Με 41 νεκρούς διαδηλωτές, με Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους να διαδηλώνουν κατά της μεταφοράς πρεσβείας των ΗΠΑ σε κατεχόμενο τόπο στην Ιερουσαλήμ (που δεν έχει αναγνωριστεί παρά από την οικογένεια Τραμπ) κάποιοι αδαείς πανηγυρίζουν για τη νίκη μιας παχουλής σε σκουπιδοδιαγωνισμό επειδή, τάχα, είναι μια νίκη κατά των διακρίσεων.
Έχετε χάσει κάθε μέτρο;
Έχετε χάσει τα μυαλά σας;
Φρικτό κι απαίσιο να με λέτε χοντρή αν είμαι μα στην κλίμακα δυστυχίας είναι πολύ φρικτότερο να μου πάρετε το σπίτι μου και να οπλίζετε 18χρονα να σκοτώνουν τα παιδιά μου. Δεν πρέπει να υποτιμούμε τη στενοχώρια κανενός μα οφείλουμε πιστεύω να διακρίνουμε την απόσταση ανάμεσα σ΄αυτά που ονομάζονται 'Προβλήματα του Πρώτου Κόσμου' από εκείνα τα άλλα της επιβίωσης.
Δε συγκρίνω άσχετα.
Η ευτραφής τραγουδίστρια δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Ισραηλινή είναι που πήγε και φαντάρος (ενώ πολλοί συνομήλικοι της αρνούνται και διαδηλώνουν πλάι σε Παλαιστίνιους) και μόλις νίκησε τις διακρίσεις που μας θέλουν σιλφίδες πέταξε και το πολιτικό της: «Του χρόνου στην Ιερουσαλήμ!» σα να στέλναμε εμείς κανένα Σφακιανάκη κι έλεγε «Του χρόνου στην Πόλη» δηλαδή (για να το παρατραβήξω να με πιάσουν όσοι αγνοούν ότι πρωτεύουσα ΔΕΝ είναι τα Ιεροσόλυμα αλλά υπάρχει και το τελ Αβίβ).
Επίσης βέβαια η ημερομηνία της φιέστας στην Πρεσβεία και των σκοτωμών δε διαλέχτηκε τυχαία.
Al Nakba λέγεται. Η Καταστροφή.
Ημέρα πένθους, ημέρα μνήμης της εισβολής του Ισραήλ στην Παλαιστίνη παρότι με συνθήκες είχε εξασφαλιστεί η ύπαρξη του νέου κράτους.
Ημέρα ξεσπιτώματος, διακρίσεων, αίματος.
Ημέρα θανάτων, βιασμών, φυλακών, βασανιστηρίων, καθημερινής βαρβαρότητας.
Κι εμείς τι; θα πανηγυρίσουμε που ψηφίστηκε να βάλει στρας μια φανταρίνα και δεν την είπανε χοντρή;
Φέρνω πολλά.
Σχόλια,
ένα σπουδαίο κείμενο thw Mari;annaw Koromhl;a από το Πανόραμα,
περί Ιερουσαλήμ (αν δε γνωρίζετε)
και, πάλι, ένα τραγούδι για την Ημέρα, ένα τραγούδι για τις λεμονιές, τις μάνες της Παλαιστίνης.
Επίσης προειδοποιώ: Όχι εδώ, όχι σ΄εμένα σχόλια κατά Εβραίων με γενικεύσεις κ.λ. Ο Σιωνισμός είναι το πρόβλημα και όχι μια φυλή.
Επίσης προειδοποιώ: Όχι εδώ, όχι σ΄εμένα σχόλια κατά Εβραίων με γενικεύσεις κ.λ. Ο Σιωνισμός είναι το πρόβλημα και όχι μια φυλή.
Arwa Ba Είναι τυχαίο αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Γάζα? 2410 τραυματίες κι 52 νεκροί? Καθημερινές γενοκτονίες κι ο "πολιτισμένος" κόσμος κλείνει τα μάτια στα εγκλήματα
.. Το μεσημέρι ήταν οι τραυματίες 2410 κι νεκροί 52. Κανένας δεν κρατούσε αυτόματο όπλο, όλοι άοπλοι κι σκοτώθηκαν από απαγορευμένες παγκοσμίως σφαίρες ώστε όποιος δεν πεθανει να μένει αναπυρις για το υπόλοιπο της ζωής του.
