Τα σεμεδάκια, οι άστεγοι κι οι νεραντζιές των Αθηνών

Από τα πιο ανάλγητα και ακαλαίσθητα θεάματα της χρονιάς πρέπει να είναι τα γελοία πλεκτά στα δένδρα πλάι σε παγωμένους άστεγους στο κέντρο της Αθήνας.

Το κίνημα Yarn Bombing που βομβαρδίζει με τις κακογουστιές του πόλεις ευκατάστατες βρίσκοντας (υποθέτω) απασχόληση σε άχρηστους που δεν ξέρουν τι  να κάνουν το χρόνο τους πολύ άστοχα επέλεξε μια χώρα στην οποία οι άστεγοι αυξάνονται και οι κάτοικοι παγώνουν λόγω της εγκληματικής φορολόγησης της πετρελαίου. Αν τόσο σου αρέσει το πλέξιμο χιπστερά μου γιατί δεν πλέκεις την Κάλτσα του Άστεγου; Αν έχεις χρήματα για πέταμα αντί να ντύνεις τις νεραντζιές με σεμεδάκια γιατί δεν αγοράζεις κουβέρτες και πλεκτά για τους άστεγους, γιατί δε νοικιάζεις ένα χώρο για να τους στεγάσεις, γιατί δεν προσφέρεις φαγητό ή ένα κρασί να νιώσουν άνθρωποι και να ζεσταθούν;

Ποια αναλγησία, ποια αποκτήνωση οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους δε γνωρίζω. Ωστόσο, πάλι καλά, ακούστηκε πάλι η φωνή της λογικής στα κοινωνικά δίκτυα.

Οι πρώτοι που σχολίασαν μίλησαν για ένα κίνημα 'απολιτίκ πλασμάτων τύπου Ατενίστας' κι αυτό προκάλεσε μια επιθετικότατη απάντηση από τη φεϊσμπουκική σελίδα των Ατενίστας. Με την απάντησή τους θεωρώ ότι χάνουν το δίκιο τους αλλά το έχω συνηθίσει πια, ελάχιστοι αντέχουν την κριτική κι ακόμα πιο λίγοι καταλαβαίνουν πόσο υπέρ τους θα ήταν να εκμαίευαν μια συγγνώμη επειδή κατηγορήθηκαν άδικα.

Με την απάντησή τους επέλεξαν την άμυνα έτσι που τελικά μοιάζει να υπερασπίζονται το άστοχο ντύσιμο των δένδρων και των παγκακιών.

Και ιδού οι αντιδράσεις:

―Ρε δεν βάζετε τα πλεκτά σε κανένα άστεγο αντί να τα φοράτε στα δέντρα?

―Συγγνώμη, επειδή δεν έχω πιει ακόμα καφέ κ υπολειτουργώ, αυτό με τα πλεκτά στα δέντρα δεν ήταν τρολλοφότοσοπ; Όντως το έκαναν οι @atenistas;

―Θεωρώ λαϊκισμό να βγαίνεις και να κατακρίνεις την παρέμβαση με τα πλεκτά σε δέντρα,στάσεις και παγκάκια

―Αν έπλεκες καλτσάκια για το άγαλμα του Τρούμαν, θα υπήρχε μήνυμα. Αν ντύσεις νεραντζιές, απλώς κάτι είδες κάπου και κάπως αντέγραψες.

―Δέντρα χίπστερ με πλεκτά.

―Τελικά τα πλεκτά στα δέντρα τα κράζουμε; Όχι; Να φέρω τις βελόνες μου;

―Κόσμος υποφέρει από φτώχεια και ο Καμίνης την είπε πάλι την μαλακία του...θα ντύσει τα δέντρα με πλεκτά...

―Άμα 'ντύσαν με πλεκτά πουλόβερ τα δέντρα στη Σταδίου να πάνε να ντύσουν κ αυτό στο Σύνταγμα που αυτοκτόνησε ο Δ.Χριστούλας τον Απρίλη του'12

―Πλέξε εσύ πουλόβερ για τον άστεγο που τον έχεις γραμμένο στα γιορτινά παπαράκια σου αλλά τώρα με τα δέντρα τον υπερασπίζεσαι πρώτη γραμμή.

