Ίσως θυμάστε την ταινία του Woody Allen με τον εφιάλτη της Μάνας που τον ρεζιλεύει δείχνοντας παιδικές φωτογραφίες του και που εμφανίζεται στους ουρανούς της Νέας Υόρκης για να τον ταλαιπωρήσει. Είναι η Εβραία Μάνα με απαιτήσεις και κοτόσουπες.
Υπάρχει κι η Ιταλίδα mamma με την οποία κατοικεί ο γιός ως τα βαθιά γεράματα αμφότερων και προτιμούν κι οι δυό τους να ξοδεύει το μισθό του σε κοστούμια Armani παρά να νοικιάσει ένα δικό του δωμάτιο για να ξελαμπικάρει (μιλώ εκ πείρας).
Την Ελληνίδα Μάνα ξέρω-ξέρω οι μάνες θα μου θυμώσετε, γι αυτό δε θα τη σχολιάσω. Με λέξεις. Προσφέρω εικόνα όμως, φρέσκια σημερινή. Πρωί- πρωί κατέβηκε ο οργισμένος νέος να διαδηλώσει στη Βουλή με τη μαμά του από πίσω μην της τον χτυπήσουν να του φωνάζει το χιλιοακουσμένο 'παιδί μου θα κρυώσεις!'.
Να πω το τι μου θύμισαν; Εκείνο το παλιό αστείο για το πώς να σταματήσει κάθε πόλεμος. Θυμάστε; Υποχρεώνοντας κάθε στρατιώτη να φέρνει στο μέτωπο και τη μαμά του.
Παρακαλώ να μην ακολουθήσουν σχόλια από αγνώστους που προϋποθέτουν κομματική μου θέση.
Το ζήτημα είναι ιστορικό κι αποτελεί μιά θλιβερή επέτειο για όλους μας αφού οδήγησε στον πολυετή εμφύλιο που ο (τότε) Παπανδρέου με τους Άγγλους νόμιζαν ότι θα απέφευγαν.
Τα 'δεκεμβριανά' είχαν συνέπεια το θάνατο 7.000 μαχητών και ανυπολόγιστου αριθμού αμάχων. Ο αφοπλισμός του ΕΑΜ που ακολούθησε δε βοήθησε.
Η διαφωνία του Άρη Βελουχιώτη ο οποίος δεν πειθάρχησε οδήγησε σε μια ακόμα διαγραφή του από το Κόμμα και τον αναμενόμενο θάνατό του (εικόνες του τέλους, αν αντέχετε, δείτε στο άλλο μου blog ['Για τους Ερυθρογένειους Της Ιστορίας'].
Στις χώρες που γνωρίζω συνηθίζεται να θεωρούν εθνικές εορτές τις ημερομηνίες νίκης. Εμείς εδώ πάμε ανάποδα. 25η Μαρτίου, 28η Οκτωβρίου, άντε και Πολυτεχνείο, όλα αρχές πολέμου και θανάτων παρά εορτασμοί ειρήνης. Κάτι λέει για μας; Δεν ξέρω. Μα με αυτό το σκεπτικό ίσως κι η Συμφωνία της Βάρκιζας που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, ημέρα τραγική που έφερε πολλά δεινά, ίσως... ίσως είναι κρίμα να ξεχνιέται.
Πάρτε βαθιά αναπνοή και δείτε τους μελλοθάνατους πιστούς του Κόμματός τους να παραδίδουν τα όπλα τους εν πλήρη γνώσει:
Η επιστολη του Άρη Βελουχιώτη
Προς όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ
Αγαπητοί σύντροφοι,
Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.
1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.
2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.
3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.
4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.
Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣΔ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.
5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.
6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.
7. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τί θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιός μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τί θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες – μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ; Τί θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι να προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.
8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία – Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε. Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».
9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύεται ότι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.
10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.
11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.
Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο. Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.
Ιδού και απόσπασμα από το λόγο του Άρη Βελουχιώτη μετά την απελευθέρωση της Λαμίας
«..Στις 19 Οκτωβρίου απελευθερώνεται η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης, πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με παμφθιωτική λαϊκή παρουσία. Ο Άρης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι τον παραπάτω λόγο.
Γιατί αγωνίστηκα:
»..Στο δρόμο του αντάρτικου. Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που ένιωθαν βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών. Μια άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές. Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία…............. ....Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την οριστική καταδίκη του φιλοβασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.
Αλλά γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά;
1.Γιατί αυτός πρώτα-πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας.
2.Γιατί μας τον φέρανε με το ψεύτικο δημοψήφισμα του 1935.
3.Γιατί είναι επίορκος. Καταπάτησε το Σύνταγμα του 1911 κι έβαλε δικτάτορα τον πεμπτοφαλαγγίτη Γιάννη Μεταξά.