σημερα με δεκαδες αοπλους νεκρους κ τους χιλιαδες τραυματιες παλαιστινιους στην Γαζααυτοι που ελεγαν τον #ρουβικωνατρομοκρατικη οργανωση κ εσκουζαν οταν πεταξαμε μπογιες στην πρεσβεια του ισραηλ εχουν να πουν κατι? οτι ο #ρουβικωναςπρεπει να μπει φυλακη ε? λογικο
Dimitris N. Maniatis
την ίδια ώρα που το άθλιο υποκείμενο που εκπροσωπούσε το κράτος τρομοκράτη στην χυδαία Eurovision, νόμιζε ότι μας κορόιδευε με περισσή έπαρση, το κράτος δολοφόνος προχωρούσε σε ματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού. Mόνον ντροπή για όλα αυτά. Λυπάμαι
60
Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από τον Ισραηλινό στρατό στην Γάζα μέσα σε μια μόνο
μέρα. Ανάμεσά τους 7 παιδιά, ένα κοριτσάκι από τα οποία μόλις 8 μηνών. 2.400
τραυματίστηκαν. Ανάμεσά τους 12 δημοσιγράφοι με γιλέκο PRESS..
Σκίτσο: Dessins de Chappatte @chappatte
Σε αυτό το απύθμενης σάχλας, χυδαιότητας και ψευτογκλαμουριάς πανάκριβο παραμύθι που αποκαλείται ακόμα Eurovision, παρά τη συμμετοχή χωρών άλλων δύο ηπείρων (Ασίας: Ισραήλ και χώρες του Καυκάσου, Αυστραλίας! Θα ξεχάσουμε και τα ψήγματα γεωγραφίας που γνωρίζαμε), αποδείχτηκε για άλλη μια φορά το χοντρό πολιτικό παιχνίδι που παίζεται. Οι λεγόμενες «εθνικές επιτροπές» ήταν καλά δασκαλεμένες. Έπρεπε να βγει πρώτο το Ισραήλ, όχι μόνον επειδή φέτος, και μάλιστα στις 14 Μαΐου, γιορτάζει τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του. Αυτό θα ήταν κάτι σχετικά αθώο, πάντα στο πλαίσιο της υπόδειξης. Όμως ο σκοπός αυτής της επιλογής ήταν ξεκάθαρος και τον βροντοφώναξαν οι χαριτωμένες κυράτσες-παρουσιάστριες στο τέλος: «του χρόνου στην Ιερουσαλήμ» (“Next year in Jerusalem”).
Κατά διαβολική σύμπτωση, τριάντα ώρες αργότερα, ανήμερα της ίδρυσης, θα μεταφερθεί η Πρεσβεία των ΗΠΑ από την επίσημη πρωτεύουσα της χώρας, το Τελ Αβίβ, στο νέο τμήμα της Ιερουσαλήμ, αυτό που περιβάλλει ασφυκτικά την κατεχόμενη παλαιά Ιερουσαλήμ, που είχε συμφωνηθεί να παραμείνει διεθνής πόλη (υπό διεθνές καθεστώς) και την κατέλαβε το Ισραήλ τον Ιούνιο του 1967. Έκτοτε, άρχισε η βίαιη ισραηλοποίηση του πανάρχαιου αστικού χώρου. Σε αυτό το σχέδιο μετείχε ενεργά και η Αρχαιολογία. Ανασκαφές επί ανασκαφών αφαιρούσαν τα νεότερα στρώματα της ζωής και «καθάριζαν» τα πάντα για να φτάσουν στο ρωμαϊκό επίπεδο της παλαιάς πόλης, το στρώμα δηλαδή της εποχής του Χριστού, όταν ακόμα η Ιερουσαλήμ κατοικείτο από Εβραίους πριν να διατάξουν οι Ρωμαίοι τον εβραϊκό πληθυσμό να εκκενώσει την πόλη. Κατ’ αυτό τον τρόπο ενώθηκαν σε αδιάλειπτη συνέχεια τα 2.000 χρόνια που μεσολάβησαν από το τότε μέχρι το σήμερα. Κι άλλα πολλά φρικτά έγιναν εκεί, μέσα στην τειχισμένη πόλη όπου βρίσκονται τα ιερά προσκυνήματα των Εβραίων, των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων. Οι υπό αυστηρότατη επιτήρηση παλαιστινιακές συνοικίες ξεδοντιάζονται, οι χριστιανικές έχασαν την πλειονότητα των κατοίκων τους, οι νεόδμητες εβραϊκές αυξάνονται και πληθύνονται χάρη και στα απανταχού ιδρύματα που οικοδομούν πολυτελή παραρτήματα στην κατεχόμενη πόλη.
