ΕΡΤ και Gezi αλλά Τούρκος δε γίνεται ο Τούρκος σαν τον Έλληνα;

Με την ΕΡΤ και το Πάρκο Gezi Ελλάδα και Τουρκία  έχουν γίνει πρώτη είδηση παγκοσμίως. Η έπαρση αυταρχικών κυβερνήσεων απέναντι σε πολίτες που σέβονται τον τόπο και το παρελθόν τους. ΚΙ είναι παράδοξη ομοιότητα καθώς σαν κάτι αστρολογικό ή κάτι από τα δακρυγόνα που εισπνεύσαμε  εμπνέουν ειρηνικές, δημιουργικές διαμαρτυρίες που με όπλο την Τέχνη (εδώ) και το χιούμορ (στην Τουρκία) γεννούν μια νέα εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.

Πριν ζήσουμε τη θεαματική συμπαράστασή μας για την ΕΡΤ [που ποιος θα το έλεγε ότι θα την είχα ανοιχτή καθώς σας γράφω;] παρακολουθήσαμε την αντίδραση που ξεκίνησε για να σωθεί ένα πάρκο στην πλατεία Taksim. Εκεί, το έγραφε το New Yorker προχθές, είδαμε πρώτη φορά διαδηλωτές που όπλο και άμυνά τους μπροστά στην αστυνομική βία είναι το χιούμορ.

Από την πρώτη μέρα όταν είχε πάρει φωτιά το Διαδίκτυο κι οι κάτοικοι της Πόλης ήθελαν να μάθουν για τις ταραχές η τηλεόραση έδειχνε για ώρες ντοκιμαντέρ με πιγκουίνους, έγινε ο πιγκουίνος με την αντιασφυξιογόνα μάσκα έγινε σύμβολο που δίχως ρητορείες κρατά στη μνήμη ζωντανή τη μέθοδο καταστολής ενός καθεστώτος που χρόνια αγωνίζεται να παρουσιαστεί ως δημοκρατικό. Η μάσκα δεν αφήνει να ξεχάσουμε. Τη φόρεσε κι ο αναρχικός δερβίσης που ο χορός του έκανε το γύρο του κόσμου. Τα ίδια και με το çapulcu, το 'μπαχαλάκηδες' του Ερτογάν που μπήκε ως νεολογισμός στα αγγλικά λεξικά. Κάθε δήλωση της κυβέρνησης γελοιοποιείται αμέσως με γραφικά που όπως όλα τα αστεία στην εποχή μας ταξιδεύουν ταχύτατα και γεννούν τη συμπάθεια. Ένα μεγάλο Μάτι εμφανίστηκε στο πάρκο Gezi αμέσως μόλις κάποιος μίλησε για 'κακό μάτι' και ο πιανίστας με το κράνος επίσης ταξίδεψε σε όλη τη γη.

H Τουρκική κυβέρνηση όμως, άνθρωποι άλλης εποχής, δεν έχει καταλάβει. Ανακοίνωσε χθες ότι εντός 24 ωρών θα καθαρίσει το Πάρκο Gezi και κάλεσε τις μάνες να πάνε να μαζέψουν τα παιδιά τους. 1000 μάνες λοιπόν εμφανίστηκαν στο πάρκο με παντόφλες στο χέρι και ενώθηκαν με τους διαδηλωτές.

"Στην Τουρκία" μου είπε φίλος Τούρκος "έχουμε μεγάλο σεβασμό για τις μάνες. Κι οι μάνες μας μπορούν να σε πετύχουν με παντόφλα στα 100 μέτρα".

Τι έμεινε απ' αυτό; Η μάσκα σεμεδάκι, και μια λεζάντα "Δε θα λέτε εσείς στο παιδί μου πώς θα ζήσει. Μόνο εγώ θα του λέω". "Είμαστε ενήλικοι όλοι" μου είπε ο φίλος "αλλά η μάνα μας αυτό δε θα το δει ποτέ".