4. Γιατί άφησε όλους τους ανίκανους και πεμπτοφαλαγγίτες στρατηγούς και υπουργούς να προδώσουν τον πόλεμο της Αλβανίας και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας.
5. Τέλος, γιατί στην εθνική μας συμφορά του 1941, αντί να καθίσει εδώ και να θυσιαστεί σαν άλλος
Κόδρος των Αθηνών, μας εγκατέλειψε. Αν είτανε καλός έπρεπε να καθίσει εδώ κι αντί να βγει στο κλαρί ο Άρης και δεν ξέρω ποιος άλλος, να βγει αυτός να οργανώσει τον αγώνα και να είναι τώρα δικαιωματικά βασιλιάς μας και αρχηγός μας. Με τη στάση του ο ίδιος παραιτήθηκε ουσιαστικά και τυπικά του δικαιώματος επί του θρόνου της Ελλάδος.....»
_________________________
Τους αριθμούς όπλων τους πήρα από μια ιστοσελίδα που απαγορεύει κάθε αναδημοσίευση κ.λ. κ.λ. παρότι δεν αποτελεί το συγκεκριμένο άρθρο πόνημα Δημιουργού αλλά συρραφή Wiki-πληροφοριών. Ως μια μικρή (κι ασήμαντη) αντίστασή μου στο ACTA, λοιπόν, δεν αναφέρω πηγή με link όπως συνηθίζω.
Ο Λόγος από όπου επιλέγω το ανωτέρω απόσπασμα:alfavita.gr/klasikakeimena Η πάνω εικόνα: Υπογραφή Συμφωνίας στο εξοχικό του Π. Κανελλόπουλου
'Η συμφωνία της Βάρκιζας και η διαφωνία του Αρη Βελουχιώτη'της
Βασιλικής Λάζου, Δρ. Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου: /istorika-ntokoumenta
Ανάστατη μου εξομολογήθηκε πως είδε στον ύπνο της ότι έκανε sex ('έρωτα' το λέει) με τον άνδρα φίλης. Γνωρίζοντας την περίπτωση της είπα πως μάλλον συνέβη επειδή συχνά λέει πως γενικώς θαυμάζει/ζηλεύει τη σχέση τους και θα ήθελε κάτι τέτοιο.
― Μα δεν τον γουστάρω.. δηλαδή, όχι πολύ, είπε η φίλη.
Αλήθεια. Δε θα το έκανα ποτέ. Εξ άλλου εκείνος μου την έπεσε.
Στο όνειρο. Της. Εκείνος έφταιγε. Τώρα 'άντε εσύ ξαγκίστρωνε' 'οπως λέμε στο Αιγαίο...
Είναι μέρες που η αντίθεση του εντός από το εκτός (σπιτιού) είναι γιγαντιαία.
Διάβαζα τα θαυμάσια ημερολόγια του Cecil Beaton, που παρά τα χιόνια είχαν έρθει με το ταχυδρομείο, και με το πρώτο φως μια λιμπελούλα κάθισε στον ασβεστωμένο τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου. Mέχρι να ξυπνήσω είχε χαθεί αλλά ήρθε
το αυγό μου με θυμάρι κι οι μεσημεριανές ακτίνες του ήλιου που έπεφταν στο τραπέζι μέσα από γκρίζα σύννεφα. Ειδυλλιακή ζωή; Ναι,
ώσπου εισέβαλε η ανθρώπινη βλακεία, ηλεκτρονικώς.
Και πήγα στην Πόλη για την αγγλική εφημερίδα μου και το Νew Yorker κι είχα μιά ωραία έκπληξη και πολλές τεκίλες.
Όμως στο νου μου ερχόταν το παλιό εκείνο:
'..for every man an idiot was,
And every house a folly..'
του πολυαγαπημένου και πολυδιαβασμένου μου Θόροου, το οποίο με την αλληλεγγύη των ποιητών δια των αιώνων σάς αφιερώνω
(διότι μεταξύ άλλων, μάλλον σας κούρασα με τα πολιτικά μου και σας το χρωστάω).
Γελάσατε που απαγόρευσαν να φωτογραφίζουμε την Ακρόπολη εκτός κι αν πληρώσουμε αντίτιμο;
Θυμώσατε που στην κατεστραμμένη Αίγυπτο, όπου τα αλογάκια που μετέφεραν τουρίστες πεθαίνουν από ασιτία πεταμένα στην Έρημο, σας απαγορεύουν να φωτογραφίσετε τις πυραμίδες;
Καλωσήρθατε στο μέλλον.
