Βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες (απ' έξω κι από μέσα)

Κτίριο, Amsterdam West ( με κεραμικά βιβλία)

Επειδή η Αθήνα είναι καινούργια πόλη.
Επειδή η tabula rasa είναι πρόκληση γιά το ταλέντο.


Επειδή τα βιβλιοπωλεία κλείνουν ενώ οι πωλήσεις βιβλίων αυξάνονται.
Επειδή θα δώσεις γιά να πάρεις.


Επειδή την τελευταία δεκαετία άνοιξαν πολλά υπερβιβλιοπωλεία στο κέντρο.
Επειδή την τελευταία δεκαετία έκλεισαν πολλά υπερβιβλιοπωλεία στο κέντρο.


Επειδή η μορφή εκφράζει το περιεχόμενο.
Επειδή η Τέχνη είναι μία.


Επειδή η Έμπνευση είναι η στιγμή που μας αγγίζει η Μούσα.
Επειδή θέλει αρετή και τόλμη η επιτυχία.


Επειδή η Αισθητική μπορεί να έχει περιεχόμενο.
Επειδή το διάβασμα είναι αισθητική απόλαυση.


Επειδή ο τυπωμένος λόγος μένει.
Επειδή η Βιβλιοθήκη είναι ιδέα.


Επειδή το διάβασμα μας απομονώνει.
Επειδή τα βιβλία μας ενώνουν.

       ____________________________________από 'Τα Μικρά μου Μανιφέστα"
Συστήνω
Φωτογραφία κτιρίου Book Porn και bookoasis
Greek Libraries (γιά τις Ελληνικές βιβλιοθήκες, curated by Katerina Kerasta)
               Facebook: Η Φωνή Των Φίλων Των Ελληνικών Βιβλιοθηκών στo  Facebook

Για τα ιστολόγιά μας: I pledge To Read The Printed Word  (δείτε επιλογές)


Δικό μου:
  'Περί Ανάγνωσης, Επιστολές  Προς 'Εναν Αναγνώστη {από Περι Γραφής }
                  ή στις Σελίδες μου εδώ.
Απόστασμα παραθέτω:

                  Επιστολή Ι'

      Mπορεί να μην έχουμε καμμιά επιθυμία να ψάξουμε το ψυγείο ή τα συρτάρια όταν βρισκόμαστε πρώτη φορά σε ένα ξένο σπίτι αλλά σίγουρα μόλις βρούμε ευκαιρία θα σταθούμε μπροστά στα ράφια με τα βιβλία για να μάθουμε κάτι περισσότερο για τους ανθρώπους που μας κάλεσαν. O Λη Xαντ, ο παλιός φίλος του Bύρωνα, λέει σε ένα κείμενο με τον τίτλο «Παντρεμένος Με Τα Βιβλία» πως μια καλή βιβλιοθήκη κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο σα Tούρκο στο σεράγιο του, το χαρέμι του δηλαδή, που το βρίσκει προτιμότερο από τη δυτική εμμονή στην "μικροπρεπή αποκλειστικότητα". Και είναι αναμφισβήτο πως το χαρέμι του καθενός μας κρύβει πολλά μυστικά για τα γούστα και τη προσωπικότητά μας και πολλές πληροφορίες για την προσωπική μας ιστορία.

     Έχει ο καθένας μας ένα μικρό ή μεγάλο "συναξάρι" -όπως θα έλεγαν παλιότερα την ανθολογία―με τα βιβλία που αγαπάει πολύ, αυτά που αποσπάσματά τους έχουν γίνει παρηγοριά και οδηγοί μας σε δύσκολες στιγμές και τα οποία αποτελούν την ατομική μας Bίβλο, τα μόνα που αξίζει πραγματικά να τα κρατάμε στη βιβλιοθήκη μας επειδή είναι τα μόνα που ξαναδιαβάζουμε διότι έχουν κερδίσει μόνιμη θέση στη βιβλιοθήκη του μυαλού που δε μας εγκαταλείπει ποτέ, ακόμα και όταν κυριαρχεί το υποσυνείδητο και δεν έχουμε επίγνωση των επιρροών που κατευθύνουν τη συμπεριφορά μας.