Μέσα στη γενική ευθυμία για την Τούρκα Μάνα που με σεμεδάκι και παντόφλα κυβερνά το σπιτικό και τυραννά― αλλά μόνο αυτή― τα παιδιά της εμφανίστηκε κι η εικόνα που έτσι σα test θέλω να την κοιτάξετε ένα λεπτό και να συγκρατήσετε στο νου τι νιώσατε όταν το είδατε.

Γελάμε κατ' αρχήν. Κι ύστερα, όταν κυκλοφόρησε στο Facebook, όχι μονάχα Έλληνες μα και Ισπανοί ενθουσιασμένοι δήλωναν πως τέτοια μάνα θα ήθελαν. Κι εσείς φαντάζομαι γελάσατε κι ακόμα κι αν η κυρία δε θυμίζει τη μαμά σας, λιγάκι είδατε κάτι από Σουλιώτισσα και Μπουμπουλίνα στη μαμά με τη σφεντόνα.

Όχι οι Τούρκοι όμως. Θύμωσαν οι φίλοι μου που αναπαράγω. "Είμαστε ειρηνικοί" μου λένε και "αυτά είναι προβοκάτσια" και επιμένουν ότι η παραμικρή πρόκληση δίνει δικαιολογίες στην Αστυνομία. Να είναι άραγε επειδή έχουν πιο σκληρή καταστολή; Να είναι από απειρία στις διαδηλώσεις; Ή να είναι το "είμαστε αρνιά" (ή πρόβατα;) που λέει ο Τούρκος φίλος; Δεν ξέρω μα με εντυπωσιάζει που ενώ ο Έλληνας όταν θυμώσει Τούρκος γίνεται, Τούρκο που να θυμώνει σπάνια θα δούμε.

________________

Την ΕΡΤ την έχω πάνω δεξιά, είναι κι εδώ, η ΕΤ3 και το Ραδιόφωνο που εγώ το ακούω Sto Kokkino. Για τα ελληνικά κομματικά δε λέω―είμαι άσχετη― μα το ποιος πρώτος υπέγραψε να κλείσει η ΕΡΤ, το 2011 αν ενδιαφέρεστε δείτε εδώ.

Εικόνες που αξίζουν

 θα σας δώσω αλλά (αν επικοινωνούμε στο Facebook) ίσως τις έχετε δει. 

Το σεμεδάκι που λέγαμε 

κι άλλο στο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ (χθες)

Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ (προχθές)

λ

Το Μάτι 

Τα ταξί κλείνουν το δρόμο στην Αστυνομία

Οι δικηγόροι

Οι Ηθοποιοί

Είμαστε όλοι Αλήτες;

Πολλές γυναίκες βέβαια

Η πρώτη που ταξίδεψε (με Πιγκουίνο)

Απαγορεύθηκαν φιλιά και αλκόολ

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες γάμου έγιναν μόδα

Κεμάλ και Ερτογάν μετά συζύγων- μια σύγκριση

Στο ΒΒC έχει χάρτη τού πάρκου με το 'Αρχηγείο' όπως λέει και (με κλικ) διάφορα σημεία όπως το ιατρείο, το graffity λεωφορείο (που είδατε πιο πάνω) και, το αγαπημένο μου, τη βιβλιοθήκη.  

 Άγκυρα 'πεισματάρα γίδα'

____________________________________________

Βροχές; Με ποιον είναι άραγε τώρα οι θεοί;

Σας έχω ξαναπεί ότι τελευταία νοιώθω, σαν το Fitzgerald στα τριάντα του, ότι το πιάτο που έχω μπροστά μου δε μοιάζει με εκείνο που παρήγγειλα. Όχι προσωπικά όπως εκείνος όμως, αλλά πολιτικά και κοινωνικά. Σαστισμένη, με έκπληξη κοιτώ τις εξελίξεις και δεν πιστεύω ότι με τη θέλησή τους οι άνθρωποι επιλέγουν δρόμους που, με τη δική μου την πυξίδα μοιάζουν οπισθοδρόμηση.

