Μόλις
ξεφωλιάσουν τα μικρά τους τα βαρβάκια μου εγκαταλείπουν τη φωλιά. Έτσι είναι η Φύση.
Είναι
μέρες τώρα που έφυγαν, αλλά όσο τα είχα στην κορφή πάνω από την αυλή μου χαιρόμουν
κάθε απόγευμα να κοιτάζω τις θεαματικές βουτιές απότομες μετά την απόλυτη ακινησία.
Η μηχανή
μου δεν τα παίρνει (με ξέρετε πια πως δεν έχω ούτε την υπομονή ούτε το χάρισμα)
ωστόσο σήμερα αυτό το video μου δίνει την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας εκείνο το
επιφώνημα της καρδιάς με το τρελό καμάρι και το σφίξιμο καρδιάς που νιώθει ο άνθρωπος μπροστά
στην τέλεια χορευτική φιγούρα.
Το
δώρο μου απόψε είναι
η απόλαυση
του κυνηγιού δίχως τις τύψεις του πολιτισμού.
Μπροστά
σε τέτοια ομορφιά, σε τέτοια καλοζυγισμένη αρμονία με λύπη παραδέχομαι ότι δε νοιάστηκα για το άτυχο
σαλάχι.
Enjoy,
λοιπόν, αναίμακτα κι απενοχοποιημένα τη χαρά του κυνηγιού:
To γεράκι αυτό είναι το Pandion haliaetus και διαβάζω πως το βρίσκουμε σε όλες τις ηπείρους εκτός της Ανταρκτικής. Περισσότερα θα βρείτε πλάι στο video: ARKive - Osprey video - Pandion haliaetus - 00
________________________________________________________________
ημέρα ψαροφαγίας :)
ΑπάντησηΔιαγραφή