Η γυναίκα ως μέσο μεταφοράς «αν δεν είναι σαβούρα» (έκθεση Τ.Ε.Ι)

_________  το έλαβα από το φίλο δημοσιογράφο Αντώνη Μαστραντώνη

Κι αν τα ξεχάσαμε τα περσινά οι Ισπανοί θυμούνται

Την τεράστια διαδήλωση διαμαρτυρίας την παραμονή της συνάντησης των G20 στο Μεξικό δεν την είδαμε. Συμφωνία με τις κυβερνήσεις για τα τηλεοπτικά κανάλια  αλλά και τη Google εξαφάνισε κάθε στοιχείο. Η μηχανή αναζήτησης στις λέξεις Μεξικό/G20/ διαμαρτυρία (στα αγγλικά) πληροφορούσε για ορθογραφικό λάθος ή  έβγαζε παλιά και άσχετα. Το youtube που ανήκει στη Google 'κατέβαζε'  αμέσως κάθε σχετικό video.

Το Los  Cabos  είχε αποκλειστεί κι ήταν απλησίαστο ακόμα και για τους κατοίκους προκειμένου να μην κινδυνεύσουν οι ισχυρότεροι των ισχυρών της γης. Κυκλοφορεί μόνο ένα μοντάζ τριών εικόνων μιας μακριάς συγκέντρωσης που πλημμύρισε μεγάλους δρόμους αλλά δεν είμαι σίγουρη πως είναι αλήθεια, δε μπορώ να το τσεκάρω. 

Αντίθετα τους χαριτωμένους ανθρακωρύχους που περπάτησαν τρεις μέρες τους είδαμε. Παρουσιασμένους ως αξιοπερίεργο, κάτι σαν τους πρώτους χίππηδες, τους έδειξαν όλα τα κανάλια σαν κάτι ακίνδυνο. Κι ειρηνικό, ως χθες που τους χτύπησε με πλαστικές σφαίρες η αστυνομία και θυμηθήκαμε το περσινό μας αθηναϊκό καλοκαίρι για το οποίο τόσο άνετα και γρήγορα πήραν άφεση η τότε κυβέρνηση και τα όργανά της.

Από το Μεξικό εικόνες δεν έχω αλλά έλαβα χθες της Μαδρίτης κι είναι αποκαλυπτικές:

  Πάνω: Πάνοπλη η αστυνομία παρατάχθηκε για να φυλάξει τη γνωστή τράπεζα από τους άοπλους πεζοπόρους, πρν τους επιτεθεί.

Κάτω: Ξεχάσαμε τα περσινά; Οι Ισπανοί δεν τα ξεχνούν. και στέλνουν μήνυμα.

_________________________

Ακόμα και κατόπιν εορτής λίγα θα βρείτε. Ιδού ένα από αυτά: argentinaindependent
και Υ.Γ.
Παρασκευή 13 Ιουλίου : http://youtu.be/fgIYWElioIQ

Το Αθηναϊκό Underground ― μισός αιώνας εκτίθεται

[★ Τελικά  η ομαδική ρετροσπεκτίβα με θέμα το ΑΘΗΝΑΪΚΟ UNDERGROUND θα συνεχιστεί και σ' όλη τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου 2012. 

☀ Στο CAMP! - Contemporary Art Meeting Point,
> Πλατεία Κοτζιά (ή Δημαρχείου), πλησίον Πλατείας Ομονοίας, Αθήνα.
> Καθημερινά: 14:00-21:00]

Την Παρασκευή 29 Ιουνίου παρουσιάστηκε στο Camp το πρώτο μέρος της έκθεσης “Το Αθηναϊκό Underground” με τον χρονικό προσδιορισμό 1964-1983. Η έκθεση φιλοδοξεί να καταγράψει το εύρος αυτού του ιστορικού φαινομένου, τόσο χρονολογικά όσο και περιπτωσιολογικά. Από τις πρώτες νύξεις για το ύφος στις σελίδες του περιοδικού Πάλι έως στον μηδενισμό του punk και τη σταδιακή πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του φαινομένου. Από τα δεκάδες έντυπα των 70s και 80s που διανέμονταν στην πλατεία Εξαρχείων έως ψυχεδελικές και underground τάσεις στις γκαλερί της εποχής. Από το παραισθητικό και παραβατικό σινεμά έως τη σχέση των εικαστικών με τη μουσική της εποχής. Η έκθεση θα επιχειρήσει να αναλύσει το κλίμα εκείνης της εποχής, πολιτισμικό και πολιτικό, το οποίο (ίσως) εμφανίζει παράδοξες ομοιότητες με τη σημερινή. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η ιστορική ανασκόπηση αυτή θέλει ν’ ανοίξει διάλογο με μια ανήσυχη καλλιτεχνική σκηνή των ημερών μας που θα μπορούσε, υπό κάποιο πρίσμα, να θεωρηθεί το “νέο underground”.