Η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ να μεταφερθεί η πρεσβεία της υπερδύναμης στην εκτός των τειχών νέα Ιερουσαλήμ, δυο βήματα από το αίσχος που ντροπιάζει την ανθρωπότητα 51 χρόνια τώρα, ανήκει στη σφαίρα της εξωτερικής (
πολιτικής. Το ξεδιάντροπο αποτέλεσμα της φετινής Eurovision κατέδειξε στο παγκόσμιο κοινό μέχρι πού φτάνουν τα πλοκάμια αυτής της πολιτικής. Ούτε υπαλληλίσκοι τρίτης κατηγορίας σε μυστικές υπηρεσίες δεν θα υπέκυπταν τόσο εύκολα στις επιταγές του διευθυντή τους. Υπηρέτησαν με τον χειρότερο τρόπο μια από τις χειρότερες κινήσεις του χειρότερου, κατά κοινή ομολογία, προέδρου της αμερικανικής δημοκρατίας. Και μετέβαλλαν τη γελοία «πανευρωπαϊκή» γιορτή σε βόμβα που θα πέσει στην καρδιά μιας εμπόλεμης ζώνης, στο ιερότερο σημείο των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. “Next year in Jerusalem”, λοιπόν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις!
πολιτικής. Το ξεδιάντροπο αποτέλεσμα της φετινής Eurovision κατέδειξε στο παγκόσμιο κοινό μέχρι πού φτάνουν τα πλοκάμια αυτής της πολιτικής. Ούτε υπαλληλίσκοι τρίτης κατηγορίας σε μυστικές υπηρεσίες δεν θα υπέκυπταν τόσο εύκολα στις επιταγές του διευθυντή τους. Υπηρέτησαν με τον χειρότερο τρόπο μια από τις χειρότερες κινήσεις του χειρότερου, κατά κοινή ομολογία, προέδρου της αμερικανικής δημοκρατίας. Και μετέβαλλαν τη γελοία «πανευρωπαϊκή» γιορτή σε βόμβα που θα πέσει στην καρδιά μιας εμπόλεμης ζώνης, στο ιερότερο σημείο των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. “Next year in Jerusalem”, λοιπόν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις!
Μαριάννα Κορομηλά, Δευτέρα 14 Μαΐου του 2018
ΥΓ Οι τρεις προηγούμενες τελικές Eurovision που έγιναν στο Ισραήλ, επειδή είχε βγει πρώτο, έλαβαν βεβαίως χώρα στην πρωτεύουσα Τελ Αβίβ...
2/ Πρόσθετη σημείωση-διόρθωση: Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη να με ενημερώσουν ότι οι από τις τρεις προηγούμενες φορές που νίκησε το Ισραήλ, τις δύο (το 1979 και το 1999) οργάνωσε την εκδήλωση στην Ιερουσαλήμ και όχι στο Τελ Αβίβ. Ζητώ συγγνώμη για το λάθος. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία της φετινής εκλογής, που συμπίπτει με όλα τα πολιτικά γεγονότα, δηλαδή τους εορτασμούς των 70 χρόνων από την ίδρυση του κράτους και, ανήμερα, τα εγκαίνια της πρεσβείας που μεταφέρθηκε από την πρωτεύουσα στην ιερή πόλη, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις διεθνών οργανισμών. Αρκεί να διαβάσει τον λόγο του πρωθυπουργού Νετανιάχου στα εγκαίνια για να καταλάβει (αντιγράφω το ζουμί, όπως το τουίταρε ο ίδιος): “God bless Jerusalem, the eternal undivided capital of Israel”.