Διότι όσο τα θαυμάσια ΜΜΕ έδειχναν τα αιώνια η Ελλάδα στα μουλωχτά και δίχως να ερωτηθεί κανείς υπέγραψε στην Ιαπωνία το ACTA. Τη συναίνεση στην τρελή παράνομη λογοκρισία που αποπειράται να αλυσοδέσει το πνεύμα του 21ου αιώνα.
Το video εξηγεί θαυμάσια τον παραλογισμό.
Εγώ μόνο θα προσθέσω πως η Κύπρος με φοινικική εξυπνάδα δεν υπέγραψε, όπως κι η Γερμανία. Μήπως αντί το η Κύπρος είναι ελληνική κάποια στιγμή θα ευχηθούμε η Ελλάδα να είναι Κυπριακή;
Δείτε επίσης και συνέντευξη του E-lawyer αυτοπροσώπως.
για τις αντιδράσεις εκτός των Anonymous δείτε και τον Paolo Coelho που πριν λίγες μέρες στο blog του (και το twitter) λέει: 'Πειρατές του Κόσμου, ενωθείτε κι αντιγράψτε ό,τι έχω γράψει!' (και εξηγεί γιατί)
η εικόνα (πάνω) από το ars technica όπου και πολλά άρθρα σχετικά με τις διαμαρτυρίες, τα επιχειρήματα κατά και άλλα πολλά η εικόνα (δεξιά) του marcoschreuder
Ακτιβιστής στο twitter: αν η Κυβέρνησή σας υπέγραψε το #acta δίχως την άδειά σας θα έπρεπε να είχατε εξοργισθεί: έσπασε το Κοινωνικό Συμβόλαιο.
Θέλει η Μαντάμ ν΄αγιάσει κι ο καημός δεν την αφήνει.
Δείτε τα σημερινά τα αναμενόμενα.
Αποχωρεί ο κ. Καρατζαφέρης από τη Βουλή διότι ενοχλείται. Όχι για τα οικονομικά, όχι για το Χρέος, τις συντάξεις, τους μισθούς, την Εκπαίδευση, το σκανδαλώδη βενιζελικό Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, τις σπάταλες αγορές όπλων, κ.λ. κ.λ. αλλά τι;
Την Αποποινικοποίηση. Το εκσυγχρονιστικό αυτό νομοσχέδιο που αγγίζει πολλούς τομείς και στην ουσία φέρνει το λεγόμενο 'νομικό πλαίσιο' πιο κοντά την πραγματικότητα της εποχής μας και διορθώνει επισήμως πολλά για τα οποία δε θα μιλήσω εδώ (διότι συμπεραίνω ότι τα γνωρίζετε).
Ασχολήθηκα αλλού με την Επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς που μας ονομάζει (ναι κι εσένα φίλε που κάπνισες μπάφους στο γάμο του κολλητού σου) 'βδελύγματα' και ξεσπαθώνει σε ύφος παραδοσιακής ιερεμιάδας.
Ο κ. Καρατζαφέρης δηλαδή, πολύ λογικά κι ενδεχομένως έξυπνα, κάνει τζάμπα μαγκιές για να κρατήσει τις ψήφους της Εκκλησίας. Δεν περίμενα καλύτερα. Κι η Ν.Δ. επίσης.
Η απορία μου είναι ο Ριζοσπάστης τι ζόρι τραβά με το κέφι μας, την αποσυμφόρηση των φυλακών και τα ανθρώπινα δικαιώματα, π.χ. την ομοφοβία.
Μη γελάτε εσείς που ξέρετε. Ρητορικό το ερώτημα αφού βεβαίως είναι παλιά ιστορία η ταύτιση απόψεων κομμουνιστών κι ακροδεξιών. Θυμάστε Στάλιν-Χίτλερ. Συνθήκη ειρήνης του '39 και τρομοκρατία του πολίτη τους, στρατόπεδα συγκεντρώσεως για αντιφρονούντες κλ κλ. , μακρύς ο κατάλογος.
Ωστόσο σήμερα πού ο Υπαρκτός έληξε άδοξα περίμενα μιά αναδίπλωση, έναν εκσυγχρονισμό. Ματαίως. Οι άσχετες αρλούμπες και των δύο πλευρών εν είδει επιχειρημάτων αποκαλύπτουν πως το παλιό σχήμα καλά κρατεί και τα υποτιθέμενα άκρα της Πολιτικής, εξακολουθούν να συναντώνται για να κλείσει ο κύκλος του παλιού καλού συντηρητικού συστήματος περιττής και μάταιης καταπίεσης του πολίτη.
Τι κρίμα όμως!
Νοσταλγική ανάμνηση η εποχή που σύστηναν στην Καισαριανή με τη φράση: 'Καλό παιδί: Κομμουνιστής και χασικλής.' Πάνε αυτά. Έμειναν μόνο οι 'Είμαι Κομουνιστής μα την Παναγία' που κάνουν Μαρξ και Έγκελς να γυρνούν στους τάφους τους κι εμάς να γελάμε.
