Όταν εμείς διαβάζαμε Ποίηση εσύ έκανες 'αναφορές' για το βυζί μας

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Έχουμε και συνέχεια

Αποκλείστηκα από το Facebook για 24 ώρες.

Σάββατο 9 Σεπτ. το Fb με ειδοποιεί ότι μου κλείνει πρόσβαση επειδή ανεβάζω το εξής γυμνό: : http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/09/blog-post_7.html?spref=fb δηλαδή  την ανάρτηση για το ποίημα.

Και μου ζητά να κατεβάσω αυτό ή ό,τι άλλο 'γυμνό' έχω ανεβάσει.

Πολύ επιμονή τελικά ο εχθρός του ποιητή ή του ζωγράφου για να μας κυνηγά έτσι. Όμως εμείς επιτύχαμε να δείτε το έργο.

―――Αν εσείς κάνετε τις καταγγελίες θέλω να σας πω ότι τίποτε δεν τις δικαιολογεί. Τίποτε.

Αν δε σας αρέσω γιατί δε με μπλοκάρετε; Αν έχετε αντιρρήσεις για την ανάρτηση γιατί δεν τις εκφράζετε, μόνο κρύβεστε πίσω από μια πουριτανική ανωνυμία παίζοντας τον προστάτη των ηθών;

Ιδού και τα πειστήρια:

Ως αύριο λοιπόν σας χαιρετώ

διότι όπως βλέπετε, παρά κάτι τέτοια, ποτέ δε νοιάστηκα αρκετά ώστε να κάνω δεύτερα και τρίτα προφίλ για να παρακολουθώ όσους με μπλοκάρουν.

___ Προσωρινά, για να κοινοποιείται το παρόν, αλλάζω την εικόνα 'εξωφύλλου' ώστε να μην υπάρχει δικαιολογία 'γυμνού'. Σε λίγες μέρες θα επανέλθει το σωστό και αυτή η σημείωση θα ξαναμπεί ΚΑΤΩ από το άρθρο όπου είναι η θέση της. 

______________________________

Ακολουθεί το άρθρο που τόσο πολύ ενόχλησε (κι αν βρείτε τι στο καλό ενοχλεί σ΄αυτό πείτε μου κι εμένα)  

Τόσα στραβά τόσα ανάποδα τόσα άθλια, κι υπάρχει άνθρωπος γνωστός μας που ενοχλήθηκε από Ποίηση.

Και έκανε αναφορά στην Τέχνη. Στη Βibliotheque, δοχείο Τέχνης και ζωής που, αναγκάζομαι να υπενθυμίσω τα πασίγνωστα: δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να διαβάζεται αν δε σ' αρέσει δεν πας, όπως αν δε σ' αρέσει ένα ποίημα δεν το διαβάζεις.

Όμως όχι. Υπάρχει, ζει, κινείται ανάμεσά μας

ο άνθρωπος που όταν εμείς διαβάζαμε Ποίηση με την Πανσέληνο

εκείνος επιστράτευε τις μικρές του δυνάμεις και

σκυφτός πάνω στα πλήκτρα στο δωματιάκι του

ενεργούσε για να φιμωθεί ένας ποιητής.

Θεωρώ πολύ ανησυχητικά τέτοια φαινόμενα ακόμα κι αν ο δράστης είναι ένας μόνο φουκαράς που ζήλεψε το ποίημα διότι ο ίδιος δεν κατάφερε ποτέ να εκφραστεί ή να καταλάβει. 

Εξηγώ:

Η αναφορά έγινε προχθές με το φεγγάρι για να κατέβει από το Facebook  άρθρο της Bibliotheque με Ποίηση του Σπύρου Δόικα και εικαστικά του Louis Treserras. Συζητώντας τι μπορεί να ενόχλησε, ένας φίλος ανέφερε το γυμνό βυζί σε ένα από τα έργα. Ναι Βυζί. Στο Facebook. Εκεί που μέρα νύχτα με πρόφαση τις διακοπές ή τα tatoo βλέπουμε γυναικεία γυμνά κάθε ηλικίας και σε κάθε στάση. Όπως και σε ταινίες και διαφήμιση δηλαδή, χρόνια τώρα, επειδή τυχαίνει να μη ζούμε στο Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Και κάτι τεχνικό επειδή τα έχω περάσει όλα αυτά και τα έχω ερευνήσει:

Δε μάς φταίει ο Zuckegberg, άκυροι οι 'Ψόφοι'. Το χτύπημα έρχεται από κοντά, από τον περίγυρο και είναι οργανωμένο:

Το Facebook μόνο του δε λογοκρίνει και δεν κατεβάζει. Μόνο μετά από αναφορά αγανακτισμένου χρήστη μάς ζητά να κατεβεβάσουμε εμείς ό,τι ενόχλησε 'ώσπου να εξεταστεί η αναφορά'. Μου έχει τύχει να λάβω ειδοποίηση ότι εξετάστηκε και δεν το κατέβασαν. Αν όμως επαναληφθούν οι αναφορές και δεν έχω κατεβάσει στην ειδοποίηση τότε και διαγράφεται η ανάρτηση και τιμωρείται το προφίλ μου με κλείσιμο για ορισμένο χρόνο.

