Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

The Mykonos Tribe Reunion― Memories are made of this




Μιά πολύ συναισθηματική εβδομάδα για τη Mme Kastell.


με παλιούς φίλους πάλι on the Rock
                         στο 'Eternal Carnival by the Sea' 




Πρώτη μέρα
 καλωσορίσματα και προετοιμασίες 


Tribal Food







Tribal Children 
Έχουμε και Παιδάκια




'..I sit and watch the children play..' 
(Φίλη με το ωραίο καπέλο και η Μαντάμ με κόκκινα)


Tribal Dogs
Έχουμε και σκυλιά





Tribal Art




Tribal Yoga 
από την οποία, όπως και από τις βουτιές στη θάλασσα, για ευνόητους λόγους, δε δημοσιεύω φωτογραφίες
Προσφέρω ένα Μακρινό με Άνδρα και Σκύλο instead





Tribal Health


Tribal Interviews
μιά και βρεθήκαμε ας σώσουμε τον Πλανήτη


Tribal Concert

Έπαιξαν:
 ΗΧΗΡΟΤΕΡΟΙ, the Resident Band
Τζιμόπουλος- Ρενέ- Θ. Παπαντίνας

οι φωτογραφίες σκοτεινές, 
τα videos δεν τα παίρνω από το Facebook πριν πάρω άδεια


Πρσφέρω (instead) τους μουσικούς να κουβεντιάζουν περιμένοντας.
 (Τζιμόπουλος και Κύριος Kastell)


Tribal Beach Party



with our Resident Dj HansH
and Food & Wine by Katia B. and Sandra C.
and Pot Luck too
and Sponsor ΕΨΑ (apsa) για τα παιδιά και όχι μόνο
κι άλλο ένα Sponsor (όταν έχω εικόνα θα σας πω)
και 
φωτιές
και πολλή συγκίνηση
καθώς ερχόταν η ώρα του αποχαιρετισμού





Κι επειδή τη γνωρίζετε τη Μαντάμ, δε μπορεί πολύ-πολύ τα συναισθηματικά, σάς μεταφέρω λίγα κωμικά (μα καθόλου χαρακτηριστικά) για να αλλάξω την ambience.


 Δυσαρεστημένη μεθυσμένη Θεσσαλονικιά γκρίνιαζε στο αυτοκίνητο της μαντάμ πως τίποτε δεν την άρεζε διότι δεν ήταν παρών γνωστός Σαλονικιός μαγαζάτορας που 'δίχως αυτόν η Μύκονος δεν είναι Μύκονος'. Δεν την κατέβασε στο δρόμο στη μαύρη νύχτα η συμπονετική Μαντάμ και η βορεία Κυρία ψάχνοντας τι της έφταιγε είπε πως "και τελικά τι τρίμπιουτ είναι αυτό που λέτε, δεν είδα κανένα τρίμπιουτ". ―Σωστά δεν είδες: Tribe, (φυλή) είναι, no Tributes babe.
Θέλει βλέπετε ο άνθρωπος να αγιάσει και δεν τον αφήνουν. Φταίω που θυμήθηκα το ανέκδοτο με το Σαλονικιό στον Παράδεισο που ρίχνει γύρω μιά ματιά και λέει στον Άγιο Πέτρο πως καλά είναι μα σαν τη Χαλκιδική δεν είναι;


Άλλο:

Τη μισή μας ζωή είμαστε πολύ μικροί και την υπόλοιπη πολύ μεγάλοι;


MmeK.

Νεαροτάτη μάνα σύζυγος παλιού μέλους της Φυλής συστήθηκε στη Μαντάμ. Κι όλο ευγένεια είπε τα καλά της λόγια τελειώνοντας " η εποχή σας ήταν καλύτερη, τότε θα ήθελα να ζούσα, όχι τώρα". Well, απάντησε η Μαντάμ, "..για μάς ξέρεις ακόμα είναι η εποχή μας, δεν πεθάναμε"
[ως πειστήριο Α' αναγκάζομαι να αναρτήσω αριστερά φωτογραφία της Μαντάμ, παρά την άποφασή μου να σας κερδίσω με το πνεύμα μου]






Ανατολή του Φεγγαριού το πάρτυ











Έσπασα λίγο με τα ανωτέρω το πολύ συναίσθημα και μπορώ να συνεχίσω.

