Παρέλαση; Για παρ' το αλλιώς;

Η συνήθεια των παρελάσεων, μαθητικών νεολαιών ή όπλων, είναι ίδιον δικτατορικών και φιλοπόλεμων καθεστώτων κι η σύγχρονη απαξίωση της Πολιτικής ίσως (όπως γίνεται με τα κακά) να φέρνει κι ένα καλό, την κατάργησή τους.

Οι μαυροντυμένοι μαθητές που παρήλασαν σήμερα αποστρέφοντας το πρόσωπο από τους όποιους επισήμους θα είναι οι αυριανοί στρατιώτες που θα ξαναπαρελάσουν την 28^η Οκτωβρίου επί αρμάτων μάχης;

Για να δούμε.. μα δεν το βλέπω..

_______________________

Και, μερικά δείγματα:

____________________________________________________________

Αγόρια: πετάξτε τα χρυσά γοβάκια σας

Πρωθύστερη σημείωση:
Το κείμενο αυτό το έγραψα με πολλή χαρά πριν από χρόνια. Δυστυχώς η ιστορία είναι φάρσα- ένα παραμύθι και οφείλω να σας το πω. Αποδείξεις στο: https://thelastarena.wordpress.com/2015/02/25/alvaro-munera-this-photo-is-not-what-it-seems/
___________

«Και ξαφνικά κοίταξα τον ταύρο. Είχε την αθωότητα που έχουν τα ζώα στα μάτια τους και με κοιτούσε με ικεσία. Σα μια κραυγή για δικαιοσύνη βαθιά μέσα μου. Για να το περιγράψω, ήταν σα προσευχή― όπως εξομολογείσαι ελπίζοντας να συγχωρεθείς. Αισθάνθηκα ο χειρότερος μαλάκας της γης.»

Τα λόγια κι η φωτογραφία είναι του Τορρέρο Άλβαρο Μούνιερα όταν στη μέση της τελευταίας του Ταυρομαχίας ένιωσε σαν επιφοίτηση την αδικία προς το ζώο. Από εκείνη τη στιγμή αγωνίζεται κατά των ταυρομαχιών.

Όσο για μάς τους λογοτεχνικούς τουρίστες ξέρω-ξέρω, ο Hemingway με το όπλο στην τσέπη, τα παντελόνια τα στρατιωτικά, το ουίσκι και τη γραφομηχανή στημένη σε γυμνά δωμάτια καλλιέργησε μια macho εικόνα ελκυστικότατη που σαν τα λευκά κολλητά μπλουζάκια του Μάρλον Μπράντο κρατά ακόμα. Πολλά όμως τα ωραία της ζωής που κρατούν μα από κοντά χάνουν την γοητεία τους. Ο Μπράντο πάχυνε, ο Χέμινγουέι αυτοκτόνησε γι' αυτό ας συνέλθουμε από το φολκλορικό παροξυσμό― δηλαδή.. αγόρια: πετάξτε τα χρυσά γοβάκια σας για να κοιτάξουμε κατάματα τον Ταύρο.    

____________

Εικόνες

ο Κολομβιανός Ταυρομάχος Álvaro Múnera στη φημισμένη φωτογραφία που κάνει το γύρο του Διαδικτύου

και

στις δόξες του, μεγάλος σταρ στην Ισπανία

_____

Συνέντευξη και ιστορία του φημισμένου Torrero Álvaro Múnera

An Ex-Bullfighter Tells His Story: opensalon AddisonPG
και
για την προστασία των Ταύρων facebook: Bulls Defenders United

Κατερίνα Γκουλιώνη― Στη μνήμη της, επειδή ήρωες έχει παντού

Μια γυναίκα που ήξερε γραφή κι ανάγνωση που είχε μυαλό και ήθος και που ο παραλογισμός της ποινικοποίησης των προσωπικών επιλογών καταδίκασε σε εγκλεισμό, απομάκρυνση από το παιδί της και κάθε εξευτελισμό στον οποίο υποβάλλει η Κοινωνία τα πρεζάκια, τις γυναίκες με παραβατική συμπεριφορά και, βέβαια, κάθε φυλακισμένο. Η Κατερίνα Γκουλιώνη αντιδρούσε με επιστολές και διαμαρτυρίες και (στο θέμα της κολπικής έρευνας τουλάχιστον, πέτυχε  μιά νίκη). 

