Όταν ρώτησαν τον Πικάσο τι είναι η μοντέρνα Τέχνη απάντησε «Μην ομιλείτε εις τον Οδηγό».
Τα βιβλία για τον Πικάσο είναι πολλά, αμέτρητα όπως και τα ρητά του, έξυπνες λακωνικές απαντήσεις με σωστές δόσεις ειρωνείας, αλαζονείας κι αδιαφορίας που αρμόζουν στο μεγάλο καλλιτέχνη που έχει το μυαλό του πάντα αλλού.
One-liners λέγονται, και στα ελληνικά εύκολα μπερδευόμαστε διότι η λέξη χρησιμοποιείται για μονοκονδυλιές όσο και για ρητά.
Οι μονοκονδυλιές του έχουν τη χάρη και τη δύναμη του καλού σχεδίου και (τους κουμπούρες όπως η Μαντάμ) μας εξηγούν το έργο του πιο καθαρά από μελετητές και κριτικούς. Οι απαντήσεις του πάλι, μας εξηγούν πώς φτιάχνονται οι μύθοι.
Ήταν μεγάλος πια και διάσημος στο σπίτι του στην Κυανή Ακτή όταν τον επισκέφθηκε ένας φωτογράφος για δουλειά. Είχε μαζί του δυό σκυλιά ένα μεγάλο κι άγριο κι ένα φοβισμένο μαύρο κοντοπόδαρο αριστοκρατικό dutchound που όταν τέλειωσε η φωτογράφηση επέλεξε να μείνει με τον Πικάσο. Το αξιολάτρευτο αυτό σκυλάκι που λεγόταν Lump (και μοιάζει με τον Troy μου) έγινε μέρος των πικασικών εικόνων που έχουν φωλιάσει στο συλλογικό μας ασυνείδητο.
Το πρώτο σχέδιο είναι το λακωνικό αριστούργημα του περιγράμματός του που φτιάχτηκε την πρώτη μέρα και κόσμησε πιάτο. Θυμίζει εκείνη την πασίγνωστη Πικασική δήλωση πως όσο μεγαλώνει προσπαθεί να ζωγραφίζει σα παιδί μα βλέποντάς το ξέρουμε πως ναι, μπορεί ο Πικάσο να το πέτυχε μα το παιδί ποτέ δε γίνεται να ζωγραφίσει σα Πικάσο.
Χαρείτε τα!
_________
Βιβλίο με τις Μονοκονδυλιές του Πικάσο μαθαίνω βγήκε πρόσφατα στα ελληνικά. Αν είστε εραστές των επιτραπέζιων σίγουρα θα το χαρείτε. Όπως και το Picasso & Lump από όπου εδώ δυο από τις πολλές φωτογραφίες.
Κάτω η αγαπημένη μου, με το χάρτινο λαγουδάκι που του είχε φτιάξει για να παίζει.
Κάτω η αγαπημένη μου, με το χάρτινο λαγουδάκι που του είχε φτιάξει για να παίζει.