Gabriel Haritos Το υστερόγραφο δεν είναι σωστό . Στην
Ιερουσαλήμ έγιναν όλοι οι προηγούμενοι διαγωνισμοί . Μπορείτε να το ελέγξετε
αυτό στο Ίντερνετ
Και
το 1999 ξανά στην Ιερουσαλήμ έγινε
Το 1979 είχαμε στείλει την Ελπίδα με τον
Σωκράτη . Ιερουσαλήμ
Οκ δεν είναι αυτό το κύριο θέμα της ανάρτησης .
Αλλά το ΥΓ δεν είναι σωστό.
KL Δικαίωμα συμμετοχής στην Eurovision
έχουν όλες οι χώρες που ανήκουν στην EBU (European Broadcasting Union). Μέσα σε
αυτές και το Ισραήλ. Και πολλές άλλες που γεωγραφικά δεν
ανήκουν στην Ευρώπη. Το Μαροκο. Το Αζερμπαιτζαν. Η Αυστραλία. Και άλλες που δεν
ασχολούνται με την Eurovision, αλλά θα μπορούσαν κανονικά και με το νόμο αν
ήθελαν, πχ Ιορδανια, Λιβυη, Αίγυπτος ... Ελπίζω να έγινε κατανοητό λοιπόν.
--Oi επιτροπές έβγαλαν το (όντως γελοίο) τραγουδι
ΤΡΙΤΟ!. Ο κόσμος το έβγαλε πρώτο - διότι απλούστατα ο κόσμος αρέσκεται στα
γελοια τραγούδια από χρόνια.
Efi Douvitsa Μπορεί να μην σκότωσε αλλά όταν λες "του χρόνου τα λέμε στην Ιερουσαλήμ".. Η κατάσταση δεν είναι τόσο "αθώα"
ΑΚ―εχει βγει καινούριος κανονισμός που να λεει,μπορεί να κερδίσει μια χώρα και να γινει του χρόνου ο διαγωνισμός σε άλλη χώρα;
για την απάντησή σου στην Efi Douvitsa
Για την Ιερουσαλήμ το θέμα κι είναι δυστυχώς σκόπιμο λόγω Τραμπ. Δεν είπε Τελ Αβίβ.
Στα άλλα όλα συμφωνώ μαζί σου και επαυξάνω.
Για την Ιερουσαλήμ το θέμα κι είναι δυστυχώς σκόπιμο λόγω Τραμπ. Δεν είπε Τελ Αβίβ.
Στα άλλα όλα συμφωνώ μαζί σου και επαυξάνω.
Efi Douvitsa Στο Ισραήλ θα γίνει προφανώς, δεν το αμφισβητεί κανείς. Μου είναι κατά τα άλλα εντελώς αδιάφορος θεσμός η Eurovision και ούτε την παρακολούθησα, αλλά: http://www.cnn.gr/.../giati-i-ieroysalim-den...
ΑΚ― απο τη στιγμή που κλερδισε και της δινεται το δικαίωμα να πει που θα γίνει ο διαγωνισμός του χρόνου,θα πει όπου αυτή θεωρεί οτι πρεπει να γίνει.Δεν θα αλλάξουμε τον παγκόσμιο χάρτη επειδή εμεις το θέλουμε.Δεν ειπα οτι συμφώνησα σε αυτό. Ειπα οτι δικαιούται να το πει.
Daphne Chronopoulou Το χάρτη δε θα τον αλλάξουμε εμείς αλλά το σχόλιό της που -ιδίως τώρα δυό μέρες πριν την επέτειο Nakba- είναι σκόπιμα πολιτικό, σε βαθμό που αν ήταν Ελληνίδα θα τη λέγαμε φανατική εθνικίστρια.
Δεν είναι τυχαίο που δεν είπε Τελ Αβίβ..
