Ερώτηση:
―Έχετε δηλώσει/ διαπιστώσει (μέσα σας ή προς κάπου) ποτέ στη ζωή σας πως είστε δυστυχισμένη/ος;
Και εάν ναι (ή όχι) πώς ορίζετε τη Δυστυχία;
________________________________________
✪
Εικόνα
Σε τοίχο μου στην Αθήνα
Γάτα , σχέδιο by Mr Kastell [☨heShop]
Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω την Aegean (πτήση OlympicAir) για το χάλι της βαλίτσας μου.
Σκονισμένη, σκισμένη, ταλαίπωρη μετά από πτήση 35 λεπτών χθες απόγευμα από Μύκονο-Αθήνα.
Με καλό καιρό, ούτε βροχές ούτε αέρα- αν ποτέ αυτά μπορούσαν να θεωρηθούν δικαιολογίες για τέτοια μεταχείριση αποσκευής.
Thank you @aegeanairlines / @olympic_air for delivering at the belt my bag in this dirty battered state after a 35 minutes trip from Mykonos to Athens.
Από το Δήμο Βοσινάκη
[που, με την ευκαιρία, υπερσυστήνω σχόλια και βιβλία του]
Μεμονωμένα περιστατικά και η αστυνομική λογική περί εσωτερικού εχθρού
3 μέρες μετά από άλλο ένα "μεμονωμένο" περιστατικό αστυνομικής βίας, σαν και αυτά που παρουσιάζονται στην παρακάτω φωτογραφία, που συντάραξε κάθε άνθρωπο που επιμένει να έχει κάποια ψήγματα καρδιάς και όχι σκατά στο σώμα του, εμφανίστηκαν αρκετά στοιχεία για την υπόθεση. Στοιχεία που, για πολλοστή φορά, δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση με το αφήγημα της αστυνομίας και επιπλέον δείχνουν μία απροκάλυπτη τάση κρατικής συγκάλυψης. Έχουμε και λέμε:
-) Τα βίντεο που κυκλοφόρησαν μέσα από το βενζινάδικο είναι αποκαλυπτικά: Οι 4 άντρες της ΔΙ.ΑΣ που βρίσκονταν ήδη εντός του βενζινάδικου, ήξεραν την ταυτότητα του δράστη που έκανε το στυγερό έγκλημα να μην πληρώσει την βενζίνη αξίας 20 ευρώ που έβαλε στο όχημά του. Πιθανότατα, ήξεραν και ότι είναι Ρομά και την ηλικία του.
-) Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του οχήματος, στον διάλογο μεταξύ του κέντρου επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ και των 4 δικυκλιστών της ΔΙ.ΑΣ, δεν γίνεται καμία αναφορά για απόπειρα εμβολισμού, ούτε για πυροβολισμούς. Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι «το άτομο δεν συνεργάζεται και ότι είναι νεκρό». Νεκρό από τι άραγε; Από τροχαίο, από έμφραγμα ή από covid;
-) Στη συνέχεια έρχεται η άκρως προβληματική και ύποπτη συμπεριφορά της διοίκησης του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ως προς την αληθινή κατάσταση της υγείας του Κώστα Φραγκούλη. Για ποιο λόγο το νοσοκομείο αποφάσισε να μην εκδώσει ούτε ένα ιατρικό ανακοινωθέν που θα περιγράφει μέσα σε λίγες λέξεις την πραγματικότητα; Θα έκανε το ίδιο αν στη θέση του 16χρονου Ρομά ήταν ένας υπουργός ή κάποιος αρχιεπίσκοπος;
-) Τι θέλει να πει το νοσοκομείο; Υπάρχουν ζωές πιο σημαντικές από τις υπόλοιπες για τους γιατρούς και αν ναι, ποιος αποφασίζει για το αν απαιτείται επίσημη ενημέρωση ή όχι; Μήπως η αξία του υπέρτατου αγαθού της ζωής σχετίζεται με την καταγωγή, την ηλικία, την περιουσία ή τη βαρύτητα της εκάστοτε εγκληματικής πράξης;
-) Ο αρμόδιος υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ Θεοδωρικάκος αφού παρέμεινε ολικά εξαφανισμένος για δύο μέρες, τελικά εμφανίστηκε για να κάνει την πιο άχρηστη δήλωση όλων των εποχών που δεν λέει τίποτα πέρα από ανούσιες γενικότητες που δεν απασχολούν καμία και κανέναν πέρα από τα κόμματα και τους λακέδες τους.
