Παρακαλώ να μην ακολουθήσουν σχόλια από αγνώστους που προϋποθέτουν κομματική μου θέση.
Το ζήτημα είναι ιστορικό κι αποτελεί μιά θλιβερή επέτειο για όλους μας αφού οδήγησε στον πολυετή εμφύλιο που ο (τότε) Παπανδρέου με τους Άγγλους νόμιζαν ότι θα απέφευγαν.
Τα 'δεκεμβριανά' είχαν συνέπεια το θάνατο 7.000 μαχητών και ανυπολόγιστου αριθμού αμάχων. Ο αφοπλισμός του ΕΑΜ που ακολούθησε δε βοήθησε.
Παραδόθηκαν 100 πυροβόλα, 210 όλμοι, 420 πολυβόλα, 1400 οπλοπολυβόλα, 700 αυτόματα, 49.000 τουφέκια και πιστόλια.
Η διαφωνία του Άρη Βελουχιώτη ο οποίος δεν πειθάρχησε οδήγησε σε μια ακόμα διαγραφή του από το Κόμμα και τον αναμενόμενο θάνατό του (εικόνες του τέλους, αν αντέχετε, δείτε στο άλλο μου blog ['Για τους Ερυθρογένειους Της Ιστορίας'].
Στις χώρες που γνωρίζω συνηθίζεται να θεωρούν εθνικές εορτές τις ημερομηνίες νίκης. Εμείς εδώ πάμε ανάποδα. 25η Μαρτίου, 28η Οκτωβρίου, άντε και Πολυτεχνείο, όλα αρχές πολέμου και θανάτων παρά εορτασμοί ειρήνης. Κάτι λέει για μας; Δεν ξέρω. Μα με αυτό το σκεπτικό ίσως κι η Συμφωνία της Βάρκιζας που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, ημέρα τραγική που έφερε πολλά δεινά, ίσως... ίσως είναι κρίμα να ξεχνιέται.
Πάρτε βαθιά αναπνοή και δείτε τους μελλοθάνατους πιστούς του Κόμματός τους να παραδίδουν τα όπλα τους εν πλήρη γνώσει:
Η επιστολη του Άρη Βελουχιώτη
Προς όλα τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ
Αγαπητοί σύντροφοι,
Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.
1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.
2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.
3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.
4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.
Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣΔ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.
5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.
6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμη συγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούς οπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.
7. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τί θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιός μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τί θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες – μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ; Τί θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι να προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.
8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία – Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε. Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».
9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύεται ότι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.
10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.
11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.
Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο. Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.
Εν πορεία 24/3/45
Συντροφικά Άρης Βελουχιώτης
* Πηγή: Γρηγόρης Φαράκος, «Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο – Άγνωστα Κείμενα», Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σελ.400-404
Ιδού και απόσπασμα από το λόγο του Άρη Βελουχιώτη μετά την απελευθέρωση της Λαμίας
Γιατί αγωνίστηκα:
»..Στο δρόμο του αντάρτικου.
Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που ένιωθαν βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών.
Μια άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές. Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία….................Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την
οριστική καταδίκη του φιλοβασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.
Αλλά γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά;
1.Γιατί αυτός πρώτα-πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας.
2.Γιατί μας τον φέρανε με το ψεύτικο δημοψήφισμα του 1935.
3.Γιατί είναι επίορκος. Καταπάτησε το Σύνταγμα του 1911 κι έβαλε δικτάτορα τον πεμπτοφαλαγγίτη Γιάννη Μεταξά.
4. Γιατί άφησε όλους τους ανίκανους και πεμπτοφαλαγγίτες στρατηγούς και υπουργούς να προδώσουν τον πόλεμο της Αλβανίας και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας.
5. Τέλος, γιατί στην εθνική μας συμφορά του 1941, αντί να καθίσει εδώ και να θυσιαστεί σαν άλλος
Κόδρος των Αθηνών, μας εγκατέλειψε. Αν είτανε καλός έπρεπε να καθίσει εδώ κι αντί να βγει στο κλαρί ο Άρης και δεν ξέρω ποιος άλλος, να βγει αυτός να οργανώσει τον αγώνα και να είναι τώρα δικαιωματικά βασιλιάς μας και αρχηγός μας. Με τη στάση του ο ίδιος παραιτήθηκε ουσιαστικά και τυπικά του δικαιώματος επί του θρόνου της Ελλάδος.....»
_________________________
Τους αριθμούς όπλων τους πήρα από μια ιστοσελίδα που απαγορεύει κάθε αναδημοσίευση κ.λ. κ.λ. παρότι δεν αποτελεί το συγκεκριμένο άρθρο πόνημα Δημιουργού αλλά συρραφή Wiki-πληροφοριών. Ως μια μικρή (κι ασήμαντη) αντίστασή μου στο ACTA, λοιπόν, δεν αναφέρω πηγή με link όπως συνηθίζω.