Κέρδισε ναι και μπράβο της. Αλλά η νίκη σε τραγουδοδιαγωνισμό δε δίνει το δικαίωμα καταπάτησης και καταπίεσης.
__ Θέλω να προσθέσω ότι δεν είχα ιδέαν για νικητές Eurovision. Από εδώ, αυτή την κλωστή ενημερώθηκα και έψαξα τη φωτογραφία της.
Δεν είναι τυχαίο που δεν είπε Τελ Αβίβ..
Κέρδισε ναι και μπράβο της. Αλλά η νίκη σε τραγουδοδιαγωνισμό δε δίνει το δικαίωμα καταπάτησης και καταπίεσης.
__ Θέλω να προσθέσω ότι δεν είχα ιδέαν για νικητές Eurovision. Από εδώ, αυτή την κλωστή ενημερώθηκα και έψαξα τη φωτογραφία της.
Και τελικά - με την περιττότατη αναφορά σε Ιερουσαλήμ πάνω στην επέτειο της εισβολής βλέπω να επιβεβαιώνεται και πάλι ότι είναι δυνατόν άνθρωπος να έχει υποστεί καταπίεση, να κάνει αγώνα γι αυτό αλλά ταυτόχρονα να είναι προϊόν των προκαταλήψεων του περιβάλλοντός του και να μην έχει κουνήσει ρούπι σε θέματα που αφορούν άλλες ελευθερίες τις οποίες τυχαίνει να απολαμβάνει λόγω χρώματος/φυλής ή κοινωνικής θέσης. Δυστυχώς.
Περί ψηφοφορίας Eurovision
Όταν υπηρετούσε ναύτης
Πολλή ένταση στα σχόλια.
Και επίπεδο συμπριφοράς αντίστοιχο με τη Γιουροβίζιον. (αραβικός βόθρος/πόσα παίρνεις κ.ο.κ.). Δείγμα:
Και επίπεδο συμπριφοράς αντίστοιχο με τη Γιουροβίζιον. (αραβικός βόθρος/πόσα παίρνεις κ.ο.κ.). Δείγμα:
Και τα σεξιστικά/ρατσιστικά που λέγαμε πως νικήθηκαν
Βασίλης Κοντοβάς ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ
ΛΑΡΥΓΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΛΩΣΣΟΠΑΙΓΝΊ΄ΕΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ; ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΟΥΣ
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΥΣ ΛΑΡΥΓΓΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΒΕΤΩΝ ΤΩΝ ΑΛΠΕΩΝ! ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ
ΜΠΡΙΖΟΛΑΚΙ;
Achilleas ChatziconstantinouΗ βιασύνη της νικήτριας να διαφημίσει δημοσίως την έδρα της επόμενης διοργάνωσης, μαζί με την πρεμούρα του Νετανιάχου να συνδυάσει την χθεσινή φιέστα με τη σημερινή (μεταφορά πρεσβείας ΗΠΑ) ήταν αυτά που προκάλεσαν.
Η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ συνιστά αναγνώριση της διαφιλονικούμενης πόλης ως πρωτεύουσας του κράτους του Ισραήλ, κάτι που τορπιλίζει περαιτέρω τις – χρόνιες, κοπιώδεις και, μέχρι στιγμής, ατελέσφορες – διαπραγματεύσεις για την επίτευξη μίας βιώσιμης συμφωνίας μεταξύ του ισραηλινού κράτους και των Παλαιστινίων. Όμως, γιατί η Ιερουσαλήμ δεν αναγνωρίζεται από διεθνείς οργανισμούς και έθνη ως αδιαίρετη πρωτεύουσα του Ισραήλ;
Το σχέδιο του 1947 του ΟΗΕ για τη διάσπαση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, αραβικό και εβραϊκό, προέβλεπε μία «αυθύπαρκτη», «διεθνή» Ιερουσαλήμ. Ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος που ακολούθησε το 1948 κι οδήγησε στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, διέψευσε το όραμα του ΟΗΕ. Με το πέρας των εχθροπραξιών, το 1949, η ζώνη εκεχειρίας – που συχνά αποκαλείται Πράσινη Γραμμή λόγω του ότι ‘χαράχθηκε’ με πράσινη μπογιά – χώρισε την πόλη στα δύο, με το Ισραήλ να παίρνει τον έλεγχο του δυτικού μισού της πόλης και την Ιορδανία του ανατολικού μισού – που περιελάμβανε και την περίφημη Παλιά Πόλη των Ιεροσολύμων.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ και σταδιακά αναγνωρίζεται de jure από τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Παρότι τα Ηνωμένα Έθνα αναγνώρισαν το νεοσυσταθέν κράτος και το δέχτηκαν στους κόλπους τους ως μέλος της Γενικής Συνέλευσης το 1949, έθεσαν την πόλη της Ιερουσαλήμ σε καθεστώς ‘corpus separatum’ – ξεχωριστή οντότητα υπό διεθνή έλεγχο – κάτι που ποτέ δεν ίσχυσε. Αντ’αυτού η πόλη διαιρέθηκε. Πολλά κυβερνητικά γραφεία και υπηρεσίες μεταφέρθηκαν εκεί.