Κάποιος/κάποιοι λοιπόν πέρασαν τη βραδιά της Πανσελήνου πολεμώντας ένα άρθρο και κατάφεραν να κατέβει αλλά και να επιβληθεί  30ήμερη τιμωρία  στη σελίδα της Bibliotheque και στη νπροσωπική σελίδα του διαχειριστή της Βάσου Γεώργα.

 Υποχρέωσή μου νιώθω να μην τους αφήσουμε να δρέψουν καρπούς. Φέρνω το άρθρο (ποίηση+ εικαστικά) στο blog μου, σας δίνω και σύνδεσμο. Φέρνω και την ανακοίνωση της Bibliotheque.

Ας το χαρούμε.

[Λόγια Τυχάρπαστα, Αποσπασματικά, Για Να Ειπωθεί Το Ανείπωτο] Του Σπύρου Δόικα

On 4 September, 2017 by BIBLIOTHEQUE

1.

Αν και μου έρχεται αυθόρμητα να σ’ το πω

Αν σου πω «σ’ αγαπώ» θα σου πω ψέματα

Γιατί η αγάπη μου είναι πολύ πιο βαθιά

Από μια πρόσκαιρη ατομικότητα

Από ένα συνονθύλευμα επιθυμιών,

συναισθημάτων και αναγκών.

Αυτή η αγάπη πηγάζει από την ίδια ενέργεια

Που κάνει το ρόδο ν’ ανθίζει

Και το γιασεμί να μοσχοβολάει περήφανα

Τις γαλήνιες του θέρους νύχτες

Κι όμως, παρόλ’ αυτά, είναι όσο το δυνατόν

Και περισσότερο από όσο ποτέ

Ένα καράβι, που αρμενίζει στο τώρα

Ένα καράβι που δεν σάλπαρε από πουθενά

Και δεν έχει κανέναν προορισμό

Πέρα από το άγγιγμα αυτού εδώ του κύματος

Με την καρίνα του.

2.

Γιατί δεν είμαι «εγώ» που αγαπώ «εσένα»

Ούτε φυσικά είσαι «εσύ» που αγαπάς «εμένα»

Ή που εισπράττεις την αγάπη «μου»

Ή που εισπράττω τη δική «σου»:

Είναι η ενέργεια της αγάπης

Η οποία όμορφα περνά

Από εμένα κι από εσένα

Χωρίς να ανήκει σε κανέναν

Χωρίς κανείς να μπορεί

Να την κάνει δικιά του

Ή –καθ’ οιονδήποτε τρόπο–

να την ιδιοποιηθεί

Είναι μια ενέργεια καθαρή και ελεύθερη

Που δεν γνωρίζει παρελθόν ή μέλλον

Και δεν κάνει σχέδια, ούτε συγκρίσεις

Ούτε μπορεί να σε απογοητεύσει

Καθώς ουδέποτε είχε στόχο να σε γοητεύσει:

Κάθε στιγμή της είναι απόλυτη

Πληρότητα και τελειότητα

Σ’ ένα αέναο παρόν.

3.

Δεν είναι μια αγάπη που διαψεύδεται

Ή που μπορεί να πληγωθεί

Δεν είναι καν μια αγάπη

Που μπορεί να ευοδωθεί

Γιατί υπάρχει μόνο στο τώρα,

στο τώρα και στο τώρα.

Και φυσικά δεν είναι μια αγάπη

Που θα έχει τέλος

Γιατί είναι μια αγάπη

Που δεν είχε ποτέ αρχή.

4.

Και μη νομίζεις

Δεν είναι μια ρομαντική αγάπη

Γιατί ο ρομαντισμός ξεπηδάει

Από έννοιες του νου και του χρόνου:

Είναι μια αγάπη που εκτυλίσσεται

Πέρα κι έξω από τον χρόνο.

Δεν είναι αιώνια, γιατί είναι

Κάτι παραπάνω από αιώνια:

Είναι άχρονη από γεννησιμιού της.