―Σε άλλες εποχές θα μ' άρεσαν τα πουλόβερ στα δέντρα. Σήμερα όμως τέχνη είναι να φτιάχνεις σπίτι από χαρτόκουτο, μαντάμ Σουσού.

‪@thesspirit

δηλαδή άμα οι ατενίστας αποφασίσουν ότι δεν τους αρέσει ο ήλιος θα μας απλώσουν μια ωραία εμπριμέ τέντα.

‪@adiasistos

Ελπίζω να μην κλέψει κανείς άστεγος τα πουλόβερ με τα οποία τόσο όμορφα στολισαν τα δέντρα οι ατενίστας.

‏‪@theblobgr

BREAKING NEWS: Με βαριά πνευμονία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού νερατζιά που δεν προμηθεύτηκε πουλόβερ από τους Ατενίστας.

‏

‪@julian_the_pi

Θα το ξηλώσω το πλεχτούλι να το πάω στον άστεγο της γειτονιάς μας. Σόρυ Καμίνη-ατενίστας, φωνάξτε όσους εισαγγελείς θέλετε.

‏‪@mao_tse_tung

θες να αγιάσεις &δεν..: μετά την διάψευση των ατενίστας για συμμετοχή στα πλεκτά, η πατρίδα περιμένει με αγωνία ανάληψη ευθύνης με προκήρυξη

‪@Kentavros_Eirwn

Και με τους ατενίστας δεν έχω πρόβλημα δηλαδή. Τόσοι και τόσοι συμπολίτες μας δεν ξέρουν τένις, κάποιος πρέπει να τους μάθει

‏‪@Mo5h_

Ατενίστας βαράμε;

‪@niemandsrose

τι διαφορά έχει ο ατενίστας από τον... φασίστας;                                        καμία. κι οι δύο έχουν μανία να καθαρίζουν.

‏‪@vipera_lebetina

‪ φασινίστας;

‪@KIRKH_

Οι απολιτίκ Ατενίστας που καίγονται για τις τσίκλες στα πεζοδρόμια και δε δίνουν μία για τους ανθρώπους

‏‪@tasS_O_S

Και επιτέλους τί πρόβλημα έχουν με το τένις οι ατενίστας?

@alfavita on Twitter

Ανήθικο δίδαγμα: Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι' αυτό δεν είναι θετική δράση. Είναι κοινωνική αφασία. Και σε κάνει να φαίνεσαι απάνθρωπος. Και κτήνος. Κι άμα τις αρπάξεις από κανέναν μην απορήσεις μετά για το λόγο, γαμημένε Ατενίστα.

____________

To Yarn Bombing ξεκίνησε στο Τέξας όταν νοικοκυρές έψαχναν τρόπο να αξιοποιήσουν το μαλλί πλεξίματος που τους περίσσευε. Ουδέποτε επαινέθηκαν για το καλό τους γούστο και ουδεμία σχέση έχουν με Τέχνη. Το ξέρουν και τα μέλη του Κινήματος που ως μια αρετή των έργων τους δηλώνουν το ότι δεν κρατούν πολύ αλλά φεύγουν πιο γρήγορα και εύκολα από το Graffiti. Εδώ παραδείγματα.

Με τα βιβλία μου ένοχες απολαύσεις

Έλεγε ο Προυστ ότι σε κάθε ταξίδι έρχεται η ώρα που νοσταλγούμε την επιστροφή. Για μένα αυτή η επιθυμία να γυρίσω είναι σημάδι ότι μου αρέσει η ζωή μου. Ίσως παραπάνω απ' ό,τι θα ήταν υγιές, διότι αυτό το βούλιαγμα στη θαλπωρή του σπιτιού μου και των φροντίδων του Κυρίου Kastell, στην ησυχία ατέλειωτων ωρών που εναλλάσσονται δίχως να αλλάζει άλλο από το φως, γίνεται αιτία να μη φεύγω, να μη δοκιμάζω άλλα. Κι αυτό κι αν με αγχώνει..

