προσέχω μην το λιώσω παρκάροντας. Μα.. δες
      ΕΔΩ
      αντί να περιγράφω διότι σωστά μπερδεύτηκες, κρόκους λέω και τις φρέζιες (αλλά βγαίνουν άνοιξη).

      Για τα άλλα χαίρομαι που συμφωνείς..
      Καλό μας βράδυ!

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα! :-)
      Είχα την εντύπωση πως το ζαφράνι/σαφράν φυτρώνει μόνο στη Μακεδονία, δεν ήξερα πως το βρίσκουμε και σε νησιά. Όσο για τις φρέζιες, δε γνωρίζω πολλά από λουλούδια, όπως θα κατάλαβες (αλλά θα ήθελα να μάθω περισσότερα).
      Ευχαριστώ για τη φωτογραφία που μου έδειξες! :-)

      Διαγραφή
    3. Στο χωριό Κρόκος γίνεται μεγάλη καλλιέργεια μα είναι αυτοφυές στη χώρα μας.
      Εδώ είναι άγριο κι όχι πολύ δυστυχώς τώρα που χτίστηκε τόσο ο τόπος..

      Διαγραφή
  2. ΕΡΧΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΑΑΑΑΑΑ;;;;;

    Δεν νομίζω ότι πρόκειται μόνο για το αίσθημα της υπεροχής.Ξέρεις νομίζω ότι είναι και αυτό που μας καλλιεργούν,"αα έκανες κάτι άσχημο/κακό/απρεπές; Κάνε μια καλή πράξη για να εξιλεωθείς!"Ε και όλοι λίγο πολύ το θυμόμαστε.Είμαστε ενοχικοί μάλλον.

    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έεεεεερχομαιαιαιαιαι ναι
      και το ξέρω πως θα το χαρώ..

      Μα παραείσαι καλός άνθρωπος για διακρίνεις μόνο μια ενοχή δίχως το έγκλημα σ' αυτό το υποπτότατο συναίσθημα. Καμιά καλή πράξη δεν εξιλεώνει όσο η συγγνώμη..―μα αυτό κι αν είναι θέμα για ατέλειωτες κουβέντες,
      οπότε σταματώ και σου εύχομαι
      Καλό ξημέρωμα ερωτοεθισμένη μου!

      Διαγραφή
  3. όμορφα εκφράζεσαι,ενδιαφέρον Δάφνη μου.
    καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχο το άρθρο που παρέθεσες και απόλυτα λογικό.
    Μπορώ να καυχηθώ πως τα δώρα μου προς τους φίλους, τους γνωστούς, προς τις υποχρεώσεις μου είναι πάντα αυτά που μπορώ και φτιάχνω με τα χέρια μου.
    Μαρμελάδες εποχής , πετιμέζι που δεν είναι εύκολο να βρεις σπιτικό, κοσμήματα δημιουργίες μου, κάρτες και μικρούς πίνακες ζωγραφισμένους απο εμένα και ποτέ δεν θα έκανα δώρα ευκαιριακά κομμάτια που θα μπούν σε αχρηστία την επόμενη στιγμή.
    Κάτι τέτοιο θα έπρεπε όλοι μας να κάνουμε γιατί έχουμε ξεφύγει εντελώς και όπως το γράφει και το κείμενο έχουμε συνδέσει την κατανάλωση με την ευημερία και αυτό είναι η μεγαλύτερη πλάνη του ανθρώπινου γένους.
    Την Καλημέρα μου και εύχομαι να περάσεις καλά στο ταξίδι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μεγάλη πλάνη και είδαμε σε τι αδιέξοδο οδηγεί.
      Το παραμύθι του καταναλωτισμού..

      Καλημέρα Levina!

      Διαγραφή
  5. Από τις γιορτές τις περισσότερες φορές με ενοχλεί αυτό το πρέπει ντε και καλά να είσαι μέσα στην τρελή χαρά.Πάντα ήμουν ο λογιστής της οικογένειας ,οπότε κομμένες οι σπατάλες λόγω λίγο χρημάτων ,σχεδόν πάντα ,όχι μόνο τώρα.
    Τυχερή που έχεις κήπο και να τον χαίρεσαι όσο μπορείς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Από τη μια η ψεύτικη χαρά κι από την άλλη το άλλο που λες, η υπενθύμηση σε κάθε βήμα ότι η χαρά αγοράζεται. Εκεί είναι η μεγάλη ευλογία του να έχεις κήπο, σε απομακρύνει από αυτά..

      Καλό σου απόγευμα Χρυσάνθη μου!

      Διαγραφή
  7. Πέραν από τα δώρα, που όντως έχουν γίνει μαρτύριο για πολλούς δότες (και λήπτες...) υπάρχει και η άλλη άποψη, της (τάχα) εορταστικής περιόδου, που υποτίθεται ότι γιορτάζουμε τα παραμύθια της θρησκευτικής παράδοσης, όπως π.χ. της παρθενογένεσης και των άλλων "θαυμάτων". Ποτάμι τα ψέμματα στα παιδιά και όχι απλώς παραμύθια που μόλις μεγαλώσουν λίγο καταλαβαίνουν ότι ήταν παραμύθια. Τους λέμε παραμύθια που τα περισσότερα τα ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή με τη μορφή της "πίστης" σ' αυτά. Κατανοητή η ανάγκη του ανθρώπου για αλλαγή της ρουτίνας, για ανάπαυση, για κοινωνική και οικογενειακή επικοινωνία, αλλά δεν θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί π.χ. μιά εβδομάδα αργίας, μιά εβδομάδα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, έστω για φαγοπότι, για διασκέδαση, για θεάματα, όπως γίνεται σε πολλές χώρες, χωρίς την ανάγκη θρησκευτικών επετείων και μυθευμάτων του χειρίστου είδους και χωρίς "υποχρεωτικό" δωροπανηγύρι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο σοφό θα ήταν..
      Μου θύμισες κάτι παλιότερο, μια οικολογική προσπάθεια να καθιερωθεί η ημέρα της εβδομάδας Που Δεν Αγοράζω Τίποτε. Έτσι για να θυμόμαστε πως είναι κι άλλα, να αναζητούμε απολαύσεις έξω απ' τα καφέ και τα μπαράκια και τα Malls. Αλλά δεν έπιασε. Οι εορτές ανήκουν στη Βιομηχανία κι είναι σωτήριες για εμπόρους και εφόρους. Δυστυχώς.

      Καλό απόγευμα saunagreece!

      Διαγραφή
  8. Αναμένο τζάκι και τηγανίτες τηγανισμένες σε νιο ελαιόλαδο Να βλέπω τα παιδιά μου να τις απολαμβάνουν...Από τις καλύτερες μου χριστουγεννιάτικες εικόνες !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.