Μετά το τέλος του πρώτου μέρους (Πέμπτη 30 Αυγούστου) θα ξεκινήσει το δεύτερο μέρος (εγκαίνια: Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου) με τίτλο “To Αθηναϊκό Underground-1984-2012”, όπου παρουσιάζονται περιπτώσεις πιο σύγχρονων καλλιτεχνών που δραστηριοποιιούνται σε κάτι που μοιάζει επικίνδυνα με “underground”. Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης διάρκειά της, η έκθεση θα πλαισιωθεί με προβολές, εκδηλώσεις και συζητήσεις όπου οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής θα καταθέσουν, προσωπικά την εμπειρία τους. Παράλληλα στα εγκαίνια το κοινό θα έχει μια πρώτη παρουσίαση της έκδοσης ενός πλούσια εικονογραφημένου βιβλίου με αναλυτικές προσεγγίσεις στο φαινόμενο από ερευνητές και μελετητές.

Συντονισμός-επιμέλεια: Θανάσης Μουτσόπουλος
Επιμελητής έντυπου αρχείου: Νεκτάριος Παπαδημητρίου
Επιμελητής εικαστικού αρχείου: Παντελής Αραπίνης
Επιιμελητής κινηματογραφικού αρχείου: Γιάννης Χαριτίδης
Επιμελητής εικονογραφικού αρχείου: Θανάσης Μουτσόπουλος

Καλλιτέχνες της έκθεσης Underground: 1964-1983
Αλέξης Ακριθάκης, Μίνως Αργυράκης, Στήβ Γιαννάκος, Στέργιος Δελιαλής, Νίκος Ζερβός, Λάζαρος Ζήκος, Πάνος Κουτρουμπούσης, Nicholas Liber [Νίκος Λυμπερόπουλος], Ηλίας Πολίτης, Δημήτρης Πουλικάκος, Θανάσης Ρεντζής, Αλέξης Ταμπουράς, Κωστής Τριανταφύλλου, Λεωνίδας Χρηστάκης, Γιάννης Αρκούδης Χριστοδούλου, Χρήστος Ζυγομαλάς, Νάνος Βαλαωρίτης

ΤΟ AΘΗΝΑΪΚΟ UNDERGROUND:
ΠΡΟΒΟΛΕΣ (3ος όροφος)

Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983)
Νίκος Ζερβός, 87′, 35mm

beat και πρωτοποριακή ποίηση (2011)
Ο Νάνος Βαλαωρίτης συζητάει με τον Κωστή Τριανταφύλλου, Αθήνα, 2011

Ψηφιακό Ονειροδρόμιο
Κωστής Τριανταφύλλου

Saga of a city, Paris (1974)
Κωστής Τριανταφύλλου

Fiction (1976)
Θανασης Ρεντζης, 45, 16mm

Εξόριστος στην κεντρική λεωφόρο (1979)
Νίκος Ζερβός, 90′, 35mm

Teaser από το νέο ντοκυμαντέρ του Γιάννη Χαριτίδη για το Ελληνικό Underground (20′)


ΤΟ AΘΗΝΑΪΚΟ UNDERGROUND:
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ & ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Κυριακή 1 Ιουλίου, 20.00
Τα έντυπα του Underground
Ανδρέας Βούσουρας (Μορμώ)
Βλάσης Ρασσιάς (Ανοιχτή Πόλη)
Τέος Ρόμβος (Τρύπα)
Κωστής Τριανταφύλλου (Λωτός, Πράξις)
Κώστας Κατσικάς (Τυφλόμυγα)
Συντονισμός: Νεκτάριος Παπαδημητρίου

Τρίτη 3 Ιουλίου, 20.00
Προβολή της ταινίας των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού, Μαύρο Άσπρο (1973)
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ρεντζής, Νίκος Ζερβός
Σενάριο: Θανάσης Ρεντζής
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σάκης Μανίατης
Μουσική: Μάνος Λοίζος
Με τους: Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Βίκυ Παταμιανού, Σταύρος Χριστοφίδης, Μπέση Βουδούρη
Παραγωγή: Μακροφίλμ Ο.Ε
Τύπος: Ταινία Μεγάλου Μήκους
Διάρκεια: 80′
Σύνοψη:
Ενας φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών έρχεται σε αντίθεση με τους συμφοιτητές του, όταν αρνείται να ενταχθεί στο γενικότερο κλιμα αναταραχής που συγκλονίζει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο τα δυο τελευταία χρόνια της χούντας. Σκιαγράφημα της πορείας ενός νέου στην κοινωνική ένταξη και στην αστικοποίησή του, με πολλές αναφορές στο φοιτητικό κλίμα πριν την εξέγερση του Πολύτεχνείου.
Θα παραστούν και θα προλογίσουν την ταινία οι σκηνοθέτες. Θ’ ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Πέμπτη 5 Ιουλίου, 20.00
Παρουσίαση βιβλίου Το Αθηναϊκό Underground
Νάνος Βαλαωρίτης (ποιητής)
Γιώργος Σωτηρέλλος (συγγραφέας)
Γιώργος Χαρβαλιάς (πρύτανης Α.Σ.Κ.Τ.)
Θανάσης Μουτσόπουλος (επιμελητής)
Γιώργος Γεωργακόπουλος (CAMP)
Στη συνέχεια θα εορταστούν τα 91α γενέθλια του Νάνου Βαλαωρίτη

