Το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, για παρουσίαση βιβλίου οργάνωσε εκδρομή στη Μακρόνησο με «menu εξορίας» και ασαφή στόχο ένα «ενάντια
στη συλλογική λήθη του διχασμού».
Αναδημοσιεύω άρθρα και σχόλια γι αυτό τον εκχιπστερισμό της
ιστορικής μνήμης.
Στη Μακρόνησο άνθρωποι
βασανίστηκαν για τις ιδέες τους. Ένα Βιβλιοπωλείο θεωρώ πως όφειλε να έδειχνε
μεγαλύτερη ευαισθησία γι αυτό κι όχι για γκουρμεδιές και καρτελάκια του 'menu εξορίας'.
Και μια δική μου σημείωση: Το βιβλιοπωλείο αυτό, με την ελεύθερη σκέψη στο όνομά του, θυμίζω είναι εκείνο που αρνήθηκε να πουλήσει το βιβλίο του Κουφοντίνα- τόσο Free Thinking δηλαδή το Zone και τόσο ίσες αποστάσεις από τα άκρα. Θα γελούσα αν δε λυπόμουν.
Φέρνω σχόλια, άρθρα και συνδέσμους. Ο συγγραφέας για παρουσίαση του οποίου έγινε η εκδρομή απαντά από την Athens Voice κι έχει πλάι του το Protagon με άρθρο περί της «διαμαρτυρίας
από το χώρο αριστρερόστροφης «ευαισθησίας» και πολιτικής ορθότητας».
Δεν επιδοκιμάζω τα απειλητικά μηνύματα
ούτε το υβρεολόγιο όμως εξίσου δε θα δεχθώ ως άξιες λόγου ταμπέλες για Αριστεροχώρια και Πολιτική
Ορθότητα να απαξιώσουν τις αντιρρήσεις μας.
Φωτογραφίες από την εκδρομή:
http://www.protothema.gr/greece/article/579337/ekdromi-sti-makroniso-me-gourmet-catering-/
http://www.protothema.gr/greece/article/579337/ekdromi-sti-makroniso-me-gourmet-catering-/
Τώρα αυτοί οι άνθρωποι
ανήκουν και σε thinking zone. Που να μη thinking κιόλας δηλαδή..
Οι φήμες λένε πως στο
@FreeThinkinZone έκαναν ασφάλεια
πυρός τελευταία... #menu_exorias
Φιλελέδες πήγαν εκδρομή στη
Μακρόνησο πακέτο με κηφισιώτικο brunch για να πάρουν μια γεύση
εξορίας http://luben.tv/politix/79986
Η "κρουαζιέρα"
φιλελέδων στη Μακρόνησο είναι μια βαθιά προσβολή στη συλλογική μνήμη http://www.hitandrun.gr/87464-2/
Δείτε και τη μαρτυρία
του Κύρκου αν σας ενδιαφέρει να μάθετε μια ιδέα από τα εγκλήματα συντελέστηκαν στην
Μακρόνησο. http://bit.ly/1XpHEGP
Όταν πάει ένας φιλελες
στη Μακρόνησο απορώ σε ποιον αποτίει φόρο τιμής, στους εξόριστους ή στους φύλακες
και τους βασανιστές #menu_exorias
πήγαν οι άλλοι Μακρόνησο εκπαιδευτική
εκδρομή κι εγώ ο μαλάκας με πατέρα
Επονίτη στο Γεντί Κουλέ να μη σκεφτώ ούτε
ένα τόσο δα δρώμενο;
Αυγα βραστα στις μασχαλες 30€
Μαστιγωμα 45€
Ξυλο του σεφ 120€
Να ιδιωτικοποιηθεί η Μακρόνησος να φτιαχτούν και 2 γκουρμέ
εστιατόρια να κινηθεί λίγο το χρήμα. Ως πότε οι αγκυλώσεις;
Μια ζωή κορόιδα σύντροφοι, άλλοι εξορία στην Μακρόνησο και Μητσοτάκηδες , Καραμανλήδες και Πασόκοι στα Παρίσια!