Το 1967, κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, το Ισραήλ προσάρτησε από την Ιορδανία τον ανατολικό τομέα της Ιερουσαλήμ, επιβάλλοντας την τήρηση του ισραηλινού νόμου σε όλη την πόλη. Η κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ θεωρήθηκε παράνομη από τον διεθνή νόμο και καταδικάστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη και τη διεθνή κοινότητα.
Το 1980, η Κνεσέτ (ισραηλινό κοινοβούλιο) ανακήρυξε την Ιερουσαλήμ «πλήρη και ενιαία πρωτεύουσα τού Ισραήλ». Άμεση ήταν η απάντηση των Ηνωμένων Εθνών που κήρυξαν άκυρο το νόμο, καλώντας για την άμεση απομάκρυνση όσων πρεσβειών είχαν απομείνει στην πόλη. Με δήλωσή του το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ χαρακτήριζε την απόφαση «άδικη» και «μία επιπλέον απόδειξη πως ο ΟΗΕ έχει μετατραπεί σε όργανο στα χέρια των εχθρών του Ισραήλ σε έναν πόλεμο κόντρα στο δικαίωμα ύπαρξης και ανεξαρτησίας του».
Πολλές χώρες συνέχισαν να διατηρούν τις πρεσβείες τους στο Τελ Αβίβ, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ισραήλ στις ακτές της Μεσογείου, παγιώνοντας ως μία σχεδόν οικουμενική πολιτική μεταξύ των εθνών της Δύσης τη μη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως ισραηλινού εδάφους.
Σήμερα, 86 χώρες διατηρούν πρεσβείες στο Τελ Αβίβ και καμία στην Ιερουσαλήμ - με την Κόστα Ρίκα και το Ελ Σαλβαδόρ να γίνονται οι τελευταίες χώρες που μετέφεραν τις πρεσβείες τους, το 2006. Παρόλα αυτά, και οι Μπιλ Κλίντον και Τζορτζ Μπους, όπως ακριβώς σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ, εξέταζαν το ενδεχόμενο μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. Οι δύο πρώτοι αναδιπλώθηκαν υπό την πίεση διεθνών οργανισμών και διεθνούς κοινότητας.
Ο ΟΗΕ εξακολουθεί να διατηρεί αμετάβλητη τη θέση του στο θέμα της Ιερουσαλήμ. Τον Οκτώβριο του 2009, ο τότε Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού, Μπαν Κι-μουν προειδοποίησε πως η Ιερουσαλήμ πρέπει να είναι πρωτεύουσα τόσο του Ισραήλ όσο και του Παλαιστιανού κράτους, ώστε να επιτευχθεί ειρήνη και σταθερότητα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Αντιστοίχως ανυποχώρητες, όμως, παραμένουν και οι θέσεις Ισραηλινών – που επιδιώκουν την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως της αδιαίρετης πρωτεύουσάς τους – και των Παλαιστινίων – που προσβλέπουν στη δημιουργία κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Η γη με τις λυπημένες λεμονιές ― ένα τραγούδι #Gaza #NakbaDayhttp://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/05/gaza-nakbaday.html#ixzz5FYpE2IOo
--> -->