Στις 19 Μαρτίου του 2009 βρέθηκε νεκρή στη διάρκεια 'εκδικητικής' όπως λένε μεταγωγής της προς τις φυλακές της Κρήτης. Συγκρατούμενοί της καταγγέλλουν ότι στις 6 το πρωί που βρέθηκε ήταν δεμένη 'πισθάγκωνα' και είχε 'αίματα στο πρόσωπό της'.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη είχε πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων τον περασμένο Νοέμβριο για βελτίωση των συνθηκών κράτησης στις φυλακές και είχε αγωνιστεί για την κατάργηση της κολπικής έρευνας που εφαρμόζεται στις γυναικείες φυλακές ενώ δύο μήνες πριν είχε απευθυνθεί  με επιστολή της στον Συνήγορο του Πολίτη. 

Δε χρειάζεται να πω περισσότερα μιλά  η Επιστολή της (η τελευταία) που παραθέτω μετά το video. Μόνο, θέλησα να σας τη θυμίσω προσφέροντας σα στεφανάκι τούτη την ανάρτηση, φόρο τιμής στη μνήμη της κι όλων εκείνων που με το δικό τους τρόπο αγωνίζονται για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με ό,τι μέσα και σε όποιο δρόμο τους πήγε η ζωή.

[ Σημείωση:μικρά παροράματα  όπως 'άλαλ' αντί 'άλλα' της Επιστολής δεν τα γκουγκλο-διορθώνω, την αφήνω αυθεντική]

Ελαιώνας Θηβών
 20-02-09

«Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστώ, για να μπορέσω να ζήσω.
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να...αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους...
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη...νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την όποια «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν...
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή. 

Βέβαια θα μου πείτε τι μας αφορούν όλα αυτά εμάς. Γίνονται μακριά μας...Καλόν ύπνο.»

______________ Παίρνω την Επιστολή από  astyanaktas-astyanaktas όπου θα βρείτε και περισσότερα για το θέμα.

«Καθαρότατον ήλιο»; ―Ποιος μωρό μου (πάλι) ποιος;

Η απέραντη αηδία για τους συνανθρώπους μας δεν είναι ευχάριστο συναίσθημα. Είναι δηλητήριο πικρό.

Γλυκιά ατμόσφαιρα πασχαλινή και διάφανη με γαλήνια θάλασσα σήμερα, κι ενώ με βαθύ αναστεναγμό έρχονται οι στίχοι του Σολωμού:

«..σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε

τ’ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη

καὶ ἀπὸ κεῖ κινημένο ἀργοφυσοῦσε

τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ’ ἀέρι,

ποῦ λὲς καὶ λέει μὲς στῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα:

          Γλυκειὰ ἡ ζωὴ κι ὁ θάνατος μαυρίλα...».

η υπαρκτή αθλιότητα της σύγχρονης Ελλάδας γλιστρά εντός και με μολύνει.

Διότι, θα το ξαναπώ, τα πολιτικά δεν είναι το forte μου και φυσιολογικά δε θα έδινα ούτε στιγμή για τα κομματικά προβλήματα της σύγχρονης Κλεφτουριάς. Ωστόσο, ωστόσο.. πάλι νευρίασα.

Θα έχετε υπ' 'οψιν σας το κολπάκι της ημέρας. Ζητά το υπό διάλυσιν κόμμα ένα δίευρο από τους πιστούς για να μπουν να ψηφίσουν τον προεκλεγμένο ένα (1) υποψήφιο (και Μέγα Ευεργέτη των απατεώνων, μια κι αυτός είναι ο συνταγματολόγος που μαγείρεψε τον περιβόητο Νόμο Περί Ευθύνης Υπουργών). Κι αναρωτιέμαι, κι αν ξέρετε πείτε μου παρακαλώ:

Ποιος

1. δε θα ντρεπόταν να ζητά ψήφο-επιβεβαίωση (με ΝΑΙ ή ΟΧΙ όπως συνηθίζουν οι Δικτάτορες όταν παραπιεστούν)

2. θα είχε τόσο αποκτηνωθεί που θα σκεπτόταν να  κόβει εισιτήριο στα κορόιδα που θα τον ψηφίσουν

αλλά και ποιος, ποιος... ποιος:

3. θα έκανε τον κόπο να τρέξει να δώσει το διευρουδάκι του για να συμμετέχει σε μια ψηφοφορία που ήδη είναι γνωστό το αποτέλεσμά της;

Πίστευα κανείς.

Κι όμως απατώμαι (και εξαπατώμαι― όπως κι εσείς, αν κατοικούμε στην ίδια χώρα) διότι διαπιστώνω πως ακόμα υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που:

1. χρηματοδοτούν εκείνους που τους έκλεψαν

2. χρηματοδοτούν εκείνους που ΜΑΣ έκλεψαν

3. θεωρούν λογικό και έγκυρο το εισιτήριο-προς-κάλπη

4. δε θεωρούν οξύμωρη ειρωνεία να τίθεται δίλημμα με ένα (1) λήμμα

5. θεωρούν απαραίτητο για το μέλλον μας εκείνον που διασφάλισε το μέλλον των καταστροφέων μας

και, τρομακτικότερο ίσως από όλα, υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που:

δε μπορούν να σκεφθούν καλύτερη χρήση για:

1. τον ελεύθερο  χρόνο τους μια ανοιξιάτικη Κυριακή

2. τα €2 τους

Τον  «Καθαρότατον ἥλιο» του Σολωμού (το αντίθετο δηλαδή από τον μιασμένο τον Πράσινο) θυμόμουν, αλλά με το

«..Νέοι, γέροι καὶ κόρες,

ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, ἑτοιμαστεῖτε..»

η εικόνα της στρατιάς τών ηλιθίων (ή απατεώνων;) που έσπευσε σήμερα σε κάλπες κάλπικες δηλητηρίαζε τη σκέψη μου με οργή.

 Στον κήπο μου καμαρώνοντας το μοσχομπίζελο και τις πρώτες βιολέτες, διαβάζοντας την Αχμάτοβα (για την οποία εκτενώς σε λίγες μέρες) αισθάνθηκα τεράστια αηδία για τους συνανθρώπους μου. Όχι εκείνη της οργής του 'καλά να πάθουν' κι 'όντως κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν' αλλά την άλλη την απέραντη, σαν όταν σκοτεινιάζει ο κόσμος μετά από κακό μαντάτο. Εκείνη, ξέρετε, που έκανε παλιά τους βασιλιάδες να σκοτώνουν τον αγγελιοφόρο.

______________________________________________

Η επιλογή της 18ης Μαρτίου είναι μια από τις ειρωνείες  (ή και καπηλείες) της Ιστορίας. Το ξέρετε:

Σαν σήμερα πέθανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος

Σαν σήμερα πέθανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος: Η ημέρα που ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα διαδεχθεί τον Γιώργο Παπανδρέου στον προεδρικό θώκο του κινήματος έχει σημαδευθεί από το θάνατο του Ελευθέριου Βενιζέλου. 

18 Μαρτίου (1996) πέθανε κι ο Οδυσσέας Ελύτης. Έχει άραγε κάτι τούτη η μοίρα του ζωδιακού που φέρνει απώλειες στους Έλληνες; « Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» έγραψε ο απολύτως απολιτίκ Ελύτης και είδατε τι Ύμνος έγινε, ταυτισμένος με το (κοινωνικά) αντίθετό του κόμμα (κι αυτό είναι μεγάλη απώλεια για εμάς τους υπόλοιπους)..

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

και μυρσίνη συ δοξαστική

μη παρακαλώ σας μη

                        λησμονάτε τη χώρα μου!    

[το αυθεντικό: Μπιθικώτσης]

_____________________________

credits

Αποσπάσματα από το Διονύσιο Σολωμό: 'Ο Ήλιος της Λαμπρής' 

Σα σήμερα: piperistostoma

Πειστήριον και ιστορικό τεκμήριον λαϊκής βλακείας: Ψηφοδέλτιο με 1 Υποψήφιο.(Φωτογραφία του Δημοσιογράφου Χρήστου Κούτρα)

Με το Γκουρού και το Σοφό μπορεί και να σας πείσω (μα τον Κύνα)!

Ρώτησαν κάποτε ένα Γκουρού στα παλιά χρόνια τα χίππικα αν μας χρειάζεται η Γνώση ή αρκεί να εμπιστευόμαστε το ένστικτο.

Ο Σοφός κι απελπισμένος Δάσκαλος απάντησε με ερώτηση (όπως το συνηθίζουν οι μεγάλοι ρήτορες): "Ποιος θα καεί περισσότερο αν βάλει το χέρι του στη φωτιά; Εκείνος που ξέρει πως καίει η φωτιά ή εκείνος που το αγνοεί;"

 Ή για να το στηρίξω κι από αλλού: Το λέει και ο Πλάτων στην Απολογία του Σωκράτη ότι: και, μα το Σκύλο, ζωή που δεν την αναλύουμε δεν είναι ανθρώπινη ζωή. Δηλαδή το μυαλό μας το έχουμε για να δουλεύει.

Γι αυτό και η επιμονή μου να μάχομαι clichés (δημοσιογραφικά και μη) και στερεότυπα κι ό,τι άλλο φυλακίζει σώμα και μυαλό. Με νοιώθετε; Για να δούμε:

Ερώτηση κρίσεως:

Ό,τι δε σε σκοτώνει τι σε κάνει;

Πιο δυνατό; Ναι, βέβαια. Πείτε το στους βομβαρδισμένους της Γάζας και της Συρίας, στους ανάπηρους των πολέμων, στις βιτριολισμένες Κόρες Αράβων, στις βιασμένες, στους δαρμένους από τους γονείς, στα θύματα της ασφάλτου, στους επζόντες της Φουκουσίμα, στους ανεπιθύμητους πρόσφυγες της γειτονιάς σας.

Βεβαίως γνωρίζω πως υπάρχουν γύρω μας ευαίσθητες ψυχές ευάλωτες σα ξεφλουδισμένες ντομάτες και κοντόφθαλμες τόσο που για να επιβιώσουν γαντζώνονται από θρησκείες, κόμματα και τσιτάτα. Είναι ο παλιός καλός μηχανισμός Άρνησης ως άμυνας και μεθόδου επιβίωσης τον οποίο έχω ακούσει να συστήνεται και από Ψυχολόγους (της Συμφοράς).

Οπότε εκτός κι αν με διαβάζετε με ένα μάτι και σώμα μπανταρισμένο λόγω φρικτών εγκαυμάτων ή βασανιστηρίων επιτρέψτε μου να σας ταρακουνήσω:

Κλείνοντας τα μάτια δεν επιβιώνετε. Ας τα κρατάμε ανοιχτά  όσο είμαστε ζωντανοί γιατί θα έρθει η ώρα που θα κλείσουν για πάντα.

Επαναλάβετε λοιπόν μετά από εμένα:

― Ό,τι δε σε σκοτώνει τι σε κάνει;

― ΤΡΑΥΜΑΤΙΑ!

