Η ιδέα "ανταλλαγής πληθυσμών" δε χωρά στο νου μου. Αποτελεί αποκορύφωμα της μανίας των πατρίδων που απλώθηκε σαν αρρώστια μετά τη Γαλλική Επανάσταση σχηματίζοντας κράτη και ταυτίζοντας τα γεωγραφικά σύνορα με τα εθνικά- φυλετικά- ρατσιστικά ή όπως αλλιώς τα ονειρευόταν κάθε λαοπλάνος. Τραγικό παράδειγμα του πατριωτικού παροξυσμού είναι η Κρήτη της οποίας οι κάτοικοι που εκπατρίστηκαν δε γνώριζαν άλλη πατρίδα. Η συγκεκριμένη ανταλλαγή με τους Χριστιανούς κατοίκους της Μικράς Ασίας οι οποίοι επίσης ήταν γηγενείς ακυρώνει κάθε επιχείρημα υπέρ του εγχειρήματος και αποδεικνύει για άλλη μιά φορά τη δύναμη της προπαγάνδας και των δημαγωγών.
Με τη συμφωνία Ανταλλαγής Πληθυσμών οι άνθρωποι ξεριζώθηκαν αφήνοντας σπίτια, δουλειές, φίλους στον τόπο που αγαπούσαν κι ήταν ο μόνος που ήξεραν. Πώς υπογράφτηκαν οι συμφωνίες, πώς εκτελέστηκε το ανθρωπιστικό έγκλημα ακόμα, τόσα χρόνια μετά, μου φαίνεται απίστευτο.
Στο "Χρονικό μιας Πολιτείας" ο Παντελής Πρεβελάκης περιγράφει θαυμάσια αυτό το δράμα μιλώντας για το Ρέθυμνο, την πατρίδα του.
Πρόσφατα διάβασα άλλο ένα, το 'Κρήτη μου" της Σαμπά Αλτίνσαϊ ["Girit'im benim"- Saba Altinsay] η οποία μέσα από την ιστορία του παππού της που ήταν χρυσοχόος στα Χανιά δίνει την άλλη πλευρά του δράματος. Μιά άλλη πλευρά που δε διαφέρει από του Πρεβελάκη μόνο διασώζει αναμνήσεις μιάς καθημερινότητας που δεν υπάρχει πια όπως το μουσουλμανικό νεκροταφείο, τα μαγαζιά, τα ονόματα κι οι λέξεις αυτής της τουρκοκρητικής διαλέκτου που μιλιέται μέχρι σήμερα στο νέο τόπο. Μέλος αυτής της κοινωνίας ήταν κι ο Μπεχαουδίν Μπαριτάκης ή Χαμιταγαδάκης (Behaeddin Rahmizade). Αναγνωρισμένος σήμερα σπουδαίος Κρητικός φωτογράφος που άφησε πολύτιμο λαογραφικό έργο. Σας παραθέτω λίγες φωτογραφίες του με μικρό βιογραφικό.
Enjoy:
☼
καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το καλοκαίρι έχω μια βιβλιοφαγική διάθεση οπότε κάθε πρόταση είναι και μια καλή ιδέα!
θέλω να σου τηλεφωνήσω για μερικά ακόμη γιαπωνέζικα λουλούδια- τώρα και ραδιενεργά!!ελπίζω να έχεις.
φιλάκια, κλαψ κλαψ