Παρασκευή 6 Ιουλίου, 20.00
Συναυλία ΚΣΥΜΕ
Πέτρος Φραγκίστας
«Kawa, σημαίνει ποταμός”
για viola da gamba, ηλεκτρονικά και μαγνητοταινία
αφιερωμένο στην ιαπωνική πρωτοπορία του 1970
Νικολέτα Χατζοπούλου, για viola da gamba
Κώστας Μαντζώρος, ηλεκτρονικά
Η παρουσίαση του έργου του Πέτρου Φραγκίστα
και της εποχής του underground θα γίνει από τον Νεκτάριο Παπαδημητρίου

Τρίτη 10 Ιουλίου, 20.00
Προβολή της ταινίας του Κώστα Φέρρη, Η Φόνισσα (1974)
Σκηνοθεσία: Κώστας Φέρρης
Σενάριο: Κώστας Φέρρης – Δήμος Θέος
Διάρκεια: 90′
Σύνοψη:
Η Φραγκογιαννού (Μαρία Αλκαίου), μια ταλαιπωρημένη γυναίκα με σαλεμένο νου
εξαιτίας μιας δύσκολης ζωής, αναθυμάται το παρελθόν δίπλα στην κούνια της νεογέννητης εγγονής της. Η μάνα της ήταν κακιά, ο ένας της γιος εγκληματίας. Το μυαλό της θολώνει και πνίγει το μωρό, καθώς θεωρεί ότι τα κορίτσια φέρνουν στην οικογένειά τους μόνο προβλήματα. Στη συνέχεια, θα αφήσει ένα κοριτσάκι να πνιγεί στο πηγάδι, ενώ θα πνίξει άλλα τρία κοριτσάκια, εκ των οποίων το ένα νεογέννητο. Θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτό απαλάσσει παιδιά και γονείς από τα επερχόμενα βάσανα της ζωής. Οι αρχές την καταδιώκουν και εκείνη καταλήγει στη θάλασσα, όπου θα βρει και το θάνατο.
Το κλασσικό έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε μια διασκευή από
τον Κώστα Φέρρη με ψυχεδελικές πινελιές.
Θα παραστεί και θα προλογίσει την ταινία ο σκηνοθέτης. Θ’ ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Τρίτη 17 Ιουλίου, 20.00
Το κινηματογραφικό Underground
Νίκος Ζερβός
Θανάσης Ρεντζής
Αλέξης Ταμπουράς
Κώστας Φέρρης
Συντονισμός: Γιάννης Χαριτίδης

Πέμπτη 19 Ιουλίου, 20.00
Αντικουλτούρα και Πολιτική
Κωνσταντίνος Βασιλείου
Θοδωρής Κωβαίος
Χαράλαμπος Μαγουλάς
Νίκος Μάλλιαρης
Κωστής Τριανταφύλλου
Συντονισμός: Θανάσης Μουτσόπουλος


Ώρες λειτουργίας της γκαλερί:
Δευτέρα-Κυριακή 14:00-21:00

CAMP Contemporary Art Meeting Point
Ευπόλιδος 4 & Απελλού 2
Πλ.Κοτζιά, 105 51 Αθήνα
t: 210 3247679
e: info@campoint.gr
w: www.campoint.gr

Follow CAMP! on Facebook
https://www.facebook.com/CAMP.ContemporaryArtMeetingPoint

Follow CAMP! on Twitter
http://twitter.com/#!/CampointAthens

Στη φωτογραφία ο Λεωνίδας Χρηστάκης στα πόδια της Μαρίας του, από: ough
Αγγελάκι: του Liber

Συγγραφείς―Μικρά δεινά του επαγγέλματος

Ένα από τα μικρότερα δεινά του επαγγέλματός μου είναι αυτά που σχεδόν πάντα ακολουθούν μόλις αναφερθεί. 

Ταξιτζήδες, συνδαιτυμόνες ή συνεπιβάτες, σερβιτόροι, ρεσεψιονίστ και μπάρμεν πρώτα θα ζητήσουν να επαναλάβουμε το όνομά μας γιατί 'μπορεί να σε ξέρω'. Κι αφού απογοητευθούν (όχι από τις λογοτεχνικές τους γνώσεις αλλά από εμάς) αργά ή γρήγορα επιδιώκουν να μας απομονώσουν για να μας διηγηθούν την ιστορία της ζωής τους. 'Που, άμα στα πω όλα καμιά φορά, είναι για βιβλίο....'

Αναρωτιέμαι αν αυτή η επιθυμία τους πηγάζει από μιά διάθεση μομφής (που δεν είμαστε διάσημοι στον κόσμο τους ώστε να καμαρώσουν που μας γνώρισαν) ή μιά συμπονετική επιθυμία να μας βοηθήσουν (να γίνουμε διάσημοι στον κόσμο τους ώστε να καμαρώσουν που μας γνώρισαν).

Ο συγγραφέας στο νου αυτών των ανθρώπων είναι κάτι σαν τον παραμυθά άγριας φυλής που λέει ιστορίες γύρω από τη φωτιά κρατώντας τους μύθους ζωντανούς, διαφυλάσσοντας την πορεία της φυλής σα σε κουβάρια που ξετυλίγει προς τέρψιν και συμμόρφωσιν. Και, βέβαια, δεν έχουν άδικο. Το κωμικό όμως είναι που αντί να επιθυμούν να ακούσουν το βάρδο που συνάντησαν, δεν ξέρω με ποια ταύτιση ή μετάθεση επιθυμούν διακαώς να πάρουν τη θέση του μετατρέποντάς τον σε ακροατή της μίζερης και κοινής προσωπικής τους πορειούλας.

Μη με παρεξηγήσετε, δεν είναι ότι τους περιφρονώ. Απλώς, όπως ξέρει κάθε συγγραφέας και κάθε αναγνώστης, οι ιστορίες είναι συγκεκριμένες όσο κι η βιολογία μας κι η τέχνη έγκειται στον τρόπο, στη ματιά ή οπτική ή point of view, το ύφος με το οποίο ο αφηγητής τις ξαναζωντανεύει.

Είτε είναι η Εύα, ο Αδάμ κι ο Όφις, είτε ο γιός που κλέβει τη μαμά από το μπαμπά, είτε ο Σεβάχ-Οδυσσέας που φτάνει ως τα πέρατα της γης με έπαθλο το ταξίδι, οι ιστορίες είναι εδώ μαζί μας, πάντα ενεργές σε ένα ασυνείδητο που μας κληροδοτεί η γλώσσα, ο πολιτισμός κι η φύση μας. Τις έχουμε για μέτρα και σταθμά μας, λυδία λίθο για να ξεχωρίζουμε τι αξίζει και να ζυγίζουμε τους άλλους ή και (οι αξιότεροι) τον εαυτό μας.

Δουλειά του καλλιτέχνη είναι να μας τις κρατάει ζωντανές κι επίκαιρες γι αυτό κι η συγγραφή συμβολικά είναι η πεπλοκαλυμμένη Ιέρεια που, καθισμένη σε Πύλη που στηρίζεται σε ανόμοιες κολώνες (άσπρη και μαύρη), κρατά βιβλίο που κανείς δεν ξέρει να διαβάσει. Κανείς ως τώρα δηλαδή, που ο αναγνώστης τραβώντας το αραχνοΰφαντό της κάλυμμα θα δει το πρόσωπό της, θα αποκαλύψει το ναό και θα διαβάσει το βιβλίο της.

Γιατί; Για να αποκτήσει τη συνείδηση των μύθων, να γίνει πιο συνειδητός και δίκαιος και να διανύσει τη ζωή του εν εγρηγόρσει και όχι ως φυτό, ως κόκκος άμμου ή ως πρόβατο.

Μα δεν θα το αναπτύξω πιο πολύ, με καταλάβατε. Εύχομαι μόνο να ήταν σαν εσάς (κι εμένα) ο επόμενος πληκτικός κι αφόρητος που θα θελήσει να στριμώξει τη Μαντάμ για να της πει την ιστορία του δίχως να υποψιάζεται πως ένα άλλο ίδιον του επαγγέλματος είναι η ανεπτυγμένη ειρωνεία, το τάλαντο του σαρκασμού  που κάνει η γλώσσα δώρο σε όσους τη δουλεύουν και που παλεύει μέσα μου με τους καλούς μου τρόπους― και σάς ομολογώ, όσο κι αν προσπαθώ να είμαι ευγενική συχνά νικά και εκδηλώνεται με δηλητήριο λακωνικό που δε με τιμά αλλά με ξαλαφρώνει.

___________________________________________________________

Εικόνα: από τα 'book paintings' του Mike Stilkey 

Επιφανειακή Αριθμητική του 1, 2,3,....

Τους αριθμούς (1, 2, 3...) τους γράφουμε με την αραβική μέθοδο που διαφέρει από τη λατινική (Ι, II, IIV,..) ή την ελληνική (α, β, γ,..).