'Ολα όσα βλέπετε κι όλα όσα ζήσαμε ήταν φτιαγμένα από εμάς. Καθένας, κατά τις 
παραδόσεις του Tribe, πρόσφερε ό,τι μπορούσε και ήθελε κατά τα κέφια και τις δυνατότητές του.
Σ' εμάς φαίνεται φυσικό και αυτονόητο. Ωστόσο μου έτυχε ένα νέο ζευγάρι με παιδάκι που κατεβαίνοντας τα βράχια με ρώτησε αν πηγαίνουν καλά για το Reunion. Ευπρόσδεκτοι βέβαια μα κατάλαβα πως νόμιζαν πως θα πλήρωναν 'είσοδο'.
Διότι στον πιο πολύ κόσμο σήμερα φαίνεται αδιανόητο να μην είναι επιχειρήσεις και εισιτήρια πίσω από οποιοδήποτε πάρτυ ή κάθε τύπου κοσμικό γεγονός.
Ίσως λοιπόν, όπως εμείς πήραμε τη σκυτάλη από τους hippies που μας δίδαξαν με το παράδειγμά τους ένα τρόπο ζωής και το σεβασμό της φύσης, ίσως κι εμείς μπορούμε να παραδώσουμε ένα μάθημα με το παράδειγμά μας.
Ή δυό.
Το ένα το είδατε. Δε χρειαζόμαστε δημοσιοσχεσίτες και μπράβους και μαγαζαταράδικη οργάνωση για να περάσουμε καλά. Δε χρεώνουμε την είσοδο, δεν κλείνουμε παραλίες, δεν πληρώνουμε διοργανωτές. Δε μαζευόμαστε για να πάρουμε αλλά για να δώσουμε.


Το δεύτερο το βλέπετε στην εικόνα που ακολουθεί.

Μιά εβδομάδα η Φυλή έζησε σε μιά παραλία με παιδιά και σκυλιά. Φάγαμε, ήπιαμε, κάναμε παιχνίδια και παραστάσεις, ανάψαμε φωτιές και στον αποχαιρετισμό φέραμε μπαλαντέζα, ηχεία και Dj.

Δείτε πώς ήταν η άμμος όταν έφυγαν οι τελευταίοι.



Σ' εμάς μένουν τα συναισθήματα κι οι αναμνήσεις (και το t-shirt).
Σ' εσάς όμως, παραδίδουμε τη Φύση αγνή κι αμόλυντη όπως τη βρήκαμε και ίσως, ελπίζω, και λίγο καλύτερη.

 Σημείωση
Προσπάθησα πολύ να αποφύγω να δείξω πρόσωπα ή σώματα. Ωστόσο αν κάποιος ενοχλείται που αναγνωρίζει τον εαυτό του ας με ειδοποιήσει κι ευχαρίστως θα κατεβάσω τη φωτογραφία.
___________________________________________ 

6 σχόλια:

  1. "ακόμα είναι η εποχή μας, δεν πεθάναμε!!"
    έτσι είναι.
    όσο ζούμε υπάρχουμε
    κι όσο υπάρχουμε εκπέμπουμε, δεχόμαστε και μεταμορφωνόμαστε.
    σας ζήλεψα, για τα ωραία σας
    για την παραλία μετά το τέλος της σύναξης, θαυμασμός!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "ακόμα είναι η εποχή μας, δεν πεθάναμε!"

    το αυτο κι απο μενα
    και ουτε προκειται
    γιατι η ζωη ειναι ωραια

    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ομορφια..ζωη αληθινη..απο ομορφες ψυχες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ζηλεύω! Και μη πει κανείς ακόμη καλό χειμώνα θα τα πάρω κρανίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιο χειμώνα; Τώρα είναι η πιο ζεστή θάλασσα- και δίσως κόσμο..
    KI ο aeras μια χαρά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.