-) Κάπου εδώ, μπαίνουν στην εξίσωση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης των ολιγαρχών που δεν τολμάνε όχι να ρίξουν φως στην υπόθεση, αλλά ούτε καν να αναφέρουν τα αυτονόητα.
-) Δικηγόρος του σερίφη που σκότωσε ή αποπειράθηκε να σκοτώσει τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη με ευθεία βολή στο κεφάλι αναλαμβάνει ο γνωστός ποινικολόγος που δεν μπορεί ούτε στα γεράματα να απεξαρτηθεί από το χρόνιο πάθος που τον διακατέχει για δημοσιότητα. Παρά το γεγονός ότι επιστημονικά δεν είναι ούτε κατά διάνοια μέσα στους 10 καλύτερους δικηγόρους της χώρας, είναι πασίγνωστο ότι είναι από τους πιο ακριβούς. Πως μπορεί άραγε ένας μεροκαματιάρης αστυνομικός να πληρώσει μία τόσο ακριβή υπεράσπιση και ποιοι είναι αυτοί που παρέχουν ενδεχόμενη οικονομική υποστήριξη σε επίδοξους φονιάδες;
Όποιος εξακολουθεί να πιστεύει σε συμπτώσεις δεν έχει κανένα λόγο να συνεχίσει να διαβάζει αυτό το κείμενο. Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος και οι μαριονέτες του ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν την ιστορία μιας εξόφθαλμης αστυνομικής δολοφονίας που συμπίπτει ημερολογιακά με την 6η του Δεκέμβρη. Τρέμουν μόνο και μόνο στην ιδέα μιας νέας γενικευμένης εξέγερσης γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν ούτε καν σε 3-4 μεγάλες πόλεις, πόσο μάλλον σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
Όσο για την περιγραφή που έκανε η αστυνομία είναι απλά κωμικοτραγική και επιβεβαιώνει την πάγια αστυνομική αντίληψη περί εσωτερικού εχθρού που περιλαμβάνει όλους όσους δεν είναι μπάτσοι. Ας τους πει κάποιος επιτέλους ότι δεν είμαστε ούτε στην επταετία της χούντας, ούτε στα χρόνια της χωροφυλακής. Εδώ και δεκαετίες, υπάρχει το ίντερνετ, τα βίντεο και οι φωτογραφίες που ταξιδεύουν ταχύτατα και χωρίς περιορισμούς. Αν η αστυνομία επιμένει να ξεφτιλίζεται συνεχώς με τις περιγραφές που κάνει για τέτοιου είδους περιστατικά και προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τότε όλο και θα αυξάνεται ο εσωτερικός εχθρός.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μία πρακτική που δείχνει ότι αυτή η κατηγορία εργαζομένων είναι πλήρως αποκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία, χρησιμοποιεί μία πανάρχαια ορολογία που δεν μπορεί να σταθεί σε καμία κουβέντα και αποδεικνύει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από τον Νοέμβρη του 2006 και το περιστατικό της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη. Τότε που, χωρίς κανένα λόγο, όλη η Ελλάδα είδε 3-4 ασφαλίτες να χτυπάνε άγρια τον Κύπριο φοιτητή Αυγουστίνο Δημητρίου και άλλους 30-40 ένστολους να καμαρώνουνε το θέαμα.
Το ίδιο βράδυ ο, τότε, υπουργός Δημοσίας Τάξεως Πολύδωρας, δήλωσε «Είδα επαγγελματισμό, μεθοδικότητα, σχέδιο και εφαρμογή του, ψυχραιμία και αυτοματισμό στη δράση που είχαν ως επακόλουθο την επιτυχία». Δύο μέρες μετά από την σύλληψη (!!!!!!) του Δημητρίου, βγήκε ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης που υποστήριζε ότι ο φοιτητής τραυματίστηκε γιατί «έπεσε αρχικά σε σταθμευμένο μοτοποδήλατο και στη συνέχεια σε ζαρντινιέρα που υπήρχε στο σημείο, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί»
______________________________________
Aπό αστυνομικό:
"Στην Ελλάδα, η καταδίωξη γίνεται από ασφαλή απόσταση. Γι αυτό και ποτέ δεν λέμε "καταδιώκουμε" αλλά "ακολουθούμε".
Όταν ο άλλος τρέχει να ξεφύγει δεν είναι νόμιμο ΚΑΝΕΝΑ είδος πυροβολισμού, από τα 4 που υπάρχουν. Επίσης, το αυτοκίνητο που τρέχει να ξεφύγει ΔΕΝ θεωρείται όπλο. Ακόμα κι αν έρχεται κατά πάνω σου αυτό που πρέπει να κάνεις, είναι να το αποφύγεις και όχι να παριστάνεις
τον Lucky Luke. Οι μοτοσυκλέτες είναι για να ακολουθούν και να δίνουν συνεχώς το σημείο και την εικόνα της κατάστασης. Όχι για να το παίζουν Τρίνιτι του Μάτριξ. Χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή και λέμε ότι έκλεψε, δεν σταμάτησε, πήγε να εμβολίσει 2 φορές.
Ποιος λογικός αστυνομικός πάει με μηχανή τόσο κοντά σε καταδιωκόμενο όχημα ώστε να κινδυνέψει 2 φορές; αυτό από μόνο του λέει πολλά. Αρχικά, είναι τελείως λάθος επιχειρησιακά. Επιπλέον, είναι ενάντια στις πάγιες εντολές που δίνονται τα τελευταία χρόνια."
https://twitter.com/UnrollH.../status/1601181060200546305
.
#με_την_Αστυνομια
Δήμος Βοσινάκης http://dimosvosinakis.blogspot.com
Τhe amazing women of our SisterWUD
Criminalisation, Condemnation and Stigmatisation of Women Who Use Drugs #WUD only intensifies violence, abuse and discrimination against them. Lets get rid of this #EndViolenceAgainstWomen #16DaysofActivism2022 #EVAWUD22#orangetheworld
Η αυτοδιάθεση είναι δικαίωμα.
Το σώμα μας μάς ανήκει και η απόλαυση δεν είναι ντροπή,
είναι δικαίωμά μας.
Όπως κάθε χρόνο, εμείς οι γυναίκες που κάνουμε/κάναμε χρήση απαγορευμένων ουσιών, διεκδικούμε τοδικαιωμά μας να ζούμε δίχως βία και φόβο.
EvaWUD: Καμπάνια για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών που παίρνουν ναρκωτικά.
Οι ΓYΝΑΙΚΕΣ της EuroNPUD Public (ευρωπαϊκού δικτύου ατόμων που παίρνουν ναρκωτικά) σε συνεργασία με την οργάνωση WHRIN (Women HarmReduction International) ενωθήκαμε και φέτος στην καμπάνια ευαισθητοποίησης κατά της βίας προς τις γυναίκες της κοινότητάς μας.
25 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ξεκινάμε 16 ημέρες δράσης ως τις 10 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Μέλος βεβαίως είναι και το Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών .Ψυχοδ/κων ΟυσιώνPeerNUPS.
Φοράμε κάτι πορτοκαλί (χρώμα της καμπάνιας ΟΗΕ), οργανώνουμε δράσεις και δημοσιοποιούμε φωτογραφίες και πληροφορίες.
Αν θέλετε να μας στηρίξετε φωτογραφηθείτε με κάτι πορτοκαλί κι ανεβάστε τη φωτογραφία σας με το σύνθημα και τα #hashtags.
EuroNPUD γυναικείες ομάδες:
CASO από την Πορτογαλία
GAT και Manas από την Πορτογαλία
από Ιταλία
Metzineres από την Καταλονία
Journal l'Arbre À Palabres από τη Μασσαλία
Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών .Ψυχοδ/κων Ουσιών
PeerNUPS από Ελλάδα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
#stopviolenceagainstwomen #womenusedrugs
#16Days for the Elimination of Violence agains WUD
Τα τεκιλάκια μου απόγευμα Κυριακής στη Μύκονο.
Με τον Τσε.
Ορατά:
Καμπαρντίνα @Burberry
τσάντα @Fendi,
και τα μαργαριτάρια μου.
Δεξιά δεν είμαι,
οπότε
αμαθείς κι unstylish Φαρισαίοι λιθοβολήστε ελεύθερα, να γελάσουμε.
Διότι 80 χρόνια πέρασαν απ´ όταν μόνο οι Ναζί φορούσαν Hugo Boss.
https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10224918241397790
https://twitter.com/search?q=%23μποφιλιου&src=typeahead_click
12 χρόνια αφότου έκλεισε ο πρώτος, πιλοτικός τότε, χώρος χρήσης στην Αθήνα, άνοιξε αυτός ο εξαιρετικά μοντέρνος και φροντισμένος χώρος τον οποίο, κατά το τελευταίο συνέδριο of experts της Correlation που συγκέντρωσε στην Αθήνα πολλούς ‘ειδικούς’ (δηλαδή εμάς τους,έμπειρους της χρήσης) ακτιβιστές, επισκεφθήκαμε με το Θανάση Θεοχάρη Πρόσεδρο του ΟΚΑΝΑ.
Ο Peter Sarozi του Drugreporter έκανε το μικρό αυτό ντοκιμαντέρ στο οποίο μιλάμε η γράφουσα, ο Μάριος Ατζέμης, η Λίτσα Λαγάκου, ο Πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Θανάσης Θεοχάρης, η Μαριανέλλα Κλώκα, θεραπευτές κι εργαζόμενοι στο χώρο καθώς και (σε ένα ενδεικτικό απόσπασμα από το χαιρετισμό στο οποίο μιλά μόνο για τον εαυτό του) ο Δήμαρχος Αθηναίων Κ. Μπακογιάννης.
―Προθέτω για σάς που η ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ σας θα σάς σπρώξει να μετράτε ‘Ι’ στο σύντομο χαιρετισμό του Δημάρχου ότι παρά τον άσχετο εγωκεντρισμό της παρουσίας του, εμείς που ασχολούμαστε με τα δικαιώματα των ανθρώπων που κάνουν χρήση παράνομων ουσιών, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι είναι ο μόνος Αθηναίος Δήμαρχος που τον καιρό της θητείας του μάς άνοιξε την πόρτα.―
Ελπίδα μας κι ο χώρος αυτός να ανοίξει μια πόρτα προς ανθρώπινη μεταχείριση, φροντίδα για τη δημόσια υγεία και σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων όλων μας.
Και ιδού η επίσκεψη:
At the international meeting of the Corelation European Harm Reduction Network, participants had a chance to visit the Drug Consumption room of OKANA, the largest service provider in Greece. The Drug consumption room started as a pilot project back in 2011, to reduce needle sharing and infections, to end overdoses and to reduce public nuisance caused by the open drug scenes in Athens. The room could only operate for 9 months as a pilot project, before the prosecutor shut it down. Athenians had to wait ten years, to be able to finally open it again.
Harm Reduction in Athens – With the Eye of an Outsider
Seven years after our last visit, we returned to Athens to film about harm reduction in Greece, with a special focus on the first drug consumption room. Read our article and watch the movie we produced!
When I arrived in Athens to attend the annual members’ meeting of the Correlation European Harm Reduction Network (C-EHRN), memories were flooding back from my previous visit to Athens. In 2015 made a film in the Greek capital about the first supervised injecting site, Odysseas, which was opened in 2013 to provide a safer and healthier environment for people who inject drugs.
Watch our new movie about harm reduction in Greece! Thanks to C-EHRN for supporting our work!
https://www.youtube.com/watch?v=bZDhlwZoKqg&list=LL&index=5
Back in those days the situation was quite different. The site was suspended after a few months of operation due to “legal problems” – which really translated to a lack of political support. We were not even allowed to enter the closed site and there were obvious signs of distrust between decision makers and civil society.
This time, seven years later, I was pleasantly surprised by what I have experienced in Athens. Not that the situation on the streets looks better: wherever you go in the city centre, you see homeless people, living in poverty, trying to ease the suffering of their everyday struggle for survival on the streets with different kinds of substances. There are open drug scenes with shocking sights of abandoned, marginalised people. The consequences of decades of austerity politics will not disappear anytime soon.
However, meeting with local officials and civil society representatives was uplifting. It seems that the current political leadership, both in the city and the national level, is more competent and committed than it was seven years ago. And the COVID epidemic, with all its devastating effects, had its upsides as well: it provided an opportunity to revise some outdated policies and bring some innovation into the drug care system.
The drug consumption room (DCR) is now open and working, serving the most marginalised people by creating an island of security, health, and humanity in the often hostile jungle of urban street life. We could visit and film the site. I have been to many similar sites from Canada to Germany – but this was not only the easternmost of those, it was also one of the best equipped.
The whole DCR had the impression that everything is brand new. Clients can use both the injection room and a smoking room – a welcome choice considering that apart from heroin users, Athens has a growing population of methamphetamine users (the locals call it shisha). There are comfortable chill-out rooms, cosy spaces for people to eat and wash themselves and their clothes. Some of the rules seemed too rigid: for example opioid agonist therapy (OAT) clients cannot use the site due to some bureaucratic nonsense. Well, nothing is perfect – but it is a very promising start!
What is more, not far from the DCR, there is a shelter for people who use drugs – a six-story building with showers, dining rooms, meeting rooms, and separate sleeping quarters for male and female drug users (max. 90 persons), as well as a unit for women with kids. Loss of housing is always one of the key underlying social problems that fuels and escalates drug dependence, overdoses, and infections. By giving people a place to sleep we do as much harm reduction as with giving out sterile needles. Athens mayor, Kostas Bakoyannis, who personally opened the C-EHRN meeting, said scaling up access to harm reduction in the city is one of the main achievements he can be proud of.
The Greek drug system is based on a unique model with OKANA, a state-funded organisation, as the largest service provider in the country. OKANA provides the whole spectrum of care, from prevention to treatment, harm reduction, and social rehabilitation. This integrated model has its obvious benefits. For example, for clients it is easier to navigate through the system and be referred to the service they need. Athanasios Theocharis, the head of OKANA, was proud to report that they significantly increased the number of clean syringes distributed and improved access to OAT. He is a committed and competent public official who has a vision to involve the most affected communities in implementing and monitoring interventions.
Of course the community itself has a lot of complaints and criticisms when it comes to the actual situation. Luckily Greece has a vibrant community with excellent activists, such as Marios Atzemis, Christos Anastasiou, and Daphne Cronopoulou. They say the high number of overdose deaths is concerning, access to naloxone is limited and one DCR is far from enough to serve the whole population who need harm reduction (OKANA is planning to create new mobile services in the near future). They experience a lot of stigma and discrimination, not only from the general public, but also from health and social professionals. Who often still have a paternalistic approach when it comes to people who use drugs: they don’t treat them as equal citizens but as problems to be fixed.
And of course there is the notoriously brutal Greek police. There are reports of beatings and torture of people who use drugs. They demand decriminalisation. Mr. Theocharis agrees: he claimed that they have initiated a dialogue about decriminalisation with the Ministry of Justice.
I came back from Athens with the firm impression that change is possible – what is needed is the powerful mix of competent officials, a strong civil society/community, and decision makers who listen to both and are ready to provide sustainable funding.
Article: Péter Sárosi
Camera: Noémi Hatala
Editing: István Gábor Takács
Reporter: Péter Sárosi