Σάββατο 8 Αυγούστου 2020

Η κυρία της Βηρυτού με τον Robert Burns



Πενθεί στο πιάνο της  η κυρία της Βηρυτού καθώς η κόρη της ξεδιαλέγει τα συντρίμμια. 

Auld Lang Syne (με σκωτσέζικη προφορά επί λέξει: 'Old long since') είναι μια έκφραση που είχε ακουστεί στην Ποίηση αιώνες πριν τον Μπερνς και σημαίνει κάτι σαν ‘τον παλιό καλό καιρό’.
Τη μπαλάντα για μια καρδιά που πάγωσε και μια φιλία που χάλασε την παρουσίασε ο Μπερνς σε παρτιτούρα προς έκδοσιν, όπως γινόταν πριν την πολυτέλεια των μηχανημάτων ιδιωτικής αναπαραγωγής της μουσικής. Ο ποιητής όπως το συνήθιζε, έντυσε το έργο του με μουσική, ένα παλιό λαϊκό σκοπό.

Το τραγούδι παίζεται ακόμα στον αγγλόφωνο κόσμο όποτε πενθούμε κάτι που φεύγει: παραδοσιακά τα μεσάνυχτα Πρωτοχρονιάς και σε πένθη αλλά ακόμα και σε τελετές αποφοίτησης.

Πενθεί στο πιάνο της και η κυρία της Βηρυτού. Καθώς η κόρη της ξεδιαλέγει τα συντρίμμια, εκείνη, με πείρα πολέμων, Εμφυλίου κι Επαναστάσεων, μοιάζει ήδη να πέρασε στο επόμενο σκαλί του πόνου. Δε δείχνει οργή ή φόβο, δεν τρέμει, δε θυμώνει, μόνο γαλήνια αποχαιρετά αυτό που φεύγει και δεν είναι πια.



Auld Lang Syne

Should auld acquaintance be forgot,
and never brought to mind?
Should auld acquaintance be forgot,
and auld lang syne?

Chorus:

For auld lang syne, my jo,
for auld lang syne,
we'll tak' a cup o' kindness yet,
for auld lang syne.

And surely ye'll be your pint-stoup!
and surely I'll be mine!
And we'll tak' a cup o’ kindness yet,
for auld lang syne.
Chorus

We twa hae run about the braes,
and pou'd the gowans fine;
But we've wander'd mony a weary fit,
sin' auld lang syne.
Chorus

We twa hae paidl'd in the burn,
frae morning sun till dine,

But seas between us braid hae roar'd
sin' auld lang syne.
Chorus

And there's a hand, my trusty fiere!
and gie's a hand o' thine!
And we'll tak' a right gude-willie waught,
for auld lang syne.

___________________________________________
Μια μέρα μετά την έκρηξη η κυρία της Βηρυτού στο πιάνο της, παίζει το Auld Lang Syne. Τη βιντεοσκοπεί η κόρη της Hoda Melki.

Φέρνω τους στίχους της μπαλάντας του Robert Burns που όσοι δε διαβάζουν Ποίηση τον έχουν μάθει από τη διαφήμιση ουίσκυ στην οποία μια ανδρική φωνή απαγγέλλει ‘My luve is like a red red rose.. ' έτσι με τη σκωτσέζικη προφορά που κάνει -ου τα -α και ρολάρει τα ρω στη γλώσσα. Κάτι που- ποιος ξέρει ποια σκωτσέζικη επιρροή μάς το άφησε πεσκέσι κάποιου Βορείου καθηγητή στο Κολλέγιο ή το Βρετανικό Συμβούλιο- συχνά ακούμε να το προσπαθούν άγαρμπα αγγλομαθείς Έλληνες, πεισματικά κλείνοντας τα αυτιά τους σε  BBC και CNN  ή ταινίες και τραγούδια όπου (εκτός σαν ηχώ στο αξάν ενός παλιού James Bond) Αμερικάνοι ή Άγγλοι ή Ιρλανδοί ή Αυστραλοί ή Ινδοί ή Αφρικάνοι,  με όλες τις διαφορές τους στην προφορά, ένα κοινό έχουν: στα ρω δεν κάνουν τρίλια όπως κάνουν στη Σκωτία. 
Αλλά για προφορές και γλώσσες πιο πολλά άλλη φορά. Τώρα είναι η Βηρυτός στο νου και την πενθούμε, το video και η μπαλάντά
 και με την ευκαιρία φέρνω να θυμηθούμε
 και το ‘Ρόδο’ την αγάπη του, Ρόδο καλοκαιρινό που μόλις ξεπετάχτηκε κόκκινο-κόκκινο, μα εκείνος την αποχαιρετά αλλά λέει πως θα γυρίσει γιατί θα την αγαπάει ώσπου θάλασσες να ξεραθούν και να λιώσουν βράχοι.

A Red, Red Rose
BY ROBERT BURNS
O my Luve is like a red, red rose
   That’s newly sprung in June;
O my Luve is like the melody
   That’s sweetly played in tune.

So fair art thou, my bonnie lass,
   So deep in luve am I;
And I will luve thee still, my dear,
   Till a’ the seas gang dry.

Till a’ the seas gang dry, my dear,
   And the rocks melt wi’ the sun;
I will love thee still, my dear,
   While the sands o’ life shall run.

And fare thee weel, my only luve!
   And fare thee weel awhile!
And I will come again, my luve,
   Though it were ten thousand mile.


_____________________________________________

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.