Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

€10 στον κήπο― και νοστάλγησα



Βρήκα ένα δεκάευρο στον κήπο. Δε λέω, δίνει μια μικρή και ξαφνική χαρά να βρίσκεις χρήματα αλλά δεν κράτησε πολύ και μελαγχόλησα.

Όταν φυσάει, τα απογεύματα, αφού μαζέψω σύκα ή σταφύλια ή ό,τι από τον κήπο μου, βγαίνω με γάντια και σακούλα να μαζέψω και τα ιπτάμενα σκουπίδια. Από χαρτοπετσέτες και σακούλες στα κλαδιά ως μπουκαλάκια από χυμούς και αποτσίγαρα που είτε ξεχειλίζουν απ' τους κάδους και τα φέρνει ο αέρας είτε πετιούνται από παράθυρα αυτοκινήτων προς κι από τη θάλασσα.
Το μάζεμα καθήκον θλιβερό και απαραίτητο που αν παραληφθεί, το κτήμα μου θα γίνει σκουπιδότοπος.

Η δυσάρεστη αυτή δουλειά κάποτε έχει και χαρές. Έτσι, μια Άνοιξη μετά από βροχές βρήκα ξανά το αγαπημένο μου κομπολογάκι που είχε πέσει από την τσάντα μου κι ένα παλιό τασάκι από σμάλτο που ποιος ξέρει πώς και πότε έχασαν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες. Και όπως με μακρύ καλάμι ξετρυπώνω άλλο ένα πλαστικό από ένα φρύγανο ή μια κουφάλα σκεπασμένη φύλλα, βρίσκω κρανία γατιώνπλυμένα απ' τον καιρό και τα μυρμήγκια, ή τέλειες φωλιές μικρών πουλιών. Χαίρομαι τότε, ο κήπος μου σα να μου λέει ευχαριστώ.

Και χθες  βρήκα ένα δεκάευρο στον κήπο.
Θυμήθηκα εκείνα τα χαρτονομίσματα που ανακαλύπτουμε στην τσέπη ενός παντελονιού ή σε μια τσάντα, θυμήθηκα τη φορά που απ' τα φύλλα ενός βιβλίου έπεσε ένα μικρούλι φακελάκι πρέζα που άγνωστο γιατί είχα κρύψει εκεί, θυμήθηκα εκείνη την τρελή χαρά που μου έδιναν τέτοιες ανακαλύψεις όταν αυτό που έβρισκα το είχα ανάγκη.

Το χαρτονόμισμα, δώρο που δε χρειάζομαι, μου πλάκωσε την καρδιά. Τόσο πολύ που πριν το καταλάβω έτρεξα σπίτι να ρωτήσω αν είχαμε κάποιο ντελιβερά ―αν κάποιος ήρθε κι ίσως του έπεσε― αναζητώντας μάταια να ζήσω τη χαρά, by proxy, μέσα από άλλον.
Δε βρήκα ποιος το έχασε και το έχω τώρα καρφιτσωμένο μπροστά μου, γούρι μου λένε, μα για μένα είναι ανάμνηση τούτης της παράλογης νοσταλγίας για μια ανάγκη που μου έλειψε.

Και, κερασάκι στη μελαγχολία, ήρθε και το αιώνιο αίσθημα ενοχής επειδή δεν έχω ανάγκη το δεκάευρο. Γιατί  άλλοι το έχουν ανάγκη κι η μοίρα το σπατάλησε σ' εμένα την ανάξια.
________________________

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.