Γνωρίζω, εορτάζετε, μα η ζωή κυλάει και δε γνωρίζεις τι σε περιμένει αύριο.
Αν και, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν αναμενόμενο: εγώ το περίμενα.
Ο κύριος Kastell πρόκειται να κάνει μια εγχείριση στους πνεύμονες. (Εάν η καρδιά και μπλα μπλα μπλα…).
Μα δε σας τα γράφω γι αυτό αλλά γιατί
εγώ είμαι πολύ καλά ευχαριστώ
και δεν καταλαβαίνω γιατί όταν ρωτούν για την υγεία του άλλου ανθρώπου με ρωτάνε στο β πληθυντικό:
«Πού θα κάνΕΤΕ τη στεφανιογραφία;» «Πότε θα μπείΤΕ για την εγχείρηση;» «Βγήκαν οι εξετάσεις ΣΑΣ »;
Αυτή η διάλεκτος, που πολύ κωμικά συνηθίζουν και κάποιοι γιατροί «Από αύριο μπορούμε να φάμε» είναι σα στημμένη για να κατανοήσει ο «συνοδός» πως ήρθε η ώρα να τα ξεχάσει αυτά που ήξερε από ‘δω και πέρα δεν έχει προσωπική ζωή ούτε προσωπικότητα/ Έγινε δεκανίκι.
Δεν είναι καθόλου εύκολος αυτός ο ρόλος για μένα (μ' όλη την αγάπη που, εννοείται, έχω για τον Kύριο Kastell, γι αυτό αν θέλετε να συνεχίσω να σας απαντώ,
please spare me το β΄πληθυντικό
και, αν όντως ενδιαφέρεστε, ξέρετε μπορείτε να ρωτάτε και τον ίδιο: δε μουγκάθηκε ούτε κουφάθηκε και για την υγεία του μπορεί να συζητάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.