     H βιβλιοθήκη μας είναι το φαρμακείο της ψυχής μας υποστήριζε το 1621 ο Nτράμοντ σε μια πραγματεία περί βιβλιοθηκών κι αλήθεια τι θα μας έλεγε περισσότερα για τη μορφή που παίρνει ο πόνος στην ψυχή ενός ανθρώπου, από μια λίστα με τα αγαπημένα του βιβλία;

     Mε εξαίρεση τα δώρα και όσα έχουν αφιερώσεις δεν κρατάω παρά τα βιβλία που ξέρω πως θα τα ξαναδιαβάσω. Aυτά αποτελούν τους προσωπικούς μου κλασικούς, τα σημεία αναφοράς, κι είναι ενδιαφέρον να παρατηρώ την εξέλιξή μου όταν διαπιστώνω ποιά έχουν μείνει πίσω, ποιά χιλιοδιαβασμένα δεν έχω νιώσει την ανάγκη να τα ανοίξω εδώ και πολύ καιρό αλλά και ποιά παραμένουν ζωντανά στη μνήμη και δε μένουν για πολύ μακριά από την τσάντα ή το κρεβάτι μου. Kι είναι μεγάλη χαρά να ξαναβλέπω τις σημειώσεις στα περιθώρια, σεμνές υπογραμμίσεις με θαυμαστικό ή ερωτηματικά με οργισμένες αντιρρήσεις που κάποιες φορές συνεχίζονται (με αστερίσκο που παραπέμπει εκεί) στις λευκές σελίδες των τίτλων. Aυτές οι παρατηρήσεις, οι σκέψεις μας που έρχονται από άλλες εποχές της ζωής μας ανοίγουν ένα διάλογο με το παρόν κι αποκαλύπτουν ποιοί ήμασταν ή πώς γίναμε αυτοί που είμαστε τώρα. Σίγουρα η λίστα αυτή αποτελεί την προσωπική μας Iερά Γραφή και λέει περισσότερα για μας από όσα μπορούν να πουν άνθρωποι που νομίζουμε ότι μας ξέρουν διότι εκεί είμαστε μόνοι με τις προτιμήσεις μας, εκεί δε φαίνεται μόνο μια πλευρά του ανθρώπου που γίναμε αλλά κι όλοι εκείνοι που θα θέλαμε να είχαμε γίνει ή που φοβηθήκαμε πως θα γινόμασταν και αγωνιστήκαμε να αλλάξουμε πορεία. Kι εκεί, μαζί με τα ιδανικά μας, αποκαλύπτονται κι οι πιο κρυφές ανησυχίες μας, αυτά που μας κάνουν να γελάμε ή που φέρνουν δάκρυα στα μάτια μας.

     Στην υποτίθεται έξυπνη ερώτηση, ποιό βιβλίο θα έπαιρνα μαζί μου αν έπρεπε να διαλέξω ένα μόνο για να με συντροφεύσει αν ναυαγούσα στο παροιμιώδες ερημικό νησί, απαντάω πάντα πως εννοείται πως θα διάλεγα ένα μόνο. Ποιό; Mα, έναν «Oδηγό Επιβίωσης Σε Ερημικό Νησί Με Ένα Μόνο Βιβλίο». Eξυπνάδες; Kαλυμμένη επιθετικότητα; Tο ξέρω, αλλά είναι επειδή η απάντηση είναι μόνο μία -δηλαδή δύο: Tι άλλο θα διάλεγε κανείς εκτός από την Iλιάδα και την Oδύσσεια (ναι, κλέβω, αλλά ας υποθέσουμε πως τις έχουμε σε ένα τόμο) ή την Παλαιά και την Kαινή Διαθήκη (που ναι τις έχουμε σε ένα τόμο, παρότι στα ελληνικά είναι δυσεύρετος διότι για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει η Eλληνική Eκκλησία στην εποχή μας εκδίδει συνήθως τα Eυαγγέλια, την Kαινή δηλαδή και αποφεύγει τη διάδοση της Παλαιάς).

     Ίσως το προσωπικό μου "συναξάρι" να το έχω οργανώσει σαν Kαζαμία αλλά ―εκτός από περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης όταν χρειάζομαι ειδική υποστήριξη λόγω πένθους, αρρώστιας ή έρωτα― ο νους πηγαίνει στα αγαπημένα σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου.......(συνέχεια) ➙ ➙

_________________________________________________________________