Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

'Ανω Μερά Καλό Χωριό και Μέγα Μοναστήρι

       Προχθές ενδιαφέρουσα βραδιά με γνωριμία (κι αναγνώριση φίλων ως) υποψήφιων με απόψεις γιά την ‘Ανω Μερά που από όταν πρωτοέζησα στη Μύκονο έγινε η Αμοργός μου, τόπος νοσταλγίας διακοπών μιάς ζωής πιό απλής, σαν εκείνη που με πρωτοέφερε στο νησί. Τα ηλιοβασιλέματα στην πλατεία με τη γαλήνη, τα παιδάκια που παίζουν, τις ήσυχες ταβέρνες, το μοναστήρι και τον ‘Αγιο Ονούφριο που κάποια καλοκαιρινά απογεύματα του άναβα το καντήλι που είχε σβήσει, τις βόλτες στα αμπέλια και τα παλιά χωριά. 
     Η Άνω Μερά χρειάζεται συγκοινωνία, αποχέτευση, τράπεζα. Μα πιό πολύ ίσως χρειάζεται, ως κακόν αμιγές καλού, να εκμεταλλευτεί τη γνώση που αποκόμισε αυτά τα χρόνια υποτονικής “ανάπτηξης” και να διατηρήσει το ύφος και το χρώμα της που αγαπήσαμε και αγαπάμε και τη συντήρησε τόπο “θεόκτιστο” στα μέτρα του ανθρώπου.

4 σχόλια:

  1. Αγαπώ τη Μύκονο! Το πιο ωραίο νησί της Ελλάδας μακράν. Έχω κάνει φόντο στον υπολογιστή από το ταξίδι με την HSW... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για όσους "ξέρουν", η Άνω Μερά είναι ένα στολίδι από εκείνα τα σχεδόν κρυφά, που δεν γυαλίζουν διόλου, που μπορεί και να φοριούνται από μέσα, για να τα βλέπουν μόνο συγκεκριμένα μάτια, να τ' αγγίζουν μόνο συγκεκριμένα χέρια... Κι εύχομαι έτσι να μείνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.