Καρατζαφέρη δε βάζω, τον έχει η τηλεόραση. του αφιερώνω όμως τούτο το οποίο δεν τον πείραξε: Στο ΒΔ άκρο της νήσου Χίου, σε εποχή που οι Έλληνες πολίτες έχουν φτάσει στην φτώχεια και στην εξαθλίωση, το Υπουργείο Άμυνας και ο στρατός πετάνε στη θάλασσα τα πυρομαχικά που φύλαγαν στις αποθήκες τους, προφανώς για να αγοράσουν καινούρια από τις γερμανικές βιομηχανίες.Από τις 24 Ιανουαρίου έως τις 10 Φεβρουαρίου βρίσκεται σε εξέλιξη προγραμματισμένη άσκηση με πραγματικά πυρά, τα οποία μολύνουν με βαρέα μέταλλα και άλλες χημικές ουσίες το υποθαλάσσιο περιβάλλον, καταστρέφουν το αλιευτικό κεφάλαιο της περιοχής και σπαταλούν τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια και την εκπαίδευση των στρατιωτών. Απόkato-kefalitvxs
Τη Ν.Δ. δε σχολιάζω όχι από συμπάθεια αλλά από αμηχανία. Γαλάζια Παιδιά είναι οι κυρίως πελάτες κόκας που γνωρίζω και γαλάζιο (τότε) νιάτο και νεποτιστής βαφτησιμιός ηγέτη είναι ένας των πρώτων δημιουργών ΝΑ στην Αθήνα. Οπότε: ―Άσε το καλάμάκι χρυσούλι μου να σου εξηγήσω το νομοσχέδιο και μετά μιλάς, o.k.;
Δείτε
το πρόσφατα ενημερωμένο (δυστυχώς δίχως υποτίτλους)
Το ταινιάκι που παρουσιάζω σήμερα με εξόργισε. Στην αρχή. Κι ύστερα όσο το σκεπτόμουν ανακάλυψα πως αποτελεί ίσως μια θαυμάσια απόδειξη πως το ήθος και η συμπεριφορά δε σχετίζονται με το τι πίνεις ή ήπιες μα με το τι πιστεύεις και πώς διαχειρίζεσαι τη διαφωνία.
Ένα παλιό μεγάλο ψέμα είναι πως οι χρήστες εγκληματούν για την (παροιμιώδη) 'δόση' τους. Κι όμως, εδώ τη βία την ασκεί το Καλό Παιδί το οποίο χαστουκίζει την αδελφή του επειδή εργάζεται όπου της αρέσει και δεν του φέρνει σπίτι χρήμα για τα νοίκια της οικογένειας.
Άλλο cliché είναι ο πρεζάκιας με τα σώβρακα. Εδώ όμως (πάλι) έχουμε αντιστροφή: ο αγενής με την πυτζάμα είναι ο σεβαστός πατήρ που αποπαίρνει την κοπελίτσα του υιού.
Αν αντέξετε θα προσέξετε την απαξίωση των γυναικών, την οικογενειακή βία αλλά και την παιδαριώδη συγκαταβατική προπαγάνδα.
Επίσης― άσχετο αλλά γέλασα πολύ όταν άκουσα να εξηγούν στους παρατεταγμένους φαντάρους πως είναι εκεί για να τους προσέξουν την Υγεία τους. Ναι; Κι εγώ γιατί νόμιζα πως στρατεύονται για να πεθάνουν για την πατρίδα;
Επειδή όμως το άγνωστο αυτό αριστούργημα παραείναι μακρύ κι ενδεχομένως (όπως εγώ) θα το βαρεθείτε, έχω κάτι πιο συμπαγές, για να διδαχθείτε εσείς οι αδαείς και άγαρμποι της σφαλιάρας από τους πραγματικούς Γνώστες.
Μιά από τις απόκρυφες ιστορίες της Εντίθ Πιάφ είναι πως τα χρόνια της δόξας της έβγαινε στη γωνία του δρόμου που τραγουδούσε μικρούλα, για να ανακαλύψει αν θα την ξανα-ανακάλυπταν. Ο κόσμος βέβαια χλεύαζε 'δες την τρελή που νομίζει πως είναι η Πιάφ'.
Το ζήτημα πονά πολύ τον κόσμο της Τέχνης, αλλά κυρίως το σκληρό κόσμο των συλλεκτών έργων και εμπειριών.
'Είναι ωραίο, αλλά είναι Τέχνη;' αναρωτήθηκε ο 20ος αιώνας για τα ηλιοβασιλέματα μα σήμερα δε σας μιλώ για τέτοιες έντιμες πολυτελείς αναζητήσεις.