Ο Λόγος από όπου επιλέγω το ανωτέρω απόσπασμα:alfavita.gr/klasikakeimena
Η πάνω εικόνα: Υπογραφή Συμφωνίας στο εξοχικό του Π. Κανελλόπουλου
Η πάνω εικόνα: Υπογραφή Συμφωνίας στο εξοχικό του Π. Κανελλόπουλου
'Η συμφωνία της Βάρκιζας και η διαφωνία του Αρη Βελουχιώτη' της
Βασιλικής Λάζου, Δρ. Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου: /istorika-ntokoumenta
___________________
Σε ευχαριστώ πολύ για τη σημερινή σου ανάρτηση!! Ίσως αν γνωρίζαμε καλύτερα την ιστορία αυτού του τόπου και δεν ξεχνούσαμε τόσο εύκολα τα περασμένα, να ήταν διαφορετικά τα πράγματα σήμερα... Κι αλήθεια πόσο επίκαιρα φαίνονται τα λόγια του Άρη;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη εγώ ευχαριστώ που το εκτίμησες. Το χρειαζόμαστε, όπως λες να μην ξεχνάμε έτσι εύκολα. Καλό βράδυ!
ΔιαγραφήΔάφνη, το θέμα της «Βάρκιζας», όπως και πολλές ακόμα σελίδες της ιστορίας μας, με έχουν απασχολήσει πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πράγματα δεν είναι σαφώς άσπρο-μαύρο.
Οι εκπρόσωποι της Αριστεράς που την υπέγραψαν αντιμετώπισαν μεγάλα διλήμματα.
Μη νομίζουμε πως είχαν και μεγάλα περιθώρια ελιγμών...
Αν δεν υπέγραφαν, πάλι εμφύλιο θα είχαμε, ίσως με πολύ αγριότερη μορφή
και χιλιάδες περισσότερα θύματα.
Η Ελλάδα δεν μπορούσε ν’ αλλάξει «στρατόπεδο».
Ακόμη κι αν ο ΕΛΑΣ νικούσε στην Αθήνα, τίποτα δεν θα άλλαζε.
Απλώς θα έπρεπε να εμπλακούν μεγαλύτερες αγγλικές δυνάμεις, με μεγαλύτερες απώλειες κλ κλπ
Το συνδυάζω και λίγο με το σήμερα.
Μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό, να υπογράψουμε διάφορα «μνημόνια».
Αν τα υπογράψουμε, θα «ματώσουμε».
Αν δεν τα υπογράψουμε, θα «ματώσουμε» περισσότερο...
Ασκαρδαμυκτί
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνούμε απόλυτα & για την παρομοίωση με τα τωρινά & για τους κινδύνους. Ένα καλό της Ιστορίας είναι νομίζω πως μπορεί να μας συγκινεί το δράμα δίχως να μας βιάζει η ζωή να πάρουμε θέση. Προσωπικά δε νομίζω να μου άρεσε η συνέχεια αν νικούσε ο ΕΛΑΣ. Αυτό όμως δε με εμποδίζει να συμπάσχω με την συντριβή της παράδοσης των όπλων εν πλήρη γνώσει του τι θα ακολουθούσε (& σε προσωπικό επίπεδο).
Γι αυτό κι από το μακρύ 'Λόγο' του Άρη επέλεξα το σημείο που λέει: «όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία». Σ' αυτά τα μπουντρούμια επέστρεψαν & το ήξεραν. Κι αυτό πάντα θα με κάνει να δακρύζω.
Χαίρομαι όμως & σ' ευχαριστώ που με επισκέφθηκες (εγώ περνώ συχνά από εσένα).
