Spleen

Είναι μέρες που η αντίθεση του εντός από το εκτός (σπιτιού) είναι γιγαντιαία.

Διάβαζα τα θαυμάσια ημερολόγια του Cecil Beaton, που παρά τα χιόνια είχαν έρθει με το ταχυδρομείο, και με το πρώτο φως μια λιμπελούλα κάθισε στον ασβεστωμένο τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου. Mέχρι να ξυπνήσω είχε χαθεί αλλά ήρθε

το αυγό μου με θυμάρι κι οι μεσημεριανές ακτίνες του ήλιου που έπεφταν στο τραπέζι μέσα από γκρίζα σύννεφα. Ειδυλλιακή ζωή; Ναι,

ώσπου εισέβαλε η ανθρώπινη βλακεία, ηλεκτρονικώς.

Και πήγα στην Πόλη για την αγγλική εφημερίδα μου και το Νew Yorker κι είχα μιά ωραία έκπληξη και πολλές τεκίλες.

Όμως στο νου μου ερχόταν το παλιό εκείνο:

 '..for every man an idiot was,

And every house a folly..'

του πολυαγαπημένου και πολυδιαβασμένου μου Θόροου, το οποίο με την αλληλεγγύη των ποιητών δια των αιώνων σάς αφιερώνω

(διότι μεταξύ άλλων, μάλλον σας κούρασα με τα πολιτικά μου και σας το χρωστάω).

 Enjoy 

(όπως λένε στις αμερικάνικες ταβέρνες):

For though the caves were rabitted,

And the well sweeps were slanted,

Each house seemed not inhabited

But haunted.

The pensive traveller held his way,

Silent and melancholy,

For every man an idiot was,

And every house a folly

                                              του Henry Thoreau

___________