Μύκονος 1934- Μύκονος 1956

Από τα 'Μυκονιάτικα Χρονικά'

 Σεπτέμβριος 1934

Γράφει ο Γ. Καψαμπέλης για τους λόγους που οι 'έγκριτοι Μυκονιάτες' θα ήταν καλό να φτιάξουν επιτροπή που θα συνεργαστεί με την Πολεοδομία ώστε να διατηρηθεί το 'λαϊκό αίσθημα' της τοπικής Αρχιτεκτονικής:

«Η Μύκονος είναι οικοδομημένη σύμφωνα με ένα γενικό τοπικό ρυθμό, βγαλμένο από το αίσθημα του λαού, πρόσχαρο και γελαστό, γεμάτο πρωτοτυπία...

..Επειδή η Μύκονος προσελκύει πια αριθμό παραθεριστών, κι επειδή υπάρχουν Μυκονιάτες που δεν έχουν σπίτι στο νησί και θέλουν να κτίσουν επαύλεις με σύγχρονες ανέσεις με κίνδυνο η νέα αρχιτεκτονική να μην ταιριάζει με το λιτό ύφος του τόπου και 'να μη μιλάει καθόλου στο αίσθημα του λαού και των επισκεπτών' ..» 

Πόσοι κόποι όμως, πόσα χρόνια χρειάζονται και για να στηθεί μιά επιχείρηση σαν το Μυκονιάτικο Τουρισμό αλλά και για να σωθεί μιά κληρονομιά. 

22 χρόνια μετά το άρθρο των 'Μυκονιάτικων Χρονικών', Μάιο του 1956,  ο Δήμαρχος αναγκάζεται να δικαιολογηθεί που τα 'οικονομικά του πτωχού μας Δήμου' δεν του επιτρέπουν να δεχθεί τους επισκέπτες και να παραθέσει γεύμα, αφού μάλιστα εκείνη την ημέρα έχει να υποδεχθεί έτερους 400 εκδρομείς''.

Ήταν άραγε τουριστική επένδυση αυτά τα γεύματα σε οργανώσεις ομογενών ή κατάχρηση φιλοξενίας και πολιτικός εξαναγκασμός; Αλήθεια δεν ηδύνατο «ο πτωχός μας Δήμος» ή ο Δήμαρχος επικαλείτο τη φτώχεια για να αποφύγει μιά επίπονη υποχρέωση;

Δεν ξέρω, χαμογελώ όμως διότι σήμερα δε θα γινόταν να χρησιμοποιηθεί αυτή η δικαιολογία. Δηλαδή κάτι έγινε πολύ σωστά εδώ και, όπως έχω πει πολλές φορές, η παρουσία μου και η αγάπη μου το επιβεβαιώνει.

☼