Με το σκυλί στα πόδια μου, με το καινούργιο μου γατί και τα λουλούδια που το άνθισμά τους μου θυμίζει σε τι εποχή είμαστε περνάω μέρες ξαπλωμένη αγκαλιά με τα βιβλία μου κι είναι φορές που ούτε το τηλέφωνο σηκώνω σα να μη θέλω να διασπαστεί η γαλήνη από εισβολές.

Τέτοια εποχή έχει ήλιο η κρεβατοκάμαρά μου ως αργά το πρωί από το νότιο χαμηλό παραθυράκι. Στέκεται η παχιά ακτίδα στους ναρκίσσους που μάζεψα μόλις έφτασα και με ξυπνά το δυνατό τους άρωμα ανακατεμένο με τη δυνατή μυρωδιά του καφέ που με περιμένει.

Το ξέρω πια ότι έτσι περνούν οι αιώνες. Διότι καθώς θα χαμηλώνει η στοίβα με τα βιβλία που έφερα για διάβασμα όταν σηκώσω μια στιγμή το βλέμμα αντί για νάρκισσους θα έχω κρίνα ή βιολέτες στο παράθυρο κι ύστερα αμάραντα κι ένα πιάτο με σύκα ή με σταφύλια ή ρόδια και θα τρομάξω που περνά ο καιρός.

Ζω με την ενοχή, μια τύψη απέραντη που δεν κάνω χίλια δυό ηρωικά της δράσης. Σαν τους πιο πολλούς συγγραφείς πριν από εμένα, ζω ξαπλωμένη αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης ζωή του 'χαρτοπόντικα' ενώ ηρωικά ο νους μου φτιάχνει Καπετάν Μιχάληδες και Ζορμπάδες. Αν δε διαβάσεις, αν δεν ηρεμήσεις για να στοχαστείς, Ζορμπάδες δε θα καταφέρεις να εκτιμήσεις. Το ξέρουμε κι όμως η τύψη πάντοτε δηλητηριάζει αυτή την ευτυχία, την φαινομενική απραξία εκείνου που δεν κάνει άλλο από το να διαβάζει ένα βιβλίο την ημέρα και να γράφει 3 με 4 χιλιάδες λέξεις καθημερινά.

Παλιό το πρόβλημα και όταν έχω κέφια μοιάζει διασκεδαστικό που οι αναγνώστες συχνά ταυτίζουν το δημιουργό με τον ήρωά του και βλέπουν Καπετάν Μιχάληδες στους Καζαντζάκηδες σα να αγνοούν ότι για να γραφτούν τα ηρωικά κάποιος φτωχός γραφιάς πέρασε ώρες σκεβρωμένος πάνω στο γραφείο του, αποκλεισμένος μακριά απ' τη 'δράση'. Δράση άραγε μήπως είναι και το γράψιμο, δράση κι ο στοχασμός ηρωικών μορφών που θα αλλάξουν τον τρόπο που ο αναγνώστης ερμηνεύει τις αλήθειες;

Εν τέλει ναι, αλλά μόνο εν τέλει. Όταν η επίδραση στον αναγνώστη είναι εμφανής, μετά την έκδοση των αριστουργημάτων. Μα όσο γράφονται (ή δε γράφονται) τα αριστουργήματα, όσο ο κόσμος έξω απ' τα παράθυρά μας προχωρά, όσο οι γεροί κι οι υγιείς και οι προσαρμοσμένοι αθλούνται ή πίνουν καφέδες ανταλλάσσοντας αβρότητες, εμείς οι αναχωρητές της ξάπλας, εμείς που ζούμε σε κόσμους φανταστικούς κρυβόμαστε για να εντρυφήσουμε στις ένοχες μοναχικές μας απολαύσεις της ανάγνωσης και των μυστικών ιδιωτικών μας κόσμων.

___________________________________________________________________

Εικόνα

Τα νεοφερμένα περιμένουν σε τραπεζάκι στο γραφείο μου