Είναι μια μορφή που διέδωσαν οι Άραβες όμως οι έμποροι του αρχαίου κόσμου τη χρησιμοποιούσαν από πολύ παλιότερα ως τρόπο μέτρησης και επικοινωνίας στις συναλλαγές.

Αναρωτιέστε γιατί επικράτησαν ή γιατί πήραν το σχήμα που έχουν; (Ναι, ούτε εγώ, αλλά χάρηκα που το έμαθα και σάς το μεταφέρω). Ποια είναι η λογική πίσω από τους αραβικούς αλγορίθμους;

Είναι τόσο απλό που φαίνεται ιδιοφυές.

 Κοιτάξτε τις γωνίες:

Και, touch of genius, το αγαπητό μου ΜΗΔΕΝ:

____________

Για το pdf ευχαριστώ τον Αντώνη Μακραντώνη.

Μείνε! ― κι έμεινε εκεί για πάντα

Αυτό το σκυλάκι είχε την ατυχία να είναι πιστό και υπάκουο. 'Μείνε' του είπαν και το εγκατέλειψαν σε ένα δρόμο της Κοζάνης. Κι από τότε, τρεις μέρες, τους περιμένει καρτερικά στο ίδιο σημείο.

Μου θύμισε το Μπόμπυ, ένα άλλο μαύρο σκυλάκι που έζησε στη βικτωριανή Σκωτία με ένα αστυνομικό. Δύο χρόνια ήταν αχώριστοι κι όταν ο αστυνομικός πέθανε ο Μπόμπυ κάθισε πάνω στον τάφο κι έζησε εκεί άλλα 14 χρόνια.

Το σκυλάκι της Ελλάδας χθες φωτογραφήθηκε κι έψαχναν να του βρουν σύντροφο που δε θα ξανακαταχραστεί την εμπιστοσύνη του.

Το σκυλάκι της βικτωριανής Σκωτίας έγινε άγαλμα, αξιοθέατο και βιβλίο.

Λοταρία του σπέρματος, λοταρία της μοίρας.

__________________________________

Ο Μπόμπυ (Greyfriar's Bobby) ζει σε νουβέλα, ταινίες, έρευνα και, βέβαια, το πολύ γνωστό άγαλμα που βρίσκεται στο Εδιμβούργο, γωνία Candlemaker Row και George IV Bridge.  
Παρόμοια είναι κι η ιστορία του Hachico του πιστού ακίτα που στην είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού κάθε βράδυ περίμενε να επιστρέψει το αφεντικό του που δε γύρισε ποτέ από τη δουλειά του όπου είχε πεθάνει. Ο Hachico επίσης έγινε άγαλμα, βιβλίο και ταινία.

Η εγκατάλειψη ζώου είναι ποινικό αδίκημα. Το Φιλοζωικό Σωματείο Κοζάνης ψάχνει πληροφορίες για τον άνθρωπο που καταχράστηκε τόσο την εμπιστοσύνη αυτού του πλάσματος. 
Ψάχνει, όμως και για οικογένεια να το υιοθετήσει. Τηλ. 6980336296- 6974853294-6978461096- aggizwokozanis@gmail.com

Κάρτα Πολίτη; Όχι, δε θα πάρω

Την εποχή που η Ενωμένη Ευρώπη αντιπροσώπευε την πρόοδο   η Εκκλησία εμπόδισε να αποκτήσουμε ευρωπαϊκές ταυτότητες επειδή δεν αναφέρουν θρήσκευμα. Βγάλαμε όμως ευρωπαϊκά διαβατήρια που δεν αναφέρουν ούτε θρήσκευμα ούτε άλλα προσωπικά στοιχεία και που σε ένα ιδανικό κόσμο θα αντικαθιστούσαν την αστυνομική ταυτότητα (ένα δικτατορικό κατασκεύασμα κατάφορης αστυνομικής παραβίασης των δικαιμάτων μας). 

Την 'αστυνομική ταυτότητα' τη συνηθίσαμε ως κάτι απαραίτητο που σηματοδοτεί την πορεία μας προς την ενηλικίωση και με την εσωστρέφεια που διακρίνει τα ελλαδικά ήθη κανείς μας δεν την αμφισβητεί.

Τώρα (με βοήθεια και την τρομολαγνία των ΜΜΕ) οδηγούμαστε αδιαμαρτύρητα σε χειρότερα δεσμά, την Κάρτα του Πολίτη που θα παρέχει στο κράτος μας συγκεντρωμένα  ακόμα πιο πολλά στοιχεία μας.