Δε θα τα πω αναλυτικά σήμερα, τα γνωρίζετε. Απ' την Τουρκία όπου ο Ερτογάν παίρνει τη δύναμη λόγω της άρνησης των έμπειρων σε διαδηλώσεις και παραδοσιακά αριστερών Κούρδων αυτονομιστών που για δικά τους πολιτικά συμφέροντα κρατιούνται μακριά  αποδυναμώνοντας την αντιπολίτευση των αγνών çapulcu, ως την απόφαση-φιρμάνι που έκλεισε την ΕΡΤ που κατ΄αρχήν, ―ανεξαρτήτως τι πιστεύετε για το μέλλον της ΕΡΤ― οφείλουμε να αντισταθούμε στον τρόπο με τον οποίο έγινε διότι δημιουργεί ζοφερό προηγούμενο· όπως επίσης οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι με τις ξαφνικές κρατικοποιήσεις. Άλλοι γνωρίζουν τα στοιχεία και θα τα πουν καλύτερα από εμένα αλλά θέλω εδώ από το μικρο μου κήπο να σας θυμίσω ότι ΕΡΤ δεν είναι μόνο η EUROVISION ή το εμετικό 'Στην Υγειά μας' αλλά είναι και το Ραδιόφωνο (το μόνο που δε σκυλοκρατείται δέσμιο των εταιριών), η Ορχήστρα Συμφωνικής Μουσικής και –πάνω απ' όλα- το Ιστορικό Αρχείο. Σπατάλες έγιναν παντού και υπεύθυνοι δεν είμαστε εσείς κι εγώ αλλά εκείνοι οι ίδιοι πολιτικοί που (ακόμα κι από την Αντιπολίτευση) ποτέ δεν τις κατήγγειλαν. Σπατάλες γίνονται ως σήμερα που ενώ κόπηκαν μισθοί και συντάξεις το απολύτως άχρηστο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση εξακολουθούσε να εκδίδεται όπως εξακολουθεί το κανάλι της Βουλής που κάλλιστα μπορούσε να είχε γίνει διαδικτυακό.

Σας είπα όμως, δεν θα αναλύσω, δεν είμαι ειδήμων και δεν ξέρω πιο πολλά από σάς όπως δεν ξέρω και με τον καιρό τι γίνεται και πώς και από πού άλλαξε τόσο τούτο το καλοκαίρι. "Γιατί να τους πληρώνουμε για το κλίμα τους- που είναι και το μόνο καλό που έχουν;" έγραφε μια λαϊκίστικη Γερμανική φυλλάδα πρόπερσι και φαίνεται αυτή διαβάζουν οι Θεοί και αποφάσισαν πώς ως τώρα παραήταν γενναιόδωροι με χώρα που βγάζει τέτοιους άθλιους πολιτικούς, χώρα που οι κάτοικοί της προτιμούν τις φραπεδιές και τους τηλεαριστοφάνηδες απ' το να βγουν να μαζέψουν κανένα σκουπίδι από τα αρχαία και τις παραλίες τους.

