Γνωρίζω, εορτάζετε, μα η ζωή κυλάει και δε γνωρίζεις τι σε περιμένει αύριο.
Αν και, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν αναμενόμενο: εγώ το περίμενα.
Ο κύριος Kastell πρόκειται να κάνει μια εγχείριση στους πνεύμονες. (Εάν η καρδιά και μπλα μπλα μπλα…).
Μα δε σας τα γράφω γι αυτό αλλά γιατί
εγώ είμαι πολύ καλά ευχαριστώ
και δεν καταλαβαίνω γιατί όταν ρωτούν για την υγεία του άλλου ανθρώπου με ρωτάνε στο β πληθυντικό:
«Πού θα κάνΕΤΕ τη στεφανιογραφία;» «Πότε θα μπείΤΕ για την εγχείρηση;» «Βγήκαν οι εξετάσεις ΣΑΣ »;
Αυτή η διάλεκτος, που πολύ κωμικά συνηθίζουν και κάποιοι γιατροί «Από αύριο μπορούμε να φάμε» είναι σα στημμένη για να κατανοήσει ο «συνοδός» πως ήρθε η ώρα να τα ξεχάσει αυτά που ήξερε από ‘δω και πέρα δεν έχει προσωπική ζωή ούτε προσωπικότητα/ Έγινε δεκανίκι.
Δεν είναι καθόλου εύκολος αυτός ο ρόλος για μένα (μ' όλη την αγάπη που, εννοείται, έχω για τον Kύριο Kastell, γι αυτό αν θέλετε να συνεχίσω να σας απαντώ,
please spare me το β΄πληθυντικό
και, αν όντως ενδιαφέρεστε, ξέρετε μπορείτε να ρωτάτε και τον ίδιο: δε μουγκάθηκε ούτε κουφάθηκε και για την υγεία του μπορεί να συζητάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου