'Ω πώς θα 'θελα να 'μουνα εκεί όπου δεν είμαι...'

Πολύ, πολύ, αλλά πολύ κουρασμένη.

Για Θάνατο διαβάζω για αύριο, αγαπημένο θέμα του έτοιμου επόμενου βιβλίου μου.

Για τα βιβλία (στοίβα) που με περιμένουν δε θα σας πω, ούτε για το (με άλλο θέμα) άρθρο που υποσχέθηκα μαζί με χίλια δυό, μεταξύ των οποίων και― φόρος τιμής και αίματος του επαγγέλματος: χειρόγραφα και στίχους που καταφθάνουν σωρηδόν τάχα για γνώμη μα στην ουσία εξ ελπίδος η επαφή μαζί μου να γίνει μέσον για εκδότη.

Το έχω αρχή να τα διαβάζω (όσο αντέχω) και να απαντώ ευγενικά. Ποτέ-ποτέ δεν κόβω τα φτερά ελπιδοφόρων ακόμα κι όταν βλέπω απόλυτη άγνοια ή δόλο, στόχο αφελή για διασημότητα και πλούτη επειδή είδαν στη τηλεόραση τις Χρύσες Δημουλίδου ή, άλλοτε,  αναζήτηση απεγνωσμένη για ταυτότητες. Φτερά δεν ψαλιδίζω: είναι απόφαση. Η Τέχνη είναι υποκειμενική και δε θα ορίσω τον εαυτό μου αυθεντία ώστε να χρίσω ή να ξηλώσω υποθετικά γαλόνια κανενός. Μονάχα μία είναι η συμβουλή μου: Διαβάστε.

Οι καλοί συγγραφείς είναι όλοι φανατικοί αναγνώστες. Αν δε διαβάζετε.... τι να σας πω; Αρχίστε. Κι ίσως...ίσως μετά από χρόνια η Μούσα να σταθεί και λίγο στο πλευρό σας..

Σήμερα όμως, με βιβλία πολλά σημαντικά για να διαλέξω ποίηση για αύριο, με γράμματα σε φίλους που παραμέλησα, με κούραση απέραντη από τα ποτά των τελευταίων ημερών θα ήθελα να τεμπελιάζω βλέποντας ταινίες και διαβάζοντας άσχετα επειδή τα επιθυμώ κι όχι επειδή πρέπει.

Σας το είπα, η αυτοπειθαρχία δεν είναι από τα δυνατά σημεία των καλλιτεχνών. Γι αυτό και τώρα γράφω εδώ αντί εκεί που πρέπει.

Δύναμη ευχηθείτε μου. Διότι το θέμα το αυριανό, ο Θάνατος είναι θέμα της καρδιάς μου και ξέρω πως τη νύχτα θα πετάγομαι από το κρεβάτι και θα ψάχνω ράφια όταν θυμάμαι στίχους σκόρπιους για αύριο, όπως του Παλαμά το: 

«...Άφκιαστο κι αστόλιστο του Χάρου δε σε δίνω.
Στάσου με τ' ανθόνερο την όψη σου να πλύνω...» 

ή το άλλο που μετέφρασα παλιά του Robert Herrick (1591-1674):

                   Σε ένα Παιδί

Εδώ ένα ωραίο Μωρό είναι ξαπλωμένο

με τραγούδια έχει κοιμηθεί νανουρισμένο·

παρακαλώ σωπάστε και τίποτε ας μην ταράζει

την ελαφριά τη γη που τη σκεπάζει.

__________________________________________________________________

Εικόνα

Το γραφείο μου αυτή τη στιγμή.

Ο τίτλος: 

SUSPIRIΑ του 17ου αιώνα σε μετάφρασή μου