Ανατολή του χειμώνα, 'το χρυσὸ δίχτυ'

                                        

Πώς γίνεται και μοιάζει δώρο αναπάντεχο η ανατολή μετά από νύχτες αϋπνίας; Κι ας είναι το ξημέρωμα προβλέψιμο ως το μόνο σίγουρο.

Ή μήπως, άραγε, τούτη η απρόσμενη χαρά μου με το πρώτο φως να είναι σημάδι ψυχικής υγείας; Σύμπτωμα ευρωστίας — ή, πιο σωστά, το α-σύμπτωμα που δείχνει ότι οι νύχτες μαύρων σκέψεων είναι συνέπεια αντικειμενικών δυσκολιών και προβλημάτων και όχι μιας «Κατάθλιψης» όπως συνηθίζεται τελευταία να βαφτίζεται -μετά από αυτοδιάγνωση- εκείνη η στεναχώρια που άλλες γενιές ονόμαζαν «Μελαγχολία»;

https://youtu.be/42T0Z2Db1Gg

To ‘χρυσό δίχτυ’ από το Σεφέρη:

«Καὶ βλέπεις τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καθὼς ἔλεγαν οἱ παλαιοί.
Ὡστόσο νόμιζα πὼς ἔβλεπα τόσα χρόνια
περπατώντας ἀνάμεσα στὰ βουνὰ καὶ στὴ θάλασσα
συντυχαίνοντας ἀνθρώπους μὲ τέλειες πανοπλίες...
παράξενο, δὲν πρόσεχα πὼς ἔβλεπα μόνο τὴ φωνή τους.
..........................................
».. Παράξενο, τὸ βλέπω ἐδῶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου... τὸ χρυσὸ δίχτυ
ὅπου τὰ πράγματα σπαρταροῦν σὰν τὰ ψάρια
ποὺ ἕνας μεγάλος ἄγγελος τραβᾶ
μαζὶ μὲ τὰ δίχτυα τῶν ψαράδων. » [απόσπασμα από την ἉγιαΝάπα, Α´]

___________________________________________________________