Αυτά σκεπτόμουν σήμερα μαζεύοντας στην καταιγίδα τα μαξιλάρια κι αφήνοντας γυμνά σα κλαδιά τα έπιπλα της αυλής. Είχα στο νου μου το ταξίδι στη Μεσόγειο του Paul Theroux* στο οποίο αηδίασε με τα σκουπίδια, την απλυσιά, την αξυρισιά και την αγένεια των Ελλήνων και κατέληξε ότι η Ελλάδα είναι το κατακάθι της Ευρώπης, ένα φθαρμένο ξέφτι στην άκρη του πολιτισμού  που, τυχερό στο κλίμα και την Ιστορία του, βαυκαλίζεται και βουλιάζει μέσα στην επιλεκτική του μνήμη. Ανθέλληνα θα τον έλεγαν κάποιοι (κυρίως αν διάβαζαν τα καλά που λέει για τη γείτονα) αλλά για μένα ο καθρέφτης της ματιάς του είναι χρήσιμος επειδή μας δείχνει αλήθειες που οι φίλοι από αγάπη ή ευγένεια ποτέ δε θα μας έδειχναν. Βοηθά να βλέπουμε τα λάθη μας στα μάτια άλλων κι η άρνησή μας να τα δούμε η, κατά Theroux, χαρακτηριστική μεσογειακή επιρρέπεια στην επιλεκτική μνήμη είναι που σε μεγάλο βαθμό μας έφερε στα χάλια που είμαστε.

_________________________________________________

εικόνα

Γυμνά σαν κλαδιά τα έπιπλα της αυλής κι εγώ κοιτώ την καταιγίδα από μέσα

*Ο Paul Theroux

 στο The Pillars of Hercules―A Grand Tour Of The Mediterranean περιγράφει πώς στα 50 του αποφάσισε να αφιερώσει ένα χρόνο για να γυρίσει όλη τη Μεσόγειο ξεκινώντας από το Γιβραλτάρ. Με τα πόδια, με λεωφορεία, πλοία της γραμμής αλλά και ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο μιλά για την Ιστορία και το παρόν με αναφορές σε όσα έγραψαν άλλοι πριν από εκείνον, όσα του λένε οι ντόπιοι για τον τόπο τους κι όσα αντιφατικά διαπιστώνει ο ίδιος. 

Σας προειδοποιώ όμως: με τους Έλληνες είναι αμείλικτος κι αν δεν αντέχετε τον προβολέα και τον καθρέφτη δε σας τον συστήνω.   

Οι Βιβλιοθήκες; Να κλείσουν. Και να ξανανοίξουν καλύτερες.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε σπίτια με τεράστιες βιβλιοθήκες. Γι αυτό και αποφεύγω να λέω σε τι ηλικία είχα διαβάσει Μπαλζάκ και Μπρεχτ, σε τι ηλικία μού κατήσχε πολυσέλιδο Χένρυ Μίλλερ (Τον Τροπικό του Καρκίνου) μια καθηγήτρια που αργότερα παραδέχθηκε  ότι το έκανε για να το δανειστεί.

Αργότερα είχα μια γειτόνισσα που ο γιος της είχε πρόβλημα στο σχολείο με δυσκολίες στην ανάγνωση. Λογοθεραπευτές, δασκάλοι και παιδοψυχολόγοι ζόριζαν το παιδί να μελετά και να συγκεντρώνεται μα το παιδί ήταν από τις περιπτώσεις που σε άλλους καιρούς θα αρκούσε ένα 'δεν τα παίρνει' για να το στείλουν στο χωράφι. Έβγαινα στον κήπο και διάβαζα ώρες κάθε μέρα κάτω από τα δένδρα και πού και πού έλεγα και μια κουβέντα στο παιδί δίχως να δίνω σημασία, γι αυτό και δεν είχα παρατηρήσει την αλλαγή που εντυπωσίασε τους γονείς μια μέρα που γύρισαν νωρίτερα από τη δουλειά τους και είδαν τον εννιάχρονο γιο σε μια ξαπλώστρα απέναντί μου να διαβάζει ήσυχα ένα μυθιστόρημα το οποίο αργότερα μπόρεσε και να διηγηθεί. Πώς έγινε το θαύμα; Δια παραδείγματος― πιθηκάκια είναι τα παιδιά και μιμούνται ό,τι βλέπουν― αλλά και επειδή μπροστά του είχε κάθε μέρα τα βιβλία μου.

Τα οποία, για εμένα που διαβάζω ένα την ημέρα δε γίνεται να είναι όλα δικά μου.