Οι κρατούμενοι και οι φύλακες στη Μακρόνησο για την μπάλα τσακώνονταν; Μια παρεξήγηση ήταν όλα;
Να φανταστώ
πως το Free Thinking Zone, μετά την... εκδρομή στη Μακρόνησο και το "Μενού
εξορίστου" από γνωστό εστιατόριο της Κηφισιάς, θα διοργανώσει παρόμοιο
event και στο Άουσβιτς;
Για το
"Μενού μελλοθανάτου" εξάλλου, ήδη βρήκε χορηγό.
Υ.Γ.: Η Αρετή, είναι
η αλήθεια πως μ'έχει τιμήσει προσωπικά αλλά όταν χάνεται το μέτρο, η προσβολή της
μνήμης και των εξόριστων, νεκρών και ζωντανών, ξεπερνά το αναμενόμενο.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ
Γνωστό φιλελεύθερο βιβλιοπωλείο («ακτιβιστικό» αυτοαποκαλείται) διοργανώνει παρουσίαση βιβλίου με θέμα τη Μακρόνησο. Με εκδρομή - επίσκεψη εκεί. Ώς εδώ όλα καλά. Η δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας κοινοποιείται με κείμενο του εν λόγω βιβλιοπωλείου και με φωτογραφίες των συμμετεχόντων. Και κάπου εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Η εκδρομή συνοδεύεται από φαγητό που χορήγησε εστιατόριο της Κηφισιάς. Τα καρτελάκια πάνω σε κάθε πιάτο - πακέτο αναγράφουν «μενού εξορίας». Επίσης, οι διοργανωτές μιλούν γενικά και αόριστα για επίσκεψη «ενάντια στη συλλογική λήθη του διχασμού». Σχεδόν άμεσα, η «εκδρομή» γνωρίζει την κατακραυγή μέρους του ιντερνετικού κοινού.
Ας με συγχωρέσουν οι διοργανωτές αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την πρωτοβουλία τους. Οχι γιατί σηκώνει face control η μνήμη. Αλλά γιατί το έγκαυμά της είναι ακόμη μεγάλο. Και βέβαια γιατί η Μακρόνησος δεν είναι ένα «ουδέτερο» πεδίο όπου ενσαρκώθηκε κάποιος αόριστος διχασμός. Είναι το κολαστήριο που ανασυστάθηκε μέσα στον Εμφύλιο (1947) από τον φορέα του μεταπολεμικού κράτους και της εθνικοφροσύνης. Επίσης, το γεγονός πως το νησί είχε μετατραπεί και σε άλλες - προγενέστερες του Εμφυλίου - ιστορικές περιόδους σε κέντρο κράτησης δεν θολώνει τη βαρύνουσα φορτισμένη του μεταπολεμική ταυτότητα. Η Μακρόνησος υπήρξε με ευθύνη του ελληνικού αστισμού το δικό μας Γκουαντάναμο. Υπήρξε κέντρο «αναμόρφωσης» χιλιάδων συνελλήνων. Εκατοντάδες θανατώθηκαν εδώ. Πολλοί περισσότεροι βασανίστηκαν. Και όχι μόνον αριστεροί. Προφανώς δεν είναι χρέος του κάθε βιβλιοπωλείου να αποκαταστήσει την κάθε Μνήμη. Αυτό όφειλε να το είχε κάνει το κράτος. Κάτι που στην περίπτωση της Μακρονήσου έχουμε δει μόνο αποσπασματικά και μόνο με την ανακήρυξή της σε Ιστορικό Τόπο (1989). Οχι τυχαία, συχνά πυκνά επανέρχονται σενάρια επενδυτικής «αξιοποίησης» του νησιού.Και προφανώς δεν χρεώνω την απουσία κεντρικής κρατικής διεπιστημονικής έρευνας και διαλόγου πάνω στον Εμφύλιο σε μια παρέα που παρουσιάζει ένα βιβλίο. Είναι όμως μια νέα τάση που φουντώνει τα τελευταία χρόνια εδώ, και όχι μόνο, που επιχειρεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις και να «χιπστεροποιήσει» κάθε ιστορική στιγμή. Μια προσπάθεια αποϊδεολογικοποίησης των φορτισμένων διαιρετικών τομών και των πολλαπλών και σύνθετων όψεών τους. Η αποστασιοποίηση από τα εκατέρωθεν πάθη όμως δεν οδηγεί σε απαλλαγή ευθυνών του κυρίαρχου επί του κυριαρχούμενου. Η ιστορική ψηλάφηση επίσης δεν έχει σχέση με γκουρμέ εκδρομές χαρούμενων μεσηλίκων που κρατούν «ίσες αποστάσεις απ' τα άκρα του παρελθόντος». Ο αναθεωρητισμός της Ιστορίας, αναγκαίος και χρήσιμος, δεν συνεπάγεται την «αποδραματοποίηση» της υπαρκτής φρίκης. Η Μακρόνησος - εργαλείο τιμωρίας και στιγμή κορύφωσης ρεβανσισμού και μισαλλοδοξίας δεν παραγράφεται. Στέκεται ζωντανή ως τεκμήριο εγκλήματος με θύτη και θύμα.
Ας με συγχωρέσουν οι διοργανωτές αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την πρωτοβουλία τους. Οχι γιατί σηκώνει face control η μνήμη. Αλλά γιατί το έγκαυμά της είναι ακόμη μεγάλο. Και βέβαια γιατί η Μακρόνησος δεν είναι ένα «ουδέτερο» πεδίο όπου ενσαρκώθηκε κάποιος αόριστος διχασμός. Είναι το κολαστήριο που ανασυστάθηκε μέσα στον Εμφύλιο (1947) από τον φορέα του μεταπολεμικού κράτους και της εθνικοφροσύνης. Επίσης, το γεγονός πως το νησί είχε μετατραπεί και σε άλλες - προγενέστερες του Εμφυλίου - ιστορικές περιόδους σε κέντρο κράτησης δεν θολώνει τη βαρύνουσα φορτισμένη του μεταπολεμική ταυτότητα. Η Μακρόνησος υπήρξε με ευθύνη του ελληνικού αστισμού το δικό μας Γκουαντάναμο. Υπήρξε κέντρο «αναμόρφωσης» χιλιάδων συνελλήνων. Εκατοντάδες θανατώθηκαν εδώ. Πολλοί περισσότεροι βασανίστηκαν. Και όχι μόνον αριστεροί. Προφανώς δεν είναι χρέος του κάθε βιβλιοπωλείου να αποκαταστήσει την κάθε Μνήμη. Αυτό όφειλε να το είχε κάνει το κράτος. Κάτι που στην περίπτωση της Μακρονήσου έχουμε δει μόνο αποσπασματικά και μόνο με την ανακήρυξή της σε Ιστορικό Τόπο (1989). Οχι τυχαία, συχνά πυκνά επανέρχονται σενάρια επενδυτικής «αξιοποίησης» του νησιού.Και προφανώς δεν χρεώνω την απουσία κεντρικής κρατικής διεπιστημονικής έρευνας και διαλόγου πάνω στον Εμφύλιο σε μια παρέα που παρουσιάζει ένα βιβλίο. Είναι όμως μια νέα τάση που φουντώνει τα τελευταία χρόνια εδώ, και όχι μόνο, που επιχειρεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις και να «χιπστεροποιήσει» κάθε ιστορική στιγμή. Μια προσπάθεια αποϊδεολογικοποίησης των φορτισμένων διαιρετικών τομών και των πολλαπλών και σύνθετων όψεών τους. Η αποστασιοποίηση από τα εκατέρωθεν πάθη όμως δεν οδηγεί σε απαλλαγή ευθυνών του κυρίαρχου επί του κυριαρχούμενου. Η ιστορική ψηλάφηση επίσης δεν έχει σχέση με γκουρμέ εκδρομές χαρούμενων μεσηλίκων που κρατούν «ίσες αποστάσεις απ' τα άκρα του παρελθόντος». Ο αναθεωρητισμός της Ιστορίας, αναγκαίος και χρήσιμος, δεν συνεπάγεται την «αποδραματοποίηση» της υπαρκτής φρίκης. Η Μακρόνησος - εργαλείο τιμωρίας και στιγμή κορύφωσης ρεβανσισμού και μισαλλοδοξίας δεν παραγράφεται. Στέκεται ζωντανή ως τεκμήριο εγκλήματος με θύτη και θύμα.
Πρόσφατα, γνωστό βιβλιοπωλείο από το Κολωνάκι διοργάνωσε τουρ στη Μακρόνησο με σκοπό την παρουσίαση ενός μυθιστορήματος που είχε στο κέντρο της θεματικής του τους εξόριστους στο νησί.
Οπως μας ενημέρωσε η υπεύθυνη του βιβλιοπωλείου μέσα από τη σελίδα της στο Facebook: «Μακρόνησος 15/5/16, μία συγκλονιστική εμπειρία ενάντια στη συλλογική λήθη του διχασμού που κάθε νεοέλληνας πρέπει να ζήσει για να ξέρει. Γιατί εκτός από το γλυκό, θυμαρίσιο μέλι του Κωνσταντίνου, τελευταίου και μοναδικού “φύλακα” του νησιού, παίρνεις μαζί πίσω και μία πικρή γεύση της κατάρας που κουβαλά η φυλή μας».
Η ανάρτηση συνοδευόταν από φωτογραφίες. Ανάμεσα σε αυτές μία έκανε τον γύρο του διαδικτύου αποσπώντας ψόγο, αναγούλα και χλευασμό.
Στην ανάρτηση βλέπουμε μια κλειστή συσκευασία φαγητού με λογότυπο γνωστού bistro της Κηφισιάς και πάνω του δεμένο ένα σημείωμα με όμορφη γραμματοσειρά να καταγράφει το μενού εξορίας, την τροφή των εξόριστων για κάθε μέρα της εβδομάδας.
Το φαγητό δόθηκε στους εκδρομείς κατά τη διάρκεια της ξενάγησης (όπως επεξήγησε εκ των υστέρων η βιβλιοπώλης, η συσκευασία περιείχε σάντουιτς και όχι κάποια από τις τροφές του μενού. Ευτυχώς γιατί ανησυχήσαμε για το βασανιστήριο στο οποίο θα είχαν υποβληθεί οι περιηγητές).
Η ύβρις, η κλιμάκωση της βλακείας και της ασέβειας είναι εμφανείς σε κάθε σημείο του εγχειρήματος.
Οχι γιατί η όλη η χαρωπή γιορτή διαδραματίζεται σε έναν χώρο ιερό για την Αριστερά ή για την ίδια την ιστορία (που προφανώς και τα δύο ισχύουν στον υπερθετικό βαθμό), αλλά για έναν χώρο βουτηγμένο στον ανθρώπινο πόνο και στο ανθρώπινο έγκλημα από τη μεριά του καθεστώτος.
Κάθε σημείο της καταγραφής της εκδήλωσης είναι βουτηγμένο σε μια επιθετική αφέλεια που συναντά τον κυνισμό και τελικά (άσχετα με όσα μας βεβαιώνει η ίδια) τη χαιρεκακία.
Ο διχασμός, η κατάρα της φυλής (γενικά), το γεγονός πως το θυμαρίσιο μέλι του Κωνσταντίνου προηγείται (ακόμα και το γεγονός πως βρίσκεται στην ίδια πρόταση) στην ανάρτηση της πικρής γεύσης (που θεωρούμε πως είναι η πιο ακατάλληλη κοινότοπη φράση σε σχέση με τα συναισθήματα που μπορεί να σου προκαλεί ένας χώρος βασανισμού), ακόμα και η δήθεν χαριτωμένη τοποθέτηση της λέξης φύλακας σε εισαγωγικά.
Το γεγονός πως το συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο δεν είναι ένας ουδέτερος χώρος πώλησης βιβλίων, αλλά χώρος εκδηλώσεων με νεοφιλελεύθερο προφίλ και με μπόλικη θεωρία των δύο άκρων στο ανφάς.
Η ίδια η τοποθέτηση δείχνει μια άγρια διάθεση ρεβανσισμού απέναντι μάλιστα στους ηττημένους (και ακόμη περισσότερο τους βασανισμένους).
Μέσα στην αφέλειά του προσπαθεί να αφαιρέσει ακόμη και όποιο στοιχείο ηθικής νίκης του βασανισμένου, να ταυτιστεί μαζί του ακριβώς για να τον εξαφανίσει.
Σε μια προσπάθεια να αφαιρεθεί επί της ουσίας το πολιτικό στοιχείο από ένα κομμάτι που μόνο πολιτικά μπορεί να ερμηνευθεί και να αποκωδικοποιηθεί ως ένα στοιχείο της φυλής.
Εξωιστορικά, με ιδεαλιστικές κατασκευές της πλάκας, προς μια κατεύθυνση έτοιμη να γκρινιάξει για τους ένοχους Ελληνες που τους αξίζουν τα μνημόνια και δεν είναι ικανοί να είναι όσο Ευρωπαίοι χρειάζεται ώστε να είναι Ευρωπαίοι.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα θεματικό πάρκο της πληγής. Μπροστά στη θέαση της ιστορίας ως κάτι μακρινό και άνευρο, χωρίς παλμό, χωρίς παρόν.
Οχι μπροστά σε μια μουσειοποίηση αλλά περισσότερο μπροστά σε μια αδιάφορη περατζάδα στις βιτρίνες αγοράζοντας συναίσθημα και συγκίνηση με πλαστικό χρήμα.
Μπροστά στην ανάμνηση όχι ως ιστορία, αλλά ως μνήμη που δεν επαναφέρει αλλά κατασκευάζει.
Το τουρ στη Μακρόνησο και η καταγραφή του πρέπει να ιδωθούν στο πλαίσιο μιας σειράς γεγονότων που συγκλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση....-->http://www.efsyn.gr/arthro/menoy-exorias
Στις 12 Μαΐου 1947 εγκαινιάστηκαν στη Μακρόνησο τα «Τάγματα Αναμορφώσεως Οπλιτών» @shinecast https://dimartblog.com/2015/05/12/makronisos/ …
Δακρυσμένος ο παππούς, θυμήθηκε εκείνο το βράδυ στη Μακρόνησο που
οι δεσμοφύλακες τού έφεραν φαγητό σε κουτί χωρίς φιόγκο #menu_exorias
Prince Immanuel
Μία το τραγούδι της
Ουκρανίας, μία το #menu_exorias
στις εκδρομές στη Μακρόνησο, το πλυντήριο της Ιστορίας δουλεύει στο φουλ
Βαριά λέξη και το διχασμός
για Μακρόνησο. Να το πούμε ότι έγινε μια ανταλλαγή επιχειρημάτων με
κάποιον εκνευρισμό ίσως; #menu_exorias
Στο άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή
Μακρόνησος με κέτερινγκ έχουμε μακρύ σχόλιο
με το κλασικό « εσενα αυτο σε μαρανε;»
πολιτης •
Δηλαδη απο τα νεα των ημερων που
η κυβερνηση βαζει υποθηκη τη χωρα ολοκληρη για 99 χρονια, ψηφιζει φορους και στον
αερα που αναπνεουμε, εσενα αυτο σε μαρανε?....
Ήταν κι επέτειος:
Στις 12 Μαΐου 1947 εγκαινιάστηκαν στη Μακρόνησο τα «Τάγματα Αναμορφώσεως Οπλιτών». Το κείμενο αυτό γράφτηκε ως ιστορικό επίμετρο για το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη Οδός Αβύσσου αριθμός 0, επιμέλεια Γιώργος Τσακνιάς, Αθήνα :Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2008. (Το Βήμα Βιβλιοθήκη· Ιστορία στη Λογοτεχνία · 26,Ημερομηνία 1ης κυκλοφορίας: 12.12.2008). Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από τις συλλογές του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης.-->https://dimartblog.com/2015/05/12/makronisos/
_________________________________________________
Φωτογραφίες από την εκδρομή:
http://www.protothema.gr/greece/article/579337/ekdromi-sti-makroniso-me-gourmet-catering-/
Φωτογραφίες από την εκδρομή:
http://www.protothema.gr/greece/article/579337/ekdromi-sti-makroniso-me-gourmet-catering-/
