Σήμερα οι μωρές παρθένες κι η Κασσιανή, κορίτσι απο 'κείνα..

Σήμερα θυμόμαστε την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή με τη θαυμάσια παραβολή των μωρών παρθένων που περιμένοντας το νυμφίο να έρθει για τη νύφη ξέχασαν να βάλουν λάδι στα λυχναράκια τους κι έμειναν «εκτός νυμφώνος» ενώ οι φρόνιμες τα κατάφεραν.

Με παραβολή δηλαδή διδασκόμαστε το αγαπημένο μου μότο «Η Τύχη ευνοεί τους προετοιμασμένους».

Σήμερα, μεγάλη Τρίτη, ο Ιησούς κατακεραύνωσε 'Γραμματείς και Φαρισαίους' (υποκριτές γραφειοκράτες το ερμηνεύω) και διαβάζουμε απόσπασμα από Λουκά και Ιωάννη.
.
Ύστερα ψέλνουν το θαυμάσιο τροπάριο «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» εμπνευσμένο από του Λουκά (ζ' 44-50) «της αλείψεως του Κυρίου δια μύρων υπό πόρνης γυναικός». Το έγραψε η ποιήτρια Κασσιανή, η όμορφη υμνογράφος που τόλμησε να αντιμιλήσει στον αυτοκράτορα Θεόφιλο.

Η Κασσιανή που γεννήθηκε στην Πόλη γύρω στο 805 μ.Χ., σύμφωνα με τους βυζαντινούς χρονικογράφους, το 820 μ.Χ. «θάμπωσε» με την ομορφιά της τον αυτοκράτορα Θεόφιλο ο οποίος ζήτησε από τη μητέρα του Ευφροσύνη να προσκαλέσει στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, κάλεσε το Θεόφιλο να προσέλθει και, ως άλλος Πάρις, να δώσει ένα χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο Θεόφιλος, «θαμπωμένος» από την ομορφιά της Κασσιανής, θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε «ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» [«από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά»], υπονοώντας το περιστατικό με την Εύα και τον Όφι. Η Κασσιανή δεν τα έχασε κι απάντησε «αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» [«και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα»] υπονοώντας την Παναγία και τη γέννα. Ο αυτοκράτορας δε εκτίμησε το πνεύμα της αλλά θύμωσε με την προπέτεια και το θάρρος της οπότε έδωσε το μήλο στην Θεοδώρα.

Μετά το ατυχές περιστατικό η Κασσιανή αποτραβήχτηκε σε μοναστήρι κι αφοσιώθηκε στη γραφή και τον Κύριο ως το θάνατό της το 865 μ.Χ..

Δε γνωρίζουμε αν μετάνιωσε που με όλη την εξυπνάδα και την ευστροφία τηςφέρθηκε ως μωρή παρθένα που δεν κράτησε το στόμα της κλειστό.

_____________________________ ‪#‎Love_Girls_Who_Read‬

 Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα 

Ένας αριστουργηματικός ύμνος στη μετανιωμένη αμαρτωλή γυναίκα (η οποία δεν ήταν η Μαγδαληνή, όπως πιστεύουν πολλοί). Ένας ύμνος στη μεγαλοψυχία εκείνου που την έσωσε από τη δημόσια κατακραυγή και τον λιθοβολισμό («ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτήν»). Ένα ιδιόμελο τροπάριο, που μιλάει για τον «έρωτα της αμαρτίας», γραμμένο τον 9ο αιώνα από μία γυναίκα για μια γυναίκα, καθιερώθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία να ψάλλεται τη Μ. Τρίτη ως Δοξαστικό των Αποστίχων του Όρθρου της Μ. Τετάρτης και αγαπήθηκε από όλον τον κόσμο, πιστούς και μη. Η κατανόηση του τόσο διαφορετικού «άλλου» είναι αυτό που συγκίνησε την Κασσιανή. Μία μεγάλη ποιήτρια, που εμπνεύστηκε από την αναφορά του περιστατικού, όπως το περιγράφουν τρεις Ευαγγελιστές κι έβαλε στο στόμα της αμαρτωλής έναν ύμνο στη συγχώρεση, μία από τις ευγενέστερες πράξεις του ανθρώπινου γένους. Θα την απολαύσουμε πάλι απόψε – ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

___________________________________________________

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 

Ήχος Πλάγιος του Τετάρτου 

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσου
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.