Η «αιωνιότητα» και το «πάντα»

Είναι ρομαντικές ψευδαισθήσεις

Που ως τροφή έχουν έναν καλά ορισμένο

Γραμμικό χρόνο:

Σίγουρα μια άχρονη στιγμή Παρουσίας

Αξίζει όσο χίλιες νοητές αιωνιότητες.

5.

Τόσα λόγια λοιπόν, για να ειπωθεί,

Το ανείπωτο, κλείσε τα μάτια και φαντάσου

Απλά, ένα άγγιγμα στην ψυχή.

6.

Σ’ το ξαναείπα

Αυτή η αγάπη δεν είναι ρομαντική

Δεν επιζητά τη διαιώνιση του είδους

Ούτε καν την ηδονική κορύφωση

Η κορύφωση έχει χάσει πλέον κάθε νόημα:

Όταν ήδη πετάς ψηλά στα σύννεφα

Και μόλις μετά βίας διακρίνεις

Από κάτω την κορυφή

Αν μου μιλούσες για κορύφωση

Θα ήταν σαν να μου μιλούσες

για καταβύθιση.

7.

Όσο κι αν θέλω να σου πω «σ’ αγαπώ»

Αυτή η αγάπη δεν είναι προσωπική

Γιατί αν ήταν προσωπική

Θα κατέστρεφε διά μιας το αρραγές

Και το άχρονο, μέσα σου και μέσα μου

Θα ήταν μια ιεροσυλία στον βωμό

Ενός άνθους, αμάραντου.

8.

Η δική «μας» αγάπη δεν είναι ρομαντική

Δεν έχει μέλλον, καθώς δεν είχε ποτέ παρελθόν

Δεν έχει παρελθόν, καθώς δεν θα έχει ποτέ μέλλον

Ο ρομαντισμός είναι γεμάτος σχέδια

Που εκτυλίσσονται στο μέλλον, και ακουμπούν

Σε εξιδανικευμένες στιγμές του παρελθόντος.

9.

Τίποτε από όλα αυτά μην το πάρεις σοβαρά

Ούτε καν αστεία: δεν είναι παρά λόγια τυχάρπαστα

Λόγια τυχαία, λόγια που δεν μου ανήκουν,

παρμένα από το πουθενά, για να ειπωθεί το ανείπωτο.

artworks : Louis Treserras 


 

Βάσος Γεώργας 

Bibliotheque https://www.facebook.com/Bibliotheque-435205189825589/?fref=ts 

Bibliotheque http://www.bibliotheque.gr/article/66369

Spiros Doikas Louis Treserras

_____________________________________________

Σημείωση

Την ανάρτηση αυτή το FB μου την έσβησε ως SPAM. 3 φορές. Επιμένει  να διαγράφει, επιμένω να εξηγώ και να ξανακοινοποιώ.

Σας φέρνω αποδείξεις για τα παράλογα. 

Θετική Ενέργεια για τη Β. Κορέα ― επιτέλους!

Μου διηγόταν κάποτε ένας πτωχός αρτίστ τα κόλπα επιβίωσης που τον είχαν φέρει στα σαλόνια της Ευρώπης από τη λάσπη της Βόρειας Καρολίνας στην οποία είχαν μοχθήσει οι σκλαβωμένοι του πρόγονοι.

Αξημέρωτα σηκωνόταν η οικογένεια να μαζέψει αγγούρια για να φτάσει ο πατέρας στην αγορά πριν το πρώτο φως όσο ακόμα στο ζύγι βάραινε η πάχνη της νύχτας. Παιδάκι με τα αγγούρια, το ξεκίνησε. Μεγάλος στα ταξίδια είχε βρει άλλα κόλπα όπως το να καταφθάνεις για επίσκεψη πάντα ώρα φαγητού ή αν, ο μη γένοιτο, συναντάς κυρία σε ακριβό μαγαζί και δεν γίνεται να αποφύγεις το λογαριασμό, μια είναι η λύση: Σκύβεις στο αυτί σα να εξομολογείσαι μυστικό λες στην κυρία 'Σήμερα. Έχω. Τα γενέθλιά μου'. Κι αμέσως όλοι στο μαγαζί θα πεταχτούν να σου τραγουδήσουν το 'Happy Birthday' και, με χειροκροτήματα, φιλιά και ευχές θα επιμείνουν να σε κεράσουν.

Στην Αμερική αυτά. Διότι στην Ευρώπη φευ ―και μάλιστα στο Ritz όπου μόλις το είχε δοκιμάσει― η κυρία παρήγγειλε, πάνω στα άλλα, και δυο ποτήρια πανάκριβη σαμπάνια για να του ευχηθεί ψιθυριστά σα να ήταν συνωμότες.