Το έχω πει πολλές φορές πόσα χρωστάω στη Βιβλιοθήκη τής γειτονιάς στην Αγγλία κι αργότερα στην εν Ελλάδι του Βρετανικού Συμβουλίου που μου πρόσφεραν τη δυνατότητα να απλώνω το πνεύμα μου σε ό,τι μου τραβούσε την προσοχή δίχως να σκέπτομαι το κόστος.

Η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς είναι ένας χώρος ζεστός  στον οποίο δίνονται δωρεάν μαθήματα μουσικής, φωτογραφίας, κεραμικής ή ό,τι άλλο ζητούν οι κάτοικοι. Ένας χώρος που μέσα στην ευγενή του ησυχία συναντάς το μαθητούδι με τη σχολική στολή που ήρθε να μελετήσει πλάι στο συνταξιούχο που διαβάζει την εφημερίδα για οικονομία αλλά και για  μια πρόφαση να βγει από το μοναχικό του σπίτι, το νέο καλλιτέχνη που ψάχνει τεχνικές papier maché, τη θηλάζουσα που ερευνά περί ανατροφής ή μελετά τη λίστα με καλά σχολεία πλάι στο ζευγάρι που αναζητά συνταγές μαγειρικής για το πρώτο του δείπνο στο καινούργιο σπίτι.

Η Βιβλιοθήκη της γειτονιάς είναι ένας χώρος που αν είχαν τα μυαλά οι κυβερνώντες θα είχε στεγάσει τα ΚΕΠ, θα είχε αντικαταστήσει την αηδιαστική ιδέα των ΚΑΠΙ που απομόνωνε ως παροπλισμένους τους πιο έμπειρους πολίτες, θα είχε προσφέρει ζέστη ή δροσιά σε δύσκολους καιρούς, γνωριμίες μεταξύ γειτόνων άλλες από καυγάδες για μια θέση παρκαρίσματος. Και, κυρίως, θα τόνωνε τα πολύπαθα ελληνικά γράμματα αγοράζοντας νέες εκδόσεις κι έτσι χρηματοδοτώντας, με επιλογή του κοινού, τους πιο άξιους συγγραφείς και καλώντας τους για παρουσιάσεις διότι το διάβασμα είναι η προσιτότερη πολυτέλεια, ένα ταξίδι για όλους μας πλούσιους και φτωχούς γερούς ή αρρώστους.

Κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Διότι καθώς συσσωρεύονται τίτλοι και αναμνήσεις κάτω από μια στέγη, η αγάπη του κοινού φέρνει τις δωρεές βιβλίων και χειρογράφων και η γειτονιά πλουτίζει προσελκύοντας μελετητές και αποκτώντας ταυτότητα.

Δυστυχώς όμως, τα μάθατε, με πρόφαση τη βολικότατη οικονομική κρίση αποφασίστηκε να συγχωνευτούν (δηλαδή να κλείσουν) οι Βιβλιοθήκες μας. Ζητώντας σας να υποστηρίξετε το αίτημα να τις κρατήσουμε ανοιχτές έχω πλήρη επίγνωση του πόσες από αυτές είναι θύματα νεποτισμού και ευνοιοκρατίας που μας έχουν ρημάξει, παραμένοντας κλειστές κι ανεκμετάλλευτες για χρόνια λόγω γέννας ή τεμπελιάς. Όχι όλες βέβαια. Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις σαν την Κοραή στη Χίο (που κάηκε στη Σφαγή της Χίου κι ο Κοραής την ξανάφτιαξε μα από τη σημερινή σφαγή δε θα εξαιρεθεί), υπάρχουν ευσυνείδητοι βιβλιοθηκάριοι υπάρχουν και αλήτες δημόσιοι υπάλληλοι που ντροπιάζουν τη Βιβλιοθήκη αλλά κι εκείνους που με μέσον τους προσέλαβαν και τους διατηρούν δίχως ελέγχους σε ισόβια αργομισθία. Μου έχει τύχει, και αυτό που πιο πολύ με πόνεσε ήταν η αδιαφορία του περιβάλλοντος για την περίπτωση, η άγνοια του τι θεσμός χαραμίζεται για ένα τεμπέλη και δυό αμφίβολα ψηφάκια.

Όμως αν ήταν αλλιώς, αν τις αγαπούσαμε, δε θα τολμούσαν να μας τις 'συγχωνεύσουν'. Για αυτό και σήμερα που σας ζητάω να υποστηρίξετε με κάθε τρόπο (με κοινοποιήσεις, με το μπανεράκι στo blog σας ή στο Facebook ή όπως νομίζετε) δεν το κάνω μόνο για να διατηρηθούν αλλά, με την ευκαιρία, να επανεξεταστούν και επιτέλους να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στην Κοινωνία μας.

___________________________________________________

Δείτε τι χάνουμε, ένα παράδειγμα μόνο είναι η Βιβλιοθήκη  που έφτιαξε στη Χίο ο  Αδαμάντιος Κοραής (δυό φορές- και τρίτη όταν της άφησε κληρονομιά τα δικά του): koraeslibrary και από ένα συγγραφέα yiannismakridakis

Παρακαλώ κοινοποιήστε και διαδώστε χρησιμοποιώντας και το σήμα που σας δίνω. Το σηματάκι προτείνεται για αβατάρ ή για σύνδεσμο προς κείμενο σχετικό, σαν αυτό που μόλις διαβάσατε ή το επίσημο  από το Greek Libraries in a New World με το κείμενο: 

Αλλάζω Avatar τόσο απλά... Γιατί "Αγαπώ τη Βιβλιοθήκη μου" 

Kαι θέλω ΟΛΟΙ να μάθουν το ΓΙΑΤΙ.
Δε φτάνει να το ξέρω μόνο εγώ.
Δε φτάνει να το ξέρετε μόνο εσείς.
Δε φτάνει να το ξέρουμε μόνο εγώ κι εσείς. 

Εμείς που όχι μόνο εργαζόμαστε αλλά ζούμε σ' αυτές, τις Βιβλιοθήκες.Θέλουμε και πρέπει να το μάθουν κι άλλοι. Γιατί αν θέλουμε ν' αλλάξει αυτός ο τόπος δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά μόνο με την Παιδεία, Και Παιδεία, Πολιτισμός και Μέλλον χωρίς Βιβλιοθήκες δε μπορούν να υπάρξουν....  ➙

 Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων


Παρακαλώ δώστε μας δυό λεπτά: Υπογράψτε: http://www.avaaz.org/en/petition/Ohi_sto_kleisimo_ton_ellinikon_laikon_vivliothikon/?cGacqbb

_____________________________________________________________

Yoram Kaniuk RIP

2 Mαΐου1930 – 8 Ιουνίου 2013

Ο Κανιούκ Ισραηλινός συγγραφέας και ζωγράφος, απόγονος δασκάλων που είχαν μεταναστεύσει στο Τελ Αβίβ από το 1909, μεταφράστηκε και βραβεύτηκε διεθνώς (στη Γαλλία βέβαια) αλλά  το σκοτεινό ιδιαίτερο χιούμορ του, η πολιτική  σάτιρα και το προσωπικό υπαρξιακό του ύφος αγαπήθηκαν μόνο πρόσφατα, τον 21^ο αιώνα. Τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και η πολιτική του στάση- απογοήτευση για το κράτος του Ισραήλ- τον έκανε πολύ γνωστό.

Από τα 17 του ήταν μέλος των Palmach των μυστικών ειδικών δυνάμεων που μάχονταν τους Βρετανούς στην Παλαιστίνη. Πυροβολήθηκε στα πόδια από Άγγλο μεταμφιεσμένο σε Άραβα (με kaffiyeh, το χαρακτηριστικό αραβικό μαντήλι στο κεφάλι που συνηθίζουν οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι).

Πίστευε στο διαχωρισμό κράτους-θρησκείας. Παντρεύτηκε Χριστιανή και στα 80 του τάραξε τα νερά με το αίτημά του να αντικατασταθεί με 'Δίχως Θρησκεία' το θρήσκευμα Εβραίος από τα χαρτιά  του αφού το παιδί και το εγγόνι του έρχονται από μικτό γάμο αλλά κυρίως επειδή δεν είχε, είπε, καμιά επιθυμία να ανήκει στο 'Εβραϊκό Ιράν'  που είναι η σημερινή θρησκεία του Ισραήλ. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την πρότασή του και παρέμεινε  'Εβραίος κατά την Εθνικότητα'. Εκατοντάδες τον ακολούθησαν, τόσο που η διαδικασία γέννησε το ρήμα lehitkaniuk (κανιουκ-εύω, δηλαδή χωρίζω δια νόμου από την κληρονομική θρησκεία μου).

Πέθανε χθες από καρκίνο και εκτός από πίνακες και το kaniouk-ing μας άφησε και τα βιβλία του που θα τα βρείτε και στα ελληνικά. Σας συστήνω τον Αετό και το βραβευμένο αυτοβιογραφικό '1948' που με διαλυμένες τις αυταπάτες του νεανικού ενθουσιασμού μιλά για τα χρόνια του στην Αντίσταση. Επίσης (αγγλικά) το άρθρο του 'Σοφοί δεν ήμασταν' όπου εξηγεί 'πολέμησα παθιασμένα για την Ανεξαρτησία- δίχως να ξέρω τι σημαίνει'. 

Χαρείτε τα:

Wise We Were Not :Tablet

Α jew without religion: prospect

Στα ελληνικά βρήκα τα κάτωθι μα σίγουρα υπάρχουν κι άλλα: 

Ο σκύλος που τραγουδούσε, Η γη της διπλής επαγγελίας

O Troy μου στον καναπέ (μα είμαστε όλοι çapulcu* κι απόψε)

Το μόνο (μη λογοτεχνικό) περιοδικό που διαβάζω εδώ και δεκαετίες είναι το Vanity Fair το οποίο ζήτησε από τους αναγνώστες να φωτογραφίσουν τα σκυλιά ή γατιά τους με το περιοδικό και να τα στείλουν για τη συλλογή Literary Pets (#VFPETS). Ο Troy μου φυσικά δε γίνεται να λείψει. Τον έβγαλα όταν τον πέτυχα στον καναπέ με το μπαλάκι του μπροστά στο τεύχος που κυκλοφορεί αλλά (ως υπερ-literary μια κι είναι μέλος οικογενείας λογοτέχνη) έχει και το Φαρφουλά όπως κάνω κι εγώ που δεν έχω ποτέ μονάχα ένα ανάγνωσμα κοντά μου.

Ο νους μου όπως ξέρετε είναι στην Τουρκία μα αποφάσισα να μη σας κουράσω άλλο (σήμερα) αν και έρχονται πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες. Ήρθε και διασκευή το 'Every breath you take' των Police ("We 'll be watcing you" αν ενδιαφέρεστε ΕΔΩ)- αλλά....... είπαμε: δε θα πω άλλα για το θέμα σήμερα.

Φεύγω λοιπόν.