Ιδού τι λέει το ΙΝΚΑ:

H κυβέρνηση προωθεί δύο μέτρα, συν τοις άλλοις πολυέξοδα για το κράτος :

1ο Θέλει να αντικαταστήσει την Ταυτότητα την με «κάρτα πολίτη», που πολύ σωστά έχει χαρακτηριστεί Κάρτα Φακελώματος του Πολίτη, η οποία μάλιστα δεν έγινε δεκτή στην Αγγλία, λόγω μεγάλου και άσκοπου κόστους και των αντιδράσεων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Αυτή η κάρτα προγραμματίζουν να ενημερώνεται με κάθε αλλαγή στην οικονομική κατάσταση (ακίνητα, κινητές αξίες, λογαριασμοί, οφειλές), οικογενειακή κατάσταση, κατάσταση υγείας (φάρμακα, εισαγωγές σε νοσοκομεία, κληρονομικό ιστορικό), μετακινήσεις ταξίδια κτλ.

Όλα τα προηγούμενα θα εμφανίζονται σε «ενιαία οθόνη». Αναφέρουν ότι ο ίδιος κάτοχος «θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα στοιχεία του από το Διαδίκτυο» – λες και δεν τα ξέρει. Θα έχει όμως και το κράτος πρόσβαση και μάλιστα σε τομείς που μέχρι σήμερα δεν επιτρέπεται.

Εννοείται ότι πρόσβαση θα «αποκτήσουν» όλοι οι μεγάλοι προμηθευτές (πολυεθνικές, ασφαλιστικές, τράπεζες, διαγνωστικά κέντρα, πολυκλινικές, ιδιωτικά γραφεία «εύρεσης εργασίας», ενοικίασης εργαζομένων, εισπρακτικές) και βέβαια οι χάκερς.

Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο είναι και θα είναι πάντα διάτρητο. 

2ο Θέλει να επιβάλλει υποχρεωτικά σε όλες τις συναλλαγές την «κάρτα των συναλλαγών», που και αυτή έχει χαρακτηριστεί Χαφιές του Καταναλωτή, και αυτή δεν έγινε δεκτή ούτε καν από τον αρμόδιο επίτροπο της φορολογίας της ΕΕ.

Τη δεύτερη κάρτα επιδιώκουν να την έχει συνέχεια ο καταναλωτής (από ποια μέχρι ποια ηλικία άραγε;) για να καταγράφεται η κάθε συναλλαγή: το προϊόν ή η υπηρεσία, ο χρόνος και η χρηματική της αξία.

Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο, και επειδή κάθε προϊόν διαθέτει μπαρ-κοντ -με μία αναγωγή στα προϊόντα που αγοράζει- θα είναι γνωστά τα πάντα ανεξαιρέτως, για τον πολίτη – καταναλωτή: Οι συνήθειές του, τα πιστεύω του, η σεξουαλική του ζωή . η υγεία του κλπ.

Με αυτές τις υποχρεωτικές κάρτες ουσιαστικά δρομολογούν να καταργηθεί το Τραπεζικό Απόρρητο, το Ιατρικό Απόρρητο, και γενικά κάθε είδους απόρρητο στην ιδιωτική ζωή, θα ενοποιηθούν όλοι οι αριθμοί (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, κτλ ) και θα μετατραπεί ο πολίτης σε έναν ανθρωποαριθμό.

Το ΙΝΚΑ δηλώνει κάθετα ότι δεν θα δεχτεί τον Μεγάλο Αδελφό, δεν έχει να διαπραγματευτεί και να διαβουλευτεί την αξιοπρέπεια του πολίτη – καταναλωτή και καταδικάζει απερίφραστα τα προτεινόμενα μέτρα.

Καλεί όλες οργανώσεις πολιτών, τους συνδικαλιστικούς και τους επιστημονικούς φορείς και όλα τα πολιτικά κόμματα για να μην περάσει το φακέλωμα.

Το ΙΝΚΑ θα χρησιμοποιήσει κάθε νομικό μέσο, αλλά καλεί από τώρα τους πολίτες σε ετοιμότητα αν χρειαστεί, για να μην παραλάβουν τέτοιες κάρτες, με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα και τις διακηρύξεις των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.―――


Παρακαλώ κοινοποιήστε
―είτε από εδώ, είτε από όπου θέλετε― 
ώστε να μην επιβληθεί σιωπηρά και τελευταία στιγμή. 
______________________________________

ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
GENERAL CONSUMERS’ FEDERATION OF GREECE
40 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΙΝΚΑ ΔΤ 275/04.09.10
Κέντρο Πληροφοριών:Γ. Σεπτεμβρίου 13 – Αθήνα 10432όρ. 5οςτηλ. 210 36.32.443 Fax. 210 36.33.976
Ανοιχτή Γραμμή: 11711 email: inka – http://www.inka.gr/

Ένας Λαφίτης με παλιό πουκάμισο έφερε το χρησμό

Εάν μας πουν 'πρόσεχε, έχει φίδια' συνήθως δίχως σκέψη θα κοιτάξουμε τη γη. Χθόνιος ο όφις κι οι συμβολισμοί του, παρότι η διασημότερή του εικόνα είναι πάνω σε μηλιά.