Ο λογαριασμός πλέον, στην κλίμακα της συμφοράς, είχε ανέβει πάνω από το επίπεδο 'πάει, θα μείνω άφραγκος' στο ιλιγγιώδες 'δεν έχω τόσα ούτε στο όνειρό μου' και πλησίαζε το 'με βλέπω να πλένω πιάτα' οπότε περίλυπος ο Αρτίστ αναγκάστηκε να καταφύγει στο 'ξέχασα το πορτοφόλι μου' που αποτελεί και το τελευταίο κόλπο, για χρήση μόνο όποτε σκόπευε να μην ξαναδεί τους συνδαιτυμόνες.

Η περιπέτειά του είχε γίνει αφορμή να γελάσουμε πολύ και να συζητάμε και πολλά παραδείγματα, για το έξω καρδιά, τη θετική στάση, των Αμερικανών σε αντίθεση με τον κυνισμό και την καχυποψία που έχουμε εμείς τα παιδιά του Παλιού Κόσμου που δεν πιάνουμε το τραγούδι μόλις κάποιος μας είπε ότι γιορτάζει ή παντρεύεται και που δε χωρίζουμε τις σκέψεις μας σε θετικές κι αρνητικές.

Διότι αυτά συνέβησαν πριν από δεκαετίες. Τότε που ακόμα η 'θετική σκέψη', η αποστολή 'θετικής ενέργειας' και οι θεωρίες περί 'τοξικών ανθρώπων' δεν είχαν περάσει τον Ατλαντικό ούτε ο Κοέλιο δεν είχε λανσαριστεί από τη Μαντόνα ως το non plus ultra της φιλοσοφίας. 'Χαζοαμερικάνοι' καγχάζαμε στην Ευρώπη μπροστά σε κάτι τέτοια σα να μην ξέραμε πως είμαστε 10 χρόνια πίσω κι ό,τι ακμάσει εκεί, θα έρθει εδώ να μας κυριέψει.

Να τι έρχεται λοιπόν. Σας φέρνω video κωμικό από αμερικάνικους δρόμους. 

Ενθουσιασμένος ρεπόρτερ ανακοινώνει σε περαστικούς:

―Η Βόρεια Κορέα γιορτάζει διότι μόλις κατάφερε να φτιάξει βόμβα υδρογόνου. Θέλετε να της πείτε κάτι;

Κι οι ερωτηθέντες με μάτια λαμπερά, με πλατιά αθώα χαμόγελα σα να τους ανακοίνωσαν νίκη στη Γιουροβίζιον, απαντούν: 

―Συγχαρητήρια Βόρεια Κορέα!

―Συγχαρητήρια, Καιρός ήταν!

Καθώς και τα κλασικά New Age μεταχριστιανικά cliché για το σύμπαν που συνωμότησε να αποκτήσει πυρηνικά ο Κιμ Γιονγκ Ουν  επειδή αν επιμένεις στο στόχο σου και δεν απελπίζεσαι όλα πάνε καλά, αφού, ως γνωστόν στους ηλιθίους της γης: Όλα –γίνονται- για- κάποιο-λόγο.

Το κωμικό video  δεν το ανεβάζω για να κοροϊδέψουμε τη βλακεία των ανθρώπων που απαντούν ταυτιζόμενοι συναισθηματικά με το συνομιλητή τους αντί με τη λογική να ζητήσουν εξηγήσεις. Το φέρνω σα μάθημα, μήπως και θυμηθούμε ότι μόνο ο κουτός τα ξέρει όλα ενώ μόνο ο έξυπνος ρωτά και παραδέχεται άγνοια διότι είναι σημάδι γνώσης το να ξέρεις πως δεν ξέρεις και πόσα δεν ξέρεις.

Χαρείτε το (είναι αγγλικά αλλά δεν τα χρειάζεστε):

https://youtu.be/33D3NOl0-ag

Καμήλες στη Μύκονο- γκρίνιες πανελληνίως #Nammos

Κυκλοφορούν, για μια ακόμα συναυλία στο Νammos, πολλά σχόλια για τις 2 καμήλες που λόγω αραβικής βραδιάς παρέστησαν στο γλέντι. Γι αυτό σήμερα που τις είδα να αποχωρούν τις φωτογράφισα και τις πόσταρα μα πριν προλάβω να ανεβάσω είδα από κάτω το έλα να δεις. Τι κακοποίηση, τι 'καημένη Μύκονος' τι 'κατάντιες', τι εκνευρισμός με προσωπικά μηνύματα που ο ένας μου έβριζε τον άλλο. Σχεδόν κανένα σχόλιο όμως από κάτοικο ή μόνιμο παραθεριστή Μυκόνου.

