Βιβλία και προσευχές στο αεροδρόμιο

Πτήση για τη Τζέντα. 

Έφτασα ώρα προσευχής, μόλις σηκώθηκαν, τακτοποιούν ρούχα. Οι γυναίκες δεν προσεύχονται, χαράμ είμαστε, τι να πούμε εμείς στο Θεό που να τον ενδιαφέρει;

Μια ωραία ιδέα. Βιβλία στα καθίσματα των χώρων αναμονής. Μπορεί οι μπρίζες να είναι χαλασμένες, μπορεί, στο αεροδρόμιο καμάρι μας, μη σκεφτήκαμε πως ο ταξιδιώτης στην αναμονή για να δουλέψει χρειάζεται ίσως τραπέζι ή φως που εστιάζει, αλλά να που προσφέρουμε Λογοτεχνία.  

Και τα βιβλία έχουν διαβαστεί, φαίνονται.  Με ράχη τσακισμένη από την πολλή δουλειά και τις γωνίες γυριστές σαν αυτάκια σκύλου, αποκαλύπτει η όψη τους  πως η ιδέα του Δήμου της Αθήνας είναι καλή. Μακάρι να γινόταν θεσμός. Άλλο ένα ελληνικό χαρακτηριστικό που μας τραβάει πίσω, όπως η αδιαφορία συντήρησης 

ή εξέλιξης μετά την περάτωση του έργου, είναι και που δεν το υποστηρίζουμε. Δε μας αρέσουν οι θεσμοί κι οι παραδόσεις. Δρόμων και λεωφόρων ονόματα  σα μαγαζιά ιστορικά , αλλάζουν δίχως σεβασμό στο παρελθόν και χρηματοδοτήσεις, εξαγγελίες, κορδέλες, μίζες, λαμογές είναι μονάχα για τα νέα έργα. 

Απίθανο άρα η ιδέα να γίνει συνήθεια και το αεροδρόμιο της Αθήνας να γίνει γνωστό για τα βιβλία του, μα ας ελπίσουμε. Επειδή θα ήταν ωραίο.

Αλλά, δεν έχετε περιέργεια τι διαβάζεται;

Ιδού η έρευνας μου, στο λίγο που πρόλαβα να τα περιδιαβώ:

Το πιο λιωμένο το Ζητείται ελπίς του Σαμαράκη 

Λιγότερο ο Καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη

Αδιάβαστος και ο Καβάφης - χάνουν (και είναι μάλιστα τρόμος της γνωστής έκδοσης των Απάντων του ´Ικαρου)

Αδιάβαστος και ο Ελύτης αγγλιστί “In the Name of Luminosity and Trnsparency”

Μετρίως ο Ζορμπάς ελληνιστί (φαίνεται τον ξέρουμε απ έξω όλοι).

Αξιοπρεπώς μετρίως ( δηλαδή όχι φύλλο και φτερό) ο Κοντολέων  κι οι Ιππότες του.

Λίγο πιο κάτω, έτσι μην τύχει και χαρώ πολύ σε τούτη τη ζώη, είδα και Δημουλά την πανταχού  παρούσα, και συγχύστηκα οπότε δεν το έψαξα πολύ. Μα δε θ αφήσω τη μία αντιπαθή επιλογή να με λυπήσει.

----------------------------------------------------------