Ήταν το βράδυ που έπεσε ο αέρας κι είχα βγει να δω τ' αστέρια. Ένα μεγάλο φίδι, σκοτεινή λεπτή γραμμή, σχημάτιζε ακτίνα στο στρογκυλό τραπέζι της αυλής, ανέβαινε με ορθή γωνία στο βασιλικό που έχω στο κέντρο, κι εκεί με άλλη μια γωνία ένα μικρό κεφάλι παράλληλο με το σώμα έπινε, φαίνεται, νερό από τη φρεσκοποτισμένη γλάστρα.

Δεν ήθελα να το τρομάξω αλλά δεν κρατήθηκα ήθελα να φωτογραφίσω και να μοιραστώ. Και συγχρόνως σαν από ιδιοτροπία γύρισα μέσα κι έκλεισα την πόρτα. Διότι δεν τα σκοτώνουμε βεβαίως αλλά Κύριος Kastell κι ο σκύλος ανησυχούν και δεν τα θέλουν στην αυλή. Το τρόμαξαν λοιπόν και κρύφτηκε στα μεγάλα μαξιλάρια των καθισμάτων γυρω απ' το τραπέζι.

Δεν ξέρω πότε και γιατί αποφάσισε να ξετρυπώσει αλλά όταν ξανακοίταξα το είδα (και το φωτογράφισα για σάς) να ανεβαίνει από τα πεζούλια-καναπέδες και με την ουρά ακόμα πίσω από τα μαξιλάρια να ανεβαίνει αθόρυβα στον τοίχο όπου ― παράξενο― μοιάζει να ψάχνει χαραμάδα για να μπει στο σπίτι, σα να 'ξερε πώς φτιάχνονταν εδώ οι πόρτες που εδώ τις λέμε αλ'εόπορτες, αυτές που σε εσάς θυμίζουν στάβλο επειδή ένα από τα δυό τους φύλλα σπάει στη μέση για να ανοίγει σα παράθυρο.

Το φίδι είναι σαν τον ελέφαντα και τη χελώνα: δε σταματά η ανάπτυξή του, ψηλώνει όσο ζει. Και ο δικός μας, είδατε, μωρό δεν είναι κι είμαι πολύ υπερήφανη που τον αφήσαμε ανενόχλητο να μεγαλώσει με παιδιά κι εγγόνια.

Είναι μεγάλο γούρι ο Λαφίτης. Αλήθεια είναι, τρώει τα ποντίκια. Πέρσι μάς έδωσε 'πουκάμισο' στις πλάκες κάτω απ' τη συκιά φτιάχνοντας μια εικόνα με υλικά της Βίβλου. Φέτος ήρθε για να ζητήσει. Και από τη νύχτα εκείνη δεν τον αμελώ, του βάζω κάθε βράδυ το νερό του σε πιατάκι γλάστρας (αφού είδα να του αρέσει) αλλά μακριά από πόρτες για να μην γαυγίζει ο σκύλος.

Χρήμα κι υγεία είπε πέρσι ο χρησμός του πουκαμίσου. Πάντα Σεφέρη μου θυμίζουν τέτοια φίδια. Πέρσι ήταν ο ουροβόρος της σφραγίδας που λέει ότι  Εν το Παν. Φέτος «..στον άδειο τόπο με το λιγοστό χορτάρι και τ' αγκάθια, όπου γλιστρούσε ξέγνοιαστο ένα φίδι» μου είπε πως είμαστε εκείνοι που «ξοδεύουνε πολύ καιρό για να πεθάνουν». Μα.. κρίμα είναι να το λέω σπαστά. Ιδού οι στίχοι που αγαπώ, ιδού κι απαγγελία από τον Ποιητή τον ίδιο:

O κόσμος

ξαναγινόταν όπως ήταν, ο δικός μας

με τον καιρό και με το χώμα.

 Aρώματα από σκίνο

πήραν να ξεκινήσουν στις παλιές πλαγιές της μνήμης

κόρφοι μέσα στα φύλλα, χείλια υγρά·

κι' όλα στεγνώσαν μονομιάς στην πλατωσιά του κάμπου

στης πέτρας την απόγνωση στη δύναμη τη φαγωμένη

στον άδειο τόπο με το λιγοστό χορτάρι και τ' αγκάθια

όπου γλιστρούσε ξέγνοιαστο ένα φίδι,

όπου ξοδεύουνε πολύ καιρό για να πεθάνουν.

________________________

οι εικόνες είναι όσο καλύτερες γινόταν δίχως να το τρομάξω.

Για το Λαφίτη [Elaphe quatuorlineata], το μακρύ φιδάκι του Ασκληπιού, έχω link εδώ όπου και ο περσινός μου Ουροβόρος του Αυγούστου. 