Στο σημείο αυτό θα κάνω μια κρίσιμη παρέκβαση για να υπενθυμίσω (-για να θυμούνται οι «παλιοί» και να μαθαίνουν οι «νέοι»), ότι το εγχώριο σταλινικό τέρας (ένα είναι το κόμμα) θρέφονταν επί χρόνια από το στρατό των εξόριστων, πολυβασανισμένων, τίμιων και ηρωικών αγωνιστών, αφελών ζηλωτών κατά τα άλλα, που αρνούνταν πεισματικά να υπογράψουν «δήλωση μετάνοιας». Είναι προφανές νομίζω ότι ο τίμιος αγωνιστής δεν μπορούσε παρά να αγωνιστεί, συχνά πέρα από τις δυνάμεις του, τιμώντας πάνω από όλα τις αρχές, την ιδεολογία του και μένοντας πιστός στο καθήκον. Αρκετοί «έσπασαν» από τα βασανιστήρια ή και την πολύχρονη εξορία και υπόγραψαν. Κουβαλώντας το στίγμα σε όλη τους την ζωή δεν μπόρεσαν να σηκώσουν ποτέ κεφάλι. Η εξουσία και οι βασανιστές δεν κουράζονται σχεδόν ποτέ και διαθέτουν αστείρευτες εφεδρείες στις τάξεις των αχρείων. Τα πρακτοράκια που ήταν στις τάξεις του κόμματος και στην ευρύτερη αριστερά, αναμενόμενα, δεν βασανίζονταν ποτέ και ταλαιπωρούνταν όσο αυτό κρίνονταν απαραίτητο για την θεατρικότητα της αποστολής. Ο τίμιος αγωνιστής, που δεν είχε υπογράψει, τσακισμένος από τις κακουχίες και χωρίς δυνατότητα αξιόπιστης πληροφόρησης -αφού ακόμα και στην εξορία η πληροφόρηση φιλτράρονταν με άνωθεν εντολές και με οργάνωση βαθμίδων πρόσβασης, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του επέστρεφε στην υπηρεσία του κόμματος, στην φράξια ή στην σέχτα ζηλωτών που είχε προ επιλέξει. Συχνά πυκνά επίσης, λάμβαναν χώρα και μετακινήσεις από την μια σέχτα στην άλλη. Η δραστηριότητα αυτή συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, προκειμένου ο αφελής και έμπλεος υπαρξιακών ανασφαλειών ζηλωτής να ανακαλύψει την ορθόδοξη ιδεολογία και την οργάνωση στην οποία μέλλει να αφοσιωθεί μέχρι θανάτου. Τα πρακτοράκια αξιοποιώντας στο έπακρο το χρόνο της ελευθερίας τους και τα προσφερόμενα εφόδια, όντας ξεκούραστα και ακμαία, σε ρόλο «Βασιλικότεροι του Βασιλέως» αναρριχώνται στα υψηλότερα κλιμάκια του κόμματος και των οργανώσεων της αριστεράς. Παρόμοιες τακτικές και φόρμες χρησιμοποιεί και ο κάθε κυνικός καριερίστας που λόγω ατυχίας, μετρίου ταλέντου, συναισθηματικών αγκυλώσεων, κοινωνικής θέσης ή και όλων αυτών και σε συνδυασμό, έχει ξεπέσει στα αριστερά μαγαζιά. Πράκτορες και κυνικοί ικανοποιούν την προσωπική τους φιλοδοξία, αφού από «της σειράς» αναδεικνύονται σε μεγαλοστελέχη. Με το κύρος της θέσης τους και με ύφος πολλών καρδιναλίων ορίζουν με τους ομότεχνους τους ινστρούχτορες την «ορθοδοξία» και το χρόνο ωρίμανσης των συνθηκών της επανάστασης, ή οποία κατά τα ειωθότα παραπέμπεται στις καλένδες….
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την ανάρτηση: Προσοχή! Η εξουσία έχει πολλά πλοκάμια.
http://virtuousdemon.eu/caution-the_power_has_many_tentacles/
Αγαθοδαίμων εκείνη την τρέλα με τους 'δηλωσίες' & όλα τα άλλα του Κόμματος & τη χριστιανικής ηθικής πίστη των Υλιστών ακόμα παλεύω να την καταλάβω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα μόλις γύρισα σπίτι & βλέπω (από οθόνης) τη γειτονιά μου να καίγεται. Πολύ οργισμένη για να σκεφτώ.
Μπραβο Δαφνη για την αναρτηση.Πιστευω πως ο Αρης ειναι οπως και χιλιαδες αγωνιστες ο μεγαλος μας ηρωας.Τα λογια περιττευουν μπροστα στο κλαμα των ηρωων που παραδιδουν τα οπλα αλλα και τις ψυχες τους.Ναι,τις ψυχες τους ακουμπουσαν,κι οπως η ιστορια εδειξε ,αυτες οι ηρωικες ψυχες προδοθηκαν.Αλλωστε κι ο προφητικος Αρης το ειχε διαισθανθει,τοχε δει στα ματια των κομματικων που του εστελνε τοτε στο βουνο η ηγεσια προκειμενου να τον συνετισει .Η ιστορια ομως τον Αρη γραφει με ενδοξα γραμματα,το δηλωσια κι οχι τους κιοτηδες γραφιαδες του κομματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι συγκινημενος και το κλεινω εδω.
Τα συγχαρητηρια μου και παλι για την αναρτηση σου.Καλο βραδυ.
Σ' ευχαριστώ Δημήτρη.
ΔιαγραφήΚι εμένα με συγκινεί κάθε φορά που το βλέπω. Σπαρακτικό.
Καλό ξημέρωμα!
Μπράβο Δάφνη!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ teo61-
Διαγραφήκαι για την παρέα προχθές στο Clpart.
Συγχαρητήρια Δάφνη για την ανάρτηση αυτή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά ευχαριστώ Σπύρο,
Διαγραφή(τώρα μόλις είδα το σχόλιο)