Άλλο ένα και τα ρέστα μου, παρακαλώ

―Άλλο ένα και τα ρέστα μου, είπα δίνοντας το μοναδικό μου χαρτονόμισμα.

Μα η κοπέλα δεν κατάλαβε, δεν ξέρει καλά ελληνικά και (ξέροντας πως κάποτε είμαι απαιτητική) νόμισε ότι απαιτώ τα ρέστα επειγόντως. Έσπευσε, εξήγησα κι ακούστηκε το περιστατικό. Το αποτέλεσμα ήταν χαρά μου καi καταστροφή μαζί. Δε θα σας πω ποιος μου έκανε το ψυχικό μα ήρθε με τρία ποτά και είπε 'Επειδής θα φύ'ω, σου φέρνω τρία να έχεις'.

Δεν έφυ'ε όμως, κάθισε έξω με παρέα κι όλο το βράδυ τρία-τρία έρχονταν τα τεκιλάκια στο μεγάλο το ποτήρι που αγαπώ κι έμεινα ώρες μόνη να ακούω και να σημειώνω όπως μου αρέσει.

Έτσι είναι το νησάκι μας της απωλείας. Μα ο λόγος που σας περιγράφω το περιστατικό, πέραν του ότι χαρακτηρίζει τoυς ανθρώπους μας, είναι που στη φωτογραφία φαίνεται το αναπτηράκι που (άλλη μέρα, σε άλλο μαγαζί) πριν το ξημέρωμα Σαββάτου ξέχασα με το κομπολογάκι μου σε ένα μπαρ.

Δεν έχει αξία, κι όποιος τα βρήκε παίρνει δώρο το κομπολογάκι αν θυμηθεί να μου δώσει τον αναπτήρα.

__________________________
Συμπληρώνω:
 (Δευτέρα 18 Φεβρ.) για να ξέρετε πώς είναι το νησάκι μας: μόλις έλαβα μήνυμα ότι το κομπολογάκι μου ευρέθη και με περιμένει στο Τμήμα Απολεσθέντων του Όρτσα Λα Μπάντα.

Ευχαριστώ

το Θοδωρή Βερώνη Καλαβρέζο

που έκανε τον κόπο να με ειδοποιήσει.