Αλήθεια, τι πάθατε;

Γιατί σας καίει τόσο το θέμα;

Σκέπτομαι λόγω χάους να κατεβάσω την εικόνα μα πριν το κάνω ελπίζω μήπως τα ξεκαθαρίσουμε. 

Πάμε, ένα-ένα: 

1. Καμήλας Κακοποίηση 

Η Ελλάδα είχε καμήλες. Μια χαρά περνούν στο κλίμα μας., καλύτερα από πολλά Χάσκι που βλέπω σε ελληνικές βεράντες. Οι συγκεκριμένες δείχνουν φροντισμένες και είτε ήρθαν από το Κουβέιτ με ιδιωτικό lear jet (όπως έγραψα περιπαικτικά) είτε ζουν σε ιππικό όμιλο εδώ στο νησί, είτε ήρθαν πό την Αχαΐα όπως μου είπαν από Φιλοζωική, σας βεβαιώνω ότι δεν είδαμε να κακοποιούνται.

[Και για να μην έχουμε παρεξηγήσεις υπενθυμίζω ότι είμαι απολύτως εναντίον τσίρκων και ζωολογικών κήπων. Είμαι υπέρ όμως της φροντίδας ζώων σε περιβάλλον που τα κάνει ευτυχισμένα].

2. Κονσέρτο  Αgheb Alama,  Mustafa Sandal  και Αντώνη Ρέμου.

Επειδή το σπίτι μου είναι πάνω από την Ψαρρού έχω γράψει πάρα πολλές φορές κατά του Ναmmos. Για τη συγκοινωνιακή συμφόρηση που προκαλούσαν οι πρώτες συναυλίες, για την ηχορύπανση που έφτανε ως τα σπίτια μας, για την απολύτως περιττή φωτορύπανση των προβολέων που έδιωξε τα βαρβάκια και τα μικρά ζώα και κάνει τα σκυλιά μας να αλυχτούν ως το πρωί.

Φέτος αυτά δε συνέβησαν.

Έχουν λύσει το θέμα του παρκαρίσματος, ούτε κόρνα δε με ενόχλησε όλο το καλοκαίρι και, ιδίως το προχθεσινό κονσέρτο, ήταν απολύτως κόσμιο, δίχως μερακλώματα με ανεβοκατεβάσματα ήχου και δίχως χρωματιστούς προβολείς και δίχως τα μπάσα που με τρελαίνουν όταν τα φέρνει ο άνεμος από μακρινές παραλίες.

3. Η παραλία

Φέτος όλοι οι κάτοικοι και πολλοί παραθεριστές έχουμε διαμαρτυρηθεί για την παράνομη κατάληψη παραλιών με ομπρέλες ξαπλώστρες και μπράβους που κλείνουν την πρόσβαση.

Το μαγαζί που θα μου φερθεί έτσι δε θα με ξαναδεί, όμως δε θα τα βάλω με το μαγαζί ούτε θα μαλώνω με μπράβους. Είναι δουλειά του Δήμου μας, αφού νοικιάζει ως μισό εκατομμύριο την εκμετάλλευση παραλιών, να δίνει κάτι απ' αυτά για ελεγκτές των νόμων και όρων σύμβασης ώστε να εξασφαλίζεται το επίπεδο ζωής των δημοτών αλλά και η καλή φυσική κατάσταση του τόπου. 

4. Το Μπαϊράμι

Πολλά ειρωνικά ακούω τελευταία περί Ινδών και Αράβων που μου θυμίζουν κάτι νησιά που μας έδιωχναν όταν ήμουν μικρή διότι ήμασταν «αλητοτουρίστες» και εκείνοι ήθελαν «καλό κόσμο». 

Η Μύκονος κατάφερε να είναι πάντα μπροστά σε υπηρεσίες και γι αυτό προσελκύει του πλούσιους κάθε εποχής.

Κι αν θέλετε την προσωπική μου γνώμη η χειρότερη στιγμή του νησιού ήταν τα χρόνια των Ελλήνων όταν ανοίχτηκε δρόμος σε κάθε ρεματιά και τσιμεντώθηκε κάθε παραγκεριά, όταν φύτρωσαν μανιτάρια οι 'βίλλες' και βασίλευε στους δρόμους η αγένεια κι η χοντράδα.

Ενώ ο ξένος τουρίστας έρχεται-γλεντά-φεύγει και ο τόπος αναπνέει. Είτε γιορτάζει την 4η Ιουλίου, είτε μπαϊράμι, είτε ψήνει αρνιά για Πάσχα, σε διακοπές είναι και γι' αυτό ήρθε. Αφήνει τα χρήματά του και παίρνει τις αναμνήσεις του. Για το αν και όπου το μαγαζί παρανομεί δε φταίει ο επισκέπτης- τα παράπονά μας στους Δήμους και τις Νομαρχίες και τους νομοθέτες μας.

Έχω συνηθίσει πλέον που μόλις διαβάσουν 'Μύκονος' οι περισσότεροι Έλληνες σα να αισθάνονται μια υποχρέωση να σχολιάσουν με κάτι αρνητικό ακόμα κι αν δεν έχουν πατήσει ποτέ στο νησί.

Έχω συνηθίσει επίσης όμως να καμαρώνει όλη η χώρα που στην Ελλάδα ήρθαν διακοπές το τάδε μοντέλο, οι τάδε παίχτες του ΝBA, oι τάδε πολυεκατομμυριούχοι. Κι ακόμα βέβαια, να ακούμε ως επίτευγμα από τις ειδήσεις τα νούμερα του τουρισμού.

Οι ίδιοι δηλαδή που υπερηφανεύονται λες κι ο Ντι Κάπριο ήρθε σπίτι τους είναι παραδόξως οι ίδιοι που ειρωνεύονται τις πολυτέλειες της Μυκόνου που δίχως αυτές ο Ντι Κάπριο θα είχε μείνει στο γιωτ και δε θα είχε κατέβει να φάει και να πιει.

Τελικά τι ακριβώς θέλουμε;

Εγώ ξέρω τι θέλω και θα σας το πω. Θέλω το ψηλό βιοτικό επίπεδο της Μυκόνου- γι αυτό διάλεξα να είμαι εδώ κι όχι σε άλλο εξίσου όμορφο μα ερημικό νησί. Θέλω τα αστρονομικά κέρδη που πλουτίζουν τη χώρα μου. Θέλω την καλή φήμη και τον κοσμοπολιτισμό. 

Μα θέλω και ελέγχους, νομιμότητα και σωστούς νόμους. 

Και σ' αυτά δεν είναι εμπόδιο οι καμήλες κι οι σαμπάνιες.

_____________________________________________
Με τις εικόνες και ολίγα για τις καμήλες στην ελλάδα, Φέρνω το σύνδεσμο με την καταγγελία που κατέθεσε η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και επαναλαμβάνω πως αν κριθεί από εκείνους που γνωρίζουν ότι η παρουσία των ζώων στην παραλία συνιστά κακοποίηση τότε βεβαίως και δεν επικροτώ, όμως ευθύνες δε θα ζητήσω εγώ αφού θεωρώ ότι έπρεπε να είχαν εμποδιστεί –πριν το πάρτυ κι όχι κατόπιν εορτής― από τις αρμόδιες αρχές.
https://www.zoosos.gr/katangelia-tis-p-f-p-o-stin-astynomia-gia-tis-kamiles-os-ntekor-se-synavlia-sti-mykono-vinteo/#axzz4rboJ1zk6

https://www.patrasevents.gr/article/302994-oi-demenes-kamiles-sto-xlidato-parti-sto-nammos-itan-apo-tin-axaa

Οι καμήλες στο χλιδάτο πάρτι του Nammos, με τους καλεσμένους πάμπλουτους Άραβες, στην οριεντάλ συναυλία του Αντώνη Ρέμου, είναι από την Αχαΐα και μάλιστα από πολυχώρο που  βρέθηκε προ ημερών στο κέντρο της επικαιρότητας, προκαλώντας την αντίδραση των φιλόζωων και την οργή τους.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» οι καμήλες που πλαισίωσαν ως ντεκόρ την συναυλία του Αντώνη Ρέμου στο πάρτι που έγινε την 1 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο το Κουρμπάν Μπαϊράμ, είναι από τον Ιπποκάμηλο στα Σαγέικα της Αχαΐας.

Ο χώρος αυτός είναι που πριν από μερικές μέρες συγκέντρωσε την μήνη των φιλόζωων αφού στις αποθήκες του, όπως έδειξαν οι φωτογραφίες που ανέβασαν στο διαδίκτυο οι φιλόζωοι, ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες διάφορα ζώα, ψυχορραγώντας και σπαρταρώντας από την πείνα. 

Όπως αναφέρει το «Πρώτο θέμα» οι εν λόγω καμήλες ταξίδεψαν με πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά συνοδευόμενες από τον ιδιοκτήτη του πάρκου αναψυχής «Ιπποκάμηλος», Δάκη Βρασίδα, στον οποίον ανήκουν.

Η συναυλία, πάντως, στο Nammos της Μυκόνου συζητήθηκε για την χλιδή της, με ζάμπλουτους Άραβες να ανοίγουν δεκάδες σαμπάνιες στο όνομα της θρησκευτικούς τους γιορτής, διασκεδάζοντας με ναργιλέδες, με τους χορούς της κοιλιάς καλλίγραμμων χορευτριών και γενικότερα σε ένα αραβικό σκηνικό που είχε στηθεί ειδικά για την εκδήλωση.

Για το όλο θέαμα με τις καμήλες στο χλιδάτο πάρτι της Μυκόνου είχε στείλει επιστολή διαμαρτυρίας Πανελαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία στο Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ,  με θέμα την παραβίαση του νόμου 4039/2012 στην Μύκονο. Στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:  «Αξιότιμοι κύριοι,

Η Ομοσπονδία μας γίνεται δέκτης καταγγελιών για την γελοιότητα με τις καμήλες σε συναυλία γνωστού τραγουδιστή, που έγινε πρόσφατα στη Μύκονο κατά παράβαση των νόμων και κάθε ηθικού ορίου. Σας στέλνουμε ενδεικτικά δύο από αυτές, που έχουν ήδη σταλεί στην ΕΛ.ΑΣ, και είμαστε βέβαιοι, ότι θα επιληφθείτε άμεσα και κατά παντός υπεύθυνου.

Σε μια χώρα που ο λαός της δοκιμάζεται επί 7 συνεχή έτη τέτοιες προκλητικές ενέργειες πρέπει να στηλιτεύονται και να τιμωρούνται παραδειγματικά οι υπαίτιοι. Δυστυχώς η κρίση που διανύει η χώρα μας είναι πρωτίστως κρίση αξιακή και τέτοια περιστατικά το επιβεβαιώνουν».

Οι Καμήλες της Κομοτηνής
(από blog που έχει κλείσει)

Κάποτε, την εποχή ακόμη που οι άνθρωποι ζεσταίνονταν τις παγωμένες μέρες του χειμώνα, καίγοντας μόνον ξύλα, ζούσε στην Κομοτηνή ένας καμηλιέρης, ο Βελιτίν Ντεβετζί. Οι καμήλες του Ντεβετζί πήγαιναν στις πιο δύσβατες

περιοχές της οροσειράς της Ροδόπης κι έπαιρναν ξύλα, ώστε να τα κατεβάσουν στην πόλη και να τα αγοράσουν οι άνθρωποι για να ζεσταθούν.

Σήμερα,οι καμήλες υπάρχουν μόνο σε φωτογραφίες και καρτ ποστάλ εκείνης της εποχής.

Η τελευταία καμήλα του Βελιτίν Ντεβετζί έγινε … λουκάνικα το 1968, ενώ ο καμηλιέρης αποχαιρέτησε τη ζωή πριν από λίγους μήνες. Οι αναμνήσεις, όμως, από εκείνα τα χρόνια είναι ολοζώντανες στη μνήμη του κτηνίατρου, Μεχμέτ Δεβετζήογλου, γιου του Βελιτίν.

Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οικογένεια του Βελιτίν Ντεβετζί, ήταν η πιο γνωστή και πλούσια οικογένεια καμηλιέρηδων στην Κομοτηνή. 

«Ήμασταν μια πολύ παλιά οικογένεια καμηλιέρηδων στη Κομοτηνή, γι’ αυτό άλλωστε και το επίθετό μας είναι Ντεβετζί, που στα τουρκικά σημαίνει καμηλιέρης. Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο παππούς μου ήταν

καμηλιέρης κι αυτό το επάγγελμα το συνέχισε και ο πατέρας μου μέχρι το 1968. Οι δουλειές μας πήγαιναν πολύ καλά. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν δρόμοι και οι καμήλες ήταν το μόνο μέσο για τη μεταφορά φορτίων. Ο πατέρας μου είχε 10 καμήλες, με τις οποίες μετέφερε κυρίως ξύλα από το βουνό και τα πουλούσε στη πόλη. Τότε, στα σπίτια καίγανε μόνον ξύλα. Πελάτες του ήταν χριστιανοί και μουσουλμάνοι και οι καμήλες μας μετέφεραν τα ξύλα μέχρι την πόρτα των σπιτιών τους», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μεχμέτ Δεβετζήογλου.

Οι καμήλες του Βελιτίν Ντεβετζί σταβλίζονταν στην οδό Αδριανουπόλεως 43, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το σπίτι του Μεχμέτ Δεβετζήογλου. «Οι καμήλες είναι ζώα, που μπορούν να ζήσουν οπουδήποτε. Οι δικές μας τρώγανε ακόμη και χόρτα κι αγκάθια, που δεν τα τρώει κανένα άλλο ζώο. Εγώ μεγάλωσα ανάμεσα σε καμήλες και μάλιστα από μικρό παιδί βοηθούσα να τις ξεγεννήσουν. Η εγκυμοσύνη της καμήλας διαρκεί 13 μήνες και οι καμήλες μας γεννούσαν κάθε δεύτερο χρόνο. Επειδή έλεγαν ότι το γάλα της καμήλας κάνει καλό στο βήχα, καμιά φορά μας το ζητούσαν για αρρώστους.