 Γιώργος Σεφέρης: Έγκωμη

Χάλασαν οι Γερμανοί― Κάποιος να τους διορθώσει;

Ένας Άγγλος, ένας Ιταλός κι ένας Γερμανός βρέθηκαν στο Παρίσι τον καιρό της Επανάστασης και καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Τελευταία επιθυμία; ρωτούν τον Άγγλο.

―Μια μπύρα

Την πίνει, βάζει το κεφάλι του στην καρμανιόλα μα η λεπίδα σκαλώνει και δεν τον σκοτώνει.

―Αφού έγινε αυτό ο νόμος επιβάλλει να σου χαρίσουμε τη ζωή, του λένε και φεύγει.

―Τελευταία επιθυμία; ρωτούν τον Ιταλό.

―Ένα ποτήρι κρασί.

Το πίνει, βάζει το κεφάλι του στην καρμανιόλα μα η λεπίδα σκαλώνει και δεν τον σκοτώνει.

― Αφού έγινε αυτό ο νόμος επιβάλλει να σου χαρίσουμε τη ζωή, του λένε και φεύγει.

―Τελευταία επιθυμία; ρωτούν και το Γερμανό.

―Να φέρετε επιτέλους κάποιον να επισκευάσει συτό το  χαλασμένο μηχάνημα!

  Ίσως είδατε τη φωτογραφία του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών κ. Wolfang Schäuble στο Bundestag στις 27 Φεβρουαρίου 2012, στην οποία φαίνεται πως έπαιζε σαντόκου κατά την υποτίθεται κρίσιμη συζήτηση για το μέλλον της Ελλάδας.

Δίνει τροφή σε σενάρια συνομωσιολογίας αφού θυμίζει εκείνη την περιβόητη χαρτοπετσέτα στην οποία οι νικητές  του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίασαν πρόχειρα το πώς θα μοιράζονταν τις σφαίρες επιρροής στη μεταπολεμική Ευρώπη.

Ακόμα τα πιόνια πολεμούσαν όταν ο Τσώρτσιλ κι ο Στάλιν συμφώνησαν επηρεάζοντας το μέλλον εκατομμυρίων που ακόμα πίστευαν πως όριζαν τη μοίρα τους οι μάχες, οι εμφύλιοι, οι φυλακές κι οι θούριοι.

Το έλεγε ο Τσώρτσιλ πως αν γινόταν να δειπνήσει με το Χίτλερ θα απέτρεπε τον πόλεμο. Κι όχι πως δεν ήταν σπουδαίος ρήτορας και διασκεδαστικός συνομιλητής― το βλέπουμε ακόμα στα απολαυστικά απομνημονεύματά του (από όπου και το ανωτέρω περιστατικό)― αλλά αυτή του η δήλωση, εκτός της έπαρσης που χαρακτήριζε τον άρχοντα, δείχνει και πώς χαράζονται τα σύνορα και φτιάχνονται τα έθνη. 

Δε δείπνησαν ο Τσώρτσιλ με το Χίτλερ και δεν ξέρουμε τι θα γινόταν. Ξέρουμε όμως ότι δείπνησαν δικοί μας με τον κύριο Σόυμπλε ο οποίος με απογοητεύει. Όχι επειδή πιστεύω ότι αποφασίζεται αλλιώς η υψηλή πολιτική η οποία σε κράτη σαν τη Γερμανία (ή την Ρωσία ή τη Βρετανία) έχει πολύ μακροχρόνιους στόχους και μια προαποφασισμένη γραμμή που δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε Υπουργούς και δείπνα, αλλά επειδή διαπιστώνω πως τα στερεότυπα είναι ακόμα εδώ και ακόμα κι εγώ, που συνήθως τα μάχομαι, σε τούτη την περίπτωση πολύ θα το ήθελα ο Γερμανός να ήταν ο παλιός γνωστός σχολαστικός του ανεκδότου. 

_________________

Πάνω: ο Κύριος Σόυμπλε, κέντρο: η πιο διάσημη Χαρτοπετσέτα της γης (Βρετανικά Αρχεία: αρ. PREM 3/66/7).

Για την 4η Διάσκεψη της Μόσχας και τις αλλαγές που ζήτησε την επομένη ο Αμερικανός Ήντεν από το Μολότωφ και όρισαν το χάρτη μας και τον αριθμό κρατουμένων στις φυλακές μας, συστήνω (πάντα) τα Απομνημονεύματα του Τσώρτσιλ επειδή είναι διασκεδαστικά παρότι, βεβαίως, συχνά οι λεπτομέρειες αμφισβητούνται από μετέπειτα Ιστορικούς. 

Στην Ελλάδα (Αγγλία 90%, ΕΣΣΔ 10%) θεωρείται πως ο Στάλιν κράτησε το λόγο του και δε συνέδραμε τους αντάρτες, αντίθετα στη Ρουμανία, Ουγγαρία και Βουλγαρία επέβαλε ένα μονοκομματισμό που απέκλεισε τους Άγγλους.