_________________________________

*το çapulcu (αγγλικά: capuling) ελπίζω να γνωρίζετε τι είναι. Μια λέξη απόδειξη πόσο άλλαξε ο κόσμος κι οι παλιοί πολιτικοί δεν το γνωρίζουν. Ο Ertogan ονόμασε απαξιωτικά τους πρώτους διαδηλωτές çapulcu, κάτι σαν το δικό μας αντίστοιχο 'μπαχαλάκηδες' που είχε πει ένας Δήμαρχος για τους Αθηναίους. Για απάντηση η κατηγορία έγινε σύνθημα κι εντός ημερών η λέξη εξαγγλισμένη καταχωρήθηκε ως ο νεώτερος νεολογισμός καθώς γέμισε ο κόσμος με το σύνθημα 'We are all çapuling' το οποίο χρησιμοποίησε ακόμα κι ο Noam Chomsky όταν μίλησε υπέρ των διαδηλωτών της Τουρκίας.

Εικόνες ήρθαν απ' την Πόλη με χαμπέρια #geziparki

Eξέπληξε πάλι η Τουρκία κι είναι πολλές οι εντυπωσιακές εικόνες που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Διότι ενώ η αστυνομία δε φέρθηκε αλλιώτικα από την ελληνική ο τρόπος και το χιούμορ των διαδηλωτών θυμίζει πιο πολύ μακρινή Ευρώπη παρά Ελλάδα ίσως επειδή, όπως λένε κι οι διαδηλωτές, δεν είναι οργανωμένοι από κόμματα.

Ταμπέλες που προειδοποιούσαν 'μη σπάτε και γίνει προπαγάνδα'· διαδηλωτές που έξω από κτίριο των ΜΜΕ διαμαρτυρήθηκαν για τη σιωπή τους κρατώντας χρήματα στα χέρια και ζητώντας να πληρώσουν εκείνοι για τα Νέα· ελεύθερη είσοδος για τους  καθαριστές στο Τακσίμ που καθάρισαν μαζί με τους διαδηλωτές... Εν τω μεταξύ τα κουτάκια μπύρας έγιναν αντικυβερνητικό σύμβολο (όπως σ΄εμάς το κάπνισμα ή στη Νέα Υόρκη τα τασάκια) με συνέπεια άλλη μια γελοιοποίηση του Ερτογάν που, προσπαθώντας να φανατίσει τους θρήσκους, το κόμμα του διέδιδε ότι καταναλωνόταν οινόπνευμα στο Ντολμάμπαχτσέ τζαμί όπου (προς τιμήν των ιμάμηδων) στήθηκε πρόχειρο Κέντρο Πρώτων Βοηθειών με εθελοντές γιατρούς. Τους πόνεσε, βλέπετε μια και εκεί δε μπόρεσαν να εμποδίσουν φωτογραφίες και ταινιάκια των πληγωμένων κι ας έκλεισαν το Facebook για τέσσερις ώρες (εξ ου και το μπλε πουλάκι του Τwitter που κουτσουλά τον Ertogan).

Σας δίνω κάποιες από τις εικόνες που έλαβα (κι αν έρθουν κι άλλες καλές θα συμπληρώσω).

                      ―Θα πληρώσουμε, δείξτε μας τα Νέα

Λουλούδια αντί για αέρια

από Δακρυγόνα

―Γκαζόζα πιπεριού, απολαύστε τη με λεμόνι.

Επίσημο ποτό φοιτητών, καθηγητών, εργατών 

―Δεν ανήκουμε σε συγκεκριμένο κόμμα. Είμαστε η Κοινωνία

 Abla Anonymous (Θείτσα)

 Παιδάκι Anonymous

29 συνελήφθησαν ως τώρα επειδή κοινοποίησαν 

στο Twitter αυτή την εικόνα

Με έρανο Τούρκων του εξωτερικού μαζεύτηκαν εντός τριών ημερών $70.000 για να μπει αυτή η καταχώρηση στους New York Times  και να ενημερωθεί ο κόσμος για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία

―Έρχομαι!!

26 συλλήψεις λόγω κοινοποίησης εικόνων στο  Τwitter. 'Πέφτουν' προφίλ του Facebook σήμερα. Αλλά η ροή είναι ασταμάτητη. Δείτε (βοηθά αν ξέρετε τούρκικα, αλλιώς δείτε εικόνες) εδώ