Παρότι το γάλα της καμήλας είναι λίγο και φτάνει μόνο για να θρέψει το μικρό της, εμείς, όταν μας το ζητούσαν για αρρώστους, τις αρμέγαμε και το δίναμε. Το γεγονός ότι μεγάλωσα ανάμεσα στις καμήλες και η αγάπη μου γι’ αυτά τα ζώα, με ώθησε να σπουδάσω κτηνιατρική», ανέφερε ο κ. Δεβετζήογλου.

Η «διάσημη» καμήλα που έδωσε το γάλα της σε βασιλιά.

Στα 13 του χρόνια, ο Μεχμέτ Δεβετζήογλου ξεγέννησε μία καμήλα, το μικρό της οποίας έμελε να γίνει «διάσημο» στα χρόνια που ακολούθησαν. Όταν μεγάλωσε η καμήλα αυτή, το γάλα της το γεύτηκε ένας Άραβας βασιλιάς, ο

οποίος είχε έρθει στην Ελλάδα. 

«Το μικρό της καμήλας αυτής το πήρε ο Χαλίλ αγάς, ο οποίος είχε καφενείο. Κάποτε ήρθε στην Ελλάδα ένας Άραβας βασιλιάς, που έπινε μόνο γάλα καμήλας. Η καμήλα του Χαλίλ αγά είχε γάλα εκείνη την εποχή και την πήραν για τις ανάγκες του Άραβα βασιλιά. Ο Χαλίλ αγάς, που πέθανε πριν από έξι μήνες, τις αγαπούσε πολύ τις καμήλες. Η συγκεκριμένη, επειδή ήταν πολύ καλοζωισμένη έζησε 27-28 χρόνια, δηλαδή σχεδόν 4 με 8 χρόνια περισσότερο από το μέσο όρο. Όταν πέθανε, ο Χαλίλ αγάς αγόρασε μία καμήλα από την Τουρκία, αλλά επειδή απαγορευόταν η εισαγωγή της στην Ελλάδα, την άφησε στα Ίψαλα και πλήρωνε για να τη συντηρούν και μάλιστα πήγαινε και την έβλεπε», αναφέρει ο Μεχμέτ Δεβετζήογλου.

Τι απέγιναν οι καμήλες του Ντεβετζί;

Τα χρόνια πέρασαν, φτιάχτηκαν δρόμοι, τα βουνά δεν ήταν πλέον δύσβατα και στη δεκαετία του 60 έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα φορτηγά, που μετέφεραν τα ξύλα στην πόλη.

«Μέχρι να γίνουν οι δρόμοι, είχαμε το μονοπώλιο της μεταφοράς ξύλων. Όταν άρχισαν να γίνονται οι μεταφορές με φορτηγά, οι δουλειές άρχισαν να χαλάνε και το 1968 ο πατέρας μου σταμάτησε να ασχολείται μ’ αυτό το επάγγελμα», πρόσθεσε ο κ. Δεβετζήογλου.

Τι απέγιναν, όμως, οι καμήλες; Επειδή δεν συνέφερε πλέον να τις συντηρεί, ο καμηλιέρης Βελιτίν αποφάσισε να τις αποχωριστεί. Λόγω κενού στη νομοθεσία, όμως, δεν επιτρεπόταν η σφαγή καμήλας. Τελικά, κάποιοι βουλευτές βοήθησαν τον Ντεβετζί και βγήκε άδεια για τη σφαγή. Με πόνο καρδιάς, ο Βελιτίν έστειλε τις καμήλες του στο σφαγείο. Έτσι, οι τελευταίες καμήλες της Κομοτηνής έγιναν νοστιμότατα λουκάνικα. Ο Βελιτίν Ντεβετζί δεν τις ξέχασε ποτέ και κάθε φορά που η τηλεόραση έδειχνε κάποιο ντοκιμαντέρ με καμήλες, αναπολούσε τις παλιές καλές μέρες. 

_______________________

Εικόνες

'Εξω από το σπίτι μου σήμερα το πρωί, οι καμήλες επιστρέφουν.

Στην Ψαρρού οι καμήλες  (1η Σεπτεμβρίου)

Στην Ψαρρού οι Ragheb Alama  Mustafa Sandal και Αντώνης Ρέμος (31 Αυγούστου)

Στο Fb  τα σχόλια: 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10212055056466206&set=a.1015465021392.2002897.1068079273&type=3&theater