___________________________________

Η 'Απολογία του Σωκράτη' αν δεν είναι στη βιβλιοθήκη σας συστήνω να την παραγγείλετε (πριν αγοράσετε τα δικά μου ή ό,τι σύγχρονο). Δίνω εδώ δείγμα στα νέα ελληνικά (με επιφυλάξεις διότι ούτε αρχαίο, ούτε σημειώσεις, ούτε όνομα μεταφραστή αναφέρονται). Και πάλι καλά όμως που υπάρχει: APOLOGIA. Χαρείτε τον διότι, 'τώρα', όπως λέει στο τέλος: 'ώρα να φεύγουμε, εγώ για να πεθάνω, εσείς να ζήσετε·

 τι είναι καλύτερο μόνο οι Θεοί το ξέρουν'.

Και

για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο:

Συστήνω παραδειγματικά το  Μύκονος: στη ρωγμή του μύθου   του Δημήτρη Ρουσουνέλου αν επιμένετε να επαναλαμβάνετε πως: 

ζω  στο 'Νησί Των Ανέμων'

κοιτάζω 'Το Απέραντο Γαλάζιο'

και νευριάζω 

από 'Την Απέραντη Ελαφρότητα Του Είναι' (σας).

Please:  Αν είναι να μου λέτε το αναμενόμενο μη μου μιλάτε (εκτός κι αν είστε Ψάλτης).

__________________

εικόνες

Σχέδιο: Ⓐ Rєνσlutiσи ☮ από Viaggio nel Mondo

  http://twitter.com/vittoriozanini

αρχαίο κεραμικό: Άγρα νεαρού. Μια από τις κατηγορίες ήταν πως ο Σωκράτης διέφθειρε τους νέους. Και είναι εδώ διότι εξακολουθεί να χρησιμοποιείται το 'για τα παιδιά μας', το αρχαίο αυτό cliché.
______________________

Μα πού πήγαν όλοι (οι Υδραυλικοί);

 ―Where have all the young men gone?
 ―Is The answer my Friend, blown by the Wind?..

Αν με διαβάσατε και χθες θα ξέρετε πως έχω μεγάλη κακοκεφιά αυτές τις μέρες. Κι όποτε κάτι πάει στραβά η γράφουσα τα βάζει με κόσμο και ντουνιά και την ανθρώπινη βλακεία που της χαλά το κέφι. Τα βάζει μεν, δεν κλαίγεται δε όμως, ποτέ.

Γι αυτό και περιμένοντας τον Υδραυλικό, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας το Μυστήριο που από προχθές  μου δηλητηριάζει τη ζωή.

Για τις ζημιές στο σπίτι δε θα πω σ' εσάς διότι θα τις κουβεντιάσω εντός ολίγου με τον Ειδικό που (όπως είπε η Φίλη που τον σύστησε, 'είναι και Ωραίο Παιδί').

Αλλού είναι το Μυστήριο. Γνωρίζετε εκείνο το (ρατσιστικό το λέμε τώρα) παιδικό βιβλίο και τραγουδάκι με τα 'Δέκα Μικρά Αραπάκια'; Γυρίζοντας τη σελίδα εξαφανίζονταν ένα-ένα τα αραπάκια ώστε το νήπιο να μάθει να μετρά, και τόσο αγαπήθηκε το πρωτότυπο 'Ten Little Indians' από τις προ PC γενιές που η Αγκάθα Κρίστι έγραψε και βιβλίο μ΄αυτό τον τίτλο, το οποίο ως θεατρικό και ταινία παίζεται ακόμα.

Εδώ λοιπόν ζούμε κάτι ανάλογο αλλά με Υδραυλικούς:

Ο πρώτος, ο παλιότερος αγάπησε μια Βραζιλιάνα κι έφυγε να την παντρευτεί σίγουρος ότι τον λατρεύει― αλλά αυτό είναι για άλλο, ξεστραβωτικό για σάς τους άνδρες, άρθρο.

Ο δεύτερος που ήρθε, την επομένη χάθηκε και 'κάτι του συνέβη' και είπε στο τηλέφωνο πως στέλνει 'το Μικρό'.

Ο ΄Μικρός' ούτε που φάνηκε.

Οπότε κάλεσα  τής Φίλης τον 'Ωραίο' που, αλί και τρις αλί, τι έχει να πάθει διότι παραήταν γελαστός στο τηλέφωνο και, σα να γνώριζε τα χούγια μου, πρότεινε να μη με ξυπνήσει αλλά να τον πάρω εγώ αύριο και  κανονίσαμε να έρθει μεσημέρι.

Ωραίος ο Ωραίος― και ευγενής; Ναι τέλειος μόνο που αντήχισε το γάργαρο και (υπερ-sexy) γέλιο της Μαντάμ κι ο Κύριος Κ. (που όλο και πιο πολύ θυμίζει καρπό του έρωτα του Χήθκλιφ από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη  με τον Ρότσεστερ της Τζέιν Έυρ― αν με καταλαβαίνετε τι εννοώ*) πήρε το ύφος που έχει κάθε Big Dark Man που δεν ξέρει να φτιάξει βρύσες, δηλαδή μάτι του φονιά και μουγκριτό για λέξεις.

Όπερ και.. ποιος ξέρει πόσο θα επιβιώσει και ο Ωραίος Υδραυλικός;

Εάν ακούσετε για εκπαραθύρωση Υδραυλικού από μονοκατοικία Μυκόνου, 

εάν γνωρίζετε Πού Πάνε Οι Υδραυλικοί όταν φεύγουν από το σπίτι μου, 

ή αν είστε Υδραυλικός,

παρακαλώ επικοινωνήστε με μία εκνευρισμένη (μα πάντοτε κομψή) Κυρά που εν απογνώσει ετοιμάζεται να κλειδώσει σκύλο, ζημιές και Wild Dark Man και να φύγει προς το άγνωστο αφήνοντας πίσω της συντρίμμια.

__________________

Μετά τα ανωτέρω ανακαλύπτω πως οφείλω να δηλώσω την Εξαφάνιση και του παιδικού τραγουδιού που έκανε θραύση στην Ευρώπη στην αρχή του περασμένου αιώνα. Ευαισθησίες του καιρού μας το εξαφάνισαν από τα ελληνικά μα πάντα κυκλοφορεί το παραδοσιακό (και ως Rock 'n' Roll) με τους Ten Little Indians. Ανάποδο (όπως όλα σήμερα) αλλά αξίζει:

εικόνες 

Ο Daniel Day Lewis ως Heathcliff 

 κι ένας περσινός άγνωστός  μου  Rochester

Where have all the young men gone?  από την καλή μου φίλη Marlene

*Σημ: Αν όχι διαβάστε τις αδελφές Μπροντέ για να εμβριθήσετε στα βάθη τα απύθμενα της ανδρικής ψυχής.

______________________________

Για το καλό σας το λέω (και το δικό μου, βέβαια)

Δεν έχω κέφι― καθόλου όμως. Κι όταν πηγαίνουν διάφορα στραβά κι ανάποδα ο νους μου πάει στα άλλα τα στραβότερα. Τον υπερπληθυσμό, π.χ., που καταστρέφει φυσικούς πόρους αλλά και την ησυχία μας. Κι επειδή μπορεί το πού πάει ο κόσμος να μη σας ενδιαφέρει― θεμιτόν, δεν είμαστε όλοι αλτρουϊστές― θέλω να σας θυμίσω τις βλαβερές συνέπειες της Μωρολογίας στη  δική σας ζωή (και τη δική μου κατ' επέκτασιν, γι αυτό κι ασχολούμαι).

Γι' αυτό (συγγνώμη για το διδακτισμό) ακούστε με και δε θα χάσετε:

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ
(και μην το πείτε ούτε του παπά, αν είστε ΧΟ ή από τις Φιλιππίνες)
διότι ιδού πώς τελειώνουν τα παραμύθια:

___________________